Το αντίθετο μισό μου.

Νομίζω ότι σε ερωτεύομαι

Μεριά Τόμας

  Καθώς την πήγαινα σπίτι την πήρε ο ύπνος στην αγκαλιά μου. Ήταν τόσο όμορφη και δεν ήθελα να την ξυπνήσω οπότε έπρεπε να σκεφτώ έναν τρόπο να την πάω στο δωμάτιό της χωρίς να με καταλάβει κάποιος. Έκανα έναν κύκλο γύρω από την πολυκατοικία που έμενε και ευτυχώς υπήρχε ένα παράθυρο από το διαμέρισμά της όπου ήταν ανοιχτό.

  Λύγισα ελαφρά τα πόδια μου και με ένα μικρό άλμα έφτασα στο παράθυρο. Μπήκα μέσα και άκουσα κάποιον από πίσω μου να μου ψιθυρίζει.

  "Τί της έκανες;" Γύρισα και είδα την Άννα που προφανώς τα ήξερε όλα γιατί δεν φαίνεται να ταράχτηκε που με είδε.

"Δεν της έκανα τίποτα, κοιμάται. Πού είναι το δωμάτιό της;" την ρωτησα βιαστικά.

  "Στον διάδρομο, στο βάθος δεξιά." Μου απάντησε και με ακολούθησε μέχρι το δωμάτιο.

  Όταν άφησα την Βάλερι πάνω στο κρεβάτι της γύρισα και κοίταξα την Άννα που στεκόταν στην πόρτα και μας κοίταζε.

  "Τι γίνεται; Εδώ θα μείνεις; Σπάσε, φύγε, ξουτ πώς το λένε ρε παιδί μου;"

  "Δεν πρόκειται να σε αφήσω μόνο μαζί της ή γενικότερα να σε αφήσω άλλο εδώ μέσα"

  "Φύγε"

  "Γιατί θες τόσο πολύ να μείνεις μόνος μαζί της;"

  "Έτσι ρε παιδί μου. Θα φύγεις ή θα μου σπάσεις τα νεύρα;" Της είπα θυμωμένα.

  "Καλά..." Είπε απλώς και έφυγε κλείνοντας την πόρτα πίσω της.

  Πήγα και κάθησα στο κρεβάτι δίπλα στη Βάλερι. Με το χέρι μου χαϊδεύω το μέτωπό της απαλά και μετά με το δάχτυλο μου το μάγουλό της. Ήθελα τόσο πολύ να την φιλήσω.

  Δεν ξέρω τι έχω πάθει με αυτή την κοπέλα, από την μία θέλω να την σκοτώσω και από την άλλη να την φιλήσω τόσο πολύ, λες και τα χείλη της είναι οξυγόνο και εγώ δεν μπορώ να αναπνεύσω μακριά τους.

  Δεν μπόρεσα να κρατηθώ.

  "Νομίζω ότι σε ερωτεύομαι. Γαμώτο!"   είπα λίγο θυμωμένα αλλά ποιο πολύ με τον εαυτό μου παρά με αυτήν. Της έδωσα ένα απαλό φιλί στο μάγουλο, έμοιαζε να ξυπνάει οπότε άνοιξα το παράθυρο και βγήκα γρήγορα έξω. Δεν ξέρω τι έχω πάθει αλλά πρέπει οπωσδήποτε να την ξεχάσω! Είμαστε ότι πιο αντίθετο υπάρχει. Αυτό που έκανα σήμερα το έκανα μόνο και μόνο γιατί άμα πάθαινε κάτι αυτή, το ίδιο θα πάθαινα κι εγώ. Σωστά; Γι' αυτό δεν το έκανα;