မိႈင္းဟင္ ရြာေလးရဲ႕မနက္လင္းၾကက္တြန္သံရဲ႕မေ႐ွးမေႏွာင္း
အခ်ိန္ေလးမွာတင္ ကြၽတ္စီကြၽတ္စီျဖင့္ အသံအုပ္အုပ္ေတြနဲ႔
အတင္းခ်ေနၾကတဲ့ အုပ္စုေတြနဲ႔အတူ တစ္ညလံုး ဖိုးကံ
ေကာင္းေပ်ာက္သြားလို႔ လိုက္႐ွာေနနဲ႔အဖြဲ႔ရယ္လည္း႐ွိေလ
၏။
"ေမေမ...သားမိုက္ကိုခြင့္လႊတ္ပါတဲ့"
ဟု ဖိုးကံေကာင္း လင္ေနာက္လိုက္မေျပးခင္ ေခါင္းအံူးေပၚ
၌ခ်န္ထားခဲ့တဲ့ စာေလးကို ဖိုး႐ႈပ္က အစပိုင္းေလးဖတ္ျပရံု
နဲ႔တင္ အေၾကာသိေနၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္...။
"ဟင္း...လင္ေနာက္လိုက္ေျပးၿပီေနမွာေပါ့၊ ေနပေလ့ေစဦး
ဒင္းကိုက ဆံုးမသြန္သင္လို႔မရတာ..မွတ္ေလာက္ေအာင္ပစ္
ထားျပမယ္"
"အဲ့ေတာ့ သားက စာဆက္မဖတ္ျပရေတာ့ဘူးလား"
"ဖတ္မေနနဲ႔..တစ္ညလံုး႐ွာတာလည္းမေတြ႔တဲ့အျပင္ အခုစာ
ပါထားခဲ့တယ္ဆိုမွေတာ့ လင္ေနာက္လိုက္ေျပးတာပဲေနမွာ"
"အေမ့သားအငယ္ေကာင္က အမွတ္တရေတာ့႐ွိသား သူခိုး
ႀကီးညမွခိုးရာလိုက္ေျပးတာဥစၥာ"
"နင္ကလည္းတစ္မ်ိဳးေအ...အႀကီးေကာင္ နင့္ညီေလး မွာ
ရည္းစားဘာညာ႐ွိတာမၾကားမိမသိမိဘူးလားေတာ္"
"အေမကလည္း မသိေအာင္ထားပါတယ္ဆိုမွ အကိုႀကီးက
ဘယ္လိုလုပ္သိမတုန္းဗ်...႐ႈပ္တယ္ ႐ွာမေနနဲ႔ အခ်ိန္တန္
သူ႔လင္နဲ႔ျပန္ေရာက္လာလိမ့္မယ္"
"လြယ္လြယ္မေျပာနဲ႔အမူးသမားေရ...က်ဳပ္တို႔ကအငယ္
ေကာင္အေျခအေနကဘာဆိုတာသိေနလို႔ ေနာက္ဆံတင္း
ေနရတာ...တကယ္ပါပဲေတာ္ ဒီကေလးကိုကျပသနာကို
မီးခြက္ထြန္း႐ွာတာ"
အေမက သိပ္စိတ္႐ႈပ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာအမူအရာနဲ႔အတူ ထမိန္
ကိုက်စ္ေနေအာင္မၿပီး ခံုတန္းေပၚ ၿငီးၿငီးျငဴျငဴနဲ႔ထိုင္ကာ
စိတ္ပ်က္တဲ့ေလသံႏွင့္ေျပာေလ၏။
ဗလကေတာ့ တစ္ခုခုကိုစဥ္းစားေနဟန္နဲ႔ ေဒါသအရိပ္ေတြ
ထင္ဟပ္ေနပါေသာလည္း လက္သီးကိုက်စ္ေနေအာင္ဆုပ္
ရင္းမွ အလိုမက်တဲ့ပံုစံျဖင့္....
"ဘယ္ေခြးေကာင္က ကြၽန္ေတာ္ညီကို ခိုးေျပးဖို႔ျမဴစြယ္လဲမွ
မသိတာ အငယ္ေကာင္အက်င့္ကို ကြၽန္ေတာ္အသိဆံုး သူ႔
ေလာက္ေၾကာက္တတ္တာ သူပဲ႐ွိတယ္....ေတာက္စ္!ေတြ႔
ရင္ေတာ့လား"
"အကိုႀကီးကလည္း ေခြးမျဖစ္ခ်င္လည္းျဖစ္ေနမွာေပါ့"
ဟု ဖိုး႐ႈပ္က ဝင္ေထာက္လိုက္ေလ၏။
"မင္းတိတ္တိတ္ေန...အေမ! ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ"
"ဘယ္လိုမွလုပ္မေနနဲ႔ေအ အစကေတာ့ လူဆိုးသူခိုးေတြမ်ား
ဗီၶဒီယိုကားထဲလို ျပန္ေပးဆြဲတယ္ထင္မိေသး...အခုေတာ့
အဟင္း သူေတာ္ေကာင္းအလိမၼာတံုးေလးက စာေလးေတာင္
ခ်န္သြားတယ္ဆိုေတာ့ လင္ေနာက္ပဲလိုက္ေျပးတာေတာ္ေရ"
"အဲ့ေတာ့ သားတို႔ကလိုက္မ႐ွာရေတာ့ဘူးလား၊ ဘယ္က
ေကာင္နဲ႔မွန္းလည္းမသိနဲ႔ အဲ့ဒါအေမေၾကာင့္...အေမက
ရည္းစားမထားနဲ႔အတင္းႀကိမ္းေမာင္းေနတာမို႔ ေတြ႔ရာလူနဲ႔
လိုက္ေျပးတာေနမွာ"
"အမေလး...ဘုရားျဖစ္မဲ့အုတ္နီခဲကမ်ား ငါ့လာအျပစ္တင္
ေနေသး...ဖိနပ္နဲ႔ေကာက္ေပါက္လိုက္လို႔ လႊင့္သြားမယ္ငါ့
ဘာမွတ္ေနလဲ"
"မဟုတ္တာက်လို႔"
"ေတာ္ၿပီအေမတို႔ရာ...အငယ္ေကာင္ကဘယ္ေပ်ာက္မွန္းမသိ...ဘယ္ကလူနဲ႔ညားေနမွန္းမသိလို႔စိတ္ပူရတဲ့ၾကားထဲ
ရန္ျဖစ္မေနနဲ႔.."
"ဒီရြာကပဲေနမွာေပါ့ေတာ္...သူကဘယ္မ်ားသြားလာဖူးလို႔လဲ
ဒီရြာသားပဲေနမွာ...ဘယ္က ကေလကဝနဲ႔လိုက္ေျပးလဲမသိ
အရက္သမားဖဲသမားျဖစ္ေနရင္ ရင္ႀကိဳးရခ်ည္ရဲ႕ေအ..ျမ
သက္တို႔နဲ႔မ်ားတျခားစီ..ရြာကိုလာတဲ့ ဘာတဲ့ ဟိုနိင္ငံျခား
ေကာင္ေလးနဲ့ခ်စ္ႀကိဳက္ေနတာ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလဲ
ပိုက္ဆံလည္းခ်မ္းသာ၊႐ုပ္ကလည္းေခ်ာ...အမေလး!သိၾကား
မင္းရယ္ ျမန္ျမန္သာလာေခၚစမ္းပါအပူေတြနဲ႔မေနပါရေစနဲ႔
ေတာ့...ဟူး"
"အေမက သိၾကားမင္းဆီဆုေတာင္းၿပီးနတ္ျပည္တတ္ဖို႔ဆု
ေတာင္းေနေသး...ၾကည့္ေတာ့ သၾကားပုလင္းထဲကပုရြက္
ဆိတ္ေတြကိုေတာင္ ေစာက္ကမ်ဥ္းမေတြဆိုၿပီး ေရႏွစ္သတ္
ၿပီးေတာ့"
"ေဟာေတာ္...မေအကိုေနာ္ ေမြးရက်ိဳးနပ္လိုက္တဲ့သား"
"ဟုတ္တယ္ေလဗ်ာ...ႏွစ္လံုး၊သံုးလံုးေလးကလည္းထိုးေန
တာ တစ္ခါမွလည္းမေပါက္ပဲနဲ႔ သိတယ္ေနာ္ မညာနဲ႔ဗ်...
အေမကိုဘယ္သိၾကားမင္းကမွမေခၚဘူး၊အေမကငရဲ
မင္းဆီပဲဆုေတာင္းရမွာ"
"သြားအခု...နင္အခုငါ့ေ႐ွ႕ကေနထြက္သြား ဖိုး႐ႈပ္"
"ေစတနာနဲ႔လည္းေျပာရေသး...ၿပီးေကာဗ်ာ"
................
"ပဲျပဳတ္...ပဲျပဳတ္ပူပူေလးးးး"
"ပဲျပဳတ္...လာပါဦး"
သူခိုးႀကီးညအလြန္ မနက္ခင္းလင္းအာ႐ုဏ္ဝယ္ မနက္စာအ
ျဖစ္ ပဲျပဳတ္၊မုန္႔ဟင္းခါးဖ၊အသုတ္စံုနဲ႔ ျမန္မာ႐ိုးရာမုန္႔ေတြကို
ေစ်းဗန္းေခါင္းရြက္လို႔ ေရာင္းခ်ၾကတဲ့ ေစ်းသည္ေတြကေနတ
ဆင့္ေကာ အေျခက်ေရာင္းတဲ့ေစ်းသည္ေတြဆီ ကိုယ္တိုင္
သြားေရာက္ဝယ္ကာ အိမ္ကထမင္းၾကမ္းခဲႏွင့္စား၍ ဝမ္းစာ
ကိုမနက္ခင္းတစ္ခုစာအတြက္ျဖည့္တင္းကာ ေန႔လည္ထမင္း
စားခ်ိန္မတိုင္မီအထိ အလုပ္လုပ္ရာတြင္ အားအင္တစ္ခုအ
ျဖစ္ စားေသာက္ၾကရသည္မဟုတ္ေလလား။
ရြာေလးျဖစ္တာေၾကာင့္ ပဲျပဳတ္သည္ကေတာ့ မ႐ွိမွာကိုမပူရ
ေလေအာင္ ပဲျပဳတ္သည္မႏွင္းေအးက တာဝန္ယူထားပါ၏။
"ဟဲ့...ညက ဖိုးကံေကာင္း ေပ်ာက္သြားလို႔ဆို"
ေစ်းေတာင္းေခါင္းခ်တာနဲ႔တင္ ေရာင္းသူနဲ႔ဝယ္သူ ေစ်းအ
ေရာင္းအဝယ္ေျပာဖို႔ကေနာက္မွ အတင္းခ်ဖို႔ကအရင္...။
"ဟုတ္တယ္ေအ...အဲ့ေကာင္ေလးကလည္း ၾကည့္ေတာ့
႐ိုးေအးတဲ့လူ႐ိုးေလးလိုနဲ႔ မခုတ္တတ္တဲ့ေၾကာင္ေလ..ညက
ဆို သူ႔အေမနဲ႔အကိုႏွစ္ေယာက္က ႐ွာလိုက္တာ ဖတ္ဖတ္ကို
ေမာေနၾကတာပဲ...တစ္ရြာလံုးအႏွံ႔ ၿပီးေတာ့မွ လင္ေနာက္
လိုက္ေျပးတာတဲ့"
"ဟင္း..အဲ့လိုႀကီးလား ေယာက်္ားေလးပဲကို ဘာမ်ားၾကည့္
ႀကိဳက္လဲမသိဘူး...ေခတ္ကိုကအဆန္း"
"ေခတ္ကဆန္းတာေတြ ေထြျပားတာေတြေျပာမေနနဲ႔ ယူခ်င္
တဲ့သူယူေနၾကတာကို ဘာမ်ားအဆန္းလုပ္လို႔ သူ႔အကိုဝမ္းကြဲ
သခြပ္႐ိုးေတာင္ ရြာကို သူ႔လင္နဲ႔ခိုးေျပးလာတာပဲ ၾကည့္ေလ
မ်ိဳး႐ိုးလိုက္တာေနမွာေပါ့"
"ဘုရားေရ..အဲ့လိုႀကီးလား နင္ေျပာမွဟုတ္သလိုပဲေနာ္"
"ဘုရားတမေနနဲ႔ အဲ့ေကာင္ေလးကိုက အေနအထိုင္မတတ္
ေတာ့ ေဟာၾကည့္ အခုေတာ့ တရြာလံုးသတင္းေမႊးလို႔"
"ငါေတာ့ ဘယ္အိမ္ကလူပ်ိဳနဲ႔ညားလည္းသိခ်င္တာပဲေအ..
သူ႔အေမအိမ္ လာအပ္မွသြားကိုစပ္စုပစ္ဦးမယ္"
"ဗရမ္းဗတာလူနဲ႔ပဲေနမွာေပါ့.."
"ေအး...ဟုေလာက္မွာ"
"႐ႈပ္ပါတယ္ေအ...သူမ်ားအေၾကာင္းေျပာရတာအကုသိုလ္ပါ
ေအ...လဘ္ပိတ္တယ္...ပဲျပဳတ္ သာထည့္ေပးေတာ့၊အိမ္က
မသာက လယ္ထဲမသြားခင္ အခုထိစားဖို႔မျပင္ေသးဘူးလား
ဆိုၿပီးေသာင္းက်န္းေနမွာစိုးရတယိ"
ရြာမွာေတာ့ စကားဝိုင္းေတြရဲ႕ၾကား ဖိုးကံေကာင္းရဲ႕သတင္း
အျပင္ မဆီမဆိုင္ သခြပ္႐ိုးကိုပါၾကားညႇပ္၍ ေျပာေနၾကျခင္း
ပင္။
ထိုအတူ ဘုမသိဘမသိနဲ႔ ၾကားက ဝင္နားေထာင္ရင္းေထာက္
ခံေနတဲ့သူမ်ားကလည္း ဒူးနဲ႔ေဒးပင္ျဖစ္၏။
................
"အစ္မ...ဖိုးကံေကာင္းကို ႐ွာေတြ႔ၿပီလား"
ျခံဝိုင္းထဲ ဝင္ဝင္လာျခင္းမွာပင္ အသံတဆာဆာနဲ႔အေမးထူ
လိုက္တဲ့ ျမသက္ရဲ႕အေမေၾကာင့္ သက္ျပင္းသာခ်လိုက္ပါ၏။
"လင္ေနာက္လိုက္သြားၿပီေအ...ညည္းတူက"
"တကယ္! ဘုရားေရ မယံုနိင္စရာပဲ၊ေသခ်ာလို႔လားအစ္မရဲ႕"
"ဟုတ္တယ္ေတာ္...စာေတာင္ေရးသြားလိုက္ေသး၊အဲ့ဒါ
ဗလနဲ႔ဖိုး႐ႈပ္ကေတာ့ ထပ္သြား႐ွာဖို႔ျပင္ေနေလရဲ႕၊ညကလည္း
တစ္ညလံုးစိတ္ပူလို႔ မအိပ္နိင္ဘူးငါ့အျဖစ္က...ဒင္းကေတာ့
သူ႔လင္ရင္ခြင္ထဲ ႏွပ္ေနေလာက္မွာ"
"ဖိုးကံေကာင္းကို လိမ္မာမယ္ထင္ေနတာ၊ သိပ္စိတ္မပူပါနဲ႔
ႀကီးေမရယ္...စာေတာင္ထားခဲ့တယ္ဆိုေတာ့ စိတ္ခ်ရလို႔ေန
မွာပါ"
"ေအးပါကြယ္...ျမလတ္တို႔ကေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာရတာေပါ့
သားမက္ေကာင္းေလးက ႐ွိေနၿပီးသားဆိုေတာ့ က်ဳပ္မွာ
သာအပူေတြမ်ားေနရတာေတာ္ေရ...အသက္ႀကီးမွ ဟူး"
ထိုစဥ္ ျခံဝိုင္းထဲသို႔ အေလာတႀကီးေျပးဝင္လာတဲ့ ရြာက ေပါက္စ ဆိုတဲ့ ကေလးေလးဆီကေနျဖင့္သလို ကေလးပီပီ
အေဆာ့ကသန္ စပ္စုလိုက္တာမွလည္းတစ္ဖက္ကမ္းခတ္၊
ရြာက အပ္က်တာမွန္သမ်ွ ေပါက္စတို႔ကေလးအုပ္စုက အရင္
သိတဲ့ ေလာင္းေက်ာ္ေလးေတြပင္။
"ႀကီးေဒၚ...ဗ်ိဳ႕ ႀကီးေဒၚ"
"ဟဲ့ ေပါက္စ ဘာတုန္းေအ"
"ကိုႀကီး ဖိုးကံေကာင္းကို ကိုႀကီး႐ိုးတို႔အိမ္မွာ ဒီမနက္ေတြ႔
လိုက္တယ္ဗ်...အဲ့ဒါ အေျပးလာေျပာတာ...ေဟာဟဲ!"
"ေပါက္စတကယ္လား...နင္မေနာက္နဲ႔ေနာ္..ဒါေနာက္ရမဲ့
ကိစၥမဟုတ္ဘူး၊ ရႊတ္ေနာက္ေနာက္ မလုပ္နဲ႔"
"အဲ့ဒါမွခက္ေကာ...ေနာက္စရာလားဗ်"
"ေနပါဦး...နင္ကဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ေတြ႔လိုက္တာလဲ၊ ကေလး
မ်က္စီနဲ႔ေသခ်ာေကာျမင္လိုက္ရလို႔လား...လူမွားေနလို႔ခက္
ကုန္မယ္...ဒီမွာရတတ္မေအးရၾကားထဲ"
အေမာတေကာနဲ႔ ေဟာဟဲစိုက္ေနတဲ့ ေပါက္စက သူ႔ေစတနာ
ေတြအထင္မွားရန္ေကာဟု သက္ေရာက္ေနတဲ့ စကားေတြ
ေၾကာင့္ ကေလးပီပီမ်က္ေစာင္းေတြပိတ္ထိုးကာ ႏႈတ္ခမ္းစူ
လိုက္ပါ၏။
ေပါက္စအသက္က 10ႏွစ္သားဝန္းက်င္ ေမ်ာက္ေလာင္း
ေလးျဖစ္သလို ရြာကကေလးအုပ္စုထဲ ဗိုလ္ဟုပင္ေျပာရမည္။
ရြာမွာလည္း ဒင္းေလးတို႔မေဆာ့ဖူးတဲ့ ကစားနည္းဆိုတာမ႐ွိ
ေတာ့...မနက္မိုးလင္းခ်ိန္ကေန ေနညိဳခ်ိန္အထိ ေဂြးတတ္
ေအာင္အေဆာ့သန္လြန္းၾကလို႔ အေမေတြကတုတ္နဲ႔ခဏခ
ကလိုက္အ႐ိုက္ခံရလို႔ ထြက္ေျပးရင္လည္းတအုပ္ႀကီး။
"ဒီမနက္အေစာႀကီး က်ဳပ္ကိုအေမက ေရသြားခပ္ခိုင္းလို႔
သြားဆြဲေပးရင္း ကိုႀကီး႐ိုးတို႔အိမ္ေ႐ွ႕ကျဖတ္ေတာ့ ေတြ႔တာ
ဗ်...မယံုေနေပါ့ဗ်ာ"
"ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔လဲ ေပါက္စ"
"ကိုႀကီးဖိုးကံေကာင္းကငိုမဲ့မဲ့နဲ႔ ငုတ္တုတ္ေလးထိုင္လို႔ သူ႔
ေဘးနားသူ႔ေယာက်္ားလည္း႐ွိတယ္..မယံုသြားၾကည့္"
"ဟင္! ဒါဆို လင္ေနာက္လိုက္တာက တကယ္ပဲေပါ့"
"စကားမ်ားမေနနဲ႔ အရင္သြားၾကည့္ရေအာင္...ဟဲ့ ဗလ...
ေစာင့္ဦး...ဖိုး႐ႈပ္ နင့္အကိုႀကီးေနာက္အျမန္လိုက္သြားခ်ည့္"
အလ်င္စလိုအျမန္လိုက္သြားတဲ့ ဗလေနာက္သို႔ ဖိုး႐ႈပ္က
ကေသာကပါးေျပးလိုက္ရသလိူ အေနာက္၌ ဖိုးကံေကာင္းရဲ႕
အေမ စန္းရီနဲ႔အတူ အရီးေလးျမလတ္နဲ႔ ျမသတ္တို႔ကပါ
လိုက္သြားၾကေလ၏။
"ခင္ဗ်ား...က်ဳပ္နားမကပ္နဲ႔"
"ဘာျဖစ္တာလဲေကာင္ေလးရာ...႐ုတ္တရက္ႀကီး"
"ဘာ...ဘာ...ျပန္ေျပာစမ္းပါဦး...ဘာျဖစ္တာလဲဟုတ္စ
ညက ကိစၥေၾကာင့္ က်ဳပ္ေသးေတာင္ေပါက္မရနဲ႔အထိမခံနိင္
ဘူးသိရဲ႕လား...အီးဟီး"
"မငိုပါနဲ႔ကြာ...ဘာမ်ားလဲလို႔..ေနာက္က်က်င့္သားရသြားမွာ
ခဏခဏေလ့က်င့္ၾကမယ္ေလ"
"ဘာမ်ားလဲလို႔ဟုတ္လား...ဒါတင္ပဲလား...ကိုႀကီး႐ိုးတို႔႐ွိ
ရက္နဲ႔ ခင္ဗ်ားမေနနိင္အရမ္းျဖစ္ေနတာေလ..က်ဳပ္အခုအ
ရမ္း႐ွက္ေနတာပဲ...ခင္ဗ်ားေနာက္က်ပစ္သြားမွာမလား"
"မပစ္ပါဘူးကြာ...ေကာင္ေလးက ဘာေတြအေတြးမွားအျမင္
မွားေနရတာလဲ...ဟင္!ေျပာပါဦး"
"ပစ္မွာ...ပစ္မွာ...ခင္ဗ်ားအက်င့္မသိခက္မယ္၊ မုန္းတယ္
မေခၚဘူး..မခ်စ္ဘူးသြား"
"ဟားဟား...ေကာင္ေလးက ခ်စ္စရာေလးပါကြာ"
"မရယ္နဲ႔...မရယ္နဲ႔လို႔...သြား...သြားလို႔အခု"
မနက္ေစာေစာႀကီး အခ်စ္စခန္းထေနတဲ့ ႏွစ္ေကာင္ကို အမိန္႔
ၿဂိဳလ္ၾကည့္ၾကည့္ေနပါ၏။ သူတို႔မွာလည္း ညားခါစမို႔ အခ်စ္
နလန္ထမလားမွတ္တယ္...လာသည္းျပေနတဲ့အတြဲေၾကာင့္
ေစာက္ျမင္ကပ္ခ်င္လာေလၿပီ။ ၿဗီတီတီနဲ႔လုပ္ေနတဲ့ လီယြန္
ရဲ႕မ်က္ခြက္ႀကီးကိုလည္း ေအာအန္ခ်င္မိလာသည္။
ဒီေကာင္ ဘယ္က ကေလးအထာေတြနဲ႔ေစာက္႐ူးထေနတာ
လဲ...႐ုပ္ကိုကကြာ။
႐ိုးကေတာ့ ၾကည္ႏူးစရာျမင္ကြင္းေလးမို႔ ျပံဴး၍သေဘာက်
စြာ မ်က္ဝန္းေလးေတြေကြးတတ္ေအာင္ ရီမိတာေလးကို
ေမာင္က မၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ၾကည့္ေလေတာ့ ႐ုပ္ပင္တည္သြား
ရပါ၏။
ညက်ရင္ ထပ္ၿပီးခ်စ္ေတးသံသာလုပ္ၾကမည့္ အတြဲေၾကာင့္
ကိုယ္ကပင္အရင္ဦး၍ ႐ိုးဆီမွာ စကားပါးထားလိုက္၏။ဒါမ်ိဳး
ေတာ့ဘယ္အေၾကာခံနိင္ေလမလဲ။ သူၾကမ္းကိုယ္ၾကမ္းပဲ။
"ဘယ္သြားခိုင္းေနတာတုန္း အလိမၼာတံုးေလးသားေလးရဲ႕"
"ေမ..အေမ! ကိုႀကီးဗလ...ကိုႀကီးဖိုး႐ႈပ္"
"သားတို႔ကိုေတြ႔လို႔ အိမ္ေပါက္ဝကေန ျခံျပင္ထိသြားခိုင္းေန
တာေနမွာေပါ့ဗ်"
ဟု ဖိုး႐ႈပ္က ဝင္ေျပာလိုက္ေလသည္။
"မဟုတ္...မဟုတ္ပါဘူး"
"အမေလး!မေအကေတာ့ စကားနားေထာင္တဲ့သားငယ္ေလး
ဆိုၿပီး ခ်ီးက်ဴးေနတာ...ဒင္းက ေယာင္းမျမင္းစီးရံုတင္မက
ဘူး၊ ေယာင္းမနဲ႔ ေခါင္းပါေခါက္သြားေသးတာ"
"ဘယ္မွာေခါက္လို႔လဲ..အေမေခါင္းကို..ဟြန္႔"
"ညီေလး...မင္းကိုငါတို႔က မျဖစ္သင့္တာမျဖစ္ရေအာင္တား
ခဲ့တာ၊အခုေတာ့ျဖစ္သြားၿပီ...ေတာက္!ဟာကြာ"
"ေအးဟယ္...နင့္မေအဆို ညကသားသမီးေဇာနဲ႔လိုက္႐ွာေန
တာ တညလံုး၊ နင့္လည္းေအ...အသက္က18ျပည့္တာနဲ႔
တန္းကိုယူေတာ့တာပဲ"
"ေဒၚေလးက်ေတာ့ အမျမသက္ကို လင္ယူခိုင္းခ်င္ေနတာမ
ဟုတ္ဘူးလား...ယူတယ္..ယူတယ္ ဘာျဖစ္လဲ"
"ဘာရယ့္!အမေလးေနာ္..ဟင္း"
"ေတာ္ေတာ့...ဘာမ်ားေကာင္းေနလို႔ ကိုယ့္အေဒၚကိုရန္ေတြ႔
ေနတာ...႐ိုးေလးတို႔ကိုဘယ္ေလာက္အားနာဖို႔ေကာင္းလဲ၊
ဘယ္မွာလဲ နင့္လင္ သြားေခၚခဲ့"
အေဒၚျမလတ္က သူကိုဟုတ္တာမွန္တာေတြေျပာလို႔ နာသြား
လိုက္တာမွ ဆတ္ဆတ္ကိုခါလို႔၊အံကလည္းႀကိတ္ မ်က္လံုးပါ
ျပဴးသြားေသး၊ အမျမသက္ကေတာ့ က်ဳပ္ရဲ႕ ပူပူေႏြးေႏြးလင္
ကို ျပံဳးေတာင္ျပေနလိုက္ေသးတယ္...အံ့ျသပ ကေမၻာဇရယ္။
"ဒီမွာပဲေလ"
"ဟဲ့...ဘယ္မွာလဲ...နင့္လင္ကိုေျပာေနတာ"
"ဒီမွာပဲ႐ွိေနတာကို...တကယ္ပဲ"
"အငယ္ေကာင္..မင္း ငါတို႔ကိုေနာက္ေနတာလား၊ဘယ္မွာ
လဲမင္းေယာက်္ား"
"ဟုတိပါ့ဗ်...မေနာက္ေကာင္းမစေကာင္းတာကို"
"ဘယ္မွာလဲေခၚလိုက္ေလ ေမာင္ေလးရဲ႕"
ခက္ေကာ...ေဘးနားမွာ ငုတ္တုတ္ႀကီးထိုင္ေနလ်က္နဲ႔ဘာ
မ်ားျဖစ္ၾကလို႔ အိမ္ထဲထိ မ်က္လံုးေစြၾကည့္ေနၾကတာလဲ။
"အေမတို႔ကလည္း ဒီက နိင္ငံျခားလူႀကီးေလဗ်ာ..အာ့က်ဳပ္
ရဲ႕ ေယာက်္ား၊ခင္ဗ်ားလည္း ဝစီပိတ္မေနနဲ႔၊နည္းနည္းပါးပါး
ဝင္ေျပာ"
"ဘာ!"
"ဟမ္..ဟင္!"
"ဘုရားေရ!"
"ဘယ္လိုေတြျဖစ္ကုန္တာ"
လီယြန္က ေကာင္ေလးႏႈတ္ကေန သူ႔ကိုေယာက်္ားပါလို႔ေျပာ
ေစခ်င္လို႔ တမင္ဝင္မေျပာပဲ ျပံဳးျပံဳးႀကီးၾကည့္ေနရင္းမွ
အမာန္ခံလိုက္ရတာမို႔ ပို၍ပင္ သေဘာက်မိပါေလၿပီ။
"အရင္ဆံုး ေတာင္းပန္ပါရေစ...ကြၽန္ေတာ္ ဖိူးကံေကာင္းကို
တကယ္ခ်စ္မိသြားလို႔ ညကခိုးေျပးမိသြားတာပါ၊ စိတ္ထဲမွာ
ေတြးေနၾကမဲ့ တစ္ခါစားဥာဏ္နဲ႔ခ်စ္တာမဟုတ္ပဲ ခမ္းခမ္းနား
နားလက္ထပ္ဖို႔လည္း စီစဥ္မွာပါ"
"တကယ္...တကယ္ႀကီး နိင္ငံျခားေကာင္ေလးနဲ႔လားေအ"
"ဟုတ္ပါတယ္...ခ်စ္မိတဲ့အျပစ္မို႔ နားလည္ခြင့္လႊတ္ပါေနာ္
ေမေမ"
"အေမေနာ္...က်ဳပ္နဲ႔လူႀကီးနဲ႔က အတည္ညားၿပီးသြားၿပီ၊
ခြဲမယ္လို႔မၾကံနဲ႔၊ က်ဳပ္ေယာက်္ားနဲ႔ပဲေနမွာ"
"အမေလး!လင္ခ်စ္ႀကီးရယ္...က်ဳပ္ကလည္းမခြဲပါဘူး
ေတာ္"
"အေမ...တကယ္သေဘာတူမို႔လား"
ဟု ဗလက ဝင္ၿပီးျဖတိေျပာလိုက္ေလသည္။
"ေမေမ...တကယ္အတည္ေနာ္..လူႀကီးျဖစ္ၿပီးမလိမ္ရဘူး"
"မလိမ္ပါဘူးေအ...ဒီလိုသမက္မ်ိဳးဆို ဆယ္ခါျပန္သေဘာ
တူတယ္ေတာ္ေရ...အရင္ကသာ ရြာမွာသတင္းကတမ်ိဳးျဖစ္
ေနတာဆိုေတာ့"
"ေနပါဦးငါေမးပါဦးမယ္...မင္းကငါ့သမီးကိုခ်စ္ႀကိဳက္သလို
ပိုးပန္းၿပီး အခုလိုလုပ္သြားတာ ဘယ္လိုလုပ္ရက္မ်ိဳးလဲ
ႏွမခ်င္းကိုယ္ခ်င္းမစာေအ"
အေဒၚျဖစ္သူျမလတ္က မခံခ်ီမခံသာ ေဒါသစိတ္ေတြနဲ႔ လီယြန္ကိုအျပစ္တင္ေလေတာ့၏။ ျမသက္မွာလည္း အံ့ျသ
လြန္းလို႔ဘာမွမေျပာနိင္ပဲ မ်က္ရည္ေလးေတြဝိုင္းစြာ။
"ကြၽန္ေတာ္ေျပာျပမယ္...တကယ္က"
"ေန...က်ဳပ္ေျပာမယ္လူႀကီး..ဒီမွာေဒၚေလးျမလတ္၊ က်ဳပ္
လင္ကေလ က်ဳပ္ကိုပဲႀကိဳက္တာခ်စ္တာ၊ အစတည္းက က်ဳပ္ကိုပဲပိုးပန္းတာကို က်ဳပ္ကျငင္းထားလို႔သိရဲ႕လား၊အမ
ျမလတ္နဲ႔ က်ဳပ္လင္နဲ႔ကဘာမွမပတ္သက္ဘူး၊ ကိုယ့္သမီး
လည္းကိုယ္ေမးၾကည့္ပါဦး...စီးတဲ့ျမင္းလားအထီးလားမသိ
အမလားမသိပဲ ရမ္းသန္းမစြပ္စြဲနဲ႔ က်ဳပ္လင္ကိုေျပာရင္ တစ္
စက္ေလးမွမႀကိဳက္ဘူးသိရဲ႕လား"
"အမေလးေနာ္...ဒါဆိုရြာကသတင္းေတြပ်ံေနတုန္းက နင့္
လင္ကၿငိမ္ေနတာက်ေတာ့ေကာ"
"က်ဳပ္လင္က တကူးတကလိုက္ေျဖ႐ွင္းေနရေအာင္ ဘာမို႔
လို႔လဲ...ရြာကိုလာတဲ့ဧည့္သည့္ကို ဧည့္ဝတ္ေက်မယ္မ႐ွိဘူး
ရြာက အတင္းစကားၾကားတာနဲ႔ ဟုတ္လားမဟုတ္လားမသိ
ပဲလိုက္ယံုတယ္ေပါ့ေဒၚေလးကေလ..သူမ်ားကဟုတ္တယ္ဆို
ေဒၚေလးက ယံုစရာလား...ဟင္း ဆက္ေျပာရင္ဒီပါးစပ္နဲ႔ေတြ႔
ေတာ့မယ္...ညက် က်ဳပ္လင္နမ္းဖို႔ခ်န္ထားရဦးမယ္"
"နင္!နင္"
"ေမေမရယ္...ေတာ္ပါေတာ့၊သမီး႐ွက္တယ္ ျပန္ၾကရေအာင္
ဟင့္"
"အမျမသက္ သိကၡာငဲ့လို႔ ဘာမွမေျပာပဲေနတာကို အဟုတ္
ႀကီးထင္မေနနဲ႔...ျပန္ေတာ့"
စိတ္ဆိုးေဒါသထြက္စြာျဖင့္ ျမသက္တို႔သားအမိမွာ အျမန္
ထြက္သြားၾကသလို က်န္လူမ်ားနဲ႔အတူ လီယြန္မွာလည္း စြာ
လြန္းတဲ့အစြာေလးေၾကာင့္ ပါးစပ္အေဟာင္းသားေလးေတြ
ျဖစ္လို႔။
အမိန္႔တို႔လင္ႏွစ္ေယာက္မွာေတာ့ ရန္ပြဲကိုဂ႐ုမစိုက္နိင္ပဲ
ညစာအတြက္ အခုတည္းကစကားျမည္တီးႀကိဳးပမ္းေနပါ၏။
ဘာလို႔အမိန္႔ရဲ႕ေတာင္းဆိုမူကို အင္တင္တင္လုပ္ေနလည္း
ဆိုရင္ လီယြန္တို႔အတြဲ႐ွိတာမို႔ သခြပ္႐ိုးမွာ သိပ္႐ွက္ေနလို႔ပါ
ပင္။
✨✨✨✨✨✨
upေပးလိုက္ၿပီေနာ္...အမိန္႔တို႔အခန္းကဒီအပိုင္းမွာနည္းပါ
တယ္။လီယြန္တို႔အတြဲရဲ႕ အခန္းဆက္ေလးမို႔ပိုမ်ားေနတာပါ
ေနာ္။
Uni...
မှိုင်းဟင် ရွာလေးရဲ့မနက်လင်းကြက်တွန်သံရဲ့မရှေးမနှောင်း
အချိန်လေးမှာတင် ကျွတ်စီကျွတ်စီဖြင့် အသံအုပ်အုပ်တွေနဲ့
အတင်းချနေကြတဲ့ အုပ်စုတွေနဲ့အတူ တစ်ညလုံး ဖိုးကံ
ကောင်းပျောက်သွားလို့ လိုက်ရှာနေနဲ့အဖွဲ့ရယ်လည်းရှိလေ
၏။
"မေမေ...သားမိုက်ကိုခွင့်လွှတ်ပါတဲ့"
ဟု ဖိုးကံကောင်း လင်နောက်လိုက်မပြေးခင် ခေါင်းအူံးပေါ်
၌ခ်န္ထားခဲ့တဲ့ စာလေးကို ဖိုးရှုပ်က အစပိုင်းလေးဖတ်ပြရုံ
နဲ့တင် အကြောသိနေပြီဖြစ်တာကြောင့်...။
"ဟင်း...လင်နောက်လိုက်ပြေးပြီနေမှာပေါ့၊ နေပလေ့စေဦး
ဒင်းကိုက ဆုံးမသွန်သင်လို့မရတာ..မှတ်လောက်အောင်ပစ်
ထားပြမယ်"
"အဲ့တော့ သားက စာဆက်မဖတ်ပြရတော့ဘူးလား"
"ဖတ်မနေနဲ့..တစ်ညလုံးရှာတာလည်းမတွေ့တဲ့အပြင် အခုစာ
ပါထားခဲ့တယ္ဆိုမွေတာ့ လင်နောက်လိုက်ပြေးတာပဲနေမှာ"
"အမေ့သားအငယ်ကောင်က အမှတ်တရတော့ရှိသား သူခိုး
ကြီးညမှခိုးရာလိုက်ပြေးတာဥစ္စာ"
"နင်ကလည်းတစ်မျိုးအေ...အကြီးကောင် နင့်ညီလေး မွာ
ရည်းစားဘာညာရှိတာမကြားမိမသိမိဘူးလားတော်"
"အမေကလည်း မသိအောင်ထားပါတယ်ဆိုမှ အကိုကြီးက
ဘယ်လိုလုပ်သိမတုန်းဗျ...ရှုပ်တယ် ရှာမနေနဲ့ အချိန်တန်
သူ့လင်နဲ့ပြန်ရောက်လာလိမ့်မယ်"
"လွယ်လွယ်မပြောနဲ့အမူးသမားရေ...ကျုပ်တို့ကအငယ်
ကောင်အခြေအနေကဘာဆိုတာသိနေလို့ နောက်ဆံတင်း
နေရတာ...တကယ်ပါပဲတော် ဒီကေလးကိုကျပသနာကို
မီးခွက်ထွန်းရှာတာ"
အေမက သိပ်စိတ်ရှုပ်နေတဲ့ မျက်နှာအမူအရာနဲ့အတူ ထမိန်
ကိုကျစ်နေအောင်မပြီး ခုံတန်းပေါ် ငြီးငြီးငြူငြူနဲ့ထိုင်ကာ
စိတ်ပျက်တဲ့လေသံနှင့်ပြောလေ၏။
ဗလကေတာ့ တစ်ခုခုကိုစဉ်းစားနေဟန်နဲ့ ဒေါသအရိပ်တွေ
ထင်ဟပ်နေပါသောလည်း လက်သီးကိုကျစ်နေအောင်ဆုပ်
ရင်းမှ အလိုမကျတဲ့ပုံစံဖြင့်....
"ဘယ်ခွေးကောင်က ကျွန်တော်ညီကို ခိုးပြေးဖို့မြူစွယ်လဲမှ
မသိတာ အငယ်ကောင်အကျင့်ကို ကျွန်တော်အသိဆုံး သူ့
လောက်ကြောက်တတ်တာ သူပဲရှိတယ်....တောက်စ်!တွေ့
ရင်တော့လား"
"အကိုကြီးကလည်း ခွေးမဖြစ်ချင်လည်းဖြစ်နေမှာပေါ့"
ဟု ဖိုးရှုပ်က ဝင်ထောက်လိုက်လေ၏။
"မင်းတိတ်တိတ်နေ...အေမ! ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ"
"ဘယ်လိုမှလုပ်မနေနဲ့အေ အစကေတာ့ လူဆိုးသူခိုးတွေများ
ဗီ္ဓဒီယိုကားထဲလို ပြန်ပေးဆွဲတယ်ထင်မိသေး...အခုတော့
အဟင်း သူတော်ကောင်းအလိမ္မာတုံးလေးက စာလေးတောင်
ချန်သွားတယ်ဆိုတော့ လင်နောက်ပဲလိုက်ပြေးတာတော်ရေ"
"အဲ့တော့ သားတို့ကလိုက်မရှာရတော့ဘူးလား၊ ဘယ္က
ကောင်နဲ့မှန်းလည်းမသိနဲ့ အဲ့ဒါအမေကြောင့်...အေမက
ရည်းစားမထားနဲ့အတင်းကြိမ်းမောင်းနေတာမို့ တွေ့ရာလူနဲ့
လိုက်ပြေးတာနေမှာ"
"အမေလး...ဘုရားဖြစ်မဲ့အုတ်နီခဲကများ ငါ့လာအပြစ်တင်
နေသေး...ဖိနပ်နဲ့ကောက်ပေါက်လိုက်လို့ လွှင့်သွားမယ်ငါ့
ဘာမှတ်နေလဲ"
"မဟုတ်တာကျလို့"
"တော်ပြီအမေတို့ရာ...အငယ်ကောင်ကဘယ်ပျောက်မှန်းမသိ...ဘယ်ကလူနဲ့ညားနေမှန်းမသိလို့စိတ်ပူရတဲ့ကြားထဲ
ရန်ဖြစ်မနေနဲ့.."
"ဒီရွာကပဲနေမှာပေါ့တော်...သူကဘယ်များသွားလာဖူးလို့လဲ
ဒီရွာသားပဲနေမှာ...ဘယ္က ကလေကဝနဲ့လိုက်ပြေးလဲမသိ
အရက်သမားဖဲသမားဖြစ်နေရင် ရင်ကြိုးရချည်ရဲ့အေ..မြ
သက်တို့နဲ့များတခြားစီ..ရွာကိုလာတဲ့ ဘာတဲ့ ဟိုနိင်ငံခြား
ကောင်လေးနဲ့ချစ်ကြိုက်နေတာ ဘယ်လောက်ကောင်းလဲ
ပိုက်ဆံလည်းချမ်းသာ၊ရုပ်ကလည်းချော...အမေလး!သိကြား
မင်းရယ် မြန်မြန်သာလာခေါ်စမ်းပါအပူတွေနဲ့မနေပါရစေနဲ့
တော့...ဟူး"
"အေမက သိကြားမင်းဆီဆုတောင်းပြီးနတ်ပြည်တတ်ဖို့ဆု
တောင်းနေသေး...ကြည့်တော့ သကြားပုလင်းထဲကပုရွက်
ဆိတ်တွေကိုတောင် စောက်ကမျဉ်းမတွေဆိုပြီး ရေနှစ်သတ်
ပြီးတော့"
"ဟောတော်...မအေကိုနော် မွေးရကျိုးနပ်လိုက်တဲ့သား"
"ဟုတ်တယ်လေဗျာ...နှစ်လုံး၊သုံးလုံးလေးကလည်းထိုးနေ
တာ တစ်ခါမှလည်းမပေါက်ပဲနဲ့ သိတယ်နော် မညာနဲ့ဗျ...
အမေကိုဘယ်သိကြားမင်းကမှမခေါ်ဘူး၊အမေကငရဲ
မင်းဆီပဲဆုတောင်းရမှာ"
"သြားအခု...နင်အခုငါ့ရှေ့ကနေထွက်သွား ဖိုးရှုပ်"
"စေတနာနဲ့လည်းပြောရသေး...ပြီးကောဗျာ"
................
"ပဲပြုတ်...ပဲပြုတ်ပူပူလေးးးး"
"ပဲပြုတ်...လာပါဦး"
သူခိုးကြီးညအလွန် မနက်ခင်းလင်းအာရုဏ်ဝယ် မနက္စာအ
ဖြစ် ပဲပြုတ်၊မုန့်ဟင်းခါးဖ၊အသုတ်စုံနဲ့ မြန်မာရိုးရာမုန့်တွေကို
ဈေးဗန်းခေါင်းရွက်လို့ ရောင်းချကြတဲ့ ဈေးသည်တွေကနေတ
ဆင့်ကော အခြေကျရောင်းတဲ့ဈေးသည်တွေဆီ ကိုယ်တိုင်
သွားရောက်ဝယ်ကာ အိမ်ကထမင်းကြမ်းခဲနှင့်စား၍ ဝမ်းစာ
ကိုမနက်ခင်းတစ်ခုစာအတွက်ဖြည့်တင်းကာ နေ့လည်ထမင်း
စားချိန်မတိုင်မီအထိ အလုပ်လုပ်ရာတွင် အားအင်တစ်ခုအ
ဖြစ် စားသောက်ကြရသည်မဟုတ်လေလား။
ရွာလေးဖြစ်တာကြောင့် ပဲပြုတ်သည်ကတော့ မရှိမှာကိုမပူရ
လေအောင် ပဲပြုတ်သည်မနှင်းအေးက တာဝန်ယူထားပါ၏။
"ဟဲ့...ညက ဖိုးကံကောင်း ပျောက်သွားလို့ဆို"
ဈေးတောင်းခေါင်းချတာနဲ့တင် ရောင်းသူနဲ့ဝယ်သူ ဈေးအ
ရောင်းအဝယ်ပြောဖို့ကနောက်မှ အတင်းချဖို့ကအရင်...။
"ဟုတ်တယ်အေ...အဲ့ကောင်လေးကလည်း ကြည့်တော့
ရိုးအေးတဲ့လူရိုးလေးလိုနဲ့ မခုတ်တတ်တဲ့ကြောင်လေ..ညက
ဆို သူ့အမေနဲ့အကိုနှစ်ယောက်က ရှာလိုက်တာ ဖတ္ဖတ္ကို
မောနေကြတာပဲ...တစ်ရွာလုံးအနှံ့ ပြီးတော့မှ လင်နောက်
လိုက်ပြေးတာတဲ့"
"ဟင်း..အဲ့လိုကြီးလား ယောကျ်ားလေးပဲကို ဘာများကြည့်
ကြိုက်လဲမသိဘူး...ခေတ်ကိုကအဆန်း"
"ခေတ်ကဆန်းတာတွေ ထွေပြားတာတွေပြောမနေနဲ့ ယူချင်
တဲ့သူယူနေကြတာကို ဘာများအဆန်းလုပ်လို့ သူ့အကိုဝမ်းကွဲ
သခွပ်ရိုးတောင် ရွာကို သူ့လင်နဲ့ခိုးပြေးလာတာပဲ ကြည့်လေ
မျိုးရိုးလိုက်တာနေမှာပေါ့"
"ဘုရားရေ..အဲ့လိုကြီးလား နင်ပြောမှဟုတ်သလိုပဲနော်"
"ဘုရားတမနေနဲ့ အဲ့ကောင်လေးကိုက အနေအထိုင်မတတ်
တော့ ဟောကြည့် အခုတော့ တရွာလုံးသတင်းမွှေးလို့"
"ငါတော့ ဘယ်အိမ်ကလူပျိုနဲ့ညားလည်းသိချင်တာပဲအေ..
သူ့အမေအိမ် လာအပ်မှသွားကိုစပ်စုပစ်ဦးမယ်"
"ဗရမ်းဗတာလူနဲ့ပဲနေမှာပေါ့.."
"အေး...ဟုလောက်မှာ"
"ရှုပ်ပါတယ်အေ...သူများအကြောင်းပြောရတာအကုသိုလ်ပါ
အေ...လဘ်ပိတ်တယ်...ပဲပြုတ် သာထည့်ပေးတော့၊အိမ်က
မသာက လယ်ထဲမသွားခင် အခုထိစားဖို့မပြင်သေးဘူးလား
ဆိုပြီးသောင်းကျန်းနေမှာစိုးရတယိ"
ရွာမှာတော့ စကားဝိုင်းတွေရဲ့ကြား ဖိုးကံကောင်းရဲ့သတင်း
အပြင် မဆီမဆိုင် သခွပ်ရိုးကိုပါကြားညှပ်၍ ပြောနေကြခြင်း
ပင်။
ထိုအတူ ဘုမသိဘမသိနဲ့ ကြားက ဝင်နားထောင်ရင်းထောက်
ခံနေတဲ့သူများကလည်း ဒူးနဲ့ဒေးပင်ဖြစ်၏။
................
"အစ္မ...ဖိုးကံကောင်းကို ရှာတွေ့ပြီလား"
ခြံဝိုင်းထဲ ဝင်ဝင်လာခြင်းမှာပင် အသံတဆာဆာနဲ့အမေးထူ
လိုက်တဲ့ မြသက်ရဲ့အမေကြောင့် သက်ပြင်းသာချလိုက်ပါ၏။
"လင်နောက်လိုက်သွားပြီအေ...ညည်းတူက"
"တကယ်! ဘုရားရေ မယုံနိင်စရာပဲ၊သေချာလို့လားအစ်မရဲ့"
"ဟုတ်တယ်တော်...စာတောင်ရေးသွားလိုက်သေး၊အဲ့ဒါ
ဗလနဲ့ဖိုးရှုပ်ကတော့ ထပ်သွားရှာဖို့ပြင်နေလေရဲ့၊ညကလည်း
တစ်ညလုံးစိတ်ပူလို့ မအိပ်နိင်ဘူးငါ့အဖြစ်က...ဒင်းကတော့
သူ့လင်ရင်ခွင်ထဲ နှပ်နေလောက်မှာ"
"ဖိုးကံကောင်းကို လိမ်မာမယ်ထင်နေတာ၊ သိပ်စိတ်မပူပါနဲ့
ကြီးမေရယ်...စာတောင်ထားခဲ့တယ်ဆိုတော့ စိတ်ချရလို့နေ
မွာပါ"
"အေးပါကွယ်...မြလတ်တို့ကတော့ စိတ်ချမ်းသာရတာပေါ့
သားမက်ကောင်းလေးက ရှိနေပြီးသားဆိုတော့ ကျုပ်မှာ
သာအပူတွေများနေရတာတော်ရေ...အသက်ကြီးမှ ဟူး"
ထိုစဉ် ခြံဝိုင်းထဲသို့ အလောတကြီးပြေးဝင်လာတဲ့ ရွာက ပေါက်စ ဆိုတဲ့ ကလေးလေးဆီကနေဖြင့်သလို ကေလးပီပီ
အဆော့ကသန် စပ်စုလိုက်တာမှလည်းတစ်ဖက်ကမ်းခတ်၊
ရွာက အပ္က်တာမွန္သမ်ွ ပေါက်စတို့ကလေးအုပ်စုက အရင်
သိတဲ့ လောင်းကျော်လေးတွေပင်။
"ကြီးဒေါ်...ဗျို့ ကြီးဒေါ်"
"ဟဲ့ ပေါက်စ ဘာတုန်းအေ"
"ကိုကြီး ဖိုးကံကောင်းကို ကိုကြီးရိုးတို့အိမ်မှာ ဒီမနက်တွေ့
လိုက္တယ္ဗ်...အဲ့ဒါ အပြေးလာပြောတာ...ဟောဟဲ!"
"ပေါက်စတကယ်လား...နင်မနောက်နဲ့နော်..ဒါနောက်ရမဲ့
ကိစ္စမဟုတ်ဘူး၊ ရွှတ်နောက်နောက် မလုပ်နဲ့"
"အဲ့ဒါမှခက်ကော...နောက်စရာလားဗျ"
"နေပါဦး...နင်ကဘယ်လိုပုံစံနဲ့တွေ့လိုက်တာလဲ၊ ကေလး
မျက်စီနဲ့သေချာကောမြင်လိုက်ရလို့လား...လူမှားနေလို့ခက်
ကုန်မယ်...ဒီမှာရတတ်မအေးရကြားထဲ"
အမောတကောနဲ့ ဟောဟဲစိုက်နေတဲ့ ပေါက်စက သူ့စေတနာ
တွေအထင်မှားရန်ကောဟု သက်ရောက်နေတဲ့ စကားတွေ
ကြောင့် ကလေးပီပီမျက်စောင်းတွေပိတ်ထိုးကာ နှုတ်ခမ်းစူ
လိုက်ပါ၏။
ပေါက်စအသက်က 10နှစ်သားဝန်းကျင် မျောက်လောင်း
လေးဖြစ်သလို ရွာကကလေးအုပ်စုထဲ ဗိုလ်ဟုပင်ပြောရမည်။
ရွာမှာလည်း ဒင်းလေးတို့မဆော့ဖူးတဲ့ ကစားနည်းဆိုတာမရှိ
တော့...မနက်မိုးလင်းချိန်ကနေ နေညိုချိန်အထိ ဂွေးတတ်
အောင်အဆော့သန်လွန်းကြလို့ အမေတွေကတုတ်နဲ့ခဏခ
ကလိုက်အရိုက်ခံရလို့ ထွက်ပြေးရင်လည်းတအုပ်ကြီး။
"ဒီမနက်အစောကြီး ကျုပ်ကိုအမေက ရေသွားခပ်ခိုင်းလို့
သွားဆွဲပေးရင်း ကိုကြီးရိုးတို့အိမ်ရှေ့ကဖြတ်တော့ တွေ့တာ
ဗ်...မယုံနေပေါ့ဗျာ"
"ဘယ်လိုပုံစံနဲ့လဲ ပေါက်စ"
"ကိုကြီးဖိုးကံကောင်းကငိုမဲ့မဲ့နဲ့ ငုတ်တုတ်လေးထိုင်လို့ သူ့
ဘေးနားသူ့ယောကျ်ားလည်းရှိတယ်..မယုံသွားကြည့်"
"ဟင်! ဒါဆို လင်နောက်လိုက်တာက တကယ်ပဲပေါ့"
"စကားများမနေနဲ့ အရင်သွားကြည့်ရအောင်...ဟဲ့ ဗလ...
စောင့်ဦး...ဖိုးရှုပ် နင့်အကိုကြီးနောက်အမြန်လိုက်သွားချည့်"
အလျင်စလိုအမြန်လိုက်သွားတဲ့ ဗလနောက်သို့ ဖိုးရှုပ်က
ကသောကပါးပြေးလိုက်ရသလိူ အနောက်၌ ဖိုးကံကောင်းရဲ့
အေမ စန်းရီနဲ့အတူ အရီးလေးမြလတ်နဲ့ မြသတ်တို့ကပါ
လိုက်သွားကြလေ၏။
"ခင်ဗျား...ကျုပ်နားမကပ်နဲ့"
"ဘာဖြစ်တာလဲကောင်လေးရာ...ရုတ်တရက်ကြီး"
"ဘာ...ဘာ...ပြန်ပြောစမ်းပါဦး...ဘာဖြစ်တာလဲဟုတ်စ
ညက ကိစ္စကြောင့် ကျုပ်သေးတောင်ပေါက်မရနဲ့အထိမခံနိင်
ဘူးသိရဲ့လား...အီးဟီး"
"မငိုပါနဲ့ကွာ...ဘာများလဲလို့..နောက်ကျကျင့်သားရသွားမှာ
ခဏခဏလေ့ကျင့်ကြမယ်လေ"
"ဘာများလဲလို့ဟုတ်လား...ဒါတင်ပဲလား...ကိုကြီးရိုးတို့ရှိ
ရက်နဲ့ ခင်ဗျားမနေနိင်အရမ်းဖြစ်နေတာလေ..ကျုပ်အခုအ
ရမ်းရှက်နေတာပဲ...ခင်ဗျားနောက်ကျပစ်သွားမှာမလား"
"မပစ်ပါဘူးကွာ...ကောင်လေးက ဘာတွေအတွေးမှားအမြင်
မှားနေရတာလဲ...ဟင်!ပြောပါဦး"
"ပစ်မှာ...ပစ်မှာ...ခင်ဗျားအကျင့်မသိခက်မယ်၊ မုန်းတယ်
မခေါ်ဘူး..မခ်စ္ဘူးသြား"
"ဟားဟား...ကောင်လေးက ချစ်စရာလေးပါကွာ"
"မရယ်နဲ့...မရယ်နဲ့လို့...သြား...သွားလို့အခု"
မနက်စောစောကြီး အချစ်စခန်းထနေတဲ့ နှစ်ကောင်ကို အမိန့်
ဂြိုလ်ကြည့်ကြည့်နေပါ၏။ သူတို့မှာလည်း ညားခါစမို့ အချစ်
နလန်ထမလားမှတ်တယ်...လာသည်းပြနေတဲ့အတွဲကြောင့်
စောက်မြင်ကပ်ချင်လာလေပြီ။ ဗြီတီတီနဲ့လုပ်နေတဲ့ လီယွန်
ရဲ့မျက်ခွက်ကြီးကိုလည်း အောအန်ချင်မိလာသည်။
ဒီကောင် ဘယ္က ကလေးအထာတွေနဲ့စောက်ရူးထနေတာ
လဲ...ရုပ်ကိုကကွာ။
ရိုးကတော့ ကြည်နူးစရာမြင်ကွင်းလေးမို့ ပြူံး၍သဘောကျ
စြာ မျက်ဝန်းလေးတွေကွေးတတ်အောင် ရီမိတာလေးကို
မောင်က မကြည့်ကြည့်နဲ့ကြည့်လေတော့ ရုပ်ပင်တည်သွား
ရပါ၏။
ညကျရင် ထပ်ပြီးချစ်တေးသံသာလုပ်ကြမည့် အတွဲကြောင့်
ကိုယ်ကပင်အရင်ဦး၍ ရိုးဆီမှာ စကားပါးထားလိုက်၏။ဒါမျိုး
တော့ဘယ်အကြောခံနိင်လေမလဲ။ သူကြမ်းကိုယ်ကြမ်းပဲ။
"ဘယ်သွားခိုင်းနေတာတုန်း အလိမ္မာတုံးလေးသားလေးရဲ့"
"မေ..အေမ! ကိုကြီးဗလ...ကိုကြီးဖိုးရှုပ်"
"သားတို့ကိုတွေ့လို့ အိမ်ပေါက်ဝကနေ ခြံပြင်ထိသွားခိုင်းနေ
တာနေမှာပေါ့ဗျ"
ဟု ဖိုးရှုပ်က ဝင်ပြောလိုက်လေသည်။
"မဟုတ်...မဟုတ်ပါဘူး"
"အမေလး!မေအကေတာ့ စကားနားထောင်တဲ့သားငယ်လေး
ဆိုပြီး ချီးကျူးနေတာ...ဒင်းက ယောင်းမမြင်းစီးရုံတင်မက
ဘူး၊ ယောင်းမနဲ့ ခေါင်းပါခေါက်သွားသေးတာ"
"ဘယ်မှာခေါက်လို့လဲ..အမေခေါင်းကို..ဟွန့်"
"ညီလေး...မင်းကိုငါတို့က မဖြစ်သင့်တာမဖြစ်ရအောင်တား
ခဲ့တာ၊အခုတော့ဖြစ်သွားပြီ...တောက်!ဟာကြာ"
"အေးဟယ်...နင့်မအေဆို ညကသားသမီးဇောနဲ့လိုက်ရှာနေ
တာ တညလုံး၊ နင့်လည်းအေ...အသက္က18ပြည့်တာနဲ့
တန်းကိုယူတော့တာပဲ"
"ဒေါ်လေးကျတော့ အမျမသက္ကို လင်ယူခိုင်းချင်နေတာမ
ဟုတ္ဘူးလား...ယူတယ်..ယူတယ် ဘာဖြစ်လဲ"
"ဘာရယ့်!အမလေးနော်..ဟင်း"
"တော်တော့...ဘာများကောင်းနေလို့ ကိုယ့်အဒေါ်ကိုရန်တွေ့
နေတာ...ရိုးလေးတို့ကိုဘယ်လောက်အားနာဖို့ကောင်းလဲ၊
ဘယ်မှာလဲ နင့်လင် သွားခေါ်ခဲ့"
အဒေါ်မြလတ်က သူကိုဟုတ်တာမှန်တာတွေပြောလို့ နာသြား
လိုက္တာမွ ဆတ်ဆတ်ကိုခါလို့၊အံကလည်းကြိတ် မျက်လုံးပါ
ပြူးသွားသေး၊ အမျမသက္ကေတာ့ ကျုပ်ရဲ့ ပူပူနွေးနွေးလင်
ကို ပြုံးတောင်ပြနေလိုက်သေးတယ်...အံ့ျသပ ကမေ်ဘာဇရယ်။
"ဒီမှာပဲလေ"
"ဟဲ့...ဘယ်မှာလဲ...နင့်လင်ကိုပြောနေတာ"
"ဒီမှာပဲရှိနေတာကို...တကယ်ပဲ"
"အငယ်ကောင်..မင်း ငါတို့ကိုနောက်နေတာလား၊ဘယ်မှာ
လဲမင်းယောကျ်ား"
"ဟုတိပါ့ဗ်...မနောက်ကောင်းမစကောင်းတာကို"
"ဘယ်မှာလဲခေါ်လိုက်လေ မောင်လေးရဲ့"
ခက်ကော...ဘေးနားမှာ ငုတ်တုတ်ကြီးထိုင်နေလျက်နဲ့ဘာ
များဖြစ်ကြလို့ အိမ်ထဲထိ မျက်လုံးစွေကြည့်နေကြတာလဲ။
"အမေတို့ကလည်း ဒီက နိင်ငံခြားလူကြီးလေဗျာ..အာ့ကျုပ်
ရဲ့ ယောကျ်ား၊ခင်ဗျားလည်း ဝစီပိတ်မနေနဲ့၊နည်းနည်းပါးပါး
ဝင်ပြော"
"ဘာ!"
"ဟမ်..ဟင်!"
"ဘုရားရေ!"
"ဘယ်လိုတွေဖြစ်ကုန်တာ"
လီယြန္က ကောင်လေးနှုတ်ကနေ သူ့ကိုယောကျ်ားပါလို့ပြော
စေချင်လို့ တမင်ဝင်မပြောပဲ ပြုံးပြုံးကြီးကြည့်နေရင်းမှ
အမာန်ခံလိုက်ရတာမို့ ပို၍ပင် သဘောကျမိပါလေပြီ။
"အရင်ဆုံး တောင်းပန်ပါရစေ...ကျွန်တော် ဖိူးကံကောင်းကို
တကယ်ချစ်မိသွားလို့ ညကခိုးပြေးမိသွားတာပါ၊ စိတ်ထဲမှာ
တွေးနေကြမဲ့ တစ်ခါစားဉာဏ်နဲ့ချစ်တာမဟုတ်ပဲ ခမ်းခမ်းနား
နားလက်ထပ်ဖို့လည်း စီစဉ်မှာပါ"
"တကယ်...တကယ်ကြီး နိင်ငံခြားကောင်လေးနဲ့လားအေ"
"ဟုတ်ပါတယ်...ချစ်မိတဲ့အပြစ်မို့ နားလည်ခွင့်လွှတ်ပါနော်
မေမေ"
"အမေနော်...ကျုပ်နဲ့လူကြီးနဲ့က အတည်ညားပြီးသွားပြီ၊
ခွဲမယ်လို့မကြံနဲ့၊ ကျုပ်ယောကျ်ားနဲ့ပဲနေမှာ"
"အမေလး!လင်ချစ်ကြီးရယ်...ကျုပ်ကလည်းမခွဲပါဘူး
တော်"
"အေမ...တကယ်သဘောတူမို့လား"
ဟု ဗလက ဝင်ပြီးဖြတိပြောလိုက်လေသည်။
"မေမေ...တကယ်အတည်နော်..လူကြီးဖြစ်ပြီးမလိမ်ရဘူး"
"မလိမ်ပါဘူးအေ...ဒီလိုသမက်မျိုးဆို ဆယ်ခါပြန်သဘော
တူတယ်တော်ရေ...အရင်ကသာ ရွာမှာသတင်းကတမျိုးဖြစ်
နေတာဆိုတော့"
"နေပါဦးငါမေးပါဦးမယ်...မင်းကငါ့သမီးကိုချစ်ကြိုက်သလို
ပိုးပန်းပြီး အခုလိုလုပ်သွားတာ ဘယ်လိုလုပ်ရက်မျိုးလဲ
နှမချင်းကိုယ်ချင်းမစာအေ"
အဒေါ်ဖြစ်သူမြလတ်က မခံချီမခံသာ ဒေါသစိတ်တွေနဲ့ လီယွန်ကိုအပြစ်တင်လေတော့၏။ မြသက်မှာလည်း အံ့ျသ
လွန်းလို့ဘာမှမပြောနိင်ပဲ မျက်ရည်လေးတွေဝိုင်းစွာ။
"ကျွန်တော်ပြောပြမယ်...တကယ္က"
"နေ...ကျုပ်ပြောမယ်လူကြီး..ဒီမှာဒေါ်လေးမြလတ်၊ ကျုပ်
လင်ကလေ ကျုပ်ကိုပဲကြိုက်တာချစ်တာ၊ အစတည်းက ကျုပ်ကိုပဲပိုးပန်းတာကို ကျုပ်ကငြင်းထားလို့သိရဲ့လား၊အမ
မြလတ်နဲ့ ကျုပ်လင်နဲ့ကဘာမှမပတ်သက်ဘူး၊ ကိုယ့်သမီး
လည်းကိုယ်မေးကြည့်ပါဦး...စီးတဲ့မြင်းလားအထီးလားမသိ
အမလားမသိပဲ ရမ်းသန်းမစွပ်စွဲနဲ့ ကျုပ်လင်ကိုပြောရင် တစ်
စက်လေးမှမကြိုက်ဘူးသိရဲ့လား"
"အမလေးနော်...ဒါဆိုရွာကသတင်းတွေပျံနေတုန်းက နင့်
လင်ကငြိမ်နေတာကျတော့ကော"
"ကျုပ်လင်က တကူးတကလိုက်ဖြေရှင်းနေရအောင် ဘာမို့
လို့လဲ...ရွာကိုလာတဲ့ဧည့်သည့်ကို ဧည့်ဝတ်ကျေမယ်မရှိဘူး
ရွာက အတင်းစကားကြားတာနဲ့ ဟုတ္လားမဟုတ္လားမသိ
ပဲလိုက်ယုံတယ်ပေါ့ဒေါ်လေးကလေ..သူမ်ားကဟုတ္တယ္ဆို
ဒေါ်လေးက ယုံစရာလား...ဟင်း ဆက်ပြောရင်ဒီပါးစပ်နဲ့တွေ့
တော့မယ်...ညက် ကျုပ်လင်နမ်းဖို့ချန်ထားရဦးမယ်"
"နင်!နင်"
"မေမေရယ်...တော်ပါတော့၊သမီးရှက်တယ် ပြန်ကြရအောင်
ဟင့်"
"အမမြသက် သိက္ခာငဲ့လို့ ဘာမှမပြောပဲနေတာကို အဟုတ်
ကြီးထင်မနေနဲ့...ပြန်တော့"
စိတ်ဆိုးဒေါသထွက်စွာဖြင့် မြသက်တို့သားအမိမှာ အမြန်
ထွက်သွားကြသလို ကျန်လူများနဲ့အတူ လီယွန်မှာလည်း စြာ
လွန်းတဲ့အစွာလေးကြောင့် ပါးစပ်အဟောင်းသားလေးတွေ
ဖြစ်လို့။
အမိန့်တို့လင်နှစ်ယောက်မှာတော့ ရန်ပွဲကိုဂရုမစိုက်နိင်ပဲ
ညစာအတွက် အခုတည်းကစကားမြည်တီးကြိုးပမ်းနေပါ၏။
ဘာလို့အမိန့်ရဲ့တောင်းဆိုမူကို အင်တင်တင်လုပ်နေလည်း
ဆိုရင် လီယွန်တို့အတွဲရှိတာမို့ သခွပ်ရိုးမှာ သိပ်ရှက်နေလို့ပါ
ပင်။
✨✨✨✨✨
upပေးလိုက်ပြီနော်...အမိန့်တို့အခန်းကဒီအပိုင်းမှာနည်းပါ
တယ်။လီယွန်တို့အတွဲရဲ့ အခန်းဆက်လေးမို့ပိုများနေတာပါ
နော်။