Unicode
သည်နေ့တင် Mid term ပြီးသွားသဖြင့် Mingyu တို့ ဆော်ဩထားတဲ့အတိုင်း ပျော်ပွဲရွှင်ပွဲစဖို့ပြင်သည်။ တစ်ချို့ကတော့ အပြင်လျှောက်လည်ပြီး ရုပ်ရှင်ကြည့်ချင်ကြသည်။ တစ်ချို့ကလည်း တစ်ယောက်ယောက်အိမ်မှာ ဂိမ်းဆော့၊ မုန့်စားရင်း အမှတ်တရ ဖန်တီးချင်ကြသည်။ ဤသို့နှယ် မညီမျှမှုတွေကြောင့် ထုံးစံအတိုင်း မဲနှိုက် ရွေးချယ်ဖို့ပဲ ဆုံးဖြတ်လိုက်ရတော့၏။ ရုပ်ရှင်ကြည့်ချင်သည့် Hoshi က စည်းဖောက်စွာ မဲတွေအများကြီးကို ဘယ်သူမှ မမြင်ခင် ရေးထည့်လိုက်သည်။ ဒါကိုမြင်သွားသည့်သူမရှိဟု သူထင်မိပေမဲ့Jihoon က Hoshi လှုပ်ရှားမှုတွေကို အကုန်ဖမ်းမိလိုက်သည်။ အနေအေးသည့်သူပီပီ ဘာမှမပြောဖို့ ဆုံးဖြတ်မိပေမဲ့လည်း မသိစိတ်က Hoshi ဆီ သွားပြီး အသိပေးဖို့ လှုံ့ဆော်နေသည်ကြောင့် မဲခိုးဖို့ကြံနေသူဆီ Jihoon ရောက်သွားသည်။
"ငါမြင်လိုက်တယ်"
"ဘာလဲ ဘာလဲ"
"မင်းမဲလိပ်တွေအများကြီးထည့်လိုက်...အွတ်!"
Jihoon စကားမဆုံးသေး၊ ပြောနေသည့်ပါးစပ်ကို Hoshi က လက်ဖဝါးနဲ့ ပိတ်အုပ်ပစ်သည်။ တကယ်တမ်း Jihoon လေသံမှာ မကျယ်နေပါ။ သူတို့ကဲ့သို့ အာကျယ်၊ အာကျယ်ဖြင့်လည်း Jihoonမပြောတတ်ပါ။ ရုတ်တရပ်ကြီး ပါးစပ်ကို လှမ်းရိုက်ခံရသကဲ့သို့ ဖြစ်သွားသည်ကြောင့် အနည်းငယ်မျှ နာသွားသည်က အမှန်ပင်။ ထို့ကြောင့် Hoshi ကိုဘာမှဆက်ပြောမနေဘဲ တစ်ချက်မျှကြည့်ကာ Jihoon ထွက်သွားလိုက်မိသည်။
သူ့ကိုစိတ်ဆိုးသွားသလိုကြည့်ပြီး ထွက်သွားသည့် Jihoon ကြောင့် Hoshi အားနာသွားရသည်။ သူလက်ပါမိဖို့ မရည်ရွယ်ပါ၊ Seungkwan တို့ Seokmin တို့နဲ့ တစ်ဖန်ပေါင်းမိရင်း အကျင့်ပါသွားခြင်းဖြစ်သည်။ တကယ်တမ်းဆို Jihoon မှာ သူ့ကို ပညာပါရမီ ဖြည့်ပေးနေသူမဟုတ်ပါလား။ သူအခုလို ရိုင်းပျမိလို့ နောက်ခါတွေမှာ စာရှင်းမပြတော့ရင် နစ်နာရမည်မှာ သူကိုယ်တိုင်ပါပင်။ သူ အလျင်အမြန်ပင် Jihoon နောက်လိုက်သွားမိသည်။ သူ့စာသင်ခုံမှာလည်း မရှိတော့ဘဲ အပြင်ထွက်သွားတာကြောင့် မမီမှာစိုး၍ ပြေးရင်းရှာမိသည်။
တွေ့လိုက်ရပါပြီ၊ စာကြည့်တိုက်မှာ စာအုပ်တွေ လှန်လှောရှာနေသည့် အဖြူပေါက်စလေး။
"Jihoon ရား "
Jihoon က သူ့ကိုခေါ်သည့် အသံကြောင့် လှည့်ကြည့်မိပေမဲ့ Hoshi ကိုလည်း မြင်တော့ အကြည့်ပြန်လွှဲလိုက်သည်။
"Jihoon မင်းနာသွားလား"
Jihoon က ခေါင်းခါသည်။ သို့သော် စကားတော့ ပြန်မပြော။ Hoshi က Jihoon ပုံစံကို စိတ်တိုင်းမကျတာကြောင့် ပုခုံးကနေဆွဲပြီး သူ့ဘက်လှည့်စေသည်။ ထို့နောက်
"အောက်နှုတ်ခမ်း နည်းနည်းရဲသွားတယ်၊ တောင်းပန်တယ်နော်"
လက်တစ်ဖက်က ပုခုံးကို ဖက်ထားပြီး နောက်လက်တစ်ဖက်က Jihoon ရဲ့ နှုတ်ခမ်းလွှာ ပါးပါးဆီ ကူးချည်သန်းချည် အလုပ်များနေလေတယ်။ Hoshi ပြောသလိုပဲ Jihoon ၏ အောက်နှုတ်ခမ်းက ရဲစွတ်နေပါသည်။ အသားအလွန်ဖြူသူမို့ ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်း တစ်ခုခု နီရဲလာလျှင် သိသာလှသည်။ Jihoon စိတ်လွတ်နေချိန်မှာ Hoshi က သူ့ နှုတ်ခမ်းကို ကျူးကျူးကျော်ကျော် ထိတွေ့နေသည်။ သူတားလိုက်ဖို့ ခေါင်းထဲမရောက်၊ သည်တိုင်း ငြိမ်နေမိသည်။ မျက်ဝန်းမှေးမှေးတွေက အနည်းငယ်ဝိုင်းစက်သွားရုံကလွဲ မျက်နှာသေလေးဖြင့် Hoshi ကိုကြည့်နေသည်။
"ငါရုပ်ရှင်ကြည့်ချင်လို့ မဲအများကြီးထည့်လိုက်တာပါ။ မင်းမကြိုက်ရင် ငါမဲတွေ ပြန်ထုတ်လိုက်မယ်"
"..."
"အခုကော နာသေးလား"
"..."
"မင်းကော ရုပ်ရှင်မကြည့်ချင်ဘူးလား၊ တစ်ခါတလေတော့ အိမ်ထဲက အိမ်ပြင်ထွက်ပါအုံးကွာ"
"..."
"ကြည့်နေ။ တကယ်လို့ တစ်ယောက်ယောက်အိမ်မှာ ပျော်ပွဲရွှင်ပွဲ လုပ်မယ်ဆို မင်းအိမ်မှာလုပ်ဖို့ ငါပြောမှာ"
"မရ...!"
အနေအေးတဲ့Jihoon က သူ့အိမ်မှာ ဤကဲ့သို့ လူများနေမှာကို မလိုလားပါ။ ထို့ကြောင့် ရှေ့က Hoshi တရားရေလွှတ် တွတ်တွတ်ပြောနေသည့် စကားတွေကို ပြန်မတုံ့ပြန်မိဘဲ အခုမှ ပြောမိခြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော် သူ့နှုတ်ခမ်းဆီ လက်ညှိုးတင်လာသည့် Hoshi ကြောင့် စကားလုံးတွေက ထိုနှုတ်ခမ်းလွှာကနေ အန်ကျမလာတော့။
"ရှူး ငါက စတာပါ။ မင်းနေရခက်အောင် ငါလုပ်မလား"
နေရခက်အောင် လုပ်မလားဟုပြောပြီး လူကို နှုတ်ခမ်းထိလိုက်၊ နှာခေါင်းထိလိုက်ဖြင့် နေရခက်အောင် လုပ်နေသူကို Jihoon တစ်ချက်မျှ စွေကြည့်လိုက်ရင်း
"ဖယ်"
ထိုတစ်လုံးတည်းသော စကားကိုဆိုသည်။ Hoshi က ရယ်ကာ
"မင်းကလေ စာသင်ပေးတုန်းကကျ ဒီလောက် အေးတိအေးစက်မဆန်ဘူး"
ဟုတ်ပါသည်။ Jihoon မှာ စာသင်ပြပေးတတ်သူပီပီ စာလာမေးသည့်သူတွေကို စိတ်ရှည်၊ လက်ရှည် ရှင်းပြပေးပါသည်။ အတန်းထဲကလူတွေပြောလေ့ရှိတာက "အတန်းခေါင်းဆောင်ကို စကားများများ ပြောစေချင်ရင် စာသွားမေး" တဲ့လေ။ သို့သော် တခြားအချိန်တွေဆို သူလုပ်စရာရှိတာကိုသာ တည်ငြိမ်စွာ လုပ်နေတတ်သူ။ သီချင်းညည်းမယ်၊ ဂစ်တာခေါက်မယ်၊ သံစဥ်တွေ စဥ်းစားမယ်၊ စာလိုက်မှတ်မယ်။ အယ် ပြီးတော့...စကားများတဲ့ အုပ်စုတွေကိုလည်း နာမည်မှတ်တာရယ်ပေါ့။
Jihoon က Hoshi ကို တွန်းဖယ်ကာ စာကြည့်တိုက်မှတဆင့် စာသင်ခန်းဆီ လျှောက်သွားသည်။ ထိုခြေလှမ်းတွေက မပြေးရုံတမယ် မြန်ဆန်နေလေသည်။ မသိလျှင် နောက်က ကျားလိုက်လာတော့မည့် ပုံစံဖြင့်။ သို့သော် Hoshi မှာ လှစ်ခနဲ ထွက်ပြေးသွားသည့် အဖြူရိပ်ကလေးကို လိုက်မဖမ်းတော့ဘဲ အနောက်ကနေ ငေးရင်း ပြုံးနေမိပါသည်။
//
"အပြင်လျှောက်လည်၊ ရုပ်ရှင်ကြည့် တဲ့"
မဲနှိုက်ရလဒ်ကို Mingyu က ထုတ်ပြောတော့ ပျော်တော့သူကလည်းပျော်၊ ဟာ ခနဲ ဖြစ်သွားတဲ့သူကလည်း ဖြစ်သွားနဲ့ အမျိုးစုံပါပဲ။ သည်လိုနဲ့ အားလုံး အားကြမဲ့ ညနေပိုင်းမှာ ချိန်းဖို့ စီစဥ်ကြသည်။ လူစုရင် ဘတ်စ့်ကားဂိတ်မှာ စုဖို့နဲ့ အချိန်တိကျဖို့ပါ တစ်ယောက်ကိုယ် တစ်ယောက် အတန်တန်မှာနေကြသည်။ ကြည့်ချင်သည့် ရုပ်ရှင်တွေကလည်း မတူညီကြသည်မလို့ အဖွဲ့သုံးဖွဲ့ ခွဲလိုက်ရသည်။ Hoshi က Barbie ကြည့်ချင်သည်။ Jeonghan က The Nun II ကြည့်ချင်သည်။ Seokmin က Disney က အသစ်ထွက်ထားတဲ့ Animation ကြည့်ချင်သည်။ ဦးဆောင် အစီအစဥ်ဆွဲသည့် Mingyu မှာ ခေါင်းတွေ တဗြင်းဗြင်းကုတ်ရင်း ဦးနှောက်ခြောက်ရသည်။ တစ်ယောက်တစ်ပေါက်နှင့် ပြောဆိုငြင်းခုန်နေသည်က နားမခံသာစရာ။ သုံးဖွဲ့ခွဲလိုက်တော့လည်း အကုန်အကျများမှာကြောင့် ဆုံးဖြတ်ရ ကြပ်နေသည်။
သို့သော် လူငယ်သဘာဝ သုံးဖြုန်းချင်ကြ၊ ဝတ်ချင်စားချင် ကြတာမလို့ ဤမျှလောက် အကုန်အကျကို စကားထဲ ထည့်မပြောချင်ကြ။ ထိုသို့နှယ် အတန်း B-12 မှာ ဆူညံပူညံဖြစ်၍ နေသည်။
"အားလုံးမတ်တပ်ရပ်၊၊ ဆရာ့ကိုနှုတ်ဆက်"
"Jihoon နောက်နေတာ၊ ငါတို့ ဆူညံနေတာ ကြည့်မရလို့နေမယ်"
အတန်းခေါင်းဆောင် Jihoon ၏ စကားကြောင့် အတန်းထဲကလူတွေ အံ့ဩသွားပေမဲ့ မယုံကြည်ကြ။ နောက်ဆုံးတန်းက Mingyu တို့မှာ အတန်းခေါင်းဆောင်ကို ဂရုပင်မစိုက်ဘဲ တစ်ယောက်တစ်ပေါက်ဖြင့် အာရုံများနေသည်။
"ကဲ မင်းတို့ကောင်တွေ မပြန်ကြသေးတာလား၊ အတန်းစောဆင်းလို့ ဝမ်းနည်းနေကြတယ်ထင်တယ်။ ကဲ ကဲ သင်္ချာစာအုပ်ထုတ်၊ စိတ်ပြေလက်ပျောက် စာလေးသင်ကြရတာပေါ့"
ဆရာ့အသံကြားမှ အားလုံးက ကိုယ့်ထိုင်ခုံနေရာဆီ ဝုန်းဒိုင်းကျဲ ပြေးထိုင်ကာ နှုတ်ဆက်ကြသည်။
"ဆရာ၊ ကျွန်တော်တို့ ရုပ်ရှင်သွားကြည့်ဖို့ တိုင်ပင်နေတာ။ ပါမလား"
"ရုပ်ရှင်မကြည့်ချင်ဘူး၊ စာပဲသင်ချင်တယ်။ စာအုပ်ထုတ်၊ စာအုပ်ထုတ်"
"ဟာ ဆရာကလဲ"
အလိုမကျသံတွေက အတန်းထဲ ပြည့်လျှံသွားသည်။ ဆရာ့ စကားကို နာခံတာ အတန်းခေါင်းဆောင်ဖြစ်သူ Jihoon ပါပဲ။ စာအုပ်ထုတ်ကာ ဆရာစာရှင်းမည်ကို စောင့်နေသည့် Jihoon ကို Hoshi က ထူးဆန်းသလိုကြည့်မိသည်။ ထို့နောက် ဆရာက သူတို့တွေကို ဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်ရင်း
"မင်းတို့တိုင်ပင်ပြီးကြရင်လည်း ပြန်ကြတော့၊ အရမ်းနောက်မကျစေနဲ့ ကြားလား"
"ဟုတ်ဆရာ ကျေးဇူးပါဆရာ"
ထိုသို့ပြောပြီး ဆရာကထွက်သွားသည်။ ဆရာ့စနောက်မှုကြောင့် တုန်လှုပ်သွားသည့် အဖွဲ့တွေက ရင်ဘတ်ပေါ် လက်ကလေးတွေ တင်လို့။ တစ်အောင့်အကြာ အလျိုလျို အတန်းထဲကနေ ထွက်သွားကြသည်။ Jeonghan က စာမေးပွဲအချိန်အတွင်း အတန်းခေါင်းဆောင် သိမ်းထားသည့် ဖုန်းကို တောင်းသည်။ Mingyu တို့နဲ့ ငြင်းခုန်နေရင်း အချစ်လေးကို ခေတ္တမျှ မေ့လျော့သွားသည်။ ဖုန်းဖွင့်ကြည့်တော့ ထင်ထားသလို Cheol က စာတွေပို့လို့ထားသည်။
"လွမ်းတယ် လွမ်းတယ်၊ Yoon Jeonghan ကို လွမ်းလို့ ရူးတော့မယ်"
"သေဆုံးရသည့်အကြောင်းအရင်း Yoon Jeonghan ပစ်ထားသဖြင့်"
"Jeonghan ငါကျောင်းရှေ့ ရောက်နေပြီ"
"Jeonghan စာမေးပွဲ မပြီးသေးတာလား၊ သူများတွေတော့ အတန်းထဲက ထွက်လာနေကြပြီ"
"Jeonghan ငါလွမ်းလွန်းလို့ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ၊ မင်းထွက်လာရင် ငါတင်းနေအောင် ဖက်ထားမှာ မလွှတ်တော့ဘူး"
စာတွေပို့ထားတာ များလှသည်မို့ အကုန်ပင် Jeonghan မဖတ်လိုက်မိပါ။ သည့်ထက်ပိုကြာရင် စိတ်ကောက်အုံးမှာမို့ လွယ်အိတ်ကို ကောက်လွယ်ပြီး မမေ့မလျော့ Cheol ကို အသည်းစတစ်ကာလေးသာ ပို့ရင်း အတန်းထဲက ထွက်လာခဲ့သည်။
"Cheol !"
ခေါင်းဖြူဖြူလေးက ကျောင်းဝန်းရှေ့ ထင်းနေရောပဲ။ သူ့ကိုလည်းမြင်ရော ကြည်နူးစွာပြုံးလိုက်ပေမဲ့ စိတ်ကောက်ရမည်မှန်း သတိရသွားတာကြောင့် မျက်မှောင်ကြီးကို အသားကုန် ကုတ်ချပစ်လိုက်တဲ့ပုံများ အကြင်နာတွေ ပုံပေးချင်စရာအတိ။
"အချစ်ဆုံးလေးကလေ စိတ်ကောက်နေတာပေါ့"
"အင်း ဟုတ်တယ်"
ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ညိတ်ပြီး အဖြေပေးသည်။ Jeonghan အသည်းယားစွာ နှာထိပ်လုံးလုံးကလေးကို ဖျစ်ညှစ်လိုက်ပြီး
"တအားလွမ်းလို့ ဖက်ထားချင်ပါတယ်ဆို၊ ဖက်ထားလေ။ Cheol နော် နောက်မှ သူများတွေကြည့်နေလို့ ရှက်လို့ဆိုပြီး လွှတ်ရင် ငါက ပြန်စိတ်ကောက်လိုက်...အင့်!"
စကားမဆုံးသေးခင် ခါးကနေ ဆွဲဖက်လာသည့် Cheol ကြောင့် အာမေဋိတ်ပြုမိရသည်။ ထို့နောက် Jeonghan နားကို လေမှုတ်လိုက်ရင်း
"ငါ့ကိုကြည့်ကြပ် အလိုလိုက် Jeonghan၊ မင်းအခု ပုံစံနဲ့ လူကြားထဲလည်း ငါက နမ်းမိမှာ"
"နမ်းလေ နမ်းပေါ့၊ ငါနစ်နာတာကျလို့"
"Jeonghan မင်းကွာ"
Cheol က အသည်းယားစွာ အံကြိတ်ရင်းပြောတော့ Jeonghan က တခစ်ခစ်ရယ်သည်။ Jeonghan ခေါင်းကို ခပ်ဖွဖွပွတ်သပ်ရင်း
"အိမ်ရောက်မှ အတိုးချပြီးနမ်းမယ်"
"ကိုယ့်စကားနဲ့ ကိုယ်နော် Cheol "
"Jeonghan ငါ့ကို စိတ်မထိန်းနိုင်အောင် မလုပ်နဲ့ကွာ၊ အခုတင် နှုတ်ခမ်းတွေကို ပေါက်သွားအောင် ကိုက်ပစ်ချင်နေတာ"
Cheol စကားကိုလည်းကြားတော့ Jeonghan က ရင်ခွင်ကျယ်ဆီကနေ ပြေးထွက်ကာ လျှာထုတ်ရင်း ပြောင်ပြသည်။ Cheol မှာ Jeonghan ၏ အမူအယာလေးကြောင့် နေရာမှာတင် ရူးပစ်ဖို့ လုံလောက်သွားသည်။ Jeonghan နဲ့ ပတ်သတ်ရင် Cheol မှာ အပေါဆုံးက မေတ္တာတွေမလို့ သည်မေတ္တာတွေနဲ့ ထွေးပွေ့ရင်း လုံခြုံစေချင်တာ။
ခြေဖဝါးနုနုကို သွေးခြည်တောင်မဥစေချင်သည့် ချစ်ခြင်းတွေက တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ ရင်ထဲ ကိန်းဝပ်လို့။ သာတူညီမျှတဲ့ သံယောဇဥ်တွေက တစ်ဆင့်ပြီးတစ့်ဆင့် တိုးပွားလာတဲ့အခါ ပျော်ရွှင်စရာတွေက ပိုလို့ သက်ဝင်ခဲ့ရတယ်။ သူ့မေတ္တာတွေကို Jeonghan ပျော်ပျော်ကြီး ထုတ်ပိုးသိမ်းဆည်းနေသလို သူကလည်း Jeonghan ရဲ့ ယုယခြင်းတွေက တဆင့် ပျော်ရွှင်မှုတွေ အလျှံပယ် သောက်သုံးနေခဲ့တာ။ Jeonghan က သူ့ရဲ့ဖူးစာဖက်။ သူရှေ့ဆက်မဲ့လမ်းမှာ အခက်အခဲမှန်သမျှ ရုန်းထွက်နိုင်စေဖို့ အားဆေးလေးတစ်ခု။
"Jeonghan သိပ်မပြေးနဲ့ ချော်လဲမယ်"
"လိုက်ဖမ်း"
နှလုံးသားလေးကို လိုက်ဖမ်းနေရတာလဲ မလွယ်လှပါဘူး။ ခြေလှမ်းတွေကို တမင်နှေးအောင် ပြေးနေရတာမလို့ ပိုမောရသည်။ မြန်မြန်ဆန်ဆန်ဖမ်းမိသွားရင် မကျေနပ်ဟန် နှာခေါင်းရှုံ့မည့် Jeonghan ကြောင့် သူသိတတ်ပေးလိုက်ပါသည်။
"Cheol ရုပ်ရှင်ကြည့်မယ်မလား"
ပြေးရတာ မောသွားလို့ ထင်ပါရဲ့၊ ဆက်မပြေးတော့ဘဲ နောက်လှည့်ကာ မေးလာသည်။
"ဘာကားလဲ"
"သရဲကား"
"မကြည့်ချင်ဘူး"
"မကြည့်ရဲတာမလား"
"ဘယ်ကသာ"
"ငါကြည့်ချင်လို့၊ ဒီညနေ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ချိန်းထားတယ်။ အတူကြည့်မယ်လေနော်၊ ရုံမှာ မုန့်ဝယ်ကျွေး"
"အချစ်ကားကြည့်မယ်လေ"
"သရဲကားကြည့်မှာ"
Cheol က အလိုမကျသလို နှုတ်ခမ်းထော်သွားပေမဲ့ နောက်တော့ ခေါင်းညိတ်ပြသည်။ သဘော ဟုပြောရင်း ပုခုံးကို လှမ်းဖက်သည်။ နားသယ်စပ်ကလေးကို လူလစ်တုန်း ခပ်ဖွဖွလေး နမ်းလိုက်သည်။ Jeonghan တစ်ချက်မျှ တွန့်သွားသော်လည်း ငြင်းဆန်ခြင်းမပြု၊ Cheol ရဲ့ ထိတွေ့ခြင်းတွေအဖုံဖုံကို သူယစ်မူးမိတာလေ။ အလိုလိုက်ချင်မိတဲ့ စိတ်တွေက Cheol ရှေ့ရောက်ရင် ဖရိုဖရဲနဲ့ ပြိုကျကုန်တာ။
သည်လိုနဲ့ ညနေရောက်တော့ ဘက်စ့်ကားဂိတ်မှာ လူစုကြသည်။ Dino ရဲ့ စကွက်ကြောင့် တစ်ဖက်ကျောင်းကပါ ရောက်လာကြသည်။ Minghao က ရုပ်ရှင်ကြည့်ဖို့ ဖွဲ့ထားသည့် အဖွဲ့သုံးဖွဲ့ရဲ့ ဇာတ်ကားတွေ တစ်ကားမှ မကြည့်ချင်။ သူက Romance ကြည့်ချင်သူမလို့ Wonwoo ကို အဖော်ညှိကြည့်ပေမဲ့ Mingyu နဲ့ Animation ကြည့်ဖို့ ပြောထားပြီးသား တဲ့လေ။ သူ Wonwoo ကို စိတ်ဆိုးမိသည်။ မွေးနေ့တုန်းကတော့ သူ့ Mingyu စိတ်ကောက်အောင် လူကိုခုတုံးလုပ်ပြီး နမ်းတုန်းကနမ်းသည်။ အခုတော့ ဟိုးအဝေးဆုံးကို ထွက်သွားတာများ၊ လိုက်ဖမ်းလို့တောင်မရတော့။ ရည်းစားနောက် တကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်နေသည့် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူကို စိတ်ထဲ တတွတ်တွတ် ကြိမ်းမောင်းမိသည်။
ဘက်စ့်ကားဂိတ်မှာ လူလည်းစုံပြီဖြစ်လို စီးရမည့် ကားလည်း ရောက်လာပြီမို့ ကားပေါ်ပြေးတက်လိုက်ကြသည်။ Mingyu က အားလုံးအတွက် ဘက်စ့်ကားခကို ဒကာခံရသည်။ ဤသို့ စီစဥ်သူမှာ Mingyu ဖြစ်နေ၍ ဖြစ်သည်။ လက်တွဲဖော်ရှိကြသည့်သူတွေက နှစ်ယောက်တစ်တွဲထိုင်ချင်တာကြောင့် ခုံလုကြသည်။ ထိုထဲတွင် Mingyu နဲ့ Cheol က ထိပ်ဆုံးကပင်။
"မင်းတို့နဲ့လည်း ငါတို့တွေမထိုင်ချင်ဘူး၊ လုမနေနဲ့"
ဘက်စ့်ကားဂိတ်မှာထဲက စိတ်ဆိုးနေသည့် Minghao က သူသိမ်းဆည်းထားသည်တို့ကို ဖြေချပစ်လိုက်တော့ အားလုံးပွဲကျသွားသည်။ Jun က သူ့ဘေးမှာ ခုံလွတ်နေတာမို့ လာထိုင်ဖို့ ခုံကို ပုတ်ပြသည်။ ထိုအခါမှ Minghao လည်း Jun ကိုပြုံးပြရင်း ဘေးနားဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ဘက်စ့်ကားမှာ သူတို့တွေနဲ့ချည်း ပြည့်နေသည်။ ရုပ်ရှင်ရုံနဲ့က သိပ်မဝေး၊ လေးမှတ်တိုင်လောက်ပဲ စီးရကြောင့် မတ်တပ်ရပ်နေရသည့်သူတွေလည်း ခံသာ၍ရသည်။ တစ်အောင့်လောက်ကြာတော့ သူတို့တွေရဲ့ ပန်းတိုင် ရုပ်ရှင်ရုံကို ရောက်လေသည်။ အလာလမ်းမှာ Minghao က သူနဲ့ ရုပ်ရှင်ကြည့်ဖို့ Jun ကို အဖော်ညှိကြည့်သည်။ Jun က အလွယ်တကူပင် အားရဝမ်းသာ လက်ခံသည်။
//
"အား ရှီးပါး!"
"Cheol ရဲ့ သူမခြောက်သေးပါဘူး"
"မကြည့်တော့ဘူး ပြန်မယ်"
"အချစ်လေး တိုးတိုးနေလေ သူများတွေလည်း ကြည့်နေတာကို"
"ဖက်ထား ဖက်ထား"
ရင်ခွင်ထဲ ဝင်ခိုလှုံလာတဲ့ Cheol ကို တင်းနေအောင် ဖက်ထားပေးလိုက်ပြီး ခေါင်းပုတ်ပေးမိသည်။ Cheol က Jeonghan နှုတ်ခမ်းကို လိုက်ကလူနေသည်။ လက်ညှိုးကလေးဖြင့် အောက်နှုတ်ခမ်းကို ဆော့ကစားနေသည်။ Jeonghan စိတ်တွေ ရုပ်ရှင်ထဲလည်း မရှိတော့။ ဆံဖြူကောင်လေးက ဆိုးချင်တိုင်းကို ဆိုးနေတာမလို့ လူကတွန့်တွန့်သွားရသည်။ နောက်ဆုံးတန်း ထောင့်စွန်းခုံမှာမလို့ လူမမြင်ရပေမဲ့လည်း အများသူငါရှိနေတာတောင် အတင့်ရဲနေသူ။ သို့သော်လည်း Jeonghan အပြစ်မမြင်မိ။ Cheol လက်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရင် ရင်ခွင်ထဲက Cheol ပါးပြင်ကို တရှိုက်မက်မက် ငုံ့နမ်းမိသည်။ ထိုအခါကျမှ Cheol ထူထူထောင်ထောင်ဖြစ်လာပြီး ဖန်သားပြင်မှာ ပေါ်နေသည့် Deomonic Nunကိုလည်း ဘာသိဘာသာ ဖြစ်သွားသည်။ Jeonghan ရင်ခွင်ထဲက ခေတ္တမျှ ရုန်းထွက်ကာ Jeonghan ကိုသာလျှင် သူ့ရင်ခွင်ထဲ အတင်းသွတ်ထည့်နေသည်။ Jeonghan တစ်ချက်ရယ်လိုက်မိကာ ကြည်နူးမှုတွေ အလီလီဖြင့် ရင်ခွင်ထဲ ခိုအောင်းလိုက်သည်။
Cheol က Jeonghan မေးစိကို သူ့နှုတ်ခမ်းနားထိရောက်အောင် ပင့်တင်လိုက်ပြီး တစ်ချက်မျှ စုပ်ယူနမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ ရုပ်ရှင်က တဖြည်းဖြည်း ဇာတ်ရှိန်မြင့်လာတာကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး Cheol က Jeonghan နှုတ်ခမ်းကို ရူးမူးစွာ ကိုက်ဖြတ်နေသည်။ ပူနွေးသည့် နှုတ်ခမ်းလွှာလေးလွှာက တစ်ထပ်တည်းကျသွားဟန်ရှိသည်။ မြန်ဆန်လှသည့် Cheol ၏ နမ်းရှိုက်မှုတွေကိုJeonghan ရုန်းဆန်ခြင်း ပြုမနေတော့။ ခံတွင်းထဲ ဖြည်းညင်းစွာဝင်ပြီး လျှာဖျားနဲ့ ကလူနေတာကြောင့် တစ်ချက် တစ်ချက် တွန့်သွားရသည်။ ထို့ကြောင့် Cheol က ဟန်ချက်မပျက်စေရန် Jeonghan လက်နှစ်ဖက်ကို သူ့လည်ဂုတ်ဆီသို့ တစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီ ချိတ်တွယ်စေသည်။ ဘယ်တော့များမှ ရပ်မလဲ ခန့်မှန်းလို့ မရတဲ့အထိကို Cheol အနမ်းတွေက နတ်ဆိုးဆန်လှသည်။ သို့သော်လည်း Jeonghan နစ်ဝင်မိသည်။ တလှိမ့်လှိမ့်တုန်ရီနေတဲ့ Jeonghan ရဲ့ ဝဲရင်အုံကို Cheol က တစ်ချက် ဆန်းစစ်ကြည့်ရင်း နှုတ်ခမ်းဆီကနေ အနမ်းတို့ကို စွန့်ခွာလိုက်သည်။
Jeonghan မနေတတ်စွာ ကွဲထွက်သွားသည့် Cheol နှုတ်ခမ်းတွေရဲ့ ဦးတည်ရာကို ငေးနေမိသည်။ Cheol ကရယ်ရင်း Jeonghan မေးစိကို မော့စေကာ ထင်းခနဲဖြစ်သွားသည့် လည်တိုင် ကျော့ကျော့ကို ခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်သည်။ Cheol အနေနဲ့ Jeonghan လည်တိုင်ကိုတော့ တစ်ခါမှ မနမ်းရှိုက်ဖူးပါ၊ ထို့ကြောင့်Jeonghan ထပ်တိုး၍ ရင်ဖိုရသည်။ လည်တိုင်ဖြူဖြူကိုသွားနဲ့ကုတ်ခြစ်နေတာကြောင့် တမဟုန်ချင်းနီရဲသွားသည်ကို ရုံထဲ မှောင်နေတာတောင် အတိအလင်းမြင်နိုင်သည်။ Cheol က သူထုဆစ်ထားလို့ နီသွေးရောင်သမ်းနေသည့် Jeonghan လည်တိုင်ကို သဘောကျသလို ကြည့်ကာ မြင်နေရသည့် ညှပ်ရိုးလေးတွေကိုပါ တတိတိကိုက်ဖြတ်နေသည်။ လျှာထိပ်နဲ့ ညှပ်ရိုးတွေကို ဘယ်ညာ ကူးသန်းနေတာကြောင့် Jeonghan မနေတတ်တော့။
"Cheol တော်တော့"
Jeonghan အခုမှ ရှက်သလိုလို ခံစားမိသည်ကြောင့် တုန်ယင်စွာ တားလိုက်မိတော့ Cheol က ခေါင်းထောင်လာကာ
"အလိုလိုက်မယ်ဆို"
"အာ...အခုမဟုတ်ဘူးလေ"
"ဘယ်တော့လဲ"
"အိမ်ပြန်ရင်...အာ မဟုတ်ဘူး Cheol"
Jeonghan သူ့စကားမှားသွားမှန်း Cheol ၏ အသည်းစိမ့်ဖွယ် အကြည့်ကြောင့် သတိထားမိသွားသည်။ ထို့ကြောင့် အသည်းအသန်ငြင်းမိပေမဲ့ Cheol က
"ထ ပြန်မယ်"
"ဟင့်အင်း"
"ပြန်မယ် ဒီကားကြည့်ချင်ရင် နောက်မှပြန်ကြည့်လို့ရတယ်"
"Cheol ကကွာ"
"ကိုယ့်စကားနဲ့ကိုယ်ပဲ Jeonghan၊ ထ "
Jeonghan မထဘဲ ခုံနဲ့ တင်ပါးကို တင်းနေအောင် ပူးတွဲကပ်ထားသည်။ Cheol က Jeonghan ဒူးနှစ်ဖက်ကို ခုံပေါ်တင်လိုက်ပြီး သကောင့်ခွက်ထဲ လက်လျိုဝင်ကာ ခါးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖက်ထားလိုက်ပြီး မ,ချီလိုက်သည်။ ထိုအခါ Jeonghan ဘယ်လိုမှ ရုန်းမရတော့ဘဲ အလိုက်သင့်လေး ပါသွားသည်။ သူတို့က နောက်ဆုံးတန်းဖြစ်သော်ငြား ဘေးခုံကလူတွေမှာ အနှောင့်အယှက်ဖြစ်သွားမှာ စိုးတာကြောင့်လည်း Jeonghan ငြိမ်ကုတ်နေမိသည်။ ဒါတောင် သူတို့ ရုံထဲကထွက်သွားတော့ လူတွေကွက်ကြည့်၊ ကွက်ကြည့်ဖြင့်။ Cheol က ဒါတွေ စိတ်မဝင်စားဘဲ Jeonghan ကိုသာ ရွှန်းရွှန်းစားစားကြည့်ရင်း လမ်းလျှောက်နေသည်။ ထို့ကြောင့် ခြေလှမ်းတွေ ခလုတ်တိုက်နေတာကြောင့် Jeonghan ထိုလူသန်လေးရဲ့ ပုခုံးကို နှစ်ချက်ဆင့်ရိုက်လိုက်ပြီး
"Cheol သေချာကြည့်လျှောက်စမ်း"
"အမိန့်တော်အတိုင်းပါ ခင်ဗျား"
Cheol စကားကြောင့် Jeonghan ရယ်မိပြီး Cheol ရဲ့ ဂုတ်ပိုးဖွေးဖွေးကို အသည်းယားစွာ ကုတ်ဖဲ့နေမိသည်။ ရုပ်ရှင်ရုံရဲ့Corridor နားရောက်မှ ချီထားရာမှ ပြန်ချပေးသည်။ Cheol က Jeonghan လက်ကို ဆွဲကာ ဘက်စ့်ကားဂိတ်ဆီ အပြေးသွားသည်။ အခု Cheol စိတ်ထဲ အိမ်အမြန်ပြန်ရောက်ဖို့သာရှိသည်။ ကျန်တာဘာမှ ခေါင်းထဲမရောက်။ ဆိုးလို့ရတိုင်း ဆိုးနေသည့် သူ့ချစ်သူကို Jeonghan မတားနိုင်တော့။ Cheol ဆွဲခေါ်တဲ့နောက် တကောက်ကောက်ပါသွားသည်။
ဤသို့နှယ် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ Cheol က Jeonghan အိမ်ပေါ် တစ်ခါတည်း လိုက်သွားသည်။ Jeonghan အမေဖြစ်သူ Yoon Suriကို ခပ်မြန်မြန်ပဲ နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ Jeonghan က Cheol ဇပိုးကို တစ်ချက်လောက် အုပ်ပေးလိုက်သည်။ သူ့ဆံဖြူကောင်လေး ဘယ်တုန်းကများ လူကြီးသူမကို မရိုမသေဆက်ဆံတတ်သွားတာလဲ။
"ဆော်ရီး အချစ်ရာ၊ ငါစိတ်လောနေတာ"
"ဘာကိုလဲ"
"မင်းကိုနမ်းဖို့"
"လူလည်ကောင်"
Jeonghan အခန်းထဲ ရောက်တာနှင့် နှုတ်ခမ်းတို့ဆီ လျင်မြန်စွာ နယ်ချဲ့လာသည့် Cheol ကြောင့် အံ့ဩရသည်။ ဤမျှလောက် ရုတ်ချည်းဆန်စွာ လိုအပ်သလား။ သောက်လေ သောက်လေ ငတ်မပြေသည့် Jeonghan နှုတ်ခမ်းလွှာတွေကို စိတ်တိုင်းကျ ချည်နှောင်ကိုက်ဖြတ်နေတော့တာ။ ယှက်သွယ်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းလွှာတွေက တစ်ချက်တစ်ချက် ပွင့်အာသွားရင် ခံတွင်းထဲဝင်ကာ ချစ်ခြင်းတို့ကို ခံတွင်းထဲပါ ဆောင်ကြဥ်းနေတာ။ လျှာဖျားနှစ်စုံ ပွတ်တိုက်မိတိုင်း Jeonghan သွေးကြောတွေ ပြောင်းပြန်စီးဆင်းနေသလို ကျဥ်တက်သွားရသည်။ Cheol က Jeonghan အောက်နှုတ်ခမ်းကို နာကျင်စေရန် တမင် ကိုက်လိုက်သည်။ ပေါက်ထွက်သွားသည့် အောက်နှုတ်ခမ်းလွှာက စက္ကန့်ပိုင်းမျှကြာတော့ သွေးတွေစို့လာသည်။ ထိုသွေးတန်းမျှင်တို့ကို Cheol ကို စုပ်လိုက်ကာ လျှာဖြင့် ယက်လိုက်ရင်း မျိုချလိုက်သည်။ Jeonghan မှာတော့ Cheol ရဲ့ ထိတွေ့မှုတွေကို နှစ်မြို့စွာပဲ ငြိမ်ခံနေသည်ကလွဲလို့ တခြားဘာမှ မလှုပ်ရှားမိ။
နှုတ်ခမ်းကနေ မေးစိ၊ မေးစိကနေ တဖြည်းဖြည်း လည်တိုင်ကို ကျူးကျော်လာပြန်သည့် Cheol ကြောင့် Jeonghan နေရခက်စွာ လက်သည်းတွေကို တတိတိခွာနေမိသည်။ Cheol က ဒါကိုသတိထားမိသဖြင့် Jeonghan လက်တွေကို သူ့ဂုတ်ပိုးပေါ် သိုင်းဖက်စေပြီး
"နေရခက်ရင် ငါ့ဂုတ်ကို အားနဲ့ကုတ်ပစ်လိုက်၊ ကိုယ့်ကိုယ့်ကိုယ် နာအောင်မလုပ်နဲ့"
Jeonghan ခေါင်းညိတ်ပြမိသည်။ Cheol က တစ်ဖန် အနမ်းတို့ကို စတင်သည်။ Cheol က Jeonghan ကိုနမ်းနေရင်း ခါးကနေသိမ်းဖက်ကာ ကုတင်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်သည်။ Jeonghan ကိုလည်း သူ့ပေါင်ပေါ်သို့ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေအထားဖြင့် ထိုင်စေသည်။ Jeonghan နှာဖူးကို မြတ်နိုးစွာ နမ်းလိုက်ပြီး သူ့ဂုတ်ပိုးပေါ်က လက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲယူကာ လက်ချောင်းလေးတွေကို တစ်ချောင်းချင်း နေရာလွတ်မကျန် အနမ်းမိုးတွေ ရွာသွန်းလိုက်သည်။
ကျွီ!
ထိုအချိန် ပွင့်သွားသည့်တံခါးနှင့်အညီ အခန်းထဲဝင်လာသူက အမေဖြစ်သူ Yoon Suri။ Jeonghan လန့်သွားရကာ Cheol ပေါင်ပေါ်က ဆင်းလိုက်ပေမဲ့ အချိန်မမီတော့ကြောင်း အံ့အားသင့်နေသည့် အမေ့မျက်လုံးတွေက သက်သေထူပါသည်။ Jeonghan ရင်တွေ တထိတ်ထိတ်တုန်နေရင်း Cheol နမ်းရှိုက်ခဲ့တဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေက အမှားလုပ်ထားသကဲ့သို့ တုန်ယင်လျက်...။
//
PL's Note
အိုးမိုး ရှက်လိုက်တာ ಥ﹏ಥ ၊ ဒီအပိုင်းကို ပန်းလောင်ရေးတာမဟုတ်ဘူးနော်။ အကောင့်ဟက်ခံရတာ(ᴗ͈ˬᴗ͈)
10: 24 PM
Sat, 28 Oct
Lamin Pann Laung
//
Zawgyi
သည္ေန႔တင္ Mid term ၿပီးသြားသျဖင့္ Mingyu တို႔ ေဆာ္ဩထားတဲ့အတိုင္း ေပ်ာ္ပြဲ႐ႊင္ပြဲစဖို႔ျပင္သည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ အျပင္ေလွ်ာက္လည္ၿပီး ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ခ်င္ၾကသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း တစ္ေယာက္ေယာက္အိမ္မွာ ဂိမ္းေဆာ့၊ မုန္႔စားရင္း အမွတ္တရ ဖန္တီးခ်င္ၾကသည္။ ဤသို႔ႏွယ္ မညီမွ်မႈေတြေၾကာင့္ ထုံးစံအတိုင္း မဲႏႈိက္ ေ႐ြးခ်ယ္ဖို႔ပဲ ဆုံးျဖတ္လိုက္ရေတာ့၏။ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ခ်င္သည့္ Hoshi က စည္းေဖာက္စြာ မဲေတြအမ်ားႀကီးကို ဘယ္သူမွ မျမင္ခင္ ေရးထည့္လိုက္သည္။ ဒါကိုျမင္သြားသည့္သူမရွိဟု သူထင္မိေပမဲ့Jihoon က Hoshi လႈပ္ရွားမႈေတြကို အကုန္ဖမ္းမိလိုက္သည္။ အေနေအးသည့္သူပီပီ ဘာမွမေျပာဖို႔ ဆုံးျဖတ္မိေပမဲ့လည္း မသိစိတ္က Hoshi ဆီ သြားၿပီး အသိေပးဖို႔ လႈံ႕ေဆာ္ေနသည္ေၾကာင့္ မဲခိုးဖို႔ႀကံေနသူဆီ Jihoon ေရာက္သြားသည္။
"ငါျမင္လိုက္တယ္"
"ဘာလဲ ဘာလဲ"
"မင္းမဲလိပ္ေတြအမ်ားႀကီးထည့္လိုက္...အြတ္!"
Jihoon စကားမဆုံးေသး၊ ေျပာေနသည့္ပါးစပ္ကို Hoshi က လက္ဖဝါးနဲ႔ ပိတ္အုပ္ပစ္သည္။ တကယ္တမ္း Jihoon ေလသံမွာ မက်ယ္ေနပါ။ သူတို႔ကဲ့သို႔ အာက်ယ္၊ အာက်ယ္ျဖင့္လည္း Jihoonမေျပာတတ္ပါ။ ႐ုတ္တရပ္ႀကီး ပါးစပ္ကို လွမ္း႐ိုက္ခံရသကဲ့သို႔ ျဖစ္သြားသည္ေၾကာင့္ အနည္းငယ္မွ် နာသြားသည္က အမွန္ပင္။ ထို႔ေၾကာင့္ Hoshi ကိုဘာမွဆက္ေျပာမေနဘဲ တစ္ခ်က္မွ်ၾကည့္ကာ Jihoon ထြက္သြားလိုက္မိသည္။
သူ႔ကိုစိတ္ဆိုးသြားသလိုၾကည့္ၿပီး ထြက္သြားသည့္ Jihoon ေၾကာင့္ Hoshi အားနာသြားရသည္။ သူလက္ပါမိဖို႔ မရည္႐ြယ္ပါ၊ Seungkwan တို႔ Seokmin တို႔နဲ႔ တစ္ဖန္ေပါင္းမိရင္း အက်င့္ပါသြားျခင္းျဖစ္သည္။ တကယ္တမ္းဆို Jihoon မွာ သူ႔ကို ပညာပါရမီ ျဖည့္ေပးေနသူမဟုတ္ပါလား။ သူအခုလို ႐ိုင္းပ်မိလို႔ ေနာက္ခါေတြမွာ စာရွင္းမျပေတာ့ရင္ နစ္နာရမည္မွာ သူကိုယ္တိုင္ပါပင္။ သူ အလ်င္အျမန္ပင္ Jihoon ေနာက္လိုက္သြားမိသည္။ သူ႔စာသင္ခုံမွာလည္း မရွိေတာ့ဘဲ အျပင္ထြက္သြားတာေၾကာင့္ မမီမွာစိုး၍ ေျပးရင္းရွာမိသည္။
ေတြ႕လိုက္ရပါၿပီ၊ စာၾကည့္တိုက္မွာ စာအုပ္ေတြ လွန္ေလွာရွာေနသည့္ အျဖဴေပါက္စေလး။
"Jihoon ရား "
Jihoon က သူ႔ကိုေခၚသည့္ အသံေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္မိေပမဲ့ Hoshi ကိုလည္း ျမင္ေတာ့ အၾကည့္ျပန္လႊဲလိုက္သည္။
"Jihoon မင္းနာသြားလား"
Jihoon က ေခါင္းခါသည္။ သို႔ေသာ္ စကားေတာ့ ျပန္မေျပာ။ Hoshi က Jihoon ပုံစံကို စိတ္တိုင္းမက်တာေၾကာင့္ ပုခုံးကေနဆြဲၿပီး သူ႔ဘက္လွည့္ေစသည္။ ထို႔ေနာက္
"ေအာက္ႏႈတ္ခမ္း နည္းနည္းရဲသြားတယ္၊ ေတာင္းပန္တယ္ေနာ္"
လက္တစ္ဖက္က ပုခုံးကို ဖက္ထားၿပီး ေနာက္လက္တစ္ဖက္က Jihoon ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းလႊာ ပါးပါးဆီ ကူးခ်ည္သန္းခ်ည္ အလုပ္မ်ားေနေလတယ္။ Hoshi ေျပာသလိုပဲ Jihoon ၏ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းက ရဲစြတ္ေနပါသည္။ အသားအလြန္ျဖဴသူမို႔ ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္း တစ္ခုခု နီရဲလာလွ်င္ သိသာလွသည္။ Jihoon စိတ္လြတ္ေနခ်ိန္မွာ Hoshi က သူ႔ ႏႈတ္ခမ္းကို က်ဴးက်ဴးေက်ာ္ေက်ာ္ ထိေတြ႕ေနသည္။ သူတားလိုက္ဖို႔ ေခါင္းထဲမေရာက္၊ သည္တိုင္း ၿငိမ္ေနမိသည္။ မ်က္ဝန္းေမွးေမွးေတြက အနည္းငယ္ဝိုင္းစက္သြား႐ုံကလြဲ မ်က္ႏွာေသေလးျဖင့္ Hoshi ကိုၾကည့္ေနသည္။
"ငါ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ခ်င္လို႔ မဲအမ်ားႀကီးထည့္လိုက္တာပါ။ မင္းမႀကိဳက္ရင္ ငါမဲေတြ ျပန္ထုတ္လိုက္မယ္"
"..."
"အခုေကာ နာေသးလား"
"..."
"မင္းေကာ ႐ုပ္ရွင္မၾကည့္ခ်င္ဘူးလား၊ တစ္ခါတေလေတာ့ အိမ္ထဲက အိမ္ျပင္ထြက္ပါအုံးကြာ"
"..."
"ၾကည့္ေန။ တကယ္လို႔ တစ္ေယာက္ေယာက္အိမ္မွာ ေပ်ာ္ပြဲ႐ႊင္ပြဲ လုပ္မယ္ဆို မင္းအိမ္မွာလုပ္ဖို႔ ငါေျပာမွာ"
"မရ...!"
အေနေအးတဲ့Jihoon က သူ႔အိမ္မွာ ဤကဲ့သို႔ လူမ်ားေနမွာကို မလိုလားပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရွ႕က Hoshi တရားေရလႊတ္ တြတ္တြတ္ေျပာေနသည့္ စကားေတြကို ျပန္မတုံ႔ျပန္မိဘဲ အခုမွ ေျပာမိျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းဆီ လက္ညႇိဳးတင္လာသည့္ Hoshi ေၾကာင့္ စကားလုံးေတြက ထိုႏႈတ္ခမ္းလႊာကေန အန္က်မလာေတာ့။
"ရႉး ငါက စတာပါ။ မင္းေနရခက္ေအာင္ ငါလုပ္မလား"
ေနရခက္ေအာင္ လုပ္မလားဟုေျပာၿပီး လူကို ႏႈတ္ခမ္းထိလိုက္၊ ႏွာေခါင္းထိလိုက္ျဖင့္ ေနရခက္ေအာင္ လုပ္ေနသူကို Jihoon တစ္ခ်က္မွ် ေစြၾကည့္လိုက္ရင္း
"ဖယ္"
ထိုတစ္လုံးတည္းေသာ စကားကိုဆိုသည္။ Hoshi က ရယ္ကာ
"မင္းကေလ စာသင္ေပးတုန္းကက် ဒီေလာက္ ေအးတိေအးစက္မဆန္ဘူး"
ဟုတ္ပါသည္။ Jihoon မွာ စာသင္ျပေပးတတ္သူပီပီ စာလာေမးသည့္သူေတြကို စိတ္ရွည္၊ လက္ရွည္ ရွင္းျပေပးပါသည္။ အတန္းထဲကလူေတြေျပာေလ့ရွိတာက "အတန္းေခါင္းေဆာင္ကို စကားမ်ားမ်ား ေျပာေစခ်င္ရင္ စာသြားေမး" တဲ့ေလ။ သို႔ေသာ္ တျခားအခ်ိန္ေတြဆို သူလုပ္စရာရွိတာကိုသာ တည္ၿငိမ္စြာ လုပ္ေနတတ္သူ။ သီခ်င္းညည္းမယ္၊ ဂစ္တာေခါက္မယ္၊ သံစဥ္ေတြ စဥ္းစားမယ္၊ စာလိုက္မွတ္မယ္။ အယ္ ၿပီးေတာ့...စကားမ်ားတဲ့ အုပ္စုေတြကိုလည္း နာမည္မွတ္တာရယ္ေပါ့။
Jihoon က Hoshi ကို တြန္းဖယ္ကာ စာၾကည့္တိုက္မွတဆင့္ စာသင္ခန္းဆီ ေလွ်ာက္သြားသည္။ ထိုေျခလွမ္းေတြက မေျပး႐ုံတမယ္ ျမန္ဆန္ေနေလသည္။ မသိလွ်င္ ေနာက္က က်ားလိုက္လာေတာ့မည့္ ပုံစံျဖင့္။ သို႔ေသာ္ Hoshi မွာ လွစ္ခနဲ ထြက္ေျပးသြားသည့္ အျဖဴရိပ္ကေလးကို လိုက္မဖမ္းေတာ့ဘဲ အေနာက္ကေန ေငးရင္း ၿပဳံးေနမိပါသည္။
//
"အျပင္ေလွ်ာက္လည္၊ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ တဲ့"
မဲႏႈိက္ရလဒ္ကို Mingyu က ထုတ္ေျပာေတာ့ ေပ်ာ္ေတာ့သူကလည္းေပ်ာ္၊ ဟာ ခနဲ ျဖစ္သြားတဲ့သူကလည္း ျဖစ္သြားနဲ႔ အမ်ိဳးစုံပါပဲ။ သည္လိုနဲ႔ အားလုံး အားၾကမဲ့ ညေနပိုင္းမွာ ခ်ိန္းဖို႔ စီစဥ္ၾကသည္။ လူစုရင္ ဘတ္စ့္ကားဂိတ္မွာ စုဖို႔နဲ႔ အခ်ိန္တိက်ဖို႔ပါ တစ္ေယာက္ကိုယ္ တစ္ေယာက္ အတန္တန္မွာေနၾကသည္။ ၾကည့္ခ်င္သည့္ ႐ုပ္ရွင္ေတြကလည္း မတူညီၾကသည္မလို႔ အဖြဲ႕သုံးဖြဲ႕ ခြဲလိုက္ရသည္။ Hoshi က Barbie ၾကည့္ခ်င္သည္။ Jeonghan က The Nun II ၾကည့္ခ်င္သည္။ Seokmin က Disney က အသစ္ထြက္ထားတဲ့ Animation ၾကည့္ခ်င္သည္။ ဦးေဆာင္ အစီအစဥ္ဆြဲသည့္ Mingyu မွာ ေခါင္းေတြ တျဗင္းျဗင္းကုတ္ရင္း ဦးေႏွာက္ေျခာက္ရသည္။ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ႏွင့္ ေျပာဆိုျငင္းခုန္ေနသည္က နားမခံသာစရာ။ သုံးဖြဲ႕ခြဲလိုက္ေတာ့လည္း အကုန္အက်မ်ားမွာေၾကာင့္ ဆုံးျဖတ္ရ ၾကပ္ေနသည္။
သို႔ေသာ္ လူငယ္သဘာဝ သုံးျဖဳန္းခ်င္ၾက၊ ဝတ္ခ်င္စားခ်င္ ၾကတာမလို႔ ဤမွ်ေလာက္ အကုန္အက်ကို စကားထဲ ထည့္မေျပာခ်င္ၾက။ ထိုသို႔ႏွယ္ အတန္း B-12 မွာ ဆူညံပူညံျဖစ္၍ ေနသည္။
"အားလုံးမတ္တပ္ရပ္၊၊ ဆရာ့ကိုႏႈတ္ဆက္"
"Jihoon ေနာက္ေနတာ၊ ငါတို႔ ဆူညံေနတာ ၾကည့္မရလို႔ေနမယ္"
အတန္းေခါင္းေဆာင္ Jihoon ၏ စကားေၾကာင့္ အတန္းထဲကလူေတြ အံ့ဩသြားေပမဲ့ မယုံၾကည္ၾက။ ေနာက္ဆုံးတန္းက Mingyu တို႔မွာ အတန္းေခါင္းေဆာင္ကို ဂ႐ုပင္မစိုက္ဘဲ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ျဖင့္ အာ႐ုံမ်ားေနသည္။
"ကဲ မင္းတို႔ေကာင္ေတြ မျပန္ၾကေသးတာလား၊ အတန္းေစာဆင္းလို႔ ဝမ္းနည္းေနၾကတယ္ထင္တယ္။ ကဲ ကဲ သခ်ၤာစာအုပ္ထုတ္၊ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ စာေလးသင္ၾကရတာေပါ့"
ဆရာ့အသံၾကားမွ အားလုံးက ကိုယ့္ထိုင္ခုံေနရာဆီ ဝုန္းဒိုင္းက်ဲ ေျပးထိုင္ကာ ႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။
"ဆရာ၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႐ုပ္ရွင္သြားၾကည့္ဖို႔ တိုင္ပင္ေနတာ။ ပါမလား"
"႐ုပ္ရွင္မၾကည့္ခ်င္ဘူး၊ စာပဲသင္ခ်င္တယ္။ စာအုပ္ထုတ္၊ စာအုပ္ထုတ္"
"ဟာ ဆရာကလဲ"
အလိုမက်သံေတြက အတန္းထဲ ျပည့္လွ်ံသြားသည္။ ဆရာ့ စကားကို နာခံတာ အတန္းေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူ Jihoon ပါပဲ။ စာအုပ္ထုတ္ကာ ဆရာစာရွင္းမည္ကို ေစာင့္ေနသည့္ Jihoon ကို Hoshi က ထူးဆန္းသလိုၾကည့္မိသည္။ ထို႔ေနာက္ ဆရာက သူတို႔ေတြကို ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္ရင္း
"မင္းတို႔တိုင္ပင္ၿပီးၾကရင္လည္း ျပန္ၾကေတာ့၊ အရမ္းေနာက္မက်ေစနဲ႔ ၾကားလား"
"ဟုတ္ဆရာ ေက်းဇူးပါဆရာ"
ထိုသို႔ေျပာၿပီး ဆရာကထြက္သြားသည္။ ဆရာ့စေနာက္မႈေၾကာင့္ တုန္လႈပ္သြားသည့္ အဖြဲ႕ေတြက ရင္ဘတ္ေပၚ လက္ကေလးေတြ တင္လို႔။ တစ္ေအာင့္အၾကာ အလ်ိဳလ်ိဳ အတန္းထဲကေန ထြက္သြားၾကသည္။ Jeonghan က စာေမးပြဲအခ်ိန္အတြင္း အတန္းေခါင္းေဆာင္ သိမ္းထားသည့္ ဖုန္းကို ေတာင္းသည္။ Mingyu တို႔နဲ႔ ျငင္းခုန္ေနရင္း အခ်စ္ေလးကို ေခတၱမွ် ေမ့ေလ်ာ့သြားသည္။ ဖုန္းဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ထင္ထားသလို Cheol က စာေတြပို႔လို႔ထားသည္။
"လြမ္းတယ္ လြမ္းတယ္၊ Yoon Jeonghan ကို လြမ္းလို႔ ႐ူးေတာ့မယ္"
"ေသဆုံးရသည့္အေၾကာင္းအရင္း Yoon Jeonghan ပစ္ထားသျဖင့္"
"Jeonghan ငါေက်ာင္းေရွ႕ ေရာက္ေနၿပီ"
"Jeonghan စာေမးပြဲ မၿပီးေသးတာလား၊ သူမ်ားေတြေတာ့ အတန္းထဲက ထြက္လာေနၾကၿပီ"
"Jeonghan ငါလြမ္းလြန္းလို႔ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ၊ မင္းထြက္လာရင္ ငါတင္းေနေအာင္ ဖက္ထားမွာ မလႊတ္ေတာ့ဘူး"
စာေတြပို႔ထားတာ မ်ားလွသည္မို႔ အကုန္ပင္ Jeonghan မဖတ္လိုက္မိပါ။ သည့္ထက္ပိုၾကာရင္ စိတ္ေကာက္အုံးမွာမို႔ လြယ္အိတ္ကို ေကာက္လြယ္ၿပီး မေမ့မေလ်ာ့ Cheol ကို အသည္းစတစ္ကာေလးသာ ပို႔ရင္း အတန္းထဲက ထြက္လာခဲ့သည္။
"Cheol !"
ေခါင္းျဖဴျဖဴေလးက ေက်ာင္းဝန္းေရွ႕ ထင္းေနေရာပဲ။ သူ႔ကိုလည္းျမင္ေရာ ၾကည္ႏူးစြာၿပဳံးလိုက္ေပမဲ့ စိတ္ေကာက္ရမည္မွန္း သတိရသြားတာေၾကာင့္ မ်က္ေမွာင္ႀကီးကို အသားကုန္ ကုတ္ခ်ပစ္လိုက္တဲ့ပုံမ်ား အၾကင္နာေတြ ပုံေပးခ်င္စရာအတိ။
"အခ်စ္ဆုံးေလးကေလ စိတ္ေကာက္ေနတာေပါ့"
"အင္း ဟုတ္တယ္"
ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္ၿပီး အေျဖေပးသည္။ Jeonghan အသည္းယားစြာ ႏွာထိပ္လုံးလုံးကေလးကို ဖ်စ္ညႇစ္လိုက္ၿပီး
"တအားလြမ္းလို႔ ဖက္ထားခ်င္ပါတယ္ဆို၊ ဖက္ထားေလ။ Cheol ေနာ္ ေနာက္မွ သူမ်ားေတြၾကည့္ေနလို႔ ရွက္လို႔ဆိုၿပီး လႊတ္ရင္ ငါက ျပန္စိတ္ေကာက္လိုက္...အင့္!"
စကားမဆုံးေသးခင္ ခါးကေန ဆြဲဖက္လာသည့္ Cheol ေၾကာင့္ အာေမဋိတ္ျပဳမိရသည္။ ထို႔ေနာက္ Jeonghan နားကို ေလမႈတ္လိုက္ရင္း
"ငါ့ကိုၾကည့္ၾကပ္ အလိုလိုက္ Jeonghan၊ မင္းအခု ပုံစံနဲ႔ လူၾကားထဲလည္း ငါက နမ္းမိမွာ"
"နမ္းေလ နမ္းေပါ့၊ ငါနစ္နာတာက်လို႔"
"Jeonghan မင္းကြာ"
Cheol က အသည္းယားစြာ အံႀကိတ္ရင္းေျပာေတာ့ Jeonghan က တခစ္ခစ္ရယ္သည္။ Jeonghan ေခါင္းကို ခပ္ဖြဖြပြတ္သပ္ရင္း
"အိမ္ေရာက္မွ အတိုးခ်ၿပီးနမ္းမယ္"
"ကိုယ့္စကားနဲ႔ ကိုယ္ေနာ္ Cheol "
"Jeonghan ငါ့ကို စိတ္မထိန္းႏိုင္ေအာင္ မလုပ္နဲ႔ကြာ၊ အခုတင္ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ေပါက္သြားေအာင္ ကိုက္ပစ္ခ်င္ေနတာ"
Cheol စကားကိုလည္းၾကားေတာ့ Jeonghan က ရင္ခြင္က်ယ္ဆီကေန ေျပးထြက္ကာ လွ်ာထုတ္ရင္း ေျပာင္ျပသည္။ Cheol မွာ Jeonghan ၏ အမူအယာေလးေၾကာင့္ ေနရာမွာတင္ ႐ူးပစ္ဖို႔ လုံေလာက္သြားသည္။ Jeonghan နဲ႔ ပတ္သတ္ရင္ Cheol မွာ အေပါဆုံးက ေမတၱာေတြမလို႔ သည္ေမတၱာေတြနဲ႔ ေထြးေပြ႕ရင္း လုံၿခဳံေစခ်င္တာ။
ေျခဖဝါးႏုႏုကို ေသြးျခည္ေတာင္မဥေစခ်င္သည့္ ခ်စ္ျခင္းေတြက တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ရင္ထဲ ကိန္းဝပ္လို႔။ သာတူညီမွ်တဲ့ သံေယာဇဥ္ေတြက တစ္ဆင့္ၿပီးတစ့္ဆင့္ တိုးပြားလာတဲ့အခါ ေပ်ာ္႐ႊင္စရာေတြက ပိုလို႔ သက္ဝင္ခဲ့ရတယ္။ သူ႔ေမတၱာေတြကို Jeonghan ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ထုတ္ပိုးသိမ္းဆည္းေနသလို သူကလည္း Jeonghan ရဲ႕ ယုယျခင္းေတြက တဆင့္ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေတြ အလွ်ံပယ္ ေသာက္သုံးေနခဲ့တာ။ Jeonghan က သူ႔ရဲ႕ဖူးစာဖက္။ သူေရွ႕ဆက္မဲ့လမ္းမွာ အခက္အခဲမွန္သမွ် ႐ုန္းထြက္ႏိုင္ေစဖို႔ အားေဆးေလးတစ္ခု။
"Jeonghan သိပ္မေျပးနဲ႔ ေခ်ာ္လဲမယ္"
"လိုက္ဖမ္း"
ႏွလုံးသားေလးကို လိုက္ဖမ္းေနရတာလဲ မလြယ္လွပါဘူး။ ေျခလွမ္းေတြကို တမင္ေႏွးေအာင္ ေျပးေနရတာမလို႔ ပိုေမာရသည္။ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ဖမ္းမိသြားရင္ မေက်နပ္ဟန္ ႏွာေခါင္းရႈံ႕မည့္ Jeonghan ေၾကာင့္ သူသိတတ္ေပးလိုက္ပါသည္။
"Cheol ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္မယ္မလား"
ေျပးရတာ ေမာသြားလို႔ ထင္ပါရဲ႕၊ ဆက္မေျပးေတာ့ဘဲ ေနာက္လွည့္ကာ ေမးလာသည္။
"ဘာကားလဲ"
"သရဲကား"
"မၾကည့္ခ်င္ဘူး"
"မၾကည့္ရဲတာမလား"
"ဘယ္ကသာ"
"ငါၾကည့္ခ်င္လို႔၊ ဒီညေန သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ခ်ိန္းထားတယ္။ အတူၾကည့္မယ္ေလေနာ္၊ ႐ုံမွာ မုန္႔ဝယ္ေကြၽး"
"အခ်စ္ကားၾကည့္မယ္ေလ"
"သရဲကားၾကည့္မွာ"
Cheol က အလိုမက်သလို ႏႈတ္ခမ္းေထာ္သြားေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ ေခါင္းညိတ္ျပသည္။ သေဘာ ဟုေျပာရင္း ပုခုံးကို လွမ္းဖက္သည္။ နားသယ္စပ္ကေလးကို လူလစ္တုန္း ခပ္ဖြဖြေလး နမ္းလိုက္သည္။ Jeonghan တစ္ခ်က္မွ် တြန္႔သြားေသာ္လည္း ျငင္းဆန္ျခင္းမျပဳ၊ Cheol ရဲ႕ ထိေတြ႕ျခင္းေတြအဖုံဖုံကို သူယစ္မူးမိတာေလ။ အလိုလိုက္ခ်င္မိတဲ့ စိတ္ေတြက Cheol ေရွ႕ေရာက္ရင္ ဖ႐ိုဖရဲနဲ႔ ၿပိဳက်ကုန္တာ။
သည္လိုနဲ႔ ညေနေရာက္ေတာ့ ဘက္စ့္ကားဂိတ္မွာ လူစုၾကသည္။ Dino ရဲ႕ စကြက္ေၾကာင့္ တစ္ဖက္ေက်ာင္းကပါ ေရာက္လာၾကသည္။ Minghao က ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ဖို႔ ဖြဲ႕ထားသည့္ အဖြဲ႕သုံးဖြဲ႕ရဲ႕ ဇာတ္ကားေတြ တစ္ကားမွ မၾကည့္ခ်င္။ သူက Romance ၾကည့္ခ်င္သူမလို႔ Wonwoo ကို အေဖာ္ညႇိၾကည့္ေပမဲ့ Mingyu နဲ႔ Animation ၾကည့္ဖို႔ ေျပာထားၿပီးသား တဲ့ေလ။ သူ Wonwoo ကို စိတ္ဆိုးမိသည္။ ေမြးေန႔တုန္းကေတာ့ သူ႔ Mingyu စိတ္ေကာက္ေအာင္ လူကိုခုတုံးလုပ္ၿပီး နမ္းတုန္းကနမ္းသည္။ အခုေတာ့ ဟိုးအေဝးဆုံးကို ထြက္သြားတာမ်ား၊ လိုက္ဖမ္းလို႔ေတာင္မရေတာ့။ ရည္းစားေနာက္ တေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္ေနသည့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကို စိတ္ထဲ တတြတ္တြတ္ ႀကိမ္းေမာင္းမိသည္။
ဘက္စ့္ကားဂိတ္မွာ လူလည္းစုံၿပီျဖစ္လို စီးရမည့္ ကားလည္း ေရာက္လာၿပီမို႔ ကားေပၚေျပးတက္လိုက္ၾကသည္။ Mingyu က အားလုံးအတြက္ ဘက္စ့္ကားခကို ဒကာခံရသည္။ ဤသို႔ စီစဥ္သူမွာ Mingyu ျဖစ္ေန၍ ျဖစ္သည္။ လက္တြဲေဖာ္ရွိၾကသည့္သူေတြက ႏွစ္ေယာက္တစ္တြဲထိုင္ခ်င္တာေၾကာင့္ ခုံလုၾကသည္။ ထိုထဲတြင္ Mingyu နဲ႔ Cheol က ထိပ္ဆုံးကပင္။
"မင္းတို႔နဲ႔လည္း ငါတို႔ေတြမထိုင္ခ်င္ဘူး၊ လုမေနနဲ႔"
ဘက္စ့္ကားဂိတ္မွာထဲက စိတ္ဆိုးေနသည့္ Minghao က သူသိမ္းဆည္းထားသည္တို႔ကို ေျဖခ်ပစ္လိုက္ေတာ့ အားလုံးပြဲက်သြားသည္။ Jun က သူ႔ေဘးမွာ ခုံလြတ္ေနတာမို႔ လာထိုင္ဖို႔ ခုံကို ပုတ္ျပသည္။ ထိုအခါမွ Minghao လည္း Jun ကိုၿပဳံးျပရင္း ေဘးနားဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ဘက္စ့္ကားမွာ သူတို႔ေတြနဲ႔ခ်ည္း ျပည့္ေနသည္။ ႐ုပ္ရွင္႐ုံနဲ႔က သိပ္မေဝး၊ ေလးမွတ္တိုင္ေလာက္ပဲ စီးရေၾကာင့္ မတ္တပ္ရပ္ေနရသည့္သူေတြလည္း ခံသာ၍ရသည္။ တစ္ေအာင့္ေလာက္ၾကာေတာ့ သူတို႔ေတြရဲ႕ ပန္းတိုင္ ႐ုပ္ရွင္႐ုံကို ေရာက္ေလသည္။ အလာလမ္းမွာ Minghao က သူနဲ႔ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ဖို႔ Jun ကို အေဖာ္ညႇိၾကည့္သည္။ Jun က အလြယ္တကူပင္ အားရဝမ္းသာ လက္ခံသည္။
//
"အား ရွီးပါး!"
"Cheol ရဲ႕ သူမေျခာက္ေသးပါဘူး"
"မၾကည့္ေတာ့ဘူး ျပန္မယ္"
"အခ်စ္ေလး တိုးတိုးေနေလ သူမ်ားေတြလည္း ၾကည့္ေနတာကို"
"ဖက္ထား ဖက္ထား"
ရင္ခြင္ထဲ ဝင္ခိုလႈံလာတဲ့ Cheol ကို တင္းေနေအာင္ ဖက္ထားေပးလိုက္ၿပီး ေခါင္းပုတ္ေပးမိသည္။ Cheol က Jeonghan ႏႈတ္ခမ္းကို လိုက္ကလူေနသည္။ လက္ညႇိဳးကေလးျဖင့္ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ေဆာ့ကစားေနသည္။ Jeonghan စိတ္ေတြ ႐ုပ္ရွင္ထဲလည္း မရွိေတာ့။ ဆံျဖဴေကာင္ေလးက ဆိုးခ်င္တိုင္းကို ဆိုးေနတာမလို႔ လူကတြန္႔တြန္႔သြားရသည္။ ေနာက္ဆုံးတန္း ေထာင့္စြန္းခုံမွာမလို႔ လူမျမင္ရေပမဲ့လည္း အမ်ားသူငါရွိေနတာေတာင္ အတင့္ရဲေနသူ။ သို႔ေသာ္လည္း Jeonghan အျပစ္မျမင္မိ။ Cheol လက္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ရင္ ရင္ခြင္ထဲက Cheol ပါးျပင္ကို တရႈိက္မက္မက္ ငုံ႔နမ္းမိသည္။ ထိုအခါက်မွ Cheol ထူထူေထာင္ေထာင္ျဖစ္လာၿပီး ဖန္သားျပင္မွာ ေပၚေနသည့္ Deomonic Nunကိုလည္း ဘာသိဘာသာ ျဖစ္သြားသည္။ Jeonghan ရင္ခြင္ထဲက ေခတၱမွ် ႐ုန္းထြက္ကာ Jeonghan ကိုသာလွ်င္ သူ႔ရင္ခြင္ထဲ အတင္းသြတ္ထည့္ေနသည္။ Jeonghan တစ္ခ်က္ရယ္လိုက္မိကာ ၾကည္ႏူးမႈေတြ အလီလီျဖင့္ ရင္ခြင္ထဲ ခိုေအာင္းလိုက္သည္။
Cheol က Jeonghan ေမးစိကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းနားထိေရာက္ေအာင္ ပင့္တင္လိုက္ၿပီး တစ္ခ်က္မွ် စုပ္ယူနမ္းရႈိက္လိုက္သည္။ ႐ုပ္ရွင္က တျဖည္းျဖည္း ဇာတ္ရွိန္ျမင့္လာတာကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး Cheol က Jeonghan ႏႈတ္ခမ္းကို ႐ူးမူးစြာ ကိုက္ျဖတ္ေနသည္။ ပူေႏြးသည့္ ႏႈတ္ခမ္းလႊာေလးလႊာက တစ္ထပ္တည္းက်သြားဟန္ရွိသည္။ ျမန္ဆန္လွသည့္ Cheol ၏ နမ္းရႈိက္မႈေတြကိုJeonghan ႐ုန္းဆန္ျခင္း ျပဳမေနေတာ့။ ခံတြင္းထဲ ျဖည္းညင္းစြာဝင္ၿပီး လွ်ာဖ်ားနဲ႔ ကလူေနတာေၾကာင့္ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ တြန္႔သြားရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ Cheol က ဟန္ခ်က္မပ်က္ေစရန္ Jeonghan လက္ႏွစ္ဖက္ကို သူ႔လည္ဂုတ္ဆီသို႔ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ဆီ ခ်ိတ္တြယ္ေစသည္။ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ရပ္မလဲ ခန္႔မွန္းလို႔ မရတဲ့အထိကို Cheol အနမ္းေတြက နတ္ဆိုးဆန္လွသည္။ သို႔ေသာ္လည္း Jeonghan နစ္ဝင္မိသည္။ တလွိမ့္လွိမ့္တုန္ရီေနတဲ့ Jeonghan ရဲ႕ ဝဲရင္အုံကို Cheol က တစ္ခ်က္ ဆန္းစစ္ၾကည့္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းဆီကေန အနမ္းတို႔ကို စြန္႔ခြာလိုက္သည္။
Jeonghan မေနတတ္စြာ ကြဲထြက္သြားသည့္ Cheol ႏႈတ္ခမ္းေတြရဲ႕ ဦးတည္ရာကို ေငးေနမိသည္။ Cheol ကရယ္ရင္း Jeonghan ေမးစိကို ေမာ့ေစကာ ထင္းခနဲျဖစ္သြားသည့္ လည္တိုင္ ေက်ာ့ေက်ာ့ကို ခပ္ဖြဖြနမ္းလိုက္သည္။ Cheol အေနနဲ႔ Jeonghan လည္တိုင္ကိုေတာ့ တစ္ခါမွ မနမ္းရႈိက္ဖူးပါ၊ ထို႔ေၾကာင့္Jeonghan ထပ္တိုး၍ ရင္ဖိုရသည္။ လည္တိုင္ျဖဴျဖဴကိုသြားနဲ႔ကုတ္ျခစ္ေနတာေၾကာင့္ တမဟုန္ခ်င္းနီရဲသြားသည္ကို ႐ုံထဲ ေမွာင္ေနတာေတာင္ အတိအလင္းျမင္ႏိုင္သည္။ Cheol က သူထုဆစ္ထားလို႔ နီေသြးေရာင္သမ္းေနသည့္ Jeonghan လည္တိုင္ကို သေဘာက်သလို ၾကည့္ကာ ျမင္ေနရသည့္ ညႇပ္႐ိုးေလးေတြကိုပါ တတိတိကိုက္ျဖတ္ေနသည္။ လွ်ာထိပ္နဲ႔ ညႇပ္႐ိုးေတြကို ဘယ္ညာ ကူးသန္းေနတာေၾကာင့္ Jeonghan မေနတတ္ေတာ့။
"Cheol ေတာ္ေတာ့"
Jeonghan အခုမွ ရွက္သလိုလို ခံစားမိသည္ေၾကာင့္ တုန္ယင္စြာ တားလိုက္မိေတာ့ Cheol က ေခါင္းေထာင္လာကာ
"အလိုလိုက္မယ္ဆို"
"အာ...အခုမဟုတ္ဘူးေလ"
"ဘယ္ေတာ့လဲ"
"အိမ္ျပန္ရင္...အာ မဟုတ္ဘူး Cheol"
Jeonghan သူ႔စကားမွားသြားမွန္း Cheol ၏ အသည္းစိမ့္ဖြယ္ အၾကည့္ေၾကာင့္ သတိထားမိသြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အသည္းအသန္ျငင္းမိေပမဲ့ Cheol က
"ထ ျပန္မယ္"
"ဟင့္အင္း"
"ျပန္မယ္ ဒီကားၾကည့္ခ်င္ရင္ ေနာက္မွျပန္ၾကည့္လို႔ရတယ္"
"Cheol ကကြာ"
"ကိုယ့္စကားနဲ႔ကိုယ္ပဲ Jeonghan၊ ထ "
Jeonghan မထဘဲ ခုံနဲ႔ တင္ပါးကို တင္းေနေအာင္ ပူးတြဲကပ္ထားသည္။ Cheol က Jeonghan ဒူးႏွစ္ဖက္ကို ခုံေပၚတင္လိုက္ၿပီး သေကာင့္ခြက္ထဲ လက္လ်ိဳဝင္ကာ ခါးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဖက္ထားလိုက္ၿပီး မ,ခ်ီလိုက္သည္။ ထိုအခါ Jeonghan ဘယ္လိုမွ ႐ုန္းမရေတာ့ဘဲ အလိုက္သင့္ေလး ပါသြားသည္။ သူတို႔က ေနာက္ဆုံးတန္းျဖစ္ေသာ္ျငား ေဘးခုံကလူေတြမွာ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သြားမွာ စိုးတာေၾကာင့္လည္း Jeonghan ၿငိမ္ကုတ္ေနမိသည္။ ဒါေတာင္ သူတို႔ ႐ုံထဲကထြက္သြားေတာ့ လူေတြကြက္ၾကည့္၊ ကြက္ၾကည့္ျဖင့္။ Cheol က ဒါေတြ စိတ္မဝင္စားဘဲ Jeonghan ကိုသာ ႐ႊန္း႐ႊန္းစားစားၾကည့္ရင္း လမ္းေလွ်ာက္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေျခလွမ္းေတြ ခလုတ္တိုက္ေနတာေၾကာင့္ Jeonghan ထိုလူသန္ေလးရဲ႕ ပုခုံးကို ႏွစ္ခ်က္ဆင့္႐ိုက္လိုက္ၿပီး
"Cheol ေသခ်ာၾကည့္ေလွ်ာက္စမ္း"
"အမိန္႔ေတာ္အတိုင္းပါ ခင္ဗ်ား"
Cheol စကားေၾကာင့္ Jeonghan ရယ္မိၿပီး Cheol ရဲ႕ ဂုတ္ပိုးေဖြးေဖြးကို အသည္းယားစြာ ကုတ္ဖဲ့ေနမိသည္။ ႐ုပ္ရွင္႐ုံရဲ႕Corridor နားေရာက္မွ ခ်ီထားရာမွ ျပန္ခ်ေပးသည္။ Cheol က Jeonghan လက္ကို ဆြဲကာ ဘက္စ့္ကားဂိတ္ဆီ အေျပးသြားသည္။ အခု Cheol စိတ္ထဲ အိမ္အျမန္ျပန္ေရာက္ဖို႔သာရွိသည္။ က်န္တာဘာမွ ေခါင္းထဲမေရာက္။ ဆိုးလို႔ရတိုင္း ဆိုးေနသည့္ သူ႔ခ်စ္သူကို Jeonghan မတားႏိုင္ေတာ့။ Cheol ဆြဲေခၚတဲ့ေနာက္ တေကာက္ေကာက္ပါသြားသည္။
ဤသို႔ႏွယ္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ Cheol က Jeonghan အိမ္ေပၚ တစ္ခါတည္း လိုက္သြားသည္။ Jeonghan အေမျဖစ္သူ Yoon Suriကို ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။ Jeonghan က Cheol ဇပိုးကို တစ္ခ်က္ေလာက္ အုပ္ေပးလိုက္သည္။ သူ႔ဆံျဖဴေကာင္ေလး ဘယ္တုန္းကမ်ား လူႀကီးသူမကို မ႐ိုမေသဆက္ဆံတတ္သြားတာလဲ။
"ေဆာ္ရီး အခ်စ္ရာ၊ ငါစိတ္ေလာေနတာ"
"ဘာကိုလဲ"
"မင္းကိုနမ္းဖို႔"
"လူလည္ေကာင္"
Jeonghan အခန္းထဲ ေရာက္တာႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းတို႔ဆီ လ်င္ျမန္စြာ နယ္ခ်ဲ႕လာသည့္ Cheol ေၾကာင့္ အံ့ဩရသည္။ ဤမွ်ေလာက္ ႐ုတ္ခ်ည္းဆန္စြာ လိုအပ္သလား။ ေသာက္ေလ ေသာက္ေလ ငတ္မေျပသည့္ Jeonghan ႏႈတ္ခမ္းလႊာေတြကို စိတ္တိုင္းက် ခ်ည္ေႏွာင္ကိုက္ျဖတ္ေနေတာ့တာ။ ယွက္သြယ္ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းလႊာေတြက တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ပြင့္အာသြားရင္ ခံတြင္းထဲဝင္ကာ ခ်စ္ျခင္းတို႔ကို ခံတြင္းထဲပါ ေဆာင္ၾကဥ္းေနတာ။ လွ်ာဖ်ားႏွစ္စုံ ပြတ္တိုက္မိတိုင္း Jeonghan ေသြးေၾကာေတြ ေျပာင္းျပန္စီးဆင္းေနသလို က်ဥ္တက္သြားရသည္။ Cheol က Jeonghan ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို နာက်င္ေစရန္ တမင္ ကိုက္လိုက္သည္။ ေပါက္ထြက္သြားသည့္ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းလႊာက စကၠန္႔ပိုင္းမွ်ၾကာေတာ့ ေသြးေတြစို႔လာသည္။ ထိုေသြးတန္းမွ်င္တို႔ကို Cheol ကို စုပ္လိုက္ကာ လွ်ာျဖင့္ ယက္လိုက္ရင္း မ်ိဳခ်လိုက္သည္။ Jeonghan မွာေတာ့ Cheol ရဲ႕ ထိေတြ႕မႈေတြကို ႏွစ္ၿမိဳ႕စြာပဲ ၿငိမ္ခံေနသည္ကလြဲလို႔ တျခားဘာမွ မလႈပ္ရွားမိ။
ႏႈတ္ခမ္းကေန ေမးစိ၊ ေမးစိကေန တျဖည္းျဖည္း လည္တိုင္ကို က်ဴးေက်ာ္လာျပန္သည့္ Cheol ေၾကာင့္ Jeonghan ေနရခက္စြာ လက္သည္းေတြကို တတိတိခြာေနမိသည္။ Cheol က ဒါကိုသတိထားမိသျဖင့္ Jeonghan လက္ေတြကို သူ႔ဂုတ္ပိုးေပၚ သိုင္းဖက္ေစၿပီး
"ေနရခက္ရင္ ငါ့ဂုတ္ကို အားနဲ႔ကုတ္ပစ္လိုက္၊ ကိုယ့္ကိုယ့္ကိုယ္ နာေအာင္မလုပ္နဲ႔"
Jeonghan ေခါင္းညိတ္ျပမိသည္။ Cheol က တစ္ဖန္ အနမ္းတို႔ကို စတင္သည္။ Cheol က Jeonghan ကိုနမ္းေနရင္း ခါးကေနသိမ္းဖက္ကာ ကုတင္ေပၚ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ Jeonghan ကိုလည္း သူ႔ေပါင္ေပၚသို႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အေနအထားျဖင့္ ထိုင္ေစသည္။ Jeonghan ႏွာဖူးကို ျမတ္ႏိုးစြာ နမ္းလိုက္ၿပီး သူ႔ဂုတ္ပိုးေပၚက လက္တစ္ဖက္ကို ဆြဲယူကာ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကို တစ္ေခ်ာင္းခ်င္း ေနရာလြတ္မက်န္ အနမ္းမိုးေတြ ႐ြာသြန္းလိုက္သည္။
ကြၽီ!
ထိုအခ်ိန္ ပြင့္သြားသည့္တံခါးႏွင့္အညီ အခန္းထဲဝင္လာသူက အေမျဖစ္သူ Yoon Suri။ Jeonghan လန္႔သြားရကာ Cheol ေပါင္ေပၚက ဆင္းလိုက္ေပမဲ့ အခ်ိန္မမီေတာ့ေျကာင္း အံ့အားသင့္ေနသည့္ အေမ့မ်က္လုံးေတြက သက္ေသထူပါသည္။ Jeonghan ရင္ေတြ တထိတ္ထိတ္တုန္ေနရင္း Cheol နမ္းရႈိက္ခဲ့တဲ့ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက အမွားလုပ္ထားသကဲ့သို႔ တုန္ယင္လ်က္...။
//
PL's Note
အိုးမိုး ရွက္လိုက္တာ ಥ﹏ಥ ၊ ဒီအပိုင္းကို ပန္းေလာင္ေရးတာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ အေကာင့္ဟက္ခံရတာ(ᴗ͈ˬᴗ͈)
10: 24 PM
Sat, 28 Oct
Lamin Pann Laung
//