'Zullen we een klein dansje wagen?' Vroeg Sill terwijl ik van zijn rug afsprong en beschaamd mijn jurkje naar beneden trok.
'Of moet je je koffer nog inpakken,' grapte hij plagerig.
Ik gaf hem een een zachte duw en grijnsde.
Zijn handen sloten zich om de mijne en automatisch dansten we de dans van een paar dagen geleden.
Ik keek in zijn ogen en langzaam kwam zijn gezicht dichterbij.
Het was een fractie van een seconde voordat ik hem losliet en richting de trap rende.
(A/N: Ik weet dat ik snel ga, maar dan hebben jullie genoeg te lezen.
Ik hoop dat jullie net al ik en vele andere vandaag om twaalf uur een minuut stilte hebben gehouden. #PrayforParis )