ទីប្រឹក្សាបេះដូង
អ្នកណាអាចទទួលយកបានមនុស្សសំខាន់ក្បត់ក្រោយខ្នងបែបនេះ តើគេត្រូវពូកគេពាក់ស្នែងឲប៉ុន្មានដងហើយ
<ហ្ហឹកៗ អូនតែងតែឆ្ងល់ទំនាក់ទំនងបងជាមួយគេជាអ្វីឲប្រាកដ ព្រោះពេលខ្លះមើលទៅបងហួងហែងគេជាងអូនដែលជាគូដណ្ដឹងទៅទៀត តែឥឡូវច្បាស់ហើយហ្ហឹកៗបងក្បត់អូន>គេដើរថយក្រោយទាំងទឹកភ្នែកហូរមកឥតដាច់ វាឈឺណាស់ដែលមកត្រូវស្ថិតក្នុងស្ថានភាពបែបនេះ គេសង្ស័យតាំងពីដំបូងតែក៏មិនប្រាកដតែថ្ងៃនេះគ្រប់យ៉ាងឲគេដឹងច្បាស់ហើយ
<ប្រាប់អូនមកថាវាពិតដូចអូនគិតឬទេហឹកៗ>ប្រាប់អូនមកបើបងហារមាត់ថាមិនមែនអូនសុខចិត្តធ្វើល្ងង់ព្រមជឿបង តែមួយមាត់ប៉ុណ្ណោះ
<បងគ្មានអីបកស្រាយទេ បើអូនមិនជឿជាក់បងនោះទេ>ស្នេហាត្រូវការភាពជឿជាក់បើគ្មានវាក៏អត់ន័យ តែចម្លើយនេះកុំថាឡើយស៊ូមីដែលហួសចិត្តសូម្បីជីមីនក៏ដូចគ្នា ហេតុអីមិនបកស្រាយឲច្បាស់ ពេលនេះជីមីនក៏ចង់ដឹងតំណែងខ្លួនដែរ
<ហឹសនេះឬជាចម្លើយបងមានន័យមែន បងឲអូនជឿបងជឿបែបណាបងដែលឃើញបងប្អូនណាគេដូចបងទេហួងហែងគ្នាបែបនេះឬ>បងប្អូនទូទៅឯណាស្និទ្ធ ប្រចណ្ឌ័គ្នាបែបនេះ បងប្អូនឯណាដែលតាមបារម្ភគ្នាថ្នាក់នេះនោះ
<បងសប្បាយណាស់ឬដែលលួចក្បត់ជាមួយប្អូនខ្លួនឯងចឹង ចំណែកឯងសប្បាយខ្លាំងណាស់ឬដែលធ្វើមនុស្សលួចលាក់បែបនេះ>សំណួរចាក់ដោតឲរកពាក្យតបមិនឃើញ វាមិនសប្បាយទេគេមិនអាចបង្ហាញអារម្មណ៍ខ្លួនឯងតាមចិត្ត មិនអាចបើកបង្ហាញ មិនអាចយំឲឃើញរឹតតែមិនអាចមានសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង
<ស៊ូហឹកបងស្ដាប់អូនបន្តិចបានទេពួកអូនគ្មានអីលើសពីបងប្អូនទេ yoongiបងពន្យល់គាត់បន្តិចទៅ>Jiminចូលទៅចាប់ដៃស៊ូមីព្យាយាមយ៉ាងណាឲគេព្រមស្ដាប់ការបកស្រាយរបស់ខ្លួន វាជាអារម្មណ៍ពួកគេនៅមិនទាន់បានមានអ្វីជ្រុលជ្រួសទេ នៅអាចបកក្រោយបាន ខ្ញុំដឹងខ្ញុំខុសដែលអាត្មានិយម សុំទោសតែខ្ញុំពិតជាគ្មានបំណងទេ
<ចេញទៅកុំមកប៉ះខ្ញុំ>ស៊ូមីគេចចេញគិតទៅគេមុខក្រាស់ណាស់ដណ្ដើមគូដណ្ដឹងគេហើយនៅមកធ្វើខ្លួនជាមនុស្សល្អទៀត ថាហើយស៊ូមីក៏រត់ចេញទៅទាំងទឹកភ្នែកអ្នកណាមិនឈឺនៅពេលមនុស្សដែលយើងស្រឡាញ់ទុកចិត្តបែរជាក្បត់យើងបែបនេះ
<បងស៊ូ>រាងតូចស្រែកហៅទាំងទឹកភ្នែកគិតយ៉ាងម៉េចទៅគាត់ដឹងហើយ តើគាត់អាចបែកគ្នាដោយសាររឿងនេះទេ ហឹកៗធ្វើយ៉ាងម៉េចទៅ រាងតូចប្រុងរត់ទៅតាមតែដៃម្ខាងក៏ត្រូវចាប់ជាប់
<អូនចង់ទៅណាពួកយើងមានរឿងនិយាយគ្នា>YOONGIទាញដៃJIMINដើរសម្ដៅទៅឡានទោះជាចង់ប្រកែកក៏គ្មានប្រយោជន៍ដែរ បើប្រុសម្នាក់នេះកម្លាំងខ្លាំងថ្នាក់នេះ
<ហេតុអីអូនឲវាប៉ះខ្លួនអូនក្រែងបងហាមហើយតើថាកុំទៅស្និទ្ធស្នាលជាមួយវា>មកដល់ឡានរាងក្រាស់ក៏ស្រែកសួរកំហកទៅដោយគ្មានសួរនាំ ដឹងទេពេលគេឃើញបែបនេះគេសឹងតែហក់ទៅសម្លាប់ជឺយៀនទៅហើយហេតុអីឲវាប៉ះស្និទ្ធស្នាលថ្នាក់នេះ
<អូនរកដួលជឺយៀនគ្រាន់តែជួបទប់ប៉ុណ្ណោះ>រាងតូចបកស្រាយតាមដំណើរគេមិនយល់ពីអារម្មណ៍គាត់ច្បាស់ទេ ម្ដងក៏ទុកចោលម្ដងក៏ហួងហែងគាត់ទុកគេជាអីឲប្រាកដទៅ
<អូហ៍អូននិងវាស្និទ្ធស្នាលដល់ថ្នាក់នេះឬ>ជឺយៀនមិនសូវចូលចិត្តឲគេហៅឈ្មោះខ្លួនគេកាលរៀនមានតែប៉ុន្មាននាក់ប៉ុណ្ណោះដែលជឺយៀនឲហៅឈ្មោះក្នុងនោះក៏មានរាងក្រាសដូចគ្នា
<រើសទៅរវាងបងនិងវាអូនយកមួយណាបើយកវាបងដើរចេញ បងមិនចូលចិត្តប៉ះរបស់មានម្ចាស់ទេ>ឮប្រយោគចុងក្រោយហើយឲរាងតូចឈឺនិយាយលែងចេញទឹកភ្នែកក៏ហូរឥតដាច់ គេក៏ដូចគ្នាគេក៏មិនចូលចិត្តប៉ះរបស់មានម្ចាស់ដែរមិនចង់ធ្វើជនទី3អីដែរតែគេបែរជាជ្រុលខ្លួនបាត់ទៅហើយ
<គ្មានអីត្រូវរើសទេព្រោះអូននិងគេក៏មិនមែនជាអីនឹងគ្នាដែរ>ទៀតហើយនេះជាឱកាសឲគេកាត់ផ្ដាច់ពីគាត់បានទាំងស្រុងតែគេនៅតែគ្មានភាពក្លាហានធ្វើវា គេនៅតែមិនអាចចេញពីប្រុសម្នាក់នេះ
<ល្អចឹងកុំជួបវាទៀតឲសោះ>យ៉ុនហ្គីសម្លឹងជីមីនហាក់ទាមទារចម្លើយហើយចម្លើយនោះត្រូវតែស្របតាមចិត្តគេ
<តែគេជាដៃគូក្រុមហ៊ុនយើង>វាមិនអាចទេដែលមិនជួបគ្នានោះបើពេលនេះជឺយៀនក៏មានចំណែកក្នុងក្រុមហ៊ុដែរហើយ
<បងចេះចាត់ចែងហើយ>បើមានការទាក់ទងខាងជឺយៀនគេក៏អាចឲអ្នកផ្សេងទៅជំនួសដូចគ្នា បើចង់លុបកិច្ចកុងត្រាក៏គេមិនខ្វល់
<រឿងយើងទុកសិនបានទេបងសម្រួលជាមួយបងថ្លៃទៅណា កុំឲល្អក់កករគ្នាដោយសាររឿងនេះអី>រាងតូចចាប់ដៃគេអង្វរ គេដឹងថាគេស្រឡាញ់ប្រុសម្នាក់នេះគឺខុសទៅហើយបែបនេះហើយទើបគេមិនឲខុសដែលជាដើមហេតុឲពួកគាត់បែកគ្នា ហើយកាន់តែដឹងដូចគ្នាថាប្រុសម្នាក់នេះស្រឡាញ់ស៊ូមីប៉ុណ្ណា
<បងដឹងហើយ>រាងក្រាស់ក៏ចេញឡានទៅឯរាងតូចក៏ត្រូវរងចាំតាក់សុីជិះទៅខនដូវិញ ថ្ងៃនេះមេឃក៏ក្ដៅណាស់ដែរហើយឡានក៏គ្មានទៀតនេះគេដើរមកយូរដែរហើយ
ទម្រាំដល់ជីមីនសឹងតែសន្លប់ទៅហើយគេមានអារម្មណ៍ថាក្បាលគេឈឺសឹងផ្ទុះទៅហើយ តែគេក៏គ្មានកម្លាំងធ្វើអីផ្សេងដែរទើបទម្លាក់ខ្លួនគេងតែម្ដង ការងារចាំពេលក្រោយចាំគិត
ព្រឹកថ្ងៃថ្មី
បបូរមាត់ក្រៀមស្វិតទឹកមុខស្លេកស្លាំងរបស់រាងតូចដែលកំពុងលង់លក់លើគ្រែ មុខគេឡើងក្រហមនៅមានញាក់ទៀតតាមមើលប្រហែលជាគ្រុនហើយ គេគេងតាំងតែពីមានរឿងរហូតដល់ឥឡូវអ្វីក៏មិនទាន់បានចូលពោះបន្តិចដែរ
<He'llចេញមកបើកទ្វារឲខ្ញុំបន្តិច>សម្លេងទូរស័ព្ទបន្លឺឡើងរាងតូចលើកមើលទើបដឹងថាជាលេខរបស់SouMeគេលើកយ៉ាងប្រញាប់ គេឈរចុចយូរហើយតែគ្មានអ្នកបើកទើបសម្រេចចិត្តខលតែម្ដងទៅ
<បាទបងស៊ូ>រាងតូចយល់ព្រមយ៉ាងលឿនមុននឹងរៀបខ្លួនចេញទៅបើកទ្វារឲរាងតូចមួយទៀតចូលមកទាំងគ្មានកម្លាំងក្នុងខ្លួន
<បងអង្គុយសិនទៅចាំខ្ញុំយកទឹកមកឲ>ជីមីនក៏ត្រឡប់មកវិញជាមួយទឹកមួយកែវ ស៊ូមីឈរសម្លឹងមើលជុំវិញបន្ទប់ដោយការខឹងស្អប់ កុំថាគេមិនមាត់គេព្រមឈប់ចាំមើលគេនឹងបំផ្លាញជីមីនបែបណា
<បន្ទប់នេះស្អាតណាស់ ឯងជាអ្នកទិញហ៎មានលទ្ធភាពដែរ? បើឲយើងមើលគួរតែគ្មានទេ បើមានក៏មានដោយសារតាៗឲហើយមើលទៅ>ស៊ូមីអង្គុយគងអន្ទាក់ខ្លាឱបដៃសម្លឹងទៅជីមីនដែលឈរឱនមុខចុះ មើលកាន់តែយូរគេកាន់តែចង់ទះមុខស្លូតៗមួយនេះកាន់តែខ្លាំង
<គឺ.គឺបងប្រុសឲខ្ញុំខ្ចីស្នាក់នៅ>ជីមីនខ្ញាំថាសគេភ័យណាស់ឈឺក៏មិនតិចដែរនៅពេលស៊ូមីនិយាយនិងសម្លឹងគេមកបែបនេះតែវាក៏មិនខុសដែរ
<អូហ៍!ឯងដឹងគេជាបងប្រុសឯងដែរឬ>ជាបងតែខ្ញុំមើលទៅអ្នកមិនបានស្រឡាញ់គេនាមជាបងទេផាក ជីមីន
<និយាយទៅឯងស្រឡាញ់គេដើម្បីអីឬមកពីសណ្ដានឯងចូលចិត្តយករបស់គេបែបនេះ>ស៊ូមីបន្តញញឹមឌឺខ្វល់អីច្រើនយ៉ាងណាគេមានសិទ្ធិជាងស្រាប់ហើយមិនថាមុខច្បាប់ឬមុខគ្រួសារសាច់ញាតិនោះទេពិសេសគឺបេះដូង សួរទៅមានអ្នកណាស្គាល់ជីមីនក្នុងនាមជាមនុស្សដែលយ៉ុនហ្គីស្រឡាញ់😏
<ចាំទុកក្នុងខួរផងរបស់មានម្ចាស់កុំប៉ះជាពិសេសរបស់ខ្ញុំអ្នកកុំមករវល់>ទឹកដែលលើកកមកក៏ត្រូវស្រោចស្រោពពេញក្បាលជីមីន វាជាការប្រមានមួយ បើនៅតែមិនភ្ញាក់ខ្លួនគេមិនបន្ធូរដៃទេ
ក្រោយស៊ូមីចេញទៅផុតជីមីនក៏ដាក់ខ្លួនអង្គុយយំយកៗ ឈឺពេកហើយគេដកដង្ហើមមិនរួចទេ យំអស់ចិត្តជីមីនក៏រៀបខ្លួនទៅធ្វើការបន្ត
ព្រឹកបន្ទាប់
នៅកន្លែងធ្វើការ
<ងាប់ហើយមើលទៅមុខមាត់ស្អាតបាតដែរតែបែរជាទាក់ទងគូដណ្ដឹងគេទៅវិញ>សម្លេងអ្នកក្នុងក្រុមហ៊ុននិយាយឡើងកាលបើឃើញជីមីនដើរចូលមក
<មែនហើយឯងអើយស្ដាយចិត្តរាប់អានណាស់>
<នេះសំណាងហើយប៉ះអ្នកប្រុសKangបើប៉ះយើងវិញមិនទុកទេ>
រាល់ពាក្យរាល់សម្ដីដែលដៀលត្មិះគេគឺហឹងពេញត្រចៀកចាក់ជ្រៅទៅក្នុងខួរក្បាលបុកច្រានក្រពេញទឹកភ្នែកឲរំញោចបង្ហូរមក Jiminរត់មកបន្ទប់ទឹកទម្លាក់ខ្លួនអង្គុយយំ
<ខ្ញុំមិនចង់ទេ ខ្ញុំក៏មិនចង់ស្រឡាញ់របស់មានម្ចាស់ដែរហឹកហឺ ខ្ញុំគ្មានបំណងបំបែកគេទេហឹកៗ ខ្ញុំគ្រាន់ចង់នៅក្បែរឋានៈជាប្អូនក៏មិនអីដែរហឹកហឺ>គិតថាគេសប្បាយណាស់ឬដែលស្រឡាញ់ប៉ះរបស់មានម្ចាស់ គេភ័យខ្លាចគ្រប់យ៉ាងគេបន្ទោសខ្លួនឯងរាល់ថ្ងៃព្យាយាមឈរនៅកន្លែងមួយដែលមិនឲប៉ះពាល់ទំនាក់ទំនងអ្នកណាគេមិនបានចង់បំបែកទេគ្រាន់ចង់នៅក្បែរ មើលថែពេលគេលំបាក កំដរពេលគេឯការ លួងលោមពេលគេយំ មើលស្នាមញញឹមពេលគេរីករាយ អ្នកស្រឡាញ់គេតែម្ខាងក៏ប្រហែលជាអាចយល់ច្បាស់នូវអារម្មណ៍នេះព្រោះវាក៏មិនខុសគ្នាប៉ុន្មានដែរ
កាង ស៊ូមីមិនស្លូតទេណា😚