"Congratulations, Attorney Harrison! You won again on your third trial."
"Ano kaba, 'dahil 'yon sainyo ang ga-galing niyo, tinulungan niyo rin kaya ako"
"Asus"
"Ah, ano sasama ka ba samin, lunch?" dagdag pa nung isang Attorney na kasamahan namin
"Hindi eh, ito nanga oh" pinakita ko ang phone ko 'dahil kanina pa ito nag ri-ring.
"Sorry next time nalang" bulong ko sa kanila, alam ko naman na naiintindihan nila 'yon
"Mama!" Sigaw nito sa kabilang linya halos mailayo ko na ang cellphone ko.
"Mama asaan kana po?" iyak nito ni hindi ko maintindihan kung bakit.
"Wait baby girl, nasa sakayan pa lang ako!" Natatarantang sabi ko
"Mama!" Iyak nito
"Taxi!" Malakas na sigaw ko, sumakay agad ako dito, hawak-hawak ko pa rin ang phone ko. "Saan ba 'yan, papunta na ako antayin mo ako, asaan ang papa mo?!" Sigaw ko kaya pati 'yung taxi driver ay napa tingin saakin
"Kuya paki bilis naman!"
"Oo ma'am" saad nito, tila natataranta na rin, "Baby calm down okay? pa-punta na si mama, mauupakan ko talaga 'yan si Caleb, ano ba nangyari?"
"Mama..." Hikbi nito. Kasabay ng hikbi nang anak ko ay ang pag receive ko ng text.
Unknown:
456 Palm beach Road
"Huh?" ibinigay ko ka-agad ka'y manong iyong address, "Malapit lang po ba 'yan?"
"Isang oras at kalahati po ang byahe ma'am"
"Huh? ano ba 'yan, sorry manong ah."
"Sige na po..." Natatarantang sabi ko
Nanginginig ang mga kamay ko pakiramdam ko mag pa-palmitate ako sa kaba.
Mahigit isang oras na kaming buma-byahe, the only thing I did, ay mag message nang mag message sa anak ko, pati si Caleb ay tinatawagan ko na, lahat na siguro na-tawagan ko na pero walang sumasagot.
Mahigit isa at kalahating oras na ang nakalipas nang makarating ako sa paroroonan ko.
The 456 Palm Beach Road is nothing but sand and sea, with not a single person in sight. The silence is deafening, the wind blowing softly in the distance, the sun's rays shining brightly.
"Where do I go?" I ask the driver.
"Doon po ma'am, ingat po kayo. Delikado na"
"What?"
I slowly walk on the sand, looking at and trying to understand the direction. My heart is beating very fast, my stomach is twisting into knots, I am scared of what I am about to witness.
After a few minutes, nakita ko ang anak ko. It is my child, sitting on the sand, and...
Nagulantang ako nang may gumapos sa mga kamay ko, pati na rin ang mga mata ko ay naka takip, sinubukan kong sumigaw ngunit bigla na lamang akong nawalan ng malay, tingin ko ay pam-patulog ang dahilan.
Nang magising ako ay wala na ang pag kaka-gapos sa mga kamay ko, wala na rin takip ang mga mata ko, hindi ko alam kung bodega ito, napaka dilim wala na akong takip sa mata ngunit sobrang dilim at wala akong makita. Napansin ko rin na iba na ang suot ko, sa sobrang kinang ay mapapa-kusot talaga ng mata. "White sequin dress? expensive dress, teka bakit?"
"Caleb?" iyak ko
"Hey, may tao ba dito?" maliliit na hakbang ang ginawa ko, "Please help me, hello. Huwag niyo akong saktan, I will give you all my money, wealth. Everything, help me please, I'm scared," malakas na sigaw ko
"Caleb?" Sigaw ko muli
Napa kusot ako sa mata ko nang may bumukas na ilaw, sobrang nakaka silaw. Mas lalo akong nabigla nang makita ko si Keb, anong ginagawa niya dito?
"Keb?" takang tanong ko, naka suot ito ng formal suit. Lumapit siya saakin, at lumuhod.
"Will you marry me, I wi--" nainis ako kaya sinampal ko siya
"Hoy, mahiya ka naman may asawa kana!" Sigaw ko sa kaniya, nakita ko sa muka niya ang pasimpleng tawa.
"I'm just kidding, you know. Hindi ko lolokohin ang wife ko, may nakalaan sa'yo" pag ka sabi niya ay bigla namang namatay ulit ang ilaw.
"Hindi ko na maintindihan!"
Napa lingon ako dahil sa pag bukas muli ng ilaw at mas lalo akong nagulat 'dahil may naaninag nanaman akong tatlong lalaki na pa-punta saakin, naka suot 'yung isa ng black polo at 'yung dalawa naman ay naka suot ng formal suit.
"Choose, calista." Sabay-sabay na sabi ng tatlo
"Teka bakit niyo alam ang pangalan ko, tsaka bakit ako pipili sainyo? eh kuko lang kayo ni Caleb! Tsee" Inis na sambit ko
Tumawa ang tatlo, "If you didn't choose among the three of us, you wouldn't have had a groom."
"Huh, ayoko. Magiging single mom nalang ako no!" Naiinis na sabi ko, ngumuso ako bago bumalik sa kinauupuan.
But before I could take a step, the lights kept turning on and off repeatedly. I looked around, and in my final glance, I saw him. Ang lalaking gusto kong makasama habang buhay.
The man standing is wearing a black formal wedding suit. He has black hair, green eyes with a hint of hazel brown eyes, and a handsome face.
"It's caleb, my man."
He looks so formal, elegant, handsome, and beautiful simultaneously. My throat was dry, yet, my heart began to race as I saw him.
My mind quickly ran to our old memories together. Caleb was sweet. Caleb loved me. Caleb was my man. Caleb was the one I chose, so I should spend the rest of my life with him.
"You're going to follow me even here, Calista?"
"Huh?" narinig ko na ito, "Hoy, tigilan mo nga ako, kailan ka pa naging OA?"
Nagulantang ako nang hatakin nito ang braso palapit sa kaniya, "Leave." Bulong nito
"Hoy, bakit ka ganyan!"
"Don't be sarcastic woman. Umalis kana"
Teka, I knew it! "Gusto mong umalis ako?"
"They may be scared of a person like you, woman."
Narinig ko na ito, "Hindi muna ba ako mahal?" tanong ko, ngumisi siya sakin.
Umatras ako, ngunit pag atras ko ay nakita ko si Syrielle na may hawak na bulaklak. "Pakasal na kayo, i love you both" saba'y abot saakin ng bulaklak.
Ngunit pag lingon ko ay bumukas na ang mga ilaw, napaka ganda ng lugar, sobrang ganda. Punong-puno ng bulaklak, nang mga litrato namin, mas lalo akong nabigla 'dahil sa biglang pag bukas nang malaking projection screen. Si Caleb ka-agad ang nakita ko sa screen.
"My woman, my future wife, at ang ina nang magiging anak natin. As a man who has always believed in the power of law and order, I never expected that my path would cross with someone na hindi ko naman ni minsan ginusto, o mahalin, ikaw 'yung babaeng minsan na ginusto kong mawala sa buhay ko, 'yung babaeng ang tingin ay pera ang lahat na solusyon." Natatawa ako na halong may pag ka iyak habang pinapanood siya.
Bumuntong hininga ito bago mag salita muli, "But you challenge my convictions and teach me the true meaning of love, may hindi pag kaka-unawaan, lalo na 'yung trahedyang nangyari, sabi ko nga sa sarili ko eh. From the moment I met her I was captivated by her spirit, her weirdness, and her unwavering belief. Sabi ko pa sa sarili ko, She opened my eyes to a world beyond rules and regulations, showing me that love has the power to transcend boundaries, nang mas makilala ko siya, I discovered that she possessed a unique ability to see the beauty in every person and situations. Ngayon, mahal ko. Standing before you. Gusto ko iparamdam sa'yo na mahal na mahal kita. I never thought that I would find myself in this position, ready to ask you the most important question in my entire life"
"But look my love, here I am." Napa lingon ako nang ma-matay ulit 'yung ilaw. Inikot ko ang paningin ko, sa pag ikot ko muli ng aking paningin nakita ko muli siya ngunit naka luhod na ito ngayon."
"Caleb..." Yumuko ako para pigilan ang luha.
"My love." Sambit niya
Caleb pulls out a small box and gets down on one knee. "Will you marry me?"
He opens the box to reveal an engagement ring, and he holds it up for you to see.
"Hindi ako perpekto, caleb."
"Hind mo kailangan maging perpekto, ako calista. Hindi rin ako perpekto, nasaktan kita.
"In-fact you don't need to be perfect for me to love you, I just want you to be your own person. You can still have your own job and hobbies, your own style...that's what makes you. You calista, that's one reason why I fell for you"
"I won't use any law just to make you say yes. Hindi kita pi-pilitin"
"Pero.."
"May pero?"
"Sige na please...Marry me na, my love" kanta nito, kaya natawa ako lalo.
"Akala ko ba?" I teased him
"I love you caleb, handa ako maging Mrs. Villanueva mo." Tumayo ito at sinuot ang singsing sa daliri ko, nakita ko ang pag tulo ng luha niya
"Bakit ka umiiyak?"
"Because I am so happy that you said yes."
"I love you, wife."
Your Authoress: @yshlexz