After I finished drying my hair, I also returned the hairdryer to Caleb. Pero kay manang ko inabot. Napansin ko na abala si manang pang lunch ata 'yung lulutuin niya.
"Manang gusto niyo po tulungan ko kayo?" Tanong ko sakaniya, humarap ito sakin at sumilay ang magagandang ngiti nito sa labi
"Kulang kasi ako sa ingredients hija, kaya lang baka mapa-ano ka kung sakal--"
"Ako na po, akina po 'yung listahan nang kailangan kong bilhin" Pag pi-presinta ko wala naman akong gagawin sa bahay nabu-boryo na ako puro nalang higa ang ginagawa ko daig ko pa ang nalumpo
"Baka mapagalitan ako ni Caleb..." Dagdag na sambit ni manang umiling ako sakaniya
"Ano ikukulong niya po ako dito sa bahay niya daig ko pa ang preso ah!" Natawa naman si manang sa sinabi ko inabot nito ang listahan.
Naka suot ako nang t-shirt na kulay mauve pink, ang pang i-baba ko ay Culottes, wide legged pants. Naka ponytail ako nag lagay rin ako nang light make-up, para naman kahit buntis ako ay hindi ako mukang losyang
Pag labas ko nang subdivision ay nag lakad lang ako nang kaunti para mas maka-kita nang dumadaang taxi. "Parang wala naman atang dumadaang taxi dito banda" Nag lakad ako muli bihira kasi dumaan sa ganitong lugar 'dahil private subdivision ito may guard 'din, haneps!
As I was walking, I didn't notice that due to the car running beside me. Sa sobrang bilis na pag papa-takbo nung sa-sakyan ay nadumihan ang damit ko puro putik na tuloy ako "Hoy bumalik ka rito, napaka tànga mo mag drive!" Sigaw ko habang inaalis ang putik sa pisngi ko
Napansin ko ang pag balik nung sasakyan, nang medyo malapit na ito saakin ay bumaba ang isang lalaki. He is wearing a dark blue polo, and to complete the somewhat handsome outfit, he paired it with a pair of khaki pants and stylish brown loafers. The combination of the dark blue polo and khaki pants gave him a sophisticated yet casual look, perfect for a day out or a semi-formal event. Ang kayumanggi at itim na buhok nito!
"Miss, are you okay?" Tanong nito, napalunok pa tuloy ako
"Obvious ba?" Mataray na sagot ko, bakit porket ba gwapo siya okay lang sa’kin!
"I'm so sorry, are you really okay?" Sambit niya ulit
"Tignan mo 'yung damit ko, sobrang dumi na alam mo ba kung gaano kahirap labhan ‘to?!" Inis na tugon ko, wala akong pakialam sa itsura niya.
"Is that your normal reaction when someone asks you if you're alright?" His voice was calm and deep with his accent coming through just a tiny bit
Napalunok ako sa tugon nito masyado nga siguro akong harsh, "Kasi naman, sana naman kuya bagalan mo 'yung pag pa-patakbo mo"
"How old are you?" Tanong nito kaya kumunot ang noo ko sa dami nang puwedeng itanong bakit ang random niya
"Tweenty five!"
Ngumisi ito "Dalawang taon lang ang tanda mo sa’kin, miss. If you want hatid kita?"
"Ayoko nga baka saan mo’ko dalhin!"
"Sa mukang 'to?" Turo nito sa muka niya sabay sarkastikang tumawa
"Maganda ba kotse mo?" Diko mapigilang tanungin, hindi halata ang pag-bubuntis ko dahil sa hindi pa naman malaki ang tiyan ko
Tumawa ito at tumango, "Don't worry, wala akong gagawing masama hatid lang kita, pambawi?"
Hindi naman siya mukang manyak? hindi rin mukang gagawa nang masama, "sige nanga!"
Pinasakay ako nito sa passenger seat nakakaloka, naka libre pa ako nang sakay!
"Saan ba punta mo?" Tanong niya habang ang mga mata nito ay nasa sasakyan
"Sa grocery" Tipid na sagot ko ngumisi ito sakin
"I'm Ian, by the way"
"Lan? or I-A-N?!" Tanong ko ini-spell ko pa ang effort ko kaya
"Ian, as in I-A-N" He chuckled
"Ikaw?" He asked again
"Calista Azalea Harrison" Sabi ko dito, tumawa ito at sinilip ang naka kunot na noo ko
"Hindi ka pala mahirap hanapin niyan, puwedeng-puwede na kita hanapin"
"Ayoko ko kasi nang puro tanong kaya ayan, alam ko interesado ka ayaw mo lang umamin" Mas lalo itong natawa sa sinabi ko, 'diba tama naman ganyan sila kunyare pa gusto din naman
"Dito nalang ako" Inihinto nito ang sasakyan sa tabi nang groceries store "Salamat ah"
"Kita ulit tayo? If you want" Tugon nito.
Hanep din to ah.
"Na love at first sight kaba sakin? akina" Itinapat ko ang palad ko sa harapan niya.
"Ang?"
"Cellphone mo, hindi ako snatcher huwag ka mag alala" Inabot nito ang phone niya sakin, tinype ko ang number ko, dinial ko ito kasabay naman non ang pag ring nang cellphone ko, itinaas at ipinakita ko sakanya sabay click nang end of call.
"Got chu" Sarkastika akong ngumiti, at ibinalik ko ang phone niya, tuloy-tuloy ang hakbang ko pa tungo sa loob nang groceries store
"Hi ma'am, good afternoon" Bati sakin nung guard, tuloy-tuloy lang ako sa paglalakad at tinignan ang mga nasa listahan, bili ko isa isa ‘yon, kumuha na rin ako nang chocolate, sulitin na dapat mahal pamasahe sa taxi no!
Pag tapos ko bilhin ang mga kailangan ko ay pumunta na rin ako sa counter, patuloy lang ito sa pag-scan nang mga pinamili ko, binayaran ko rin ka agad nang matapos ito
Pag labas ko nang groceries store ay nag abang agad ako nang masa-sakyan, ang bigat nang mga pinamili ko ah. "Keri ‘to, independent woman ako!"
Inikot ko ang paligid ko, napahingang malalim nalang talaga ako
"Caleb? Bakit andito ka?"
"Hindi ba sinabi ko sa'yo na huwag kang aalis nang hindi ako kasama?!" He said in a confused tone
"Overreacting ka, bahala ka riyan"
"Ah, so kapag concerned ako sa anak ko? ang tawag du'n overreacting?" He shook his head
"Whatever, I don't have the energy to fight with you right now." Iritang bungad ko.
"Ako na" Kinuha nito ang bit-bit kong plastic na pinang grocery. "Hay, salamat naman kesa nakikipag argue ka sakin dapat kanina mo pa naisipan kasi ambigat na nakikita mo ba?"
Caleb raised an eyebrow when I accepted his help, "I just don't want you to overexert yourself." He sighed, he knew I wouldn't take no for an answer anyway, so he decided to just let me do what I wanted.
Inilagay nito sa boot ang mga pinamili ko, inalalayan niya ako sumakay nang sasakyan inirapan ko siya, naiinis talaga ako sa muka niya makita ko lang na bu-bwísit ako
"Seatbelt mo, calista" Inis na tugon nito
"Ay oo nga pala" Inayos ko ang seatbelt ko, nakati-tig lang ako sa salamin nang saksakyan
"May pupuntahan muna tayo" Tugon nito, focused sa pag ma-maneho
Hindi ko ito pinansin. Nang naabalik ako sa wisyo nang may nag send sakin nang friend request, "Pamilyar 'yung name niya?"
"Who?" Napatingin ako sa direksyon ni Caleb, hala napalakas pala yung pag kaka sabi ko
Kebs:
It's me, keb?
Caliesolstice:
Oy, ikaw pala.
Napangiti ako sa message ni Keb sakin, parang ang giliw niya maging kaibigan
Napansin ko bigla na naka tingin sa direksyon ko si Caleb. "Bakit?" Tanong ko walang reaksyon ang muka niya. Pinanganak ba itong walang emosyon manhid!
"You're smiling"
"Bakit bawal ba ako ngumiti?" Inis na sabi ko
Caleb was silent for a moment, his face looked completely blank and emotionless as he continued to drive the car. He tried his best to ignore me, but his frustration was starting to get the better of him.
"Stop talking to him." He finally spoke, his tone was cold and harsh.
"Desisyon ka? paano kung tatay ko 'yung kausap ko?"
"Then at least don't message him while I'm here." Kumunot ang noo nito
Tinarayan ko ito, nawala ang atensyon ko kay Caleb nang may mag message ulit.
Keb:
Hehe, busy?
Unti-unting sumila'y ang mga ngiti sa labi ko. He's kind.
Caleb instantly saw my face change nang makita ko ang message ni Keb.
"Let me see your phone."
"Bakit? ikaw ba bumili nito? ako nga kahit nang hihiram lang nang hair dryer ayaw mo’ko pahiramin tapo--" Hindi ako nakapag salita muli nang mandiin ang mga mata nito sakin, "Hoy wag mo’ko pandilatan"
Caleb didn't respond to my comment, he was too busy staring at me, his eyes narrow and his jaw rigid. His anger was growing with every second, and he was getting incredibly annoyed by me. He was about to reach out and grab my phone, pero iniwas ko iyon
"Just turned off that dàmn phone." Sigaw nito sakin
"Huwag mo akong sinisigawan!" Dinuro-duro ko siya, "Ano?!"
He is stunned for a moment when I yelled at him, he wasn't expecting such a heated reaction from me. "I'm not gonna say it twice, turn off your phone now or you can take the bus home." He said in a stern tone
"Osige, ibaba mo ako ngayon 'din" Sigaw ko pabalik tangkang bu-buksan ang pinto
He rolled his eyes when he heard my demand
"No." Kalmadong sabi nito. He kept driving, refusing to stop the car to let me out.
"May sàltik ka ba? akala ko ba mag ba-bus ako ngayon hindi mo’ko paba-babain?
Hindi ako nito pinansin at tinaasan ako nang kilay. He kept quiet for the rest of the drive
Pag baba ko nang sasakyan niya ay tuloy-tuloy ako sa pag hakbang at hindi siya nililingon, sinalubong kami ni manang na ngayon ay nakaupo sa sopa. "Manang ito na po"
"Bakit naka busangot yang muka mo?" Lumingon ako para ituro si Caleb gamit ang mata ko. "May abnórmal kasi akong naka sabay manang"
He looked over at me when I pointed out his scowling face "Tumahimik ka nalang, nakaka-irita ka." Sambit nito sabay akyat sa silid niya.
"Manang, ano po bang pina-lihi nang nanay niya sakaniya nang maiwasan ko? Hays sana hindi siya maging kagaya nang anak ko" Ngusong sambit ko
Tumawa si manang at hinawakan ang kamay ko "Tara na, hija" Hawak-hawak nito ang braso ko pa-pasok nang kusina.
Habang nag hi-hiwa ako nang ibang ingredients ay may kung anong gusto si manang na itanong sakin
"Manang, huwag na po kayo mahiya ano po ba 'yon?" Ngumisi si manang at kaunting lumapit saakin
"Ano ba nang yayari bakit nag ka ganoon si Caleb?" Seryosong tanong niya
"Wala naman po, sinundo niya po ako tapos...May nakilala po akong new friend"
"Sino?" Pagi-intriga niya lalo
"Si keb po, mabait siya manang tapos ang nakakatuwa manang ngayon lang po kami nag ka-kilala" Tawang-tawa na sabi ko
Hinaplos nito ang mahaba kong buhok, "Huwag munalang pansinin ang bawa't sasabihin sa'yo ni Caleb. Pabayaan munalang"
Ngumiti ako sa sinambit niya. Tama nararapat lang na hayaan ko ang mga sinasabi niya. Walong buwan at kalahating araw nalang 'din naman hindi na kami mag ki-kita.