Kafamı kaldırıp babamın ve kuzenimin bana o an şaşkınlıkla baktığını fark ettim. Acaba annemin kulağıma söylediği sözler sonrasında yüz ifadem karşıdan nasıl gözüküyor da herkes bana bakıyor?
Düşüncelerimin ardından hemen kendime gelip, annem ve babamla sarılıp, kuzenimle odama geçtik ve doğum günümün de sonuna gelmiş olduk.
"Süsen, muhteşem gözüküyorsun ve bu kırmızı elbisenin içinde adeta parlıyorsun" dedi hayranlıkla Zehra.
Teşekkür edip, Zehra'nın elindeki hediyeyle göz göze geldim.
Hediyeyi daha tam anlamıyla açmadan, gördüğüm incilerle bana ne aldığını fark edip şaşkınlıktan ellerimi ağzıma götürdüm. Tam tahmin ettiğim gibi, bana inci taneli kalem almış. Hediyeyi elime almam ile ona sarılmam aynı anda oldu.
"Ç-çok teşekkür ederim" dedim kekeleyerek. "
Ellerimi tutup, "beğenmene çok sevindim kuzen, umarım seni yansıtan bu kalem ile güzel şeyler yazarsın"
"S-sen nasıl bu inci taneli kalemi istediğimi tahmin ettin?" dedim hayranlıkla.
"Uzun zamandır istediğim bu kalemin modeline, rengine kadar tahmin edip, nasıl bulabildin? İnanamıyorum"
Hayranlıkla beni seyredip sorularıma cevap vermek için dudaklarını araladı, " kuzen rüyamda senin elinde sürekli inci taneli kalem görüyordum. Bu bir işaret dedim ve aldım" dedi gülerek.
Hayran kaldım resmen. Ben de rüyalara inanan birisiyim çünkü. Kuzenime aldığı hediye için teşekkür edip yatağıma oturmasını söyledim.
"Süsen sen pastayı üfleyecekken neden duraksadın?"
Zehra'nın sorusuna ne cevap vereceğimi düşündüm.
"Şey o mu? Annemin kulağıma söylediği sözler tüylerimi ürpertti de" dedim.
"Ne dedi ki?"
Zehra'nın tekrar sorusuyla kafamı aşağıya doğru eğerek konuşmaya başladım.
"Yeni hayatın şimdi başlıyor dedi" sözümü bitirir bitirmez Zehra'nın kahkahalarını duyunca gözlerimi ona doğru çevirdim.
"K-kuzen ne var ki bunda? O an yüzün öyle korkunç bir hal almıştı ki, ben de teyzemin içine birşey girdiğini sandın Zanettim" gülmekten zar zor konuşuyordu.
"Zehra sana komik gelebilir ama bilmiyorum ya, nedense içimde bir endişe, korku, kasvet var ve annemin söylediği söz de beni korkuttu. Sanki birşeyi ima ediyor gibiydi" Zehra bu sefer daha çok gülmeye başladı.
"Kuzen bunda ne var ki, Yeni yaş yeni hayat demek. Korkacak birsey yok. Korku filimleri izlemeyi bu aralar azalt ya da ertele"
Zehra'nın kurduğu cümleler bana mantıklı gelmeye başladı, ama her ne kadar mantıklı gelse de içimdeki kasvet, endişe son bulmadı.
Yarım saat daha oturmanın ardından Zehra'yı yolcu Edip odama geçtim.
Üzerimdeki kıyafetleri çıkartmadan önce boy aynasından kendime bakmaya başladım. Bir farklılık vardı üzerimde, bedenimde, gözlerimde. Bir gece de büyümüş, olgunlaşmış gibiyim. Küpelerimi ve daha sonrasında elbisemi çıkartıp benekli pijamalarımı giyip son kez aynada kendime baktıktan sonra yatağıma uzandım.
"SÜSEN"
B-bu, bu ses nereden geliyor?
Hızla kalkıp öncelikle yatağımın altına baktım. Çünkü bu ses bana benden bile daha yakından geldi.
Hiç kimse yok. Ama sorun bu değil.
Ben bu sese neden Korkmadım ?
Yıllardır sanki bu anı bekliyormuş gibi neden hiç korkmayıp, vermem gereken tepkiyi vermedim?
Ve en önemlisi neden ben bu sesi daha öncesinde duymuş gibi aşinayım?
"SÜSEN"
"KİM VAR ORADA!"
Sesim öyle gürültü ve titrek çıktı ki, kabul ediyorum bu sefer korkmaya başladım.
Kapının açılmasıyla gözlerimi korkuyla kapıya çevirdim. Neyseki gelen annem ve babamdı.
"Kızım ne oldu, iyi misin?"
"B-ben b-bir ses duydum" dedim ve sözümü bitir bitirmez pişman oldum.
Ben on dokuz yaşıma girdim ve bir ses duydum, bir de ağlarsam tam olur. Kendi kendimi küçük düşürüp, söylediğime pişman olup babamın, "Kızım, cadde üzerindeyiz, ses dışarıdan gelmiştir." demesine haklısın dercesine kafa salladım.
Tabii, babam durur mu, bulmuş fırsatını, alay etmeden gitmek istemedi.
"İstersen bizle yatabilirsin."
"Hahaha, çok komiksin baba" diyerek yalandan gülümsedim.
fakat tüm bunlar yaşanırken annemde mimik bile oynamamıştı. Yüzü donuktu
ve babamla bizi dinliyordu tepkisiz bir şekilde.
İlginç.
babam ve annem odamdan çıkarken, annem geri dönüp omuzlarıma dokunup
"ALIŞACAKSIN" dedi ve gitti.