Rebirth As Khattar (ခတ္တာအဖြစ်ပြန်လည်မွေးဖွားခြင်း)Completed

အပိုင်း ၅၃

ပွဲဈေးတန်းကြီးမှာစည်းကားလျက်ရှိပြီးစားစရာတွေစုံလင်ပေါများပြီးပွဲသဘင်တွေလည်းအများကြီးရှိသည်။မင်းဝတ်မင်းစားများဝတ်ကာကျောက်ရုပ်သဖွယ်ထိုင်နေကြသည့်သူများသည်လည်းမလှုပ်မယှက်နှင့်ရုပ်သေသဖွယ်။ အမြင်ဆန်းနေသည့်အရာမှန်သမျှကိုခတ္တာကိုသဘောတကျကျနှင့်လိုက်ကြည့်နေမိ၏။

မုန့်တန်းများစီသို့မျက်လုံးရောက်မိသည့်အခါ မုန့်ရေပါး(ရေမုန့်) မုန့်လင်မယားနှင့်မြန်မာစားဖွယ်အစုံအလင်။

''ဦးထင်...''

ကိုင်ထားသည့်လက်ကိုအသာလှုပ်ကိုင်ပြီးခေါ်လိုက်သည့်အခါတွင်ဦးမျိုးဆက်ထင်ဟာခတ္တာအားလှည့်ကြည့်လာသည်။

''မုန့်စားချင်ပါတယ်''

''ဘယ်မုန့်စားချင်သလဲ''

ခတ္တာလက်ညိုးညွှန်ပြလိုက်သည်။ ကပ်စေးနဲသည်ကို ဦးမျိုးဆက်ထင်ကတချက်ကြည့်လိုက်ပြီးမျက်ခုံးများကျုံ့သွား၏။

''ရင်ကြပ်မယ်မောင်ခတ္တာ''

ကပ်စေးနဲကိုအရမ်းကြိုက်လွန်း၍မြင်တိုင်းမစားရလျှင်မနေနိုင်။တကယ်ပဲကျော်သွားပါက အဲ့ဒီစိတ်နဲ့အိပ်ရမည်ပင်မထင်။

''တစ်ခုလောက်ပါပဲ ဦးထင်''

ခတ္တာ ကိုင်ထားသည့်ဦးမျိုးဆက်ထင်ရဲ့လက်ကိုလက်တစ်ဖက်ဖြင့်အုပ်မိုး၍မျက်နှာငယ်နှင့်ထပ်ပြောလိုက်သည့်အခါ ဦးမျိုးဆက်ထင်ဟာအံ့သြသွားဟန်နှင့်ခတ္တာအားကြည့်လာ၏။

''ကောင်းပြီ''

မချွဲတတ်ဘူးမထင်လိုက်ပါနှင့် မမ teamကနေခဲ့သူမလို့ ချွဲတဲ့နေရာမှာ နေညိုသွေးဆိုသည့်ကောင်ဟာဆရာကြီးဖြစ်၏။ ဦးမျိုးဆက်ထင်ဟာသူ့လက်ထဲမှ အညိုရောင်လည်သာခေါက်အိတ်အားခတ္တာဆီသို့ပေးသည်။

''ကြိုက်ရာဝယ်စားပါ''

ခတ္တာမျက်ဝန်းနှစ်ဖက်ဟာ ကြယ်လေးတွေလိုတလက်လက်နှင့်တောက်ပသွား၍သွားတက်လေးတွေပေါ်သည်အထိ ရယ်ပြလိုက်သည့်အခါ တည်ငြိမ်နေသည့်ဦးမျိုးဆက်ထင်ရဲ့မျက်လုံးများဟာပြုံးသွားယောင်ရှိသည်ကိုတွေ့လိုက်ပါသော်လည်း အလျင်အမြန်ပင်မျက်နှာလွှဲသွားသည့်အခါ ခဏတာသာ။

ခတ္တာကပ်စေးနဲဝယ်ပြီးသည့်အခါ မျောက်ငှက်ပျောသီးရလိုက်သလိုပျော်ရွှင်မိသည်။

''ကောင်းလိုက်တာ''

လုံးဝဆေးသကြားအချိုဓာတ်မဟုတ်ပါပဲထန်းညက်ရဲ့သဘာဝအရသာ မြေပဲရဲ့အစိမ့်အရသာကြောင့်ကောင်းမွန်းလွန်၍ဒီကပ်စေးနှဲအရသာစစ်စစ်ကို၂၁တွင်ရမည်မထင်။

''ဒါကိုအဲ့ဒီလောက်ကြိုက်သလား''

''ဟုတ်ကဲ့ ငယ်ငယ်ကတည်းကကြိုက်တာဗျ''

ဦးမျိုးဆက်ထင်ဟာခေါင်းတချက်ငြိမ့်လျက်အရှေ့သို့လျှောက်၏။ဆူညံပြီးလူများသည့်နေရာတွေကိုမကြိုက်သော်လည်းခတ္တာအတွက်ကြိုးစား၍ လူကြားထဲလမ်းလျှောက်နေရသည့်ပုံမလို့အားနာမိသည်။

ဒီလောက်လူတွေစည်းကားသည့်ပွဲဈေးဟာဘယ်ပွဲဈေးဖြစ်မည်နည်း။သဘင်တွေရောအငြိမ့်တွေရောရုပ်သေးပြဇာတ်များနှင့်ဇာတ်ကြီးဆယ်ဘွဲ့ပြဇာတ်တွေရယ်အခြားသောပြပွဲတွေသရုပ်ဖော်ပွဲတွေ။ပြီးတော့ပွဲစျေးထဲမှလူတော်တော်များများဟာ သစ်လွင်သည့်အဝတ်စားများကိုဝတ်ဆင်ထားကြသည်။

လမ်းလျှောက်နေရင်း ခတ္တာအမြင်အာရုံထဲရင်းနှီးသည့်တစ်စုံတစ်ခုကိုမြင်လိုက်သည့်အခါခြေလှမ်းများရပ်တန့်သွား၏။ ထို့အခါဦးမျိုးဆက်ထင်ဟာနောက်တကြိမ်ထပ်၍လှည့်ကြည့်လာသည်။

''ခဏပါဦးထင်''

တွဲထားသည့်လက်ကိုဖြုတ်လိုက်ပြီးနောက်တွင်ခတ္တာအနောက်ဘက်သို့ဖြည်းဖြည်းချင်းလျှောက်သွားလိုက်သည့်အခါတွင်။

''ဦးလေး...ကျွန်တော့်ကိုမှတ်မိလားဗျ''

ယွန်းပစ္စည်းဆိုင်မှဦးလေးကြီးဟာခတ္တာကိုကြည့်၍ တစ်ဟားဟားရယ်လျက်ခေါင်းငြိမ့်သည်။

''သိပ်မှတ်မိတာပေါ့ကွ လူလည်လေးပဲ''

လူလည်လေးဟုဆိုလိုက်သည့်အခါ ခတ္တာ ခေါင်းလေးစောင့်၍ ထိုဦးလေးကြီးအားကြည့်လိုက်သည်။

''မိခင်အတွက်ဆိုပြီးလိမ်ညာဝယ်သွားရဲ့လေ''

ခတ္တာလန့်သွားသည့်အသွင်ဖြစ်သွားသောအခါတွင်ထိုအမျိုးသားကြီးဟာ တဟားဟားနှင့်ရယ်သည်။

''ဒါကိုဘယ်လိုသိ...''

''နေဦးမင့်အတွက်ပစ္စည်းရှိရဲ့''

ခတ္တာမျက်လုံးများဝိုင်းသွားသည်။ဦးလေးကြီးဟာ သူ့အနောက်မှတစ်ခုခုကိုရှာပြီးယွန်းဗူးလေးတစ်ဗူးကိုတွေ့သည့်အခါပြုံး၍ ခတ္တာအားကမ်းပေးသည်။ လှမ်းယူ၍အထဲကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ဦးထင်ကိုဝတ်ပေးထားသည့်လက်ပတ်လေးနှင့်ဆင်တူနောက်ထပ်နှစ်ကွင်းဖြစ်နေတာကြောင့်အံ့သြမင်သက်စွာနှင့်ဦးလေးကြီးအားကြည့်လိုက်သည်။

''နှစ်..နှစ်ခုတောင်ဖြစ်နေတာ ကျွန်တော်တစ်ခုပဲထပ်ယူပါမယ်''

ဦးထင်ကအနားသို့ရောက်လာပြီး လက်ပိုက်ကာ အခြေနေကိုကြည့်နေ၏။

''နှစ်ခုလုံးယူလိုက်ပါ''

''ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်မှာပိုက်ဆံမပါဘူး...''

''ဘယ်လောက်ကျသင့်မလဲ''

ဦးမျိုးဆက်ထင်ကဝင်မေးလိုက်သည့်အတွက် ခတ္တာခေါင်းမော့ပြီး ဦးမျိုးဆက်ထင်အားခေါင်းခါရမ်းပြလိုက်သည်။တကယ်ဆိုဆင်တူတစ်ယောက်တစ်ခုအဆင်ပြေသေးသည် နောက်တစ်ခုကဘာအတွက်ယူရမလဲ။

''၁၀''

ဦးထင်က ငွေရှင်းပေးပြီး ယွန်းဗူးလေးထဲမှလက်ပတ်တစ်ခုအားခတ္တာလက်တွင်ဝတ်ပေး၍''တစ်ခုသိမ်းထားလိုက်ချေ''ဟုပြောလာသည်။

''ရေစက်တွေ...''

ဆိုင်ရှင်ဦးလေးကြီးရဲ့စကားကြောင့်နှစ်ယောက်စလုံးလှမ်းကြည့်မိသွားသည်။

''ဘာ..ဘာကို''

''အို...မိုးရွာချေတော့မယ်''

ကောင်းကင်ကိုကြည့်လိုက်သည့်အခါ ကြယ်တစ်ချို့ပင်ရှိနေသေးသည်ကိုဘာကြောင့်များမိုးရွာတော့မည်ဟုပြောလဲမသိ။အနည်းငယ်ထူးဆန်းသည့်အငွေ့အသက်များရသလို ကျောပြင်ဟာလဲအေးလာသည်။

ကြောင်တောင်တောင်လေးရပ်နေမိတဲ့ခတ္တာအားဦးထင်ကလက်ကိုဆွဲ၍ခေါ်သွားသည်မလို့အနောက်ကပါသွားရပြန်သည်။ထွက်သွားသည့်ခတ္တာနှင့်ဦးမျိုးဆက်ထင်အားဆိုင်ရှင်ကြီးဟာတစ်ဆုံးထိလိုက်ကြည့်ရင်းပြုံးပြသည်မလို့ပို၍လန့်လာမိသည်။

ရှေ့သို့ဆက်လျှောက်လာရင်းနှင့်ရုပ်သေးပြပွဲရှိနေ၏။လူအများပြားရှိနေပြီး အားလုံးဟာစိတ်ဝင်တစားနှင့်အာရုံစူးစိုက်စွာကြည့်နေကြသည်။

''ကြည့်ချင်သလား''

''ခဏလောက်ပဲဗျ''

ဦးမျိုးဆက်ထင်ဟာလူရှင်းတဲ့ဘက်တွင်ခတ္တာအား နေစေပြီး ခတ္တာပုခုံးပေါ်သူ၏လက်များကိုတင်၍ဖက်ထားသည်။သဘောကျလွန်းလို့လက်ကလေးတစ်ဖက်နှင့်တစ်ဖက်ယှက်နွယ်၍ ရုပ်သေးပွဲဆီ အကြည့်တွေပို့ထားသည့်ဦးမျိုးဆက်ထင်အားခဏခဏခိုးကြည့်မိသည်။

ရုပ်သေးပွဲမှာ မင်းသမီးနှင့်မင်းသားအရုပ်ကို အပေါ်ကကြိုးထိန်းကဆွဲ၍ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ကိုသရုပ်ဖော်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ရုပ်သေးပြပွဲများအကြောင်းကိုယ်တိုင်မကြည့်ဖူးပေမယ့်စာတွေထဲမှာတော့ ၁၅ရာစုနှစ်ကတည်းကပေါ်ပေါက်ခဲ့ပြီးမင်းမျိုးမင်းနွယ်တွေဟာ ပြည်သူအားလုံးကိုတစ်တန်းတည်းထားကာပထမဆုံးဖျော်ဖြေ​ပြခဲ့သည့် ဖျော်ဖြေပွဲတစ်ခုဟုဖတ်ထားဖူးသည်။သို့ပေမယ့် ရုပ်သေးပြပွဲတို့ရုပ်သေးရုပ်တို့ဟာ၂၁ရာစုအတွင်းအတော်လေးရှားပါးသွားပြီး အယူသည်းမှုတစ်ခုကြောင့် ပျောက်ကွယ်သွားသည်ဟုလဲကြားဖူးထားသည်။

ဇာတ်လမ်းအစထဲကမကြည့်လိုက်လ်ို့ထင်သည်ဘာမှသိပ်နားမလည်သော်လည်းဘေးတွင်ရုပ်သေးထပ်ကြည့်လို့ကောင်းသည့်လူကြီးကရှိနေသည်။ဘေးတိုက်အနေအထားတွင်တောင်ချောမောလွန်းနေ၏။ဒီလူသည်တစ်ခုခုကိုအလေးနက်ထားပြီးအာရုံစိုက်ထားသည့်အချိန်တွေဆိုသာမာန်အချိန်တွေထပ်ပို၍ကြည့်လို့ကောင်းသည်။

''ဟင် ချာတိတ်...''

ရုတ်တရက်လက်မောင်းရင်းကနေ တစ်ယောက်ယောက်ဆွဲခံလိုက်သည့်အတွက်ခတ္တာအနောက်လှည့်ကြည့်လိုက်မိသည့်အခါတွင်။

''ခဗျား...''

''မြို့ပြန်ရောက်နေသလား''

ဦးမျိုးဆက်ထင်ဟာ သူ့အားနှင့်ခတ္တာကိုအနောက်ဘက်သို့ဆွဲပို့လိုက်သည်။

''မျိုးထင် မင်း...မင်းရောပါလား ဒါနဲ့ဒီလိုအရပ်တွေကိုမလာတတ်ဘူးဟုတ်စ''

''မြို့ဝန်တစ်ယောက်တောင်ပွဲထဲမယ်ရှိနေသေးတာပဲ''

''ခတ္တာနဲ့ခဏစကားပြောပါရစေ''

ခတ္တာအားကိုင်ထားသည့်ဦးမျိုးဆက်ထင်ရဲ့လက်တို့ဟာတင်းကြပ်သွားပြီး ဒေါသထွက်လာဟန်ရှိသည်မလို့ခတ္တာမျက်ခုံးများပင်လှုပ်လာသည်။ ပွဲထဲမှမိန်းကလေးတွေဟာ မျက်နှာချင်းဆိုင်ရပ်နေကြသည့်ယောကျာ်းသားနှစ်ယောက်အားငေးငေးကြည့်သွားကြ၏။

အနီးအနားရုပ်သေးပွဲကြည့်သူများစျေးသည်များဟာလည်းဦးမျိုးဆက်ထင်နှင့်ဦးစိုင်းသိဒ္ဓိဘက်ကိုကြည့်ရင်းနားစွင့်နေကြသည်။

''မင်းနဲ့သူ့အကြားမယ်ပြောစရာရှိမယ်မထင်ဘူး ရှိခဲ့ရင်လဲပြောခွင့်ပေးမှာမဟုတ်ဘူး''

''မျိုးထင် ဘာကြောင့်များ မင်းဒေါသစိတ်တွေဖြစ်နေရသလဲ ငါချာတိတ်နဲ့...''

''အဲ့ဒီလိုမခေါ်နဲ့ချေ''

ဦးမျိုးဆက်ထင်လေသံဟာမြင့်မားလာသည်နှင့်အနားကလူများပို၍ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်ဖြစ်သွားကြသည်။နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့မျက်လုံးတွေဟာမီးတောက်များသဖွယ်ဖြစ်နေပြီးမကြာခင်ဒီနားတွင်လက်ဝှေ့ပွဲဖြစ်သွားလောက်သည်။

''ဦးထင် ပြန်ရအောင်ခဗျ''

လက်ကလဲ အတော်လေးနာကျင်နေပြီဖြစ်သော်လည်း ဦးမျိုးဆ​က်ထင်ဟာ လုံးဝမလျော့စွာနှင့်ထိုနည်းအတူဦးစိုင်းသိဒ္ဓိကရော..။

''ဟာ...သူဌေးမင်း''

''ဟောမြို့ဝန်ရောပါလားဟေ့''

အနားကရောက်လာသည့်လူတစ်စုကြောင့် ဦးစိုင်းသိဒ္ဓိဟာမျက်နှာလွှဲလိုက်ပြီးဟန်မပျက်နှင့်ထိုလူတွေအားပြုံးပြလေသည်။ထိုအခါမှသာတင်းကြပ်စွာကိုင်ခံထားရသည့်လက်တို့ဟာပြေလျော့သွားပြီးခတ္တာရဲ့လက်တစ်ဖက်မှာ အနီရောင်လက်ရာများထင်သွား၏။

''တူတူပွဲထဲလျှောက်ကြသလား''

''လမ်းမယ်တွေ့လို့ပါ...''

ဦးစိုင်းသိဒ္ဓိဟာ ပြုံး၍ပြောသည့်အခါထိုလူတွေကခေါင်းငြိမ့်သည်။

''ကျုပ်တို့သူဌေးမင်းပွဲထဲလျှောက်လာတယ်ဆိုတာမယုံနိုင်စရာပါပဲ ဘယ်လိုလဲစည်းကားရဲ့လားခဗျာ''

ငြိမ်သက်နေသည့်ဦးမျိုးဆက်ထင်ဟာဘာတစ်ခုမျှမပြောပါပဲ ဦးစိုင်းသိဒ္ဓိကိုသာကြည့်နေ၏။ထိုသူတွေရဲ့အကြည့်ဟာ ဦးမျိုးဆက်ထင်အနောက်ကခတ္တာဆီသို့ရောက်ရှိလာသောကြောင့်ခတ္တာတဖက်ကိုမျက်နှာလွှဲလိုက်ရသည်။

''အို ချစ်စဖွယ်လေးပါလား ဒီကောင်လေးကဘယ်သူများ...''

''ဘယ်လိုများဒီလိုစကားနဲ့ထိပါးရဲသလဲ...''

အသံဟာအတော်လေးကျယ်လောင်သွားပြီးနောက်အနီးနားကလူတွေကဝိုင်းကြည့်နေ၍အရှေ့မှာရှိသည့်လူ၃ ၄ယောက်နှင့်ဦးစိုင်းသိဒ္ဓိအပါဝင်အားလုံးဟာအလန့်တကြားရှိလျက် တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်ကာကိုယ်ရှိန်သတ်သွားကြပြီးခပ်ရို့ရို့ဖြစ်သွားကြသည်။ ဘာလို့များဦးမျိုးဆက်ထင်ဒေါသထွက်ရင်တခြားသူလိုဖြစ်သွားလဲစဥ်းစားမရတော့။

''သွားရအောင်''

ပွဲခင်းထဲကထွက်ရာလမ်းဘက်သို့ဦးတည်ပြီးဦးမျိုးဆက်ထင်ဟာအရှေ့မှဦးဆောင်၍သွားသည်။ဒီ့ထပ်မကလည်ပတ်ချင်ပါသေးသည်ပွဲလေးလဲဆက်ကြည့်မည်ဟုစိတ်ကူးသော်လည်းအခုတော့အစီစဥ်ပျက်ရပြီဖြစ်သည်။

မိုးဖွဲများဟာရုတ်တရက်ကျလာသည် ကောင်းကင်ပေါ်ကြည့်လိုက်သည့်အခါ ညိုမဲနေသည့်တိမ်များတရိပ်ရိပ်ပြေးလျက်ရှိပြီးလွန်ခဲ့သောမိနစ်ပိုင်းကမြင်ခဲ့သည့်ကြယ်များလဲမရှိတော့။ လက်ထဲကယွန်းဗူးလေးနှင့်အညိုရောင်အိတ်ကလေးကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး သွားနေသည့်လမ်းတစ်လျှောက် ယွန်းပစ္စည်းတွေရောင်းသည့်ဦးလေးကြီးရဲ့အရိပ်အားတစ်စမျှပင်မတွေ့​တော့ပါ။ထပ်ပြီးထူးဆန်းသည့်လူများလားသို့မဟုတ် တိုင်ဆိုင်တာများလား။

''ရေစက်တွေ...''

ဒါကရောဘာကိုဆိုလိုလဲ...ပြီးတော့သူ့ဟာနှင့်သူတန်ကြေးတစ်ခုထိရှိသည့်လက်ပတ်တွေအားဘာကြောင့်၁၀နှင့်ပေးလိုက်လဲ ​ဘာလို့များလက်ပတ်က၂ခုဖြစ်နေရတာလဲ တွေးရင်းခေါင်းများပင်ရှုပ်ထွေးလွန်းလာသည်။

''ကားပေါ်တက်ချေ''

ကားရပ်ထားသည့်အိမ်အရှေ့သို့ဘယ်လိုရောက်လာမှန်းမသိ ဦးမျိုးဆက်ထင်ကခတ္တာအားကားတံခါးဖွင့်ပေးသည်မလို့ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ အိမ်ထဲကထွက်လာသည့်အမျိုးသားကြီးကိုဦးမျိုးဆက်ထင်ဟာတစ်ခုခုပြောနေသည့်ပုံစံအားကားထဲမှမြင်ရ၏။ပြီးနောက်ကားပေါ်သို့တက်လာပြီးစက်နှိုးကာ ထိုအိမ်အရှေ့မှထွက်လာခဲ့သည်။

ပါးရိုးနားထင်ကြောများထောင်နေသည်အထိဒေါသများထွက်နေသည့်ပုံစံကိုကြည့်ရင်းငြိမ်သက်နေမိသည်။မိုးကလည်းတဖြည်းဖြည်းသည်းလာ၏။

''ဦးထင်''

ခတ္တာမဝံ့မရဲခေါ်လိုက်သော်လည်း ပြန်မဖြေပါပဲအရှေ့ကိုသာတည့်တည့်လှည့်ပြီးကားကိုအာရုံစိုက်မောင်းနေသည်။မိုးဟာပို၍ပို၍သည်းထန်စွာရွာလာသည်မလို့ရင်တွေပါတုန်လာမိသည်​။ပွဲစျေးလည်းပျက်လောက်ပြီ ဆက်လုပ်နေ၍လည်းမရ မိုးဟာမြင်ကွင်းတွေပါမှုန်ဝါးစေသည်အထိသည်းထန်နေသည်။

''ကားရပ်လိုက်ရင်ကောင်းမယ်ဦးထင် မိုးကအရမ်းသည်း...''

ရုတ်တရက်လမ်းဘေးသို့ကားကိုထိုးရပ်လိုက်သည်မလို့ရင်ထဲထိတ်ခနဲဖြစ်သွားရသည်။အခြေနေကသိပ်မဟန်ပုံ ဦးမျိုးဆက်ထင်ဟာကားတံခါးဖွင့်ကာဆင်းသွားပြီးကားနောက်ခန်းဆီသို့ဝင်ထိုင်၍ကျောမှီကာမျက်လုံးတွေလည်းမှိတ်ထားသည်။အပြုအမူတစ်ခုချင်းစီကိုတစ်ယောက်ထဲကြောင်အစွာနှင့်ကြည့်နေတုန်းတွင်။

''လာခဲ့...''

ကားအရှေ့ခန်းမှခတ္တာအားပြောလာသည်မလို့​အံ့သြတကြီးနှင့်မျက်လုံးပေကလပ်ပေကလပ်နှင့်ထပ်ကြည့်နေမိသည်။

''ကျုပ်ဘေးနားလာခဲ့ပါ''

ခတ္တာခေါင်းငြိမ့်၍ကားတံခါးဖွင့်လိုက်သည့်အခါတွင် စင်လာသောမိုးရေစက်များဟာအေးစိမ့်လျက်၊ အလျင်အမြန်ပဲအရှေ့တံခါးကိုပိတ်ပြီးအနောက်တံခါးကိုဖွင့်လိုက်ကာဝင်ထိုင်လိုက်၏။

ကြားထဲလူတစ်ယောက်စာလောက်ဝေးကွာသည့်အနေအထားတွင်တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်မကြည့်ပါပဲငြိမ်သက်နေမိသည်။ဒီလိုအခြေနေမျိုးမှာဘာလုပ်သင့်လဲ ဟုစဥ်းစားလိုက်တုန်းမသင့်တော်သည့်အတွေးများကတစ်စီတစ်တန်းဝင်လာသည်မလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုသာကြိတ်ဆဲလိုက်သည်။

''ကျွန်တော့်ကြောင့်ဒေါသထွက်သွားတာလားခဗျာ''

တိတ်ဆိတ်မှုကိုဖြိုခွင်းလိုက်မိသည့်အခါဦးမျိုးဆက်ထင်ဟာ မျက်လုံးတွေမှိတ်ထားရင်းခေါင်းခါသည်။ခတ္တာသက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်ပြီး တဖက်ကိုမျက်နှာလွဲလိုက်သည်။သည်းထန်စွာရွာနေသည့်မိုးများနှင့်အတူတချက်ချက်လျှပ်စီးများကလည်းလက်နေသေး၏။

ဘယ်အချိန်မှတိတ်မလဲမသိသော်လည်းအိမ်ကိုတော့အရမ်းပြန်ချင်နေပြီဖြစ်သည်။ဘာလို့များတိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် နှစ်ယောက်သား dateလုပ်နေတဲ့အချိန်မှာမှ ဦးစိုင်းသိဒ္ဓိကပေါ်လာရတာပါလဲ။ဟိုလူတွေကရောဘာလို့ပေါ်လာကြတာလဲ။မဟုတ်ရင်တောင်အခြေနေဟာအတော်လေးကောင်းနေခဲ့ပြီကို။မပြုံးမရယ်သော်လည်း ဦးမျိုးဆက်ထင်ပျော်နေတာကိုခတ္တာခံစားမိ၏။

အခုတော့ လက်သီးများကိုတင်းကြပ်စွာဆုပ်ထားပြီး မျက်လုံးများကိုလည်းမှိတ်ထားသေးသည်။သေချာပေါက်ဒေါသထွက်နေသည့်အရိပ်အယောင်များပင် ဘာကြောင့်များဦးမျိုးဆက်ထင်ကဦးစိုင်းသိဒ္ဓိနဲ့ပတ်သက်ပြီးဒီလောက်ထိတောင်ဖြစ်သွားရသလဲမသိ။

''မောင်ခတ္တာ''

''ခဗျာ...''

ခတ္တာတဖက်ကနေဦးမျိုးဆက်ထင်ဘက်သို့လှည့်ကြည့်လိုက်သည်နှင့် ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးဆွဲယူခံလိုက်ပြီးဦးမျိုးဆက်ထင်၏ရင်ခွင်တွင်းရောက်သွားသည်။ကြက်သီးမွှေးညှင်းများထသွားသလို ခတ္တာအား တင်းကြပ်စွာဖက်ထားသည့်ဦးမျိုးဆက်ထင်ဆီမှရသည့်ကိုယ်သင်းရနံ့ကြောင့် နှလုံးခုန်ဟာမြန်ဆန်လာ၏။

''ဦး..ဦးထင်''

လန့်သွား၍ရုန်းကန်မိပါသော်လည်း ဦးမျိုးဆက်ထင်ဟာ ပိုမိုတင်းကြပ်စွာဖက်ထားသောကြောင့်ရုန်းမရတော့။သဘောကျသလိုလို မကျသလိုလိုနှင့်ဘယ်လိုခံစားချက်မှန်းမသိပေမယ့်ဒီရင်ခွင်ဟာနွေးလွန်း၍ တချက်ချက်ရသည့်ဦးမျိုးဆက်ထင်ရဲ့ကိုယ်သင်းရနံ့ဟာလဲမွှေးလွန်းသည်။ခတ္တာ မတတ်နိုင်သည့်အဆုံးရင်ခွင်ကျယ်ကြီးတွင်မျက်နှာအပ်ထားကာ ငြိမ်သက်နေလိုက်ရတော့၏။

''ကျုပ်မင်းကိုတပါးသူလုယူမှာ သိပ်ကြောက်ရွံ့မိရဲ့''

ဖက်ထားရာမှာဖယ်ပြီးမျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်သည့်အခါ ချောမော၍ရှင်းလင်းနေသည့်ဦးမျိုးဆက်ထင်မျက်နှာဟာခတ္တာနှင့်နီးစပ်စွာရှိနေ၏။ဦးမျိုးဆက်ထင်ရဲ့လက်ဖဝါးနွေးနွေးဟာခတ္တာရဲ့​ပါးပြင်ပေါ်သို့ထိတွေ့လာသည်။

''ကျွန်တော်ဦးထင်ဆီကနေထွက်မသွားပါဘူး''

တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သော်လည်း မိုးရေသံများကြားခတ္တာရဲ့အသံဟာရှင်းလင်းနေသည်။အမှောင်ထုကြောင့်လား မိုးအသံများကြောင့်လားတချက်တချက်လက်လာသည့်လျှပ်စီးများကြောင့်လားမသိပေမယ့်ဒီအခြေအနေဟာရင်ခုန်ဖွယ်ရာကောင်းလွန်နေ၏။

ဦးမျိုးဆက်ထင်ဟာ ခတ္တာရဲ့ လက်ကိုဆွဲယူလိုက်ပြီး လက်ဖမိုးဆီသို့သူ၏နှုတ်ခမ်းဖျားနှင့်ထိကပ်ကာတမြတ်တနိုးနှင့်နမ်းလာခဲ့သည်။

''ဦးထင်''

''လောဘထားခွင့်ပြုပါ''

ထို့နောက်ဦးမျိုးဆက်ထင်ဟာမျက်ခွံပေါ်လောက်ထိကျနေသည့်ခတ္တာရဲ့ဆံပင်တို့ကို ဘေးသို့ညင်သာစွာသပ်တင်ပေးပြီးနှဖူးပေါ်သို့ကျရောက်လာသည့်နောက်ထပ်အနမ်းတစ်ပွင့်။အတိုင်းအဆမရှိရင်ခုန်လာပြီးဦးမျိုးဆက်ထင်ရဲ့ဝင်လေထွက်လေနွေးနွေးအားခတ္တာအနီးကပ်ဆုံးခံစားမိ​နေရ၏။ထို့နောက်မေးဖျားကနေကိုင်၍မျက်နှာအားမော့စေကာနူးညံ့သည့်အကြည့်တို့နှင့်မျက်လုံးချင်းစုံ​စေသည်။

''ကျုပ်နဲ့လက်ထပ်ချင်တဲ့ဆန္ဒရှိသလား ကလေးငယ်''

လက်ဖျားများအေးစက်သွား​သလို သည်းထန်စွာရွာနေသည့်မိုးဟာ မိုးဖွဲများအဖြစ်သို့ရုတ်တရက်ပြောင်းလဲသွား၍ နှလုံးသားရဲ့ အသံပေးသံဟာတချက်ချက်မြည်ဟီးလျက်။ ဒါဟာ သိပ်ကိုနူးညံ့လွန်းတဲ့ ၂၀ ရာစုကလက်ထပ်ခွင့်တောင်းနည်းများလား။

Zaw Gyi

။ပြဲေဈးတန္းႀကီးမွာစည္းကားလ်က္ရွိၿပီးစားစရာေတြစုံလင္ေပါမ်ားၿပီးပြဲသဘင္ေတြလည္းအမ်ားႀကီးရွိသည္။မင္းဝတ္မင္းစားမ်ားဝတ္ကာေက်ာက္႐ုပ္သဖြယ္ထိုင္ေနၾကသည့္သူမ်ားသည္လည္းမလႈပ္မယွက္ႏွင့္႐ုပ္ေသသဖြယ္။ အျမင္ဆန္းေနသည့္အရာမွန္သမွ်ကိုခတၱာကိုသေဘာတက်က်ႏွင့္လိုက္ၾကည့္ေနမိ၏။

မုန႔္တန္းမ်ားစီသို႔မ်က္လုံးေရာက္မိသည့္အခါ မုန႔္ေရပါး(ေရမုန႔္) မုန႔္လင္မယားႏွင့္ျမန္မာစားဖြယ္အစုံအလင္။

''ဦးထင္...''

ကိုင္ထားသည့္လက္ကိုအသာလႈပ္ကိုင္ၿပီးေခၚလိုက္သည့္အခါတြင္ဦးမ်ိဳးဆက္ထင္ဟာခတၱာအားလွည့္ၾကည့္လာသည္။

''မုန႔္စားခ်င္ပါတယ္''

''ဘယ္မုန႔္စားခ်င္သလဲ''

ခတၱာလက္ညိုးၫႊန္ျပလိုက္သည္။ ကပ္ေစးနဲသည္ကို ဦးမ်ိဳးဆက္ထင္ကတခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီးမ်က္ခုံးမ်ားက်ဳံ႕သြား၏။

''ရင္ၾကပ္မယ္ေမာင္ခတၱာ''

ကပ္ေစးနဲကိုအရမ္းႀကိဳက္လြန္း၍ျမင္တိုင္းမစားရလွ်င္မေနနိုင္။တကယ္ပဲေက်ာ္သြားပါက အဲ့ဒီစိတ္နဲ႕အိပ္ရမည္ပင္မထင္။

''တစ္ခုေလာက္ပါပဲ ဦးထင္''

ခတၱာ ကိုင္ထားသည့္ဦးမ်ိဳးဆက္ထင္ရဲ႕လက္ကိုလက္တစ္ဖက္ျဖင့္အုပ္မိုး၍မ်က္ႏွာငယ္ႏွင့္ထပ္ေျပာလိုက္သည့္အခါ ဦးမ်ိဳးဆက္ထင္ဟာအံ့ၾသသြားဟန္ႏွင့္ခတၱာအားၾကည့္လာ၏။

''ေကာင္းၿပီ''

မခြၽဲတတ္ဘူးမထင္လိုက္ပါႏွင့္ မမ teamကေနခဲ့သူမလို႔ ခြၽဲတဲ့ေနရာမွာ ေနညိုေသြးဆိုသည့္ေကာင္ဟာဆရာႀကီးျဖစ္၏။ ဦးမ်ိဳးဆက္ထင္ဟာသူ႕လက္ထဲမွ အညိုေရာင္လည္သာေခါက္အိတ္အားခတၱာဆီသို႔ေပးသည္။

''ႀကိဳက္ရာဝယ္စားပါ''

ခတၱာမ်က္ဝန္းႏွစ္ဖက္ဟာ ၾကယ္ေလးေတြလိုတလက္လက္ႏွင့္ေတာက္ပသြား၍သြားတက္ေလးေတြေပၚသည္အထိ ရယ္ျပလိုက္သည့္အခါ တည္ၿငိမ္ေနသည့္ဦးမ်ိဳးဆက္ထင္ရဲ႕မ်က္လုံးမ်ားဟာၿပဳံးသြားေယာင္ရွိသည္ကိုေတြ႕လိုက္ပါေသာ္လည္း အလ်င္အျမန္ပင္မ်က္ႏွာလႊဲသြားသည့္အခါ ခဏတာသာ။

ခတၱာကပ္ေစးနဲဝယ္ၿပီးသည့္အခါ ေမ်ာက္ငွက္ေပ်ာသီးရလိုက္သလိုေပ်ာ္႐ႊင္မိသည္။

''ေကာင္းလိုက္တာ''

လုံးဝေဆးသၾကားအခ်ိဳဓာတ္မဟုတ္ပါပဲထန္းညက္ရဲ႕သဘာဝအရသာ ေျမပဲရဲ႕အစိမ့္အရသာေၾကာင့္ေကာင္းမြန္းလြန္၍ဒီကပ္ေစးႏွဲအရသာစစ္စစ္ကို၂၁တြင္ရမည္မထင္။

''ဒါကိုအဲ့ဒီေလာက္ႀကိဳက္သလား''

''ဟုတ္ကဲ့ ငယ္ငယ္ကတည္းကႀကိဳက္တာဗ်''

ဦးမ်ိဳးဆက္ထင္ဟာေခါင္းတခ်က္ၿငိမ့္လ်က္အေရွ႕သို႔ေလွ်ာက္၏။ဆူညံၿပီးလူမ်ားသည့္ေနရာေတြကိုမႀကိဳက္ေသာ္လည္းခတၱာအတြက္ႀကိဳးစား၍ လူၾကားထဲလမ္းေလွ်ာက္ေနရသည့္ပုံမလို႔အားနာမိသည္။

ဒီေလာက္လူေတြစည္းကားသည့္ပြဲေဈးဟာဘယ္ပြဲေဈးျဖစ္မည္နည္း။သဘင္ေတြေရာအၿငိမ့္ေတြေရာ႐ုပ္ေသးျပဇာတ္မ်ားႏွင့္ဇာတ္ႀကီးဆယ္ဘြဲ႕ျပဇာတ္ေတြရယ္အျခားေသာျပပြဲေတြသ႐ုပ္ေဖာ္ပြဲေတြ။ၿပီးေတာ့ပြဲေဈးထဲမွလူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ သစ္လြင္သည့္အဝတ္စားမ်ားကိုဝတ္ဆင္ထားၾကသည္။

လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္း ခတၱာအျမင္အာ႐ုံထဲရင္းႏွီးသည့္တစ္စုံတစ္ခုကိုျမင္လိုက္သည့္အခါေျခလွမ္းမ်ားရပ္တန႔္သြား၏။ ထို႔အခါဦးမ်ိဳးဆက္ထင္ဟာေနာက္တႀကိမ္ထပ္၍လွည့္ၾကည့္လာသည္။

''ခဏပါဦးထင္''

တြဲထားသည့္လက္ကိုျဖဳတ္လိုက္ၿပီးေနာက္တြင္ခတၱာအေနာက္ဘက္သို႔ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေလွ်ာက္သြားလိုက္သည့္အခါတြင္။

''ဦးေလး...ကြၽန္ေတာ့္ကိုမွတ္မိလားဗ်''

ယြန္းပစၥည္းဆိုင္မွဦးေလးႀကီးဟာခတၱာကိုၾကည့္၍ တစ္ဟားဟားရယ္လ်က္ေခါင္းၿငိမ့္သည္။

''သိပ္မွတ္မိတာေပါ့ကြ လူလည္ေလးပဲ''

လူလည္ေလးဟုဆိုလိုက္သည့္အခါ ခတၱာ ေခါင္းေလးေစာင့္၍ ထိုဦးေလးႀကီးအားၾကည့္လိုက္သည္။

''မိခင္အတြက္ဆိုၿပီးလိမ္ညာဝယ္သြားရဲ႕ေလ''

ခတၱာလန႔္သြားသည့္အသြင္ျဖစ္သြားေသာအခါတြင္ထိုအမ်ိဳးသားႀကီးဟာ တဟားဟားႏွင့္ရယ္သည္။

''ဒါကိုဘယႅိုသိ...''

''ေနဦးမင့္အတြက္ပစၥည္းရွိရဲ႕''

ခတၱာမ်က္လုံးမ်ားဝိုင္းသြားသည္။ဦးေလးႀကီးဟာ သူ႕အေနာက္မွတစ္ခုခုကိုရွာၿပီးယြန္းဗူးေလးတစ္ဗူးကိုေတြ႕သည့္အခါၿပဳံး၍ ခတၱာအားကမ္းေပးသည္။ လွမ္းယူ၍အထဲကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဦးထင္ကိုဝတ္ေပးထားသည့္လက္ပတ္ေလးႏွင့္ဆင္တူေနာက္ထပ္ႏွစ္ကြင္းျဖစ္ေနတာေၾကာင့္အံ့ၾသမင္သက္စြာႏွင့္ဦးေလးႀကီးအားၾကည့္လိုက္သည္။

''ႏွစ္..ႏွစ္ခုေတာင္ျဖစ္ေနတာ ကြၽန္ေတာ္တစ္ခုပဲထပ္ယူပါမယ္''

ဦးထင္ကအနားသို႔ေရာက္လာၿပီး လကၸိုကၠာ အေျခေနကိုၾကည့္ေန၏။

''ႏွစ္ခုလုံးယူလိုက္ပါ''

''ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္မွာပိုက္ဆံမပါဘူး...''

''ဘယ္ေလာက္က်သင့္မလဲ''

ဦးမ်ိဳးဆက္ထင္ကဝင္ေမးလိုက္သည့္အတြက္ ခတၱာေခါင္းေမာ့ၿပီး ဦးမ်ိဳးဆက္ထင္အားေခါင္းခါရမ္းျပလိုက္သည္။တကယ္ဆိုဆင္တူတစ္ေယာက္တစ္ခုအဆင္ေျပေသးသည္ ေနာက္တစ္ခုကဘာအတြက္ယူရမလဲ။

''၁၀''

ဦးထင္က ေငြရွင္းေပးၿပီး ယြန္းဗူးေလးထဲမွလက္ပတ္တစ္ခုအားခတၱာလက္တြင္ဝတ္ေပး၍''တစ္ခုသိမ္းထားလိုက္ေခ်''ဟုေျပာလာသည္။

''ေရစက္ေတြ...''

ဆိုင္ရွင္ဦးေလးႀကီးရဲ႕စကားေၾကာင့္ႏွစ္ေယာက္စလုံးလွမ္းၾကည့္မိသြားသည္။

''ဘာ..ဘာကို''

''အို...မိုး႐ြာေခ်ေတာ့မယ္''

ေကာင္းကင္ကိုၾကည့္လိုက္သည့္အခါ ၾကယ္တစ္ခ်ိဳ႕ပင္ရွိေနေသးသည္ကိုဘာေၾကာင့္မ်ားမိုး႐ြာေတာ့မည္ဟုေျပာလဲမသိ။အနည္းငယ္ထူးဆန္းသည့္အေငြ႕အသက္မ်ားရသလို ေက်ာျပင္ဟာလဲေအးလာသည္။

ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလးရပ္ေနမိတဲ့ခတၱာအားဦးထင္ကလက္ကိုဆြဲ၍ေခၚသြားသည္မလို႔အေနာက္ကပါသြားရျပန္သည္။ထြက္သြားသည့္ခတၱာႏွင့္ဦးမ်ိဳးဆက္ထင္အားဆိုင္ရွင္ႀကီးဟာတစ္ဆုံးထိလိုက္ၾကည့္ရင္းၿပဳံးျပသည္မလို႔ပို၍လန႔္လာမိသည္။

ေရွ႕သို႔ဆက္ေလွ်ာက္လာရင္းႏွင့္႐ုပ္ေသးျပပြဲရွိေန၏။လူအမ်ားျပားရွိေနၿပီး အားလုံးဟာစိတ္ဝင္တစားႏွင့္အာ႐ုံစူးစိုက္စြာၾကည့္ေနၾကသည္။

''ၾကည့္ခ်င္သလား''

''ခဏေလာက္ပဲဗ်''

ဦးမ်ိဳးဆက္ထင္ဟာလူရွင္းတဲ့ဘက္တြင္ခတၱာအား ေနေစၿပီး ခတၱာပုခုံးေပၚသူ၏လက္မ်ားကိုတင္၍ဖက္ထားသည္။သေဘာက်လြန္းလို႔လက္ကေလးတစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္ယွက္ႏြယ္၍ ႐ုပ္ေသးပြဲဆီ အၾကည့္ေတြပို႔ထားသည့္ဦးမ်ိဳးဆက္ထင္အားခဏခဏခိုးၾကည့္မိသည္။

႐ုပ္ေသးပြဲမွာ မင္းသမီးႏွင့္မင္းသားအ႐ုပ္ကို အေပၚကႀကိဳးထိန္းကဆြဲ၍ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ကိုသ႐ုပ္ေဖာ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ႐ုပ္ေသးျပပြဲမ်ားအေၾကာင္းကိုယ္တိုင္မၾကည့္ဖူးေပမယ့္စာေတြထဲမွာေတာ့ ၁၅ရာစုႏွစ္ကတည္းကေပၚေပါက္ခဲ့ၿပီးမင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္ေတြဟာ ျပည္သူအားလုံးကိုတစ္တန္းတည္းထားကာပထမဆုံးေဖ်ာ္ေျဖျပခဲ့သည့္ ေဖ်ာ္ေျဖပြဲတစ္ခုဟုဖတ္ထားဖူးသည္။သို႔ေပမယ့္ ႐ုပ္ေသးျပပြဲတို႔႐ုပ္ေသး႐ုပ္တို႔ဟာ၂၁ရာစုအတြင္းအေတာ္ေလးရွားပါးသြားၿပီး အယူသည္းမႈတစ္ခုေၾကာင့္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္ဟုလဲၾကားဖူးထားသည္။

ဇာတလြမြးအစထဲကမကွၫြ႕လိုကလြြို႔ထငသြညဘြာမွသိပႏြားမလညေသြာလြၫြးေဘးတွင႐ြုပေသြးထပကႊၫြ႕လို႔ေကာငြးသၫြ႕လူကွီးကရွိနသၫြေ။ေဘးတိုကအြနအေထားတွငေတြာငေခႊာေမာလွႏြးေန၏။ဒီလူသညတြဈခုခုကိုအေလးနကထြားပွီးအာ႐ုံစိုကထြားသၫြ႕အခွိနတႊေဆိုသာမာနအြခွိနတႊထပေပြို၍ကွၫြ႕လို႔ေကာငြးသၫြ။

''ဟင္ ခ်ာတိတ္...''

႐ုတ္တရက္လက္ေမာင္းရင္းကေန တစ္ေယာက္ေယာက္ဆြဲခံလိုက္သည့္အတြက္ခတၱာအေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည့္အခါတြင္။

''ခဗ္ား...''

''ၿမိဳ႕ျပန္ေရာက္ေနသလား''

ဦးမ်ိဳးဆက္ထင္ဟာ သူ႕အားႏွင့္ခတၱာကိုအေနာက္ဘက္သို႔ဆြဲပို႔လိုက္သည္။

''မ်ိဳးထင္ မင္း...မင္းေရာပါလား ဒါနဲ႕ဒီလိုအရပ္ေတြကိုမလာတတ္ဘူးဟုတ္စ''

''ၿမိဳ႕ဝန္တစ္ေယာက္ေတာင္ပြဲထဲမယ္ရွိေနေသးတာပဲ''

''ခတၱာနဲ႕ခဏစကားေျပာပါရေစ''

ခတၱာအားကိုင္ထားသည့္ဦးမ်ိဳးဆက္ထင္ရဲ႕လက္တို႔ဟာတင္းၾကပ္သြားၿပီး ေဒါသထြက္လာဟန္ရွိသည္မလို႔ခတၱာမ်က္ခုံးမ်ားပင္လႈပ္လာသည္။ ပြဲထဲမွမိန္းကေလးေတြဟာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရပ္ေနၾကသည့္ေယာက်ာ္းသားႏွစ္ေယာက္အားေငးေငးၾကည့္သြားၾက၏။

အနီးအနား႐ုပ္ေသးပြဲၾကည့္သူမ်ားေဈးသည္မ်ားဟာလည္းဦးမ်ိဳးဆက္ထင္ႏွင့္ဦးစိုင္းသိဒၶိဘက္ကိုၾကည့္ရင္းနားစြင့္ေနၾကသည္။

''မင္းနဲ႕သူ႕အၾကားမယ္ေျပာစရာရွိမယ္မထင္ဘူး ရွိခဲ့ရင္လဲေျပာခြင့္ေပးမွာမဟုတ္ဘူး''

''မ်ိဳးထင္ ဘာေၾကာင့္မ်ား မင္းေဒါသစိတ္ေတြျဖစ္ေနရသလဲ ငါခ်ာတိတ္နဲ႕...''

''အဲ့ဒီလိုမေခၚနဲ႕ေခ်''

ဦးမ်ိဳးဆက္ထင္ေလသံဟာျမင့္မားလာသည္ႏွင့္အနားကလူမ်ားပို၍ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္ျဖစ္သြားၾကသည္။ႏွစ္ေယာက္စလုံးရဲ႕မ်က္လုံးေတြဟာမီးေတာက္မ်ားသဖြယ္ျဖစ္ေနၿပီးမၾကာခင္ဒီနားတြင္လက္ေဝွ႕ပြဲျဖစ္သြားေလာက္သည္။

''ဦးထင္ ျပန္ရေအာင္ခဗ်''

လကၠလဲ အေတာ္ေလးနာက်င္ေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ဦးမ်ိဳးဆက္ထင္ဟာ လုံးဝမေလ်ာ့စြာႏွင့္ထိုနည္းအတူဦးစိုင္းသိဒၶိကေရာ..။

''ဟာ...သူေဌးမင္း''

''ေဟာၿမိဳ႕ဝန္ေရာပါလားေဟ့''

အနားကေရာက္လာသည့္လူတစ္စုေၾကာင့္ ဦးစိုင္းသိဒၶိဟာမ်က္ႏွာလႊဲလိုက္ၿပီးဟန္မပ်က္ႏွင့္ထိုလူေတြအားၿပဳံးျပေလသည္။ထိုအခါမွသာတင္းၾကပ္စြာကိုင္ခံထားရသည့္လက္တို႔ဟာေျပေလ်ာ့သြားၿပီးခတၱာရဲ႕လက္တစ္ဖက္မွာ အနီေရာင္လက္ရာမ်ားထင္သြား၏။

''တူတူပြဲထဲေလွ်ာက္ၾကသလား''

''လမ္းမယ္ေတြ႕လို႔ပါ...''

ဦးစိုင္းသိဒၶိဟာ ၿပဳံး၍ေျပာသည့္အခါထိုလူေတြကေခါင္းၿငိမ့္သည္။

''က်ဳပ္တို႔သူေဌးမင္းပြဲထဲေလွ်ာက္လာတယ္ဆိုတာမယုံနိုင္စရာပါပဲ ဘယ္လိုလဲစည္းကားရဲ႕လားခဗ်ာ''

ၿငိမ္သက္ေနသည့္ဦးမ်ိဳးဆက္ထင္ဟာဘာတစ္ခုမွ်မေျပာပါပဲ ဦးစိုင္းသိဒၶိကိုသာၾကည့္ေန၏။ထိုသူေတြရဲ႕အၾကည့္ဟာ ဦးမ်ိဳးဆက္ထင္အေနာက္ကခတၱာဆီသို႔ေရာက္ရွိလာေသာေၾကာင့္ခတၱာတဖက္ကိုမ်က္ႏွာလႊဲလိုက္ရသည္။

''အို ခ်စ္စဖြယ္ေလးပါလား ဒီေကာင္ေလးကဘယ္သူမ်ား...''

''ဘယ္လိုမ်ားဒီလိုစကားနဲ႕ထိပါးရဲသလဲ...''

အသံဟာအေတာ္ေလးက်ယ္ေလာင္သြားၿပီးေနာက္အနီးနားကလူေတြကဝိုင္းၾကည့္ေန၍အေရွ႕မွာရွိသည့္လူ၃ ၄ေယာက္ႏွင့္ဦးစိုင္းသိဒၶိအပါဝင္အားလုံးဟာအလန႔္တၾကားရွိလ်က္ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ကာကိုယ္ရွိန္သတ္သြားၾကၿပီးခပ္ရို႔ရို႔ျဖစ္သြားၾကသည္။ ဘာလို႔မ်ားဦးမ်ိဳးဆက္ထင္ေဒါသထြက္ရင္တျခားသူလိုျဖစ္သြားလဲစဥ္းစားမရေတာ့။

''သြားရေအာင္''

ပြဲခင္းထဲကထြက္ရာလမ္းဘက္သို႔ဦးတည္ၿပီးဦးမ်ိဳးဆက္ထင္ဟာအေရွ႕မွဦးေဆာင္၍သြားသည္။ဒီ့ထပ္မကလည္ပတ္ခ်င္ပါေသးသည္ပြဲေလးလဲဆက္ၾကည့္မည္ဟုစိတ္ကူးေသာ္လည္းအခုေတာ့အစီစဥ္ပ်က္ရၿပီျဖစ္သည္။

မိုးဖြဲမ်ားဟာ႐ုတ္တရက္က်လာသည္ ေကာင္းကင္ေပၚၾကည့္လိုက္သည့္အခါ ညိုမဲေနသည့္တိမ္မ်ားတရိပ္ရိပ္ေျပးလ်က္ရွိၿပီးလြန္ခဲ့ေသာမိနစ္ပိုင္းကျမင္ခဲ့သည့္ၾကယ္မ်ားလဲမရွိေတာ့။ လက္ထဲကယြန္းဗူးေလးႏွင့္အညိုေရာင္အိတ္ကေလးကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး သြားေနသည့္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ယြန္းပစၥည္းေတြေရာင္းသည့္ဦးေလးႀကီးရဲ႕အရိပ္အားတစ္စမွ်ပင္မေတြ႕ေတာ့ပါ။ထပ္ၿပီးထူးဆန္းသည့္လူမ်ားလားသို႔မဟုတ္ တိုင္ဆိုင္တာမ်ားလား။

''ေရစက္ေတြ...''

ဒါေကရာဘာကိုဆိုလိုလဲ...ၿပီးေတာ့သူ႕ဟာႏွင့္သူတန္ေၾကးတစ္ခုထိရွိသည့္လက္ပတ္ေတြအားဘာေၾကာင့္၁၀ႏွင့္ေပးလိုက္လဲ ဘာလို႔မ်ားလက္ပတ္က၂ခုျဖစ္ေနရတာလဲ ေတြးရင္းေခါင္းမ်ားပင္ရႈပ္ေထြးလြန္းလာသည္။

''ကားေပၚတက္ေခ်''

ကားရပ္ထားသည့္အိမ္အေရွ႕သို႔ဘယ္လိုေရာက္လာမွန္းမသိ ဦးမ်ိဳးဆက္ထင္ကခတၱာအားကားတံခါးဖြင့္ေပးသည္မလို႔ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ အိမ္ထဲကထြက္လာသည့္အမ်ိဳးသားႀကီးကိုဦးမ်ိဳးဆက္ထင္ဟာတစ္ခုခုေျပာေနသည့္ပုံစံအားကားထဲမွျမင္ရ၏။ၿပီးေနာက္ကားေပၚသို႔တက္လာၿပီးစက္ႏွိုးကာ ထိုအိမ္အေရွ႕မွထြက္လာခဲ့သည္။

ပါးရိုးနားထင္ေၾကာမ်ားေထာင္ေနသည္အထိေဒါသမ်ားထြက္ေနသည့္ပုံစံကိုၾကည့္ရင္းၿငိမ္သက္ေနမိသည္။မိုးကလည္းတျဖည္းျဖည္းသည္းလာ၏။

''ဦးထင္''

ခတၱာမဝံ့မရဲေခၚလိုက္ေသာ္လည္း ျပန္မေျဖပါပဲအေရွ႕ကိုသာတည့္တည့္လွည့္ၿပီးကားကိုအာ႐ုံစိုက္ေမာင္းေနသည္။မိုးဟာပို၍ပို၍သည္းထန္စြာ႐ြာလာသည္မလို႔ရင္ေတြပါတုန္လာမိသည္။ပြဲေဈးလည္းပ်က္ေလာက္ၿပီ ဆက္လုပ္ေန၍လည္းမရ မိုးဟာျမင္ကြင္းေတြပါမႈန္ဝါးေစသည္အထိသည္းထန္ေနသည္။

''ကားရပ္လိုက္ရင္ေကာင္းမယ္ဦးထင္ မိုးကအရမ္းသည္း...''

႐ုတ္တရက္လမ္းေဘးသို႔ကားကိုထိုးရပ္လိုက္သည္မလို႔ရင္ထဲထိတ္ခနဲျဖစ္သြားရသည္။အေျခေနကသိပ္မဟန္ပုံ ဦးမ်ိဳးဆက္ထင္ဟာကားတံခါးဖြင့္ကာဆင္းသြားၿပီးကားေနာက္ခန္းဆီသို႔ဝင္ထိုင္၍ေက်ာမွီကာမ်က္လုံးေတြလည္းမွိတ္ထားသည္။အျပဳအမူတစ္ခုခ်င္းစီကိုတစ္ေယာက္ထဲေၾကာင္အစြာႏွင့္ၾကည့္ေနတုန္းတြင္။

''လာခဲ့...''

ကားအေရွ႕ခန္းမွခတၱာအားေျပာလာသည္မလို႔အံ့ၾသတႀကီးႏွင့္မ်က္လုံးေပကလပ္ေပကလပ္ႏွင့္ထပ္ၾကည့္ေနမိသည္။

''က်ဳပ္ေဘးနားလာခဲ့ပါ''

ခတၱာေခါင္းၿငိမ့္၍ကားတံခါးဖြင့္လိုက္သည့္အခါတြင္ စင္လာေသာမိုးေရစက္မ်ားဟာေအးစိမ့္လ်က္၊ အလ်င္အျမန္ပဲအေရွ႕တံခါးကိုပိတ္ၿပီးအေနာက္တံခါးကိုဖြင့္လိုက္ကာဝင္ထိုင္လိုက္၏။

ၾကားထဲလူတစ္ေယာက္စာေလာက္ေဝးကြာသည့္အေနအထားတြင္တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္မၾကည့္ပါပဲၿငိမ္သက္ေနမိသည္။ဒီလိုအေျခေနမ်ိဳးမွာဘာလုပ္သင့္လဲ ဟုစဥ္းစားလိုက္တုန္းမသင့္ေတာ္သည့္အေတြးမ်ားကတစ္စီတစ္တန္းဝင္လာသည္မလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသာႀကိတ္ဆဲလိုက္သည္။

''ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္ေဒါသထြက္သြားတာလားခဗ်ာ''

တိတ္ဆိတ္မႈကိုၿဖိဳခြင္းလိုက္မိသည့္အခါဦးမ်ိဳးဆက္ထင္ဟာ မ်က္လုံးေတြမွိတ္ထားရင္းေခါင္းခါသည္။ခတၱာသက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိဳက္ၿပီး တဖက္ကိုမ်က္ႏွာလြဲလိုက္သည္။သည္းထန္စြာ႐ြာေနသည့္မိုးမ်ားႏွင့္အတူတခ်က္ခ်က္လွ်ပ္စီးမ်ားကလည္းလက္ေနေသး၏။

ဘယ္အခ်ိန္မွတိတ္မလဲမသိေသာ္လည္းအိမ္ကိုေတာ့အရမ္းျပန္ခ်င္ေနၿပီျဖစ္သည္။ဘာလို႔မ်ားတိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ႏွစ္ေယာက္သား dateလုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာမွ ဦးစိုင္းသိဒၶိကေပၚလာရတာပါလဲ။ဟိုလူေတြကေရာဘာလို႔ေပၚလာၾကတာလဲ။မဟုတ္ရင္ေတာင္အေျခေနဟာအေတာ္ေလးေကာင္းေနခဲ့ၿပီကို။မၿပဳံးမရယ္ေသာ္လည္း ဦးမ်ိဳးဆက္ထင္ေပ်ာ္ေနတာကိုခတၱာခံစားမိ၏။

အခုေတာ့ လက္သီးမ်ားကိုတင္းၾကပ္စြာဆုပ္ထားၿပီး မ်က္လုံးမ်ားကိုလည္းမွိတ္ထားေသးသည္။ေသခ်ာေပါက္ေဒါသထြက္ေနသည့္အရိပ္အေယာင္မ်ားပင္ ဘာေၾကာင့္မ်ားဦးမ်ိဳးဆက္ထင္ကဦးစိုင္းသိဒၶိနဲ႕ပတ္သက္ၿပီးဒီေလာက္ထိေတာင္ျဖစ္သြားရသလဲမသိ။

''ေမာင္ခတၱာ''

''ခဗ္ာ...''

ခတၱာတဖက္ကေနဦးမ်ိဳးဆက္ထင္ဘက္သို႔လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္ႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးဆြဲယူခံလိုက္ၿပီးဦးမ်ိဳးဆက္ထင္၏ရင္ခြင္တြင္းေရာက္သြားသည္။ၾကက္သီးေမႊးညွင္းမ်ားထသြားသလို ခတၱာအား တင္းၾကပ္စြာဖက္ထားသည့္ဦးမ်ိဳးဆက္ထင္ဆီမွရသည့္ကိုယ္သင္းရနံ႕ေၾကာင့္ ႏွလုံးခုန္ဟာျမန္ဆန္လာ၏။

''ဦး..ဦးထင္''

လန႔္သြား၍႐ုန္းကန္မိပါေသာ္လည္း ဦးမ်ိဳးဆက္ထင္ဟာ ပိုမိုတင္းၾကပ္စြာဖက္ထားေသာေၾကာင့္႐ုန္းမရေတာ့။သေဘာက်သလိုလို မက်သလိုလိုႏွင့္ဘယ္လိုခံစားခ်က္မွန္းမသိေပမယ့္ဒီရင္ခြင္ဟာႏြေးလြန္း၍ တခ်က္ခ်က္ရသည့္ဦးမ်ိဳးဆက္ထင္ရဲ႕ကိုယ္သင္းရနံ႕ဟာလဲေမႊးလြန္းသည္။ခတၱာ မတတ္နိုင္သည့္အဆုံးရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးတြင္မ်က္ႏွာအပ္ထားကာ ၿငိမ္သက္ေနလိုက္ရေတာ့၏။

''က်ဳပ္မင္းကိုတပါးသူလုယူမွာ သိပ္ကိုေၾကာက္႐ြံ႕မိရဲ႕''

ဖက္ထားရာမွာဖယ္ၿပီးမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္သည့္အခါ ေခ်ာေမာ၍ရွင္းလင္းေနသည့္ဦးမ်ိဳးဆက္ထင္မ်က္ႏွာဟာခတၱာႏွင့္နီးစပ္စြာရွိေန၏။ဦးမ်ိဳးဆက္ထင္ရဲ႕လက္ဖဝါးႏြေးႏြေးဟာခတၱာရဲ႕ပါးျပင္ေပၚသို႔ထိေတြ႕လာသည္။

''ကြၽန္ေတာ္ဦးထင္ဆီကေနထြက္မသြားပါဘူး''

တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္ေသာ္လည္း မိုးေရသံမ်ားၾကားခတၱာရဲ႕အသံဟာရွင္းလင္းေနသည္။အေမွာင္ထုေၾကာင့္လား မိုးအသံမ်ားေၾကာင့္လားတခ်က္တခ်က္လက္လာသည့္လွ်ပ္စီးမ်ားေၾကာင့္လားမသိေပမယ့္ဒီအေျခအေနဟာရင္ခုန္ဖြယ္ရာေကာင္းလြန္ေန၏။

ဦးမ်ိဳးဆက္ထင္ဟာ ခတၱာရဲ႕ လက္ကိုဆြဲယူလိုက္ၿပီး လက္ဖမိုးဆီသို႔သူ၏ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားႏွင့္ထိကပ္ကာတျမတ္တနိုးႏွင့္နမ္းလာခဲ့သည္။

''ဦးထင္''

''ေလာဘထားခြင့္ျပဳပါ''

ထို႔ေနာက္ဦးမ်ိဳးဆက္ထင္ဟာမ်က္ခြံေပၚေလာက္ထိက်ေနသည့္ခတၱာရဲ႕ဆံပင္တို႔ကို ေဘးသို႔ညင္သာစြာသပ္တင္ေပးၿပီးႏွဖူးေပၚသို႔က်ေရာက္လာသည့္ေနာက္ထပ္အနမ္းတစ္ပြင့္။အတိုင္းအဆမရွိရင္ခုန္လာၿပီးဦးမ်ိဳးဆက္ထင္ရဲ႕ဝင္ေလထြက္ေလႏြေးႏြေးအားခတၱာအနီးကပ္ဆုံးခံစားမိေနရ၏။ထို႔ေနာက္ေမးဖ်ားကေနကိုင္၍မ်က္ႏွာအားေမာ့ေစကာႏူးညံ့သည့္အၾကည့္တို႔ႏွင့္မ်က္လုံးခ်င္းစုံေစသည္။

''က်ဳပ္နဲ႕လက္ထပ္ခ်င္တဲ့ဆႏၵရွိသလား ကေလးငယ္''

လက္ဖ်ားမ်ားေအးစက္သြားသလို သည္းထန္စြာ႐ြာေနသည့္မိုးဟာ မိုးဖြဲမ်ားအျဖစ္သို႔႐ုတ္တရက္ေျပာင္းလဲသြား၍ ႏွလုံးသားရဲ႕ အသံေပးသံဟာတခ်က္ခ်က္ျမည္ဟီးလ်က္။ ဒါဟာ သိပ္ကိုႏူးညံ့လြန္းတဲ့ ၂၀ ရာစုကလက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းနည္းမ်ားလား။