Chapter 35
Past
Tumigil siya at tumingin sa bintana nakita ko ang pagtulo ng luha niya doon na din tumulo luha ko. Bakit parang naguilty ako? Bakit parang ako pa may kasalanan. Hindi ko man lang pinakinggan ang side niya nasaktan din siya hindi lang ako.
"Hindi ako ang ama ng anak ni Angela, hindi mo pinatapos sasabihin ni Angela bigla-bigla ka na lang susugod."
Humikbi ako. "Eh bakit siya ang pinili mo imbes na ako? Sa tingin mo ba maibabalik pa tiwala ko sa'yo? Hindi na. Inubos mo pagtitiwala ko sa'yo."
"Masyadong magulo pa utak ko noon Yim, hindi ko alam kung sino pipiliin ko kasalanan ko na si Angela ang pinili ko. Kailangan niya kasi ako noong araw na iyon."
"Ako ba hindi? Kailangan kita eh."
"Sorry, sorry sa lahat sorry dahil sinaktan kita, bumalik ulit tayo sa dati ibalik mo ulit tiwala mo sa'kin."
"Aiden, ayaw ko ng pumasok sa mundo mo sikat kana. Natatakot ako pag pumasok ulit ako sa buhay mo, tama na Aiden pagod na tayo eh. Matagal na panahon na din naman iyon." Siguro magkaibigan na lang talaga kami. "Magkaibigan na lang tayo pwede ba?"
He just nodded, I smiled and came to him and hugged him tightly, my tears flowed just now that I hugged the man I love. Until we're just friends, I don't want to love him too much, he hurts as much as loving him, he's a famous person, it's even more painful to love him, I don't want to get into a situation where people bash me just because of Aiden.
Tumila na ang ulan kaya naman bimitaw ako sa pagkakayakap sa kanya at mabilis lumabas sa kotse niya papasok na sana ako sa aking kotse ng makitang lumabas din si Aiden na may dalang bag. Napakunot ako ng noo. "Sasama ako."
"Paano mo nalaman na may pupuntahan ako?" Mataray na tanong ko sa kanya. Ilang araw lamang ako sa mindoro mga three days. "At sinong nagsabing sasama ka? Ayaw ko maissue Aiden." Inis na dagdag ko.
"Wala akong pakialam basta sasama ako, gusto ko makita anak ni Leon at Rona." Nakangising aniya inis akong pumasok sa kotse.
Binuksan niya ang kabilang pinto at ngumisi sa'kin ulit.
Umirap ako, kakabati lang na'min ga'nan na siya agad pag ako naissue malalagot siya sa'kin. Iniwan niya ang kotse niya at sumama sa'kin, mabilis kong pinaharutrot ang sasakyan naririnig ko pang may kausap ang lalakeng ito minsan nasulyap siya sa'kin, hindi ako mapakali sa tuwing na sulyap siya sa'kin.
Umaga na kami ng makapunta sa Occidental ang tropic sa Batangas kaya inumaga kami, bumisita muna kami kila Julie bago pumunta sa San Jose nakakapanibago, ang tahimik na ng bahay ni Manang.
Madaming nakatingin sa'min, lalo na kay Aiden may kinuha akong sumbrero at nilagay sa kanya. Hindi ko siya nginitian at mabilis na naglakad ulit. Pagpasok ko sa bahay may nakita akong pamilyar na babae si Julie.
"Alexandria." Tawag ko napalingon siya sa'kin nanlaki mata niya kaya mabilis niya akong niyakap.
"Ate Yim, namiss kita, Hi kuya Aiden kayo pa din ba ni Ate Yim? Ang tagal niyo na ah."
Nawala ngisi ko dahil sa tanong niya. "Wala na kami, magkaibigan na lang kami."
"Ah sayang bagay kayo, ang tahimik na simula nawala si Lola si, Naya naman nasa kwarto niya nag d-drawing at si Aurora naman hindi ko alam kung nasaan iyon, bakit pala kayo nandito?"
"Bumisita lang kami, pupunta kami sa San jose. Kamusta kana? maliit ka pa din." Asar ko sa kanya.
Ngunyso naman ang babae. "Ayos na hindi okay ate, basta pasok muna kayo ate, Naya! May bisita tayo lumabas ka muna, wala dito sila Tita nakikipagchismisan ata sa labas."
May lumabas na isang matangkad na babae, morena ito. Nginitian ko siya. Nginitian niya din ako ito ba si Naya? Ang laki na.
Mabilis din naman kami umalis, doon kami nag umagahan deretsyo na kami papunta sa San Jose.
Nanatili kaming tahimik ni Aiden sa kotse siya naman ang nag d-drive nag presinta siya ayaw ko sana pero pinipilit niya ako. Kahit anong galit ko sa kanya nalambot pa din ang puso ko.
Namimiss ko siya pero hindi na pwede.
Takot na ako mahalin siya.
Tumikhim siya kaya napatingin ako sa kanya, "Friends?" Tumawa siya ng mapakla.
Kumunot noo ko. "What?"
"Kaibigan na lang ba, paano pinagsamahan na'tin mahal pa din kita at hindi ako susuko sa'yo."
Hindi ko siya tiningnan naramdaman ko pag kirot ng aking puso. "Oo, magkaibigan na lang tayo. Sumuko kana Aiden hindi tayo para sa isa't isa, at hindi na din kita mahal hangga't maaga sumuko kana dahil hanggang kaibigan na lang kayang ibigay ko sa'yo."
My traitorous tears fell because of what I said, I said even though I love him, I don't want him anymore. We really aren't meant for each other until we become friends. I can only give him friendship, not love.
Tumahimik siya sa sinabi ko. Hindi ko na siya tiningnan dahil ayaw kong makita na umiiyak siya dahil sa'kin.
Nakatingin lamang ako sa paligid, nagagandahan ako sa paligid ng mindoro madaming puno at bahay na maliliit. Abra pa lang napupuntahan ko. Hindi ko pa napupuntahan iyong, Paluan kung saan nakatira sila Izza.
Hindi ko pa din siya tinitingnan abala pa ako sa pagtingin sa paligid, minsan napapangiti na lamang ako. Ramdam ko na minsan natingin siya sa'kin. Dahil sawa na ako sa pagtingin sa paligid. Kinuha ko ang aking phone at earpod at nagpatugtog na lamang, pinatugtog ko ang kalawakan habang nakatingin ulit sa paligid ng mindoro.
Binuksan ang ang bintana ng aking kotse at nagsilipadan ang aking buhok. Pumikit ako at napangiti. Chorus na iyon, walang tigil ang pagtibok ng puso ko sa hindi malaman ang dahilan.
"Oh kay sarap sa ilalim ng kalawakan." I sang.
"Kapag kapiling kang tumititig sa kawalan. Saksi ang buwan at bituin sa pagmamahalan nating dalawa, na'ting dalawa."
"Halika na, sa ilalim ng kalawakan
Samahan mo akong tumititig sa kawalan
Saksi ang buwan at bituin sa pagmamahalan nating dalawa, na'ting dalawa."
Minulat ko ang aking mga mata at napatingin sa lalake, hindi ko alam na nakatingin na pala siya sa'kin mabilis siyang umiwas at ganoon din ako.
Nanatili pa ding nakabukas ang bintana, sinandal ko ang aking ulo sa bintana at pinikit ang aking mga mata, nakaramdam kasi ako ng antok. Kaya naman hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako.
Tumulo ang aking luha habang nakatingin sa lalakeng pinakaminamahal ko. Nakaluhod siya sa'kin habang nakangiti, walang tigil ang pag agos ng luha ko sa saya.
"Yimnia Vicky Grearta, will you marry me?" Madaming nagsigawan sa tanong niya.
Napatakip ako sa aking bibig para pigilan humikbi.
Huminga ako ng malalim. "Y-"
Naputol panaginip ko ng may biglang nagbukas ng pinto kaya naman napasandal ako sa kaniyang dibdib. Tiningala ko ang lalake seryoso siyang nakaringin sa'kin kaya mabilis akong umayos ng upo at sinamaan siya ng tingin.
"Hindi mo man lang ako ginising, bigla-bigla mo na lang binuksan. Naputol tuloy panaginip ko." Inis ko siyang inirapan at bumaba na.
Narinig ko na tumawa ang lalake. Hindi ko alam ang bahay nila Leon, sinabi lang sa'kin kung anong barangay sila kaya naman lumapit ako sa isang matandang babae. Nasa tapat kami ng bakery shop na ang pangalan ay Reina's Bakery Shop.
Pamilyar ang pangalan na iyon, umiling na lamang ako.
"Hello po, pwedeng magtanong saan po dito bahay ni Leon?" Tanong ko sa matanda.
"Si Leon ba, ayan lang sa tapat namin. Kayo ba iyong bisita nila Leon galing sa manila, best friend ka ni Rona diba? Lagi kang kin-kwentu noon sa'kin. Kay gandang bata." Nawala ngisi ko ng sinabi iyon ng matanda, kumirot ang aking puso ng maalala ngiti ni Rona.
Aalis na sana ako ng may nakita akong pamilyar na babae. Bumaba siya sa isang bike at pinuyod ang kaniyang buhok. Lalo siyang nagmatured. Gumanda ang mata mukha niya, katawan at ganoon pa din ang height niya.
Napakurap ako ng magtama ang paningin na'min ng babae. Nanlaki mata niya ng makita ako. Umiwas siya ng tingin at lumapit sa ginang.
Hinalikan niya ito sa pisnge.
"Mama, nadeliver ko na lahat."
"Architect Alvarez? Bakasyon mo ngayon?" Tanong ni Aiden habang dala-dala ang aming gamit.
Nanlaki lalo mata ng babae. "Hoy! Anong ginagawa niyo dito? At Felix? Kayo na ulit?"
"No, we're just a friend. Magkaibigan na lang kami." Sabi ko sa kanya at ngumiti. "I'm here, I mean we're here because I decide to visit my inaanak where is he? Hindi ba sinabi ni Leon sa'yo na bibisitahin ko inaanak ko?"
"Hindi eh, sige samahan ko na kayo." Nagpaalam siya sa kaniyang Ina.
Hinigit niya ako. Hindi siya makatingin kay Aiden kaya napataas na lamang ako ng kilay.
Pumasok kami sa isang bahay na wala man lang paalam. "Tita, may bisita po kayo!" Sigaw ni Rei.
"Iyan na ba si Yim? Wait lang tatapusin ko lang ito." Sigaw ng isang ginang sa may kusina.
Ina ata ito ni Leon.
I moved my eyes around the house, my gaze stopped at a boy busy watching cartoons. My heart beat faster and I couldn't stop approaching him. I suddenly hugged him. He is the boy version of my best friend.
My tears flowed, when I hugged this child it was like I was hugging Rona too. I really love my best friend, Mommy and Manang.
Bumitaw ako sa pagyakap sa kanya, nakita ko blankong mata ng bata.
"Leonardo Klint, Ninang Yim mo. Do you know her? She's your mother's best friend."
Nawala ang pag kablanko ng kaniyang mukha at napalitan ng saya. Niiyakap ako ng mahigpit. "Ninang."
Niyakap ko din siya ng mahigpit. Humiwalay siya ng yakap. Napatingin siya sa likod ko kung sana nandoon si Rei at Aiden.
"Tita Ganda, is he your boyfriend po?"
Napalingon ako sa babae, nanlaki mata niya at umiling. "Hindi yuck! never. Boyfriend iyan ng Ninang mo. I mean ex na pala na hindi na pwedeng magcomeback." Pagpaparinig niya.
Nanatili pa din akong nakangiti habang nakatingin sa bata.
"Balita ko, may kasintahan na pinsan ko. Kilala mo si Dane Domingo?" Si, Aiden. Napatingin ako sa kanya mukhang nang-aasar sa babae.
Ngumuso si Rei. She's cute. "Nakamove-on na ako huwag ka."
"Talaga ba? Eh bakit-" Napatigil si Aiden ng mabilis na tinakpan ni, Rei ang bibig ni Aiden.
Ngumisi si Aiden at mabilis na ginulo ang buhok ng babae. Kumirot ang puso ko dahil sa selos. Hindi ko na lang sila tiningnan at tumayo na lamang.
"Yimnia anak, kumain na kayo alam kong gutom na kayo." Tawag ni, Tita.
Tumango ako at nauna ng naglakad sa dalawa. Narinig ko pa asaran ng dalawa, minsan nagmemention si Aiden ng pangalan. Rei is tied with someone. Pero bakit hindi ko mapigilan magselos. Yuyuko sana ako ng may naramdaman akong humawak sa aking kamay.
Napatingin ako doon. Ngumiti ang batang anak nila Rona at Leon.
Nginitian ko din siya.
Nagsimula na kaming kumain, nagpaalam si Rei dahil may gagawin pa daw siya sa kanila. "Alam mo ba hija, lagi ka sa'kin kin-kwentu ni Rona ang bait ng batang iyon at proud na proud iyon sa'yo lagi niyang sinasabi na you're strong and intelligent. At lagi niyang sinasabi sakin ang mga achievements mo."
Hindi ako makaimik sa sinabi ni Tita. Patuloy lang ako sa pagkain. Habang si Aiden abala sa pagsubo ng pagkain sa bata.
"Sinabi niya sa'kin na, strict parents mo. May isa pa siyang sinabi, sabi niya sa oras na mawala siya sa buhay mo, gusto niyang maging masaya ka sa lalakeng mahal mo. Alam niya na mahal na mahal mo ang lalake, ayaw ka niyang masaktan hija pero, alam mo support siya sa inyong dalawa ng lalakeng mahal mo. Kumusta na ba kayo ng lalakeng iyon?"