Maine's POV
Napakahirap para sa isang ina ang mawalan ng anak.
Masakit.
Unti-unti akong pinapatay sa loob.
Minsan tinatanong ko ang sarili ko kung bakit nangyari to?
Kung bakit nawala ang anak ko?
May ginawa ba kong masama?
May nasaktan ba akong kapwa?
Kung meron man bakit si Raine? Bakit yung anak kong walang ginawa kundi pasayahin kaming mga mahal nya?
Bakit ang aga syang kinuha samin?
Im having alot of queation in my mind right now.
Its been months after my daughter passed away pero parang kahapon lang yung sakit di pron nawawala.
Everyday na nakikita ko si Light, naaalala ko sya. Bumabalik ang sakit. Di ko pa matanggap na wala na sya.
"Hi?"
Nilingun ko ang tumawag sakin. Si Light dala dala yung iron man bag nya.
"I know you're hurt everytime you see me here. So i ask Tatay if i can stay with Lolo Daddy for a while."
"Light?"
"Please give me back my Nanay. I want my Nanay back."
"But I'm your Nanay..."
"No youre not. My Nanay loves to hug and kiss me. SHe plays with me. SHe reads me books. SHe cooks me my favorite sinigang. She sings for me. My Nanay... My nanay has a beautiful smile."
"Sorry ... Sorry..."
"I'll stay with Lolo Daddy but can you promise to give me back my Nanay?"
Umiiyak na niyakap ni Maine ang anak.
Tumakbo nmn agad ang si Light sa kanyang Lolo. Dad gave me sad smile bago kargahin ang apo at dalhin sa Laguna. Then I saw Rj. Maka upo ito sa kama habang nasa terrace ng room naman ako.
"Hanggang kailan tayo ganito Meng? Hanggang kailan mo pa kami itutulak palayo? Hanggang kailan mo pa ipapadama saming wala na kaming halaga sayo?"
"Rj?"
Yun lng ang nakaya kong sabihin. Di ko alam kong ano pang idudugtong ko. Masakit di ko alam na yun na pala ang nararamdaman nila.
"Ok lang sana Meng kung ako lang eh. Kaya kong tiisin pero Meng si Light..."
Umiiyak na si Rj. Dobleng sakit ang nadarama ko. Na kokonsensya ako. Ang dami ko nang nasasaktan worst pati anak ko naapektuhan na.
My son...wala syang kasalanan pero pati sya nadadamay.
Someone's POV
"Meng may anak pa tayong isa. Si Light. Sya yung pinaka nasasaktan. Alam nating pareho na matalino sya at maiintindihan nya pero Meng bata lang din si Light. He's always asking me about you. He's asking me if kailan babalik ang nanay nya. Miss na miss ka na nya Meng. Miss na miss na. And kanina he asked me if he can stay with Dad. Napapansin nya Meng and knowing Light alam nyang nasasaktan ka at naaalala mo si Raine in him so he decided to leave. Ansakit mawalan ng anak Meng. Sana wag naman pati si Light mawala satin. Tama nang isa lang. Mag-iwan ka naman Meng kasi baka isang araw mapansin mo wala ka nang anak." Rj
Nakayukong umiiyak lang si Maine. Ayaw nyang magsalita.
"Kasi ako Meng kaya kong tiisin lahat ng hirap eh. Makasama ka lang. Mahal kita eh. Mahal na mahal to the point that i will leave everything for you. Kaya kong iwan lahat ng to para sayo. Pero sana ganoon ka din Meng. Wag mo kaming iwan. Wag mo akong itanoy palayo sayo. Diba tayo dalawa? Ikaq at ako? Tayong dalawa lang pero bat ngayon prang ikaw nalang? Bat ayaw mo na akong papasukin sa mundo mo? Bat sinaaarili mo na mga problema mo? Gusto kitang tulungan Meng. Gusto kong ibalik ang asawa ko, ang ina ng anak ko. Pero sana Meng tulungan mo din yung sarili mong tanggapin ang mga nangyari. I'm not asking you to forget Raine kasi ako, di ko sya makakalimutan. I'm asking you to move on and face this new chapter of our life na tayong tatlo lang. Tulungan mo yung sarili mo Meng kasi di kita matutulungan kapag ayaw mo. Do this for our son. Please Meng. Please."
Patakbong lumapit si Maine sa asawa. She hugged him tight and whispered.
"Im sorry. Im sorry for pushing you away. I'm sorry for hurting you and Light. I'm sorry and please forgive me."
"Just promise me you'll let me be with you. Yun lang meng. Yun lang. I love you."
"I love you too Rj. God knows how much i love you and the kids."
That night. Maine realized everything. She's hurting everyone she love. And she needs to do something.
[short update though... Mukhang malayo layo pa ang lalakbayin natin ah.
Yabuu!!!!]
