Caleb took me home afterwards without a word said, it was clear that his mood had loosened up slightly, his tone was a bit calmer and his body language was a bit more relaxed. He didn't try to start a conversation on the way home and he also didn't ask any questions, he just drove in silence for the most part.
Nang makapasok kami sa loob ay sinalubong kami ni manang, ngumuso ito sa direksyon ni Caleb na siyang pa-akyat na sa itaas
"Maganda ngiti ah" Pang-aasar niya sakin sabay tusok nang hintuturo niya sa tagiliran ko
"Hindi po ganon 'yon" Pag-papaliwanang ko. Inalok rin ako nito kung gusto ko kumain pero sobrang pagod ako at gusto ko muna maka pag pahinga, nag tungo ako sa kwarto ko inilagapak ko ang sarili ko at ibinaon ang muka sa unan. "Ang daming nang yari."
The next morning, there wasn't much happening as usual. Caleb's mood was unpredictable, sometimes he's in a bad mood, sometimes he's in a good mood, and I can't understand him anymore.
I sat on the sofa, holding the book I was reading. Caleb was busy dealing with a lot of cases right now, kaya't hindi na siya nakakauwi pa minsan pa ay gabi na siya nakakauwi.
"Manang, kay Caleb po 'yan?" Tanong ko sa lunch na ginagawa ni manang para kay Caleb, parang ako ata ang mood swings, pero gusto ko kasi na makita siya parang hina-hanap hanap siya nang baby ko. Kung dati naiinis ako sa presensya niya ngayon. Hindi ko na alam, parang kahit isang silip lang nang muka niya ay okay na ako. Or baka dahil sa pinapakita niya sakin recently
"Oo, bakit?" Takang tanong niya, ngumisi ako at lumapit sakanya "Sino po mag ha-hatid niyan?"
"Si feddie, hija. Bakit gusto mo rin ba na pag lutuan kita?" Tanong ulit nito habang inaayos ang pag-kain para kay Caleb
"Ah ano po kasi, puwedeng ako nalang po ang mag hatid nang pag-kain ni Caleb" Ngiting tugon ko dito, ngumiti ito at inabot saakin.
"Sumama kanalang kay feddie, alam ko na gusto mo lang talaga na makita si Caleb"
"Hindi po, nabu-buryo na po kasi ako eh" Pag dadahilan ko pa. Umiling ito at tila ba hindi naniniwala sa sinabi ko.
I'm wearing a brown long sleeve and a skirt that isn't too long. I also have my hair down, with slightly curly ends. I put on some jewelry and applied a little bit of makeup. My sandals are not too high 'din, medyo lumalaki na rin ang tiyan ko pero hindi naman ganoong kalakihan, sakto lang.
"Tara na kuya, feddie" Niyaya ko ito, sumakay ako sa backseat, puno nang ngiti ang mata ko, ewan ko ba't ambilis mag bago nang mood ko
Nang makarating kami sa Office of the city prosecutor of manila. Inalalayan ako ni kuya feddie na bumaba, andaming tao, madami bang nag kakasala ngayon?!
"Kuya ako na po ang mag bibigay. Just wait for me." I said, pag pasok ko palang ay hindi ko maiwasang ngumiti
"Ngik, may guard" Lumapit ako sa guard, naka kunot noo panga!
"Hi manong guard baka puwede po, hahatid ko lang po itong pag-kain" Tugon ko dito, pero parang bingi at hindi ata ako naririnig.
"Kuya!" Inis na sabi ko, papa-pasukin lang eh
"Ma'am, bawal po eh"
"So kapag ba nag nakaw ako nang barya makaka pasok ako?" Inis na sabi ko.
Aba talagang hindi ako pa-pansinin, "Ca..Calista?" Rinig kong tinig sa gilid ko
"Keb?!"
"Ginagawa mo dito?" Dagdag na tanong ko, ngumisi ito "Ah, I'm detective riyoles" Abot nito nang kamay niya, parang tànga lang!
"Gags detective ka pala!"
"Ikaw?" Balik na tanong nito, napa taas ako nang kilay at sumilip nang tingin sa guard na ito, pero tama lang naman siya naiintindihan ko naman pero kasi nakakainis
"May i-aabot lang ako, hindi kasi ako puwedeng pumasok sa loob eh" Sambit ko, at napakamot pa nang ulo
"Halika" Aya nito sakin, "Boss kilala ko 'to" Ani nito sa guard, ngumiti naman 'yung guard at pinapasok kami.
"Galing mo 'dun ah? thank you ah" Sabay tapik sa balikat niya.
"Ay alam mo ba kung saan 'yung opisina ni Prosecutor Villanueva?" Tanong ko sakanya, nawala ang ngiti nito at seryosong sumagot muli "Ah, sa second floor, katabi lang 'din nang opisina namin"
"Samahan munaman ako" Sambit ko ulit, hindi ito naka angal sa request ko. At simahan ako, sumakay kami sa elevator, saglitan lang ay nakarating din kami agad. "Oy thank you ah, next time kapag nakabili na ako nang kotse ako naman ang mag ha-hatid sa'yo, pero soon pa hehe" Tumawa ito sa sinabi ko, kasabay non ang pag pasok niya rin sa opisina niya.
Sinilip-silip ko muna kung may ibang tao, huminga muna ako nang malalim at tinignan ang pintuan na siyang kaharap ko na ngayon kinatok ko ito nang paulit-ulit.
"Calista? Anong ginagawa mo dito?" Gulat na tanong nito, napa kagat labi tuloy ako.
"Ah, hinatid ko lang 'yung pag-kain mo" I said, habang sinusubukang sumilip sa loob nang opisina niya.
"Oh... Okay. Just drop it off at my office then, and you can leave afterward." He shrugged as he said this, but once he laid eyes on me.
"Pu...Puwede ba ako pumasok?!" Utal-utal kong tanong, curious talaga ako sa loob.
"Yeah, sure, come on in." He paused for a second."Anyway... You look great, you know."
"Ah, thank you" Pumasok ako sa loob nadatnan ko ang isang babae na maikli ang buhok kayumangging mga mata at matangos na ilong, at isang lalaki na may katandaan na rin siguro ay nasa kwarenta ang edad.
"You're calista right?" Bungad agad nung babae sa tingin ko ay isang prosecutor
"Ah oo, ako nga" Ngumiti ako. Pero ang totoo pina-plastic ko siya.
"I'm prosecutor villaminosa, by the way hawak namin dati ni Caleb ang kaso na sinampa sa'yo dati, kaya lang mayaman kayo kaya hindi ka nakulong." the woman replied
"Ah..." Tipid na sagot ko, kung hindi lang ako buntis sinàkal ko na itong babaitang to
"But now look at you...Na-buntis ka ni Caleb, ang mapapangasawa nang babaeng sinagasaan mo"
"Ah, hehe" Ngising sagot ko
"What do you mean 'ah, hehe'? Don't you think that you should be in jail right now for the crimes you committed? But now gosh, nilàndi mo si Caleb" The woman was now glaring daggers at me, and the tension in the air was palpable.
"Um, Calista, can we talk over there for a second?" Caleb spoke up, breaking up the intense conversation between me and the prosecutor.
Caleb pointed towards a corner of the room, clearly wanting to talk to me in private.
"Bakit? I mean bakit pa?"
"Can we just have a private conversation?"
Caleb repeated his request and his tone sounded a bit more urgent this time.
"No, okay lang. Sabihin mo, prosecutor villaminosa ang gustong mong sabihin"
"Calista..." He took a deep breath and exhaled, his tone changing from frustration
"I need us to talk."
"No!"
"Totoo naman, malàndi ako, totoo 'yon" Ngising sagot ko, tinaasan naman ako nito nang kilay.
"Buti naman inamin mo" Inikot nito ang upuan at mas tumitig pa saakin ang babaitang ito
"Well then, since we've established your character, would you mind explaining to me why you decided to sedúce Prosecutor Caleb in the first place?" Ngising tanong niya, ngumiti ako at mas piniling sagutin siya, kalabanin muna lahat 'wag lang ang buntis.
"Kasi, masàrap siya" Diretsong tugon ko.
"Ah, so you're just using him for his body?"
"Oo, pakialam mo? And you...Are a prosecutor who looks for evidence, not a prosecutor who judges based solely on what your eyes see." Madiin na sabi ko dito.
"So I'm supposed to just let you get away with seducing a man who you had no prior relationship with?" Villaminosa crossed her arms and shot you a look that suggested that she was far from pleased with your response.
"Just admit it, you're only after his money and status, and you're using your body to get it." Dagdag pa nito
"Yung katawan niya oo ginamit ko, pero yung pera at status niya sa buhay, hindi eh. Actually I can afford to buy you if I wanted to, but I don't like cheap and low-class people, like you, so bye and get lost"
"Don't try to get on a high hórse, because you don't belong up there." Villaminosa said in a harsh tone.
"Bóbó mo, mag aral ka muna" Sigaw ko sakanya
"SHUT UP" Sigaw ni Caleb saaming dalawa.
"Shut up, calista."
"W-What?"
"You heard me, shut up already." His tone sounding like he was at the edge of losing his temper too.
Nagulantang ako nang hatakin ako nito pa-palabas kung saan wala gaanong tao.
"Shut your gód-dàmned mouth for once in your life!" Caleb yelled at me, pulling you aside in an attempt to prevent me from responding.
"Ano? ngayon sinisigawan mo ako?"
"I'm telling you to be quiet for a gàddàmn minute so that I can talk to you in peace!" Caleb shouted back, his anger clearly growing with each word he spoke.
Unti-unting tumulo ang luha ko nang walang hikbing lumalabas naka ti-tig lang ako sa mga mata nito, "Bakit ka nagagalit sa'kin? bakit kasalanan ko nanaman?"
"YOU KNOW DÀMN WELL WHY I'M ANGRY AT YOU!" Caleb yelled, but as soon as my tears started to fall, his anger began to fizzle out.
"Tànginà, kung galit ka magalit ka sakin, kung gusto..." Nahinto ako nang bahagyang namamaos ang boses ko
Kung gusto mo ako magustuhan mo pero sana naman wag kang paiba-iba nang takbo nang utak, gulong-gulo na ako sa'yo, hindi ko na alam! minsan mabait ka minsan masama ang trato mo sa'kin, pinag lalaruan mo ba ako?!" Sigaw ko, tila ba nag u-unahan ang mga luha ko sa pag dampi sa pisngi ko.
"Alam mo ikaw putànginà ka! Nilait ako nung babaeng 'yon, pero ikaw? nakatunganga ka lang! Tapos ako pa ang masama?"
"Alam ko na galit ka dahil ang tingin mo sa'kin màmàtay tao, pero tànginà ang gulo mo, kung i-kukulong mo ako gawin mo!"
"Pútanginà, calista!" Sigaw nito.
Tinitigan ko ito mula ulo hanggang paa.
"Tama pútanginà ako" I tried to get away from Caleb, but he was too quick and he grabbed my arm before I could make it past him.
He yanked me close, not letting me escape his grip.
"Bitawan mo ako" Malumanay na sabi ko, pinipilit tanggalin ang pag kakahawak niya
"Not until you shut your góddàmn mouth." He shouted,
"Aalis na ako, ayoko na. Wala nang magiging tatay ang anak ko, lubayan mo ako, kamuhian mo ako!"
Caleb's anger quickly changed to one of confusion, and he froze for a moment as he processed what I just said.
"What?"
"Huwag na tayo mag lokohan pa" Huminga ako nang malalim at tinignan siya namumula na ang mga mata nito. "Pakawalan muna ako"
"Please..." Iyak ko
He let out a long sigh and rubbed his forehead. "Fine, fine just run off and go do whatever the héll you want."
"But you know what?"
"I hope they throw you in jail. That's what you deserve. You know that's what you deserve, right?!"
Tinignan ko siya nang madiin, tumakbo ako nang mabilis, pinag pi-pindot ko nang malakas ang elevator "Punyéta!"
Alam ko nangyari na 'to, lagi nalang. Sumakay ako nang taxi humihikbi sa loob na parang nasisiraan. Pag baba ko ay tuloy-tuloy ako sa pag pasok, sinalubong ako ni manang at kitang kita sa muka nito ang pag aalala dahil sa pulang-pula na mata ko daig ko pa ang naka rúgby!
"Hija? anong nangyar sa'yo?" Tanong niya
Umupo ako at lumuhod sa harapan niya, nagulantang naman ito nang makita ako sa kilos na ginawa ko, lumuhod ito at hinawakan ang basang-basa na pisngi ko dahil sa kakaiyak
Tumayo ako at pumasok sa loob nang kwarto, sinalksak ko lahat nang gamit ko sa loob nang maleta ko, pag labas ko sa kwarto ay pinigilan ako ni manang.
"Calista, ang baby mo hindi ka puwedeng umalis" Sambit nito hawak-hawak ang braso ko, umiling ako habang pinu-punasan ang luha ko
"Calista!" I turned around immediately as I saw Caleb approaching me.
"Let go of her. Hayaan niyo siyang umalis" He said, his tone was harsh and his expression was serious.