ARNOLD'S POV~
Bakit nga ba mahirap umamin sa nararamdaman natin?
Oh sadyang ako lang yung nahihirapan? Hayyyy
Sige na nga! Aamin na ko.
AFFECTED AKO! AFFECTED AKO SA NANGYAYARE NGAYON KAY RONA..
Bakit ba kasi lagi Kong naiisip yun?
Bakit Hindi nalang sya mawala sa isip ko??? Bakeeeeet?
Its been a week, At itong pesteng isip ko, walang ginawa kundi isipin si Rona..
Buong linggo, hinihintay ko sya dto sa entrance ng school, hoping na papasok na sya, na masisilayan ko man lang sya kahit sa malayo lang. Kase sa totoo nyan, nahihiya pa din talaga akong lapitan sya..
"Dude, Di ka pa ba papasok? Magta-time na kaya." Biglang sabi ni benj.
"papasok na. Tara." Sabi ko saka ngpatiuna ng maglakad.
I missed her..
Yeah! I really do.
Mukhang isang buong araw ko nanaman syang hindi makikita.
What am I supposed to do?
Should I visit her o ano?
I must be insane..
Habang naglalakad ako, Si Rona parin Ang Nasa isip ko kaya naman..
*BLAAAAAG!!!!!*
"SHIT!!!!!"
ayun! Nadapa ako.
And as I expected...
"BWAHAHAHAHAHAHAHA!!!!!!" Sabay sabay na tawa nung tatlo.
Mga bwisit talaga ng buhay ko.
"Yah! What the hell are you doin'?" Tanong ni aloy.
"Ang clumsy mo dude ah! Hahaha" Si Neil.
"Shut up!" Sabi ko ng makatayo na.
Nakakainis bakit ba kase!
Tawa pa din ng tawa yun tatlo hanggang makarating kami sa room.
Sakto naman na magsisimula na yung klase ng makarating kami.
Rona..
Natotorpe ba ko?
Ano bang dapat kong gawin?
"Oy magpokus ka nga, May exam tayo the next day." Sabi no benj.
"The hell I care? Kaya nga kaibigan ko kayo db?" Irap na sabi ko.
"Dude, Not everyday is Christmas." Ngising sabi ni Neil.
Tinaasan ko sya ng kilay..
Ngising aso naman yung gago.
Buong araw walang laman yung isip ko kundi Si Rona! Rona! Rona!
Uwian na..
At dahil sawang sawa na ako sa pagmumuka nung tatlo, Iniwan ko na sila.
Dejoke, tatambay pa daw sila sa canteen, Alam nyo na, mangbababae.
Saktong pagdaan ko sa Bench malapit sa garden nasalubong ko yung best friend ko na kinalimutan na ata ako.
"Hoy." Sabi ko.
"Yes?" Sagot nya.
"yes????? What the hell are you?" Taas kilay na sabi ko.
"Just like the hell you are." Ngising sabi nya.
I smiled.
"Don't smile, Di kita bati." Irap na sabi nito.
"hahaha! Baliw." Sabi ko.
"Isang linggo kitang di naramdaman a, Nagmumukmok ka na ba dahil namimiss mo Si rona?" Tanong nito.
Si rona..
Biglang sumeryoso Ang mukha ko.
"Oooops! I think I got you.." Sabi pa nito..
"How is she?" Tanong ko.
"Oh my god!!! Don't tell me.."
"yes, I think.. I'd already like her. And I'm missing her so badly.." Seryosong sabi ko.
Gulat at di makapaniwala Ang nakarehistro sa mukha ng dakilang bestfriend ko.
"I feel sorry.."
Sabi nya na kinataas ng kilay ko.
"For what?" Kunot noong tanong ko.
"I think she'd already moved on." Sabi nito.
Pilit akong ngumiti but those sentence give pain to me.
"Y-you think so?" Tanong ko pa din.
Tumango sya.
"She's not the same anymore.." Sabi nito.
"ganun ba.. Okay lang, its my fault naman kase. You're going somewhere?" Tanong ko.
"Yes, Nasa library Si Jowa e." Sabi nito.
"I got it. Mauna na ko." Sabi ko.
"Wag kang maglaslas ha?" PangaAsar na sabi nito.
"gago!" Sabi ko.
Tawa tawa syang naglakad at nagwave sakin.
Napailing nalang ako.
She's not the same anymore..
She'd already moved on..
Honestly? Ang sakit marinig nun..
Umuwi na akong diretso.
Pagdating ko sa bahay, sumalubong sakin yung napakalakas na music..
For sure Si ate nanaman Ang may kagagawan nito.
Nakakabadvibes lalo..
Bakit? E sobrang lakas ng kanta di mo naman maintindihan yung lyrics..
Korean song ba naman! Bwisit!
"ATEEEEEEE!!!!!!!!!!!" sigaw ko..
"Oy!"
"Ay palaka!"
"Sinong palaka? You wanna die?" Taas kilay na tanong nito.
"E bat kase nanggugulat ka?" Asar na tanong ko.
"sinong nanggugulat? Hoy kanina pa kaya ako dito. Ikaw tong nawawala sa sarili e." sabi nito.
"whatever! Can you please off the stereo? Its fuckin' noisy!" Sabi ko.
"Di ba soundproof naman kwarto mo? Magkulong ka nalang dun okay?" Sabi nito.
Hayst! Asar na iniwan ko syang nakangisi at dumiretso na sa kwarto.
Badtrip na nga sa school, pati ba naman dito sabahay?
Pagpasok ko sa kwarto, humiga Agad ako sa Kama ko.
Itutulog ko nalang to.
Baka sakaling paggising ko, everything will be back to normal..
(A/N: Honestly? Naout of story yung utak ko. Pasensya na kung medyo nagulo yung story.. Medyo stress kase sa work.
I hope na magustuhan nyo pa din even though gumulo ng konte, konti lang naman db? Haha! Anyways, Since I've started it again. I think in time matatapos na din to sa wakas. Tiwala lang Kay author okay?
Teri ma kasih! ^__^
- MeMaria021)