(Alyanna POV)
Ang huling destinasyon namin ay sa Erden Valley na. At bago kami nagtungo roon ay binasbasan muna kami ni Lolo Wendel kasama ang buong tribo ng Aersseys. Nag-alay sila ng panalangin sa hangin para siguruhing ligtas ang aming paglalakbay.
"Lolo, magkikita po tayo uli dun sa Auserwalt Palace. Siguradong nasasabik na po si Mama Alisia na makita at makasama kayo."
Ngumiti si Lolo Wendel at saka niya ako niyakap ng mahigpit. "Mag-iingat kayo." Naiiyak-iyak pa siya pero...
"Lolo, wag ka nang umiyak. Inuuhog na kayo!" Nagulat naman ang lahat sa sinabi ko. "Joke lang po, pinapatawa ko lang po si Lolo."
Natawa sila pero sa totoo lang, totoo naman 'yung sinabi ko. Matanda na si Lolo at normal na uhugin siya sa sobrang pag-iyak. Pero tears of joy na lang naman 'yun.
Namaalam na kami sa buong tribo para magtungo sa Access Tower na kunektado sa pinakamalapit na tower sa Erden Valley. Ilang sandali pa, ibang lugar na ang kinatatayuan namin. Napadpad kami sa taas ng isang bundok.
"Welcome, welcome, welcome to Erden Valley!" Buong pwersang sigaw ni Lala. Yung tipong akala mo umi-echo pa pero inuulit niya lang talaga ang sinasabi niya. "Ito po ang lugar kung saan lumaki si Master Kerria!"
Kapansin-pansin naman ang tuwa sa mukha ni Kerria. Naikwento niya kasi sa akin na halos dalawang taon na rin noong huli siyang nakauwi rito. "Kerria? Nasaan dito ang bayan niyo?"
"Tumingin po kayo sa banda roon, Prinsesa." Sinundan ko naman ang direksyon na itinuro niya. "Doon po nakatira ang buong tribo ng Terrashaw!"
Madali kong natanaw ang bayan na tinutukoy niya at kahit sa malayuan, natuwa ako sa nakita ko. "Parang may fiesta sa bayan niyo!" Kitang-kita kasi ang mga makukulay na bandera sa paligid nun. "Teka, uso nga ba ang fiesta rito?"
"Naghahanda po talaga ang buong Terrashaw dahil bukas na po ang taunang Blooming Erden Festival namin."
"Talaga?" Ayos pala ang timing namin! Makiki-party kami sa bayan nila!
Hindi na namin kinailangan pang sumakay sa kahit na ano dahil kalahating oras lang namin itong nilakad bago nakarating sa isang bangin. Mula roon ay may mga tulay na dapat munang tawirin bago makarating sa mismong bayan.
"Dito tayo tatawid?" tanong ko habang nakatingin sa mga tulay na mukhang luma na. Nilulumot o inaamag pa yata 'yun, at may kung anu-ano pang gumagapang na insekto!
Nang silipin ko ang bandang ilalim ng tulay, may kakaibang berdeng hamog na nakaharang kaya hindi mo rin makikita kung ano ang nasa ibaba. "Ano 'yung hamog na 'yun? Kakulay nung hangin sa Utot Spell ni Sylfer!"
Napatingin naman silang lahat sa akin. "Princess Love, pansin kong ako na talaga ang laging laman ng isip mo." Kinikilig na sabi niya at nakikita ko na ang walang kamatayan niyang kindat.
"Aba't kinilig ka pa? Nakakadiri kaya 'yung ginawa mo!"
"Naku! 'Wag po kayong mag-alala sa hamog na 'yan, Prinsesa! Wala lang yan!" sabi naman ni Kerria.
"Wag mag-alala? Talaga lang ha!" Pagkasabi ni Sylfer nun, kabilaan siyang siniko ng mga kasama namin including si Lolo Lorcan. Ano kayang ibig sabihin nun?
"Safe ba ang tulay na 'to, Kerria?"
"Oo naman po, Prinsesa! Ilang daang taon nang ginagamit ito ng mga ka-tribo ko at ilan pang mga bisita!" OMW! Ilang daang taon na? Ibig sabihin, luma na nga ng mga tulay na 'yun! Mas matanda pa kaysa sa akin! "Basta huminahon lang po kayo, diretso lang ang paglakad at walang maglilikot."
Syempre dahil si Kerria nga ang pinaka-excited sa lahat, siya na ang naunang tumawid sa tulay. Sinundan ito nina Lolo Lorcan, Brylle at Sylfer. Sa ibang tulay naman tumawid ang iba pa naming mga kasama.
Noong ako na ang tumapak sa tulay, mahigpit lang ang pagkakakapit ko sa lubid na nasa gilid.
"Princess..." Napatingin ako sa likuran ko at nakasunod naman sa akin si Prince Rouel. "You'll be fine. I'm right behind you."
Tumango na lang ako at tinapangan ko ang aking sarili para magpatuloy sa paglakad.
Kung sa bagay, ano pa bang ikinababahala ko? Malalakas at makapangyarihang tao ang mga kasama ko. Kung mahulog man ako, alam kong madali lang sa kanila na iligtas ako! Safe ako kasi kasama ko sila.
Ilang sandali pa, matiwasay na kaming nakatawid sa tulay. I survived! Ang nakakagulat lang, hindi lang ako 'yung OA sa pagbubunyi dahil ligtas kaming nakarating dito. For the first time, nakita kong may kakaibang takot at kaba sa mukha ng mga kasama ko.
"That was close! Kinabahan ako!" sabi ni Sylfer.
"Akala ko Master katapusan na natin. Mauga kasi 'yung tulay! Takot na takot na takot talaga ako!" sabi naman ni Vander kay Brylle.
Maging sina Brylle at Lolo Lorcan ay ganun din halos ang reaksyon. "Kerria, bakit parang takot na takot din yata sila sa dinaanan nating tulay?"
"Mahal na Prinsesa, hindi lang namin sinabi sayo para hindi ka matakot kanina, pero ganito po kasi yan..." Sa tono pa lang ng boses niya, parang kinakabahan na ako. "Isang 'No-magic zone' po ang dinaanan natin, ang defense zone ng Terrashaw. Sa palibot ng teritoryo namin, ang kulay berdeng hamog sa bangin ay may kakayahang maka-paralyze sa sino mang makalanghap nun. Dahil dito kaya mas imposibleng makagamit ng kahit na anong uri ng kapangyarihan. Sa oras na mahulog ka sa tulay... alam niyo na po ang pwedeng mangyari."
Nanlamig na ang buong katawan ko sa aking nalaman. So kung nahulog pala ako dun sa tulay, kahit pa ang pinakamalalakas na wizards na sina Lolo Lorcan at Brylle ay walang magagawa?
* * *
Narating na namin ang bayan ng Terrashaw at nakakatuwa ang pagsalubong nila sa amin... mga gulat lang na pagmumukha! Hindi kasi nila inexpect ang pagdating namin dahil wala naman daw silang natanggap na balita.
Isinama naman nila kami agad sa kinaroroonan ng kanilang leader, si Chief Clive Terrashaw.
"Mahal na Prinsesa!" Binati niya ako, sabay luhod sa harapan ko. Nang masilip niya ang mga nasasakupan niya na nakatingin lang sa kanya, "Anong ginagawa niyo? Magsiluhod kayo!"
Uy, luhod daw! Eh di lumuhod naman ako.
"Mahal na Prinsesa, hindi po kayo. Kami ng buong tribo ng Terrashaw ang luluhod sa harapan niyo."
Yun naman pala! "Ayos lang po. Hindi niyo na kailangang gawin 'yan." Pero nagsiluhod pa rin sila, at nagtayuan din naman agad.
"Abala po ang lahat para sa Blooming Erden Festival kaya naman hindi namin inaasahan ang pagdating niyo."
"Nasabi nga po sa amin ni Kerria ang tungkol sa festival niyo." Napatingin ako sa buong paligid na napalalamutian ng mga makukulay na bulaklak at kung anu-ano pang banderitas. "Napakaganda po ng buong lugar, mukhang masaya po ang magiging selebrasyon niyo."
"Mas magagalak kami kung masasamahan mo kami sa selebrasyon na 'to, aming Lux Princess."
"Oo naman po! Hindi ako papahuli sa kainan!" At tsaka binabalak naman talaga naming mag-stay rito. But first things first, "Chief Clive, pwede po bang makausap muna namin kayo ng pribado? May iba pa po kaming dahilan kung bakit kami naparito. Isang utos mula sa palasyo."
"Batid ko na rin 'yan, mahal na Prinsesa. Dahil kasama ka sa nagpunta rito, siguradong may importanteng pakay kayo. Sumunod po kayo sa akin."
Isinama ako ni Chief Clive sa kanyang pribadong kwarto at doon ay sinabi ko na ang lahat ng impormasyon na dapat niyang malaman. May mga katanungan siya na madali ko namang nasagot. At matapos ang masinsinang usapan, maasahan daw namin ang kanyang partisipasyon.
Matutupad na rin sa wakas ang muling pagsasama-sama ng mga leaders ng angkan. Nalalapit na ang muling pagkabuo ng White Light Clan.
* * *
Sinimulan na namin ang pamamasyal sa bayan ng Terrashaw. Pinapatuloy kami ng mga mamamayan sa mga bahay nila at hinandugan ng kung anu-ano. Daig ko pa ang anito sa mga inaalay nila sa akin!
Ang pinakahuling bahay na dinalaw ko ay ang tirahan nina Kerria. Nakilala ko ang tatay niya, si Nower Terrashaw at sa naalala ko, siya 'yung lalaking nagturo noon kay Brylle sa tamang paggamit ng Earth Element.
"Malaking karangalan po na mapagsilbihan kayo ng anak naming si Kerria."
"Mas malaking karangalan po na natutulungan ako ng anak niyo. Maasahan siya at ang dami kong natututunan sa kanya."
May masayang pamilya si Kerria kaya napakaswerte niya. "Mahal na Prinsesa, ipapakilala ko pa kayo sa iba!"
Isinama naman ako ni Kerria sa likod ng bahay nila at sa gitna noon ay isang matandang puno. "Ashley!" May tinawag siyang batang babae na nakaupo sa malaking sanga at, "Sabi ko na nga ba, nandito ka!"
"Ate Kerria?" Napatalon agad 'yung bata pababa at ayun, bumulagta siya. Pero hindi naman siya umiyak. Wala lang sa kanya yung bukol na nakuha niya para lang agad na mayakap si Kerria. "Ate! Sa wakas nakabalik ka na!"
"Aba! Tumangkad ka! Pero isa lang ang hindi nagbago sayo, lampa ka pa rin."
"Ate naman eh!" Nahihiyang sabi nito habang hinihimas ang bukol sa ulo. At nagtawanan sila. Ang cute nila pareho!
"Oo nga pala, may kasama akong mahalagang bisita. Ashley, magbigay-pugay ka sa ating Prinsesa."
"Lux Princess..." Sa nakikita ko, mahiyaing bata si Ashley. Bigla ba namang nagtago sa likod ni Kerria. "Ka—kamusta po kayo, mahal na Prinsesa."
"Hindi ganyan ang tamang pagbati sa Prinsesa!" Pero 'di na niya mapilit na humarap ang kapatid dahil kumapit na ito sa likod niya. "Prinsesa Yana, siya naman po pala ang nakababata kong kapatid na si Ashley."
Ngayon ko lang nalaman na may batang kapatid pala si Kerria. "Ikinagagalak kitang makilala, Ashley." Nakangiti ko siyang binati para hindi siya mahiya sa akin. At makikipag-kamay na sana ako kanya nang biglang may isang nilalang ang lumipad palapit sa amin.
Ayos lang sana kung tutubi o salagubang 'yun eh. Pero ang dumapong nilalang sa balikat ni Ashley ay isang...
"Yo—Yosuzume!"
Yosuzume o Night Sparrow! Yung ibon na minsan na naming nakaharap ni Brylle dun sa Atrum Forest. "Hala! Lumayo ka sa ibon na 'yan, Ashley!" Binugaw-bugaw ko 'yung ibon pero sinigurado kong hindi ito madidikit sa akin.
"Wag po! Alaga ko po ito, Prinsesa!"
"Alaga? Hindi ka pwedeng mag-alaga ng Yosuzume!" Nagbago bigla ang reaksyon ni Ashley, parang naiiyak na natatakot. "Ashley, makinig ka. Ang ibon na 'yan kasi—"
Hindi ko na natapos pa ang sasabihin ko dahil tumakbo na agad si Ashley. Nang maiwan na uli kaming dalawa ni Kerria, "Hindi ko sinasadya na gawin 'yun sa kapatid mo."
"Naiintindihan ko po, Prinsesa. Lahat naman po, ganyan din ang nagiging reaksyon sa tuwing nalalaman nilang may alagang Yosuzume si Ashley."
"Pero sa dinami-dami naman ng pwedeng alagaan, bakit isang Yosuzume pa? Hindi ba kapag nadikit o nakahawak ka ng ibon na 'yun, mabubulag ka na tuwing gabi! At tsaka man-hater ang ibon na 'yun! Kapag nakakita sila ng lalaki, humuhuni sila para magtawag ng mababangis na Warg!"
"Sanggol pa lang si Ashley noon nang aksidenteng madapuan siya ng ibon na 'yun. Nang magka-isip siya at nalaman na 'yun pala ang dahilan ng pagkabulag niya tuwing gabi, hindi siya nagalit o natakot sa nilalang na 'yun. Nagulat na lang kami nang isang araw ay magpasya siyang mag-alaga ng ibon na 'yun," paliwanag ni Kerria. "Syempre po noong una natakot kami. Pero nagagawa ni Ashley na paamuhin ang mga Yosuzume at naturuan pa niya ang mga ito. Sa maniwala kayo o sa hindi, ang mga alaga niyang Yosuzume ay hindi humuhuni kahit pa may lalaki sa paligid, kaya ligtas kami sa mga nilalang na ito."
Kahit na hindi ko pa rin maialis ang takot ko sa mga Yosuzume, naliwanagan ako sa kwento ni Kerria tungkol kay Ashley. Medyo na-guilty nga ako sa ginawa ko.
* * *
Hapon na nang magpasya kaming bumalik sa tutuluyan naming bahay rito sa Erden. Tanging mga kawal na lang ang kasama ko pabalik dahil nagpaalam sa akin si Kerria na sa bahay nila siya tutuloy ng pansamantala. Hindi naman ako tumanggi dahil oras na niyang makasama ang pamilya niya.
Ngunit sa paglalakad namin, may kakaiba akong naramdaman. Napatigil nga ako sa paglalakad para ilibot ang tingin sa buong paligid. Para kasing may nakasunod at nagmamasid sa akin.
Saka ko napansin na may tao ngang nakatayo sa may 'di kalayuan. Pero dahil may nakabalot sa ulo niya, hindi ko maaninag kung sino siya.
"Prinsesa, may problema po ba?" tanong sa akin ng isang kawal kaya panandaliang nabaling ang atensyon ko sa kanya. Pero pagtingin ko uli dun sa direksyon kung saan ko nakita 'yung estranghero, wala na siya.
"Ah... wala. Tara na." Lutang pa rin siguro ako dahil sa ginawa ko sa alaga ni Ashley kaya kung anu-ano na lang ang naiisip ko.
Ilang sandali pa, nandito na kami sa bahay na tutuluyan namin. Kaso may napansin uli ako. This time, sigurado akong hindi kaaya-aya ang nakikita ko.
"Si Myera ba 'yun?" 'Yung babaeng may pulang buhok na patay na patay kay Brylle! Anong ginagawa niya rito? At magkasama na sila ni Brylle at nagtatawanan pa! Nilapitan ko silang dalawa at pareho silang natahimik sa pagdating ko.
"Ikaw?" 'Yun agad ang bungad ko.
"Mahal na Prinsesa." Yumuko naman siya sa harap ko.
"Ikaw si Myera, di ba?" Cool. Cool lang. Masamang gawain ang mag-isip ng masama tungkol sa iba. Cool lang kahit naiisip kong ang sarap hilain ng maganda at mapula niyang buhok!
"Ako nga po. Naaalala niyo pa pala."
"Oo naman! Hindi ko malilimutan 'yung ginawa mo sa akin dun sa party." Nginitian ko siya pero syempre, ang plastic lang ng dating nun.
At alam kong nahiya si Myera. Kulang na lang ay maging kasing pula ng mukha niya ang kanyang buhok. "Patawarin niyo po sana ako sa mga inasal ko sa inyo noong gabing 'yun. Hindi ko po akalain na ikaw pala—"
"Okay lang. Kalimutan mo na 'yun." 'Yun na lang ang sinabi ko. "Napahanga mo ako sa labang ipinakita mo nun sa Game of Elemaze. 'Yung handa kang magsakripisyo para sa 'kaibigan' mo. Ang galing."
"Mahal na Prinsesa, nakakahiya naman at sa inyo pa nanggaling 'yan." Pa-kyut ang boses niya, sabay hawi pa sa buhok niya. "Pero maraming salamat po."
Nginitian ko lang uli siya, but without feelings. Pwede namang ngumiti kahit hindi ka masaya.
"Ano nga palang ginagawa mo rito, Myera?"
"Inimbitahan po ako ng kaibigan kong Terrashaw para sa festival na gaganapin bukas."
"Kung ganun makakasama ka pala namin dito ni Brylle." And speaking of Brylle, mukhang ayaw niya ng exposure sa eksenang ito ngayon. Kanina pa siyang walang imik at mukhang wala pa rin siyang balak na kausapin ako.
Hindi ko na lang pinatagal ang pakikipagtitigan sa kanila. "Oh paano, papasok na ako sa loob." Umalis na ako agad para iwan silang dalawa.
Pero lumingon ako sandali para tingnan kung susundan ba ako ni Brylle. Umasa lang ako sa wala.
Ganito siguro 'yung naramdaman ni Brylle nung makita niya kaming magkasama ni Prince Rouel. Cool lang—kahit masakit.