ကထိန္ခင္းမဲ့ေန႔က တေရြ႔ေရြ႔နီးလာၿပီျဖစ္သလို မိႈင္းဟင္ရြာ
ေလးရဲ႕ရြာသားေတြမွာလည္း ျပံဳးတေပ်ာ္ေပ်ာ္ ၾကည္ႏူးပီတီ
ရိပ္ေတြ ႐ွပ္ေျပးကာ ရြာဦးေစတီ၌ ကထိန္ခင္းမည့္အလႉတြင္
လည္း ေကြၽးေမြးဖို႔ကအစ ေဖ်ာ္ေျဖေရးအျဖစ္ ဦးေရႊ႐ိုးနဲ႔ေဒၚ
မိုးအကကို ကျပရင္း ရႊင္ျမဴးသဟာ ရယ္ေမာၾကရေအာင္
ေလက အဖက္ဖက္ကစလို႔ ဝိုင္းဝန္း၍ အားတတ္သေရာလုပ္
ကိုင္ေဆာင္ရြက္လ်က္႐ွိၾကေလသည္။
ရြာဦးဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ဓမၼာရံု႐ွိ အလႉခံမ႑ပ္၌လည္း
မနက္လင္းအာႀကီးအခ်ိန္တြင္ နိဗၺန္ေဆာ္အသံႏွင့္အတူ
႐ွိတာေလးနဲ႔လႉၾကသည့္ ရြာသူရြာသားေတြရဲ႕ ေစတနာကု
သိုလ္ေတြကိုလည္း ငါးဆယ္၊တစ္ရာကစလို႔ အားရပါးရသာဓု
ေခၚၿပီး ေဆာ္ျသေနပါတဲ့ သူႀကီးနဲ႔ရပ္ရြာလူႀကီးေတြရဲ႕အသံ
ကတဆာဆာ။
ထိုအလႉခံမ႑ပ္က အသံကိုပဲ နားစိုက္ေထာင္မိတာႏွင့္
ရပ္ရြာက အသက္ႀကီးအဘိုးအဘြားေတြမွ သာဓုေခၚရင္း
မုဒီတာပြားလ်က္ ႐ွိၾကေလ၏။
ထိုအခ်ိန္၌ ျခံထဲ၌ သီးႏွံေလးေတြစိုက္ထားတဲ့ ေနရာ၌ ငုတ္
တုတ္ထိုင္ရင္းမွ ခပ္ေတြေတြေလး ေငးေနတဲ့ သခြပ္႐ိုး။
မ်ားမ်ားစားစားေတာ့စိုက္ပ်ိဳးထားျခင္းမဟုတ္ပဲ ဘူးသီး၊ခရမ္း
သီး၊ရံုပတီသီး၊ခ်ဥ္ေပါင္ ဟိုတကြက္ဒီတစ္စု အနည္းငယ္မ်ွသာ
။
"႐ိုးေလး...ခရမ္းပင္က ခရမ္းသီးကိုၾကည့္ၿပီးဘာေတြေတြး
ေနတာလဲ...ဘာလဲဒီေန႔ခရမ္းသီးႏွပ္မလို႔လား"
"မဟုတ္ပါဘူး...ေမာင္ဟာနဲ႔တူလို႔ လြမ္းသလိုလိုျဖစ္ေနလို႔"
"ဟမ္!ဘယ္လို..ဘယ္လို"
"ဟို..ဟို...မဟုတ္ပါဘူး အရီးေလးက ႐ုတ္တရက္ႀကီးေျပာ
လိုက္ေတာ့ ေၾကာင္ၿပီးေျပာမိတာ"
ခရမ္းပင္၌ တုတ္ခိုင္ႀကီးမာသန္မာလြန္းတဲ့ ခရမ္းေရာင္ရင့္ရင့္
အရည္ရႊမ္းမဲ့ပံုေပၚတဲ့ ခရမ္းသီးႀကီးကို ၾကည့္ၿပီးသက္ျပင္း
တစ္မမ။
႐ိုးလည္း အရီးေလးတို႔ေျမႇာက္ေပးလို႔သာ ေမာင့္ကိုအငတ္
ထားေနရတာ ဒါနဲ႔ဆိုႏွစ္ႀကိမ္႐ွိေနၿပီ..႐ိုးမွာ ငိုမဲ့မဲ့ေတာင္ျဖစ္
ခ်င္ေနမိၿပီ..ေမာင္ စိတ္ဆိုးမွာလည္း စိုးရိမ္မိသလို ေယာက်္ား
ျဖစ္သူကိုလည္း ေၾကာက္ရခ်စ္ရသူမို႔ ၾကားထဲ၌ စိတ္သာညစ္
ေနမိေလသည္။
"ခရမ္းသီးႀကီးကေတာ့ မ်ိဳးေကာင္းလိုက္တာမွမေျပာနဲ႔...
ခ်က္စားရင္ေတာ့ ထိမိဂြီေနမွာပဲေအ"
"ဟုတ္တယ္...ေမာင္ဟာေကာပဲ"
"ဟမ္!"
"မဟုတ္ဘူး...ေမာင္ေကာ ခရမ္းသီးႏွပ္အရမ္းႀကိဳက္တာ
မေန႔ကတင္ ဒီခရမ္းသီးကိုၾကည့္ၿပီး မီးဖုတ္ၿပီးသုတ္ေကြၽး
ဆိုလို႔အဲ့ဒါ ခူးမလို႔ ဟီး"
"ဟင္း ...စကားေတြေနာ္...ဒါနဲ႔ ငါတို႔ေျပာတဲ့အတိုင္း ေယာ
က်္ားကို ေကာင္းေကာင္းခ်ဳပ္ကိုင္ထားရဲ႕လား...႐ိုးေလးရဲ႕
ေယာက်္ားကေကာ ဘာေတြေျပာေသးလဲ...ေျပာျပစမ္းပါ
ေအ"
အရီးေလးတို႔ ခြၽန္တြန္းလုပ္လို႔ ေယာက်္ားကို ျငင္းေနရတာနဲ႔
ဒီမွာ လြမ္းလို႔ေသေတာ့မယ္လို႔ ေျပာလိုက္ရမေကာင္း႐ွိမယ္
ဟု စိတ္ထဲစိတ္႐ွိတိုင္းေျပာရင္း အံ့ေလးကိုႀကိတ္ထားမိေလ
သည္။
ဟြန္႔...မေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး။အင့္ဟယ္...အင့္ဟယ္။
"ျဗဳတ္...ျဗဳတ္!"
"ဟဲ့..ေမးေနတာမေျဖပဲ...ဘာလို႔ျမက္ေတြ ဆြဲႏုတိေနတာ
တုန္း"
"ဟို...အရီးေလးကလည္း ၾကံဳတုန္းျမက္ေတြထူေနေတာ့
ႏုတ္ေနမိတာ...အရီးေလးေကာ ကူႏုတ္သြားပါဦးလား"
"အမေလးေနာ္...မႏုတ္နိင္ပါဘူးေအ...နင္ပဲႏုတ္...အရီး
ေလးတို႔ေျပာတာမေမ့နဲ႔ေနာ္...ေယာက်္ားကို အငတ္ထားသင့္
ထားရမယ္...ၿပီးမွလိုခ်င္တာ ခိုင္းခ်င္တာနဲ႔ ျမဴစြယ္ရမယ္
ၾကားလား"
မၾကားဘူး...မၾကားဘူး...အငတ္မထားဘူး...လံုးဝအငတ္
မထားနိင္ဘူး...။
"ဟုတ္...ၾကားပါတယ္အရီးေလး"
"ေအးကြယ္...႐ိုးေလးကေတာ္လိုက္တာ...အခုလိုေျပာတာ
ကလည္း ႐ိုးေလးေကာင္းဖို႔အတြက္ပါ...ဒီမွာအရီးေလးထပ္
ေျပာျပမယ္"
"အရီးေလး ဟင္းအိုးတူးေနၿပီလားမသိဘူး...ဟင္းအိုးတူးနံ႔
ရသလိုပဲ"
"အမေလး!ငါေမ့ေနတာ...ကိူအုန္းျမျပန္လာရင္ အေျပာခံရ
ေတာ့မွာပဲ"
ဟြန္႔...အရီးေလးတို႔မ်ား သူမ်ားက်အၾကံေပးၿပီး ဘယ္လိုလုပ္
ဘာညာနဲ႔ သူက် ဦးေလးကိုေၾကာက္ရၿပီးေတာ့။
ဟူး....ခ်စ္လိုက္တာ..ခရမ္းသီးႀကီးရယ္။
................
"ဘာေတြလာျဖစ္ေနတာလဲ"
အနားပိုတိုးလို႔ကပ္အိပ္တာနဲ႔ ေမာင္က သူကိုဖက္ထားရင္းမွ
ေျပာလာျခင္းပင္။
စကားေျပာရင္ ခပ္မာမာအသံေလးပါတတ္တာကေမာင့္ရဲ႕
အက်င့္။
ညအိပ္ခ်ိန္ ေယာက်္ားနားပိုတိုးကပ္အိပ္တာကို ေရႀကီးခြင္
က်ယ္ေမာင္က ေအာ္ေလေတာ့ သခြပ္႐ိုးရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း
အမိန္႔စည္း ကို႐ွိတယ္ပင္မထင္နိင္ေအာင္ ရင္ခြင္ထဲအတင္း
ဝင္ပစ္ၿပီးေခါင္းငံု႔ထားေလ၏။
"ခင္ဗ်ား ဘာျဖစ္ေနတာ...႐ူးေနတာလား"
"ဟင့္"
"က်စ္! ငိုျပန္ၿပီ...ခင္ဗ်ားကို ထမလုပ္ခ်င္ဘူးေနာ္"
"လုပ္ခ်င္လုပ္ပါလား"
"က်ဳပ္စိတ္႐ွည္တဲ့ေကာင္မဟုတ္ဘူး...ခင္ဗ်ားငိုလိုက္ရယ္
လိုက္နဲ႔ ဘာေတြအ႐ူးထေနတာလဲ...လုပ္ရင္လည္းေသဖို႔
ပဲ႐ွိမယ္"
"လုပ္လို႔ေျပာေနတာကို"
"ေျသာ္...လုပ္ ဟုတ္လား...လုပ္တယ္ကြာ လုပ္တယ္"
"အီးဟီး...ဘာလို႔သူမ်ားကို နရင္းအုပ္တာလဲ လူဆိုးေကာင္
ႀကီးရဲ႕"
"ခင္ဗ်ားကို နရင္းအုပ္ခ်င္ေနတာသိလား...ခင္ဗ်ားပဲလုပ္ဆို
လို႔ လုပ္တာေလ...ဘာေတြအျပစ္လာတင္ေနတာလဲ"
အမိန္႔စည္းက စိတ္သိပ္႐ွည္တဲ့ေကာင္မဟုတ္...ေယာက်္ား
ျဖစ္သူအေပၚမွာပဲ မနည္းစိတ္႐ွည္႐ွည္ထားေနရတဲ့သူမ်ိဴး။
ထိုအျပင္ စကားေၾကာ႐ွည္ေနတာမ်ိဳး...မထံုတေတး လုပ္ေန
တာမ်ိဳးလည္းမႀကိဳက္...ဒါမို႔ တြဲခဲ့တဲ့သူေတြအကုန္လံုးက
ထက္ျမတ္ၿပီး ဆြဲေဆာင္မူ႐ွိတဲ့ သြက္လက္တဲ့မိန္းကေလး
ေတြခ်ည္းသာ။
သခြပ္႐ိုးလို မထံုတေတး ႏံုအအေလးကိုသာ ခ်စ္လြန္းလို႔
သည္းခံေနတာပင္။ ဒါေတာင္ သူစိတ္မ႐ွည္ရင္ အရင္က
စိတ္မ်ိဳးနဲ႔ေအာ္မိတတ္တာကို မနည္းထိန္းေနရေပ၏။
"လုပ္ဆိုတာ...ဟိုဟာကိုေျပာတာ"
"ေဟ့...စကားကိုမ႐ွင္းမ႐ွင္းနဲ႔မေျပာနဲ႔...ျပန္ေျပာတ႐ိုတေသ"
"ေမာင္ေနာ္...အႀကီးကို အနိင္မက်င့္နဲ႔"
"ေအးအဲ့အႀကီးက က်ဳပ္ေအာက္မွာေနရတာလည္းထည့္ေျပာ
အေပၚမွာေနရတဲ့သူက ထံုးစံအတိုင္း ပိုၿပီး ဝါႀကီးတယ္ဒါပဲ
က်ဳပ္ကို ခံမေျပာေနနဲ႔"
"ေမာင္ေနာ္!!"
"တ ႐ို တ ေသ"
သက္သက္အနိင္က်င့္တာ သူကိုေၾကာက္ရတယ္ဆိုၿပီး လူဆိုး
ႀကီး...အသက္ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔မတရားအနိင္က်င့္တဲ့ေကာင္
ႀကီး...အသက္ကလက္ေတာက္ေလာက္နဲ႔ ကေလးေမြးခိုင္း
ခ်င္ေနတဲ့မသာေလး...သူမ်ားကို ႐ိုက္တဲ့မသာေလး။
"က်ဳပ္ကိုက်ိန္မေနနဲ႔ ခင္ဗ်ားေျပာေနတာက်ဳပ္ၾကားေနရတယ္
ခင္ဗ်ားနရင္းကိူ ခပ္ဖြဖြေလးပဲထိရေသး...အာျဗဲနဲ႔ငိုေနတဲ့
ခ်ဥ္ဖတ္"
"ေျသာ္...ေမာင္က ခ်ဥ္ဖတ္လို႔ ျပန္ေျပာၿပီေပါ့...ဟင့္..ေမာင္
ကနရင္းအုပ္တာ မနာေပမဲ့ ေဟာ့ဒီလိုေခါင္းက နိမ့္က်သြား
တယ္ေလ...ႏွလံုးသားေလးကနာသြားတာသိရဲ႕လား"
"ျပစမ္း...ဟိုေနရာေကာနာသြားလားၾကည့္ရေအာင္"
"ၾကည့္နဲ႔...မသာေလး...လုပ္ဆိုတာ ဟိုဟာလုပ္ခိုင္းတာ
သူမ်ားကို႐ိုက္ခိုင္းတာမဟုတိဘူး"
တကယ္ပါဗ်ာ...က်ဳပ္က ထိလိုက္ရံုတင္ အခုလို ညသန္း
ေခါင္ႀကီးထငိုေနတာမွ အားရပါးရကိုငိုေနတာ...လူကိုလည္း
မသာေလးလို႔ ဆဲလို႔ဆဲ...အရင္ကဆို အမႈတ္ႀကိတ္လိုက္လို႔
အမိန္႔စည္းကို အဘိုးလို႔ျပန္ေခၚရေလာက္ေအာင္ ေဒါသက
ထြက္မွာျဖစ္ေပမဲ့ ကိုယ္တိုု္င္က သူေခါင္းေလးကိုထိမိလိုက္
တာဆိုေတာ့လည္း ခံစားသြားရတယ္နဲ႔တူပါလိမ့္မည္။
"မငိုပါနဲ႔ဗ်ာ...တိတ္ေတာ့...လီးတဲ့မွပဲ"
"သူမ်ားကိုဆဲတယ္...အီးဟီး"
"ေဟ်ာင့္...ေတာ္ေတာ့ပိတ္ထား..ေတာင္းပန္တယ္ဟုၿပီလား
ခင္ဗ်ားကအသက္သာႀကီးၿပီး ကေလးလိုလိုေခြးလိုလိုနဲ႔"
"ဟင့္...ေခြး...ေခြး..ဟုတ္...ဟုတ္လား"
"stop...က်ဳပ္ေခြး...က်ဳပ္ေခြး..ရၿပီလား"
"မရဘူး...လုပ္လို႔ခုနတည္းကေျပာေနတယ္ေလ"
"ဘာလုပ္ခိုင္းေနတာလဲခင္ဗ်ား..က်ဳပ္ကို႐ူးေအာင္လာမလုပ္
နဲ႔ေနာ္...သတ္ပစ္မိ္မယ္"
"လင္မယားလိုလုပ္တာေျပာတာ..ဟင့္"
"ဟားးး...ဟားးး...ခင္ဗ်ားဗ်ာ..ကိုယ့္ေယာက်္ားကိုမ်ား
တည့္ေျပာလိုက္ၿပီးေကာ...က်ဳပ္အေကာင္ႀကီးကလည္း
ခင္ဗ်ားကိုသတိရေနတာ...မငိုနဲ႔ေတာ့ တိတ္ေတာ့ ခ်စ္တယ္
ေနာ္ေမာင္က"
ေမာင္ရဲ႕ ရယ္သံေၾကာင့္ ႐ိုးမွာ ႐ွက္သလိုေလးျဖစ္သြားရၿပီး
ေမာင့္ရဲ႕ရင္ဘတ္ကို ထု႐ိုက္ႏွက္ကာ ပါးစပ္မွလည္း...။
"မရယ္နဲ႔...မရယ္နဲ႔ကြာ...ေမာင္ဘာသိလို႔လဲ...႐ိုးအရမ္း
႐ွက္တာေမာင္သိသားနဲ႔...ဒီလိုေျပာဖို႔ ဘယ္ေလာက္အရဲစြန္႔
ရလဲ...ေမာင္ကိုမျဖည့္ဆည္းပဲ ျငင္းထားမိလို႔ ေမာင္ေတာ့
စိတ္ဆိုးေနမွာပဲလို႔ထင္မိေနတာ...အရီးေလးတို႔ကေမာင့္ကို
သိပ္မေပးနဲ႔လို႔ေျပာေပမဲ့ ႐ိုးကေမာင့္ကို သိပ္ခ်စ္လို႔မေနနိင္
နိင္ပဲအခုလို...အဲ"
"ဘာ!!"
...................
မနက္ေဝလီေဝလင္းအခ်ိန္ေလးမွာတင္ အမိန္႔စည္းရဲ႕ေသာင္း
က်န္းမူေၾကာင့္ အရီးေလးခင္ေသာင္းနဲ႔ ႀကီးေဒၚဂြက္ေထာ္
တို႔မွာ အားနာေၾကာက္စိတ္ေလးေတြျဖစ္လို႔ေန၏။
ဦးေလးျဖစ္သူ ဦးအုန္းျမ မွာလည္း အမိန္႔ကိုအရမ္းအားနာ
ေနတာကတေၾကာင္း...မိန္းမျဖစ္သူ ခင္ေသာင္းက သူမ်ား
လင္ေတြၾကားထဲ မဆီမဆိုင္ စကားဝင္ေႏွာက္လို႔ေဒါသ
ထြက္ေနတာကတေၾကာင္းျဖစ္လိုေနေပသည္။
"ဦးေလးမိန္းမက က်ဳပ္ေယာက်္ားကိုမဟုတ္ကေတြသင္ေပး
လိုက္လို႔ အခုလိုျဖစ္ရတာ"
"ေအးပါငါ့တူရယ္...ဦးေလးၾကားထဲကေတာင္းပန္ပါတယ္
ဒီမိန္းမကို မွတ္ေလာက္သားေလာက္ေအာင္ကို ဆံုးမလိုက္ပါ
မယ္...ခင္ေသာင္း ေတာင္းပန္လိုက္"
"ဟို..ဟို ေတာင္းပန္ပါတယ္ တူေလးရယ္"
"ဘာေတာင္းပန္တာလဲ...ေသြးထိုးတုန္းကေသြးတိုးၿပီး
သူမ်ားလင္ေတြသာယာေနတာကို ဖ်တ္လိုဖ်တ္ဆီး...ဟမ္!
ငါ့ေတာ့ကြာ"
"အမေလး!ေၾကာက္ပါၿပီငါတူရယ္..မေျပာေတာ့ပါဘူး"
အမိန္႔ရဲ႕ ေလသံနဲ႔တင္ ေၾကာက္ေနတဲ့ႏွစ္ေယာက္မွာတစ္
ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ရင္း မ်က္ႏွာေလးေတြငိုမဲ့
မဲ့...ဦးေလးမွာလည္း အမိန္႔ကိုတားတာမ်ိဳးမ႐ွိ သူမ်ားၾကားထဲ
ဝင္ခ်င္တာ ေျပာခံရမွာပဲဟု ေတြးရင္း ရပ္ၾကည့္ေနေလသည္။
"ေအး...ဟိုအပ်ိဳႀကီး"
"ဟင္...ဘာလဲတူေလး"
"တူေလးလုပ္မေနနဲ႔..ခရင္းနဲ႔ကေလာ္စားပစ္လိုက္လို႔ဘာ
ေအာက္ေမ့ေနလဲ...ခင္ဗ်ားက ေယာက်္းမရလို႔ အပ်ိဳႀကီး
ျဖစ္ေနတာေတာင္ သူမ်ားေတြကိုေတာ့ေတာ္ေတာ္ေျပာနိင္
ေနတယ္ေပါ့...ေအး...လင္ရေအာင္ ေပးစားပစ္လိုက္မယ္
က်ဳပ္ကိုဘာထင္ေနလဲ"
"ဘာမွမထင္ပါဘူး..ငါ့တူရယ္..ေနာက္ခါ တူေလးရဲ႕ေယာ
က်္ားကိုမေျပာေတာ့ဘူးသိလား...ဟီးဟီး"
"မေျပာေတာ့ဘူးဆို...ျပန္...ေနာက္တစ္ခါက်ရင္ က်ဳပ္အ
ဆိုးမဆိုနဲ႔"
"ျပန္...ျပန္ပါၿပီကြယ္"
အမိန္႔ရဲ႕ စကားေတြကိုနားေထာင္ရင္း သခြပ္႐ိုးတစ္ေယာက္
အိမ္ထဲ မွာပုန္းေနရင္း အျပင္လည္းမထြက္ရဲ နားေထာင္ရင္း
ေၾကာက္ေနမိေလသည္။
အရီးေလးတို႔ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးမွတ္သြားေလာက္မွာပင္။
"ခင္ဗ်ား!"
အိမ္ထဲကို ဒုန္းဆိုင္းဝင္လာတဲ့ အမိန္႔ေၾကာင့္ ႐ိုး ေခါင္းေလး
ပုဝင္သြားၿပီး ေထာင့္ေလးကိုေျပးကပ္ေလသည္။
"သူမ်ားေတြရဲ႕စကားကို နားေထာင္ၿပီး ေယာက်္ားကို အငတ္
ထားဦးမလား...ေျပာစမ္း"
"မ..မထား..မထားေတာ့ဘူး"
"တ ႐ို တ ေသ"
"ေယာက်္ားကို ႐ိုး ဘယ္ေတာ့မွ အငတ္မထားေတာ့ပါဘူး
ခင္ဗ်"
"ၾကည့္ေနၾကည့္စား...က်ဳပ္ကိုဘာေကာင္ထင္ေနလဲ..လုပ္
လိုက္လို႔ အ႐ိုးေတြက်ိဳးသြားမယ္..ေၾကာက္လား..ဟမ္"
"ေၾကာက္...ေၾကာက္ပါတယ္ခင္ဗ်"
"ၾကပ္ၾကပ္သတိထားေန...ထားပစ္ခဲ့လိုက္မယ္"
"ဟင့္"
"ငိုတာလား..ဟမ္"
"ဟင့္ လို႔လည္း မငိုဘူးလို႔ေျပာတာပါခင္ဗ်"
"လိမ္မာတယ္...ႁပြတ္..ၾကာပါတယ္..ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့ဟာအခု
ပဲလုပ္ရေအာင္"
"မနက္လင္းေနၿပီေလလို႔...ေမာင္ကလည္း"
"ဘာ..က်ဳပ္မၾကားလိုက္လို႔"
"မနက္လင္းေနလည္း ရတယ္လို႔ေျပာတာပါခင္ဗ်"
"အဟားးးခ်စ္စရာေလး"
သေဘာက်မဆံုးျဖစ္ေနတဲ့ အမိန္႔မွာေတာ့ သူ႔ကိုေၾကာက္လို႔
ေျပာေနတာေလးက ခ်စ္စရာအသဲယားစရာေလးမို႔ ခ်စ္လို႔ပင္
မဝနိင္ေလေတာ့...ထို႔ေန႔ကေတာ့ လယ္ထဲမသြားေတာ့တာ
သလို လီယြန္မွာလည္း ထိုေန႔က မနက္အေစာႀကီး ဘယ္
ေရာက္ေနမွန္းမသိပါေခ်။
✨✨✨✨✨✨
ထပ္upေပးမယ္ေနာ္...
Uni...
ကထိန်ခင်းမဲ့နေ့က တရွေ့ရွေ့နီးလာပြီဖြစ်သလို မှိုင်းဟင်ရွာ
လေးရဲ့ရွာသားတွေမှာလည်း ပြုံးတပျော်ပျော် ကြည်နူးပီတီ
ရိပ်တွေ ရှပ်ပြေးကာ ရွာဦးစေတီ၌ ကထိန်ခင်းမည့်အလှူတွင်
လည်း ကျွေးမွေးဖို့ကအစ ဖျော်ဖြေရေးအဖြစ် ဦးရွှေရိုးနဲ့ဒေါ်
မိုးအကကို ကပြရင်း ရွှင်မြူးသဟာ ရယ်မောကြရအောင်
လေက အဖက်ဖက်ကစလို့ ဝိုင်းဝန်း၍ အားတတ်သရောလုပ်
ကိုင်ဆောင်ရွက်လျက်ရှိကြလေသည်။
ရွာဦးဘုန်းကြီးကျောင်းက ဓမ္မာရုံရှိ အလှူခံမဏ္႑ပ်၌လည်း
မနက်လင်းအာကြီးအချိန်တွင် နိဗ္ဗန်ဆော်အသံနှင့်အတူ
ရှိတာလေးနဲ့လှူကြသည့် ရွာသူရွာသားတွေရဲ့ စေတနာကု
သိုလ်တွေကိုလည်း ငါးဆယ်၊တစ်ရာကစလို့ အားရပါးရသာဓု
ခေါ်ပြီး ဆော်သြနေပါတဲ့ သူကြီးနဲ့ရပ်ရွာလူကြီးတွေရဲ့အသံ
ကတဆာဆာ။
ထိုအလှူခံမဏ္႑ပ်က အသံကိုပဲ နားစိုက်ထောင်မိတာနှင့်
ရပ်ရွာက အသက်ကြီးအဘိုးအဘွားတွေမှ သာဓုခေါ်ရင်း
မုဒီတာပွားလျက် ရှိကြလေ၏။
ထိုအချိန်၌ ခြံထဲ၌ သီးနှံလေးတွေစိုက်ထားတဲ့ နေရာ၌ ငုတ်
တုတ်ထိုင်ရင်းမှ ခပ်တွေတွေလေး ငေးနေတဲ့ သခွပ်ရိုး။
များများစားစားတော့စိုက်ပျိုးထားခြင်းမဟုတ်ပဲ ဘူးသီး၊ခရမ်း
သီး၊ရုံပတီသီး၊ချဉ်ပေါင် ဟိုတကြက္ဒီတစ္စု အနည်းငယ်မျှသာ
။
"ရိုးလေး...ခရမ်းပင်က ခရမ်းသီးကိုကြည့်ပြီးဘာတွေတွေး
နေတာလဲ...ဘာလဲဒီနေ့ခရမ်းသီးနှပ်မလို့လား"
"မဟုတ်ပါဘူး...မောင်ဟာနဲ့တူလို့ လွမ်းသလိုလိုဖြစ်နေလို့"
"ဟမ်!ဘယ္လို..ဘယ္လို"
"ဟို..ဟို...မဟုတ်ပါဘူး အရီးလေးက ရုတ်တရက်ကြီးပြော
လိုက်တော့ ကြောင်ပြီးပြောမိတာ"
ခရမ်းပင်၌ တုတ်ခိုင်ကြီးမာသန်မာလွန်းတဲ့ ခရမ်းရောင်ရင့်ရင့်
အရည်ရွှမ်းမဲ့ပုံပေါ်တဲ့ ခရမ်းသီးကြီးကို ကြည့်ပြီးသက်ပြင်း
တစ္မမ။
ရိုးလည်း အရီးလေးတို့မြှောက်ပေးလို့သာ မောင့်ကိုအငတ်
ထားနေရတာ ဒါနဲ့ဆိုနှစ်ကြိမ်ရှိနေပြီ..ရိုးမှာ ငိုမဲ့မဲ့တောင်ဖြစ်
ချင်နေမိပြီ..မောင် စိတ်ဆိုးမှာလည်း စိုးရိမ္မိသလို ယောကျ်ား
ဖြစ်သူကိုလည်း ကြောက်ရချစ်ရသူမို့ ကြားထဲ၌ စိတ်သာညစ်
နေမိလေသည်။
"ခရမ်းသီးကြီးကတော့ မျိုးကောင်းလိုက်တာမှမပြောနဲ့...
ချက်စားရင်တော့ ထိမိဂွီနေမှာပဲအေ"
"ဟုတ်တယ်...မောင်ဟာကောပဲ"
"ဟမ်!"
"မဟုတ္ဘူး...မောင်ကော ခရမ်းသီးနှပ်အရမ်းကြိုက်တာ
မနေ့ကတင် ဒီခရမ်းသီးကိုကြည့်ပြီး မီးဖုတ်ပြီးသုတ်ကျွေး
ဆိုလို့အဲ့ဒါ ခူးမလို့ ဟီး"
"ဟင်း ...စကားတွေနော်...ဒါနဲ့ ငါတို့ပြောတဲ့အတိုင်း ယော
ကျ်ားကို ကောင်းကောင်းချုပ်ကိုင်ထားရဲ့လား...ရိုးလေးရဲ့
ယောကျ်ားကကော ဘာတွေပြောသေးလဲ...ပြောပြစမ်းပါ
အေ"
အရီးလေးတို့ ချွန်တွန်းလုပ်လို့ ယောကျ်ားကို ငြင်းနေရတာနဲ့
ဒီမွာ လွမ်းလို့သေတော့မယ်လို့ ပြောလိုက်ရမကောင်းရှိမယ်
ဟု စိတ်ထဲစိတ်ရှိတိုင်းပြောရင်း အံ့လေးကိုကြိတ်ထားမိလေ
သည်။
ဟွန့်...မပြောလိုက်ချင်ဘူး။အင့်ဟယ်...အင့်ဟယ်။
"ဗြုတ်...ဗြုတ်!"
"ဟဲ့..မေးနေတာမဖြေပဲ...ဘာလို့မြက်တွေ ဆွဲနုတိနေတာ
တုန်း"
"ဟို...အရီးလေးကလည်း ကြုံတုန်းမြက်တွေထူနေတော့
နုတ်နေမိတာ...အရီးလေးကော ကူနုတ်သွားပါဦးလား"
"အမလေးနော်...မနုတ်နိင်ပါဘူးအေ...နင်ပဲနုတ်...အရီး
လေးတို့ပြောတာမမေ့နဲ့နော်...ယောကျ်ားကို အငတ်ထားသင့်
ထားရမယ်...ပြီးမှလိုချင်တာ ခိုင်းချင်တာနဲ့ မြူစွယ်ရမယ်
ကြားလား"
မကြားဘူး...မကြားဘူး...အငတ်မထားဘူး...လုံးဝအငတ်
မထားနိင်ဘူး...။
"ဟုတ်...ကြားပါတယ်အရီးလေး"
"အေးကွယ်...ရိုးလေးကတော်လိုက်တာ...အခုလိုပြောတာ
ကလည်း ရိုးလေးကောင်းဖို့အတွက်ပါ...ဒီမှာအရီးလေးထပ်
ပြောပြမယ်"
"အရီးလေး ဟင်းအိုးတူးနေပြီလားမသိဘူး...ဟင်းအိုးတူးနံ့
ရသလိုပဲ"
"အမေလး!ငါမေ့နေတာ...ကိူအုန်းမြပြန်လာရင် အပြောခံရ
တော့မှာပဲ"
ဟွန့်...အရီးလေးတို့များ သူများကျအကြံပေးပြီး ဘယ်လိုလုပ်
ဘာညာနဲ့ သူက် ဦးလေးကိုကြောက်ရပြီးတော့။
ဟူး....ခ်စ္လိုက္တာ..ခရမ်းသီးကြီးရယ်။
................
"ဘာတွေလာဖြစ်နေတာလဲ"
အနားပိုတိုးလို့ကပ်အိပ်တာနဲ့ မောင်က သူကိုဖက်ထားရင်းမှ
ပြောလာခြင်းပင်။
စကားပြောရင် ခပ်မာမာအသံလေးပါတတ်တာကမောင့်ရဲ့
အကျင့်။
ညအိပ်ချိန် ယောကျ်ားနားပိုတိုးကပ်အိပ်တာကို ရေကြီးခွင်
ကျယ်မောင်က အော်လေတော့ သခွပ်ရိုးရဲ့ ထုံးစံအတိုင်း
အမိန့်စည်း ကိုရှိတယ်ပင်မထင်နိင်အောင် ရင်ခွင်ထဲအတင်း
ဝင်ပစ်ပြီးခေါင်းငုံ့ထားလေ၏။
"ခင်ဗျား ဘာဖြစ်နေတာ...ရူးနေတာလား"
"ဟင့်"
"ကျစ်! ငိုပြန်ပြီ...ခင်ဗျားကို ထမလုပ်ချင်ဘူးနော်"
"လုပ်ချင်လုပ်ပါလား"
"ကျုပ်စိတ်ရှည်တဲ့ကောင်မဟုတ်ဘူး...ခင်ဗျားငိုလိုက်ရယ်
လိုက်နဲ့ ဘာတွေအရူးထနေတာလဲ...လုပ်ရင်လည်းသေဖို့
ပဲရှိမယ်"
"လုပ်လို့ပြောနေတာကို"
"သြော်...လုပ် ဟုတ္လား...လုပ္တယ္ကြာ လုပ်တယ်"
"အီးဟီး...ဘာလို့သူများကို နရင်းအုပ်တာလဲ လူဆိုးကောင်
ကြီးရဲ့"
"ခင်ဗျားကို နရင်းအုပ်ချင်နေတာသိလား...ခင်ဗျားပဲလုပ်ဆို
လို့ လုပ်တာလေ...ဘာတွေအပြစ်လာတင်နေတာလဲ"
အမိန့်စည်းက စိတ်သိပ်ရှည်တဲ့ကောင်မဟုတ်...ယောကျ်ား
ဖြစ်သူအပေါ်မှာပဲ မနည်းစိတ်ရှည်ရှည်ထားနေရတဲ့သူမျိူး။
ထိုအပြင် စကားကြောရှည်နေတာမျိုး...မထုံတတေး လုပ်နေ
တာမျိုးလည်းမကြိုက်...ဒါမို့ တွဲခဲ့တဲ့သူတွေအကုန်လုံးက
ထက်မြတ်ပြီး ဆွဲဆောင်မူရှိတဲ့ သွက်လက်တဲ့မိန်းကလေး
တွေချည်းသာ။
သခွပ်ရိုးလို မထုံတတေး နုံအအလေးကိုသာ ချစ်လွန်းလို့
သည်းခံနေတာပင်။ ဒါတောင် သူစိတ်မရှည်ရင် အရင်က
စိတ်မျိုးနဲ့အော်မိတတ်တာကို မနည်းထိန်းနေရပေ၏။
"လုပ္ဆိုတာ...ဟိုဟာကိုပြောတာ"
"ဟေ့...စကားကိုမရှင်းမရှင်းနဲ့မပြောနဲ့...ပြန်ပြောတရိုတသေ"
"မောင်နော်...အကြီးကို အနိင်မကျင့်နဲ့"
"အေးအဲ့အကြီးက ကျုပ်အောက်မှာနေရတာလည်းထည့်ပြော
အပေါ်မှာနေရတဲ့သူက ထုံးစံအတိုင်း ပိုပြီး ဝါကြီးတယ်ဒါပဲ
ကျုပ်ကို ခံမပြောနေနဲ့"
"မောင်နော်!!"
"တ ရို တ သေ"
သက်သက်အနိင်ကျင့်တာ သူကိုကြောက်ရတယ်ဆိုပြီး လူဆိုး
ကြီး...အသက်ငယ်ငယ်လေးနဲ့မတရားအနိင်ကျင့်တဲ့ကောင်
ကြီး...အသက်ကလက်တောက်လောက်နဲ့ ကလေးမွေးခိုင်း
ချင်နေတဲ့မသာလေး...သူမ်ားကို ရိုက်တဲ့မသာလေး။
"ကျုပ်ကိုကျိန်မနေနဲ့ ခင်ဗျားပြောနေတာကျုပ်ကြားနေရတယ်
ခင်ဗျားနရင်းကိူ ခပ္ဖြဖြေလးပဲထိရေသး...အာဗြဲနဲ့ငိုနေတဲ့
ချဉ်ဖတ်"
"သြော်...မောင်က ချဉ်ဖတ်လို့ ပြန်ပြောပြီပေါ့...ဟင့်..မောင်
ကနရင်းအုပ်တာ မနာပေမဲ့ ဟော့ဒီလိုခေါင်းက နိမ့်ကျသွား
တယ်လေ...နှလုံးသားလေးကနာသွားတာသိရဲ့လား"
"ပြစမ်း...ဟိုနေရာကောနာသွားလားကြည့်ရအောင်"
"ကြည့်နဲ့...မသာလေး...လုပ္ဆိုတာ ဟိုဟာလုပ်ခိုင်းတာ
သူများကိုရိုက်ခိုင်းတာမဟုတိဘူး"
တကယ်ပါဗျာ...ကျုပ်က ထိလိုက်ရုံတင် အခုလို ညသန်း
ခေါင်ကြီးထငိုနေတာမှ အားရပါးရကိုငိုနေတာ...လူကိုလည်း
မသာလေးလို့ ဆဲလို့ဆဲ...အရင်ကဆို အမှုတ်ကြိတ်လိုက်လို့
အမိန့်စည်းကို အဘိုးလို့ပြန်ခေါ်ရလောက်အောင် ဒေါသက
ထွက်မှာဖြစ်ပေမဲ့ ကိုယ်တို်င်က သူခေါင်းလေးကိုထိမိလိုက်
တာဆိုတော့လည်း ခံစားသွားရတယ်နဲ့တူပါလိမ့်မည်။
"မငိုပါနဲ့ဗျာ...တိတ်တော့...လီးတဲ့မွပဲ"
"သူများကိုဆဲတယ်...အီးဟီး"
"ဟျောင့်...တော်တော့ပိတ်ထား..တောင်းပန်တယ်ဟုပြီလား
ခင်ဗျားကအသက်သာကြီးပြီး ကလေးလိုလိုခွေးလိုလိုနဲ့"
"ဟင့်...ခွေး...ခွေး..ဟုတ်...ဟုတ္လား"
"stop...ကျုပ်ခွေး...ကျုပ်ခွေး..ရပြီလား"
"မရဘူး...လုပ်လို့ခုနတည်းကပြောနေတယ်လေ"
"ဘာလုပ်ခိုင်းနေတာလဲခင်ဗျား..ကျုပ်ကိုရူးအောင်လာမလုပ်
နဲ့နော်...သတ်ပစ်မိ်မယ်"
"လင်မယားလိုလုပ်တာပြောတာ..ဟင့်"
"ဟားးး...ဟားးး...ခင်ဗျားဗျာ..ကိုယ့်ယောကျ်ားကိုများ
တည့်ပြောလိုက်ပြီးကော...ကျုပ်အကောင်ကြီးကလည်း
ခင်ဗျားကိုသတိရနေတာ...မငိုနဲ့တော့ တိတ်တော့ ချစ်တယ်
နော်မောင်က"
မောင်ရဲ့ ရယ်သံကြောင့် ရိုးမှာ ရှက်သလိုလေးဖြစ်သွားရပြီး
မောင့်ရဲ့ရင်ဘတ်ကို ထုရိုက်နှက်ကာ ပါးစပ်မှလည်း...။
"မရယ်နဲ့...မရယ်နဲ့ကွာ...မောင်ဘာသိလို့လဲ...ရိုးအရမ်း
ရှက်တာမောင်သိသားနဲ့...ဒီလိုပြောဖို့ ဘယ်လောက်အရဲစွန့်
ရလဲ...မောင်ကိုမဖြည့်ဆည်းပဲ ငြင်းထားမိလို့ မောင်တော့
စိတ်ဆိုးနေမှာပဲလို့ထင်မိနေတာ...အရီးလေးတို့ကမောင့်ကို
သိပ်မပေးနဲ့လို့ပြောပေမဲ့ ရိုးကမောင့်ကို သိပ်ချစ်လို့မနေနိင်
နိင်ပဲအခုလို...အဲ"
"ဘာ!!"
...................
မနက်ဝေလီဝေလင်းအချိန်လေးမှာတင် အမိန့်စည်းရဲ့သောင်း
ကျန်းမူကြောင့် အရီးလေးခင်သောင်းနဲ့ ကြီးဒေါ်ဂွက်ထော်
တို့မှာ အားနာကြောက်စိတ်လေးတွေဖြစ်လို့နေ၏။
ဦးလေးဖြစ်သူ ဦးအုန်းမြ မှာလည်း အမိန့်ကိုအရမ်းအားနာ
နေတာကတကြောင်း...မိန်းမဖြစ်သူ ခင်သောင်းက သူမ်ား
လင်တွေကြားထဲ မဆီမဆိုင် စကားဝင်နှောက်လို့ဒေါသ
ထွက်နေတာကတကြောင်းဖြစ်လိုနေပေသည်။
"ဦးလေးမိန်းမက ကျုပ်ယောကျ်ားကိုမဟုတ်ကတွေသင်ပေး
လိုက်လို့ အခုလိုဖြစ်ရတာ"
"အေးပါငါ့တူရယ်...ဦးလေးကြားထဲကတောင်းပန်ပါတယ်
ဒီမိန်းမကို မှတ်လောက်သားလောက်အောင်ကို ဆုံးမလိုက်ပါ
မယ်...ခင်သောင်း တောင်းပန်လိုက်"
"ဟို..ဟို တောင်းပန်ပါတယ် တူလေးရယ်"
"ဘာတောင်းပန်တာလဲ...သွေးထိုးတုန်းကသွေးတိုးပြီး
သူများလင်တွေသာယာနေတာကို ဖ်တ္လိုဖ်တ္ဆီး...ဟမ်!
ငါ့တော့ကွာ"
"အမေလး!ကြောက်ပါပြီငါတူရယ်..မပြောတော့ပါဘူး"
အမိန့်ရဲ့ လေသံနဲ့တင် ကြောက်နေတဲ့နှစ်ယောက်မှာတစ်
ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်ရင်း မျက်နှာလေးတွေငိုမဲ့
မဲ့...ဦးလေးမှာလည်း အမိန့်ကိုတားတာမျိုးမရှိ သူများကြားထဲ
ဝင်ချင်တာ ပြောခံရမှာပဲဟု တွေးရင်း ရပ်ကြည့်နေလေသည်။
"အေး...ဟိုအပျိုကြီး"
"ဟင်...ဘာလဲတူလေး"
"တူလေးလုပ်မနေနဲ့..ခရင်းနဲ့ကလော်စားပစ်လိုက်လို့ဘာ
အောက်မေ့နေလဲ...ခင်ဗျားက ယောကျ်းမရလို့ အပျိုကြီး
ဖြစ်နေတာတောင် သူများတွေကိုတော့တော်တော်ပြောနိင်
နေတယ်ပေါ့...အေး...လင်ရအောင် ပေးစားပစ်လိုက်မယ်
ကျုပ်ကိုဘာထင်နေလဲ"
"ဘာမှမထင်ပါဘူး..ငါ့တူရယ်..နောက်ခါ တူလေးရဲ့ယော
ကျ်ားကိုမပြောတော့ဘူးသိလား...ဟီးဟီး"
"မပြောတော့ဘူးဆို...ပြန်...နောက်တစ်ခါကျရင် ကျုပ်အ
ဆိုးမဆိုနဲ့"
"ပြန်...ပြန်ပါပြီကွယ်"
အမိန့်ရဲ့ စကားတွေကိုနားထောင်ရင်း သခွပ်ရိုးတစ်ယောက်
အိမ်ထဲ မှာပုန်းနေရင်း အပြင်လည်းမထွက်ရဲ နားထောင်ရင်း
ကြောက်နေမိလေသည်။
အရီးလေးတို့တော့ တော်တော်လေးမှတ်သွားလောက်မှာပင်။
"ခင်ဗျား!"
အိမ်ထဲကို ဒုန်းဆိုင်းဝင်လာတဲ့ အမိန့်ကြောင့် ရိုး ခေါင်းလေး
ပုဝင်သွားပြီး ထောင့်လေးကိုပြေးကပ်လေသည်။
"သူများတွေရဲ့စကားကို နားထောင်ပြီး ယောကျ်ားကို အငတ်
ထားဦးမလား...ပြောစမ်း"
"မ..မထား..မထားတော့ဘူး"
"တ ရို တ သေ"
"ယောကျ်ားကို ရိုး ဘယ်တော့မှ အငတ်မထားတော့ပါဘူး
ခင်ဗျ"
"ကြည့်နေကြည့်စား...ကျုပ်ကိုဘာကောင်ထင်နေလဲ..လုပ်
လိုက်လို့ အရိုးတွေကျိုးသွားမယ်..ကြောက်လား..ဟမ်"
"ကြောက်...ကြောက်ပါတယ်ခင်ဗျ"
"ကြပ်ကြပ်သတိထားနေ...ထားပစ်ခဲ့လိုက်မယ်"
"ဟင့်"
"ငိုတာလား..ဟမ်"
"ဟင့် လို့လည်း မငိုဘူးလို့ပြောတာပါခင်ဗျ"
"လိမ်မာတယ်...ပြွတ်..ကြာပါတယ်..ခင်ဗျားပြောတဲ့ဟာအခု
ပဲလုပ်ရအောင်"
"မနက်လင်းနေပြီလေလို့...မောင်ကလည်း"
"ဘာ..ကျုပ်မကြားလိုက်လို့"
"မနက်လင်းနေလည်း ရတယ်လို့ပြောတာပါခင်ဗျ"
"အဟားးးချစ်စရာလေး"
သဘောကျမဆုံးဖြစ်နေတဲ့ အမိန့်မှာတော့ သူ့ကိုကြောက်လို့
ပြောနေတာလေးက ချစ်စရာအသဲယားစရာလေးမို့ ချစ်လို့ပင်
မဝနိင်လေတော့...ထို့နေ့ကတော့ လယ်ထဲမသွားတော့တာ
သလို လီယွန်မှာလည်း ထိုနေ့က မနက်အစောကြီး ဘယ်
ရောက်နေမှန်းမသိပါချေ။
✨✨✨✨✨✨
ထပ်upပေးမယ်နော်...