Hayat, sürprizlerle dolu deseler inanmazdım... İnanmak için bir nedenim yoktu ki zaten... Sürpriz
neydi o bile yabancıydı bana... Hayatımın sürprizi ise bugün
karşıma çıkacaktı... Hayatım biraz daha güzelleşecekti bilmeden ve ben bir adım daha atacaktım kayıp benliğime...
Sabahın ışıkları tüm Tokyo'yu aydınlatırken birbirinden habersiz
iki kalp ise uyanmaya hazırlanıyordu... Hava her zamankinden sıcak ve gülümsüyordu... Evet, doğru duydunuz gülümsüyordu... O sımsıcak hava sanki bir gülücüktü ve sahiplerine
göz kırpıyordu... İki masum yürek
aynı anda gözlerini açınca günün sürprizi başlamış oldu...
"Anne! Elbisem nerede?"
"Kızım sakin ol. Dolabında işte."
"Anne! Orada olsa sana neden sorayım!"
"Usagi! Anneye bağırma!"
"Ama anne..."
"Aması falan yok... Sen küçük bir hanımefendisin... Bunu unutma."
"Yine mi bu saçmalık, gören de beni prenses sanır."
"Öylesin!"
"Efendim?"
"Sen bir prensessin... Benim prensesim..."
"Anca senin prensesin olurum zaten." derken kahkaha atıyordu Usagi gerçekleri bilmeden...
"ChibiUsa kendine gel! Bu söylediklerin doğru değil."
Usagi duyduğu isimle şok olurken "ChibiUsa mı?" dedi.
"Evet."
"Ama benim adım Usagi. Anladın mı Usagi, ChibiUsa değil... Tamam mı?"
"Tamam değil küçük hanım, şuan yaptığın tam çocuklara göre bir davranış."
"Hiçte bile."
"Buradan bakınca öyle görünmüyor ama öyle olsun bakalım."
"Anne!"
"Tamam tamam sustum. Hazır mısın?"
"Henüz değil. Karar veremedim."
"Neden?"
"Seçemiyorum. Naru prenses olalım dedi ama ben kararsızım."
''İki saatin kaldı iyi düşün. Hangisi
seni en mutlu edecek... O zaman kalbin sana cevabı verecek...''
Usagi o odadan ayrılırken aklında onun son sözleri dolaşıyordu.
Hangisi seni mutlu edecek...
O zaman kalbin sana cevabı verecek... Bunun anlamı neydi ki?
O bunları düşünürken başka bir kararsız beden de bir yer de düşüncelerde boğuluyordu.