Maine's POV
August 13, 2022
The night before the kids' baptism. Parang may fiesta sa bahay dahil present ang lahat.
Buong pamilya ko, Nanay, tatay, ate niki, kuya john, matti, kuya nico, ate coleen, and dean.
Nasa bahay narin sina Daddy ricky, kuya RD, riza, and angel.
Nasa kusina ako kasama ang mga babae sa pamilya habang naghahanda ng dinner.
Nasa garden naman ang mga kalalakihan na busy sa pakikipag usap. Si Daddy at Tatay ang nakatukang magbantay sa kambal ngayun.
"Meng, ready na ba ang lahat bukas? Baka may mga nakalimutan pa kayo, mabuting ngayon palang malaman na." nanay
"wala naman po. Ok na yung venue, simbahan, food, souveniers, ninangs, ninongs, family and yung damit ng mga bata."
"mabuti naman kung ganoon. Eh kayo ba ni Alden ready na? Kasi yung mha bata alam namin kompleto na sa gagamitin. Eh kayo ni Rj may damit na ba?" ate niki
Nabitawan ko yung sandok na gamit ko at napahawak ako sa noo ko. Sa dami nang pinanggagawa namin nakalimutan na talaga naming bumili ng masusuot namin.
"hala kang bata kayo. Di kayo naka prepare ni Rj noh?" ate coleen
"di pa talaga. Nawala na sa isip namin sa sobrang busy."
"edi bumili kayo. May oras pa naman eh tsaka special day ng mga bata bukas tapos kayo naka jeans lang." riza
"sige na. Kami na muna ang bahala sa kambal. Pero wag lang patagal." nanay
"salamat po."
Bago umakyat sa kwarto ay dinaanan ko muna si Tisoy sa garden.
"mga pipz, hiramin ko muna tong asawa ko ha."
"he is all yours menggay." daddy
Lumapit naman ito agad sakin at yumakap.
"masyado kang PDA Ricardo."
"sanay nayan sila. Hayaan mo na. May problema mommy?"him
"kunting kulang lang."
Kumunot naman agad ang noo nya.
"yung noo mo kulobot pa sa balat ng ampalaya."
"ano yung problema?" him
"wala pa tayong damit para bukas."
Just like my reaction ay nabigla rin sya.
"hala eh pano yan?"him
"wala tayong choice kundi bumili ngayon. Sina nanay na daw muna bahala sa mga bata. Ba't kasi yun pa amg nakalimutan eh, sa mall na tayo bumili para makabalik tayo agad."
Habang ako eh na to toxic na, sya naman naka smile pa.
"oh, bat parang ang saya saya mo pa? Oy, daddy? Ok ka lang?"
"ok lang ako."him
"namomroblema na nga ako ngiting ngiti ka pa jan."
"eh kasi diba bibili tayo damit sa mall?"him
"oo nga."
"mommy, are you asking me for a date? Para paraan ka din eh noh?" him
"ha?"
Confused kong sabi.
"Nicomaine Dei Mendoza-Faulkerson graduated Magna Cum Laude sa School of Breezy! Ikaw mommy ha gusto mo lang akong makadate eh."
Patakbo syang umakyat sa taas.
"Walangjo ka Faulkerson. Ako pa talaga ang galawang breezy ngayon ah." pasigaw kong sabi.
"totoo naman eh. Tingnan mo ready ka na nga umalis eh."him
sigaw nya mula sa second floor ay may kasama pang tawa. yung mg akasama naman namin eh tawa lang din ng tawa samin.
"anong ready? Nakapambahay pa ko Faulkerson. Bulag ka ata eh."
"di kaya. Pang alis mo na yan eh."him
"ah ganoon? humanda kasakin Faulkerson ka."
"ate naman si Kuya lang kalaban nilalahat mo kami." Riza
"Ay, sige Richard nalang..."
"Meng, Richard din ako!" Daddy
"oo nga no? Humanda ka sakin Richard Faulkerson Jr.!"
"Joke lang Mommy, ikaw naman di na mabiro, halika na, bihis ka na ng makapagdate na tayo." him
Alden's POV
ang sarap talaga asarin nitong asawa ko. Hahahaha, pero yung totoo nyan ako talaga ang excited, minsan nalang kasi kaming lumabas ng kami lang.
adventure pa to kasi di sa stylist namin kami pupunta, sa mall pa talaga.
Good luck samin, sana walang makakakita.
"Joke lang Mommy, ikaw naman di na mabiro, halika na, bihis ka na ng makapagdate na tayo."
natakot na ko. Full name ko na ginamit na pantawag sakin eh. Pout pa gusto ata ng kiss eh
"mommy, gusto mo ba ng kiss?"
"isa pa Ricardo, di na ko sasama sayo." her
"Joke lang mommy, halika na baka gabihin tayo mamaya."
She's really so cute kapag inaasar pero kapag sya mang-aasar bawing bawi rin eh.
after naming magbihis ay lumabas na kami.
naka couple hoddie pa kami. naka sport shorts ako sya naman naka short shorts lang. oh diba parang di lang kakapanganak ng asawa ko?
pagbaba namin ay pinagtitigan kami ng lahat.
"yung totoo? bibili ng damit oh magdedate kayo?"coleen
"para di kme pagkaguluhan dapat simple lang. wala ding BG na sususnod para di masyadong halata."
"sir naman, di pwede yun baka mamaya may makakilala sa inyo tapos kuyugin kayo ng wala kami?" zero2
"oh sige pero wag masyadong malapit. mg 50 meters away" meng
"20" zero3
"45 meters" meng
"30 meters"zero4
"CAll" Meng
"Deal!" ako
"nagtawaran pa talaga kayo. oh sige na lakad na at gabi na oh." nanay
"bye guys, magtatanan na kami. magde date. ingat kayo! dont worry susulat kami!"
sabi ko habang inaakay si Misis papuntang garahe.
"andami mong alam!"meng
Nabatukan pa ako tuloy. ang cute lang kasi ang saya ng lahat. walang dull moments kapag buo ang pamilya.
kahit may problema dinadala lang namin sa tawa. wag lang gagalitin si Misis kasi world war 3 ang kalalabasan.
sakay na kami ng sasakyan at nagbyahe na papuntang mall.
"shades?"
"bulag lang ang peg natin Dad?" her
"eh pano baka nga may makakilala satin?"
"eto nalang, hehehe. nerdy glasses tapos wag mo lang palabasin dimples mo."her
"bat ba dimples ko?"
"daddy naman, syempre ikaw kaya ang pambansang dimples ng pilipinas, dyan ka kilala ng mga Aldub Nation at kilala nila ang dimples ng isang alden richards noh?" her
"eh ikaw wag lang smile ng snile, jan ka din nakilala ng lahat. you have the loveliest and the sweetest smile for me and for all the Aldub Nation. kaya serious mode muna tayo ngayon."
"alam mo Dad, may tanong ako jan."her
"ano yun?"
"kaya ba nating panindigan yang serious mode natin?" her
tinginan kaming dalawa tapos tawa na kami ng tawa. yung pagiging seryoso ang pinakamahirap na role for us, kasi di gami ganoon eh. we are happy people. pero seryoso din naman if seryoso ang uspan pero sa ganitong pagkakataon isang malaking question yan samin ni Menggay.
dumating kami sa mall ng walang masyadong tao. sa parking area ay seryoso kaming bumaba ng sasakyan. ingat na ingat akong di lumabas ang dimples ko sabi nga ni meng. yung mga BG namin ay sa malayo nagpark. di sila naka shades at laong di naka usual uniform nila. naka civilian sila ngayon.
pagpasok sa mall ay panay yuko lang kaming dalawa.
"mabuti wala masyadong tao." her
"paano eh pagabi narin. pero watch out lang kasi palabas na sila ng office ngayon ka ingat lang sa smile."
"yung dimples mo ingatan mo uy."her
naka HHWW lang kami and i find it sweet everytime. nakasanayan ko nang ako yung humahawak sa kamay nya. kasi di ko hahayaang humiwalay sya sakin kahit anong mangyari.
naipaglaban ko nga sya noon, ngayon pa? ang Panginoon lang ang makakakuha kay Meng sakin at wala ng iba.