"Mag luto kana nga ito parang ano eh!" Natatawang saad ko sabay tayo.
"Okay, sige na ito na" He chuckled
"Sarapan mo ‘yung luto mo ah!"
"Of course. I'll be right back." He waved me to sit on the bed, he then gave me a quick kiss on the cheek as he went to the kitchen to prepare breakfast.
Huminga muna ulit ako at tinignan ang phone ko, wala pa mang ilang minuto nang mag ring ang phone ko, finally. It's Avy.
Hindi ka-agad nag salita si Avery sa kabilang linya kaya nag a-alala na ako, "Hoy gaga!" Sigaw ko sa kabilang linya.
"Mag kita tayo, da-dating 'din si Jia, sa coffee shop, okay. Now, may kailangan akong sabihin" Saad nito.
"Hello!" Sigaw ko pa sa kabilang linya ngunit sa tingin ko ay binaba niya na. Ka-agad akong bumaba. Nadatnan ko si Caleb na nag lu-luto nag ta-taka naman ito dahil sa nag mamadali ako
"Saan ka pu-punta?"
"I'll talk to you later" Sigaw ko sa kaniya, hindi ko alam kung mako-konsensya ako 'dahil sa effort niya pero sa boses pa lang ni Avery sa tingin ko ay importante iyon.
"Pahiram muna nang sasakyan" Sigaw ko muli saba'y kuha nang susi. Pag labas ko ay sumakay agad ako at pinaandar iyon.
Ilang minuto lang ang byahe papunta sa coffee shop na laging tambayan namin, nang makarating ako ay sinalubong agad ako nang dalawa
"Calista!" Sigaw ni Avery, inanalayan ako nang dalawa pa-pasok nang coffee shop.
"Order naba ako?" Tanong ni Jia.
"Ajiana, andito tayo para mag usap hindi para mag kape"
"Ito naman sulitin na natin, coffee lover ako ano ba!" Inis na saad ni Jia, kaya napa kunot na lamang kami nang noo.
Nag order agad ito nang kaniyang kape, kaming dalawa naman ay nanahimik na lamang.
"Hi, can I have a medium-sized latte, please?" Saad ni Jia.
"Sure, would you like any flavoring or sweetener in it?"
"Yes, please. Can you add caramel syrup and a dash of cinnamon?"
"Of course, anything else?
"Yun lang, thanks"
"Ajiana, ang arte sa kape ah" Saad ko
"Ito naman nag o-order lang eh!" Irap na sabi nito, bumalik naman ang atensyon nilang dalawa sakin
"So ano ba 'yon, avery?"
"I'm sorry to say this caliee, pero kanina ko lang rin nalaman na. Tita has been confirmed to have Alzheimer's disease."
"What?"
Nanlukot agad ang muka nito, "Pero paano siya naka-uwi kung may Alzheimer siya?"
"Yun 'yung ini-imbestigahan, hindi rin malaman tsaka nasa hospital na siya ngayon, hindi pa siya kayang i-interview dahil sa sakit niya, possible kasi na puro old, like past na 'yung sabihin niya"
Napayuko na lamang ako sa sinambit nito, "Ibig sabihin wala nang chance na malaman kung buhay 'yung anak ko?"
"Caliee.."
Nag tinginan pa sila Jia and Avery tila may hindi pa sinasabi sakin. "Sabihi--" Naputol ka agad ang bina-banggit ni Jia nang sikuhin siya ni Avery
"It's okay, tell me ano ‘yon?"
"About your dad"
"What?!"
"May accusations and also may ibang nag sa-sabi katulad nalang nang old friends nang mom mo na tinangka ni Tita Vivianne na pàtayin ang dad mo, na siya ang may pakana nang lahat na siya ang pumàtay. But there is still no strong evidence"
"Hindi ba ebidensya na may nag sabi?"
"Calista, you know. Hindi valid, hindi puwedeng sabi-sabi lang haka-haka, and also hindi naman 'daw niya nakita, siguro nabanggit ni Tita Vivianne na gusto niyang pàtayin ang dad mo because of jealousy"
"Selos? bakit naman, wala--"
"Naka-buntis ang dad mo, caliee."
"What?" Tanong ko muli para akong binu-buhusan muli nang kumukulong tubig.
"Hindi magagawa nang daddy ‘yon!"
"That's the truth calista!" Sabat naman ni Jia
"Your dad had an affair, which is why there are accusations that your mom killéd your dad."
"Avery, hindi naman magagawa nang daddy 'yun eh!"
Pinunasan ni Jia ang luha ko na dumadampi nanaman sa pisngi ko, "Ngayon, masisisi mo ba si Tita Vivianne kung napatày niya ang dad mo?"
"Ajiana, hindi rason na pumàtay ka nang tao dahil lang nag se-selos ka, and besides wala tayong kinakampihan dito"
"Sinusubukan nanamin na ma-contact 'yung mga kakilala nang mom mo, kung may idea sila sa anak mo, kung saan niya dinala"
"O kung buhay pa.."
"Jia, kanina ka pa. Inumin munalang 'yung kape mo!" Iritang saad ni Avery, sumimangot naman ka agad ang muka ni Jia
"Tanggapin mo nalang Calista, na may kapatid ka, madali--" Hindi natuloy sa pag sa-salita si Jia nang sumigaw si Avery.
"Jia, shup up" Inis na sambit ni Avery tinignan niya nang masama si Jia dahil sa sinabi nito, napayuko pa ako dahil sa sinabi niya.
Ini-angat ko ang ulo ko bago siya tinignan
"It's difficult to accept painful things, Jia. If you don't have anything good to say, it's better to stay silent, and shut your fúcking mouth!"
"Anong sinabi mo?" Tumayo ito agarang tinignan ako nang masama.
"Sabi ko i-tigil mo 'yang pútanginàng bunganga, just for once!"
"Hoy ano mag a-away pa kayo?!" Awat ni Avery
"Eh 'yan eh, alam mo ba hindi ka tumi-tino, ilang beses ko ba sasabihin na tantanan muna 'yang mga lalaki! Bwisít lang 'yan sa buhay, tignan mo napapala mo, mag mula nang dumating 'yang Caleb na 'yan, lagi nalang kitang nakikitang malungkot" Sigaw nito, pati si Avery ay nahihiya na dahil sa mga nag ti-tinginang tao saamin.
"Wag kayong mag iskandalo dito ano ba?!" Mahinahon na sabi ni Avery
"Are you the one who's hurt? Don't compare me to you! Maybe 'dahil dalawang lalaki na ang nanloko sa'yo, wala naman akong nasabi kay Enzo, kay Yael, mas uto-uto ka pa nga kaysa sakin"
"Pare-parehas lang sila calista, napaka tànga mo kung gagaya ka din sakin!"
"Jia down na down na ako. Tapos ang sasabihin mo Calista just fúcking accept it, accept na ano? na wala na ang anak ko? na walang hustisya ang daddy? na tatanggapin ko nalang na nilason ako nang sarili kong ina?! No! palibhasa kasi ikaw sana'y na sana'y kang tumanggap nang galing sa basura palibhasa galing ka sa pag kakama--"
"Fúck you calista, concerned lang ako sayo tapos ayan, simula ngayon hindi na kita tinuturing na kaibigan!" Sigaw nito sakin
"You won't understand me because you're not in my position." Galit na saad ko
"SHUT UP!" Malakas na sigaw ni Avery kaya natameme kaming dalawa.
Hinatak kami nito palabas 'dahil andami nang nag ti-tinginan saamin
"Ano mag la-labas kayo nang sama nang loob niyo, ano lalaitin niyo 'yung isa't isa?" Sigaw niya.
"Para kayong mga bata!"
"Jia, you crossed the line!" Sigaw ni Avery, ngumisi naman si Jia habang naka tingin sakin, hindi ko mapigilan na wag tumulo ang luha ko, ngunit sadyang mahina ako.
"You have gone too far. Don't compare Caleb to the men who hurt you, nag bago si Caleb nakikita ko ‘yon, at alam ko kung nasaktan niya man si Calista, alam ko na hindi niya sinasadya. We understand that you have your own issues and problems but please ‘wag muna dagdagan 'yung sakit na nararamdaman mo.
"Did I really cross the line? Fine!" Madiin na sambit nito
"Since I don't feel like I'm your friend anymore, let's just stop this fúcking friend ship" Madiin na sabi niya habang dinu-duro kami
"Jia ang babaw mo!" Sigaw ko ulit
"Hindi ako mababaw, hindi niyo naman pinapakinggan 'yung opinyon ko, ni hindi niyo nanga ma tanong kung okay lang ako!"
"Kaya ayan napapala niyo, pinapairal niyo kasi ‘yang puso niyo! I'm just concerned, but I'm the one being portrayed as the bad person."
"Jia ano ba pumapasok sa kokote mo at hindi mo maintindihan na hindi naman namin--"
"Stop Avy, totoo naman kasi, kahit pinigilan mo si Calista na mag salita alam ko ang gusto niyang sabihin, na galing ako sa pag kaka-mali nang mga magulang ko, kaya napaka dali sakin na tumanggap nang mga basura sa buhay ko!"
"Pagod na ako sainyo" Saad niya.
Nagpalabas ako nang malalim na buntong hininga bago tumingin muli ka'y Jia, "Anong nangyayari sa'yo? hindi na kita maintindihan, pero If that's what you want, fine, let's end this friend ship" Malumanay na sambit ko bago kuhanin ang bag sa loob, ramdam ko ang mga pasilip na tingin sa akin nang mga tao, pinu-punasan ko ang mga luha ko.
Nang makalabas muli ako sa coffee shop ay pinandilatan ko si Jia nang mata at malumanay na nag salita, "Sana hindi mo pag si-sihan ‘to" Mahina ngunit madiin na saad ko.
Agad akong sumakay sa sasakyan ni Caleb mabilis kong pina-andar iyon at nag tungo sa sementeryo.
Umupo ako sa gilid at pinag masdan ang maliit na picture frame namin nang daddy, mariin akong ngumiti.
"Okay lang, kaya ko ‘to, nangako na ako na hindi na ako iiyak kapag dumalaw ulit ako" Sabi ko sabay punas nang luha sa pisngi ko
"Ayoko nang tanungin ka, wala namang sagot. Mag mu-muka lang akong tànga na kumakausap nang hindi na nabubuhay"
"I have only one question, just fúcking why? why daddy?"
"Bakit ang malas ko, may balat ba ako p’wét?" Namamaos na saad ko, ini-angat ko ang ulo ko at pinag masdan ang mag tirik na araw.
Isinandal ko ang ulo ko sa tuhod ko, at sinubukang yumuko at umiglip.
When I woke up, the sunlight was gone, indicating that it's already night.
Ini-unat ko ang braso ko pati na rin ang pangangalag sa leeg ko, hobby ko na siguro ang matulog sa puntod nang daddy.
Dali-dali akong lumabas at pumasok sa sasakyan, pinaandar ko ang sasakyan ni Caleb para na rin masauli sa kaniya.
Ilang minuto lang ay nakarating na rin ako, mahinahon akong bumaba sa sasakyan napansin ko naman ang pigura nang lalaki na papalapit sakin.
"Caleb.." Sambit ko, kitang-kita sa mga mata nito ang pag a-alala
"Saan ka galing?!" Galit na sambit niya.
"Ah, diyan lang"
Napa taas ito nang kilay bago mag salita
"Are you lying? Where did you actually go?" He demanded. Bumaba ang tingin niya, napayuko at napansing wala na akong isang sapatos at ang isa naman ay punong-puno nang putik. Kakatakbo ko siguro ‘to kanina!
Hindi ako sumagot at hinayaan na lamang siya. Caleb got even angrier and even more suspicious of my behavior. "Why are you avoiding my questions? What were you actually doing out there?"
He crossed his arms and waited for me to reply.
"Sa sementeryo binisita ko si daddy, bakit gusto mo ba i-baon na rin kita sa puntod ni daddy?"
"I'm sorry, that was out of line, I didn't realize you went there to visit your father, pero calista, delikado na kung ganitong oras ka uuwi, sana naman sinagot mo ‘yung tawag ko."
Kinuha ko ‘yung cellphone ko at ipinakita sa kaniya na low battery iyon. "See?" Umalis ako sa harapan niya at umupo ako sa gilid nang mga halaman napansin ko rin ang pag tabi nito sakin.
"Are you okay?"
"Ah, okay lang." Diretsong sagot ko
"No. Hindi ka okay, anong problema?"
"May Alzheimer si mama, wala nang chance na makita natin ang anak natin"
"Nangako ako sa’yo, gagawin ko ang lahat para mahanap ang anak natin." He said, saba'y hawak sa kamay ko
"Paano? ha-hanapin natin? sa buong mundo?we don't even know 'yung muka niya, age, or gender niya, kaya paano pa?"
"We can't give up, we can't give up, we have to keep looking, no matter how long it takes" He insisted, his tone still sounding optimistic and determined.
"We have to believe that our child is still out there and that they need us" He added gently, "We can't abandon hope"
"Wala nang pag-asa, kinalimutan na ako nang lahat, para akong sinumpa!"
"Never say that, never say there's no hope" He responded, his tone gentle and reassuring. "You're the strongest person I know and you can't let yourself think like that"
"I love you, i love you dàmn so much" Hinalikan nito ang noo ko. Ipinikit ko ang mga mata ko bago yumakap sa kaniya nang mahigpit. Ibinaon ko ang sarili ko sa matigas na dibdib nito, inilabas ko ang lahat nang nararamdaman ko.