Maine's POV
After naming kumain ay yung kambal naman ang inatupag ko. Si RJ? Ayun nasa kwarto nag aayus ng mga gamit nya.
Di na masyadong nag iiyak ang kambal nasa nursery naman sina Ate Coleen kaya babalik na sana ako ng kwarto ara mapag usapan namin no Rj and about sa binyag.
"meng, pag usapan nyo yan ni RJ ng maayos. Besides wag nyo nang pag awayan yan. Tama naman si Riza, minsan lamg yan sa buong buhay ng kambal kaya hayaan mo na. Ok?" coleen
"ok narin naman po yun sakin eh. Yung sa binyag lang pag uusapan namin para ma finalize na yung details. Ayokong gahul sa oras. "
"oh sige, kami na muna ni Riza yng bahala dito." coleen
"katukin nyo lang ako kung mag beastmode."
"adik ka. Sige pag usapan nyo na yung binyag ng makagala na ng malayuan tung kambal. Pwede narin naming mahiram." coleen
"oo na, eto na po."
Umalis na ko sa nursery at dumiretso sa kwarto.
Alden's POV
Eto na. Sasabihin ko ba sa kanya yung totoo o hayaan ko nalang para di na masyadong magalit?
PEro paano naman kung malaman nya na nagsinungaling ako? Eh mas patay ako doon?
Ano bang gagawin ko? Ma, tulong naman oh.
Bahala na to. Handa mo nalang sarili mo sa kung ano mang mangyari Richard. Ikaw may gawa nyan kaya panindigan mo.
And sabi ni Meng, ayusin ko yong gamit ko pero ni isang gamit na dala ko ay di pa naaalis sa bag. Kinakabahan kasi ako.
Yung pinaka ayaw ko sa lahat ay yung nagagalit o nagtatampo sya sakin.
Di ko namalayang nakapasok na pala sa sa kwarto. Eto na. Bahala na ako.
"oh, di ka parin nakapag ayos? Di ka parin nakabihis. Anyare? Her
"ay, nawala sa isip ko. Ako na bahala jan mommy."
"ako na, alam ko namang pagod ka sa byahe eh." her
Habang ibinabalik nya sa cabinet ang mga naka hang na damit ko ay niyakap ko sya.
"miss mo talaga ako noh?" her
"sobra. Ako ba na miss mo?"
"bakit naman kita mami miss?" her
"ganoon? Di talaga?"
"bakit kita mami miss? Di ka naman nawala sa puso ko eh." her
"yan ang Misis ko. Mga banat na tagos anggang buto."
"tigilan mo ko. Ano ba yang nilalambing mo? May kasalanan ka no? " her
"parang ganoon na nga."
"naku Ricardo kapag talaga nambabae ka sa Hongkong, mapapatay na kita.
"hindi oy."
"eh ano yun?" her
"yng about sa damit ng mga bata sa binyag. Sorry nagandahan lang naman ako eh. And i promised myself na i will give all the best for them."
"kung about jan, ok na. Nakapag isip na ko kagabi. Minsan lang naman yan eh. So wag mo ng problemahin yan ok?" her
"actually mommy may isa pa akong kasalanan sayo."
"eto na naman po tayo, kinakabahan ako sayo Rj eh. Ano yun?"her
"i lied.???"
"are you asking me Rj? O ano? Kasi sasapakin na talaga kita kapag di mo pa ako dineretso jan sa sasabihin mo." her
"ok, relax, eto na. Basta promise me di ka magagalit."
"i can't promise Rj, kapag malaking kasalanan yan, literal na magagalit talaga ako. At talagang magagalit na ako kung di mo pa sasabihin yan ngayon. Tungkol saan ba yan?" her
"sa price ng binili ko sa Dior."
Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan nya. Patay na ko. Magtago ka na talaga Richard.
"resibo." her
"mommy?"
"akin na yung resibo Richard sinasabi ko sayo." her
"kasi mommy, ano eh."
"wag mo kong matawag tawag na Mommy, akin na ang resibo. Naghihintay ako Richard." her
"eto na. Kukunin na."
Katakot talaga si Meng kapag galit. Kaya ayokong ginagalit yan eh. Isa a sa concern ko is baka mabinat sya dahil sa kasalanan ko. Mabilis kong kinuha yung wallet ko at inilabas yung OR ng Dior.
Inilahad na nya yung palad nya.
"mommy, pwede kalma lang tayo kaso baka mabinat ka."
"hanggat di mo binibigay sakin yung resibo di ako kakalma Richard. Kilala mo ko." her
"pag-usapan natin to ng maayos mommy. Please mag-usap tayo."
"ibigay mo muna yung resibo at mag-uusap tayo pagkatapos." her
Inilagay ko na sa palad nya ang resibo na agad din naman nyang tiningnan.
Ok, Richard R. Faulkerson Jr. May award ka mamaya.
