ခြံဝန်းအတွင်း အပြင်အဆင်များခမ်းနားထည်ဝါစွာရှိနေပြီးယနေ့ဟာ မောင်ခတ္တာနှင့်ဆက်ထင်၏မင်္ဂလာပွဲရက်ဖြစ်သည်။အထင်ထပ်ပို၍ပင်စည်ကားသွားပြီး အနယ်နယ်အရပ်ရပ်ကလာတဲ့ဧည့်သည်များနှင့်ဘိလပ်ကမိတ်ဆွေများ အရာရှိပုဂ္ဂိုလ်များအားလုံးစုဝေးလျက်ရှိကာ ကျယ်ဝန်းသောခြံဝန်းအတွင်းလူများပြည့်နှပ်နေကြသည်။အနားမှလူတွေအားလုံးဖေးမကူညီမှုနှင့်ယခုလိုမင်္ဂလာပွဲအမြန်ဆုံးအထမြောက်သွားသည့်အတွက် ဆက်ထင်ဝမ်းသာမိသည်။
ဘိလပ်ကဧည့်သည်များနှင့်စကားစမြည်ပြောကာရယ်မောနေသည့်ခပ်လှမ်းလှမ်းမှမောင်ခတ္တာအားငေးမောကြည့်ရင်းပြုံးမိသည်။ကောင်လေးမှာ ငွေရောင်တိုက်ပုံအင်္ကျီလေးနှင့်အတူငွေရောင်ပိုးပုဆိုးကိုဝတ်ထားပြီးတောက်ပသည့်ကြယ်လေးအသွင်ရှိနေ၏။ ဒီဘက်မှအရာရှိတွေပုဂ္ဂိုလ်တွေနှင့်စကားပြောခိုင်းသည့်အခါ နေရခက်သလိုနှင့် မျက်နှာလေးသေးသေးလေးသာရှိသော်လည်း ဘိလပ်မှဆက်ထင်ရဲ့သူငယ်ချင်းများနှင့်စကားပြောနေတဲ့ပုံလေးကတော့မတူ။
အင်္ဂလိပ်ဘာသာစကားအားကောင်းမွန်ပြေပြစ်စွာပြောနေပြီးထိုဘိလပ်သားများကြား ပြောဆိုရင်းပျော်ရွှင်နေဟန်ရှိသည်။
''အဟမ်း...သူဌေးမင်းရယ် ဒီအနားခေါ်ရင်လည်းခေါ်လိုက်ချေပါ ခေါင်းစောင်းရတာညောင်းရောပေါ့''
ရွှတ်နောက်နောက်ပြောလာသည့်စကားသံကြောင့် ထိုင်နေသည့်ဝိုင်းအတွင်းရယ်မောသံများဟာဆူညံသွားသည့်အတွက်ဆက်ထင် နားထင်အားလက်ညိုးနှင့်အသာကုတ်ခြစ်လျက် ပြုံးမိသည်။
''ငေးမောကြည့်လဲကြည့်ချင်စရာပါတော် မျက်နှာလေးကိုကကြည့်စမ်းပါဦး အေးအေးချမ်းချမ်းလေးနဲ့ ချစ်စဖွယ်လေးဆိုတာ''
''ဟုတ်ပါ့တော် ကျွန်မလဲကြည့်နေတာ တို့သူဌေးမင်းသည်းသည်းလှုပ်ဖြစ်နေရတဲ့အကြောင်းအရင်းအခုမှပဲသိရော့တယ်''
''ဘိလပ်လိုပြောနေတာလဲမွတ်ထွတ်နေရော''
ကတော်တွေအချင်းချင်းပြောနေကြသည့်စကားသံများကြောင့်မောင်ခတ္တာကိုလှမ်းကြည့်ရင်းသက်ပြင်းချမိ၏။ ကလေးငယ်ဟာ မင်္ဂလာပွဲမလုပ်ခင်ကတည်းကစိုးရိမ်တကြီးနှင့်ပူပန်နေရသည်။ဒီလိုလူအများက သူ့အားချီးမွှမ်း၍အကောင်းမြင်ပေးကြသည်ကိုသိလျှင်ဘယ်လောက်များဝမ်းသာနေပါ့မလဲ။
''ကိုဆက်ထင်''
အနားသို့ရောက်လာသည့်အေးကိုကြောင့်ဆက်ထင်လှည့်ကြည့်လိုက်သည့်အခါတွင် ။
''ရဲမင်းကြီးကြွလာပါရဲ့ကိုဆက်ထင်နှုတ်ဆက်ပါဦး''
ခြံထဲဝင်လာသည့်ကားပေါ်မှတုတ်ကောက်ထောက်ကာဆင်းလာသည့်ရဲမင်းကြီးကိုတွေ့သည့်အခါတွင် ထိုင်ရာမှထလိုက်ပြီးနောက် အနားသို့သွား၍နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။
''ဂုဏ်ပြုပါရဲ့ မောင်ရင်''
''တကူးတကလာချီးမြင့်ပေးလို့ဝမ်းသာပါရဲ့''
''ကျုပ်တက်ရောက်သင့်တာပေါ့ဒီပွဲဟာအားလုံးမျှော်လင့်နေတဲ့မောင်ရင့်ရဲ့မင်္ဂလာပွဲပဲ''
''ကောင်းပါပြီ ကြွပါဦး''
နေရာထိုင်ခင်းပေးပြီးနောက် ရဲမင်းကြီးအားအရာရှိများကလဲလာရောက်နှုတ်ဆက်ကြသည်။ အထင်ကရပုဂ္ဂိုလ်ဖြစ်သည့်အတွက် ထိုအနားတွင်ခြံဝန်းထဲမှလူအများဝိုင်းအုံသွား၏။ဆက်ထင်တို့မင်္ဂလာပွဲအကြောင်းချီးမွမ်းပြောဆိုနေကြသည့်အပြင်မောင်ခတ္တာအကြောင်းကိုပါအားလုံးဝိုင်း၍ပြောနေသည်မလို့ရဲမင်းကြီးဟာစိတ်ဝင်စားလျက်ရှိပြီးဆက်ထင်ကိုကြည့်လာကာ။
''ဘယ်မလဲ မောင်ရင့်ရဲ့အချစ်တော်လေးက''
''မောင်အေးကို ခတ္တာကိုသွားခေါ်ချေဦး''
''ဟုတ်ကဲ့ကိုဆက်ထင်''
ခပ်လှမ်းလှမ်းကစားပွဲဝိုင်းတွင်ထိုင်နေသည့်မောင်ခတ္တာအားအေးကိုကအနားကပ်၍ခေါ်လိုက်သောအခါတွင် ဆက်ထင်အားတချက်လှမ်းကြည့်ပြီးနောက်ထိုင်ရာမှထကာ အနားသို့လျှောက်လာ၏။ အားလုံးရဲ့အကြည့်ဟာမောင်ခတ္တာဆီသို့ရောက်ရှိနေကြပြီးစိတ်ဝင်တစားရှိဟန်တူသည်။
မောင်ခတ္တာဟာ ခုနကနှင့်မတူတော့ပါပဲ တည်ကြည်သွားပြီး လူကြီးတွေအားသွားတက်လေးတွေပေါ်သည်အထိခေါင်းလေးငုံ့ကာပြုံးရင်းနှုတ်ဆက်လာသည်။
''ကျုပ်ရဲ့သတိုးသားလေးပါ''
ရဲမင်းကြီးအားမိတ်ဆက်ပေးလိုက်သည့်အခါ ရဲမင်းကြီးကကျေနပ်အားရစွာပြုံးရယ်၏။
''မှုန်နေအောင်ချောတာပဲကွ မောင်ရင် မင့်အသက်ရွယ်နဲ့မတန််မရာကွာ''
ရဲမင်းကြီးကဆက်ထင်အားကြည့်ကာပြောသောကြောင့်ဆက်ထင်နှစ်ခြိုက်စွာရယ်မောလိုက်သည်။ဟုတ်ပါရဲ့ငယ်ငယ်ချောချောလူပျိုပေါက်ကလေးအားအပိုင်စားရရှိလိုက်သည့်ဆက်ထင်အားလူတွေက နွားအိုမြက်နုကြိုက် အင်း...ဒီလိုထင်ကြလဲထင်ကြပါစေ ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးကို လက်ခံလိုက်ပါဦးမည်။
''တကယ်တော့မတန်မရာရလိုက်တာက ကျွန်တော်ပါခဗျ ဦးထင်လိုလူမျိုးကတစ်သက်မှာနှစ်ယောက်ရှိမယ်တောင်မထင်ပါဘူးဗျ''
''ဟားဟားဟား ကောင်းပါပေ့ကွာကောင်းပါပေ့''
''ဒီအပြောတွေကြောင့်လဲ သူဌေးမင်းရဲ့အချစ်သက်ညှာဖြစ်နေရတာပေါ့ ဟားဟား''
ခတ္တာရဲရဲတင်းတင်းပြောလိုက်သည့်စကားကြောင့်မျက်ခုံးများပင့်သွားကာမတ်တပ်လေးရပ်နေသည့်မောင်ခတ္တာအားကြည့်လိုက်သောအခါ ဆက်ထင်အားမျက်လုံးတဖက်မှိတ်ပြလာသည်။သိပ်ကိုစကားတတ်လွန်းသည့်ကလေးအား ညရောက်သည့်အခါမှဆုချရမည်။
''အိမ်ထောင်ရေးကိုထူထောင်လိုက်ပြီဆိုတော့ကာ ရှေ့လျှောက်ဒိုးတူဘောင်ဘက်ကောင်းကောင်းဆိုးဆိုးဖြတ်သန်းကြပေါ့ကွာ''
''ဟုတ်ကဲ့ပါဗျ''
ရဲမင်းကြီးအတွက် အလုပ်သမားများကဟင်းပွဲများချပေးပြီးနောက် အခြားသူတွေနှင့်စကားစမြည်ပြောရင်း သုံးဆောင်နေစဉ်ဆက်ထင်ရဲ့လက်မောင်းကိုမောင်ခတ္တာဟာအသာလှုပ်ကိုင်ပြီးနောက်။
''အနောက်ဘက်ကိုသွားကူဦးမယ်နော်ဦးထင်''
''ကောင်းပြီ''
ပြုံးပြကာကျောခိုင်းသွားသည့်ကလေးမှာ အားတင်း၍လူအများကြားနေနေရသည့်ပုံပင်။တစ်ခါမှမကြုံဖူးသည့်အတွေ့အကြုံများနှင့်အတူလူကြားထဲမျက်နှာပြရသည့်အခါမောင်ခတ္တာအနေရခက်မည်ဟုထင်မိ၏။မနက်အစောကတည်းကဘုန်းကြီးပင့်တရားနာပြီး ဧည့်သည့်များအဆက်မပြတ်ဝင်လာ၍နေ့လည်ပိုင်းထိတောင်မနားရသေး။။ပင်ပန်းသည့်အရိပ်အယောင်မပြနေသော်လည်း မောင်ခတ္တာရဲ့မျက်နှာလေးဟာအနည်းငယ်ညိုးနွမ်းနေသည်ဖြစ်တာကို ဆက်ထင်သိသည်။
ထိုင်ရာမှထကာ တဖက်တွင်ဧည့်သည်တွေအတွက်ပြင်ဆင်ပေးရင်းအလုပ်ရှုပ်နေသည့် ဧရာ့ဆီသို့လျှောက်သွားလိုက်ပြီးနောက် အနားကပ်ကာ။
''မောင်ရင်...''
''ဟုတ်ကဲ့သူဌေးမင်း''
''မင်းပြန်တဲ့အခါ ကားတစ်စင်းယူသွားပြီး မင့်ညီကိုမြို့စွန်အိမ်လမ်းကြုံဝင်ပို့ပေးချေဦး''
''ကောင်းပါပြီ သူဌေးမင်း မြို့စွန်အိမ်မယ်နေကြမှာလား''
ဆက်ထင်ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။မင်္ဂလာပွဲမတိုင်ခင်နှစ်ရက်လောက်ကတည်းက တချို့သောပစ္စည်းတွေရွေ့ထားပြီး အိမ်ကိုလူလွှတ်ကာထပ်၍ပြင်ဆင်ခိုင်းထားသည်။တခြားတော့မဟုတ်ပါပဲမောင်ခတ္တာ ကိုနားအေးပါးအေးနားစေချင်ပြီး ကိုယ်တိုင်လဲတိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်နေချင်သည့်အတွက်ပင်။ မောင်ခတ္တာမိဘများနှင့်မိသားစုဝင်များ အသိမိတ်ဆွေများရောက်နေသည်မလို့ ကလေးငယ်နေရခက်မှာစိုးသောကြောင့်နှင့်ဒီညနှစ်ယောက်တည်းအတူရှိချင်သည့်ဆန္ဒလည်းတစ်စွန်းတစ်စပါဝင်သည်။
ဧည့်သည်များကိုဧည့်ခံရင်း စကားပြောနေရင်း အချိန်အနည်းငယ်ကြာမြင့်သည့်အခါ လူချေလည်းအနည်းငယ်ပါးသွားပြီး သိမ်းဆည်းသူများနှင့် ခြံဝန်းအတွင်းတွင် အရာရှိပုဂ္ဂိုလ်တစ်ချို့နှင့်အတူ အကျိုးတူလုပ်ငန်းရှင်များ ကုန်သည်တချို့သာကျန်ရှိနေသည်။
''ဦးထင် ကျွန်တော်သွားတော့မယ်ဗျ''
ဆက်ထင်တို့ထိုင်နေသည့်စားပွဲအနားသို့လျှောက်လာရင်း အနားကပ်ကာပြောလာသည့်အတွက် လက်လေးတစ်ဖက်ကို ကိုင်လိုက်ပြီးနောက်။
''မင်းအမေကိုရောအသိပေးပြီးရဲ့လား''
''ဟုတ်ကဲ့ဗျအားလုံးကိုပြောပြီးပါပြီ''
''ဒါဖြင့် ကျုပ်သိပ်မနောက်ကျခင်လိုက်လာခဲ့ပါ့မယ်ပြီးတော့ ကျုပ်ဒီလူတွေနဲ့နည်းနည်းသောက်ဖြစ်မယ်ထင်ရဲ့ ခွင့်ပြုပေးနိုင်သလား''
ဆက်ထင်ရဲ့စကားကြောင့်အံ့သြဟန်နှင့်ကြည့်လာသည်။ပြီးနောက်သိပ်လှသည့်အပြုံးလေးနှင့်အတူ။
''ဟုတ်ကဲ့ဗျ ကားတော့သတိထားပြီးမောင်းလာနော်''
''ကောင်းပါပြီ''
ဆက်ထင်အားနှုတ်ဆက်သွားပြီးတူတူထိုင်နေကြသည့်စားပွဲဝိုင်းကဧည့်သည်များကိုလည်းတရိုတကျိုးနှုတ်ဆက်သွားသည့် ကောင်လေးအားမြင်ကွင်းထဲမှပျောက်ကွယ်သွားသည်အထိကြည့်နေမိသည်။
''တို့တွေသူဌေးမင်းများပထမဆုံးနေ့ကတည်းကခေါက်ရိုးကျိုးနေပြီဟေ့''
''အဟုတ်ပဲဗျို့''
ဝိုင်းဖွဲ့လှောင်ရယ်နေကြသော်လည်းထိုအချင်းအရာကိုသာကျေနပ်ပီတိဖြစ်နေသည်။မောင်ခတ္တာဟာ ဆက်ထင်အတွက်မည်မျှလောက်ထိအရေးပါသလဲ တန်ဖိုးရရှိသလဲဆိုတာ ဒီလူတွေကြားသိစေချင်၏။
''သက်ဆိုင်သူတွေဖြစ်သွားကြပြီပဲယနေ့ကစပြီးကျုပ်ခန္ဓာ ကျုပ်စိတ်နဲ့မနေပဲ ကျုပ်ခန္ဓာ ချစ်ရသူရဲ့စိတ်နဲ့နေဖို့ဆုံးဖြတ်ထားရဲ့''
ထိုင်နေကြသည့်လူတွေအားလုံးကျေနပ်ပီတိဖြစ်ကာရယ်မောသံနှင့်အတူဝမ်းသာစကားများပြောနေကြ၏။ချစ်ခြင်းမေတ္တာနှင့်ထိတွေ့လိုက်သည့်အချိန်တွင် အတွေးအခေါ်မှစ၍အပြုအမူထိ အလုံးစုံပြောင်းလဲတတ်သွားသည့်အကြောင်းကိုယ်တိုင်နှဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ကြုံတွေ့ရသည့်အခါ ပိုလက်ခံလာမိပြီး ယုံကြည်လာမိသည်။
(ခတ္တာအဖြစ်ပြန်လည်မွေးဖွားခြင်း)
မောင်းလာသည့်ကားအားမြို့စွန်အိမ်အရှေ့မျက်နှာစာအထိရပ်လိုက်ပြီးနောက် ကားပေါ်ကဆင်းလာလိုက်သည်။အချိန်အားဖြင့် ၉နာရီခန့်လောက်တော့ရှိပါလိမ့်မည်။အတော်လေးနောက်ကျနေပြီဖြစ်ပြီး အချိန်အတန်ကြာသည်အထိဒီနေရာအထိရောက်အောင်မနည်းကြိုးစား၍မောင်းလာခဲ့ရသည်။အနည်းငယ်တော့သောက်ထားပေမယ့် တရိပ်ရိပ်ဖြစ်နေသည်ကလွဲ၍ဘာမှတော့မဖြစ်။အိမ်လေးဘက်ကိုကြည့်လိုက်သည့်အခါ မီးရောင်ပျပျလေးထွန်းထားပြီးတံခါးတော့ပိတ်ထားသည်။
အိပ်များအိပ်သွားပြီလားဟုစိတ်ထဲတွေးမိလိုက်ပြီး အနောက်ခန်းမှထည့်လာသည့် သေတ္တာအရှည်အားယူကာ ခြံအတွင်းသို့ဝင်လာခဲ့သည်။ အိမ်ပေါ်ရောက်တော့တံခါးဖွင့်လိုက်သည့်အခါ ဧည့်ခန်းထဲတွင် ငုတ်တုတ်လေးထိုင်လျက် ခေါင်းလေးစောင်းအားအိပ်ငိုက်နေသောမောင်ခတ္တာကြောင့်စောစောပြန်လာခဲ့သင့်သည်ဟုထင်မိကာနောင်တရမိ၏။ အနားသို့လျှောက်သွားသည့်လိုက်နောက်။
''မောင်ခတ္တာ''
ခပ်တိုးတိုးလေးသာခေါ်လိုက်သော်လည်း ခတ္တာမှာမျက်လုံးလေးများကိုဖြည်းညင်းစွာဖွင့်ကြည့်လာသည်။ အနည်းငယ်နီးမြန်းနေသည့်ပါးပြင်လေးနှင့်အတူမျက်ဝန်းဝိုင်းလေးတွေမှာလည်းအနီရောင်ဘက်အနည်းငယ်ပြေးနေသည်မလို့ဆက်ထင်မျက်ခုံးများစုကျုံ့သွားရ၏။ မျက်လုံးများဖွင့်ကြည့်သည့်တိုင် တစ်ခွန်းမျှမပြောလာပဲပေကလပ်ပေကလပ်နှင့်ငြိမ်သက်နေသည်။
''မဟုတ်မှ အရက်တွေများသောက်ထားသလားမောင်ခတ္တာ''
ထိုအခါ မှငိုမဲ့မဲ့လေးနှင့်ခေါင်းထောင်ကြည့်လာပြီးနောက် လက်ကိုလှမ်းကိုင်လာ၍။
''ကျွန်တော်ကမသောက်ချင်ဘူးရယ် အစ်ကိုအေးကိုနဲ့ကိုဧရာတို့အတင်းတိုက်သွားကြတာ မဆူပါနဲ့ဗျ''
သက်ပြင်းတချက်ချလိုက်ပြီးနောက်လက်ထဲကအရာတွေကို စားပွဲပေါ်သို့တင်လိုက်သည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင်ခုံတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး အရှေ့က အမူးသမားလေးအား စူးစိုက်ကြည့်နေမိသည့်အခါ ထိုကလေးကထိုင်ရာမှထကာအနားရောက်လာသည်။
''ကျွန်တော်မမူးဘူးနော် ဦးထင်''
''အင်း''
''စိတ်မဆိုးဘူးမလားဗျ''
ဆက်ထင်ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည့်အခါ သွားတက်လေးများပေါ်သည်အထိပြုံးပြလာရင်း။
''ထိုင်ချင်တယ်ဦးထင်''
''ထိုင်လေခုံတွေအများကြီးရှိ...''
ရုတ်တရက် ထိုင်နေသည့်ဆက်ထင်ပေါင်ပေါ်သို့စွေ့ကနဲရောက်လာသည့်ခန္ဓာကိုယ်လေးကြောင့် အံ့သြမင်သက်သွားရပြီးနောက် ရင်လဲခုန်သွားမိသည်။ရဲဆေးတင်ထားသောဒီကလေးဟာပုခုံးနှစ်ဖက်ပေါ်တင်ထားသည့်လက်တွေဟာလည်းယှက်နွယ်၍ တင်းကြပ်စွာဖက်လာ၏။မောင်ခတ္တာဆီကရသည့်သူ၏ကြာပန်းအနံ့ကိုယ်သင်းရနံ့လေးဟာအနံ့အာရုံထဲတွင်းဝင်လာသည့်အခါ ခန္ဓာကိုယ်သေးသေးလေးအားပြန်၍ဖက်ထားမိသည်။
''ကျုပ်ဘဝမယ် ဒီနေ့ဟာအပျော်ဆုံးနေ့တစ်နေ့ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်''
ဆက်ထင်ရဲ့စကားကိုခေါင်းငြိမ့်လိုက်ကာတုန့်ပြန့်လိုက်သည်ကိုခံစားမိသည်။
''ယနေ့ကစပြီး အသက်နဲ့ခန္ဓာကိုယ်တည်နေသရွေ့ ကျုပ်ကိုမောင်ခတ္တာကပိုင်ပါရဲ့ ဘယ်တပါးသူမှအမိန့်ပေးလို့မရတဲ့ကျုပ်ကို မင်းကတော့အမိန့်ပေးနိုင်ရဲ့ မင်းစေညွှန်းရာ ခြယ်လှယ်ရာ ကျုပ်ကျေနပ်စွာခံယူပါမယ်''
ကျောပြင်ငယ်အားလက်နှင့်အသာပွတ်သပ်ပေးနေမိသည်။ခတ္တာဟာ ပြောပြသမျှအရာအားလုံးကိုငြိမ်သက်စွာနားထောင်နေ၏။
''ကျုပ်ထားရှိတဲ့မာန်မာနတွေသိက္ခာတွေကိုမင်းရှေ့မယ်ခဝါချထားပါ့မယ် ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲမှာမင်းကိုလုံခြုံအောင်ထားပါ့မယ် ကျုပ်ဆီကလာသမျှချစ်ခြင်းမေတ္တာဟာတသက်လုံးစာအတွက် ခတ္တာဆိုတဲ့မင်းဆီ ဦးတည်လိမ့်မယ်လို့ကတိပေးပါရဲ့''
ပို၍တင်းကြပ်စွာဖက်ထားခံရပြီးနောက်မောင်ခတ္တာရဲ့ရှိုက်သံသေးသေးလေးဟာထွက်ပေါ်လာသည်။ထို့နောက် ကွက်ဝှက်ထားသည့် အလွန်တရာလှပလွန်းသောမျက်နှာလေးဟာအမြင်အာရုံရှေ့သို့ဖြည်းဖြည်းချင်းရောက်ရှိလာ၏။ပါးပြင်နုနုလေးပေါ်ကမျက်ရည်စများကိုတယုတယဖယ်ပေးမိသည်။
''သံသရာအဆက်ဆက် မကုန်စေချင်တဲ့ရေစက်ကလေးဟာမင်းဖြစ်လိမ့်မယ် ကလေးငယ်''
မျက်ဝန်းဝိုင်းလေးတွေကာရံထားသည့်မျက်တောင်ရှည်တွေများဟာ ပုတ်ခုတ်လျက် ။ သေးသွယ်သောနှာတံလေးနှင့် သိပ်လှသည့်မျက်ခုံးလေးတွေလဲရှိသည်။ သဘာဝအတိုင်းနီဆွေးနေသည့်နှုတ်ခမ်းပါးလေးကိုပစ်မှားမိပါက အပြစ်ရှိနိုင်မလား။ နူးညံ့လွန်းနေသည့်နေရာလေးအား လက်မနှင့်အသာယာထိလိုက်သည့်အခါ လောဘစိတ်ဟာအရှိန်အဟုန်တိုးလျက်။
''နှုတ်ခမ်းလေးကိုနမ်းချင်ပါရဲ့ခွင့်ပြုပေးနိုင်မလားဟင်''
မျှော်လင့်တကြီးနှင့် ခွင့်တောင်းမိသောအခါ ခေါင်းလေးငြိမ့်ပြ၍ မျက်လုံးလေးတွေပါမှိတ်ပေးလာသည်။လက်တစ်ဖက်နှင့် မျက်နှာလေးအား ထိန်းကိုင်မိကာ ပို၍နီးကပ်သွားအောင်အနားသို့ဖြည်းဖြည်းချင်းတိုးစေ၏။ဝင်လေထွက်လေထိခံစားမိနေသည့်အနေအထား တွင် ထိုနှုတ်ခမ်းလေးဆီမှလွဲ၍တခြားဘယ်အရာတွေကိုမှအာရုံမပြုနိုင်တော့။
အောက်နှုတ်ခမ်းလွှာလေးအားအသာယာငုံထွေးမိသည့်အခါ ရင်ဘတ်ပေါ်ကျရောက်လာသည့်လက်ချောင်းသွယ်လေးတွေဟာအင်္ကျီစကိုဆွဲယူကိုင်ထားသည်။နူးညံ့သောနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးရဲ့အထိအတွေ့လေးဟာစက္ကန့်ပိုင်းအတွင်းရူးသွပ်သွားနိုင်စေသည်။လူဖြစ်လာသည့်သက်တမ်းတစ်လျှောက်တွင်ပထမဆုံးအနမ်းတော့မဟုတ်သော်လည်းရင်ဘတ်ထဲကအရာခုန်ထွက်ပေါက်ကွဲမတတ်ဖြစ်နေရသည့်ဒီအနမ်းကတော့ဆက်ထင်အတွက်ရင်အခုန်ရဆုံးပင်။ခန္ဓာကိုယ်လေးအား ကောက်ချီလိုက်သည့်အခါ နှမြောတသစွာနှင့်ထိုနှုတ်ခမ်းလေးဟာ ဆက်ထင်နှင့်ဝေးကွာသွားသည်။
''ဦး..ဦးထင်''
တအံ့တသြကြည့်လာသည့်မျက်လုံးလေးတွေမှာဝိုင်းစက်စွာ။
''ဘုရားစင်ရှိနေလို့ကွယ်... အထဲသွားရအောင်လားနော်''
မြတ်နိုးရာလေးကိုပွေ့ချီထားရင်းအလျင်အမြန်ပင် ပြင်ဆင်ပြီးသားနှစ်ယောက်နေရန်အခန်းကျယ်ထဲသို့လျှောက်လာလိုက်ပြီးနောက် အိပ်ယာပေါ်သို့ဖြည်းညှင်းစွာချပေးလိုက်သည့်အခါ အရှက်သည်းနေမျက်နှာလေးအားကြည့်ရင်းပြုံးမိသည်။အယ်ကိုဟောလ်ကြောင့်လားဒီအလှတရားလေးကြောင့်လားမသိတော့ ထိန်းသိမ်းထားသည့်သမာဓိအလုံးစုံဟာပျောက်ကွယ်လုလုနီးနီး။
အပေါ်မှ အုပ်မိုးကာ ထိုမျက်နှာလေးအားထပ်၍အသေးစိတ်ကြည့်ရှုမိသည်။
''ကျုပ်လေမင်းကိုအားနာမိလို့မပြောခဲ့တဲ့အရာတစ်ခုရှိရဲ့ခတ္တာ''
''ဟင်...''
''မင်းကသိပ်လှလွန်းတယ်ကလေးငယ်''
ဆံနွယ်ပျော့ပျော့လေးတွေကအစပြု၍ အကြည်ရောင်လက်သည်းခွံလေးတွေရှိသည့်လက်ချောင်းသွယ်လေးတွေဟာလည်းလှသည်။ဖြူဖွေးကြည်လင်လွန်းသည့်အသားအရေနှင့်အတူ မျက်နှာလှလှလေးကြောင့်နှစ်ပေါင်းမနည်းထိန်းသိမ်းထားသည့်သမာဓိတို့ဟာကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက် ဖြစ်ကုန်သည်ကိုသူလေးကတော့သိနိုင်မည်မထင်။
''ကျုပ်ရူးတော့မယ် မင်းရယ်...''
နှုတ်ခမ်းပါးလေးအားထပ်၍နမ်းမိပြီးနွေးထွေးမှုအသိမှာ အရာအားလုံးအရည်ပျော်ကျမတတ်။ငတ်မွတ်သိပ်စွာနှင့်လောဘတက်မိသည့်အခါ ကလေးငယ်ဟာနှုတ်ခမ်းလွှာလေးတွေကိုဖွင့်ဟပေး၍ခွင့်ပြုပေးသည်။ ကျောပြင်ပေါ်သိုင်းဖက်လာသည့်လက်လေးတွေအစပြု၍ အရာအားလုံးဟာနွေးထွေးလွန်း၏။အသက်ရှုသံတို့ဟာမြန်ဆန်လျက် အရိုင်းဆန်းလာသည့်နောက် နောက်ဆက်တွဲဖြစ်လာမည့်အရာတို့ကိုမြင်လာမိသည်။ ထိုအခါအလျင်အမြန်ထိန်းချုပ်လိုက်ပြီး ငုံထွေးထားမိသည့်နှုတ်ခမ်းလေးအားလွှတ်ပေးလိုက်သောအခါ ခတ္တာကဆက်ထင်အားမော့ကြည့်လာသည်။
''ဦးထင်''
''တောင်းပန်ရဲ့ကွယ် အိပ်နှင့်မောင်ခတ္တာ ကျုပ်ပြန်လာခဲ့မယ်နော်''
ထိုအခါဆက်ထင်ရဲ့အင်္ကျီစအားခတ္တာကတင်းကြပ်စွာဆွဲကိုင်လာ၏။မျက်ရည်များဝိုင်းလာပြီးငိုလာသည့်အခါရင်တွေပါပူလောင်သွားရသည်။
''ဘာဖြစ်တာလဲဟင်...ပြောပါဦး နှုတ်ခမ်းနာသွားသလား''
''ကျွန်တော့်ကိုမလိုချင်လို့လားဟင်...''
ပြောစရာစကားပျောက်ရှသွားရသလို အစကတည်းကမတည်မငြိမ်နှင့်စိတ်အစဥ်ဟာ ရှုပ်ထွေးလျက်။
''မောင်ခတ္တာ မင်းအသိထဲကျုပ်ကဒါကြောင့်မင်းကိုယူတာလို့ထင်သွားမှာစိုးရိမ်မိရဲ့ကွယ် ပြီးတော့မင်းကသိပ်ငယ်လွန်းသေးရဲ့''
''ဟင်အင်း ကျွန်တော်ဦးထင်နဲ့ဒီတညတာကိုတူတူဖြတ်သန်းမှာလို့ဆုံးဖြတ်ထားတယ်''
''ခတ္တာ...''
''ကျွန်တော်လိုချင်တယ်...ဦးထင်နဲ့ပတ်သက်တာအားလုံးကျွန်တော်ရချင်တယ် ကျေးဇူးပြုပြီး ကျွန်တော့်ကြောင့်စောင့်ထိန်းရတာမျိုးတွေဖယ်ပေးပါနော်''
ဒါကြောင့်ပဲအရက်များသောက်ခဲ့သလားဟုဆက်စပ်စဥ်းစားမိပြီးဆက်ထင်တွက်စွန့်စားနေသည့်ဒီကလေးအားဘယ်လိုများဖြောင့်ဖြရပါမလဲ။လက်တဖက်ကိုဆွဲကိုင်ယူ၍ လက်ဖဝါးကိုအနမ်းပေးလာသည်နှင့်တပြိုင်နက်ဆက်ထင်ရဲ့ထိုလက်များကိုပဲ တစ်နေရာသို့ထိတွေ့စေလာသည်။
''ကျွန်တော့်ကိုယူပါ ဦးထင်''
ပုရိသတို့မည်သည် ဒီအရာအားဘယ်သူကများငြင်းဝံ့မည်နည်း။ရီဝေနေသည့်မျက်ဝန်းလေးတွေဟာဆက်ထင်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးမီးနှင့်မြှိုက်ပေးထားသလိုခံစားရသည်။ကြယ်သီးများအားဖြုတ်ကာ အပေါ်အင်္ကျီချွတ်လိုက်သည့်အခါတွင် ဗလာကျင်းသွားသည့်ဆက်ထင်ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းအားနှုတ်ခမ်းလေးကိုဖိကိုက်ကာကြည့်နေသည့်ခတ္တာရဲ့လည်တိုင်လေးကိုတချက်မျှနမ်းရှုံ့လိုက်သည့်အခါခန္ဓာကိုယ်လေးဟာတွန့်ချိုးသွားသည်။
''ဒီလိုစိတ်ထားမိလို့ကျုပ်ကိုမကြောက်ရွံ့ပါနဲ့နော် တောင်းဆိုပါရဲ့ကလေးငယ်''
ခေါင်းလေးငြိမ့်ပြလာသည့်အဆုံး နှုတ်ခမ်းလေးအားထပ်မံ၍ငုံထွေးမိ၏ အရိုင်းဆန်သော်ငြားနူးညံ့သည်၊နွေးထွေးသည်။
''အင်း...ဟင့်''
ခပ်တိုးတိုးညည်းညူသံကလေး အကြားအာရုံတိုးဝင်လာသည့်အခါ လက်ချောင်းများဟာ ခတ္တာဝတ်ထားသည့်ကော်လံလက်တိုအင်္ကျီအနီလေးရဲ့ကြယ်သီးများဆီရောက်သွားပြီးနောက်အင်္ကျီလေးအားညင်သာစွာဆွဲချွတ်လိုက်မိ၏။
အကြည့်တို့ထိုနေရာဆီသို့ရောက်သွားသည့်အခါ မင်သက်သွားမိသည့်တိုင်နှလုံးသားတစ်ခုလုံးဟာကြမ်းတမ်းစွာလှုပ်ခပ်လာသည်။
''လှရက်လွန်းရဲ့ကလေးငယ်ရယ်''
လည်တိုင်လေးနှင့်ညှပ်ရိုးလေးအားစူးစိုက်စွာကြည့်မိနေ၏တဆက်တည်းဖြူဖွေးနူးညံ့သောအသားရေအပေါ်တစ်ဖက်စီတွင်ရှိနေသည့်ပန်းရောင်သွေးသည့်အရာလေးနှစ်ခုကြောင့်ဒီလူရင်ဘတ်ထဲမှနှလုံးသားဟာနိမ့်ချေမြင့်ချေ။
ဆင်တူဝတ်ထားသည့်ယွန်းလက်ပတ်လေးနှစ်ခုဟာယှက်နွယ်ထားသည့်လက်နှစ်ဖက်ကြားထင်းရှားစွာရှိနေပြီး ပုတီးသီးလေးတွေရဲ့ရိုက်ခတ်သံတစ်ချို့ဟာလည်းထွက်ပေါ်နေ၏။ခါတိုင်းထပ်ပို၍မှောင်မိုက်သည်ဟုထင်ရသည့်ညဥ့်ဦးယံရဲ့တိတ်ဆိတ်မှုကိုပြင်းပြနေသောစိတ်အစဥ်များရှိနေသည့် နှစ်ဦးနှစ်ယောက်လုံးဟာဖြိုခွင်းနေကြ၏။စက္ကန့်တွေ မိနစ်တွေ နာရီတွေကြာသည်အထိ သာယာမှုကိုယ်စီရှာဖွေကြရင်း ဆန္ဒများအထွဋ်အထိပ်သို့ရောက်သည့်အခါနွေးထွေးမှုတချို့ရရှိပြီး မောပန်းလျက်တင်းကြပ်စွာဖက်ထားကြသည်။အထင်နဲ့လက်တွေ့တက်တက်စင်လွဲခဲ့သောမင်္ဂလာဦးညလေးဟာပြီးပြည့်စုံသည့်အချစ်ညလေးဖြစ်ခဲ့၍နှစ်ဦးလုံးအတွက်တသက်စာမေ့မရလောက်သည့်အမှတ်ရလေးတစ်ခုလဲဖြစ်လောက်ပါမည်။
( married life ချိုချိုရိုရိုလေးတွေလာပါမယ်)
Zaw Gyi
ၿခံဝန္းအတြင္း အျပင္အဆင္မ်ားခမ္းနားထည္ဝါစြာရွိေနၿပီးယေန႕ဟာ ေမာင္ခတၱာႏွင့္ဆက္ထင္၏မဂၤလာပြဲရက္ျဖစ္သည္။အထင္ထပ္ပို၍ပင္စည္ကားသြားၿပီး အနယ္နယ္အရပ္ရပ္ကလာတဲ့ဧည့္သည္မ်ားႏွင့္ဘိလပ္ကမိတ္ေဆြမ်ား အရာရွိပုဂၢိုလ္မ်ားအားလုံးစုေဝးလ်က္ရွိကာ က်ယ္ဝန္းေသာၿခံဝန္းအတြင္းလူမ်ားျပည့္ႏွပ္ေနၾကသည္။အနားမွလူေတြအားလုံးေဖးမကူညီမႈႏွင့္ယခုလိုမဂၤလာပြဲအျမန္ဆုံးအထေျမာက္သြားသည့္အတြက္ ဆက္ထင္ဝမ္းသာမိသည္။
ဘိလပ္ကဧည့္သည္မ်ားႏွင့္စကားစျမည္ေျပာကာရယ္ေမာေနသည့္ခပ္လွမ္းလွမ္းမွေမာင္ခတၱာအားေငးေမာၾကည့္ရင္းၿပဳံးမိသည္။ေကာင္ေလးမွာ ေငြေရာင္တိုက္ပုံအကၤ်ီေလးႏွင့္အတူေငြေရာင္ပိုးပုဆိုးကိုဝတ္ထားၿပီးေတာက္ပသည့္ၾကယ္ေလးအသြင္ရွိေန၏။ ဒီဘက္မွအရာရွိေတြပုဂၢိုလ္ေတြႏွင့္စကားေျပာခိုင္းသည့္အခါ ေနရခက္သလိုႏွင့္ မ်က္ႏွာေလးေသးေသးေလးသာရွိေသာ္လည္း ဘိလပ္မွဆက္ထင္ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္စကားေျပာေနတဲ့ပုံေလးကေတာ့မတူ။
အဂၤလိပ္ဘာသာစကားအားေကာင္းမြန္ေျပျပစ္စြာေျပာေနၿပီးထိုဘိလပ္သားမ်ားၾကား ေျပာဆိုရင္းေပ်ာ္႐ႊင္ေနဟန္ရွိသည္။
''အဟမ္း...သူေဌးမင္းရယ္ ဒီအနားေခၚရင္လည္းေခၚလိုက္ေခ်ပါ ေခါင္းေစာင္းရတာေညာင္းေရာေပါ့''
႐ႊတ္ေနာက္ေနာက္ေျပာလာသည့္စကားသံေၾကာင့္ ထိုင္ေနသည့္ဝိုင္းအတြင္းရယ္ေမာသံမ်ားဟာဆူညံသြားသည့္အတြက္ဆက္ထင္ နားထင္အားလက္ညိုးႏွင့္အသာကုတ္ျခစ္လ်က္ ၿပဳံးမိသည္။
''ေငးေမာၾကည့္လဲၾကည့္ခ်င္စရာပါေတာ္ မ်က္ႏွာေလးကိုကၾကည့္စမ္းပါဦး ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေလးနဲ႕ ခ်စ္စဖြယ္ေလးဆိုတာ''
''ဟုတ္ပါ့ေတာ္ ကြၽန္မလဲၾကည့္ေနတာ တို႔သူေဌးမင္းသည္းသည္းလႈပ္ျဖစ္ေနရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းအခုမွပဲသိေရာ့တယ္''
''ဘိလပ္လိုေျပာေနတာလဲမြတ္ထြတ္ေနေရာ''
ကေတာ္ေတြအခ်င္းခ်င္းေျပာေနၾကသည့္စကားသံမ်ားေၾကာင့္ေမာင္ခတၱာကိုလွမ္းၾကည့္ရင္းသက္ျပင္းခ်မိ၏။ ကေလးငယ္ဟာ မဂၤလာပြဲမလုပ္ခင္ကတည္းကစိုးရိမ္တႀကီးႏွင့္ပူပန္ေနရသည္။ဒီလိုလူအမ်ားက သူ႕အားခ်ီးမႊမ္း၍အေကာင္းျမင္ေပးၾကသည္ကိုသိလွ်င္ဘယ္ေလာက္မ်ားဝမ္းသာေနပါ့မလဲ။
''ကိုဆက္ထင္''
အနားသို႔ေရာက္လာသည့္ေအးကိုေၾကာင့္ဆက္ထင္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည့္အခါတြင္ ။
''ရဲမင္းႀကီးႂကြလာပါရဲ႕ကိုဆက္ထင္ႏႈတ္ဆက္ပါဦး''
ၿခံထဲဝင္လာသည့္ကားေပၚမွတုတ္ေကာက္ေထာက္ကာဆင္းလာသည့္ရဲမင္းႀကီးကိုေတြ႕သည့္အခါတြင္ ထိုင္ရာမွထလိုက္ၿပီးေနာက္ အနားသို႔သြား၍ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။
''ဂုဏ္ျပဳပါရဲ႕ ေမာင္ရင္''
''တကူးတကလာခ်ီးျမင့္ေပးလို႔ဝမ္းသာပါရဲ႕''
''က်ဳပ္တက္ေရာက္သင့္တာေပါ့ဒီပြဲဟာအားလုံးေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ေမာင္ရင့္ရဲ႕မဂၤလာပြဲပဲ''
''ေကာင္းပါၿပီ ႂကြပါဦး''
ေနရာထိုင္ခင္းေပးၿပီးေနာက္ ရဲမင္းႀကီးအားအရာရွိမ်ားကလဲလာေရာက္ႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။ အထင္ကရပုဂၢိုလ္ျဖစ္သည့္အတြက္ ထိုအနားတြင္ၿခံဝန္းထဲမွလူအမ်ားဝိုင္းအုံသြား၏။ဆက္ထင္တို႔မဂၤလာပြဲအေၾကာင္းခ်ီးမြမ္းေျပာဆိုေနၾကသည့္အျပင္ေမာင္ခတၱာအေၾကာင္းကိုပါအားလုံးဝိုင္း၍ေျပာေနသည္မလို႔ရဲမင္းႀကီးဟာစိတ္ဝင္စားလ်က္ရွိၿပီးဆက္ထင္ကိုၾကည့္လာကာ။
''ဘယ္မလဲ ေမာင္ရင့္ရဲ႕အခ်စ္ေတာ္ေလးက''
''ေမာင္ေအးကို ခတၱာကိုသြားေခၚေခ်ဦး''
''ဟုတ္ကဲ့ကိုဆက္ထင္''
ခပ္လွမ္းလွမ္းကစားပြဲဝိုင္းတြင္ထိုင္ေနသည့္ေမာင္ခတၱာအားေအးကိုကအနားကပ္၍ေခၚလိုက္ေသာအခါတြင္ ဆက္ထင္အားတခ်က္လွမ္းၾကည့္ၿပီးေနာက္ထိုင္ရာမွထကာ အနားသို႔ေလွ်ာက္လာ၏။ အားလုံးရဲ႕အၾကည့္ဟာေမာင္ခတၱာဆီသို႔ေရာက္ရွိေနၾကၿပီးစိတ္ဝင္တစားရွိဟန္တူသည္။
ေမာင္ခတၱာဟာ ခုနကႏွင့္မတူေတာ့ပါပဲ တည္ၾကည္သြားၿပီး လူႀကီးေတြအားသြားတက္ေလးေတြေပၚသည္အထိေခါင္းေလးငုံ႕ကာၿပဳံးရင္းႏႈတ္ဆက္လာသည္။
''က်ဳပ္ရဲ႕သတိုးသားေလးပါ''
ရဲမင္းႀကီးအားမိတ္ဆက္ေပးလိုက္သည့္အခါ ရဲမင္းႀကီးကေက်နပ္အားရစြာၿပဳံးရယ္၏။
''မႈန္ေနေအာင္ေခ်ာတာပဲကြ ေမာင္ရင္ မင့္အသက္႐ြယ္နဲ႕မတန္္မရာကြာ''
ရဲမင္းႀကီးကဆက္ထင္အားၾကည့္ကာေျပာေသာေၾကာင့္ဆက္ထင္ႏွစ္ၿခိဳက္စြာရယ္ေမာလိုက္သည္။ဟုတ္ပါရဲ႕ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာလူပ်ိဳေပါက္ကေလးအားအပိုင္စားရရွိလိုက္သည့္ဆက္ထင္အားလူေတြ
နွားအိုမြက်နုႀကိဳက္ အင္း...ဒီလိုထင္ၾကလဲထင္ၾကပါေစ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီးကို လက္ခံလိုက္ပါဦးမည္။
''တကယ္ေတာ့မတန္မရာရလိုက္တာက ကြၽန္ေတာ္ပါခဗ် ဦးထင္လိုလူမ်ိဳးကတစ္သက္မွာႏွစ္ေယာက္ရွိမယ္ေတာင္မထင္ပါဘူးဗ်''
''ဟားဟားဟား ေကာင္းပါေပ့ကြာေကာင္းပါေပ့''
''ဒီအေျပာေတြေၾကာင့္လဲ သူေဌးမင္းရဲ႕အခ်စ္သက္ညွာျဖစ္ေနရတာေပါ့ ဟားဟား''
ခတၱာရဲရဲတင္းတင္းေျပာလိုက္သည့္စကားေၾကာင့္မ်က္ခုံးမ်ားပင့္သြားကာမတ္တပ္ေလးရပ္ေနသည့္ေမာင္ခတၱာအားၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ဆက္ထင္အားမ်က္လုံးတဖက္မွိတ္ျပလာသည္။သိပ္ကိုစကားတတ္လြန္းသည့္ကေလးအား ညေရာက္သည့္အခါမွဆုခ်ရမည္။
''အိမ္ေထာင္ေရးကိုထူေထာင္လိုက္ၿပီဆိုေတာ့ကာ ေရွ႕ေလွ်ာက္ဒိုးတူေဘာင္ဘက္ေကာင္းေကာင္းဆိုးဆိုးျဖတ္သန္းၾကေပါ့ကြာ''
''ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်''
ရဲမင္းႀကီးအတြက္ အလုပ္သမားမ်ားကဟင္းပြဲမ်ားခ်ေပးၿပီးေနာက္ အျခားသူေတြႏွင့္စကားစျမည္ေျပာရင္း သုံးေဆာင္ေနစဥ္ဆက္ထင္ရဲ႕လက္ေမာင္းကိုေမာင္ခတၱာဟာအသာလႈပ္ကိုင္ၿပီးေနာက္။
''အေနာက္ဘက္ကိုသြားကူဦးမယ္ေနာ္ဦးထင္''
''ေကာင္းၿပီ''
ၿပဳံးျပကာေက်ာခိုင္းသြားသည့္ကေလးမွာ အားတင္း၍လူအမ်ားၾကားေနေနရသည့္ပုံပင္။တစ္ခါမွမႀကဳံဖူးသည့္အေတြ႕အႀကဳံမ်ားႏွင့္အတူလူၾကားထဲမ်က္ႏွာျပရသည့္အခါေမာင္ခတၱာအေနရခက္မည္ဟုထင္မိ၏။မနက္အေစာကတည္းကဘုန္းႀကီးပင့္တရားနာၿပီး ဧည့္သည့္မ်ားအဆက္မျပတ္ဝင္လာ၍ေန႕လည္ပိုင္းထိေတာင္မနားရေသး။။ပင္ပန္းသည့္အရိပ္အေယာင္မျပေနေသာ္လည္း ေမာင္ခတၱာရဲ႕မ်က္ႏွာေလးဟာအနည္းငယ္ညိုးႏြမ္းေနသည္ျဖစ္တာကို ဆက္ထင္သိသည္။
ထိုင္ရာမွထကာ တဖက္တြင္ဧည့္သည္ေတြအတြက္ျပင္ဆင္ေပးရင္းအလုပ္ရႈပ္ေနသည့္ ဧရာ့ဆီသို႔ေလွ်ာက္သြားလိုက္ၿပီးေနာက္ အနားကပ္ကာ။
''ေမာင္ရင္...''
''ဟုတ္ကဲ့သူေဌးမင္း''
''မင္းျပန္တဲ့အခါ ကားတစ္စင္းယူသြားၿပီး မင့္ညီကိုၿမိဳ႕စြန္အိမ္လမ္းႀကဳံဝင္ပို႔ေပးေခ်ဦး''
''ေကာင္းပါၿပီ သူေဌးမင္း ၿမိဳ႕စြန္အိမ္မယ္ေနၾကမွာလား''
ဆက္ထင္ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္သည္။မဂၤလာပြဲမတိုင္ခင္ႏွစ္ရက္ေလာက္ကတည္းက တခ်ိဳ႕ေသာပစၥည္းေတြေ႐ြ႕ထားၿပီး အိမ္ကိုလူလႊတ္ကာထပ္၍ျပင္ဆင္ခိုင္းထားသည္။တျခားေတာ့မဟုတ္ပါပဲေမာင္ခတၱာ ကိုနားေအးပါးေအးနားေစခ်င္ၿပီး ကိုယ္တိုင္လဲတိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ေနခ်င္သည့္အတြက္ပင္။ ေမာင္ခတၱာမိဘမ်ားႏွင့္မိသားစုဝင္မ်ား အသိမိတ္ေဆြမ်ားေရာက္ေနသည္မလို႔ ကေလးငယ္ေနရခက္မွာစိုးေသာေၾကာင့္ႏွင့္ဒီညႏွစ္ေယာက္တည္းအတူရွိခ်င္သည့္ဆႏၵလည္းတစ္စြန္းတစ္စပါဝင္သည္။
ဧည့္သည္မ်ားကိုဧည့္ခံရင္း စကားေျပာေနရင္း အခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကာျမင့္သည့္အခါ လူေခ်လည္းအနည္းငယ္ပါးသြားၿပီး သိမ္းဆည္းသူမ်ားႏွင့္ ၿခံဝန္းအတြင္းတြင္ အရာရွိပုဂၢိုလ္တစ္ခ်ိဳ႕ႏွင့္အတူ အက်ိဳးတူလုပ္ငန္းရွင္မ်ား ကုန္သည္တခ်ိဳ႕သာက်န္ရွိေနသည္။
''ဦးထင္ ကြၽန္ေတာ္သြားေတာ့မယ္ဗ်''
ဆက္ထင္တို႔ထိုင္ေနသည့္စားပြဲအနားသို႔ေလွ်ာက္လာရင္း အနားကပ္ကာေျပာလာသည့္အတြက္ လက္ေလးတစ္ဖက္ကို ကိုင္လိုက္ၿပီးေနာက္။
''မင္းအေမကိုေရာအသိေပးၿပီးရဲ႕လား''
''ဟုတ္ကဲ့ဗ်အားလုံးကိုေျပာၿပီးပါၿပီ''
''ဒါျဖင့္ က်ဳပ္သိပ္မေနာက္က်ခင္လိုက္လာခဲ့ပါ့မယ္ၿပီးေတာ့ က်ဳပ္ဒီလူေတြနဲ႕နည္းနည္းေသာက္ျဖစ္မယ္ထင္ရဲ႕ ခြင့္ျပဳေပးနိုင္သလား''
ဆက္ထင္ရဲ႕စကားေၾကာင့္အံ့ၾသဟန္ႏွင့္ၾကည့္လာသည္။ၿပီးေနာက္သိပ္လွသည့္အၿပဳံးေလးႏွင့္အတူ။
''ဟုတ္ကဲ့ဗ် ကားေတာ့သတိထားၿပီးေမာင္းလာေနာ္''
''ေကာင္းပါၿပီ''
ဆက္ထင္အားႏႈတ္ဆက္သြားၿပီးတူတူထိုင္ေနၾကသည့္စားပြဲဝိုင္းကဧည့္သည္မ်ားကိုလည္းတရိုတက်ိဳးႏႈတ္ဆက္သြားသည့္ ေကာင္ေလးအားျမင္ကြင္းထဲမွေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္အထိၾကည့္ေနမိသည္။
''တို႔ေတြသူေဌးမင္းမ်ားပထမဆုံးေန႕ကတည္းကေခါက္ရိုးက်ိဳးေနၿပီေဟ့''
''အဟုတ္ပဲဗ်ိဳ႕''
ဝိုင္းဖြဲ႕ေလွာင္ရယ္ေနၾကေသာ္လည္းထိုအခ်င္းအရာကိုသာေက်နပ္ပီတိျဖစ္ေနသည္။ေမာင္ခတၱာဟာ ဆက္ထင္အတြက္မည္မွ်ေလာက္ထိအေရးပါသလဲ တန္ဖိုးရရွိသလဲဆိုတာ ဒီလူေတြၾကားသိေစခ်င္၏။
''သက္ဆိုင္သူေတြျဖစ္သြားၾကၿပီပဲယေန႕ကစၿပီးက်ဳပ္ခႏၶာ က်ဳပ္စိတ္နဲ႕မေနပဲ က်ဳပ္ခႏၶာ ခ်စ္ရသူရဲ႕စိတ္နဲ႕ေနဖို႔ဆုံးျဖတ္ထားရဲ႕''
ထိုင္ေနၾကသည့္လူေတြအားလုံးေက်နပ္ပီတိျဖစ္ကာရယ္ေမာသံႏွင့္အတူဝမ္းသာစကားမ်ားေျပာေနၾက၏။ခ်စ္ျခင္းေမတၱာႏွင့္ထိေတြ႕လိုက္သည့္အခ်ိန္တြင္ အေတြးအေခၚမွစ၍အျပဳအမူထိ အလုံးစုံေျပာင္းလဲတတ္သြားသည့္အေၾကာင္းကိုယ္တိုင္ႏွဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕ႀကဳံေတြ႕ရသည့္အခါ ပိုလက္ခံလာမိၿပီး ယုံၾကည္လာမိသည္။
(ခတၱာအျဖစ္ျပန္လည္ေမြးဖြားျခင္း)
ေမာင္းလာသည့္ကားအားၿမိဳ႕စြန္အိမ္အေရွ႕မ်က္ႏွာစာအထိရပ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ကားေပၚကဆင္းလာလိုက္သည္။အခ်ိန္အားျဖင့္ ၉နာရီခန႔္ေလာက္ေတာ့ရွိပါလိမ့္မည္။အေတာ္ေလးေနာက္က်ေနၿပီျဖစ္ၿပီး အခ်ိန္အတန္ၾကာသည္အထိဒီေနရာအထိေရာက္ေအာင္မနည္းႀကိဳးစား၍ေမာင္းလာခဲ့ရသည္။အနည္းငယ္ေတာ့ေသာက္ထားေပမယ့္ တရိပ္ရိပ္ျဖစ္ေနသည္ကလြဲ၍ဘာမွေတာ့မျဖစ္။အိမ္ေလးဘက္ကိုၾကည့္လိုက္သည့္အခါ မီးေရာင္ပ်ပ်ေလးထြန္းထားၿပီးတံခါးေတာ့ပိတ္ထားသည္။
အိပ္မ်ားအိပ္သြားၿပီလားဟုစိတ္ထဲေတြးမိလိုက္ၿပီး အေနာက္ခန္းမွထည့္လာသည့္ ေသတၱာအရွည္အားယူကာ ၿခံအတြင္းသို႔ဝင္လာခဲ့သည္။ အိမ္ေပၚေရာက္ေတာ့တံခါးဖြင့္လိုက္သည့္အခါ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ငုတ္တုတ္ေလးထိုင္လ်က္ ေခါင္းေလးေစာင္းအားအိပ္ငိုက္ေနေသာေမာင္ခတၱာေၾကာင့္ေစာေစာျပန္လာခဲ့သင့္သည့္ကိုေနာင္တရမိ၏။ အနားသို႔ေလွ်ာက္သြားလိုက္ေနာက္။
''ေမာင္ခတၱာ''
ခပ္တိုးတိုးေလးသာေခၚလိုက္ေသာ္လည္း ခတၱာမွာမ်က္လုံးေလးမ်ားကိုျဖည္းညင္းစြာဖြင့္ၾကည့္လာသည္။ အနည္းငယ္နီးျမန္းေနသည့္ပါးျပင္ေလးႏွင့္အတူမ်က္ဝန္းဝိုင္းေလးေတြမွာလည္းအနီေရာင္ဘက္အနည္းငယ္ေျပးေနသည္မလို႔ဆက္ထင္မ်က္ခုံးမ်ားစုက်ဳံ႕သြားရ၏။ မ်က္လုံးမ်ားဖြင့္ၾကည့္သည့္တိုင္ တစ္ခြန္းမွ်မေျပာလာပဲေပကလပ္ေပကလပ္ႏွင့္ၿငိမ္သက္ေနသည္။
''မဟုတ္မွ အရက္ေတြမ်ားေသာက္ထားသလားေမာင္ခတၱာ''
ထိုအခါ မွငိုမဲ့မဲ့ေလးႏွင့္ေခါင္းေထာင္ၾကည့္လာၿပီးေနာက္ လက္ကိုလွမ္းကိုင္လာ၍။
''ကြၽန္ေတာ္ကမေသာက္ခ်င္ဘူးရယ္ အစ္ကိုေအးကိုနဲ႕ကိုဧရာတို႔အတင္းတိုက္သြားၾကတာ မဆူပါနဲ႕ဗ်''
သက္ျပင္းတခ်က္ခ်လိဳက္ၿပီးေနာက္လက္ထဲကအရာေတြကို စားပြဲေပၚသို႔တင္လိုက္သည္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခုံတြင္ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး အေရွ႕က အမူးသမားေလးအား စူးစိုက္ၾကည့္ေနမိသည့္အခါ ထိုကေလးကထိုင္ရာမွထကာအနားေရာက္လာသည္။
''ကြၽန္ေတာ္မမူးဘူးေနာ္ ဦးထင္''
''အင္း''
''စိတ္မဆိုးဘူးမလားဗ်''
ဆက္ထင္ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည့္အခါ သြားတက္ေလးမ်ားေပၚသည္အထိၿပဳံးျပလာရင္း။
''ထိုင္ခ်င္တယ္ဦးထင္''
''ထိုင္ေလခုံေတြအမ်ားႀကီးရွိ...''
႐ုတ္တရက္ ထိုင္ေနသည့္ဆက္ထင္ေပါင္ေပၚသို႔ေစြ႕ကနဲေရာက္လာသည့္ခႏၶာကိုယ္ေလးေၾကာင့္ အံ့ၾသမင္သက္သြားရၿပီးေနာက္ ရင္လဲခုန္သြားမိသည္။ရဲေဆးတင္ထားေသာဒီကေလးဟာပုခုံးႏွစ္ဖက္ေပၚတင္ထားသည့္လက္ေတြဟာလည္းယွက္ႏြယ္၍ တင္းၾကပ္စြာဖက္လာ၏။ေမာင္ခတၱာဆီကရသည့္သူ၏ၾကာပန္းအနံ႕ကိုယ္သင္းရနံ႕ေလးဟာအနံ႕အာ႐ုံထဲတြင္းဝင္လာသည့္အခါ ခႏၶာကိုယ္ေသးေသးေလးအားျပန္၍ဖက္ထားမိသည္။
''က်ဳပ္ဘဝမယ္ ဒီေန႕ဟာအေပ်ာ္ဆုံးေန႕တစ္ေန႕ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္''
ဆက္ထင္ရဲ႕စကားကိုေခါင္းၿငိမ့္လိုက္ကာတုန့္ျပန့္လိုက္သည္ကိုခံစားမိသည္။
''ယေန႕ကစၿပီး အသက္နဲ႕ခႏၶာကိုယ္တည္ေနသေ႐ြ႕ က်ဳပ္ကိုေမာင္ခတၱာကပိုင္ပါရဲ႕ ဘယ္တပါးသူမွအမိန့္ေပးလို႔မရတဲ့က်ဳပ္ကို မင္းကေတာ့အမိန့္ေပးနိုင္ရဲ႕ မင္းေစၫႊန္းရာ ျခယ္လွယ္ရာ က်ဳပ္ေက်နပ္စြာခံယူပါမယ္''
ေက်ာျပင္ငယ္အားလက္ႏွင့္အသာပြတ္သပ္ေပးေနမိသည္။ခတၱာဟာ ေျပာျပသမွ်အရာအားလုံးကိုၿငိမ္သက္စြာနားေထာင္ေန၏။
''က်ဳပ္ထားရွိတဲ့မာန္မာနေတြသိကၡာေတြကိုမင္းေရွ႕မယ္ခဝါခ်ထားပါ့မယ္ က်ဳပ္ရင္ခြင္ထဲမွာမင္းကိုလုံၿခဳံေအာင္ထားပါ့မယ္ က်ဳပ္ဆီကလာသမွ်ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာတသက္လုံးစာအတြက္ ခတၱာဆိုတဲ့မင္းဆီ ဦးတည္လိမ့္မယ္လို႔ကတိေပးပါရဲ႕''
ပို၍တင္းၾကပ္စြာဖက္ထားခံရၿပီးေနာက္ေမာင္ခတၱာရဲ႕ရွိုက္သံေသးေသးေလးဟာထြက္ေပၚလာသည္။ထို႔ေနာက္ ကြက္ဝွက္ထားသည့္ အလြန္တရာလွပလြန္းေသာမ်က္ႏွာေလးဟာအျမင္အာ႐ုံေရွ႕သို႔ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေရာက္ရွိလာ၏။ပါးျပင္ႏုႏုေလးေပၚကမ်က္ရည္စမ်ားကိုတယုတယဖယ္ေပးမိသည္။
''သံသရာအဆက္ဆက္ မကုန္ေစခ်င္တဲ့ေရစက္ကေလးဟာမင္းျဖစ္လိမ့္မယ္ ကေလးငယ္''
မ်က္ဝန္းဝိုင္းေလးေတြကာရံထားသည့္မ်က္ေတာင္ရွည္ေတြမ်ားဟာ ပုတ္ခုတ္လ်က္ ။ ေသးသြယ္ေသာႏွာတံေလးႏွင့္ သိပ္လွသည့္မ်က္ခုံးေလးေတြလဲရွိသည္။ သဘာဝအတိုင္းနီေဆြးေနသည့္ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကိုပစ္မွားမိပါက အျပစ္ရွိနိုင္မလား။ ႏူးညံ့လြန္းေနသည့္ေနရာေလးအား လက္မႏွင့္အသာယာထိလိုက္သည့္အခါ ေလာဘစိတ္ဟာအရွိန္အဟုန္တိုးလ်က္။
''ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုနမ္းခ်င္ပါရဲ႕ခြင့္ျပဳေပးနိုင္မလားဟင္''
ေမွ်ာ္လင့္တႀကီးႏွင့္ ခြင့္ေတာင္းမိေသာအခါ ေခါင္းေလးၿငိမ့္ျပ၍ မ်က္လုံးေလးေတြပါမွိတ္ေပးလာသည္။လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ မ်က္ႏွာေလးအား ထိန္းကိုင္မိကာ ပို၍နီးကပ္သြားေအာင္အနားသို႔ျဖည္းျဖည္းခ်င္းတိုးေစ၏။ဝင္ေလထြက္ေလထိခံစားမိေနသည့္အေနအထား တြင္ ထိုႏႈတ္ခမ္းေလးဆီမွလြဲ၍တျခားဘယ္အရာေတြကိုမွအာ႐ုံမျပဳနိုင္ေတာ့။
ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းလႊာေလးအားအသာယာငုံေထြးမိသည့္အခါ ရင္ဘတ္ေပၚက်ေရာက္လာသည့္လက္ေခ်ာင္းသြယ္ေလးေတြဟာအကၤ်ီစကိုဆြဲယူကိုင္ထားသည္။ႏူးညံ့ေသာႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးရဲ႕အထိအေတြ႕ေလးဟာစကၠန့္ပိုင္းအတြင္း႐ူးသြပ္သြားနိုင္ေစသည္။လူျဖစ္လာသည့္သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ပထမဆုံးအနမ္းေတာ့မဟုတ္ေသာ္လည္းရင္ဘတ္ထဲကအရာခုန္ထြက္ေပါက္ကြဲမတတ္ျဖစ္ေနရသည့္ဒီအနမ္းကေတာ့ဆက္ထင္အတြက္ရင္အခုန္ရဆုံးပင္။ခႏၶာကိုယ္ေလးအား ေကာက္ခ်ီလိုက္သည့္အခါ ႏွေျမာတသစြာႏွင့္ထိုႏႈတ္ခမ္းေလးဟာ ဆက္ထင္ႏွင့္ေဝးကြာသြားသည္။
''ဦး..ဦးထင္''
တအံ့တၾသၾကည့္လာသည့္မ်က္လုံးေလးေတြမွာဝိုင္းစက္စြာ။
''ဘုရားစင္ရွိေနလို႔ကြယ္... အထဲသြားရေအာင္လားေနာ္''
ျမတ္နိုးရာေလးကိုေပြ႕ခ်ီထားရင္းအလ်င္အျမန္ပင္ ျပင္ဆင္ၿပီးသားႏွစ္ေယာက္ေနရန္အခန္းက်ယ္ထဲသို႔ေလွ်ာက္လာလိုက္ၿပီးေနာက္ အိပ္ယာေပၚသို႔ျဖည္းညွင္းစြာခ်ေပးလိုက္သည့္အခါ အရွက္သည္းေနမ်က္ႏွာေလးအားၾကည့္ရင္းၿပဳံးမိသည္။အယ္ကိုေဟာလ္ေၾကာင့္လားဒီအလွတရားေလးေၾကာင့္လားမသိေတာ့ ထိန္းသိမ္းထားသည့္သမာဓိအလုံးစုံဟာေပ်ာက္ကြယ္လုလုနီးနီး။
အေပၚမွ အုပ္မိုးကာ ထိုမ်က္ႏွာေလးအားထပ္၍အေသးစိတ္ၾကည့္ရႈမိသည္။
''က်ဳပ္ေလမင္းကိုအားနာမိလို႔မေျပာခဲ့တဲ့အရာတစ္ခုရွိရဲ႕ခတၱာ''
''ဟင္...''
''မင္းကသိပ္လွလြန္းတယ္ကေလးငယ္''
ဆံႏြယ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးေတြကအစျပဳ၍ အၾကည္ေရာင္လက္သည္းခြံေလးေတြရွိသည့္လက္ေခ်ာင္းသြယ္ေလးေတြဟာလည္းလွသည္။ျဖဴေဖြးၾကည္လင္လြန္းသည့္အသားအေရႏွင့္အတူ မ်က္ႏွာလွလွေလးေၾကာင့္ႏွစ္ေပါင္းမနည္းထိန္းသိမ္းထားသည့္သမာဓိတို႔ဟာၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ျဖစ္ကုန္သည္ကိုသူေလးကေတာ့သိနိုင္မည္မထင္။
''က်ဳပ္႐ူးေတာ့မယ္ မင္းရယ္...''
ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးအားထပ္၍နမ္းမိၿပီးႏြေးေထြးမႈအသိမွာ အရာအားလုံးအရည္ေပ်ာ္က်မတတ္။ငတ္မြတ္သိပ္စြာႏွင့္ေလာဘတက္မိသည့္အခါ ကေလးငယ္ဟာႏႈတ္ခမ္းလႊာေလးေတြကိုဖြင့္ဟေပး၍ခြင့္ျပဳေပးသည္။ ေက်ာျပင္ေပၚသိုင္းဖက္လာသည့္လက္ေလးေတြအစျပဳ၍ အရာအားလုံးဟာႏြေးေထြးလြန္း၏။အသက္ရႈသံတို႔ဟာျမန္ဆန္လ်က္ အရိုင္းဆန္းလာသည့္ေနာက္ ေနာက္ဆက္တြဲျဖစ္လာမည့္အရာတို႔ကိုျမင္လာမိသည္။ ထိုအခါအလ်င္အျမန္ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္ၿပီး ငုံေထြးထားမိသည့္ႏႈတ္ခမ္းေလးအားလႊတ္ေပးလိုက္ေသာအခါ ခတၱာကဆက္ထင္အားေမာ့ၾကည့္လာသည္။
''ဦးထင္''
''ေတာင္းပန္ရဲ႕ကြယ္ အိပ္ႏွင့္ေမာင္ခတၱာ က်ဳပ္ျပန္လာခဲ့မယ္ေနာ္''
ထိုအခါဆက္ထင္ရဲ႕အကၤ်ီစအားခတၱာကတင္းၾကပ္စြာဆြဲကိုင္လာ၏။မ်က္ရည္မ်ားဝိုင္းလာၿပီးငိုလာသည့္အခါရင္ေတြပါပူေလာင္သြားရသည္။
''ဘာျဖစ္တာလဲဟင္...ေျပာပါဦး ႏႈတ္ခမ္းနာသြားသလား''
''ကြၽန္ေတာ့္ကိုမလိုခ်င္လို႔လားဟင္...''
ေျပာစရာစကားေပ်ာက္ရွသြားရသလို အစကတည္းကမတည္မၿငိမ္ႏွင့္စိတ္အစဥ္ဟာ ရႈပ္ေထြးလ်က္။
''ေမာင္ခတၱာ မင္းအသိထဲက်ဳပ္ကဒါေၾကာင့္မင္းကိုယူတာလို႔ထင္သြားမွာစိုးရိမ္မိရဲ႕ကြယ္ ၿပီးေတာ့မင္းကသိပ္ငယ္လြန္းေသးရဲ႕''
''ဟင္အင္း ကြၽန္ေတာ္ဦးထင္နဲ႕ဒီတညတာကိုတူတူျဖတ္သန္းမွာလို႔ဆုံးျဖတ္ထားတယ္''
''ခတၱာ...''
''ကြၽန္ေတာ္လိုခ်င္တယ္...ဦးထင္နဲ႕ပတ္သက္တာအားလုံးကြၽန္ေတာ္ရခ်င္တယ္ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္ေစာင့္ထိန္းရတာမ်ိဳးေတြဖယ္ေပးပါေနာ္''
ဒါေၾကာင့္ပဲအရက္မ်ားေသာက္ခဲ့သလားဟုဆက္စပ္စဥ္းစားမိၿပီးဆက္ထင္တြက္စြန့္စားေနသည့္ဒီကေလးအားဘယ္လိုမ်ားေျဖာင့္ျဖရပါမလဲ။လက္တဖက္ကိုဆြဲကိုင္ယူ၍ လက္ဖဝါးကိုအနမ္းေပးလာသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ဆက္ထင္ရဲ႕ထိုလက္မ်ားကိုပဲ တစ္ေနရာသို႔ထိေတြ႕ေစလာသည္။
''ကြၽန္ေတာ့္ကိုယူပါ ဦးထင္''
ပုရိသတို႔မည္သည္ ဒီအရာအားဘယ္သူကမ်ားျငင္းဝံ့မည္နည္း။ရီေဝေနသည့္မ်က္ဝန္းေလးေတြဟာဆက္ထင္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးမီးႏွင့္ျမႇိုက္ေပးထားသလိုခံစားရသည္။ၾကယ္သီးမ်ားအားျဖဳတ္ကာ အေပၚအကၤ်ီခြၽတ္လိုက္သည့္အခါတြင္ ဗလာက်င္းသြားသည့္ဆက္ထင္ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္းအားႏႈတ္ခမ္းေလးကိုဖိကိုက္ကာၾကည့္ေနသည့္ခတၱာရဲ႕လည္တိုင္ေလးကိုတခ်က္မွ်နမ္းရႈံ႕လိုက္သည့္အခါခႏၶာကိုယ္ေလးဟာတြန့္ခ်ိဳးသြားသည္။
''ဒီလိုစိတ္ထားမိလို႔က်ဳပ္ကိုမေၾကာက္႐ြံ႕ပါနဲ႕ေနာ္ ေတာင္းဆိုပါရဲ႕ကေလးငယ္''
ေခါင္းေလးၿငိမ့္ျပလာသည့္အဆုံး ႏႈတ္ခမ္းေလးအားထပ္မံ၍ငုံေထြးမိ၏ အရိုင္းဆန္ေသာ္ျငားႏူးညံ့သည္၊ႏြေးေထြးသည္။လက္ေခ်ာင္းမ်ားဟာ ခတၱာဝတ္ထားသည့္ေကာ္လံလက္တိုအကၤ်ီအနီေလးရဲ႕ၾကယ္သီးမ်ားဆီေရာက္သြားၿပီးေနာက္အကၤ်ီေလးအားညင္သာစြာဆြဲခြၽတ္လိုက္မိ၏။အျမင္အာ႐ုံတို႔ဟာ ထိုေနရာဆီသို႔ေရာက္သြားသည့္အခါ မင္သက္သြားမိသည့္တိုင္ႏွလုံးသားတစ္ခုလုံးဟာၾကမ္းတမ္းစြာလႈပ္ခပ္လာသည္။
''လွရက္လြန္းရဲ႕ကေလးငယ္ရယ္''
လည္တိုင္ေလးႏွင့္ညွပ္ရိုးေလးအားစူးစိုက္စြာၾကည့္မိေန၏တဆက္တည္းျဖဴေဖြးႏူးညံ့ေသာအသားေရအေပၚတစ္ဖက္စီတြင္ရွိေနသည့္ပန္းေရာင္ေသြးသည့္အရာေလးႏွစ္ခုေၾကာင့္ဒီလူရင္ဘတ္ထဲမွႏွလုံးသားဟာနိမ့္ေခ်ျမင့္ေခ်။
ဆင္တူဝတ္ထားသည့္ယြန္းလက္ပတ္ေလးႏွစ္ခုဟာယွက္ႏြယ္ထားသည့္လက္ႏွစ္ဖက္ၾကားထင္းေနၿပီး ပုတီးသီးေလးေတြရဲ႕ရိုက္ခတ္သံတစ္ခ်ိဳ႕ဟာလည္းထြက္ေပၚေန၏။ခါတိုင္းထပ္ပို၍ေမွာင္မိုက္သည္ဟုထင္ရသည့္ညဥ့္ဦးယံရဲ႕တိတ္ဆိတ္မႈကိုျပင္းျပေနေသာစိတ္အစဥ္မ်ားရွိေနသည့္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ေယာက္လုံးဟာၿဖိဳခြင္းေနၾက၏။စကၠန့္ေတြ မိနစ္ေတြ နာရီေတြၾကာသည္အထိ သာယာမႈကိုယ္စီရွာေဖြၾကရင္း ဆႏၵမ်ားအထြဋ္အထိပ္သို႔ေရာက္သည့္အခါႏြေးေထြးမႈတခ်ိဳ႕ရရွိၿပီး ေမာပန္းလ်က္တင္းၾကပ္စြာဖက္ထားၾကသည္။အထင္နဲ႕လက္ေတြ႕တက္တက္စင္လြဲခဲ့ေသာမဂၤလာဦးညေလးဟာၿပီးျပည့္စုံသည့္အျပာေရာင္အခ်စ္ညေလးျဖစ္ခဲ့၍ႏွစ္ဦးလုံးအတြက္တသက္စာေမ့မရေလာက္သည့္အမွတ္ရေလးတစ္ခုလဲျဖစ္ေလာက္ပါသည္။