A/N: Toinks. Sana pala sa una ko inilagay ung 'Tissue thing' at hindi sa dulo, umiyak pala ung iba? XD Ung comments oh, ung comments...di naman halatang galit kayo kay Marc niyan? Hahaha! Pero kailangan ko ung POV niya dito eh, last POV niya na to. PROMISE. Kay Leigh na ang susunod.
Music: Kiss The Rain by Yiruma
*Marc's POV*
It's over. She let me go.
Ang sakit...ang sakit-sakit isipin na ikaw ang dahilan kung bakit nararanasan niyo ang mga sakit na ito ngayon...na ikaw ang dahilan kung bakit nasira ang maganda at malalim ninyong pagsasama...na kahit anong gawin mo hindi ka niya mapapatawad...kahit kelan.
Lumabas akong hotel na tinutuluyan ko at pumuntang parking lot para kunin ang rental car ko doon. Might as well enjoy Japan before I go home.
HOME.
Anong sense ng salitang yan ngayon? Kung ang tanging lugar na gusto kong uwian ay ang puso niya? Ang pusong kaisa-isang babaeng nagturo sa akin kung paano ang magmahal ng totoo at buong puso. Nang mawala siya sa buhay ko, para akong isang nawawalang bata, hindi ko alam kung saan ako pupunta, hindi ko alam ang daan pabalik, wala akong pwedeng hingian ng tulong.
At ang anak ko...
Tumulo ang isang butyl ng luha mula sa aking mga mata. Ang anak namin....kung hindi ba ako pumayag na magbar noon, hindi magiging ganito ang nangyari diba? Malamang nasa bahay kami ngayon, masayang nag-uusap...ibabalita niya sa akin ung tungkol sa baby...tapos magpaplano kami ng tungkol sa kasal...bibili ng mga damit pambata...magdedesign ng nursery room...at higit sa lahat, maipaparamdam ko sa kanya kung gaano ko siya kamahal...
Pero wala eh.Paulit-ulit ko mang sabihin sa sarili kong 'ANG TANGA-TANGA KO', hindi nito mababago ang katotohanang, ang babaeng mahal kong higit sa buhay ko ay nawala na sa isang iglap lang dahil sa katangahang ginawa ko.
Tumigil ako sa isang grocery store para bumili ng vodka...wala akong pakealam kahit na marami akong inumin...mas maganda nga un eh...para kahit papaano mawala ung sakit na nararamdaman ko, kasi kung mananatili pa ito sa sistema ko...mamamatay na talaga ako. Sobrang miserable na ng buhay ko. Hindi ko alam kung ilang tao ang galit sa akin...kung mapapatawad ba nila ako...hindi ko alam...wala na akong alam.
Tumigil ako sa isang park kung saan wala nang halos tao, malalim na kasi ang gabi, kaya heto ako, mag-isang nagmumuni-muni habang nagpapakalunod. Kung tutuusin hindi ko ito dapat ginagawa dahil kung sakaling maaksidente ako, wala akong kilalang tao na tutulong.
I turned the radio on and tangna, nanadyabatalagasila? Really?! Kiss the Rain?! Shit lang. as the melancholic sound played memories of Leigh and I flooded my mind...
I was grabbing junk foods para sana ilagay sa condo ko. Out of stock eh...dahil sa mga gago kong barkada. Bigla-bigla ay may nakabangga sa akin sa likod dahilan para mahulog ung mga junkies nahawak ko.
Hindi naman talaga un mahuhulog e, ang kaso hindi ko lang nahawakan ng maayos. At amp! Ung bumangga sa akin~! Nananadya ba siya?! O talagang hindi lang marunong tumingin ng tao? O bago mukha lang akong pagkain na masarap kainin.....
Tssss. Stop the air, Marc -_- Harapin mo kung sino man ang bumangga sa kaguwapuhan mo. Pero pinulot ko muna ang mga nahulog na pagkain ko, nakita ko namang tinulungan niya ako. Huh? Babae?Psh. That makes sense. Marami nang ganitong babae ngayon, ung sasadyahing bumangga ng lalaki para magpapansin -_-
"Sorry. Sorry. I didn't mean to bump at you."-Sabi niya habang tinutulungan ako. Ibinigay niya na sa akin ang mga pagkaing nahulog. Lagot ka sakin, babae.
Pero nagulat ako na ang babaeng iyon ay walang iba kung hindi si Lianna Matrix Eigenman, ang babaeng matagal ko nang minamahal mula sa malayo. Pinagpawisan ako ng malapot kahit na malamig naman ditto ng konti at bumilis ung tibok ng puso ko. Shit, bakla na to. Pero kailangan ko munang sagutin ung sinabi niya
"No. It's okay. Really."-sabi ko. Really!! It's okay!! Ikaw ba naman ang mameet ko sa hindi inaasahang panahon na ito? Aba sobrang ayos nun!
"No. Sorry. If you want you can share my cart."
"No. I told you it's okay."
"No. I insist."
Persistent. Nice, actually, unang sabi pa lang niya na makishare ako sa cart niya ay papayag na ako dapat. Kaso gusto ko lang marinig ung boses niya kaya pinatagal ko ung usapan. Hanggang sa naggive in na ako. Mahal ko eh, may magagawa ba ako?
"Gusto mo lang atang may magtutulak sa cart mo eh?"-Sabi ko makalipas ang ilang minutong katahimikan. I want to talk to her, kahit nonsense lang, basta nagsasalita siya.
"Oo eh.Ang bigat kasi."-Pabiro niyang sabi. Hahaha! She's funny and easy to be with, naguusap kami hanggang sa nakarating kami sa sweets section.
"Women.Ginagawa niyong alalay ang mga gwapong lalaki."-Sabi ko na umi-iling.
"Men.Hilig niyong paglaruan ang mga magagandang babae."
Liningon ko siya with a questioning look."Ang lapit naman ng sagot mo?"
"Oh edi gawin mong malayo."Pilosopo niyang pagsagot. Non-sense na ang pinag-uusapan namin pero we're enjoying each other's company.
Namili kami ng tahimik, sinasadya kong lagyan ng matatamis ung cart hanggang ¼ na nun ay puro chocolate ang laman.
"Woah. Stop. Sayo yang mga yan?"Tanong niya.Sabi na eh, magrereact ito. I just nodded. Pero sa totoo lang, ang mga barkada kong glutton din lang naman ang uubos nito eh -_-
"Stop. It's unhealthy. Masyadong marami."Kumunot ang noo ko pero ngumiti. Segurista pala to.Pagtripan nga.
"Tell me. What's healthy?" Amused kong tanong. I know what's healthy baby, you...and me...in my bed...steamy...hot...
MARC!! Stop it >_>
"Vegies. Let's go."At iginiya niya ako sa vegetable section. Habang namimili siya ay sumusunod lang ako. Pakasalan ko na kaya to para naman lagi kaming namimili dito ng sabay? :D Hmmmm. I like the idea...
Sa pagmumuni-muni ko ay bigla nalamang siyang nawala sa paningin ko. Huh?! San nagpunta un?! Don't tell me tinakasan niya ako?! Nagikot-ikot ako hanggang sa mamataan ko siya na nakatayo habang naghihintay. Nang Makita niya ako ay ngumiti siya.
"I thought you escaped me." Nakangiti kong puna sa kanya.
"I was just thinking about it haven't you came." Sagot naman niya.
"Ilagay mo na yan dito."Sabi ko sa mga hawak niya, barely holding it because it's too much.hinawakan ko ung kamay niya dahil...wala lang, gusto ko lang...alam na, para-paraan. Hahaha!
"Bagay po kayo ni Ma'am,Sir."-Naks! Siyempre naman! Future wife ko to. Maka assume lang?
"Alam ko." Boyfriend niya ako.Sasabihin ko pa sana kaso pinigilan ko nalang ung bunganga ko. Nginitian ko nalang ung cashier na nagsabi sa amin.
"Hindi ko naman alam lutuin ito."
Reklamo ko, tinutukoy ko ang mga gulay. Eh sa totoo namang hindi eh. Ang alam ko lang, magpakulo ng tubig.
"Edi ipagluluto kita."Sabi niya.Nagulat ako sabay tingin sa kanya ng nakakunot ang noo. Seriously?
"Talaga?"Naka-smirk kong tanong. Kahit na magback out ka, hindi na ako papayag dahil nasabi mo na ,wala nang bawian.
"What?"Tanong niya.Sabi na eh, babawiin niya un. Too late baby, too late.
"Ipagluluto mo ako?"Balik tanong ko.
"Ayoko.May maid ka naman."
"Wala.Sige na ikaw nalang kasi." Pangungulit ko. Hahaha! Wala talaga akong maid, at ang mga pagkain ko? Uso order, uso rin kain sa labas. Hindi ko pa nararanasanang maipagluto eh.
Habang kumakain, nagkukwentuhan kami about sa kung ano kami.
Ang gaan niyang kausap. Masarap siyang kasama.Mas lalo ko siyang minamahal.
Nagkwentuhan kami hanggang sa kailangan na naming maghiwalay and promise, I felt lonely about the thought. I don't know why but I didn't bother knowing.
Kinuha ko ung phone number niya at binigay ko sa kanya ung akin, nagpaalam na ako sa kanya at umuwi.
Pagulong-gulong lang ako sa kama at hinihintay na pumatak ang 8pm para naman tawagan ko siya. Nang saktong 8 na ay kinuha ko na ung cellphone kong kanina ko pa tinititigan at dinial na ang number niya.
Napangiti ako sa alaala kasabay ng pag-ubos ko sa huling patak sa boteng vodka na hawak ko. Bakit hindi pa rin ako malasing kung napakarami na ng ininom ko? At hindi biro ang vodka, malakas ang tama nito. Pero kahit na ganun, bakit naaalala ko pa rin si Leigh? Bakit nararamdaman ko pa rin ang sakit? Maalis pa ba ito? Maaalis ito...kung mamamatay ako.
Maibabalik ko pa ba ung dati? Kung kelan kaming dalawa lang, walang ibang tao, walang ibang inaalala, tapos ung anak namin, magkakapamilya kami, may sariling lugar sa mundo, Masaya............HOPEFUL WISHING. Useless. Dahil kahit anong isipin ko, hindi ko mapapalitan ang mga nangyari sa nakaraan...sa nakalipas na mga taon...sa mga nakalipas na linggo...sa mga nakalipas na araw...
Minaniobra ko ang sasakyan at mabilis na pinatakbo iyon. Hindi na malinaw ang paningin ko, lalo na't nakainom na nga ako, umuulan pa ng malakas. Unti-unti nang kinkain ng pagod ang katawan ko.
But I care less, I need to get away.
Get away from the pain...
Get away from the heartaches...
Get away from the regrets...
Get away from this fucked up world of mine...
Gusto ko nang takasan ang lahat. Gusto ko nang iwan ang lahat.
Malinis ang daan. Nakakita ako ng tulay. Narinig ko ang pagbuhos ng tubig-ulan sa ilog...o dagat.
Wala na akong pakealam. Ang mahalaga makaalis ako dito sa mundo.
Mabilis kong pinatakbo ang sasakyan, at nang makatapat na ako sa tulay ay kinabig ko pakanan ang sasakyan, dahilan para bumangga iyon sa harang ng tulay at bumaliktad hanggang sa naramdaman kong nahuhulog ako...at tumama sa manibela ang ulo ko...at nakaramdam ako ng pagdaloy ng sariwa at maraming dugo...
Parang mabagal na nangyari ang lahat...pero ang tanging naiisip ko lang sa panahong iyon ay si Leigh... at ang anak namin...ang tanging nararamdaman ko lang noon ay ang naguumapaw na pagmamahal ko para sa kanilang dalawa...
Ngumiti ako...isang totoong ngiti...patawad mahal ko...patawarin mo ako sa lahat ng nagawa kong kasalanan sayo...
"Leigh...mahal....na mahal....kita." mahina kong sabi.
Pumikit ako, nakaramdam na ako ng pagod...pagod sa lahat ng nagyari sa buhay ko...ang tanging gusto ko na lang gawin ngayon ay magpahinga...
Rest...yes...I'll rest...and when I wake up....sana....sana wala na ang sakit.
Bago ako makatulog ng mahimbing ay nakaramdam ako ng tubig sa paligid, na palang pinapaliguan ako ng tubig.
But I don't care. I need to rest.
"Baby..."
At pagkatapos nun ay tuluyan na akong nakatulog na may ngiti sa aking mga labi.
***************************************************************************
A/N:
Wishful thinking? Reality? Is he dead? what the hell?!
Wew. Keep reading.