Όταν ξύπνησα ένιωθα το κεφάλι μου βαρύ, αλλά δεν άνοιξα τα μάτια μου μέχρι που άκουσα κάποιον δίπλα μου. Άνοιξα σιγά-σιγά τα μάτια μου και επεξεργάστηκα το χώρο. Βρισκόμουν στο δωμάτιό μου και δίπλα μου βρισκόταν η Άννα. Κράταγε στο ένα χέρι το κινητό της και στο άλλο έναν καφέ.
"Ξύπνησες! Πώς νιώθεις;"
"Περίεργο αλλά αρκετά καλά, εσύ; Πώς πάει το δάγκωμα;"
"Δεν πάει. Έτσι όπως ήταν έχει μείνει." Είπε και μου έδειξε τον λαιμό της.
"Ίσως να κάνεις μαγικά για να το εξαφανίσεις!" Είπε όλο χαρά αλλά εγώ δεν το πήρα καθόλου καλά. Πάει καλά μωρέ; Τί λέει; Σιγά μην κάνω μαγικά πάνω της! Να πάει κάτι στραβά και... Ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω!
"Αυτό να το ξεχάσεις!"
"Γιατί; Οκ άμα δεν είσαι έτοιμη ακόμα θα περιμένω."
"Θα το σκεφτώ." Είπα και πήρα το σκεπτικό βλέμμα μου. Βλακείες που θα το σκεφτώ, το είχα αποφασίσει από την πρώτη στιγμή ότι δεν θα έκανα μαγικά πάνω της αλλά άμα θέλει η Άννα κάτι δεν σε αφήνει σε ησυχία.
Μετά από λίγο μπήκε μέσα η μαμά μου μεσ' την καλή χαρά. Τί έχασα και είναι όλοι μεσ' την καλή χαρά;
"Ξύπνησες, ωραία, είσαι έτοιμη;"
"Ναι,τί θα μάθω πρώτα να μετακινώ αντικείμενα; Να πετάω;" είπα ενθουσιασμένη ενώ χοροπηδούσα πάνω στο κρεβάτι. Αλλά μου κόπηκε η χαρά.
"Εννοούσα άμα είσαι έτοιμη να έρθεις κάτω για να φαμε."
"Τί; Και πότε θα ξεκινήσω την εκπαίδευση;"
"Όταν είσαι έτοιμη." Είπε και πήγε να φύγει αλλά σταμάτησε στην πόρτα και γύρισε να με κοιτάξει.
"Επίσης, δεν ξέρω τι να σου κάνω. Σε μία απλή μάγισσα θα ξεκινούσα με απλά μαθήματα συγκέντρωσης, αλλά εσύ είσαι και μισή άγγελος." Είπε και έφυγε.
Γύρισα και κοίταξα την Άννα. "Θα έρθεις κάτω να φάμε;"
"Καλύτερα να πάω σπίτι μου, οι γονείς μου θα έχουν τρελαθεί από το φόβο τους."
"Παρ' τους τηλέφωνο και πες τους ότι είσαι εδώ, άμα χρειαστεί θα τους μιλήσει και η μαμά μου. Σε χρειάζομαι εδώ."
"Καλά."
"Είσαι η καλύτερη!" Είπα και την έκανα μια αγκαλιά.
Η ημέρα ήταν αρκετά συνηθισμένη, εγώ με την Άννα κάναμε βλακείες, σχολιάζαμε, γελάγαμε αν και ενδιάμεσα πέταγαν και μερικά αντικείμενα χωρίς να το καταλάβω, σπάσαμε και μερικά διακοσμητικά αλλά ποιός νοιάζεται; Πέρασα την ημέρα με την κολλητή μου και περάσαμε τέλεια! Την έπεισα κιόλας να κοιμηθεί στο σπίτι μου για σήμερα και θα πάμε μαζί στο σχολείο αύριο.
......................................
Το πρωί ξύπνησα και η Άννα κοιμόταν οπότε αποφάσισα να πάω να μας κάνω καφέ. Κατέβηκα κάτω όσο πιο αθόρυβα μπορούσα και μας έκανα καφέ.
Αφού έκανα καφέ τον πήγα πάνω και ξύπνησα την Άννα όσο πιο <<γλυκά>> μπορούσα. Δηλαδή άρχισα να χοροπηδάω πάνω στο κρεβάτι φωνάζοντας "Ξύπνα μωρή χοντρή, ξύπνα! Έχουμε να πάμε στο σχολείο." Πάντα καλή!
"Φύγε από πάνω μου." Μουρμούρισε και σηκωθήκαμε.
"Πάω να κάνω μπάνιο και σου έκανα καφέ." είπα και κατέβηκα λαχανιασμένη από το κρεβάτι της.
"Ευχαριστώ, σου εύχομαι να πνιγείς στην μπανιέρα!"
"Τα γλυκά σου λόγια αγγίζουν την καρδιά μου." Είπα και γελάσαμε και οι δύο ενώ μπήκα μέσα στο μπάνιο.
Μετά από 20' βγήκα έξω και ντύθηκα ελαφρά γιατί είχε καλό καιρό σήμερα. Άφησα τα μαλλιά μου ελεύθερα και αποφάσισα να μην βαφτώ καθόλου.
Όταν βγήκα έξω και είδα ότι και η Άννα ήταν έτοιμη, κατεβήκαμε κάτω για να φύγουμε και στο σαλόνι είδαμε την αδερφή μου.
"Άννα να πάρουμε την Ασπασία μαζί μας;" Την ρώτησα γιατί θα πηγαίναμε με το αμάξι της.
"Φυσικά, δεν έχω πρόβλημα."
"Ασπασία θα πάμε με το αμάξι της Άννας θες να σε πάμε;"
"Θα έρθει ένας καινούριος φίλος μου να με πάρει με το αμάξι του. Μαζί του θα γυρίσω. Έχει μια μαύρη μερσεντές!" Είπε όλο ενθουσιασμό.
Μαύρη μερσεντές; Πού έχω δει μία τέτοια;
"Οκ μικρή αλλά να προσέχεις."
Φύγαμε με την Άννα. Στο αμάξι κάναμε το μικρό συνηθισμένο παρτάκι όπως πάντα. Όταν φτάσαμε κάτσαμε σε ένα παγκάκι και μιλάγαμε για διάφορα θέματα ενώ παράλληλα κρυφοκοίταζα να δω άμα ήταν ο Τόμας εδώ, αλλά δεν τον έβλεπα πουθενά.
Μπορώ να πω πως ανακουφίστηκα γιατί δεν ήθελα να τον δω, δεν ήξερα τι θα γινόταν. Χτύπησε το κουδούνι και όταν μπήκαμε μέσα στην τάξη η καθηγήτρια καλωσόρισε την Άννα και ξενινήσαμε. Η Άννα κάθησε δίπλα μου και χάρηκα πάρα πολύ, ευτυχώς ο Τόμας δεν είχε εμφανιστεί οπότε μια χαρά για σήμερα.
Όμως γιατί να έχω μία ωραία μέρα; Μπήκε μέσα ο Τόμας και είπε στην καθηγήτρια "Συγνώμη που άργησα. Μπορώ να περάσω;"
"Επειδή είσαι καινούριος σε συγχωρώ, αλλά να μην επαναληφθεί! " Του είπε αυστηρά η καθηγήτρια και ήρθε και κάθησε πίσω μου. Όχι που θα τον άφηνε να μείνει έξω!
Η παρουσία του με αναστάτωνε. Σκεφτόμουν τα γεγονότα και ήθελα να τον σκοτώσω μπροστά σε όλους. Όταν επιτέλους τελείωσε το μάθημα και είχαν βγει όλοι από την τάξη έκατσα με την Άννα και μιλήσαμε για λίγο.
"Δεν αντέχω ρε Άννα, θέλω να του επιτεθώ, να τον σκοτώσω. "
"Όσο και να το θέλω κι εγώ δεν γίνεται. Είναι το άλλο σου μισό και δεν μπορείς να τον σκοτώσεις."
"Είναι το αντίθετο μισό μου. Και άμα δεν μπορώ να το κάνω εγώ θα βάλω κάποιον άλλον να το κάνει."
"Μην λες βλακείες ξέρεις τι θα γίνει άμα πάθει κάτι αυτός. Κανόνισε μην κάνεις καμιά βλακεία, μόνο αυτό σου λέω."
"Καλά, έχεις δίκιο." Της απάντησα .και μαζέψαμε τα πράγματα μας και βγήκαμε έξω, αλλά όταν φτάσαμε στο προαύλιο είδα κάτι που με έκανε να χάσω τη γη κάτω από τα πόδια μου.