အခန်းထဲမှာရှိသည့် ကုတင်ပေါ်ကို ချီလာရက နေ ရုတ်တရက်ပစ်ချလိုက်သည်။
"အားးးးသေပါပြီး ငါ့ဖင်အရိုးကျိုးပြီလားမသိဘူး"
ခေတ်သွေးကသူ့ဖင်လေးကိုကိုင်ပြီး ပေစောင်းစောင်းကြည့်ကာပြောသည်။သောက်ထားသည့်အရက်တောင်ဘယ်ချောင်ရောက်သွားပြီလဲမသိ။သမုရဲ့အကြည့်တွေနဲ့တင် အလိုလိုခန္ဓာကိုယ်လေးကကြုံ့တက်သွားသည်။
"အဟက် ! မကြာခင်ကျိူးတော့မှာလေ"
"မင်း..မင်းနော် ရှေ့တိုးမလာနဲ့"
"အဟက် ! မရတော့ဘူး"
မရတော့ဘူးဆိုကာ အင်္ကျီများကိုချွတ်လျက် ခေတ်သွေးပေါ်အုပ်မိုးလာသည်။
"မင်း..."
ခေတ်သွေးစကားမဆုံးခင်မှာပဲ သူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းကို သမုကအနမ်းနဲ့ပိတ်လိုက်သည်။
ခေတ်သွေးရဲ့တင်းနေအောင်စေ့ထားသည့် ပါးစပ်လေးကို သမုစိတ်မရှည်တာကြောင့် ခေတ်သွေးရဲ့အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကိုဖိကိုက်လိုက်တော့ 'အ့'ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ ခေတ်သွေးနှုတ်ခမ်းလေးပွင့်သွားသည်။
သမုရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေက အရင်ကနှင့်မတူ ကြမ်းတမ်းလာသည်။ခေတ်သွေးရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုအားရပါးရနမ်းပြီး လည်တိုင်ဆီသိုအနမ်းများဆင်းသက်လာသည်။ခေတ်သွေးရဲ့အင်္ကျီတွေကိုချွတ်ကာ ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့လွှင့်ပြစ်လိုက်သည်။ဘောင်ဘီတွေကိုလဲအကုန်ချွတ်လိုက်သည်။ခေတ်သွေးရဲ့အန္ဓာကိုယ်မှာအဝတ်နှင့်တူသည့်အရာတစ်ခုမှမရှိတော့ပေ။
"အ့...မကိုက်..ဟင့်...နဲ့လေ..."
"တစ်ကိုယ်လုံးကကွာ စောက်ရမ်းအရသာရှိတယ် စကြတော့မလား"
"......."
"ကိုကိုက ညှင်သာပေးမှာပါ"
ထိုသို့ပြောပြီး ခေတ်သွေးကိုနောက်တစ်ကြိမ်ထပ်နမ်းလိုက်သည်။ပြီးနောက် အစပျိုးခြင်းမရှိပဲ ခေတ်သွေးရဲ့ သက်ဆိုင်ရာနယ်မြေထဲသိုဝင်ရောက်လာသည်။ခတ်သွေးမှာတော့နာကျင်မှုကြောင့် အိပ်ယာခင်းစကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆွဲထားရသည်။နှုတ်ခမ်းများကိုလဲ တင်းနေအောင်ကိုက်ထားမိသည်။နာကျင်လွန်းတာကြောင့်မျက်ရည်များပင်ကျလာရသည်။
"အ့...ဟင့်...အားးးးနာ..နာတယ်...ပြန်ထုတ်...အ့..."
"ဒီလောက် ကောင်းနေတာကိုပြန်ထုတ်စရာလား"
"အ့ာ...ဟင်းးးစောက်ရမ်းကောင်တယ်ကွာ ...တစ်ကိုယ်လုံးကအရသာရှိနေတာပဲ"
ခေတ်သွေးပြောသည့်စကားကိုပင်ဂရုမစိုက် သူလုပ်ချင်ရာကိုသာ စိတ်တိုင်းကျလုပ်နေသည့် သမုကရိုက်ပစ်ချင်စရာ။
"အာ့...အ့..ဟွန့်...အာ...အွန့်...."
လုပ်နေရာကနေ ခေတ်သွေးရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုလာနမ်းပြန်သည်။ အောက်ကလဲအရှိန်နဲ့စောင့် အပေါ်ကလဲနို့စို့လိုက်နမ်းလိုက်နဲ့ ခေတ်သွေးမှာလူးလိမ့်နေရသည်။
"အာ့..ဟ့...အားးးဟွန့်...အွန်းးးး"
"အ့....အ...အရှိန်လျော့...မင်းဟာက...ဟင့်...စက်တက်...ဟင့်..ထားတာလား...အ့...ဟင့်"
ခေတ်သွေးရဲ့စကားကိုပင်အာရုံမစိုက်သူဘာသာသူမီးကုန်ရမ်းကုန်ကြမ်းနေလေသည်။ညကိုနာရီခွဲထဲက လုပ်လာတာအခုဆိုမနက်လေးနိုင်ရီရှိနေပြီ။သမုကမပင်ပန်းဘူဆိုပေမဲ့ ခေတ်သွေးကတော့ ပြော့ခွေနေပြီ။
"အာ့...ဟ့...မ..မပြီး..ဟင့်...သေးဘူးလား...ဟ့...ငါ...ညှောင်းနေပြီ..."
ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့ဆက်ဆံခံရတာကြောင့် ခြေထောက်များပင်လှုပ်တိုင်မလှုပ်နိုင်။အခုလဲ ကုန်းခိုင်းထားပြန်သည်။
"ဟားးးအ့...တစ်ချီထဲပါ...ဒီတစ်ချီပဲ"
"မင်း...အ့...တစ်ချီထဲ...ဟင့်...တစ်ချီထဲနဲ့...အ့ာ....ဘယ်နှချီရှိနေပြီလဲ....ငါပင်ပန်းနေပြီ...."
တစ်ချီထဲတချီထဲဆိုပြီး ဘယ်နှချီရှိမှန်းမသိမပြီးနိုင်သေးပေ။ အခုဆို မနက် ကိုးနာရီတောင်ရောက်နေပြီ။
"သမုအတ္တညို...ဟင့်..မ..မရတော့ဘူးးး"
'မရတော့ဘူး'ဆိုကာသတိလစ်သွားသည်။
ဒါတောင်းဒင်းကမရက်ချင်သေးပဲဆက်လုပ်နေသေးသည်။လုပ်ရင်းလုပ်ရင်းနဲ့နေ့လယ် သုံးနာရီမှပြီးသွားသည့်သမုအတ္တညိုပါလေ။ခေတ်သွေးကတော့ သူကြမ်းရမ်းထားတာကြောင့်သတိလစ်နေသည်။
သမုလဲသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး ခေတ်သွေးကိုလဲသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးကာ အင်္ကျီတွေပြန်ဝတ်ပေးထားလိုက်သည်။ပြီးနောက် သျှားထက်ကို အသိဆရာဝန်တစ်ယောက် ခေါ်ခိုင်းလိုက်သည်။
"နောက်တစ်ခါအရမ်းကြီးမကြမ်းပါနဲ့"
"ကျုပ်ဘာသာကျုပ် ကြမ်းချင်ကြမ်းမယ်။မကြမ်းချင်မကြမ်းဘူး။ခများနဲ့မဆိုင်ဘူး။လူနာအတွက်ပဲ ဘာဆေးတိုက်ရမလဲပဲပေးခဲ့"
ဆရာဝန်လဲခေါင်းခါကာ မနိုင်ဟုဆိုသည့်မျက်နှာနဲ့ အိပ်ထဲကလိမ်းဆေးရောသောက်ဆေးရော၊လူနာကို အားဆေးပါထိုးပေးခဲ့သည်။
"ပြီးရင်လဲပြန်တော့"
ဘုဆက်ဆက်ပြောကာ ဆရာဝန်ကိုအတင်းမောင်းထုတ်တော့သည်။ ဆရာဝန်ကလဲ သမုအကြောင်းသိနေတာကြောင့် စိတ်မဆိုးရက်။သမုက ဆေးနဲ့ပတ်သက်တာတစ်ခုမှမကြိုက်။ ဆရာဝန်ကဟိုတစ်ခါဖျားတုန်းကဆေးထိုးခဲ့တော့အခုလဲသူ့ကိုပါ ဆေးထက်ထိုးခိုင်းမှာဆိုးလို့အတင်းမောင်းထုတ်ရခြင်းပင်။
ခေတ်သွေးရဲ့ အနောက်ပေါက်လေးကိုကြည့်သူလုပ်ထားလို့ကွဲပြဲနေသည်လေ။ပြဲနေတာနဲ့အတူ သရေကျလာတာကြောင့် ခေတ်သွေးမှမသိတာသူလုပ်လဲဘာတက်နိုင်မှာလဲဆိုကာ ထက်လုပ်တော့သည်။
#nay_naybook
# SHARE HTET ✅
_______________________________________________________________