Τι γίνεται εδω ρε γαμωτο; Εχω χασει επεισοδια! Ο Πέτρος ήταν τόσο καιρο σε κωμα ή εγω ;
"Χάρη, τι είναι αυτο που βλεπω;" Τον ρωτησα μη πιστευοντας τα ματια μου.
"Ποιο;"
"Κοιτα προς την εισοδο , διακριτικα." Διακριτικα του ειπα και αυτος γυρισε 360 μοιρες.
"Α ο Άλκης και η Άννα." Το ειπε λες και ειναι απολυτως φυσικο να πιανονται χερακι χερακι σαν να ειναι ζευγαρι.
"Ναι Χάρη , ο Άλκης και η Άννα! Αλλα πως ειναι ε ; ΠΙΑΣΜΕΝΟΙ ΧΕΡΙ ΧΕΡΙ! ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ Η ΝΑ ΤΟΥΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΩ ΚΙΟΛΑΣ;"
"Ενταξει Ωραιοζήλη καταλαβα. Θες να φυγουμε μηπως;"
"Οχι! Θελω να μου πεις ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΔΩ!"
"Τι εννοεις;"
"Ποτε προλαβαν και τα εφτιαξαν; Η Άννα αφου τα ειχε με τον Πέτρο."
"Αν με ακουγες μια φορα στη ζωη σου θα καταλαβαινες αλλα μονο τα δικα σου σε νοιαζουν." Τοτε γυρισα εντρομη και ειδα την Άννα. Ηθελα να το βαλω στα ποδια. Ναι , θα το εκανα. Αυριο κιολας. Θα γυρνουσα πισω και θα επεφτα με τα μουτρα στο διαβασμα. Θα τα ξεχνουσα ολα! Ολους! Οπως και εκαναν και εκεινοι.
"Ελατε ρε παιδια ας μη χαλασουμε τη βραδια μας. Για τον Πετρο βγηκαμε εξ αλλου. Ας γιορτασουμε την 'επιστροφη' του." Ο Χάρης εσωσε την κατασταση σαν απομηχανης θεος. Ο δικος μου Θεος.
"Οκ! Αλλα εμεις Ωραιοζήλη θα κανουμε μια συζητηση αυριο."
"Μην ανησυχεις σε καμια ωρα θα σε παρω να φυγουμε." Μου ψιθυρησε στο αυτι.
"Σ'ευχαριστω για ολα."
"Θελω να ηρεμησεις και να το απολαυσεις σημερα." Τι να ηρεμησω και τι να απολαυσω ακριβως;
"Τι ψυθιριζετε εκει ολη την ωρα. Υποτιθεται πως ειμαστε μια παρεα." Μας ειπε ο Άλκης.
"Τιποτα. Απλα ελεγα στον Χάρη αν ηθελε να ερθει να κοιμηθουμε μαζι σημερα." Τους ειπα και ηταν σαν να πεταξα βομβα αφου γουρλοσαν τα ματια τους.
"Λαθος χειρισμος μικρη."
"Και τι ηθελες να κανω; Μην ανησυχεις ομως θα ειμαι ησυχη δεν θα κανω τιποτα , το υποσχομαι." Η υπολοιπη βραδια κοιλησε ηρεμα αφου ηπιαμε τα ποτα μας και χορεψαμε. Σε καποια φαση ενω χορευα προσεξα με την ακρη του ματιου μου καποιον να με κοιταει εντονα. Τοτε γυρισα και ειδα τον Μιχαλη. Τωρα μαλιστα τα πιασαμε τα λεφτα μας! Μολις με ειδε μου εκανε νοημα να πλησιασω. Αρχισα να περπαταω προς το μερος του αλλα το χερι του Άλκη με σταματησε.
"Πού πας;"
"Στην τουαλετα. Παραταμε!" Του ειπα ψεματα για να τον εξοργησω ακομα περισσοτερο αφου θα με εβλεπε απεναντι με το Μιχαλη.
"Υποτιθεται πως θα βγαιναμε μαζι σημερα." Μου ειπε και μου χαμογελασε.
"Δεν υποσχεθηκα κατι. Σου ειχα πει μπορει. Δεν κανονισαμε κατι σιγουρο."
"Έλα μαζι μου." Μου ειπε και με τραβηξε απο το χερι.
"Δεν μπορω , ειναι η παρεα μου εδω και δεν θελω να τους αφησω ετσι."
"Ωραια ενημερωσε τους οτι θα φυγεις μαζι μου."
"Που θα παμε;"
"Σπιτι μου. Να συνεχισουμε αυτο που δεν μπορεσαμε ποτε να ολοκληρωσουμε."
"Δεν γινεται , δεν τους εχω πει τιποτα για μας." Γελαει; αλλα γιατι;
"Μα δεν εχουμε κατι για να τους πεις. Ενα πηδημα θα ναι και μετα βλεπουμε." Ειχαμε βγει πλεον εξω απο το μπαρακι.
"Ωπα.... μαλλον δεν καταλαβες καλα. Δεν θα με χρησιμοποιεισεις και μετα θα με παρατησεις!" Εκεινη τη στιγμη εμφανιστηκε ο Άλκης.
"Τι συμβαινει εδω;"
"Άλκη τι ακριβως κάνεις εδω;"
"Εγω ή εσυ; Στην τουαλετα δεν ησουν υποτιθεται;"
"Ναι αλλα τωρα ειχαμε μια συζητηση και μας διεκοψες."
"Μιχάλη εχει κάτι η δεσπινοις Παλαιολόγου ; γιατι απ οσο ξερω δεν επιτρεπονται περεταιρω σχεσεις μεταξυ γιατρου και ασθενους."
"Ποιο σκατα ειναι το προβλημα σου , μου λες; Αντε πηγαινε μεσα μπορει να σε ψαχνει η Άννα."
"Αυτο ειναι το προβλημα σου Ωραιοζήλη! Το οτι ειναι η Άννα και οχι εσυ! Αλλα σοβαρα τωρα πιστευεις πως με τετοια συμπεριφορα θα ησουν ποτε εκεινη που θα θελες να σουν;" Κοιταξα το Μιχαλη ο οποιος τα ειχε χασει με τον τσακωμο μας.
"Λοιπον παω μεσα και το καλο που σου θελω να ερθεις και εσυ μεσα στα επομενα πεντε λεπτα."
"Αν δεν ερθω τι θα γινει;" τον ρωτησα μονο και μονο για να τον προκαλεσω.
"Μη με προκαλεις γιατι θα δεις ενα προσωπο που ουτε ηξερες οτι υπαρχει ουτε φανταζοσουν! Και εσυ γιατρε κανονοσε την πορεια σου , εκτος κι αν θες να αρχισεις να ψαχνεις για μια αλλη δουλεια!"
"ΕΧΩ ΒΑΡΕΘΕΙ ΚΑΙ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΕΙΛΕΣ ΣΟΥ!" του ειπα και μπηκα μεσα. Εκατσα ξανα στη θεση μου διπλα στον Χάρη.
"Ωχ! Τι εγινε παλι;"
"Ειναι ο πιο κομπλεξικος ανθρωπος που εχω γνωρισει."
"Καταλαβα... ποτε θες να φυγουμε;"
"Και τωρα αν γινεται."
"Οχι τωρα , σε κανενα μισαωρο."
"Ενταξει." Περιμενα υπομονετικα μεχρι να περασει η ωρα για να φυγουμε. Ο Άλκης με κοιτουσε συνεχεια και αν μπορουσε θα με εδερνε επιτοπου. Η Άννα ήταν στον κοσμο της και μερικες φορες αγκαλιαζε τον Άλκη. Ωραια φιλη! της ειπα ξεκαθαρα οτι μ αρεσει ο Άλκης αλλα αυτη... Τελος παντων ουτος η αλλος εγω και αυτος δεν θα μπορουσαμε να μαστε ποτε μαζι με τον ανισσοροπο χαρακτηρα του. Ο Χάρης αρχισε να μιλαει με εναν τυπο εδω και ενα δεκαλεπτο. Εχει περασει το μισαωρο που μου ειπε και θελω να παω στο ξενοδοχειο , ομως δεν ειναι σωστο να τον ενοχλησω. Οποτε αποφασησα να παραγγειλω ακομα ενα ποτο. Αλλα η σερβιτορα αφαντη! Οποτε αποφασισα να παω μεχρι το μπαρ για να το παρω.
"Μια βοτκα πορτοκαλι." Ειπα στο μπαρμαν.
"Εχεις πιει ηδη αρκετα νομιζω." Με ακολουθησε και σταθηκε διπλα μου.
"Άλκη φυγε γιατι δεν εισαι ο κηδεμονας μου."
"Ακουσες τι ειπα ή να σε παρω σηκωτη και να σε παω στο ξενοδοχειο."
"Άντε παραταμε αγορι μου. Ποιος σκατα νομιζεις οτι εισαι; Πατερας μου ή γκομενος μου;"
"Ευτυχως για μενα τιποτα απο τα δυο."
"Τοτε ποιο ειναι το προβλημα σου;"
"Προσπαθω να σε αποτραβηξω απο το δρομο που πηρες."
"Ποιο δρομο;"
"Της πουτανας!" Ε αυτο παρα παει. Του εδωσα ενα χαστουκι ολο δικο του. Πηγα μαζεψα τα πραγματα μου. Ομως επρεπε να πω και στο Χάρη οτι φευγω.
"Χάρη εγω παω στο ξενοδοχείο , αν θες ελα μετα."
"Ωραιοζήλη μη φευγεις μονη σου τετοια ωρα γαμωτο! Περιμενε.."
"Κανε γρηγορα σε παρακαλω δεν θελω να μεινω λεπτο εδω μεσα."
"Τι εγινε παλι;"
"Παμε και θα σου εξηγησω." Βγηκαμε απο το μαγαζι και ο Χάρης με τραβηξε.
"Περιμενε.." Μου ειπε και με πηρε αγκαλια. Τοτε βγηκε και ο Άλκης ο οποιος οταν μας ειδε ετσι κουνησε το κεφαλι του απογοητευμενος.
"Παμε στο ξενοδοχειο σε παρακαλω."
"Ενταξει αλλα εκει θα μου τα πεις ολα." Του εγνεψα καταφατικα. Οταν φτασαμε εκτος απο το κλειδι ζητησα και να μου κλεισουν ενα εισητηριο για Αθηνα για αυριο το πρωι. Ο Χάρης δεν ειπε τιποτα γιατι απλα καταλαβε. Μου αρεσε που συννενοουμασταν χωρις να πουμε λεξη.
Ανεβηκαμε πανω και ξεκινησα την ιστορια απο τη στιγμη που ανεβηκαμε στο πλοιο. Με ακουγε με προσοχη και δεν εδειχνε να απορει με κατι. Σαν να του φαινονταν ολα φυσιολογικα. Ειχε παει ηδη τεσσερις.
"Μηπως σε κουρασα και θες να κοιμηθεις;"
"Μη λες βλακειες μικρη!" Με μαλωσε.
"Λοιπον θα κοιμηθουμε;"
"Θα κοιμηθουμε αλλα πρωτα θα μου υποσχεθεις κατι."
"Τι;"
"Οτι θα κρατησουμε επαφη."
"Ενταξει αλλα και εσυ θα μου υποσχεθεις οτι δεν θα πεις σε κανεναν τιποτα για οσα σου ειπα και δεν θα πεις σε κανεναν οτι εφυγα."
"Οκ. Υπνο τωρα , εχεις ταξιδι αυριο."
"Καληνυχτα Χάρη."
"Καληνυχτα μικρη."
Κοιμηθηκα για τρεις ωρες γιατι επρεπε να μαζεψω τα πραγματα μου και το πλοιο εφευγε στις 9. Σηκωθηκα αθορυβα για να μην ξυπνησω το Χάρη. Δεν αντεχω τους αποχαιρετισμους.
Δεν σας αφηνω σε κρισιμο σημειο.
Ευχαριστω και παλι για τα μηνυματα καο τις ιδεες σας
60 votes και τα λεμε.