O geceden sonra herkese karşı mesafeliydim. Hak eden, etmeyen herkese karşı mesafeliydim. insanlara olan öfkemin, kırgınlığımın kolay kolay bitip gideceğini sanmıyordum. Sürekli kendimi sorguladım. Hep düşündüm.
İnsanlara karşı fazla mı saftım ? Yoksa insanlar mı benim safligimdan faydalaniyordu ? Dışarıya çıkmaya karar verdim. İris'ten tekrar bir ses çıkmadı.
Ya dışarıya Esel'i aramaya değil dolaşmaya çıkacağımı bildiği için ses etmiyordu, ya da başka birşey vardı. Diğer ihtimali bile bilememek okadar çok can sıkıyordu ki, havanın akşam üzeri olmamasına rağmen kararması ve yağmur yagmamasina rağmen çakan art arda şimşekler ve gök gürültüsü, bu günün de kasvetli geçeceğinin habercisi.
Yine her zamanki gibi şarkı dinleyerek yürüyüş yapıyorum. Ellerimi montumun cebine sokup, derin derin nefes alarak yürüyorum. Henüz hic birsey yemedim.. Sadece içtiğim kahve ile duruyordum. Her nefes aldıkça aldığım nefes bile boğazıma takılıyordu. Bir ruh gibi sessiz bir şekilde yaşıyordum. Tabi buna yaşamak denirse.
Çalan şarkımın duruşuyla telefonumun çalacağını anlayıp, montumun cebinden elimi çıkardım.
En sevdiğim kuzenim arıyor..
"Efendim Zehra?"
"Nasılsın, napiyorsun?"
"Hava alıyorum sen napıyorsun?"
"İyi bende ne taraflardasin şuan?"
"Sisten önümü göremiyorum ki"
"Ben seni bulurum ama" deyip güldü.
"Duyuyor musun sesimi?"
"Evet Zehra duyuyorum"
"Telefondan değil" dedi.
"Kulaklık var kulagimda dur çıkarayım" derken Zehra'nın üzerime doğru koşusunu gördüm.
"Süsen havada sis oluşmuş sesini duyamasaydım seni bulamazdım "dedi.
"Her yere haber verilmiş 3 gün daha böyle olacakmış ve yarından itibaren daha da etkili bir sis bekleniyor. Bu sisle kıyaslarsak eğer, bu sis neymiş bile diyebiliriz" dedi.
" Seviyorum kasveti" dedim.
"Ayyy onu kim sevmez ki, bende severim. Ama senin sevmene sasiriyorum" dedi.
"Neden şaşırıyorsun ki?"
"Süsen yaşadıkların kolay değil. Duyduğun ses, Esel ve bunlara rağmen korkmayışın gerçekten şok etkisi yaratıyor."
"Bu da birşey mi?" deyip gülümsedim. Tabi güldüğümü sisten göremedi Zehra.
"Nasıl yani? Diye sordu.
"Yaşadığım bunca şeyin sürekli kasvetli havada olması da işin heyecanı sanırım" dedim.
"Ay evet ya sürekli yağmurlu kasvetli havalarda birşeyler yaşıyorsun" dedi.
Durdum ve Zehra'ya sordum. İris'e soramayacagim her şeyi ona sormak istedim.
"Zehra şimdi ne olacak ?"
"Esel'den mi bahsediyorsun ?"
"Genel olarak herşeyden bahsediyorum Esel,İris Melis. Bunlar ne olacak?"
"Sen bu kafadayken hiç bir bok olmaz" dedi.
"Nasıl yani ?"
"Süsen kendini saymıyorsun bile. O saydıklarını düşünmekten kendini unutuyorsun."
Haklıydı.
"Sen biraz bencil olmalısın bence. Biraz bencillikten zarar gelmez."
" Zehra ben çok korkuyorum. Ve hiç iyi şeyler hissetmiyorum. Melis, Esel bunlara benim yüzümden birşey olursa yada onlar beni suçlarsa ben bunu kaldıramam."
"Neden kaldiramazsin Süsen ?
Sen bir hayaletle yaşıyorsun. Bunu kaldırdın da onları mi kaldıramayacaksın. Sus valla ben İris olsaydım ve bu dediklerini duysaydim ben darılırdım. Kesin şuan oda darılmıştır"
"Doğrudur" dedim iç çekerek. Sonra bu sefer kuzenim durdu ve onun durmasıyla ben de durdum.
"İç çektin Süsen,
Neden iç çektin,Ben gittikten sonra ne oldu ?"
"Sen gittikten sonra çok şey oldu" dedim ve anlatmaya devam ettim. Yine izin vermedi. Kafamda plan kurmadan hatta düşünmeden bazı şeyleri yapmam gerekiyordu çünkü düşüncelerimi okuyabiliyordu" dedim.
" Sen gittikten sonra yine beni salmadı. Pes ettim. Sessiz kalacaktım ama ona seslenmek zorundaydım. İzin ver gideyim dedim."
"O ne dedi ?"
"Rüyada buluşalım dedi."
"Ayyy çok romantik yaaa keşke Can'da hayalet olsaydı." Gülümsedim.
"Belki o da öyledir." Dedim.
"Ay çok haklısın Esel'den de şüpheleniyoruz. Henüz kanıtlanmadı, ama kanıtlanırsa asla şaşırmayız neyse hadi devam et anlatmaya, sonra ne oldu?"
"Sonra ben uyudum ve rüyamda beyaz ışık gördüm. O beyaz ışığın ardında bir gölge, bir karartı, silüet gibi birşey vardı. Seslendim ona ama cevap vermedi. Kendini göstermedi" dedim.
"Eğer o olsaydı hemen gelirdi" dedi.
"Nasıl yani? Sende mi benim gibi o olmadığını düşünuyorsun" dedim.
" Evet o olsaydı rüyada buluşalım demiş neden saklasın ki kendini" dedi.
"Ama rüyada buluşalım deyip neden o zaman rüyama gelmedi madem o kişi İris değildi bu bir tesadüfmüydü?" dedim.
" Süsen o sana rüyada buluşalım diyip rüyana gelmek zorunda mı ?
Belki ruhlar aleminde de bizim dünyamızdaki işler gibi yolunda gitmeyen şeyler vardır."
"Evet haklısın" dedim. Çok mantıklı geldi bana söyledikleri.
" Eee bu kadar mı?" dedi
"Yok, devamı da var sonra rüyamda biri bana dokundu ama ben rüyadayken değil, rüya görürken bedenime dokundu ve beni rahatsız etti bu dokunuşlar. Sonra uyanınca görünmez bir el bacaklarıma dokundu dedim ve bacaklarımı çizdi canımı yak- " telefon sesiyle sözlerim kesildi.
Annem arıyor...
"Of tam en heyecanlı yerinde ya!" Kuzenimin isyanıyla hemen aramaya cevap verdim.
"Nerdesin annecim?"
"Hava alıyorum anne Zehra'da yanımda."
"Tamam geç kalmadan gel Zehra'yida çağır, yemek yiyelim seni bekliyoruz yemek yemek icin."
" Tamam anne çok uzakta değiliz zaten."
Telefonu kapattıktan sonra kuzenimi bize çağırdım ama gelmedi.
" Seni eve kadar bırakayım ama eve girmeyeceğim başka zaman gelirim" dedi.
Tamam der demez hemen "Devam et anlatmaya"dedi.
"Sonra işte bacaklarımdaki o tırnak izleriyle korkup ona seslendim. Canımı yaktın dedim. Neden yaptın diye seslendim ve o ses geldi" dedim.
"Ne dedi ?"
"Ne oldu dedi, bacaklarımı gösterdim. Sonra bacaklarıma dokundu ve dokunduğu gibi hemen geçti. Sonra teşekür ederim dedim ama ses vermedi. Sadece nefes ve iç çekiş sesleri vardı. Zehra sence bu yaşadığım neydi ?"
"Of çok karışık. Bir yanım o kişi İris diyor. Çünkü seni rüyaya çağırmış yani bunların hepsi tesadüf mü ? Şimdi benimde kafam karıştı. Ama içimden bir ses İris'in olmadığını söylüyor ve bu ses daha diger ihtimalden daha mantıklı" dedi.
"Benle konuşma şekli değişti, hep kısa kısa cevaplar veriyor. Sanki bıkmış gibi benden." Dedim.
"Saçmalama bak sana söyledim. Normal dünya gibi o alemde de sorunlar vardır kuzen. Herkesin dertleri var. Böyle düşünme"deyip durdu.
"Neden durdun ne oldu?"
"Evine geldik çünkü."
"Sisten görememişim ya" deyip gülümsedim.
"Süsen sana birşey söyleyeceğim" dedi.
"Ne oldu?" Diye sordum.
"Ben haricinde hiç kimsenin telefonunu açma. Biri mesaj atarsa eğer görmezden gel. kimsenin seni üzüp ağlatmasına, kırmasına izin verme" dedi.
"Neden böyle konuşuyorsun, ne oldu?"
"Soru sorma sadece dediğimi yap. Afiyet olsun seni çok seviyorum" dedi.
Evin merdivenlerini yavaş yavaş çıktım.. Düşüne düşüne. Acaba ne demek istedi ? Annemle babamın konuşma seslerinden geldiğimi yaklaştığımı fark ettim. Biseyler konuşuyorlardı ama duyamıyordum. Sonra kapıya yaklaşıp dinlemeye karar verdim.
Annem ağlıyordu. Babam anneme ağlama diyordu. Son akşam yemeğimizi böyle geçirmeyelim dedi.
Son akşam yemeği mi ?
Bu ne demek ? Kim gidiyor ben mi ? Annem mi babam mi ? Kim ?