Not Enough (Completed)

10th Trial

*Lianna's POV*

I never expected it to be this easy.

Ganun kadaling kausapin ang taong dahilan kung bakit ka basag.

Ang taong dahilan kung bakit ka nagdusa.

Pero hindi mo na maibabalik ang nakaraan. Kasi ang kailangan na lang gawin ngayon ay ang magmove-on.

Kaya iyon ang gagawin ko. Akala ko dati kaya ko na.

Kaya pala naiilang akong pag-usapan ang nakaraan kasi mahal ko pa.

Pero tama na. Sawa na akong umiyak. Ang kailangan ko ngayon ay magsaya. Hahanapin ko ang taong kayang ibigay sa akin ang kasiyahang iyon.

At kapag dumating ang araw na iyon, kaya ko nang sabihin, 'Marc, finally, I've managed to let you go.'

Bumangon ako sa pagkakahiga at pumunta sa ref. Nauuhaw ako.

Habang umiinom, hindi ko mapigilang alalahanin kung gaano ka-awkward nung nagkita kami ulit ni Marc.

Iba kasi ang plano ko eh. Ung tipong magkikita kami sa isang business meeting, tapos kasama niya si Rica. Tapos pupunta ako sa CR at iiyak.

Alam ko planado ang mga yon, pero kita mo nga naman. Tinadhana pa talagang dito mismo sa bahay kami magkita ulit.

Minsan naiisip ko, kailangan ko ba siyang gantihan? Kailangan ko bang ipakita sa kanyang I'm making out with someone I love. Tapos masasaktan din siya?

Pero ang tanga ko naman kapag ganun ang gagawin ko. Kasi magmumukha akong bitter. At hindi siya masasaktan kasi nga hindi niya ako mahal. At si Rica ang mahal niya.

Pero paano pala kapag mahal niya ulit ako? The way he acted yesterday was...oh well, let's say, sweet. Pero knowing Mac? Ganun siya kafriendly.

Why am I thinking about it? Sabi ko kanina magmo-move on na ako eh. Ano ba ang first step in moving on? Maghanap ng panakip-butas?

But that's too cruel. Unfair sa side ng taong un kasi he's into me pero gagawin ko lang siyang panakip-butas.

Pero ganun naman ang uso ngayon eh. Lokohan. Hindi nila narerealize na masasaktan ang taong ginamit nila.

Little do they know that in the process, nafo-fall na rin si user kay gamit. That's the cycle of high school's young love.

Pero hindi na ako high school. But I could still try. Malay ko dba mahalin ko rin ung ginamit ko? Who knows? Kakaiba maglaro si destiny. Mindan ang mga taong akala mo sila na pero hindi naman pala ay mawawala sayo. At ang mga taong hindi mo napapansin ang siyang nararapat sa pag-ibig mo.

Inubos ko na ang tubig ko at nagpunta sa sala. Manonood sana ako kaya lang nagring ung cp ko and pagtingin ko sa caller....Kohei??

What does he need?

"Hello pinsan. Napatawag ka naman?"-sagot ko.

"Ate Trix kasi si Ate Miku-----"

"Wala! Trix don't mind him he's out of his mind. Oh gotta go dear, Catch you later." Doodoodoo

What the heck was that?

Tsssss. Istorbo naman sa pag-iisip kung ano ang dapat kong gawin para makalimutan ko na si Marc. Tsk.

Asan na ako? Ah yung sa panakip-butas =_=

Magmumukha naman akong masama kung gagwin ko un dba?

Ano ba ang dapat kong gawin!!??

*dingdong*

Eh? I'm not expecting a visitor. Sino kaya un? Because of curiosity agad ko namang binuksan ang pinto and was surprised to see ung guy from airport.

Paano niya nalaman ang bahay ko? And what does he need?

"Hey." Sabi niya with his charmimg smile.

Ang warm at gaan ng pakiramdam ko sa kanya so I smiled back. "Hey. What made you come here?" Parang ang rude naman ata ng pagkakabati ko sa kanya. Pabayaan na nga lang. Parang unaffected naman siya eh.

"Hindi ba muna ako pwedeng pumasok?" Tanong niya. Uh-oh. Another rude act. Nasaan na ang dugong hospitable ko?!

"Oh sorry, pasok ka."

Now that I remembered.

"Hey Mr. Airport guy I have no idea what your name is." Sabi ko pagkaupo namin sa sofa, opposite each other of course.

"Tsk. Hindi talaga ako maalala." rinig kong bulong niya. What does he mean?

"Does 'Tolits' ring a bell, Maemae?"

************************************

Short update.