"ဒုန္း! ဒုန္း! ဒုန္း"
ၾကည့္...လူကိုလာေႏွာက္ယွက္ေနျပန္ၿပီ..ဘယ္သူကမ်ား
လက္လာကမ်ဥ္းေနတာ...ေအးေအးေဆးေဆးလည္းမေန
ကပါလားေနာ္...။
"ဘာလို႔ လက္ကမ်ဥ္းေၾကာလာထေနတာလဲ"
"ေအာင္မယ္...ေလသံကိုက...ဒီမွာသခြပ္႐ိုး နင္ကိုတိမ္လႊာ
ခိုင္းတာေတြလုပ္ေပးဖို႔ေျပာတယ္ေလ..အခု နင္ဘယ္လိုလုပ္
လိုက္တာလဲ"
"ဘာလုပ္ေနလို႔လဲ"
"နင္အပ်င္းစိတ္နဲ႔အပ်င္းအလုပ္လုပ္တာေတြ တိမ္လႊာေျပာ
လို႔သိၿပီးၿပီ...တိမ္လႊာေျပာသလိုလုပ္လိုက္ရင္ နင္အတြက္
ဘာမ်ားခက္ခဲသြားလို႔လဲ...လုပ္ပံုကိုက ၾကည့္လို႔ကိုမရဘူး"
"ၾကည့္လို႔မရရင္မၾကည့္နဲ႔ေပါ့...ဘာလို႔ေခၚခိုင္းေနေသးလဲ"
သူမ်ားလင္ေတြရဲ႕ အခန္းေ႐ွ႕မွာ တဒုန္းဒုန္း တဒိုင္းဒိုင္းနဲ႔
သံစံုတီးဝိုင္းလာတီးေနသလို အားမနာလ်ွာမက်ိဳးစိတ္ဓာတ္
ေတြျဖင့္ မျဖစ္စေလာက္အလုပ္ကေလး မလုပ္ရေကာင္းလား
ဆိုၿပီး အခန္းေ႐ွ႕ထိ လာေသာင္းက်န္းေနသူမ်ားကို ျသခ်လို႔
မဆံုး။
တိမ္လႊာရဲ႕ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္ေတြပင္ျဖစ္လိမ့္မည္...။
"တိမ္လႊာက ပန္းရဂံုရဲ႕မ်ိဳးဆက္ကို လြယ္ထားရတဲ့သူ..သိပ္
ကိုဂ႐ုစိုက္ရမဲ့သူ..နင္နားလည္လား...သူခိုင္းတာဆို ၾကည္
ၾကည္ျဖဴျဖဴနဲ႔လုပ္ေပးလိုက္ပါလား..ဒီမွာ တိမ္လႊာ စိတ္ခ်မ္း
သာဖို႔ကအေရးႀကီးဆံုးပဲ"
"အဲ့ဒါဆို ေဒၚေလးတို႔လုပ္ေပးလိုက္ပါလား...ၿပီးေတာ့ခိုင္းရင္
လည္း႐ိုး႐ိုးတန္းတန္းမဟုတ္ဘူး..လူကိုမတရားႏွိပ္စက္ခ်င္
ေနတာ...လက္နဲ႔ေလ်ွာ္သေလးဘာေလးနဲ႔"
"နင္မလုပ္လို႔ရမလား...ပန္းရဂံုရဲ႕ထမင္းကိုစားေနၿပီးေတာ့
ၾကည့္ပါလား...ငါ့ကိုေတာင္ျပန္အာခံေနတာ"
တိမ္လႊာရဲ႕ ေမြးစားအေမ ေဒၚျမတ္ပန္းရံုက ႐ိုးရဲ႕ စပ္စပ္ထိမ
ခံ..ဂ်စ္ကန္ကန္ေပေစာင္းေစာင္း ေျပာတာေတြေၾကာင့္ စိတ္
ဆိုးကာ ေဒါသသံေတြေတာင္ပါေနေလၿပီ။
"ဘယ္မွာစားေနလို႔လဲ..ေမာင္႐ွာေကြၽးတဲ့ထမင္းစားေနတာ
ပန္းရဂံုရဲ႕ထမင္းကိုစားေနတာမွမဟုတ္တာ...လူႀကီးျဖစ္ၿပီး
လိမ္မေျပာေနနဲ႔..."
"နင့္မိဘကလူႀကီးကိုျပန္မေျပာရဘူး...ျပန္မမိုက္႐ိုင္းရဘူး
လို႔မဆံုးမထားဘူးလား..႐ိုင္းလိုက္တာ"
"အေရးထဲ.... ပိဋကတ္အိုးကြဲနဲ႔လာေတြ႔ေနပါၿပီ..႐ိုးရဲ႕မိဘ
ေတြက ႐ုပ္မလွခ်င္ေန...စိတ္ထားလွဖို႔သာအဓိကတဲ့"
"က်ီးကန္းက ေဒါင္းေယာင္ေဆာင္လို႔ေတာ့မရဘူး...ဒီကိစၥ
ကို ေမေမ့ကို ျပန္ဖြင့္ေျပာျပမယ္..ငါ့ကိုေတာင္မေလးမစား"
"႐ိုးက က်ီးကန္းဆို...ေဒၚေလးက သာလီကာပဲ..သာလီကာ
ေတာင္ စကားအရမ္းေျပာေနရင္းေသသြားလို႔ ႏႈတ္ခမ္းေတြ
စူေထာ္ေနတဲ့ သာလီကာ"
"နင္ေတာ္ေတာ္ ႐ိုင္းပါလား...ဘယ္ဥကေမြးလာတာလဲ..
ေတာက္စ္"
"ၾကည့္ေန!...ေမာင္နဲ႔ျပန္တိုင္ေျပာျပမယ္"
ေတြ႔မယ္...ေမာင္ျပန္လာတာနဲ႔ လက္သီးတစ္လံုးပစ္ေကြၽး
ခိုင္းလိုက္ဦးမယ္။
"ဟြန္း"
သူကတစ္ျပန္ ျပန္တိုင္ေျပာမယ္လို႔ ေျပာသြားတာေၾကာင့္
ေဒၚျမတ္ပန္းရံု မခံခ်င္ေအာင္ေဒါသျဖစ္မိသလို မင္းအမိန္႔
စည္းနဲ႔ထိပ္တိုက္ေတြ႔ရမည္ဆိုတာေၾကာင့္ ရင္ထဲအလံုးပင္
ဆို႔လာခ်င္မိေလသည္။ အဲ့ေကာင္ေလးက လြယ္တာမဟုတ္
ေမေမကေတာင္ မနိင္တဲ့ေကာင္ေလးမဟုတ္လား။
သခြပ္႐ိုး အရင္ကဆိုၿငိမ္ၿပီးေနတဲ့သူက အခုက်မွ ျပန္ခံပက္
ေနလိုက္တာမ်ား...မင္းအမိန္႔စည္း ျပန္လာရင္လည္း ဘာ
ေတြျဖစ္ဦးမလဲမသိ..ေသစမ္း! ကိုယ္႐ႈးကိုယ္ပတ္တယ္
ဆိုတာ ဒါကိုေခၚတာပဲေနလိမ္မည္။
...........
ညဘက္ 7နာရီအခ်ိန္ေရာက္ၿပီျဖစ္သလို ပန္းရဂံုရဲ႕ ပန္းျခံ
ထဲ႐ွိ ခံုတန္းေပၚ၌ ျငဴစူစူမ်က္ႏွာေလးျဖင့္ အမိန္႔စည္းျပန္
လာတာႏွင့္တန္း၍ တိုင္ေျပာမည္ဆိုကာ လည္တဆန္႔ဆန္႔
ႏွင့္ေမ်ွာိေနတဲ့ ႐ိုးေလး...။
တစ္ျခံလံုး သစ္ပင္ေတြစိမ္းစိုေနသလို ႏွင္းဆီ၊ စံပယ္ႏွင့္ည
ေမႊးပန္းေတြဆီက ေမႊးရနံ႔ေတြက သင္းထံုေနကာ အပြင့္အစီ
အရီျဖင့္ ငြားငြားစြင့္စြင့္ ပြင့္ေနၾကေခ်၏။
"နင္လည္း ဘယ္ဆိုးလို႔လဲ...သတၱိေတြဘာေတြေတာင္႐ွိေန
ၿပီ"
"ဘာေတြေျပာေနတာလဲ"
တစ္ေယာက္တည္း ၾကည္ႏူးေနတဲ့အေတြးေလးေတြကို
ကင္းစင္ေအာင္လာလုပ္သည့္ တိမ္လႊာကို အျမင္ကပ္ကပ္ႏွင့္
မ်က္ေစာင္းထိုးကာ ဘုေတာပိတ္ေျပာခ်လိုက္သည္။
ဘာလို႔မ်ား လာလာေႏွာက္ယွက္ေနတာ..လြတ္လပ္ကိုမေန
ခိုင္းခ်င္တာ...။
"နင္မနက္က ေမေမကိုမခန္႔ေလးစား ျပန္ေျပာဆိုတာေတြ
ငါတို႔အကုန္သိၿပီးၿပီ...နင့္အဆင့္အတန္းနဲ႔ ေမေမလိုအဆင့္
အတန္းကိုမ်ား ျပန္ေျပာရဲရတယ္လို႔"
"ေခါင္းငံု႔ေနရေအာင္ ႐ိုးက ဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ..မေျပာေစခ်င္
ရင္ ႐ိုး ကိုလာကိုမေျပာနဲ႔...ဘယ္သူကိုမွအဖတ္လုပ္ၿပီး
လည္းမေျပာခ်င္ဘူး"
ပက္ခနဲ႔ျပန္ေျပာလိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာဆက္လႊဲေနလိုက္၏။ မွတ္က
ေရာ....ေတြ႔ကရာေခါင္းထဲေပၚလာသမ်ွေျပာခ်လိုက္တာ
လ်ွာအရသာေတြ႔ေနေရာပဲ။
"နင္က အခိုင္းအေစေလ..နင္ဘယ္အဆင့္အတန္းကလာ
လည္းေမ့ေနၿပီလား...အမွန္ဆို ငါအခုခိုင္းတာေတြကေကာ
နင္နဲ႔ရင္းႏွီးၿပီးသားေတြဆိုေတာ့ စိမ္းမယ္မထင္ပါဘူး..နင္
လုပ္ဖူးခဲ့တာေတြကို ျပန္ခိုင္းတာ ဘာေတြမ်ားႀကီးက်ယ္ေန
တာလဲ...အခိုင္းအေစေကာင္ကမ်ား"
"အဲ့အခိုင္းအေစက ေမာင့္အခ်စ္ေတြကိုရတယ္႐ွင္းလား
ေမေမႀကီးစိမ္းတို႔အိမ္မွာ အိမ္အလုပ္လုပ္ခဲ့ရေပမဲ့ မိသားစု
လိုသေဘာထားၿပီးေစာင့္ေ႐ွာက္တယ္..အခိုင္းအေစလိုမ်ိဳး
ေမေမႀကီးစိမ္းတို႔က သေဘာမထားခဲ့ဘူး..ငါကအဲ့လိုအဆင့္
ကလာၿပီး ေမာင္နဲ႔ညားေသး အျဖစ္႐ွိေသး၊ နင္သာကပ္ပါး
ေကာင္...ေမာင္ရဲ႕ရင္ေသြးလြယ္ခ်င္လြန္းလို႔ မ်က္ရည္ခ်ဴအ
သနားခံေနရတဲ့ဘဝကမ်ား"
"နင္! နင္...သခြပ္႐ိုး..နင္"
တိမ္လႊာရဲ႕ အထိနာမဲ့ခ်က္ေကာင္းကို ဖိႏွိပ္ေျပာခ်လိုက္တာ
မို႔ မ်က္ႏွာေတြနီရဲကာ မ်က္လံုးမ်ားပင္ျပဴးလ်က္ ေဒါသထြက္
ကာ အ႐ူးလိုပင္ျဖစ္ေနေခ်ၿပီ။
"မဟုတ္လို႔လား..ငါကို ေမာင္က ကေလးေလးေမြးေပးပါလို႔
တယုတယနဲ႔ကို စိတ္ပါလက္ပါေပးတာ..ဟြန္႔မေျပာလိုက္
ခ်င္ဘူး"
"နင္ကမ်ား..ကဲ"
"႐ိုက္လည္း႐ိုက္ၾကည့္ေလ...ေဆာင့္ကန္လိုက္လို႔ လြင့္ထြက္
သြားမယ္"
"အဲ့ဒါဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ...ဟမ္!!"
တိမ္လႊာရဲ႕ အ႐ူးလိုေအာ္ေျပာတဲ့အသံစူးေတြေၾကာင့္ အိမ္
ထဲ႐ွိလူမ်ားၾကားကုန္တယ္ထင္...အနားသို႔ ကေရာေသာပါး
ေရာက္လာၾက၏။
"ဘြား..ဟင့္...သူေလ တိမ္လႊာကိုအနိင္က်င့္တယ္..တိမ္
လႊာက စကားေကာင္းေျပာတာကို တိမ္လႊာက မိန္းကေလး
ပဲေမြးမွာ...ပန္းရဂံုရဲ႕မ်ိဳးဆက္ေယာက်္ားေလးမေမြးဘူး..
စိတ္ကူးမယဥ္ေနနဲ႔ဆိုၿပီးေျပာတယ္..ဟင့္"
"ပလီပလာက စၿပီ"
ဟု တိုးဖြဖြသာ ႐ိုးေရရြတ္လိုက္၏။
"သခြပ္႐ိုး...နင္ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ...ဘာလဲမနာလိုေန
တာလား...တိမ္လႊာကနင့္ထက္အရင္ကိုယ္ဝန္႐ွိသြားလို႔
မနာလိုစိတ္ေတြနဲ႔ အခုလိုျမင္မေကာင္းေအာင္ေသာင္းက်န္း
ေနတယိေပါ့"
"မမ...႐ိုးက အဲ့စိတ္ထားကိုမ႐ွိတာ..မျဖစ္နိငိတာေတြမေျပာ
ပါနဲ႔"
"ငါေျပာတာျဖစ္နိင္တယ္...မနက္တည္းကငါ့ကိုလည္း လူႀကီးမွန္းမသိေစာ္ကားေျပာဆိုေနၿပီး အခုက်တိမ္လႊာကို
ရန္လုပ္ေနျပန္တယ္...ပန္းရဂံု ဆိုတဲ့ေနရာကေလ နင့္လိုအ
ဆင့္နဲ႔ေျခဦးေတာင္လွည့္လို႔မရဘူးနင္နားလည္လား..နင္လို
မ်ိဳးကလမ္းေဘးကထိုးအိပ္တဲ့ အတန္းစားနဲ႔ပဲတန္တာ..
နတ္ျပည္ေရာက္ေနတာေတာင္ စ႐ိုက္ဆန္ဆန္ေတြဆက္
ေျပာေနမယိဆို ကန္ထုတ္ခံရလိမ့္မယ္"
တိမ္လႊာနဲ႔ေဒၚမိုးသူဇာကေတာ့ မခ်ီျပံဳးေတြႏွင့္ ဝမ္းသာတယ္
ဟုစိတ္ထဲ ဖန္တစ္ရာမက ေရရြတ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာထားေတြ
ႏွင့္ႀကိတ္ေပ်ာ္ေနၾကေလသည္။
သခင္မႀကီးျမတ္ပန္းရဂံုက သခြပ္႐ိုးကို စိတ္ပ်က္တဲ့အၾကည့္
နဲ႔သာၾကည့္ေနၿပီး သက္ျပင္းသာခ်သလို သမီးႀကီးက ႐ိုးကို
ေျပာဆိုေနတာကိုလည္း တခ်က္ပင္ဝင္တားဟန္႔ျခင္းမ႐ွိ။
ဆံုးမသြန္သင္သည့္အေနနဲ႔သာလႊတ္ထား၏။ အမိန္႔ရဲ႕ေမေမ
ကသာ ၾကားက ဝင္ေျပာကာဆီးေျပာေပးပါ၏။
"ဘာေတြ ကန္ထုတ္ခ်င္ေနတာ"
ထိုအသံေၾကာင့္ အ႐ွိန္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ေျပာေနတဲ့ ေဒၚျမတ္
ပန္းႏွင့္တိမ္လႊာတို႔မွာ မ်က္ႏွာေတြအႀကီးအက်ယ္ပ်က္ကုန္
ေလၿပီ။ ေခါင္းနပန္းေတြပင္ ႀကီးကုန္ၾက၏။
"ဟင့္...ေယာက်္ား..႐ိုးကို ဟင့္ ေျပာဆိုလုပ္ၾကတယ္"
အနားေရာက္လာသည့္ အမိန္႔ကို ဖက္တြယ္ကာ ႐ိုက္ႀကီးတ
ငင္ငိုေနေသာ ႐ိုးေၾကာင့္ တိမ္လႊာတို႔ကို ခပ္မာမာစတင္စိုက္
ၾကည့္လိုက္ေလသည္။
"ဘယ္မွာေျပာဆိုလုပ္လို႔လဲ..နင့္ေယာက်္ားမလိမ္မာလို႔
ဆံုးမေနတာ"
"လိမ္ေျပာတာ..႐ိုးကို အခိုင္းအေစအဆင့္လို႔ေျပာတယ္..
ထြက္သြားတဲ့ ေမာင္နဲ႔ေပါင္းဖို႔မတန္ဘူးတဲ့ ၿပီးေတာ့ မနက္
ကလည္းတိမ္လႊာက သူထမိန္ေတြလည္းေလ်ွာ္ခိုင္းတယ္
မေလ်ွာ္ဘူးလို႔ေျပာတာကို မေလ်ွာ္ရေကာင္းလားဆိုၿပီး အုပ္
စုလိုက္ႀကီးရန္လုပ္တယ္..ပန္းရဂံုကထမင္းလည္းမစားနဲ႔တဲ့
အီးဟီး...ေနခ်င္ေတာ့ဘူး"
"နင္! နင္ဘာေတြေျပာေနတာလဲ"
"ေျမးအမိန္႔ရဲ႕ေယာက်္ားက ခံစားခ်က္အရမ္းလြယ္ေနလို႔
ပါ...တကယ္ေတာ့"
"မေျပာနဲ႔!! မၾကားခ်င္ဘူး..ၿပီးမွ႐ွင္းမယ္..ေတာက္စ္ ခင္ဗ်ား
တို႔အကုန္လံုးနဲ႔ စာရင္း႐ွင္းၿပီးအကုန္႐ိုက္ခြဲျပမယ္"
သခြပ္႐ိုးကို လက္ကဆြဲသြားကာ အိမ္ထဲဝင္သြားသည့္အမိန္႔
ကို ျပန္ေတာင္လွည့္မၾကည့္ရဲၾကေတာ့...သခင္မႀကီးမွာ
လည္းအေတာ္ကိုစိတ္ညစ္သြားဟန္ျဖင့္ အားေလ်ွာ့ခ်လိုက္
ကာ ပစ္ေတာင္လဲက်သြားေလ၏။
"ေမေမ..ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ"
"မသိေတာ့ဘူး...ၿပီးမွ ၾကည့္ၾကတာေပါ့...စိတ္ညစ္ပါတယ္
ဇက္ေၾကာေတြေတာင္တတ္...ေသြးတိုးခ်င္လာၿပီ..ေဆး...
ေဆးေပးပါဦး"
အမိန္႔ရဲ႕ေမေမ ျမတ္ပန္းေတာ္ဝင္ ကေတာ့ ခံေပးဦး ဆိုေသာ
အၾကည့္နဲ႔သာ ထိုအုပ္စုကိုၾကည့္ၿပီး ျပံဳးသာျပံဳးေနလိုက္ေခ်
သည္။
.......
"ဗုန္း"
စားပြဲေပၚပစ္ခ်လာတဲ့ စာရြက္စာတန္းေၾကာင့္ သခင္မႀကီးတို႔
မွာ မ်က္ႏွာငယ္ေလးေတြႏွင့္ ၾကည့္ေနၾက၏။
"ဘာလဲ..အဲ့ဒါက"
"ေျမးအျဖစ္က စြန္႔လႊတ္ျခင္း စာခ်ဳပ္"
"အမိန္႔!"
"ေျမးအမိန္႔...ဒီလိုလုပ္လို႔မရဘူး"
"ေ႐ွ႕ေနလက္မွတ္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္လက္မွတ္ပါတယ္..ဒီေန႔ညပဲ
ဒီအိမ္ကဆင္းတယ္"
အပိုစကားတစ္ခြန္းမွမေျပာပဲ ျပန္လွည့္ေတာ့မည့္အမိန္႔ကို
သခင္မႀကီးကအသည္းအသန္ တားျမစ္လိုက္ေလသည္။
"အဲ့လိုမလုပ္ပါနဲ႔ေျမးအမိန္႔...ဒီအဘြားႀကီးကိုခြင့္လႊတ္ေပးပါ
ကြယ္...ပန္းရံုတို႔ကိုလည္း စကားဆင္ျခင္ခိုင္းပါမယ္"
"ဒီအိမ္...ပန္းရဂံုရဲ႕စိတ္တိုင္းက် ေနာက္ဆံုးတာဝန္တစ္ခုလို
သတ္မွတ္ၿပီး သူ႔ဆီကြၽန္ေတာ္လႊဲေပးခဲ့တယိ...ဘြားတို႔နည္း
နည္းေတာင္မေတြးၾကည့္ဘူးလား...ဟမ္! ကြၽန္ေတာ္ေယာ
က်္ားက ဘြားတို႔မ်က္ႏွာသာေပးအလိုလိုက္ေပးေနတဲ့ အဲ့
ေကာင္မဆီ ကြၽန္ေတာ္သုတ္ပိုးေပးလိုက္တာကို ဘာမွမေျပာ
ပဲေနတည္းက ဘြားတို႔ ကြၽန္ေတာ္ေယာက်္ားကိုသိပ္ေက်းဇူး
တင္သင့္ေနၿပီ"
"မင္းအမိန္႔စည္း! ဘယ္လို"
"ခင္ဗ်ားပါးစပ္ကိုပိတ္ထား!...ကိုယ္တိုင္က်အျဖစ္မ႐ွိတာ ေနရာတကာ ခင္ဗ်ားကို႐ိုေသေနရမယ္ထင္လား...ခင္ဗ်ားက
အဆန္ေခ်ာင္ သာသာမို႔ ေခါင္းနဲ႔ပန္းရဂံုကဆင္းသြားရေအာင္
လုပ္ရမလား က်ဳပ္ကိုလာစိန္မေခၚနဲ႔"
အမိန္႔ရဲ႕ ျပင္း႐ွတဲ့စကားသံေတြနဲ႔ ခပ္ျပင္းျပင္းေတာက္ေခါက္
တဲ့အသံေၾကာင့္ ေဒၚျမတ္ပန္းရံု ျပန္ၿငိမ္က်သြားေလသည္။
႐ွဴး႐ွဴးဒိုင္းဒိုင္းျဖစ္ေနတဲ့ အမိန္႔ကလည္း ျဖစ္နိင္မယ္ဆို
ပန္းရဂံုမွာအခ်ိန္စကၠန္႔စာမ်ွေတာင္မေနခ်င္...သခင္မႀကီးတို႔
ရဲ႕အတၱဆန္တဲ့ စာနာမူမ႐ွိ...ေမာက္မာမူေတြေ႐ွ႕တန္းတင္
ေနတဲ့စကားသံေတြအျပဳအမူေတြေၾကာင့္ အမိန္႔ေဖေဖက
လည္းပန္းရဂံု၌ မေနခ်င္ခဲ့။
ေမေမကိုခ်စ္လို႔သာလက္ထပ္ခဲ့ေပမဲ့ အျပင္မွာသာေနထိုင္ခဲ့
ၿပီး ပန္းရဂံုကိုေတာ့ရံဖန္ရံခါ လိုက္ေနခဲ့ေလသည္။ေမေမက
ေတာ့ေဖေဖနဲ႔လိုက္ေနသလို သခင္မႀကီးရဲ႕ေဘးနားျပန္ေစာင့္
ေ႐ွာက္ရင္းခဏမ်ွ ပန္းရဂံု၌ လာေနထိုင္ေလသည္။
ေဒၚျမတ္ပန္းရံု ရဲ႕အမ်ိဳးသားလည္း ထိုနည္းတူစြာ အလုပ္ႏွင့္
ပတ္သက္ၿပီးခရီးထြက္ေနတာက ခပ္မ်ားမ်ား။
"ခင္ဗ်ားကိုေျပာမယ္...ခင္ဗ်ားကေမြးစားသမီး..ပန္းရဂံုနဲ႔
အရမ္းဆက္ႏြယ္ေနတယ္လို႔ထင္ေနမွာစိုးလို႔...က်ဳပ္ေယာ
က်္ားကတရားဝင္ က်ဳပ္ယူထားတဲ့သူ...ခင္ဗ်ားနဲ႔ က်ဳပ္ေယာ
က်္ားနဲ႔ယွဥ္လို႔ေတာင္မရဘူး...ခင္ဗ်ားဗိုက္ထဲက ကေလး
နဲ႔လာလာကိုင္မေပါက္နဲ႔...အတင္းထိုးေပးခဲ့တာမဟုတ္ဘူး
ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္က ယြထၿပီးယူခဲ့တာ...ေနာက္တစ္ခါ
ခင္ဗ်ားကို ပါးစပ္နဲ႔မေျပာေတာ့ဘူး"
"သားအမိန္႔"
"ေတာ္ၿပီေမေမ...ဒီေနရာက ကြၽန္ေတာ္ကို နာက်င္မူေတြ
ပဲေပးလို႔ အကုန္႐ိုက္ခြဲခဲ့ၿပီးၿပီ...ပန္းရဂံုကို ထပ္ၿပီးခင္တြယ္
စရာမ႐ွိေတာ့ဘူး"
"ေျမးေလး! ဘြား တကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္...ပန္းရဂံုက
ေနထြက္မသြားပါနဲ႔"
"ဘြားတို႔ ေျပာသမ်ွၿငိမ္ခံေနရေအာင္ သခြပ္႐ိုးမဟုတ္ဘူး၊
သခြပ္႐ိုးရဲ႕ေယာက်္ား မင္းအမိန္႔စည္း...နားလည္လား"
ေဒၚျမတ္ပန္းရဂံုမွာ အမိန္႔ရဲ႕လက္ကို အလ်င္အျမန္သြားဆြဲ
ယူကာ မလႊတ္စတမ္း ဆုပ္ကိုင္ၿပီး သူမွားေၾကာင္းဝန္ခံ
လ်က္ ပန္းရဂံုကေနမသြားဖို႔ ေတာင္းပန္ေနပါၿပီ။
ေရြးခ်ယ္ပါဆိုလ်ွင္...ေျမးအမိန္႔ကိုပဲ ေရြးခ်ယ္ရလိမ့္မည္။
ေနာက္မ်ိဳးဆက္ကလည္းအေရးႀကီးေပမဲ့ အမိန္႔ကပိုၿပီးပန္း
ရဂံုႏွင့္သူအတြက္ မ႐ွိမျဖစ္ေသာေသြးသား။
"ဘြားနားလည္ပါတယ္...ဒီတစ္ခါေတာ့ ခြင့္လႊတ္ေပးပါကြယ္
ဘြားလည္းမွားခဲ့ပါတယ္..ေနာက္တခါ ဒါမ်ိဳးမျဖစ္ေစရပါဘူး
သခြပ္႐ိုးကိုလည္း ပန္းရဂံုက ပိုဂ႐ုစိုက္ေပးမွာပါ..ဘြားကတိ
ေပးပါတယ္"
"......."
ဘာတစ္ခြန္းမ်ွမေျပာပဲ အံႀကိတ္၍သာ သခင္မႀကီးဆြဲထား
တဲ့လက္ကိုခါခ်လိုက္ၿပီး အိမ္အေပၚထပ္သို႔သာ တတ္သြား
ေလသည္။
"ေမေမ"
"ေတာ္ေတာ့...အဲ့စကားေတြထပ္ထြက္ေျပာေနမယ္ဆို ပန္းရ
ဂံုကေနထြက္သြားရလိမ့္မယ္ ပန္းရံု...အခုကစၿပီးသခြပ္႐ိုးကို
စကားေျပာဆင္ျခင္ၾက...ထပ္ၿပီးအမိန္႔ေဒါသကို ထပ္ဆြရင္
ငါ့ကိုယ္တိုင္အျပစ္ေပးရလိမ့္မယ္"
မ်ိဳသိပ္ကာ မခံခ်ီမခံသာ မ်က္ႏွာေတြႏွင့္ မ်က္ရည္ေတြဝိုင္း
ေနၾကေသာ တိမ္လႊာတို႔မွာ စိတ္ထဲ ေတာက္တေခါက္ေခါက္
နင့္ မတတ္စြမ္းတဲ့အေျခအေနနဲ႔သာ။
............
"ေမာင္"
အခန္းထဲ ဝင္လာတာနဲ႔ ေျပးဖက္ဆီးႀကိဳတဲ့ ႐ိုးကို အလိုက္
သင့္ျပန္ေပြ႔ဖက္ရင္း ျပံဳးလိုက္ေလသည္။
"သမီးေလးကအိပ္သြားၿပီ...ေမာင့္ကိုေစာင့္ေနတာ"
"ခင္ဗ်ားေလးပင္ပန္းေနေတာ့မွာပဲ...အခ်စ္အားေဆးေတြ
ေတာင္တိုက္ခ်င္ေနၿပီ"
"အျမဲတိုက္ေနၿပီးေတာ့ ႐ုမ္းလည္းမရပဲနဲ႔"
"ေဟာဗ်ာ"
"မဟုတ္လို႔လား...ေျပာရင္လည္း မ်က္ႏွာကစူပုတ္ၿပီး လင
ပုတ္ဖမ္းေနသလိုပဲ."
"အရမ္းေတြစြာေနပါလား....အခုတေလာ တစ္ခြန္းမခံကိုျပန္
ေျပာေနတာ...ခုနကလည္း ပန္းရဂံုကလူေတြကို ဘယ္လို
ေလးေတြခံေျပာခဲ့ၿပီးၿပီလဲ...ခပ္႐ိုး႐ိုးေလးလို႔ထင္ေနတာ...
ခင္ဗ်ားေလးက ၾကက္တူေရြးေလး"
"ဘာျဖစ္လဲ...ဘာျဖစ္လဲ...ဘာျဖစ္လဲ...ေျပာတယ္..႐ိုးကို
မခံနိင္ေအာင္ေျပာလို႔ ျပန္ေျပာရတာ...႐ိုးဘာသာ လင္ေမ်ွာ္
ေနတာကို တိမ္လႊာကအရင္လာစလို႔ ေျပာရတာသိလား
...ေမာင္ကသာ ႐ုပ္ဆိုးဆိုးနဲ႔ နားရြက္ကားကား ဌက္ႀကီး"
စကားေတြတရစပ္ ႏႈတ္ခမ္းဆူဆူနဲ႔ေျပာေနတာေလးကို
အမိန္႔အသဲယားလာတာမို႔ သခြပ္႐ိုးရဲ႕ ေခါင္းထိပ္ေလးကို
လက္သီးဆုပ္ေလးနဲ႔ဖြဖြေလးထုခ်လိုက္ပါ၏။
"ဘာလို႔ေခါင္းထုတာလဲ...သူမ်ားေခါင္းကို ထုတာ...ေမာင့္
ကိုထုရင္ေမာင္ႀကိဳက္မလား...ေျပာ"
"ဟားဟား"
"ျပန္ထုမယ္...ေခါင္းငံု႔ေပး...ေမာင္! ေခါင္းငံု႔ေပး...ေခါင္း
ငံု႔ေပးလို႔"
အားရပါးရႏွင့္သာ အမိန္႔ရီမိေတာ့၏။ သူ႔ထက္အရပ္ပုတာ
ေၾကာင့္ ျပန္လုပ္ခ်င္လြန္းလို႔ လက္တယမ္းယမ္းလုပ္ေနၿပီး
ရန္ေတြ႔ေနတဲ့ ႐ိုးကိုၾကည့္ၿပီး ခ်စ္လြန္းလို႔ အလြတ္ေပးနိင္
မယ္မထင္။
ဘာစိတ္ေတြေပါက္ေနတဲ့ ေခြးဆိုးေလးလဲ။
ၾကားသြားရင္ေတာ့ ထပ္ရန္ေတြ႔ေနလိမ့္မွာ အေသအခ်ာပင္ျဖစ္မည္ေလ။
✨✨✨✨✨✨
upေပးလိုက္ၿပီေနာ္...စာေတြကနည္းနည္းစီစုစုေရးေနရလို႔
ပါ။
Uni.....
"ဒုန်း! ဒုန်း! ဒုန်း"
ကြည့်...လူကိုလာနှောက်ယှက်နေပြန်ပြီ..ဘယ္သူကမ်ား
လက်လာကမျဉ်းနေတာ...အေးအေးဆေးဆေးလည်းမနေ
ကပါလားနော်...။
"ဘာလို့ လက်ကမျဉ်းကြောလာထနေတာလဲ"
"အောင်မယ်...လေသံကိုက...ဒီမှာသခွပ်ရိုး နင်ကိုတိမ်လွှာ
ခိုင်းတာတွေလုပ်ပေးဖို့ပြောတယ်လေ..အခု နင်ဘယ်လိုလုပ်
လိုက္တာလဲ"
"ဘာလုပ်နေလို့လဲ"
"နင်အပျင်းစိတ်နဲ့အပျင်းအလုပ်လုပ်တာတွေ တိမ်လွှာပြော
လို့သိပြီးပြီ...တိမ်လွှာပြောသလိုလုပ်လိုက်ရင် နင်အတွက်
ဘာများခက်ခဲသွားလို့လဲ...လုပ်ပုံကိုက ကြည့်လို့ကိုမရဘူး"
"ကြည့်လို့မရရင်မကြည့်နဲ့ပေါ့...ဘာလို့ခေါ်ခိုင်းနေသေးလဲ"
သူများလင်တွေရဲ့ အခန်းရှေ့မှာ တဒုန်းဒုန်း တဒိုင်းဒိုင်းနဲ့
သံစုံတီးဝိုင်းလာတီးနေသလို အားမနာလျှာမကျိုးစိတ်ဓာတ်
တွေဖြင့် မဖြစ်စလောက်အလုပ်ကလေး မလုပ်ရကောင်းလား
ဆိုပြီး အခန်းရှေ့ထိ လာသောင်းကျန်းနေသူများကို သြချလို့
မဆုံး။
တိမ်လွှာရဲ့ဉာဏ်နီဉာဏ်နက်တွေပင်ဖြစ်လိမ့်မည်...။
"တိမ်လွှာက ပန်းရဂုံရဲ့မျိုးဆက်ကို လြယ္ထားရတဲ့သူ..သိပ်
ကိုဂရုစိုက်ရမဲ့သူ..နင်နားလည်လား...သူခိုင်းတာဆို ကြည်
ကြည်ဖြူဖြူနဲ့လုပ်ပေးလိုက်ပါလား..ဒီမွာ တိမ်လွှာ စိတ်ချမ်း
သာဖို့ကအရေးကြီးဆုံးပဲ"
"အဲ့ဒါဆို ဒေါ်လေးတို့လုပ်ပေးလိုက်ပါလား...ပြီးတော့ခိုင်းရင်
လည်းရိုးရိုးတန်းတန်းမဟုတ်ဘူး..လူကိုမတရားနှိပ်စက်ချင်
နေတာ...လက်နဲ့လျှော်သလေးဘာလေးနဲ့"
"နင်မလုပ်လို့ရမလား...ပန်းရဂုံရဲ့ထမင်းကိုစားနေပြီးတော့
ကြည့်ပါလား...ငါ့ကိုတောင်ပြန်အာခံနေတာ"
တိမ်လွှာရဲ့ မွေးစားအမေ ဒေါ်မြတ်ပန်းရုံက ရိုးရဲ့ စပ္စပ္ထိမ
ခံ..ဂျစ်ကန်ကန်ပေစောင်းစောင်း ပြောတာတွေကြောင့် စိတ်
ဆိုးကာ ဒေါသသံတွေတောင်ပါနေလေပြီ။
"ဘယ်မှာစားနေလို့လဲ..မောင်ရှာကျွေးတဲ့ထမင်းစားနေတာ
ပန်းရဂုံရဲ့ထမင်းကိုစားနေတာမှမဟုတ်တာ...လူကြီးဖြစ်ပြီး
လိမ်မပြောနေနဲ့..."
"နင့်မိဘကလူကြီးကိုပြန်မပြောရဘူး...ပြန်မမိုက်ရိုင်းရဘူး
လို့မဆုံးမထားဘူးလား..ရိုင်းလိုက်တာ"
"အေရးထဲ.... ပိဋကတ်အိုးကွဲနဲ့လာတွေ့နေပါပြီ..ရိုးရဲ့မိဘ
တွေက ရုပ်မလှချင်နေ...စိတ်ထားလှဖို့သာအဓိကတဲ့"
"ကျီးကန်းက ဒေါင်းယောင်ဆောင်လို့တော့မရဘူး...ဒီကိစ္စ
ကို မေမေ့ကို ပြန်ဖွင့်ပြောပြမယ်..ငါ့ကိုတောင်မလေးမစား"
"ရိုးက ကျီးကန်းဆို...ဒေါ်လေးက သာလီကာပဲ..သာလီကာ
တောင် စကားအရမ်းပြောနေရင်းသေသွားလို့ နှုတ်ခမ်းတွေ
စူထော်နေတဲ့ သာလီကာ"
"နင်တော်တော် ရိုင်းပါလား...ဘယ်ဥကမွေးလာတာလဲ..
တောက်စ်"
"ကြည့်နေ!...မောင်နဲ့ပြန်တိုင်ပြောပြမယ်"
တွေ့မယ်...မောင်ပြန်လာတာနဲ့ လက်သီးတစ်လုံးပစ်ကျွေး
ခိုင်းလိုက်ဦးမယ်။
"ဟွန်း"
သူကတစ်ပြန် ပြန်တိုင်ပြောမယ်လို့ ပြောသွားတာကြောင့်
ဒေါ်မြတ်ပန်းရုံ မခံချင်အောင်ဒေါသဖြစ်မိသလို မင်းအမိန့်
စည်းနဲ့ထိပ်တိုက်တွေ့ရမည်ဆိုတာကြောင့် ရင်ထဲအလုံးပင်
ဆို့လာချင်မိလေသည်။ အဲ့ကောင်လေးက လွယ်တာမဟုတ်
မေမေကတောင် မနိင်တဲ့ကောင်လေးမဟုတ်လား။
သခွပ်ရိုး အရင်ကဆိုငြိမ်ပြီးနေတဲ့သူက အခုက်မွ ပြန်ခံပက်
နေလိုက်တာများ...မင်းအမိန့်စည်း ပြန်လာရင်လည်း ဘာ
တွေဖြစ်ဦးမလဲမသိ..သေစမ်း! ကိုယ်ရှုးကိုယ်ပတ်တယ်
ဆိုတာ ဒါကိုခေါ်တာပဲနေလိမ်မည်။
...........
ညဘက် 7နာရီအချိန်ရောက်ပြီဖြစ်သလို ပန်းရဂုံရဲ့ ပန်းခြံ
ထဲရှိ ခုံတန်းပေါ်၌ ငြူစူစူမျက်နှာလေးဖြင့် အမိန့်စည်းပြန်
လာတာနှင့်တန်း၍ တိုင်ပြောမည်ဆိုကာ လည်တဆန့်ဆန့်
နှင့်မျှောိနေတဲ့ ရိုးလေး...။
တစ်ခြံလုံး သစ်ပင်တွေစိမ်းစိုနေသလို နှင်းဆီ၊ စံပယ်နှင့်ည
မွှေးပန်းတွေဆီက မွှေးရနံ့တွေက သင်းထုံနေကာ အပွင့်အစီ
အရီဖြင့် ငွားငွားစွင့်စွင့် ပွင့်နေကြချေ၏။
"နင်လည်း ဘယ်ဆိုးလို့လဲ...သတ္တိတွေဘာတွေတောင်ရှိနေ
ပြီ"
"ဘာတွေပြောနေတာလဲ"
တစ်ယောက်တည်း ကြည်နူးနေတဲ့အတွေးလေးတွေကို
ကင်းစင်အောင်လာလုပ်သည့် တိမ်လွှာကို အမြင်ကပ်ကပ်နှင့်
မျက်စောင်းထိုးကာ ဘုတောပိတ်ပြောချလိုက်သည်။
ဘာလို့များ လာလာနှောက်ယှက်နေတာ..လြတ္လပ္ကိုမေန
ခိုင်းချင်တာ...။
"နင်မနက်က မေမေကိုမခန့်လေးစား ပြန်ပြောဆိုတာတွေ
ငါတို့အကုန်သိပြီးပြီ...နင့်အဆင့်အတန်းနဲ့ မေမေလိုအဆင့်
အတန်းကိုများ ပြန်ပြောရဲရတယ်လို့"
"ခေါင်းငုံ့နေရအောင် ရိုးက ဘာဖြစ်နေလို့လဲ..မပြောစေချင်
ရင် ရိုး ကိုလာကိုမပြောနဲ့...ဘယ်သူကိုမှအဖတ်လုပ်ပြီး
လည်းမပြောချင်ဘူး"
ပက်ခနဲ့ပြန်ပြောလိုက်ပြီး မျက်နှာဆက်လွှဲနေလိုက်၏။ မွတ္က
ရော....တွေ့ကရာခေါင်းထဲပေါ်လာသမျှပြောချလိုက်တာ
လျှာအရသာတွေ့နေရောပဲ။
"နင်က အခိုင်းအစေလေ..နင်ဘယ်အဆင့်အတန်းကလာ
လည်းမေ့နေပြီလား...အမွန္ဆို ငါအခုခိုင်းတာတွေကကော
နင်နဲ့ရင်းနှီးပြီးသားတွေဆိုတော့ စိမ်းမယ်မထင်ပါဘူး..နင်
လုပ်ဖူးခဲ့တာတွေကို ပြန်ခိုင်းတာ ဘာတွေများကြီးကျယ်နေ
တာလဲ...အခိုင်းအစေကောင်ကများ"
"အဲ့အခိုင်းအစေက မောင့်အချစ်တွေကိုရတယ်ရှင်းလား
မေမေကြီးစိမ်းတို့အိမ်မှာ အိမ်အလုပ်လုပ်ခဲ့ရပေမဲ့ မိသားစု
လိုသဘောထားပြီးစောင့်ရှောက်တယ်..အခိုင်းအစေလိုမျိုး
မေမေကြီးစိမ်းတို့က သေဘာမထားခဲ့ဘူး..ငါကအဲ့လိုအဆင့်
ကလာပြီး မောင်နဲ့ညားသေး အဖြစ်ရှိသေး၊ နင်သာကပ်ပါး
ကောင်...မောင်ရဲ့ရင်သွေးလွယ်ချင်လွန်းလို့ မျက်ရည်ချူအ
သနားခံနေရတဲ့ဘဝကများ"
"နင်! နင်...သခွပ်ရိုး..နင်"
တိမ်လွှာရဲ့ အထိနာမဲ့ချက်ကောင်းကို ဖိနှိပ်ပြောချလိုက်တာ
မို့ မျက်နှာတွေနီရဲကာ မျက်လုံးများပင်ပြူးလျက် ဒေါသထွက်
ကာ အရူးလိုပင်ဖြစ်နေချေပြီ။
"မဟုတ်လို့လား..ငါကို မောင်က ကလေးလေးမွေးပေးပါလို့
တယုတယနဲ့ကို စိတ်ပါလက်ပါပေးတာ..ဟွန့်မပြောလိုက်
ချင်ဘူး"
"နင်ကများ..ကဲ"
"ရိုက်လည်းရိုက်ကြည့်လေ...ဆောင့်ကန်လိုက်လို့ လွင့်ထွက်
သွားမယ်"
"အဲ့ဒါဘာဖြစ်နေကြတာလဲ...ဟမ်!!"
တိမ်လွှာရဲ့ အရူးလိုအော်ပြောတဲ့အသံစူးတွေကြောင့် အိမ်
ထဲရှိလူများကြားကုန်တယ်ထင်...အနားသို့ ကရောသောပါး
ရောက်လာကြ၏။
"ဘြား..ဟင့်...သူလေ တိမ်လွှာကိုအနိင်ကျင့်တယ်..တိမ်
လွှာက စကားကောင်းပြောတာကို တိမ်လွှာက မိန်းကလေး
ပဲမွေးမှာ...ပန်းရဂုံရဲ့မျိုးဆက်ယောကျ်ားလေးမမွေးဘူး..
စိတ်ကူးမယဉ်နေနဲ့ဆိုပြီးပြောတယ်..ဟင့်"
"ပလီပလာက စပြီ"
ဟု တိုးဖြဖြသာ ရိုးရေရွတ်လိုက်၏။
"သခွပ်ရိုး...နင်ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ...ဘာလဲမနာလိုနေ
တာလား...တိမ်လွှာကနင့်ထက်အရင်ကိုယ်ဝန်ရှိသွားလို့
မနာလိုစိတ်တွေနဲ့ အခုလိုမြင်မကောင်းအောင်သောင်းကျန်း
နေတယိပေါ့"
"မမ...ရိုးက အဲ့စိတ်ထားကိုမရှိတာ..မဖြစ်နိငိတာတွေမပြော
ပါနဲ့"
"ငါပြောတာဖြစ်နိင်တယ်...မနက်တည်းကငါ့ကိုလည်း လူကြီးမှန်းမသိစော်ကားပြောဆိုနေပြီး အခုကျတိမ်လွှာကို
ရန်လုပ်နေပြန်တယ်...ပန်းရဂုံ ဆိုတဲ့နေရာကလေ နင့်လိုအ
ဆင့်နဲ့ခြေဦးတောင်လှည့်လို့မရဘူးနင်နားလည်လား..နင်လို
မျိုးကလမ်းဘေးကထိုးအိပ်တဲ့ အတန်းစားနဲ့ပဲတန်တာ..
နတ်ပြည်ရောက်နေတာတောင် စရိုက်ဆန်ဆန်တွေဆက်
ပြောနေမယိဆို ကန်ထုတ်ခံရလိမ့်မယ်"
တိမ်လွှာနဲ့ဒေါ်မိုးသူဇာကတော့ မချီပြုံးတွေနှင့် ဝမ်းသာတယ်
ဟုစိတ်ထဲ ဖန်တစ်ရာမက ရေရွတ်နေတဲ့ မျက်နှာထားတွေ
နှင့်ကြိတ်ပျော်နေကြလေသည်။
သခင်မကြီးမြတ်ပန်းရဂုံက သခွပ်ရိုးကို စိတ်ပျက်တဲ့အကြည့်
နဲ့သာကြည့်နေပြီး သက်ပြင်းသာချသလို သမီးကြီးက ရိုးကို
ပြောဆိုနေတာကိုလည်း တချက်ပင်ဝင်တားဟန့်ခြင်းမရှိ။
ဆုံးမသွန်သင်သည့်အနေနဲ့သာလွှတ်ထား၏။ အမိန့်ရဲ့မေမေ
ကသာ ကြားက ဝင်ပြောကာဆီးပြောပေးပါ၏။
"ဘာတွေ ကန်ထုတ်ချင်နေတာ"
ထိုအသံကြောင့် အရှိန်ကောင်းကောင်းနဲ့ပြောနေတဲ့ ဒေါ်မြတ်
ပန်းနှင့်တိမ်လွှာတို့မှာ မျက်နှာတွေအကြီးအကျယ်ပျက်ကုန်
လေပြီ။ ခေါင်းနပန်းတွေပင် ကြီးကုန်ကြ၏။
"ဟင့်...ယောကျ်ား..ရိုးကို ဟင့် ပြောဆိုလုပ်ကြတယ်"
အနားရောက်လာသည့် အမိန့်ကို ဖက္တြယ္ကာ ရိုက်ကြီးတ
ငင်ငိုနေသော ရိုးကြောင့် တိမ်လွှာတို့ကို ခပ်မာမာစတင်စိုက်
ကြည့်လိုက်လေသည်။
"ဘယ်မှာပြောဆိုလုပ်လို့လဲ..နင့်ယောကျ်ားမလိမ်မာလို့
ဆုံးမနေတာ"
"လိမ်ပြောတာ..ရိုးကို အခိုင်းအစေအဆင့်လို့ပြောတယ်..
ထြက္သြားတဲ့ မောင်နဲ့ပေါင်းဖို့မတန်ဘူးတဲ့ ပြီးတော့ မနက်
ကလည်းတိမ်လွှာက သူထမိန်တွေလည်းလျှော်ခိုင်းတယ်
မလျှော်ဘူးလို့ပြောတာကို မလျှော်ရကောင်းလားဆိုပြီး အုပ်
စုလိုက်ကြီးရန်လုပ်တယ်..ပန်းရဂုံကထမင်းလည်းမစားနဲ့တဲ့
အီးဟီး...နေချင်တော့ဘူး"
"နင်! နင်ဘာတွေပြောနေတာလဲ"
"မြေးအမိန့်ရဲ့ယောကျ်ားက ခံစားချက်အရမ်းလွယ်နေလို့
ပါ...တကယ်တော့"
"မပြောနဲ့!! မကြားချင်ဘူး..ပြီးမှရှင်းမယ်..တောက်စ် ခင်ဗျား
တို့အကုန်လုံးနဲ့ စာရင်းရှင်းပြီးအကုန်ရိုက်ခွဲပြမယ်"
သခွပ်ရိုးကို လက္ကဆြဲသြားကာ အိမ်ထဲဝင်သွားသည့်အမိန့်
ကို ပြန်တောင်လှည့်မကြည့်ရဲကြတော့...သခင်မကြီးမှာ
လည်းအတော်ကိုစိတ်ညစ်သွားဟန်ဖြင့် အားလျှော့ချလိုက်
ကာ ပစ်တောင်လဲကျသွားလေ၏။
"မေမေ..ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ"
"မသိတော့ဘူး...ပြီးမှ ကြည့်ကြတာပေါ့...စိတ်ညစ်ပါတယ်
ဇက်ကြောတွေတောင်တတ်...သွေးတိုးချင်လာပြီ..ဆေး...
ဆေးပေးပါဦး"
အမိန့်ရဲ့မေမေ မြတ်ပန်းတော်ဝင် ကေတာ့ ခံပေးဦး ဆိုသော
အကြည့်နဲ့သာ ထိုအုပ်စုကိုကြည့်ပြီး ပြုံးသာပြုံးနေလိုက်ချေ
သည်။
.......
"ဗုန်း"
စားပွဲပေါ်ပစ်ချလာတဲ့ စာရွက်စာတန်းကြောင့် သခင်မကြီးတို့
မွာ မျက်နှာငယ်လေးတွေနှင့် ကြည့်နေကြ၏။
"ဘာလဲ..အဲ့ဒါက"
"မြေးအဖြစ်က စွန့်လွှတ်ခြင်း စာချုပ်"
"အမိန့်!"
"မြေးအမိန့်...ဒီလိုလုပ်လို့မရဘူး"
"ရှေ့နေလက်မှတ်နဲ့ ကျွန်တော်လက်မှတ်ပါတယ်..ဒီနေ့ညပဲ
ဒီအိမ်ကဆင်းတယ်"
အပိုစကားတစ်ခွန်းမှမပြောပဲ ပြန်လှည့်တော့မည့်အမိန့်ကို
သခင်မကြီးကအသည်းအသန် တားမြစ်လိုက်လေသည်။
"အဲ့လိုမလုပ်ပါနဲ့မြေးအမိန့်...ဒီအဘွားကြီးကိုခွင့်လွှတ်ပေးပါ
ကွယ်...ပန်းရုံတို့ကိုလည်း စကားဆင်ခြင်ခိုင်းပါမယ်"
"ဒီအိမ်...ပန်းရဂုံရဲ့စိတ်တိုင်းကျ နောက်ဆုံးတာဝန်တစ်ခုလို
သတ်မှတ်ပြီး သူ့ဆီကျွန်တော်လွှဲပေးခဲ့တယိ...ဘွားတို့နည်း
နည်းတောင်မတွေးကြည့်ဘူးလား...ဟမ်! ကျွန်တော်ယော
ကျ်ားက ဘွားတို့မျက်နှာသာပေးအလိုလိုက်ပေးနေတဲ့ အဲ့
ကောင်မဆီ ကျွန်တော်သုတ်ပိုးပေးလိုက်တာကို ဘာမှမပြော
ပဲနေတည်းက ဘွားတို့ ကျွန်တော်ယောကျ်ားကိုသိပ်ကျေးဇူး
တင်သင့်နေပြီ"
"မင်းအမိန့်စည်း! ဘယ္လို"
"ခင်ဗျားပါးစပ်ကိုပိတ်ထား!...ကိုယ်တိုင်ကျအဖြစ်မရှိတာ နေရာတကာ ခင်ဗျားကိုရိုသေနေရမယ်ထင်လား...ခင်ဗျားက
အဆန်ချောင် သာသာမို့ ခေါင်းနဲ့ပန်းရဂုံကဆင်းသွားရအောင်
လုပ်ရမလား ကျုပ်ကိုလာစိန်မခေါ်နဲ့"
အမိန့်ရဲ့ ပြင်းရှတဲ့စကားသံတွေနဲ့ ခပ်ပြင်းပြင်းတောက်ခေါက်
တဲ့အသံကြောင့် ဒေါ်မြတ်ပန်းရုံ ပြန်ငြိမ်ကျသွားလေသည်။
ရှူးရှူးဒိုင်းဒိုင်းဖြစ်နေတဲ့ အမိန့်ကလည်း ဖြစ်နိင်မယ်ဆို
ပန်းရဂုံမှာအချိန်စက္ကန့်စာမျှတောင်မနေချင်...သခင်မကြီးတို့
ရဲ့အတ္တဆန်တဲ့ စာနာမူမရှိ...မောက်မာမူတွေရှေ့တန်းတင်
နေတဲ့စကားသံတွေအပြုအမူတွေကြောင့် အမိန့်ဖေဖေက
လည်းပန်းရဂုံ၌ မနေချင်ခဲ့။
မေမေကိုချစ်လို့သာလက်ထပ်ခဲ့ပေမဲ့ အပြင်မှာသာနေထိုင်ခဲ့
ပြီး ပန်းရဂုံကိုတော့ရံဖန်ရံခါ လိုက်နေခဲ့လေသည်။မေမေက
တော့ဖေဖေနဲ့လိုက်နေသလို သခင်မကြီးရဲ့ဘေးနားပြန်စောင့်
ရှောက်ရင်းခဏမျှ ပန်းရဂုံ၌ လာနေထိုင်လေသည်။
ဒေါ်မြတ်ပန်းရုံ ရဲ့အမျိုးသားလည်း ထိုနည်းတူစွာ အလုပ်နှင့်
ပတ်သက်ပြီးခရီးထွက်နေတာက ခပ္မ်ားမ်ား။
"ခင်ဗျားကိုပြောမယ်...ခင်ဗျားကမွေးစားသမီး..ပန်းရဂုံနဲ့
အရမ်းဆက်နွယ်နေတယ်လို့ထင်နေမှာစိုးလို့...ကျုပ်ယော
ကျ်ားကတရားဝင် ကျုပ်ယူထားတဲ့သူ...ခင်ဗျားနဲ့ ကျုပ်ယော
ကျ်ားနဲ့ယှဉ်လို့တောင်မရဘူး...ခင်ဗျားဗိုက်ထဲက ကေလး
နဲ့လာလာကိုင်မပေါက်နဲ့...အတင်းထိုးပေးခဲ့တာမဟုတ်ဘူး
ခင်ဗျားကိုယ်တိုင်က ယွထပြီးယူခဲ့တာ...နောက်တစ်ခါ
ခင်ဗျားကို ပါးစပ်နဲ့မပြောတော့ဘူး"
"သားအမိန့်"
"တော်ပြီမေမေ...ဒီနေရာက ကျွန်တော်ကို နာကျင်မူတွေ
ပဲပေးလို့ အကုန်ရိုက်ခွဲခဲ့ပြီးပြီ...ပန်းရဂုံကို ထပ်ပြီးခင်တွယ်
စရာမရှိတော့ဘူး"
"မြေးလေး! ဘြား တကယ်တောင်းပန်ပါတယ်...ပန်းရဂုံက
နေထွက်မသွားပါနဲ့"
"ဘွားတို့ ပြောသမျှငြိမ်ခံနေရအောင် သခွပ်ရိုးမဟုတ်ဘူး၊
သခွပ်ရိုးရဲ့ယောကျ်ား မင်းအမိန့်စည်း...နားလည်လား"
ဒေါ်မြတ်ပန်းရဂုံမှာ အမိန့်ရဲ့လက်ကို အလျင်အမြန်သွားဆွဲ
ယူကာ မလွှတ်စတမ်း ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူမှားကြောင်းဝန်ခံ
လျက် ပန်းရဂုံကနေမသွားဖို့ တောင်းပန်နေပါပြီ။
ရွေးချယ်ပါဆိုလျှင်...မြေးအမိန့်ကိုပဲ ရွေးချယ်ရလိမ့်မည်။
နောက်မျိုးဆက်ကလည်းအရေးကြီးပေမဲ့ အမိန့်ကပိုပြီးပန်း
ရဂုံနှင့်သူအတွက် မရှိမဖြစ်သောသွေးသား။
"ဘွားနားလည်ပါတယ်...ဒီတစ်ခါတော့ ခွင့်လွှတ်ပေးပါကွယ်
ဘွားလည်းမှားခဲ့ပါတယ်..နောက်တခါ ဒါမျိုးမဖြစ်စေရပါဘူး
သခွပ်ရိုးကိုလည်း ပန်းရဂုံက ပိုဂရုစိုက်ပေးမှာပါ..ဘြားကတိ
ပေးပါတယ်"
"......."
ဘာတစ်ခွန်းမျှမပြောပဲ အံကြိတ်၍သာ သခင်မကြီးဆွဲထား
တဲ့လက်ကိုခါချလိုက်ပြီး အိမ်အပေါ်ထပ်သို့သာ တတ္သြား
လေသည်။
"မေမေ"
"တော်တော့...အဲ့စကားတွေထပ်ထွက်ပြောနေမယ်ဆို ပန်းရ
ဂုံကနေထွက်သွားရလိမ့်မယ် ပန်းရုံ...အခုကစပြီးသခွပ်ရိုးကို
စကားပြောဆင်ခြင်ကြ...ထပ်ပြီးအမိန့်ဒေါသကို ထပ်ဆွရင်
ငါ့ကိုယ်တိုင်အပြစ်ပေးရလိမ့်မယ်"
မျိုသိပ်ကာ မခံချီမခံသာ မျက်နှာတွေနှင့် မျက်ရည်တွေဝိုင်း
နေကြသော တိမ်လွှာတို့မှာ စိတ်ထဲ တောက်တခေါက်ခေါက်
နင့် မတတ်စွမ်းတဲ့အခြေအနေနဲ့သာ။
............
"မောင်"
အခန်းထဲ ဝင်လာတာနဲ့ ပြေးဖက်ဆီးကြိုတဲ့ ရိုးကို အလိုက်
သင့်ပြန်ပွေ့ဖက်ရင်း ပြုံးလိုက်လေသည်။
"သမီးလေးကအိပ်သွားပြီ...မောင့်ကိုစောင့်နေတာ"
"ခင်ဗျားလေးပင်ပန်းနေတော့မှာပဲ...အချစ်အားဆေးတွေ
တောင်တိုက်ချင်နေပြီ"
"အမြဲတိုက်နေပြီးတော့ ရုမ်းလည်းမရပဲနဲ့"
"ဟောဗျာ"
"မဟုတ်လို့လား...ပြောရင်လည်း မျက်နှာကစူပုတ်ပြီး လင
ပုတ်ဖမ်းနေသလိုပဲ."
"အရမ်းတွေစွာနေပါလား....အခုတေလာ တစ်ခွန်းမခံကိုပြန်
ပြောနေတာ...ခုနကလည်း ပန်းရဂုံကလူတွေကို ဘယ္လို
လေးတွေခံပြောခဲ့ပြီးပြီလဲ...ခပ်ရိုးရိုးလေးလို့ထင်နေတာ...
ခင်ဗျားလေးက ကြက်တူရွေးလေး"
"ဘာဖြစ်လဲ...ဘာဖြစ်လဲ...ဘာဖြစ်လဲ...ပြောတယ်..ရိုးကို
မခံနိင်အောင်ပြောလို့ ပြန်ပြောရတာ...ရိုးဘာသာ လင်မျှော်
နေတာကို တိမ်လွှာကအရင်လာစလို့ ပြောရတာသိလား
...မောင်ကသာ ရုပ်ဆိုးဆိုးနဲ့ နားရွက်ကားကား ဌက်ကြီး"
...
စကားတွေတရစပ် နှုတ်ခမ်းဆူဆူနဲ့ပြောနေတာလေးကို
အမိန့်အသဲယားလာတာမို့ သခွပ်ရိုးရဲ့ ခေါင်းထိပ်လေးကို
လက်သီးဆုပ်လေးနဲ့ဖွဖွလေးထုချလိုက်ပါ၏။
"ဘာလို့ခေါင်းထုတာလဲ...သူများခေါင်းကို ထုတာ...မောင့်
ကိုထုရင်မောင်ကြိုက်မလား...ပြော"
"ဟားဟား"
"ပြန်ထုမယ်...ခေါင်းငုံ့ပေး...မောင်! ခေါင်းငုံ့ပေး...ခေါင်း
ငုံ့ပေးလို့"
အားရပါးရနှင့်သာ အမိန့်ရီမိတော့၏။ သူ့ထက်အရပ်ပုတာ
ကြောင့် ပြန်လုပ်ချင်လွန်းလို့ လက်တယမ်းယမ်းလုပ်နေပြီး
ရန်တွေ့နေတဲ့ ရိုးကိုကြည့်ပြီး ချစ်လွန်းလို့ အလွတ်ပေးနိင်
မယ်မထင်။
ဘာစိတ်တွေပေါက်နေတဲ့ ခွေးဆိုးလေးလဲ။
ကြားသွားရင်တော့ ထပ်ရန်တွေ့နေလိမ့်မှာ အသေအချာပင်ဖြစ်မည်လေ။
upပေးလိုက်ပြီနော်...စာတွေကနည်းနည်းစီစုစုရေးနေရလို့
ပါ။