သီခ်င္းႏွင့္12နာရီမွာခိုးရာလိုက္ဖို႔ အခ်က္ျပသည္ဆိုတာ
ဖိုးကံေကာင္းသိသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္အဝတ္အစားထုတ္ႏွင့္
သူ႔အတြက္အေရးႀကီးတဲ့ ပစၥည္းေလးေတြကိုထည့္ထားသည့္
အိတ္ေလးကို အကိုေတြမျမင္ေစရန္ အခန္းေထာင့္ေလး၌
က်က်နနေလး ေသခ်ာသြားဝွက္ထားလိုက္ေလသည္။
ျမန္မာစကားပီကလာမပီကလာႏွင့္ သီခ်င္းဆိုေနတဲ့လူႀကီး
ကို ရီခ်င္ေပမဲ့လည္း မၾကာခင္ပဲ ကိုယ့္ရဲ႕မူပိုင္ေယာက်္ား
ျဖစ္လာေတာ့မည္ဆိုေတာ့ မေလွာင္ရဲ။ ဒါမ်ိဳးက် အၾကံေတြ
သိပ္ထုတ္တတ္ သိပ္ကိုတတ္တဲ့လူႀကီး။
ကိုယ္ကို႔၌မွာလည္း ဒီလို နိင္ငံျခားသားလူတစ္ေယာက္နဲ႔
အေၾကာင္းပါဖူးစာဆံုရမယ္လို႔ တစ္ခါမ်ွပင္စဥ္းကိုမစဥ္းစား
ျဖစ္ခဲ့။
ဒီလူႀကီးကို ေၾကာက္စိတ္ေကာ သူ႔ရဲ႕ဘဝကိုပါသိသြားပါက
ရြံ႐ွာမုန္းတီးသြားမည္ဟုပါ တထစ္ခ်ယံုၾကည္ထားတာမို႔ပါ
ေပါင္းစပ္၍ အႀကိမ္ႀကိမ္ျငင္းဆိုခဲ့သည္မဟုတ္လား။တကယ္
တမ္း သူနဲ႔ခိုးရာလိုက္ရမည္ဆိုေတာ့ ႐ွက္သည္းပိုရင္ခုန္ႏွလံုး
တုန္မိသလို ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေလးေတြေတာင္ေအးစက္၍
ထိုင္ထမရေလတဲ့ေဝဒနာေလးျဖင့္ တိုးတိတ္တိတ္ျဖင့္သာ
စိတ္ပူေနရေလ၏။
သို႔ေသာ္ျငား အေမနဲ႔အကိုေတြကို ခြဲရေတာ့မည္ဆိုတဲ့ ခံစား
ခ်က္ေလးကေရာေထြးဝင္ေရာက္လာျပန္ေတာ့ ညိဳးငယ္က်
သြားတဲ့မ်က္ႏွာေလးနဲ႔အတူ သက္ျပင္းခပ္ရဲ႕ရဲ႕ သာခ်နိင္ေလ
ကာ....
အို...လူႀကီးေနာက္လိုက္ခ်င္ေတာ့လည္း သည္းခံရမွာပဲေပါ့။
"႐ိုး...သူ႔ကိုေသခ်ာေျပာခဲ့တာေသခ်ာတယ္မလား၊သူကေကာ
ဒီည လိုက္မယ္လို႔ျပန္ေျပာတာ က်ိန္းေသပါတယ္ေနာ္"
ဟု လီယြန္က ဖိုးကံေကာင္းရဲ႕ျငင္းပယ္မူကိုခံခဲ့ရတဲ့သူပီပီ
စိတ္မခ်ျဖစ္ေနဟန္ အေလာသံုးဆယ္။
"ငါ့အခ်စ္က လိမ္ပါ့မလား မင္းသာ မယံုသၤကာျဖစ္မေနနဲ႔
ဒါလား ေစာ္ေတြနဲ႔ပတ္ေမႊခဲ့တဲ့ေကာင္...အီဒန္သာျမင္ရင္
ေသြးအန္ေနမလားပဲ"
"အကိုလီယြန္ စိတ္ခ်ပါ...ဖိုးကံေကာင္းက အင္း လို႔ေခါင္း
ၿငိမ့္ၿပီးရင္ ျပန္ေခါင္းမခါတတ္ဘူး...သူကေခါင္းမာတတ္တဲ့
ကေလးျဖစ္ေပမဲ့ သူေျပာတဲ့စကားကိုျပန္မျပင္တတ္ဘူးရယ္"
သခြပ္႐ိုးအေနနဲ႔ စိတ္ပူရင္ေမာေန႐ွာတဲ့ ဖင္ပူရင္ပူ စိုးထိတ္
စိုးရြံေနပါေသာ လီယြန္ကို ကိုယ္ခ်င္းစာမိပါ၏။ ေမာင္က
ေတာ့ သူ႔ကိုအထိမခံေလတဲ့ စ႐ိုက္ေလးကိုျပသတာမို႔ ႐ိုး
သေဘာက်စြာျဖစ္ရေလၿပီးမွ ႏႈတ္ခမ္းေတြေကြးၫႊတ္သြား
မတတ္ ျပံဳးရပါေတာ့၏။
"ဘာေတြ ရီေနတာလဲ"
ေဟာၾကည့္...ေမာင္ကေတာ့ သူ႔ကို တစ္စက္ကေလးမွ မ်က္
ႏွာအမူအရာအေျပာင္းအလဲမခံ...အမူအရာေလးပ်က္ယြင္း
သြားတာႏွင့္တင္ စိတ္ပူတတ္သလို ဆူေငါက္တတ္သလို
ေလးနဲ႔ သိပ္ဂ႐ုစိုက္႐ွာ၏။
တကယ္ပါ ေမာင္ကေလ ႐ိုးထက္အသက္ႀကီးတဲ့ေကာင္ေလး
ျဖစ္သင့္တာ...သို႔ေသာ္ျငား ေမာင့္ဆီမွာ ဆိုးသြမ္းတဲ့ဗီဇေလး
ေတြကထင္ေပၚေနေသာ္ျငား ႐ိုးအတြက္ ရင့္က်ပ္မူေတြနဲ႔
အထိမခံပဲဂ႐ုစိုက္ယုယတတ္တဲ့ အၾကင္နာေတြကခိုလံႈကိန္း
ေအာင္းေနသည္ေလ။
ေမာင္ကို ႐ိုးအရမ္းခ်စ္သလို ေမာင္ကလည္း ထပ္တူထပ္မ်ွ
ခ်စ္လိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္မည္သာ။
....................
"ဖိုးကံေကာင္း...ဒီည ေစာေစာအိပ္ေနာ္...လငပုပ္ဖမ္းတာ
ၾကည့္ခ်င္တယ္ဘာညာေတြမၾကားခ်င္ဘူး"
"ဘာ...ဘာလို႔လဲအေမရ"
"စကားကို႐ွည္ပါလားေအ..မေအကဒါဆိုရင္ ဒါေလးလုပ္
လိုက္ေတာ့မေကာင္းဘူးလား...ဒီည သူခိုးႀကီးညေပမဲ့
မနက္က ရြာကသူႀကီးက ရြာနားနီးစပ္ေတြမွာ လူစိမ္းသူခိုး
ေတြကပ္တာၾကားေနရတယ္ဆိုလို႔ စိတ္ပူလို႔ေပါ့ေအ"
"ကပ္ပဲကပ္တာေလ...ခိုးမွမခိုးတာပဲဥစၥာ"
"ေျပာလို႔ရမလား...သူခိုးႀကီးညေယာင္ေယာင္ဘာေယာင္
ေယာင္နဲ႔ ႐ွိတာေလးေတြခိုးသြားရင္ဘယ္ႏွယ္လုပ္စ၊ နင့္အ
ကိုႀကီးဗလ႐ွိေပမဲ့ အလတ္ေကာင္ဖိုး႐ႈပ္ကဘာမွအားမကိုးရ
ဘူး...တကယ့္တကယ္ျဖစ္ၾကည့္...ဖင္လွန္ၿပီးေျပးမဲ့အေကာင္"
"........."
ႏႈတ္ခမ္းေလးဆူလ်က္ အင့္ခနဲ႔ ကိုယ္ေလးသိမ့္သြားမိတဲ့အထိ
ဆူေကာက္သလို ပံုစံေလးျဖင့္ ျပတင္းဝကေန အိမ္အျပင္
ဘက္ကိုလွမ္းေမ်ွာ္လိုက္ပါ၏။
အခုထိကြပ္ပ်စ္ေပၚ၌ စကားေကာင္းေနၾကတဲ့ အမ်ိဴးေတြနဲ႔
အမျမသက္တို႔ေတာင္မျပန္ေသးပါပဲနဲ႔ ပိုရန္ေကာဟု အေမ
ကိုစိတ္ေကာက္ခ်င္မိသည္။
"ဟဲ့ ၾကားလားလို႔ အငယ္ေကာင္"
ဇြတ္ပဲဗ်ာ...လင္ေနာက္လိုက္မလို႔ပါဆိုေနမွာပဲ။
"အင္းပါလို႔ ျခင္ကိုက္ရတဲ့ၾကားထဲ အေမကလည္း"
"ကိုယ့္အေျခအေနသိ...ကိုယ္ကသူမ်ားေတြနဲ႔တူတာမဟုတ္
ဘူး၊ ရည္းစားရေနၿပီဘာညာ ရြာထဲသတင္းထြက္တာလံုးဝ
မၾကားခ်င္ဘူးေနာ္...ၾကားတဲ့ေန႔က ငါနဲ႔မေတြ႔ခင္ နင့္အကို
ဗလနဲ႔ အရင္ေတြ႔ရမယ္ပ...ငါလည္းနင့္အတြက္စိတ္ပူရင္
ေလးပါတယ္ အငယ္ေကာင္ရယ္"
စိတ္မပူနဲ႔အေမေရ...အေမသားအငယ္ဆံုးေလးကဒီည
ေယာက်္ားေနာက္လိုက္ေတာ့မွာ...ဟီးဟီး။
"စိတ္ခ်ပါအေမရ...ရည္းစားမထားပါဘူး"
လင္ေနာက္ပဲလိုက္မွာအေမေရ...ဟု စိတ္ထဲ တန္းခနဲ႔ေပၚ
မိလိုက္တာနဲ႔ ရင္ထဲအေတြးထဲ ဟိုလူႀကီးရဲ႕မ်က္ႏွာက ကြပ္ခ
နဲ႔ေနေအာင္ေပၚလာရျပန္သည္။
ခင္ဗ်ားႀကီးကေလ သူမ်ားအေနအထိုင္ရခက္မေတြးရမေနနိင္
ေအာင္သိပ္လုပ္တာပဲ...ဟြန္႔ ေတြ႔မွ ဆံုးမပစ္မယ္။
"ျမသက္တို႔မ်ား ကံေကာင္းလိုက္တာ၊ ႐ုပ္ေလးကလည္းလွ
ပိုးပန္းေနတဲ့သူေတြကလည္း ဝိုင္းဝိုင္းလည္၊ ဒီၾကားထဲ နိင္ငံ
ျခားေကာင္ေလးကလည္း ျမသက္ကို ႀကိတ္ခ်စ္ေနတာဆို
ေတာ့...ေနနဲ႔လ...ေရႊနဲ႔ျမေပါ့ေတာ္"
အိမ္ေပၚကေန သူကိုဆံုးမေျသာ္ဝါဒေတြေႁခြၿပီး အိမ္ေ႐ွ႕ဆင္း
သြားတဲ့အေမက ကြပ္ပ်စ္ေပၚ၌ ထိုင္ၿပီးေလေပါေနတဲ့အမ်ိဳး
ေတြကို အမျမသက္က ဘယ္လိုကံေကာင္းတာ လင္ရကံ
ေကာင္းမွာနဲ႔ ပိုၿပီးခံျပင္းမိတာေလးက သူ႔လူႀကီးကဘယ္နား
ကပါလာတာတုန္း...အဲ့လိုေျပာေလ အမျမသက္တို႔ကပိုသ
ေဘာက်ပိုႀကိဳက္ေလပင္။
"ဒါေပါ့ေအ...မျမလတ္ တို႔က သမက္ရကံေကာင္းဦးမွာ..
ငါၾကားမိတာေတာ့ အဲ့နိင္ငံျခားေကာင္ေလးက ပိုက္ဆံလည္း
အရမ္းခ်မ္းသာတာတဲ့...႐ုပ္ကလည္းခန္႔ညား အရပ္အ
ေမာင္းကလည္း ႐ွည္မားလိုက္တာ ၾကည့္မဝ႐ႈမဝႀကီးပါ
ေတာ္"
"ဟုတ္ပါ့ေတာ္...က်ဳပ္ျဖင့္အားက်လို႔ကိုမဆံုးဘူး"
ဟု အေမက ပီတီဝမ္းသာတဲ့မ်က္လံုးေလးေတြနဲ႔စကားတ
ေျပာေျပာျဖင့္ ပန္းကန္ထဲကမယ္ဇလီဖူးသုပ္ကို တဇြန္းစား
လိုက္ေလ၏။ အမျမသက္ကေတာ့ ေက်နပ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာ
ေလးျဖင့္ ႐ွက္ရြံတဲ့အျပံဳးေလးျဖင့္တျပံဳးျပံဳးျဖစ္ေနသလို
အရီးေလး ျမလတ္ကလည္း သူ႔သမီးေကာင္းစားမည့္အေရး
ဒို႔အေရး ဆိုသလို ငါ့သမီးေလးေတာ္လိုက္တာ ဟုအဓိပၸါယ္
ေဆာင္ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြျဖင့္ ေဖာ္ေဆာင္ေနပါ၏။
"ျမသက္သာ အဲ့ေကာင္ေလးနဲ႔ညားလို႔ကေတာ့ ငါတို႔ရြာမွာ
ပထမဦးဆံုး နိင္ငံျခားသားနဲ႔ လက္ထပ္တဲ့သူက ျမသက္ပဲ
ျဖစ္လိမ့္မယ္"
"မၾကာခင္ ျဖစ္မွာမပူနဲ႔..ဟိုကသီခ်င္းေလးနဲ႔ေတာင္ ေစာင္း
ေျမာင္းဆိုသြားေသးတာပဲ ၾကည့္ေတာ့"
"ႀကီးေဒၚတို႔ကလည္း မဟုတ္ပါဘူးဆိုေနမွ..အကိုၾကားရင္
တမ်ိဳးထင္ကုန္ေတာ့မွာပဲ"
"အမေလး...႐ွက္ေနတာ၊႐ွက္ေနတာ"
ဒုန္းဆိုင္းကို အိမ္ေပၚက ဆင္းလာလိုက္ၿပီးေနာက္ ဆူပုတ္
မေက်မနပ္ျဖစ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာထားကို ခပ္ေျပေျပေလးေျဖ
ေလ်ာ့လိုက္ၿပီးေနာက္...ဟိုလိုလို ဒီလိုလို အမူအရာေလးနဲ႔
ဟန္ျပလိုက္ေလသည္။
"အေမတို႔ကလည္း အမျမသက္ကမဟုတ္ပါဘူးဆိုေနမွဇြတ္၊
ဟိုလူႀကီးက တကယ္လားအတည္လားေတာင္မသိပဲနဲ႔ ရမ္း
ေျပာေနတာ ေတာ္ၾကာအမျမသက္ပဲ စိတ္ညစ္ရမယ္"
"ဟဲ့ ဘာစိတ္ညစ္စရာ႐ွိလို႔လဲ...အဲ့ေကာင္ေလးက ျမသက္
ကိုႀကိဳက္ေနတာ...ငါထင္ရင္မမွားဘူး"
ဟု အရီးပိုးတင္က သူ႔တူမဘက္ကေန မားမားမတ္မတ္ႀကီး
ရပ္တည္ျပပါ၏။
"အဲ့ဒါခက္တာ...ႀကီးေဒၚတို႔ကမဟုတ္တာေတြေကာဟုတ္
ေယာင္ေယာင္ေတြေျပာေတာ့ တစ္မ်ိဳးေတြထင္ကုန္ၾကေကာ
ေမးၾကည့္ပါဦး..အမျမသက္ကေကာ ေမတၱာ႐ွိလို႔လားလို႔"
"ျမသက္က မိန္းကေလးေလ..ဒီကေလးႏွယ္ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္
တာဝင္မပါစမ္းပါနဲ႔ ဖိုးကံေကာင္း နင့္ကိုငါေစာေစာအိပ္လို႔
ေျပာထားတယ္ေနာ္"
အေမက အမျမသက္တို႔ေ႐ွ႕မ်က္ႏွာပူတာေၾကာင့္ ဖိုးကံေကာင္းကို ပါးစပ္ပိတ္ေနရန္ သတိေပးေနပါေခ်၏။
"အို..ဒါကေတာ့ အမျမသက္က...ဟို အမျမသက္က က်ဳပ္
ရဲ႕အမဝမ္းကြဲမို႔စိတ္ပူလို႔ပါ"
"စိတ္မပူပါနဲ႔ကြယ္...အမကေကာ ထိန္းသိမ္းမေနတတ္တာ
က်လို႔...သို႔ေပမဲ့ ငါ့ေမာင္ရဲ႕ေစတနာေဒါေသာေလးကို နား
လည္ပါတယ္...ဖူးစာဆိူတာ နဖူးစာရြာလည္လို႔ ကိုယ့္ေ႐ွ႕
ေရာက္လာရင္ ဘာနဲ႔တားတားမရေပဘူးမဟုတ္ေလလား"
ဒီစကားရဲ႕ အဓိပၸါယ္က လူႀကီးကိုသေဘာက်ပါတယ္၊ဖြင့္ေျပာ
ရင္ တန္းလက္ခံမည္ဆိုတဲ့သေဘာေပါ့၊ ထိုစကားကိုၾကားမိ
တာနဲ႔တင္ ေသြးမ်ားေျပာင္းျပန္လည္စီးဆင္းသြားသလို မခံခ်င္
ျဖစ္မိရေလသညိ။ သူတို႔ပါးစပ္အရသာခံေျပာေနတဲ့သူက
မၾကာခင္ျဖစ္လာမဲ့ သူ႔အမ်ိဳးသားျဖစ္တာမို႔ ေဒါသစိတ္ေလး
ေတာင္ေထာင္းခနဲ႔။
"ဟုတ္ပါၿပီ..ၿပီးတာပါပဲ"
ေနေပါ့...မနက္က်မွ က်ဳပ္နဲ႔ခိုးရာလိုက္ေျပးၿပီဆိုတဲ့သတင္း
ၾကားမွ မ်က္လံုးျပဴးမ်က္ဆံျပာမျဖစ္ၾကနဲ႔....ဟြန္႔။
......................
"ကူးကူး...တကူးကူးကူး"
အခန္းထဲ ခိုးရာလိုက္ေျပးဖို႔ ထိုင္ေစာင့္ေနရာမွ ခ်ိဳးဌက္ရဲ႕
ျမည္တြန္သံေၾကာင့္ ေခါင္းေထာင္မိေလၿပီ။
"တကူးကူးကူး...ဘြတ္"
ဘုရားေရ! ခ်ိဳးဌက္က ေအာ္ေနရင္းနဲ႔ဘယ္က အီးထြက္တဲ့
အသံလိုျဖစ္သြားရတာလဲ။
"တကူးကူးကူး....ဘြတ္..ဘြတ္...ပလြတ္ကူးကူး"
ဘာလဲဟ...ပလြတ္ကူးကူးတဲ့...မေနနိင္သိခ်င္မိတဲ့စိတ္
ေၾကာင့္ အိမ္ခန္းျပတင္းေပါက္တံခါးကိုအသာဖြင့္လိုက္မိ
သည့္အခါဝယ္...
"လူႀကီး"
ဟု ခပ္တိုးတိုးေရရြတ္မိလိုက္ေသာ အာေမဋိတ္သံေလးက
ထြက္ေပၚလာမိေခ်၏။ ထိုအျပင္ ဇိုးဇပ္ဆို အဝတ္ထုတ္ေလး
ကို ရင္ခြင္ထဲအသာပိုက္၍ အခ်ိဳျမဆံုးအျပံဳးေလးက ေပၚ
ေပါက္လာရေလသည္။
သို႔ေပမဲ့...
"ခ်ိဳးဌက္ရဲ႕အသံကလည္းဟယ္...အခုမွစေအာ္တဲ့အသံမ်ား
လားမွတ္ရတယ္...ေအာ္ကလည္းမေအာ္တတ္..အေရးထဲ
အီးကေပါက္လိုက္ေသး"
"ဝမ္းပ်က္ေနတာလားမွမသိတာ"
"အရင္ကေအာ္တဲ့အသံသိပ္မၾကားမိပါဘူး၊ဧကႏၱသူလည္း
လာခ်ိန္းေတြ႔ရင္း ေကာင္းသြားတာလားမွမသိတာ"
ဟု ျမသက္ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ သက္ထားမွ ဝင္ေျပာလိုက္
ေလ၏။
"ဘာလဲဟဲ့...ေကာင္းသြားတယ္ဆိုတာ"
"ဟိုေလ...ကိုေက်ာ္ႀကီးဆိုင္မွာၾကည့္လိုက္ရတဲ့ ဗၶီဒီယိုကား
ထဲမွာ ေကာင္းသြားတယ္ဆိုတာ ညားသြားတာကိုေျပာတာ
လို႔ေတာ့ၾကည့္လိုက္ရတာပဲ...ဟီး"
"ဟင္း....ဒါမ်ိဳးေတာ့တတ္ပ...လယ္ထဲေပါင္းသင္ပါဆိုေတာ့
ေနပူရတာနဲ႔ေက်ာပူရတာနဲ႔ အ႐ိုးမ်ားသေလးခ်ီးခါးသေလးနဲ႔
ဟင္း အပ်ိဳမေတြေနာ္ မေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး"
အဆူခံလိုက္ရတာေၾကာင့္ စကားဝိုင္းထဲက အပ်ိဳမေတြမွာ
ဇာတ္ေလးေတြပု ေခါင္းကိုငုတ္လို႔ျပံဳးစီစီ ျဖစ္သြားၾကေလ၏။
သူခိုးႀကီးညျဖစ္တဲ့ ဒီညမွာေတာ့ စကားဝိုင္းကလူစည္သလို
လကအရမ္းသာတာေၾကာင့္ ေကာင္းေကာင္းအလင္းေရာင္ရ
႐ွိသျဖင့္ ရြာလမ္းေပၚမွာထြက္ေဆာ့ေနေသာ ကေလးတစ္
သိုက္ေတြလည္း႐ွိသလို ႀကိဳ႕ၾကားႀကိဳ႕ၾကား စကားေျပာရင္း
အိမ္ျပင္ခဏတျဖဳတ္ထြက္ထိုင္ေနၾကတဲ့ သက္ႀကီးရြယ္အို
မ်ားလည္း႐ွိၾကေလ၏။
ထိုအျပင္ ပူပူေႏြးေႏြးခိုးရာလိုက္ေျပးတဲ့ လူမသိလိုက္ေလတဲ့
လင္ႏွစ္ေယာက္လည္း ႐ွိေနၿပီဆိုတာ မည္သူမ်ွမရိပ္မိမသိ႐ွိ
ၾကေခ်။
"ဟင့္"
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ...ေကာင္ေလး"
ဖိုးကံေကာင္းရဲ႕ လက္ကိုဆြဲ အထုတ္ကိုပိုက္လို႔ ခိုးေျပးလာတဲ့
ေနရာကေတာ့ လူမသိသူမသိေနရာေတာ့မဟုတ္ အမိန္႔နဲ႔႐ိုး
တို႔ရဲ႕အိမ္ေလးပင္ျဖစ္သလို ဒီညေကာင္းစားမဲ့သူငယ္ခ်င္းျဖစ္
သူအတြက္ အမိန္႔ဆိုသည္မွာလည္း ႐ိုးနဲ႔အိပ္စက္ေလတဲ့
အိမ္ထဲကအခန္းေလးကိုေပး၍ အိမ္ေ႐ွ႕ဘုရားခန္းေနရာ၌သာ
အခ်စ္ေတာ္ေယာက်္ားျဖစ္သူနဲ႔ အနားယူရန္ေရြးခ်ယ္လိုက္
ျခင္း။
ရြာကလည္း က်ဥ္းသလို ရြာျပင္ခိုးေျပးရင္လည္း သူခိုးႀကီးည
မို႔လူသိမွာစိုးရိမ္မိသလို ရြာျပင္ေရာက္ရင္ျဖင့္ ေကာက္႐ိုးပံု
ေတြႏွင့္ဇရပ္အျပင္ စပါးပင္ေတြအျပည့္႐ွိတဲ့လယ္ကြက္ေတြ
ပဲ႐ွိတာေၾကာင့္ သူ႔လင္ေလးေၾကာက္ေနမွာစိုးလို႔ဆိုကာ
လီယြန္က အမိန္႔ဆီကအကူအညီေတာင္းထားရျခင္းပင္။
အခုမ်ားေတာ့ ဆီမီးခြက္ေလးမရဲတရဲ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲ
ခိုးရာသာလိုက္ေျပးလာရတာ ေၾကာက္စိတ္က တျဖည္းျဖည္း
ခ်င္းဝင္လာမိလာေသာအခါမွာေတာ့ အနားမွာ က်စ္လစ္ေန
ေအာင္ဖက္ထားတဲ့လီယြန္ရဲ႕ ေထြးေပြ႔မူေတြၾကား ကိုယ္ေလး
ကိုက်ံဳ၍ တအီအီနဲ႔ ဂ်ီက်စျပဳခ်င္လာသည္။
"တမ်ိဳးႀကီးပဲ...ေၾကာက္တယ္"
"ဘာေၾကာက္တာလဲ...ကိုယ္႐ွိေနတာကို မေၾကာက္ပါနဲ႔ကြာ
ဘာလဲ...ေကာင္ေလးအေမနဲ႔အကိုေတြသိမွာစိုးလို႔လား"
"အဲ့ဒါေကာ...ခင္ဗ်ားကိုေကာပဲ"
"ဘယ္လို ကိုယ့္ကိုေၾကာက္လို႔ဟုတ္စ...ေျပာပါဦးဘာေတြ
ေၾကာက္ေနရတာလဲ"
ကိုယ္ကအတင္းတိုးဖက္လို႔ မ်က္ႏွာႀကီးကို သူ႔မ်က္ႏွာႏုႏုအ
နားအတင္းတိုးကပ္ေလ ႐ွက္ရြံေၾကာက္စိတ္ပိုေနတဲ့ေကာင္
ေလးက မသိမသာ႐ုမ္းရင္းတြန္႔တြန္႔သြားၿပီး မ်က္လံုးခ်င္း
ေတာင္မဆိုင္ရဲ ျဖစ္ေနတာေလးေၾကာင့္ အသဲယားလြန္းလို႔
အၿငိမ္မေနနိင္ျဖစ္ေနရေလၿပီဆိုတာ ေကာင္ေလးသိမည္မ
ဟုတ္။
ပိုၿပီး အေနအထားကိုပံ့ပိုးေပးေလသည္တခုမွာက တြန္႔ဆုတ္
ေနပါေသာ နီပါးပါးႏႈတ္ခမ္းေလးနဲ႔ ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြ
အျပင္ အလိုက္သိတာေၾကာင့္ ျခင္ေထာင္ပါေထာင္ေပးထား
တဲ့အမိန္႔ေၾကာင့္ ျခင္ကိုက္မည့္ဒဏ္ကသာသာယာယာ ျဖစ္ရ
သလိုအေနအထားက အခုေနခ်စ္ပြဲဝင္ရင္ေတာင္ အလိုက္
သင့္ပင္ျဖစ္ေလသည္။
"က်ဳပ္က ဘယ္လိုခႏၶာကိုယ္မ်ိဳးလဲဆိုတာ ကိုႀကီး႐ိုးေျပာျပ
တယ္မဟုတ္လား"
ဟုေျပာေလတဲ့ အသံေလးကတိမ္ဝင္စြာ။
"ေျပာတယ္ေလ ဘာျဖစ္လို႔လဲေကာင္ေလး"
"ဟင္! အဲ့ေတာ့ ခင္ဗ်ားမအံျသသြားဘူးလား၊ ၿပီးေတာ့ က်ဳပ္
ကို စိတ္ထဲတမ်ိဳးေတြးမိသြားမွာပဲေလ၊ က်ဳပ္ကိုအေပ်ာ္ၾကံရင္
ျဖင့္ က်ဳပ္ေသမွာ"
"ေကာင္ေလးရာ...ကိုယ့္က တကယ္မခ်စ္ပဲ အေပ်ာ္ၾကံေန
တယ္လို႔ေကာင္ေလးေတြးထင္ေနတယ္မဟုတ္လား၊ ကိုယ္
မင္းကို တကယ္အတည္လက္ထပ္မွာ၊ မနက္ျဖန္က်ရင္တစ္
ရြာလံုးသိသြားမဲ့ကိစၥပဲကြာ...ကိုယ္ကလိမ္ၿပီး တနပ္စားဥာဏ္
နဲ႔အေပ်ာ္ၾကံပါ့မလား...အမိန္႔နဲ႔သခြပ္႐ိုးတို႔ေတာင္႐ွိေနတာ
ပဲကို...မေၾကာက္နဲ႔ေနာ္"
ေဖးမႏွစ္သိမ့္ေပးေလေတာ့ ေကာင္ေလးမွာ အစကလိုအ
တင္းျငင္းဆန္တာမ်ိဳးမ႐ွိေလေတာ့ပဲ ၿငိမ္က်သြားကာ မရဲတရဲ
သူ႔ကို မ်က္လံုးေလးလွန္ၾကည့္ကာ ရင္ခြင္ထဲကေန စိုက္
ၾကည့္လာေလသည္။
လက္ဖဝါးႏုႏုကို ဆုပ္ကိုင္ထားတာမို႔ ေအးစက္တုန္ယင္ကာ
ေၾကာက္စိတ္ဝင္ေနတယ္ဆိုတာ လီယြန္ခန္႔မွန္းမိသည္မို႔
သူ႔ရဲ႕လက္ဖဝါးျပင္က်ယ္ႀကီးမ်ားျဖင့္ အေႏြးဓာတ္ေပးေန
ေလ၏။
"ေျပာေလ...ယံုတယ္မလား"
"မသိဘူးဗ်ာ...အခုေတာ့ခင္ဗ်ားအရမ္းအသားယူေနတာပဲသိ
တယ္၊လူကို ေတြ႔တည္းက ဖ်စ္ညႇစ္ေနတာ ဘာမ်ားမွတ္ေနလဲ
မသိဘူး...က်ဳပ္သာ အိမ္ကစိုက္ထားတဲ့ ဘူးသီးဆိုရင္ခင္ဗ်ား
လက္ခ်က္နဲ႔ေၾကမြကုန္လို႔ စားရမွာေတာင္မဟုတ္ဘူး"
"ကိုယ္ပဲစားခ်င္လို႔ ဖ်စ္ညႇစ္တာေလကြာ...ဘယ္သူကိုစားေစ
ခ်င္ေနရတာလဲအခ်စ္ေလး"
"ဘာအခ်စ္ေလးလဲလို႔...ခင္ဗ်ားေနာ္"
"ေဟာဗ်ာ! ညားေတာ့မွာမို႔ ျခင္ေထာင္ထဲေတာင္ေရာက္ေနၿပီ
ကိုယ္မင္းကို တကယ္ခ်စ္လို႔မင္းျဖစ္တည္မူကိုေတာင္လက္ခံ
ၿပီးခ်စ္မိသြားတာဆိုတာ မသိဘူးလား"
"သိဘူး...အခုမညားေသးဘူးေလ၊စကားအေျပာအဆိုဆင္
ျခင္လူႀကီး"
"မဆင္ျခင္နိင္ဘူးကြာ...မညားေသးဘူးဆိုေတာ့ညားေအာင္
လုပ္ရမွာေပါ့"
ျဗဳန္းခနဲ႔ အတင္းပစ္လွဲလိုက္ၿပီး အေပၚကေနအုပ္မိုးရင္း ရီေဝ
ညိဳ႕ငင္စြာ မ်က္လံုးညိဳေတြနဲ႔စိုက္ၾကည့္ရင္းမွ ျသ႐ွဆြဲငင္ေန
ေသာ အသံႀကီးနဲ႔ က်ယ္ေျပာတဲ့ရင္ခြင္ႀကီးေအာက္မွ ႐ုမ္းမ
ထြက္နိင္ေလစြာ လူႀကီးရဲ႕မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာ ႏွာေခါင္းခြၽန္ခြၽန္
ႀကီးကလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါေသလုေမ်ာပါး။
"ကိုယ့္ကိုခ်စ္လား...ကေလး"
"မသိ...မသိဘူး..ဖယ္ေပးဦး"
"ဘာလို႔ဖယ္ေပးရမွာလဲ၊ ၿပီးရင္ခ်စ္ၾကေတာ့မဲ့ဟာကို..ေျပာ
ကြာ ခ်စ္လား"
ခုန္လိုက္တဲ့ ရင္ေတြဆိုတာ ရြာကအိုးစည္ဒိုးပတ္သံလို ဝုန္း
ဒိုင္းဆူညံ့လို႔ တစ္ဆက္တည္းမွာပင္ ႏွာေခါင္းခြၽန္ခြၽန္ ေတြက
သူ႔ရဲ႕ပါးျပင္ေတြကိုထိကပ္လိုက္ကာ ႏႈတ္ခမ္းရဲရဲႀကီးမွ ႁပြတ္
ခနဲ႔ တစ္ခ်က္စုတ္လိုက္တာေၾကာင့္ လူကိုေအးခနဲ႔ ႐ိုက္ခ်
လိုက္သလိုပင္။
"ခ်စ္လား"
"......"
"ေခါင္းမညိမ့္နဲ႔ ပါးစပ္ကေျဖ"
"ခ်စ္..ခ်စ္တယ္"
အခုထိမ်က္လံုးခ်င္းမဆံုရဲ သူကေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕တစ္ကိုယ္လံုး
ကိုအုပ္မိုးစိုက္ၾကည့္ေနမည္မွာက်ိန္းေသပင္ျဖစ္၏။ အေျဖရ
သြားတာႏွင့္ ရီသံခပ္ရဲ႕ရဲ႕ေလးကိုၾကားရတာေၾကာင့္ ေလွာင္
ေလသလားဟု သူကိုၾကည့္လိုက္ေလေသာ္အခါ မေမ်ွာ္လင့္
ထားမိသလို ျမန္ဆန္လြန္းစြာ ႏႈတ္ခမ္းေတြဆီက်ေရာက္လာ
တဲ့အနမ္းေတြေၾကာင့္ မ်က္လံုးေလးပင္ျပဴးသြားရ၏။
"ႁပြတ္...ႁပြတ္...ဟင္း"
ကြၽမ္းက်င္ပိုင္နိင္ေနတဲ့အနမ္းမ်ားေအာက္ ႏႈတ္ခမ္းေလးပဲ့
ေႂကြမတတ္အနမ္းခံေနရသလို ေၾကာက္စိတ္႐ွက္စိတ္ေတြ
ေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႕အက်ီစကို က်စ္ေနေအာင္ဆုပ္ကိုင္မိေနၿပီး
ေျခဖ်ားေလးေတြကုတ္ထားမိေလသည္။
တဖန္ ေသမတတ္နမ္းေနတဲ့ အနမ္းေတြရပ္တန္႔ၿပီးသူနဲ႔အနီး
ကပ္ဆံုးမ်က္ႏွာကိုထားၿပီး စိုက္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ အနမ္း
နဲ႔တင္ေမာပန္းသြား၍ အသက္လု႐ႈေနသည့္မ်က္ႏွာေလးက
သိပ္ကိုလွပေနေလ၏။
ဒိတ္ဒိတ္ၾကဲ မိန္းကေလးေတြနဲ႔ ထင္တိုင္းၾကဲခဲ့တဲ့သူ႔မွာေတာ့
ဒါေလးနဲ႔က်မွ တစ္စစီခ်စ္ခ်င္စိတ္ကတဖြားဖြား။သူေလးကို
လည္း အရမ္းကိုခ်စ္မိသြားတာကလည္း ထူးဆန္းအံ့ျသဖို႔ပင္
ပိုေကာင္းေလသည္။
သေဘာက်လြန္းလို႔ ျပံဳးမိလိုက္သည့္ကိုပင္ ေကာင္ေလးက
ျမင္မိေအာင္ျမင္မိသြားၿပီး မ်က္ေစာင္းေလးထိုးလိုက္ေလ
ေတာ့ မိုင္ကုန္ပို႔လိုက္သလို စိတ္ေတြကိုတားဆီးမရေလ
ေတာ့။
"ခ်စ္တယ္ကြာ"
အဝတ္အစားမ်ားကို ခြၽတ္ခ်ေနတဲ့ လီယြန္ေၾကာင့္ေကာ သူ႔ကို
လည္းမလႊတ္နိင္ေအာင္ အနမ္းခံေနရတဲ့လည္ပင္းသြယ္သြယ္
ႏွင့္ လ်င္ျမန္စြာ ဆုပ္ကိုင္ေနေလတဲ့ ခပ္ဆူဆူရင္သားေတြေပၚ
ကလက္တစံုေၾကာင့္ ဒီလူႀကီး ဘယ္ေလာက္ကြၽမ္းက်င္ေနလဲ
ဆိုတာ ခန္႔မွန္းမိသလို အူတိုမိေလသည္။
"ဟင့္...ဖယ္ေပးဦး"
သူေျပာတဲ့စကားကို နားမပါေလစြာ ရင္အစံကို ကေလးေတြႏို႔
စို႔သလိုအစို႔ခံလိုက္ရတာေၾကာင့္ လူပ်ိဳေပါက္ေလးမွာ ေက်ာ
ပင္ေကာ့သြားရေလသည္။
"လူႀကီးလို႔"
အျမန္တားလိုက္မိေပမဲ့ လ်ွပ္စီးလက္သလို လ်င္ျမန္တဲ့လက္
ေတြက သူ႔ရဲ႕ေအာက္ပိုင္း လစ္ဟသြားမူကိုအခ်ိန္မီမတားဆီး
နိင္။
"ဟင့္...အဟင့္"
"ဘာျဖစ္လို႔ငိုတာလဲေကာင္ေလး...ကိုယ့္ကိုေျပာ"
"သိသားနဲ႔...အခုျမင္လိုက္ရေတာ့ ရြံသြားၿပီမလား"
"ရြံစရာလားကြာ..ပိုေတာင္ခ်စ္တာ...ေနာက္ဆို ကိုယ္တို႔က
ေလးေလးေတြတကယ္ရေတာ့မွာမို႔လို႔...ႁပြတ္၊ လက္ဖယ္
လိုက္ေနာ္...ကိုယ္မနာေအာင္ျပဳစုေပးမို႔"
"ဟင့္...မလုပ္ပါနဲ႔လား...က်ဳပ္ေၾကာက္တယ္"
"မေၾကာက္ပါနဲ႔...မနာဘူး...ကိုယ့္ကိုယံုတယ္မလား"
"ႁပြတ္."
ေခါင္းညိမ့္သလားေခါင္းခါသလားမသိေပမဲ့ ၿငိမ္သြားတဲ့အခြင့္
အေရးကိုလက္လႊတ္မခံနိင္တာမို႔ အျမန္အဆန္ပင္ ေပါင္
ၾကားေလးထဲ တိုးဝင္မိေလေတာ့ သခြပ္႐ိုးေျပာသလိုပင္
ေကာင္ေလးက ဒၶီလိင္ေလးဆိုတာအမွန္အကန္ပင္။
ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္လိုက္သလို လက္နဲ႔အုပ္မိုးကိုင္လိုက္တာ
ေၾကာင့္ တြန္႔ခနဲ႔ျဖစ္သြားတဲ့ေကာင္ေလးကို ျပန္ၾကည့္လိုက္
ရင္းမွ အခ်စ္မၾကမ္းခင္သက္သာေအာင္လုပ္ေပးလိုက္ေလ၏။
"အဟင့္...အဲ့လို..အဲ့လိုႀကီးက"
တြန္းထုတ္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးလက္ေတြကိုဖယ္႐ွားၿပီး စိတ္
အလိုက်လုပ္လိုက္ၿပီးေနာက္ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔လွေနတဲ့ေကာင္
ေလးရဲ႕မ်က္ႏွာျပင္အႏွံ မႊတ္သိပ္စြာနမ္း႐ိုက္လိုက္ၿပီး မိန္းမ
ကိုယ္ေလးထဲ တိုးဝင္လိုက္ေလသည္။
"အာ့...အေမ့..အား ဖယ္ေပးလို႔ဟင့္"
"ခဏေလးပဲ..ေနာ္အခ်စ္ေလး"
"ဟင့္အင္း နာတယ္ အာ့ဟင့္"
"ဟင္း...ဟ့"
"ဖယ္လို႔ အယုတ္တမာႀကီး..လူႀကီး အာ့"
တျဖည္းျဖည္းျမန္ဆန္တဲ့သူ႔ရဲ႕လႈပ္႐ွားမူေတြနဲ႔ နာက်င္လြန္း
လို႔ ႏႈတ္ခမ္းေလးဖိကိုက္စြာ မ်က္ရည္ေလးေတြက်ေနတဲ့
ေကာင္ေလးရဲ႕ ၿငီးသံေလးေတြေၾကာင့္ အိမ္ေ႐ွ႕ကအမိန္႔ၾကား
ရင္ျခင္ေထာင္ထဲ မ်က္ခြက္လာထိုးမွာစိုးရိမ္တာေၾကာင့္ အသံ
သိပ္မထြက္ေစရန္ အနမ္းေတြနဲ႔ပိတ္လိုက္ေလ၏။
သိမ့္သိမ့္တုန္ရီေနတဲ့ ကိုယ္လံုးေလးကို ထင္တိုင္းၾကဲေနတဲ့
လီယြန္နဲ႔ လႈတ္ခါေနတဲ့ျခင္ေထာင္နဲ႔အတူ တအီအီျမည္ေနတဲ့
ျုကမ္းျပင္ရဲ႕အသံေၾကာင့္ အိမ္ေ႐ွ႕ဘုရားခန္းကအမိန္႔မွာေတာ့
သူ႔ငယ္ခ်င္းျဖစ္သူရဲ႕ လက္စကိုသိတာမို႔ေခါင္းတခါခါႏွင့္
သက္ျပင္းခ်လိုက္သလို ရင္ခြင္ထဲ အိပ္ေနတဲ့ သခြပ္႐ိုးေလး
ကိုလည္း နဖူးျပင္ေလးကိုနမ္း႐ိုက္ကာ ရင္ခြင္ထဲပိုတိုးဖက္
ရင္း သူခိုးႀကီးညက အခ်စ္ၾကမ္းမ်ားႏွင့္ သာယာေျဖာင့္ျဖဴး
ေနပါေတာ့၏။
သို႔ေပမဲ့ မနက္လင္းရင္ေတာ့ ဖိုးကံေကာင္း လင္ေနာက္လိုက္
ေျပးတဲ့သတင္းနဲ႔အတူ အနားကပ္မခံတဲ့ေကာင္ေလးကို
အသားကုန္ေခ်ာ့ေနရမဲ့ လီယြန္စတစ္လာ ကိုျမင္ေတြ႔ရမည္
သာ။
✨✨✨✨✨✨
ေနာက္အပိုင္းထပ္upေပးမယ္ေနာ္။အလုပ္ကပင္ပန္းလို႔
ညေရာက္တာနဲ႔နားတာနဲ႔ကိုအိပ္ေပ်ာ္ေနလို႔ စာေရးဖို႔မနည္း
ႀကိဳးစားရတယ္ကြယ္။ မေရးျဖစ္လိုက္ရတဲ့ညေတြကိုလည္း
ႏွေျမာလို႔ စိတ္ကညစ္ ပင္ပန္းလို႔အိပ္ေပ်ာ္နဲ႔ပဲ ရက္ၾကာေန
တာမို႔ သည္းခံေပးပါေနာ္။
Uni.....
သီချင်းနှင့်12နာရီမှာခိုးရာလိုက်ဖို့ အချက်ပြသည်ဆိုတာ
ဖိုးကံကောင်းသိသည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက်အဝတ်အစားထုတ်နှင့်
သူ့အတွက်အရေးကြီးတဲ့ ပစ္စည်းလေးတွေကိုထည့်ထားသည့်
အိတ်လေးကို အကိုတွေမမြင်စေရန် အခန်းထောင့်လေး၌
က်က်နနေလး သေချာသွားဝှက်ထားလိုက်လေသည်။
မြန်မာစကားပီကလာမပီကလာနှင့် သီချင်းဆိုနေတဲ့လူကြီး
ကို ရီချင်ပေမဲ့လည်း မကြာခင်ပဲ ကိုယ့်ရဲ့မူပိုင်ယောကျ်ား
ဖြစ်လာတော့မည်ဆိုတော့ မလှောင်ရဲ။ ဒါမျိုးကျ အကြံတွေ
သိပ်ထုတ်တတ် သိပ်ကိုတတ်တဲ့လူကြီး။
ကိုယ်ကို့၌မှာလည်း ဒီလို နိင်ငံခြားသားလူတစ်ယောက်နဲ့
အကြောင်းပါဖူးစာဆုံရမယ်လို့ တစ်ခါမျှပင်စဉ်းကိုမစဉ်းစား
ဖြစ်ခဲ့။
ဒီလူကြီးကို ကြောက်စိတ်ကော သူ့ရဲ့ဘဝကိုပါသိသွားပါက
ရွံရှာမုန်းတီးသွားမည်ဟုပါ တထစ်ချယုံကြည်ထားတာမို့ပါ
ပေါင်းစပ်၍ အကြိမ်ကြိမ်ငြင်းဆိုခဲ့သည်မဟုတ်လား။တကယ်
တမ်း သူနဲ့ခိုးရာလိုက်ရမည်ဆိုတော့ ရှက်သည်းပိုရင်ခုန်နှလုံး
တုန္မိသလို ခြေဖျားလက်ဖျားလေးတွေတောင်အေးစက်၍
ထိုင်ထမရလေတဲ့ဝေဒနာလေးဖြင့် တိုးတိတ်တိတ်ဖြင့်သာ
စိတ်ပူနေရလေ၏။
သို့သော်ငြား အမေနဲ့အကိုတွေကို ခွဲရတော့မည်ဆိုတဲ့ ခံစား
ချက်လေးကရောထွေးဝင်ရောက်လာပြန်တော့ ညိုးငယ်ကျ
သွားတဲ့မျက်နှာလေးနဲ့အတူ သက်ပြင်းခပ်ရဲ့ရဲ့ သာချနိင်လေ
ကာ....
အို...လူကြီးနောက်လိုက်ချင်တော့လည်း သည်းခံရမှာပဲပေါ့။
"ရိုး...သူ့ကိုသေချာပြောခဲ့တာသေချာတယ်မလား၊သူကကော
ဒီည လိုက်မယ်လို့ပြန်ပြောတာ ကျိန်းသေပါတယ်နော်"
ဟု လီယြန္က ဖိုးကံကောင်းရဲ့ငြင်းပယ်မူကိုခံခဲ့ရတဲ့သူပီပီ
စိတ်မချဖြစ်နေဟန် အလောသုံးဆယ်။
"ငါ့အခ်စ္က လိမ်ပါ့မလား မင်းသာ မယုံင်္သကာဖြစ်မနေနဲ့
ဒါလား စော်တွေနဲ့ပတ်မွှေခဲ့တဲ့ကောင်...အီဒန်သာမြင်ရင်
သွေးအန်နေမလားပဲ"
"အကိုလီယွန် စိတ္ခ်ပါ...ဖိုးကံကောင်းက အင်း လို့ခေါင်း
ငြိမ့်ပြီးရင် ပြန်ခေါင်းမခါတတ်ဘူး...သူကခေါင်းမာတတ်တဲ့
ကလေးဖြစ်ပေမဲ့ သူပြောတဲ့စကားကိုပြန်မပြင်တတ်ဘူးရယ်"
သခွပ်ရိုးအနေနဲ့ စိတ်ပူရင်မောနေရှာတဲ့ ဖင်ပူရင်ပူ စိုးထိတ်
စိုးရွံနေပါသော လီယြန္ကို ကိုယ်ချင်းစာမိပါ၏။ မောင်က
တော့ သူ့ကိုအထိမခံလေတဲ့ စရိုက်လေးကိုပြသတာမို့ ရိုး
သဘောကျစွာဖြစ်ရလေပြီးမှ နှုတ်ခမ်းတွေကွေးညွှတ်သွား
မတတ် ပြုံးရပါတော့၏။
"ဘာတွေ ရီနေတာလဲ"
ဟောကြည့်...မောင်ကတော့ သူ့ကို တစ္စက္ကလေးမှ မျက်
နှာအမူအရာအပြောင်းအလဲမခံ...အမူအရာလေးပျက်ယွင်း
သွားတာနှင့်တင် စိတ္ပူတတ္သလို ဆူငေါက်တတ်သလို
လေးနဲ့ သိပ်ဂရုစိုက်ရှာ၏။
တကယ်ပါ မောင်ကလေ ရိုးထက်အသက်ကြီးတဲ့ကောင်လေး
ဖြစ်သင့်တာ...သို့သော်ငြား မောင့်ဆီမှာ ဆိုးသွမ်းတဲ့ဗီဇလေး
တွေကထင်ပေါ်နေသော်ငြား ရိုးအတွက် ရင့်ကျပ်မူတွေနဲ့
အထိမခံပဲဂရုစိုက်ယုယတတ်တဲ့ အကြင်နာတွေကခိုလံှုကိန်း
အောင်းနေသည်လေ။
မောင်ကို ရိုးအရမ်းချစ်သလို မောင်ကလည်း ထပ္တူထပ္မ်ွ
ချစ်လိမ့်မည်ဟု ယုံကြည်မည်သာ။
....................
"ဖိုးကံကောင်း...ဒီည စောစောအိပ်နော်...လငပုပ်ဖမ်းတာ
ကြည့်ချင်တယ်ဘာညာတွေမကြားချင်ဘူး"
"ဘာ...ဘာလို့လဲအမေရ"
"စကားကိုရှည်ပါလားအေ..မအေကဒါဆိုရင် ဒါလေးလုပ်
လိုက်တော့မကောင်းဘူးလား...ဒီည သူခိုးကြီးညပေမဲ့
မနက္က ရွာကသူကြီးက ရွာနားနီးစပ်တွေမှာ လူစိမ်းသူခိုး
တွေကပ်တာကြားနေရတယ်ဆိုလို့ စိတ်ပူလို့ပေါ့အေ"
"ကပ်ပဲကပ်တာလေ...ခိုးမှမခိုးတာပဲဥစ္စာ"
"ပြောလို့ရမလား...သူခိုးကြီးညယောင်ယောင်ဘာယောင်
ယောင်နဲ့ ရှိတာလေးတွေခိုးသွားရင်ဘယ်နှယ်လုပ်စ၊ နင့်အ
ကိုကြီးဗလရှိပေမဲ့ အလတ်ကောင်ဖိုးရှုပ်ကဘာမှအားမကိုးရ
ဘူး...တကယ့်တကယ်ဖြစ်ကြည့်...ဖင်လှန်ပြီးပြေးမဲ့အကောင်"
"........."
နှုတ်ခမ်းလေးဆူလျက် အင့်ခနဲ့ ကိုယ်လေးသိမ့်သွားမိတဲ့အထိ
ဆူကောက်သလို ပုံစံလေးဖြင့် ပြတင်းဝကနေ အိမ်အပြင်
ဘက်ကိုလှမ်းမျှော်လိုက်ပါ၏။
အခုထိကွပ်ပျစ်ပေါ်၌ စကားကောင်းနေကြတဲ့ အမျိူးတွေနဲ့
အမမြသက်တို့တောင်မပြန်သေးပါပဲနဲ့ ပိုရန်ကောဟု အေမ
ကိုစိတ်ကောက်ချင်မိသည်။
"ဟဲ့ ကြားလားလို့ အငယ်ကောင်"
ဇွတ်ပဲဗျာ...လင်နောက်လိုက်မလို့ပါဆိုနေမှာပဲ။
"အင်းပါလို့ ခြင်ကိုက်ရတဲ့ကြားထဲ အမေကလည်း"
"ကိုယ့်အခြေအနေသိ...ကိုယ်ကသူများတွေနဲ့တူတာမဟုတ်
ဘူး၊ ရည်းစားရနေပြီဘာညာ ရွာထဲသတင်းထွက်တာလုံးဝ
မကြားချင်ဘူးနော်...ကြားတဲ့နေ့က ငါနဲ့မတွေ့ခင် နင့်အကို
ဗလနဲ့ အရင်တွေ့ရမယ်ပ...ငါလည်းနင့်အတွက်စိတ်ပူရင်
လေးပါတယ် အငယ်ကောင်ရယ်"
စိတ်မပူနဲ့အမေရေ...အမေသားအငယ်ဆုံးလေးကဒီည
ယောကျ်ားနောက်လိုက်တော့မှာ...ဟီးဟီး။
"စိတ္ခ်ပါအေမရ...ရည်းစားမထားပါဘူး"
လင်နောက်ပဲလိုက်မှာအမေရေ...ဟု စိတ်ထဲ တန်းခနဲ့ပေါ်
မိလိုက်တာနဲ့ ရင်ထဲအတွေးထဲ ဟိုလူကြီးရဲ့မျက်နှာက ကြပ္ခ
နဲ့နေအောင်ပေါ်လာရပြန်သည်။
ခင်ဗျားကြီးကလေ သူများအနေအထိုင်ရခက်မတွေးရမနေနိင်
အောင်သိပ်လုပ်တာပဲ...ဟွန့် တွေ့မှ ဆုံးမပစ်မယ်။
"မြသက်တို့များ ကံကောင်းလိုက်တာ၊ ရုပ်လေးကလည်းလှ
ပိုးပန်းနေတဲ့သူတွေကလည်း ဝိုင်းဝိုင်းလည်၊ ဒီကြားထဲ နိင်ငံ
ခြားကောင်လေးကလည်း မြသက်ကို ကြိတ်ချစ်နေတာဆို
တော့...နေနဲ့လ...ရွှေနဲ့မြပေါ့တော်"
အိမ်ပေါ်ကနေ သူကိုဆုံးမသြော်ဝါဒတွေခြွေပြီး အိမ်ရှေ့ဆင်း
သြားတဲ့အေမက ကွပ်ပျစ်ပေါ်၌ ထိုင်ပြီးလေပေါနေတဲ့အမျိုး
တွေကို အမျမသက္က ဘယ်လိုကံကောင်းတာ လင်ရကံ
ကောင်းမှာနဲ့ ပိုပြီးခံပြင်းမိတာလေးက သူ့လူကြီးကဘယ်နား
ကပါလာတာတုန်း...အဲ့လိုပြောလေ အမမြသက်တို့ကပိုသ
ဘောကျပိုကြိုက်လေပင်။
"ဒါပေါ့အေ...မမြလတ် တို့က သမက်ရကံကောင်းဦးမှာ..
ငါကြားမိတာတော့ အဲ့နိင်ငံခြားကောင်လေးက ပိုက်ဆံလည်း
အရမ်းချမ်းသာတာတဲ့...ရုပ်ကလည်းခန့်ညား အရပ်အ
မောင်းကလည်း ရှည်မားလိုက်တာ ကြည့်မဝရှုမဝကြီးပါ
တော်"
"ဟုတ်ပါ့တော်...ကျုပ်ဖြင့်အားကျလို့ကိုမဆုံးဘူး"
ဟု အေမက ပီတီဝမ်းသာတဲ့မျက်လုံးလေးတွေနဲ့စကားတ
ပြောပြောဖြင့် ပန်းကန်ထဲကမယ်ဇလီဖူးသုပ်ကို တဇွန်းစား
လိုက်လေ၏။ အမျမသက္ကေတာ့ ကျေနပ်နေတဲ့မျက်နှာ
လေးဖြင့် ရှက်ရွံတဲ့အပြုံးလေးဖြင့်တပြုံးပြုံးဖြစ်နေသလို
အရီးလေး မြလတ်ကလည်း သူ့သမီးကောင်းစားမည့်အရေး
ဒို့အရေး ဆိုသလို ငါ့သမီးလေးတော်လိုက်တာ ဟုအဓိပ္ပါယ်
ဆောင်နေတဲ့ မျက်ဝန်းတွေဖြင့် ဖော်ဆောင်နေပါ၏။
"မြသက်သာ အဲ့ကောင်လေးနဲ့ညားလို့ကတော့ ငါတို့ရွာမှာ
ပထမဦးဆုံး နိင်ငံခြားသားနဲ့ လက်ထပ်တဲ့သူက မြသက်ပဲ
ဖြစ်လိမ့်မယ်"
"မကြာခင် ဖြစ်မှာမပူနဲ့..ဟိုကသီချင်းလေးနဲ့တောင် စောင်း
မြောင်းဆိုသွားသေးတာပဲ ကြည့်တော့"
"ကြီးဒေါ်တို့ကလည်း မဟုတ်ပါဘူးဆိုနေမှ..အကိုကြားရင်
တမျိုးထင်ကုန်တော့မှာပဲ"
"အမေလး...ရှက်နေတာ၊ရှက်နေတာ"
ဒုန်းဆိုင်းကို အိမ်ပေါ်က ဆင်းလာလိုက်ပြီးနောက် ဆူပုတ်
မကျေမနပ်ဖြစ်နေတဲ့မျက်နှာထားကို ခပ်ပြေပြေလေးဖြေ
လျော့လိုက်ပြီးနောက်...ဟိုလိုလို ဒီလိုလို အမူအရာလေးနဲ့
ဟန်ပြလိုက်လေသည်။
"အမေတို့ကလည်း အမမြသက်ကမဟုတ်ပါဘူးဆိုနေမှဇွတ်၊
ဟိုလူကြီးက တကယ်လားအတည်လားတောင်မသိပဲနဲ့ ရမ်း
ပြောနေတာ တော်ကြာအမမြသက်ပဲ စိတ်ညစ်ရမယ်"
"ဟဲ့ ဘာစိတ်ညစ်စရာရှိလို့လဲ...အဲ့ကောင်လေးက မြသက်
ကိုကြိုက်နေတာ...ငါထင်ရင်မမှားဘူး"
ဟု အရီးပိုးတင်က သူ့တူမဘက်ကနေ မားမားမတ်မတ်ကြီး
ရပ်တည်ပြပါ၏။
"အဲ့ဒါခက္တာ...ကြီးဒေါ်တို့ကမဟုတ်တာတွေကောဟုတ်
ယောင်ယောင်တွေပြောတော့ တစ်မျိုးတွေထင်ကုန်ကြကော
မေးကြည့်ပါဦး..အမျမသက္ကေကာ မေတ္တာရှိလို့လားလို့"
"မြသက်က မိန်းကလေးလေ..ဒီကလေးနှယ် ကိုယ်နဲ့မဆိုင်
တာဝင်မပါစမ်းပါနဲ့ ဖိုးကံကောင်း နင့်ကိုငါစောစောအိပ်လို့
ပြောထားတယ်နော်"
အေမက အမမြသက်တို့ရှေ့မျက်နှာပူတာကြောင့် ဖိုးကံကောင်းကို ပါးစပ်ပိတ်နေရန် သတိပေးနေပါချေ၏။
"အို..ဒါကေတာ့ အမျမသက္က...ဟို အမျမသက္က ကျုပ်
ရဲ့အမဝမ်းကွဲမို့စိတ်ပူလို့ပါ"
"စိတ်မပူပါနဲ့ကွယ်...အမကေကာ ထိန်းသိမ်းမနေတတ်တာ
ကျလို့...သို့ပေမဲ့ ငါ့မောင်ရဲ့စေတနာဒေါသောလေးကို နား
လည်ပါတယ်...ဖူးစာဆိူတာ နဖူးစာရွာလည်လို့ ကိုယ့်ရှေ့
ရောက်လာရင် ဘာနဲ့တားတားမရပေဘူးမဟုတ်လေလား"
ဒီစကားရဲ့ အဓိပ္ပါယ်က လူကြီးကိုသဘောကျပါတယ်၊ဖွင့်ပြော
ရင် တန်းလက်ခံမည်ဆိုတဲ့သဘောပေါ့၊ ထိုစကားကိုကြားမိ
တာနဲ့တင် သွေးများပြောင်းပြန်လည်စီးဆင်းသွားသလို မခံချင်
ဖြစ်မိရလေသညိ။ သူတို့ပါးစပ်အရသာခံပြောနေတဲ့သူက
မကြာခင်ဖြစ်လာမဲ့ သူ့အမျိုးသားဖြစ်တာမို့ ဒေါသစိတ်လေး
တောင်ထောင်းခနဲ့။
"ဟုတ်ပါပြီ..ပြီးတာပါပဲ"
နေပေါ့...မနက္က်မွ ကျုပ်နဲ့ခိုးရာလိုက်ပြေးပြီဆိုတဲ့သတင်း
ကြားမှ မျက်လုံးပြူးမျက်ဆံပြာမဖြစ်ကြနဲ့....ဟွန့်။
......................
"ကူးကူး...တကူးကူးကူး"
အခန်းထဲ ခိုးရာလိုက်ပြေးဖို့ ထိုင်စောင့်နေရာမှ ချိုးဌက်ရဲ့
မြည်တွန်သံကြောင့် ခေါင်းထောင်မိလေပြီ။
"တကူးကူးကူး...ဘွတ်"
ဘုရားရေ! ချိုးဌက်က အော်နေရင်းနဲ့ဘယ်က အီးထွက်တဲ့
အသံလိုဖြစ်သွားရတာလဲ။
"တကူးကူးကူး....ဘွတ်..ဘွတ်...ပလြတ္ကူးကူး"
ဘာလဲဟ...ပလြတ္ကူးကူးတဲ့...မနေနိင်သိချင်မိတဲ့စိတ်
ကြောင့် အိမ်ခန်းပြတင်းပေါက်တံခါးကိုအသာဖွင့်လိုက်မိ
သည့်အခါဝယ်...
"လူကြီး"
ဟု ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်မိလိုက်သော အာမေဋိတ်သံလေးက
ထွက်ပေါ်လာမိချေ၏။ ထိုအပြင် ဇိုးဇပ္ဆို အဝတ်ထုတ်လေး
ကို ရင်ခွင်ထဲအသာပိုက်၍ အချိုမြဆုံးအပြုံးလေးက ပေါ်
ပေါက်လာရလေသည်။
သို့ပေမဲ့...
"ချိုးဌက်ရဲ့အသံကလည်းဟယ်...အခုမှစအော်တဲ့အသံများ
လားမှတ်ရတယ်...အော်ကလည်းမအော်တတ်..အေရးထဲ
အီးကပေါက်လိုက်သေး"
"ဝမ်းပျက်နေတာလားမှမသိတာ"
"အရင်ကအော်တဲ့အသံသိပ်မကြားမိပါဘူး၊ဧကန္တသူလည်း
လာချိန်းတွေ့ရင်း ကောင်းသွားတာလားမှမသိတာ"
ဟု မြသက်ရဲ့သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ သက္ထားမွ ဝင်ပြောလိုက်
လေ၏။
"ဘာလဲဟဲ့...ကောင်းသွားတယ်ဆိုတာ"
"ဟိုလေ...ကိုကျော်ကြီးဆိုင်မှာကြည့်လိုက်ရတဲ့ ဗ္ဓီဒီယိုကား
ထဲမွာ ကောင်းသွားတယ်ဆိုတာ ညားသွားတာကိုပြောတာ
လို့တော့ကြည့်လိုက်ရတာပဲ...ဟီး"
"ဟင်း....ဒါမျိုးတော့တတ်ပ...လယ်ထဲပေါင်းသင်ပါဆိုတော့
နေပူရတာနဲ့ကျောပူရတာနဲ့ အရိုးများသလေးချီးခါးသလေးနဲ့
ဟင်း အပျိုမတွေနော် မပြောလိုက်ချင်ဘူး"
အဆူခံလိုက်ရတာကြောင့် စကားဝိုင်းထဲက အပျိုမတွေမှာ
ဇာတ်လေးတွေပု ခေါင်းကိုငုတ်လို့ပြုံးစီစီ ဖြစ်သွားကြလေ၏။
သူခိုးကြီးညဖြစ်တဲ့ ဒီညမှာတော့ စကားဝိုင်းကလူစည်သလို
လကအရမ်းသာတာကြောင့် ကောင်းကောင်းအလင်းရောင်ရ
ရှိသဖြင့် ရွာလမ်းပေါ်မှာထွက်ဆော့နေသော ကလေးတစ်
သိုက်တွေလည်းရှိသလို ကြို့ကြားကြို့ကြား စကားပြောရင်း
အိမ်ပြင်ခဏတဖြုတ်ထွက်ထိုင်နေကြတဲ့ သက်ကြီးရွယ်အို
များလည်းရှိကြလေ၏။
ထိုအပြင် ပူပူနွေးနွေးခိုးရာလိုက်ပြေးတဲ့ လူမသိလိုက်လေတဲ့
လင်နှစ်ယောက်လည်း ရှိနေပြီဆိုတာ မည်သူမျှမရိပ်မိမသိရှိ
ကြချေ။
"ဟင့်"
"ဘာဖြစ်လို့လဲ...ကောင်လေး"
ဖိုးကံကောင်းရဲ့ လက္ကိုဆြဲ အထုတ်ကိုပိုက်လို့ ခိုးပြေးလာတဲ့
နေရာကတော့ လူမသိသူမသိနေရာတော့မဟုတ် အမိန့်နဲ့ရိုး
တို့ရဲ့အိမ်လေးပင်ဖြစ်သလို ဒီညကောင်းစားမဲ့သူငယ်ချင်းဖြစ်
သူအတွက် အမိန့်ဆိုသည်မှာလည်း ရိုးနဲ့အိပ်စက်လေတဲ့
အိမ်ထဲကအခန်းလေးကိုပေး၍ အိမ်ရှေ့ဘုရားခန်းနေရာ၌သာ
အချစ်တော်ယောကျ်ားဖြစ်သူနဲ့ အနားယူရန်ရွေးချယ်လိုက်
ခြင်း။
ရွာကလည်း ကျဉ်းသလို ရွာပြင်ခိုးပြေးရင်လည်း သူခိုးကြီးည
မို့လူသိမှာစိုးရိမ်မိသလို ရွာပြင်ရောက်ရင်ဖြင့် ကောက်ရိုးပုံ
တွေနှင့်ဇရပ်အပြင် စပါးပင်တွေအပြည့်ရှိတဲ့လယ်ကွက်တွေ
ပဲရှိတာကြောင့် သူ့လင်လေးကြောက်နေမှာစိုးလို့ဆိုကာ
လီယြန္က အမိန့်ဆီကအကူအညီတောင်းထားရခြင်းပင်။
အခုများတော့ ဆီမီးခွက်လေးမရဲတရဲ အခန်းကျဉ်းလေးထဲ
ခိုးရာသာလိုက်ပြေးလာရတာ ကြောက်စိတ်က တဖြည်းဖြည်း
ချင်းဝင်လာမိလာသောအခါမှာတော့ အနားမွာ ကျစ်လစ်နေ
အောင်ဖက်ထားတဲ့လီယွန်ရဲ့ ထွေးပွေ့မူတွေကြား ကိုယ်လေး
ကိုကျုံ၍ တအီအီနဲ့ ဂျီကျစပြုချင်လာသည်။
"တမျိုးကြီးပဲ...ကြောက်တယ်"
"ဘာကြောက်တာလဲ...ကိုယ်ရှိနေတာကို မကြောက်ပါနဲ့ကွာ
ဘာလဲ...ကောင်လေးအမေနဲ့အကိုတွေသိမှာစိုးလို့လား"
"အဲ့ဒါကော...ခင်ဗျားကိုကောပဲ"
"ဘယ္လို ကိုယ့်ကိုကြောက်လို့ဟုတ်စ...ပြောပါဦးဘာတွေ
ကြောက်နေရတာလဲ"
ကိုယ်ကအတင်းတိုးဖက်လို့ မျက်နှာကြီးကို သူ့မျက်နှာနုနုအ
နားအတင်းတိုးကပ်လေ ရှက်ရွံကြောက်စိတ်ပိုနေတဲ့ကောင်
လေးက မသိမသာရုမ်းရင်းတွန့်တွန့်သွားပြီး မျက်လုံးချင်း
တောင်မဆိုင်ရဲ ဖြစ်နေတာလေးကြောင့် အသဲယားလွန်းလို့
အငြိမ်မနေနိင်ဖြစ်နေရလေပြီဆိုတာ ကောင်လေးသိမည်မ
ဟုတ်။
ပိုပြီး အနေအထားကိုပံ့ပိုးပေးလေသည်တခုမှာက တွန့်ဆုတ်
နေပါသော နီပါးပါးနှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ ပါးဖောင်းဖောင်းလေးတွေ
အပြင် အလိုက်သိတာကြောင့် ခြင်ထောင်ပါထောင်ပေးထား
တဲ့အမိန့်ကြောင့် ခြင်ကိုက်မည့်ဒဏ်ကသာသာယာယာ ဖြစ်ရ
သလိုအေနအထားက အခုနေချစ်ပွဲဝင်ရင်တောင် အလိုက်
သင့်ပင်ဖြစ်လေသည်။
"ကျုပ်က ဘယ်လိုခန္ဓာကိုယ်မျိုးလဲဆိုတာ ကိုကြီးရိုးပြောပြ
တယ္မဟုတ္လား"
ဟုပြောလေတဲ့ အသံလေးကတိမ်ဝင်စွာ။
"ပြောတယ်လေ ဘာဖြစ်လို့လဲကောင်လေး"
"ဟင်! အဲ့တော့ ခင်ဗျားမအံသြသွားဘူးလား၊ ပြီးတော့ ကျုပ်
ကို စိတ်ထဲတမျိုးတွေးမိသွားမှာပဲလေ၊ ကျုပ်ကိုအပျော်ကြံရင်
ဖြင့် ကျုပ်သေမှာ"
"ကောင်လေးရာ...ကိုယ့်က တကယ်မချစ်ပဲ အပျော်ကြံနေ
တယ်လို့ကောင်လေးတွေးထင်နေတယ်မဟုတ်လား၊ ကိုယ်
မင်းကို တကယ်အတည်လက်ထပ်မှာ၊ မနက်ဖြန်ကျရင်တစ်
ရွာလုံးသိသွားမဲ့ကိစ္စပဲကွာ...ကိုယ်ကလိမ်ပြီး တနပ်စားဉာဏ်
နဲ့အပျော်ကြံပါ့မလား...အမိန့်နဲ့သခွပ်ရိုးတို့တောင်ရှိနေတာ
ပဲကို...မကြောက်နဲ့နော်"
ဖေးမနှစ်သိမ့်ပေးလေတော့ ကောင်လေးမှာ အစကလိုအ
တင်းငြင်းဆန်တာမျိုးမရှိလေတော့ပဲ ငြိမ်ကျသွားကာ မရဲတရဲ
သူ့ကို မျက်လုံးလေးလှန်ကြည့်ကာ ရင်ခွင်ထဲကနေ စိုက်
ကြည့်လာလေသည်။
လက်ဖဝါးနုနုကို ဆုပ်ကိုင်ထားတာမို့ အေးစက်တုန်ယင်ကာ
ကြောက်စိတ်ဝင်နေတယ်ဆိုတာ လီယွန်ခန့်မှန်းမိသည်မို့
သူ့ရဲ့လက်ဖဝါးပြင်ကျယ်ကြီးများဖြင့် အနွေးဓာတ်ပေးနေ
လေ၏။
"ပြောလေ...ယုံတယ်မလား"
"မသိဘူးဗ်ာ...အခုတော့ခင်ဗျားအရမ်းအသားယူနေတာပဲသိ
တယ်၊လူကို တွေ့တည်းက ဖျစ်ညှစ်နေတာ ဘာများမှတ်နေလဲ
မသိဘူး...ကျုပ်သာ အိမ္ကစိုက္ထားတဲ့ ဘူးသီးဆိုရင်ခင်ဗျား
လက်ချက်နဲ့ကြေမွကုန်လို့ စားရမှာတောင်မဟုတ်ဘူး"
"ကိုယ်ပဲစားချင်လို့ ဖျစ်ညှစ်တာလေကွာ...ဘယ်သူကိုစားစေ
ချင်နေရတာလဲအချစ်လေး"
"ဘာအချစ်လေးလဲလို့...ခင်ဗျားနော်"
"ဟောဗျာ! ညားတော့မှာမို့ ခြင်ထောင်ထဲတောင်ရောက်နေပြီ
ကိုယ်မင်းကို တကယ်ချစ်လို့မင်းဖြစ်တည်မူကိုတောင်လက်ခံ
ပြီးချစ်မိသွားတာဆိုတာ မသိဘူးလား"
"သိဘူး...အခုမညားသေးဘူးလေ၊စကားအပြောအဆိုဆင်
ခြင်လူကြီး"
"မဆင်ခြင်နိင်ဘူးကွာ...မညားသေးဘူးဆိုတော့ညားအောင်
လုပ်ရမှာပေါ့"
ဗြုန်းခနဲ့ အတင်းပစ်လှဲလိုက်ပြီး အပေါ်ကနေအုပ်မိုးရင်း ရီဝေ
ညို့ငင်စွာ မျက်လုံးညိုတွေနဲ့စိုက်ကြည့်ရင်းမှ သြရှဆွဲငင်နေ
သော အသံကြီးနဲ့ ကျယ်ပြောတဲ့ရင်ခွင်ကြီးအောက်မှ ရုမ်းမ
ထွက်နိင်လေစွာ လူကြီးရဲ့မျက်နှာချောချော နှာခေါင်းချွန်ချွန်
ကြီးကလည်း အကြိမ်ကြိမ်အခါခါသေလုမျောပါး။
"ကိုယ့်ကိုချစ်လား...ကေလး"
"မသိ...မသိဘူး..ဖယ်ပေးဦး"
"ဘာလို့ဖယ်ပေးရမှာလဲ၊ ပြီးရင်ချစ်ကြတော့မဲ့ဟာကို..ပြော
ကြာ ခ်စ္လား"
ခုန်လိုက်တဲ့ ရင်တွေဆိုတာ ရွာကအိုးစည်ဒိုးပတ်သံလို ဝုန်း
ဒိုင်းဆူညံ့လို့ တစ်ဆက်တည်းမှာပင် နှာခေါင်းချွန်ချွန် တွေက
သူ့ရဲ့ပါးပြင်တွေကိုထိကပ်လိုက်ကာ နှုတ်ခမ်းရဲရဲကြီးမှ ပြွတ်
ခနဲ့ တစ်ချက်စုတ်လိုက်တာကြောင့် လူကိုအေးခနဲ့ ရိုက်ချ
လိုက်သလိုပင်။
"ခ်စ္လား"
"......"
"ခေါင်းမညိမ့်နဲ့ ပါးစပ်ကဖြေ"
"ချစ်..ချစ်တယ်"
အခုထိမျက်လုံးချင်းမဆုံရဲ သူကေတာ့ ကိုယ့်ရဲ့တစ်ကိုယ်လုံး
ကိုအုပ်မိုးစိုက်ကြည့်နေမည်မှာကျိန်းသေပင်ဖြစ်၏။ အဖြေရ
သွားတာနှင့် ရီသံခပ်ရဲ့ရဲ့လေးကိုကြားရတာကြောင့် လှောင်
လေသလားဟု သူကိုကြည့်လိုက်လေသော်အခါ မမျှော်လင့်
ထားမိသလို မြန်ဆန်လွန်းစွာ နှုတ်ခမ်းတွေဆီကျရောက်လာ
တဲ့အနမ်းတွေကြောင့် မျက်လုံးလေးပင်ပြူးသွားရ၏။
"ပြွတ်...ပြွတ်...ဟင်း"
ကျွမ်းကျင်ပိုင်နိင်နေတဲ့အနမ်းများအောက် နှုတ်ခမ်းလေးပဲ့
ကြွေမတတ်အနမ်းခံနေရသလို ကြောက်စိတ်ရှက်စိတ်တွေ
ကြောင့် သူ့ရဲ့အကျီစကို ကျစ်နေအောင်ဆုပ်ကိုင်မိနေပြီး
ခြေဖျားလေးတွေကုတ်ထားမိလေသည်။
တဖန် သေမတတ်နမ်းနေတဲ့ အနမ်းတွေရပ်တန့်ပြီးသူနဲ့အနီး
ကပ်ဆုံးမျက်နှာကိုထားပြီး စိုက်ကြည့်လိုက်သောအခါ အနမ်း
နဲ့တင်မောပန်းသွား၍ အသက်လုရှုနေသည့်မျက်နှာလေးက
သိပ္ကိုလွပေနေလ၏။
ဒိတ်ဒိတ်ကြဲ မိန်းကလေးတွေနဲ့ ထင်တိုင်းကြဲခဲ့တဲ့သူ့မှာတော့
ဒါလေးနဲ့ကျမှ တစ်စစီချစ်ချင်စိတ်ကတဖွားဖွား။သူလေးကို
လည်း အရမ်းကိုချစ်မိသွားတာကလည်း ထူးဆန်းအံ့သြဖို့ပင်
ပိုကောင်းလေသည်။
သဘောကျလွန်းလို့ ပြုံးမိလိုက်သည့်ကိုပင် ကောင်လေးက
မြင်မိအောင်မြင်မိသွားပြီး မျက်စောင်းလေးထိုးလိုက်လေ
တော့ မိုင်ကုန်ပို့လိုက်သလို စိတ်တွေကိုတားဆီးမရလေ
တော့။
"ခ်စ္တယ္ကြာ"
အဝတ်အစားများကို ချွတ်ချနေတဲ့ လီယွန်ကြောင့်ကော သူ့ကို
လည်းမလွှတ်နိင်အောင် အနမ်းခံနေရတဲ့လည်ပင်းသွယ်သွယ်
နှင့် လျင်မြန်စွာ ဆုပ်ကိုင်နေလေတဲ့ ခပ်ဆူဆူရင်သားတွေပေါ်
ကလက်တစုံကြောင့် ဒီလူကြီး ဘယ်လောက်ကျွမ်းကျင်နေလဲ
ဆိုတာ ခန့်မှန်းမိသလို အူတိုမိလေသည်။
"ဟင့်...ဖယ်ပေးဦး"
သူပြောတဲ့စကားကို နားမပါလေစွာ ရင်အစံကို ကလေးတွေနို့
စို့သလိုအစို့ခံလိုက်ရတာကြောင့် လူပျိုပေါက်လေးမှာ ကျော
ပင်ကော့သွားရလေသည်။
"လူကြီးလို့"
အမြန်တားလိုက်မိပေမဲ့ လ်ွပ္စီးလက္သလို လျင်မြန်တဲ့လက်
တွေက သူ့ရဲ့အောက်ပိုင်း လစ်ဟသွားမူကိုအချိန်မီမတားဆီး
နိင်။
"ဟင့်...အဟင့်"
"ဘာဖြစ်လို့ငိုတာလဲကောင်လေး...ကိုယ့်ကိုပြော"
"သိသားနဲ့...အခုမြင်လိုက်ရတော့ ရွံသွားပြီမလား"
"ရွံစရာလားကွာ..ပိုတောင်ချစ်တာ...နောက်ဆို ကိုယ်တို့က
လေးလေးတွေတကယ်ရတော့မှာမို့လို့...ပြွတ်၊ လက်ဖယ်
လိုက်နော်...ကိုယ်မနာအောင်ပြုစုပေးမို့"
"ဟင့်...မလုပ်ပါနဲ့လား...ကျုပ်ကြောက်တယ်"
"မကြောက်ပါနဲ့...မနာဘူး...ကိုယ့်ကိုယုံတယ်မလား"
"ပြွတ်."
ခေါင်းညိမ့်သလားခေါင်းခါသလားမသိပေမဲ့ ငြိမ်သွားတဲ့အခွင့်
အရေးကိုလက်လွှတ်မခံနိင်တာမို့ အမြန်အဆန်ပင် ပေါင်
ကြားလေးထဲ တိုးဝင်မိလေတော့ သခွပ်ရိုးပြောသလိုပင်
ကောင်လေးက ဒ္ဓီလိင်လေးဆိုတာအမှန်အကန်ပင်။
သေချာစိုက်ကြည့်လိုက်သလို လက်နဲ့အုပ်မိုးကိုင်လိုက်တာ
ကြောင့် တွန့်ခနဲ့ဖြစ်သွားတဲ့ကောင်လေးကို ပြန်ကြည့်လိုက်
ရင်းမှ အချစ်မကြမ်းခင်သက်သာအောင်လုပ်ပေးလိုက်လေ၏။
"အဟင့်...အဲ့လို..အဲ့လိုကြီးက"
တွန်းထုတ်နေတဲ့ ကောင်လေးလက်တွေကိုဖယ်ရှားပြီး စိတ်
အလိုကျလုပ်လိုက်ပြီးနောက် မျက်ရည်တွေနဲ့လှနေတဲ့ကောင်
လေးရဲ့မျက်နှာပြင်အနှံ မွှတ်သိပ်စွာနမ်းရိုက်လိုက်ပြီး မိန်းမ
ကိုယ်လေးထဲ တိုးဝင်လိုက်လေသည်။
"အာ့...အေမ့..အား ဖယ်ပေးလို့ဟင့်"
"ခဏေလးပဲ..နော်အချစ်လေး"
"ဟင့်အင်း နာတယ် အာ့ဟင့်"
"ဟင်း...ဟ့"
"ဖယ်လို့ အယုတ်တမာကြီး..လူကြီး အာ့"
တဖြည်းဖြည်းမြန်ဆန်တဲ့သူ့ရဲ့လှုပ်ရှားမူတွေနဲ့ နာကျင်လွန်း
လို့ နှုတ်ခမ်းလေးဖိကိုက်စွာ မျက်ရည်လေးတွေကျနေတဲ့
ကောင်လေးရဲ့ ငြီးသံလေးတွေကြောင့် အိမ်ရှေ့ကအမိန့်ကြား
ရင်ခြင်ထောင်ထဲ မျက်ခွက်လာထိုးမှာစိုးရိမ်တာကြောင့် အသံ
သိပ်မထွက်စေရန် အနမ်းတွေနဲ့ပိတ်လိုက်လေ၏။
သိမ့်သိမ့်တုန်ရီနေတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို ထင်တိုင်းကြဲနေတဲ့
လီယွန်နဲ့ လှုတ်ခါနေတဲ့ခြင်ထောင်နဲ့အတူ တအီအီမြည်နေတဲ့
ြုကမ်းပြင်ရဲ့အသံကြောင့် အိမ်ရှေ့ဘုရားခန်းကအမိန့်မှာတော့
သူ့ငယ်ချင်းဖြစ်သူရဲ့ လက်စကိုသိတာမို့ခေါင်းတခါခါနှင့်
သက်ပြင်းချလိုက်သလို ရင်ခွင်ထဲ အိပ်နေတဲ့ သခွပ်ရိုးလေး
ကိုလည်း နဖူးပြင်လေးကိုနမ်းရိုက်ကာ ရင်ခွင်ထဲပိုတိုးဖက်
ရင်း သူခိုးကြီးညက အချစ်ကြမ်းများနှင့် သာယာဖြောင့်ဖြူး
နေပါတော့၏။
သို့ပေမဲ့ မနက်လင်းရင်တော့ ဖိုးကံကောင်း လင်နောက်လိုက်
ပြေးတဲ့သတင်းနဲ့အတူ အနားကပ်မခံတဲ့ကောင်လေးကို
အသားကုန်ချော့နေရမဲ့ လီယြန္စတစ္လာ ကိုမြင်တွေ့ရမည်
သာ။
✨✨✨✨✨
နောက်အပိုင်းထပ်upပေးမယ်နော်။အလုပ်ကပင်ပန်းလို့
ညရောက်တာနဲ့နားတာနဲ့ကိုအိပ်ပျော်နေလို့ စာရေးဖို့မနည်း
ကြိုးစားရတယ်ကွယ်။ မရေးဖြစ်လိုက်ရတဲ့ညတွေကိုလည်း
နှမြောလို့ စိတ်ကညစ် ပင်ပန်းလို့အိပ်ပျော်နဲ့ပဲ ရက်ကြာနေ
တာမို့ သည်းခံပေးပါနော်။