Isang malakas na sinag ng araw ang bumulaga sa mga mata ko, kaya napa kusot ako ng mata, may biglaan namang kumatok sa pintuan ko.
"M-Ma'am Calista, here's your breakfast," Ngiting abot nito sakin nang pagkain ko.
"Thankyou"
Ngumiti ako sakanya, "Hays salamat talaga panaginip lang lahat nang 'yon, akala ko talaga nakapatay ako eh!" Sarkastikang tawa ko sa sarili
Lumabas na ako ng hotel, sinalubong naman ako ni Nix, kaya binati ko ito.
"Nix" Sigaw ko sakanya.
"Caliee!"
Kiitang kita sa mga mata ni Nix ang lungkot at kaba, hindi ko alam bakit ganito ang reksyon niya.
"Oh? Why do you look so sad to see me?" I asked him
"It's okay now."
"Huh?" Takang tanong ko sakanya, hindi ko alam ang sinasabi niya sakin.
He furrowed his brow and hugged me tightly. "Caliee, everything's fine, you won't go to jail."
"Huh? ano bang sinasabi mo?" Sarkastikang sambit ko sakanya
"Caliee, 'yung na aksidenteng babae, naka burol na siya ngayon"
halos lumuwa ang mga mata ko sa sinabi niya, ibig sabihin hindi panaginip 'yon? napatay ko talaga 'yung babae sa panaginip ko? nag e-exist talaga yon? paano, bakit?
"Pupuntahan ko siya" Saad ko rito pero hinatak niya ang braso ko papalapit sakanya.
"Hindi ka pwedeng pumunta sa burol niya, Caliee, hindi kanaman pamilya"
"Pinatay ko s-siya?" humihikbi akong napaupo sa sahig, ang mga luha ko ay humahaplos sa pisngi ko
"Caliee, aksidente ang lahat hindi mo kasalanan."
"What did I do?" Tanong ko sakanya habang hawak ang dibdib ko, pinag hahampas ko ito habang humihikbi, walang nag tangkang patayuin ako, lahat nang tao ay nag sisitinginan sakin. Ngunit walang nag ta-tangkang lumapit sakin.
"Caliee, tumayo ka hindi mo kasalanan, okay na puwede kana ulit mamuhay ng maayos, okay?"
Umiling ako dito, niyakap ako nito ng mahigpit, at inilagay ang ulo ko sa dibdib niya habang himas himas nito ang itim kong buhok.
Dinala ako nito sa room ko, inabutan ako nito nang tubig pero nakatulala pa rin ako at iniisip ang nangyari.
Kinuha ko ang bag ko at inabot ang sobre na may lamang pera, "ibigay mo sa pamilya nung babae" abot ko rito.
"Calista, you'll get into trouble. What will they think if you give them money?"
"Tell them... I'm a friend of..."
"See! ni hindi mo nga alam pangalan non, what do you expect me to do?!"
"Abuloy, basta ibigay mo nalang 'yan sa pamilya nang babae" Sigaw ko dito
"Ca-calista" Mahinang sambit nito sa pangalan ko
"Umalis kana!" Sigaw ko, no choice itong umalis sa harapan ko.
"Wala kang kaibigang mamatay tao, murderer ako!" Halos mawalan ako ng hininga 'dahil sa nalaman ko, nakatitig lang ako sa mga kamay ko.
nadungisan ko ang kamay ko, mamatay tao ako!
Nakahiga ako sa kwarto, umiiyak at iniisip kung anong gagawin ko. Nadungisan ko ang kamay ko, at ramdam ko ang bigat ng pagkakamali na nagawa ko. Hindi ako makapaniwala na naging bahagi ako ng isang trahedya. Ang salitang "màmàtay-tao" ay paulit-ulit na tumatak sa isipan ko. Hindi ko alam kung paano ko haharapin ang aking mga kasalanan. Ang buhay ko ay nagbago sa isang iglap, at hindi ko alam kung paano ko ito ibabalik sa dati, kung paano ko masusulusyunan.
"Ma'am calista, may kanina pa pong nang gugulo 'dun sa baba." Sabi nang babaeng empleyada.
"Papasukin niyo ako, o kakasuhan ko kayong lahat?" Sabi nung lalaki inaawat na siya ng guard pero mapilit ito, nilabas ko ito at nakita ko si Caleb?
"W-what?"
Lumapit ito sakin at tinulak ako kaya napasandal ako sa pader.
"Pinatay mo 'yung fiance ko, mamatay tao ka, nung araw na pinatay mo siya, kausap ko siya maliwang ang pandinig ko narinig ko ang boses mo!"
"FUCK YOU SISIGURADUHIN KO NA HAHAWAK KA NANG REHAS!"
"H-Hindi ko s-siya pinatay!" pag tanggi ko pero mas diniin niya ang pag tulak saakin sa pader.
"You're a liar! You even sent money, for what? To make it seem like you can afford my fiance's life? You're just rich, Calista! Remember, I... myself will be the one to pass judgment on you, leading to your déath!"
Pag katapos niyang sabihin lahat nang masasakit na salita ay iniwan ako nitong nakatayo at puno nang pag aalala. "Paano siya? F-fiance ni Caleb yung nasagasaan ko?"
Halos malugmok ako sa sinabi niya sakin, "Hindi ko nga siya pinàtay, putungina" Pag tanggi ko sa sarili.
"Ma'am, Calista ayos lang po ba kayo, matanong ko lang po sino po ba 'yon?" tanong nung babae kanina na umaawat kay Caleb.
Isang lalaking hinihiling ko na hindi ko na sana makita.
Bumalik ako sa loob ng hotel, inayos ko ang lahat nang gamit ko nang biglang tumawag si Avery sakin.
Ilang araw akong wala sa sarili ko, hindi mapakali sa p'wedeng gawin sa susunod ni Caleb, paano kung hindi niya na ako tigilan?
Napabalikwas ako nang tumawag si Avery sakin.
"Calista...Caleb, fiance, last day na ngayon nang burol niya, baka gusto mo na sumilip?" Tanong nito sakin sa cellphone, sinabi na pala sakanya ni Nix. Wala talaga akong na i-sisikreto.
"Send me the location" Sabi ko dito bago ibaba ang cellphone.
Nang dumating ako sa burol nang babaeng nasagasaan ko nadama ko ang bigat ng kapighatian sa paligid. Maraming taong nagdadalamhati at nagpapahayag ng kanilang pagdadalamhati sa pagkawala ng isang mabuting tao. Nakita ko ang mga kaibigan at kamag-anak ni Caleb na nag-aabang sa harap ng kabaong, balot na balot ang muka ko, 'dahil ayoko na makilala ako ni Caleb.
Tahimik akong lumapit sa kabaong at tiningnan ang kabaong, pero mga ilang saglit lang ay lumayo na ako, nanatili ako sa labas ng funeral. nakita ko si Caleb na nasa harap na ngayon ng kabaong ng fiance niya, halata sa muka nito ang sakit, at galit sakin.
Nang may biglang lumapit sakin mula sa likuran, "Hija? bakit hindi ka pumasok 'dito sa loob?" alok nito siguro nasa mga sikwenta na ang edad nito.
"H-Hindi na po."
"Ay sus, kaano ano kaba ni krisella?"
"Ako po? isa po ako sa mga gustong maging kaibigan si Krisella" pinipilit ko na 'wag tumulo ang luha ko, pero ang hirap eh.
"Oh..bakit ka umiiyak, tahan na. Ako nga pala ang mama ni Krisella, sayang hindi kana niya makikilala" Ramdam ko ang hinanakit nito sa puso, unti unting dumudurog ang boses nito, hindi rin nito napigilang lumuha.
Ma, sino yung kausap niyo?" napa talikod agad ako nang biglang may tumawag sa babae na kausap ko, it's caleb.
"Miss? bakit hindi ka pumasok?"
"wag n-na po"
Pilit kong iniiba ang boses ko para hindi niya mahalata, pero humarap ito saakin at ramdam na ramdam ko ang pag titig niya mula ulo hanggang paa ko.
"C-calista?" Mahinag usal nito, teka bakit niya ako nakilala halos hindi nanga ako makahinga sa takip ko.
"H-Hindi ako si calista"
Pag tatanggi ko, pero hinatak niya ako palabas, na siyang nakakuha ng atensyon ng lahat, tinulak ako nito kaya natanggal ang suot kong sombrero at shades.
"Tangina, kapal 'din ng múka mo no, kapal ng apog mo mag pakita dito, wala kabang konsensya?"
"G-Gusto ko lang makita si krisella kahit sa huli---"
nagulat ako nang basagin nito ang kaharap naming vase sa may bandang harap ko "Walang may kailangan ng presensya mo, lalayas ka o pàpàtayin kita?"
Lumuhod ako sa harap nito at hinawakan ang paanan nito, na siyang ikina tingin at ikina gulat nang lahat, "Please, hindi ko kasalanan, wala akong ginagawang masama, maniwala ka" pagmamakaawa ko dito.
"Hijo, anong nangyayari, kaibigan siya ni krisella!" Saway nang nanay ni krisella samin.
Ma! mamàmàtay tao 'yang babaeng 'yan, hindi ka dapat naniniwala sa mga sinasabi nang múrdérer na 'to!"
Tinignan ako nito sa mata, bakas ang sakit at hinanakit sa kanyang mata.
"Hindi...tayo dapat mag padalos dalos, Caleb. Walang nakakaalam sa mga nangyari."
"Ma, alam kong siya 'yon, narinig ko siya!" Sigaw nito
"Caleb, respeto nalang sa burol ni Krisella, please, tska babae siya wag mo saktan"
"I only respect Krsella and you, not this fucking woman
tinignan ako nito ng masama, at umalis sa harap namin "Ayos ka lang hija?"
"O-opo, hindi niyo po ba ako pag tatabuyan?"
"Galit ako, Oo. hindi maiiwasan, Ina ako eh pero walang nakakaalam sa buong nangyari, kaya hindi dapat ako humusga, pag pasensyahan muna si Caleb, mahal niya si krisella, ikakasal nanga dapat sila, pero nangyari 'yung trahedyang 'to".
Nakaramdam ako ng kaunting ginhawa sa mga sinabi nito, kasi...kapag pati siya pinag tabuyan at hinusgahan ako, baka pati ako magalit na rin sa sarili ko.
Hindi na rin ako masyadong nag tagal dahil halos lahat nang tingin ay nasakin na, "Uhmm...ma'am, tanggapin niyo na po 'to, ahh...baka po isipin niyo suhol 'to oh ano naman, gusto ko lang po talagang ibigay 'to, ayos lang po kahit magalit kayo sakin, wala pong problema" abot ko dito nang sobre.
"Hija, hindi ko 'to matat--" Ibabalik na sana nito ang sobre pero pinigilan ko siya.
Natigil ito sa pag sasalita nang mag salita ako "Kahit 'yan lang po, please.
No choice niyang kinuha ang ibinigay ko, sobrang papatayin ako nang konsensya ko kung hindi ako tu-tulong. Alam ko galit sila sakin. Pero alam ko rin sa sarili ko na aksidente ang lahat.
When I got home, I couldn't forget everything of how Caleb humiliated me. Nang makapasok ako Avery Immediately asked me.
"Are you okay, Caliee?" Tanong ni Avery sakin, pero wala sakanya ang atensyon ko, paulit ulit na parang nakatatak na sa kokote ko ang mga sinabi sakin ni Caleb
"Psst, huy ayos ka lang?" Tanong ulit nito
Ah..ah? Oo, ayos lang ako."
"Napahiya ka 'daw ni Caleb sa burol ni Krisella?" Tanong nito sakin, shit ambilis naman kumalat nang balitang 'yon, andami sigurong mga tsismosa don, mga mosang talaga oh
"May dalawa o lima kabang mata teh? lahat nalang nalalaman mo" Sabi ko sakanya na siyang kinatawa nito
"Ako paba, walang nakakapag sikreto sakin, kapag pagod kana, Calista. Sabihin mo lang andito ako, ako ang mag aangat sa'yo!"
"Ano palang balita kay tita Vivianne, nag kikita paba kayo?"
"Pinalayas na ako non, sa hotel ako ni daddy tumutuloy"
"Huh? kumunot ang noo nito tska niyakap ako "taas bangko bessy"
What is taas bangko? Tanong ko.
"Cheerup"
"Puro ka talaga kalokohan, Avy"
"Halika kanga 'dito ha-hug kita nang mahigpit, itong si Jia, puro kalandian ang inaatupag eh" natawa naman ako sa sinabi nito, "Ganun lang 'yon si Caleb, pero in deep deep inside may mabuting puso 'yon"
"Parang hindi naman." Sabay kaming tumawa ni Avery sa sinabi ko.
As we laughed together, I felt a sense of comfort and warmth in Avery's presence. It was moments like these that reminded me of the importance of friendship and support during difficult times.
Days turned into weeks, and Avery and I continued to be there for each other. We spent hours talking, sharing stories, It was through these conversations that I began to understand the complexities of Caleb's character and the impact he had on those around him.
Nang isang araw, gumulo nanaman ang nanahimik na buhay ko nang may kumatok sa hotel room ko.
"I am prosecutor Villanueva, I am placing you under arrest for the alleged múrdér. The evidence against you is substantial, and it is my duty to ensure that justice is served. You have the right to remain silent, and anything you say can and will be used against you in a court of law. You also have the right to an attorney. If you cannot afford one, one will be provided for you. Please cooperate as we proceed with the legal process."
"H-Huh?"
Tatangka sana akong mag salita at ipag tanggol ang sarili ko nang posasan ako nito
"H-hindi hindi ko siya pinatay!"
"Bitawan niyo ako." pag pupumiglas ko
"I told you, ako mismo ang mag dadala sayo sa rehas, at mararanasan mong makahawak ng rehas, actually it's not enough for killing my fiance."
Lumuhod ako habang ang dalawa kong kamay ay naka posas, "please, I didn't do--"
Pinigilan ako nitong mag salita nang itayo ako nang mga pulis, lahat nang tao ay tinitignan ako, lahat ay nag bubulungan, madaming bulong bulungan na ang anak ng may ari ng hotel na 'to, ay isang múrdér.