After a few weeks of intense research, preparation, and trial rehearsals, the big day had finally arrived. The trial was set to start today and I felt ready. I had done my work properly and thoroughly; I knew every aspect of the case inside and out. I had prepared myself to face any challenge that the prosecutor might throw at me and I was confident that my client would get a not guilty verdict.
"Avery, ito yung first time na papasok ako nang hukuman omy god" Mangiyak-ngiyak na sambit ko
"Kinakabahan ako"
"Sa muka na 'yan sa blush on mo? sa curly hair? sure naba 'to?" Tawang saad nito sakin
Inayos ko pa ulit yung buhok ko, puno nanga ata ako nang hangin sa loob nang katawan kaka, inhale exhale ko. I arrived to the courtroom early, to go over my notes one final time before the trial began. I was nervous but also calm and focused, knowing that I was fully prepared for this moment.
Napansin ko na wala pa si prosecutor Villaminosa, "Natakot naba sakin ‘yon?"
I chuckled to myself at the thought of the prosecutor feeling threatened by me. At this point, I had nothing but confidence in myself and my abilities to win this case. This was going to be my moment to prove myself.
Wala pa man ang mga judges ay napa lingon ka agad ako dahil sa bawa't hakbang na naririnig ko papasok. Isang pigura nang lalaki.
He was dressed in a bespoke suit that fit his muscular frame perfectly. He had a tall, commanding presence and exuded confidence and eloquence. Matangos na ilong, kulay kayumanggi na pag ka itim na buhok. Kulay asul at berde na may pag ka kayumangging mga mata. Ang mga labi nitong tila'y malambot.
"C-Caleb?" Bulong ko sa sarili, namanhid ang buo kong katawan
I couldn't help but notice his handsome features, his sharp nose and jaw-line, his piercing eyes. He was truly an attractive man. But why was he looking at me with such intensity and warmth? Pero para akong hangin sakaniya. Dinaanan lang ako nito
The courtroom started to fill with people as the trial got closer. The judge and other officials took their seats, the jury were seated, and the witnesses was brought in. The air in the room was tense and it felt like everyone was waiting for the trial to start.
"Hindi ko ata kaya" Aligagang sambit ko. Pinipigilan ko na wag tumingin sakaniya. Nanginginig ang dalawang kamay ko. Napansin ko ang pag tingin ni Avery sakin, nahalata niya siguro ang pag ngatog nang buong katawan ko.
Tumayo si Caleb at nagsimulang magsalita. Ang aking puso ay kumakabog sa aking dibdib habang naririnig ko ang kanyang tinig. Patuloy kong tinitingnan siya at nananatiling mahinahon at nakatuon, handang makinig sa bawat salita niya at suriin ang kanyang argumento.
Ipinikit ko ang mga mata ko, pakiramdam ko ay nawawala na ako sa wisyo.
"The accused has a clear motive for the kílling of his/her sibling. The evidence presented shows that the victim's déath is connected to personal conflicts, anger, or jealousy felt by the accused." Sambit nito bago tignan muli ako
"Art. 246. Parricide. — Any person who shall kíll his father, mother, or child, whether legitimate or illegitimate, or any of his ascendants, or descendants, or his spouse, shall be guilty of parricide and shall be punished by the penalty of reclusion perpetua to death." Madiing saad nito.
"Ang oras ay para sa depensa. Maari kang magpatuloy, Attorney. Harrison at ipahayag ang iyong mga argumento at mga depensa para sa iyong kliyente."
"Attorney?!"
"Attorney. Harrison?!"
"P-Po?"
Tumingin ako sa paligid ko at lahat sila ay naka tingin sakin. "W-Wala po"
"Ang oras ay para sa depensa. Kung wala pang pahayag o argumento na ibibigay ang abogada ng akusado, mangyaring ipahayag ang inyong kahandaan na magbigay ng pahayag o argumento sa susunod na pagkakataon."
Narinig ko nalang na natapos na ang trial. Nakatulala pa rin ako, ipinikit ko ang mga mata ko, naramdaman ko ang pag labas nang lahat.
"Calista, tara na"
Inalalayan ako nito na tumayo, pero kumalas ako. "Hoy saan ka pu-punta?"
Malalaking hakbang ang ginawa ko para hatakin si Caleb.
Hinatak ko ang prosecutor attire nito, "Ano ang ginagawa mo?!" Inis na sabi ko
"Ano?" Takang tanong niya
"Bakit andito ka? si Villaminosa ang prosecutor dito, bakit ikaw" Sigaw ko at hindi pa rin tinatanggal ang pag kakahawak sakaniya
"Villaminosa couldn't make it today, so I had to cover for her temporarily" Sabi nito sakin, tinaas ko ang kilay ko at pinanlisikan ito nang mata
"Caliee!" Sigaw ni Avery kaya nabalik ako sa wisyo. Napansin ko na ang mga tao ay naka tingin na saamin at nakakuha na pala kami nang atensyon.
"Sinungaling ka talaga kahit kailan" Bulong ko
"Hey, I'm just doing my job. I'm the prosecutor here, it's not my fault that Villaminosa couldn't make it." Sabi nito, sabay tanggal nang kamay ko sa attire niya
Iniwan ako nito at tuloy-tuloy sa pag lalakad.
"You okay?"
"HINDI!" Inis na sambit ko
"Calista, it's okay una pa lang naman itong trial, may second, third trial pa"
"Ayoko na, ikaw nalang mag take nang kaso na to, ayoko na" Diin na sabi ko at lumabas nang hukuman.
"Hoy gaga ka" Hinatak nito ang braso ko, "Hindi mo basta-basta puwedeng gawin yon."
"Bahala na" Tinanggal ko ang pag kakahawak niya sa braso ko. Pumunta ako sa sasakyan ko. Isinandal ko ang sarili ko pinag hahampas ko yung sasakyan ko sa sobrang banas na nararamdaman. "Pinag handaan ko to, tapos susulpot ka?! fúck you!"
Tinignan ko ang orasan ko, bandang hapon na. Dumaan muna ako sa cemetery pakiramdam ko kasi ay nabigo ko ang daddy.
Nang makarating ako ay umupo ako sa bandang puntod ni dad, "Sorry." Ang katagang ‘yan lamang ang lumabas sa bibig ko wala nang iba
Ipinikit ko ang mga mata ko, at hindi pinansin ang mabigat na pakiramdam ang simoy nang hangin ang nag papagaan sa nararamdaman ko.
Nang magising ako ay madilim na ka agad kong tinignan ang orasan ko, mag a-alas syete na. Buti hindi pa nag sarado 'yung sementeryo ayoko matulog kasama nang mga pàtay no!
Agad akong tumakbo papalabas nang sementeryo, agad akong pumasok sa sasakyan ko. Huminga muna ako nang malalim bago pinaandar ang sasakyan ko
Wala pang tatlong minuto ay tumirik na ang sasakyan ko. "Pútanginà!" Sigaw ko nang malakas. Lumabas ako nang sasakyan ko at sinubukang tignan.
"Malas malas, bwisít ka!" Pinag sisipa ko ang gulong nang sasakyan at napaupo pa
"Bakit ba lagi nalang ako minamalas?!" Inangat ko ang ulo ko para tignan ang kalangitan. Parang uulan pa ata dahil sa makulimlim
Kinuha ko ang phone ko, kaso mas nainis ako na lowbat ito. "May balat po ba ako sa pwét?!"
"Ano nasa teleserya ba ako? ano u-ulan tapos ano? bwísit na buhay ‘to!"
Napakapa ako nang mata ko kung yung tumutulo ba ay luha ko, tumingala ako at nakitang umaambon. "TÀNGINÀ TALAGA"
"Bakit hindi nalang ako nag artista hilig niyo naman pag laruan 'tong buhay ko!" Sigaw ko sa kalangitan
"Sige, 'yan lang ba ang kaya niyo bakit hindi niyo pa k--" Nabigla ako nang isang kidlat ang bumulaga sakin kaya napapasok ako sa loob na basang-basa
"Nag bibiro lang naman po ako!" Malumanay na sagot ko, ang kaninang ambon ay naging ulan.
Sinubukan kong lumabas para tignan muli at nag babasakali na may dumaan at para matulungan ako.
Naglupasay ako sa daan sa sobrang inis ko, sa sobrang basa na nang damit ko ay para na akong basang sisiw.
"Dad, talk to lord naman po" Bulong ko
Pumasok muli ako sa sasakyan ko. Humikbi ako na parang bata. Napayuko ako.
Wala pa mang ilang minuto ay may kung ano na ang bumubusina sa likuran nang kotse ko, para akong binigyan nang candy sa sobrang saya at kaginhawaan.
Lumabas ka agad ako at kinatok yung sasakyan, nag pa sad face pa ako para maawa. "Kuya nasiraan po kasi ako help naman po, I can pay you po" Sabi ko, patuloy sa pag katok.