ទីប្រឹក្សាបេះដូង
ការជជែកក៏បន្តរហូតដល់ពេលរាំយ៉ុនហ្គីនិងស៊ូមីក៏ជាគូដែលបើកឆាកដំបូងគេ
<ឯងមើលចុះពួកគាត់សមគ្នាណាស់ដូចដើមមាសស្លឹកគុជចឹង> girl1
<មែនហើយៗឯង យើងគិតថាជិតត្រូវកាត់ឈុតសម្រាប់អាពាហ៍ពិពាហ៍នេះហើយ>girl
<គូស្អីទាំងឋានៈ កេរ្តិ៍ឈ្មោះ ទ្រព្យសម្បត្តិ រូបសម្ភស្សសិទ្ធតែល្អដូចគ្នារកកន្លែងខ្វះខាតមិនឃើញសោះ>girl3 គ្រប់សម្ដីជីមីនបានឮហើយក៏ទទួលស្គាល់នូវអ្វីដែលពួកគេបាននិយាយដែរ លែងស្ដាប់មើលតទៀតជីមីនចេញទៅខាងក្រៅជាមួយស្រាប៉ុន្មានដប
______
<ជីមីនផឹកអីច្រើនបែបនេះ>កម្មវិធីក៏ជិតចប់យ៉ុនហ្គីក៏ចាប់អារម្មណ៍ថាបាត់ជីមីនទើបដើររកហើយក៏ឃើញថារាងតូចកំពុងអង្គុយរាបលើស្មៅលើកចាក់ស្រាអកផឹកដាច់ៗ គេទាញកែវស្រាពីជីមីន នេះមើលដបនៅកន្លែងជីមីនទៅចុះមានដល់ទៅពីរបីដបឯណោះ គេតាមរកជីមីនយ៉ាងយូរដល់ឃើញក៏មកឃើញនៅឯសួនឯណេះទៅវិញ
<មកបានហើយឈប់ផឹកបងជូនទៅខនដូរ>យ៉ុនហ្គីលើកបីជីមីនទៅឡានទាំងពិបាកពេលស្រវឹងបែបនេះជីមីនកាន់តែពិបាកយាយគ្នា
<មិនទៅទេ ឯងជាអ្នកណាចង់ចាប់យើងទៅណា ជួយផងៗហឹកៗយ៉ុនៗ>ជីមីនរអ៊ូៗរហូតទាល់តែគេងលក់ទៅវិញ ស្រវឹងកូរក៏គូរ គួរស្រឡាញ់ក៏គួរឲស្រឡាញ់
<មីនបងទេណា បងគឺយ៉ុនហ្គី>យ៉ុនហ្គីយកដៃសងខាងចាប់ក្រសោបមុខក្មេងតូចដែលកំពុងស្រវឹងឲសម្លឹងមកខ្លួនមាត់តូចច្រមិចៗគួរចង់ថើបណាស់ យ៉ុនហ្គីឱនមុខមកបន្តិចម្ដងៗបំណងថ្នាក់ថ្នមបបូរមាត់តូចនោះ តែ
<អួយ!មីនបងឈឺ>យ៉ុនហ្គីយកដៃមកអង្អែលក្បាលត្រង់កន្លែងដែលទង្គិចអប្បាញ់មិញ សុខៗក៏មកបុកក្បាលបែបនេះមិនដឹងថាឈឺទេហ៎
<មីន យ៉ុនហ្គីអាមនុស្សសំអុយ>រាងតូចចង្អុលរេទិសមិនត្រូវមនុស្ស នៅជេរគេជាមនុស្សសំអុយទៀត យ៉ាក្មេងនេះកាន់តែព្រហើនហើយតើ
<បងមានគូដណ្ដឹងហើយម៉េចមិនប្រាប់បណ្ដោយឲខ្ញុំលង់ស្រឡាញ់បងហួសហើយហឹកៗមីន យ៉ុនហ្គីមនុស្សអាក្រក់ខ្ញុំស្រឡាញ់បង>ថាហើយក៏គេងលក់ទុកឲអ្នកកម្លោះអង្គុយសើចហួសចិត្តគេក៏មិនមែនមិនដឹងថាជីមីនស្រឡាញ់គេឯណា ដឹងតែគេមិនមាត់
<ក្មេងចម្កួតនេះ>មាត់ជេរតែក្នុងចិត្តក៏រីករាយមិនតិចដែរ ទោះមានគូដណ្ដឹងតែបើបានឮថាមានអ្នកដទៃស្រឡាញ់ថែមបែបនេះគេក៏សប្បាយមិនតិចដែរពិសេសគឺឮពីមនុស្សម្នាក់ដែលក្បែរគេរហូតមក
______
ព្រឹកថ្ងៃថ្មី
ពន្លឺចាំងមកយ៉ាងស្រទន់នៃអារុណទើបនឹងរះឡើងពីទិសបូព៌ា ខណៈព៌ណពន្លឺភ្លឺច្រាលឆ្អៅសម្បុរមាសយ៉ាងល្អ ចាំងចូលមកតាមចន្លោះបង្អួច។ត្របកភ្នែកលេខាតូចបើកឡើងបន្តិចម្ដងៗតាមការស្នើសុំរបស់រាងកាយ អាល្អិតព្រិចភ្នែក2-3ដងដើម្បីឲសុាំជាមួយពន្លឺដែលចាំងចូលមក
<ហុឹម!ហុឺយនេះទីណានឹង>រាងតូចសម្លឹងជុំវិញក៏ដឹងថាមិនមែនជាបន្ទប់របស់ខ្លួនទើបងើបស្តុះងាកមើលឆ្វេងស្ដាំឆ្លេឆ្លាដូចមាន់រកពង
<អូនភ្ញាក់ហើយហ៎>រាងសង្ហាចូលមកជាមួយទឹកមួយកែវទើបនៅក្ដៅឧណ្ឌៗ
<យ៉ុន ទីណានឹង>រាងតូចងាកមកសួរទាំងចម្ងល់
<ផ្ទះបង>ឮហើយជីមីនភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំង យ៉ុនហ្គីនាំគេមកទីនេះហ៎គេចង់មើលប្រហែលជាវាស្អាតណាស់ហើយ
<ចង់ដើរមើល?>ជីមីនងក់ក្បាលញាប់ស្អេក កម្រណាស់មានអ្នកចូលមកទីនេះបានចឹងហើយគេមិនរំលងឱកាសនេះទេ
<ចឹងឆាប់ញុាំទៅ ប្ដូរខោអាវចាំចុះទៅក្រោមបងនាំដើរមើល>ឮហើយជីមីនទាញកែវទឹកមកផឹកហើយរត់ត្រុយទៅបន្ទប់ទឹក តែក៏បកមកវិញយ៉ាងលឿនព្រោះភ្លេចរឿងម្យ៉ាង
<អូនអត់មានខោអាវទេ>រាងតូចពេបមាត់ខោអាវនេះជាខោអាវតាំងពីម្សិលមិញឯណោះ បើឲពាក់តទៀតធានាសន្លប់មិនខានទេធុំស្រាបែបនេះនោះ
<បន្តិចទៀតមានគេយកមកហើយ>ឮហើយជីមីនរត់ត្រុយលែងងាកតែម្ដង ទុកឲយ៉ុនហ្គីសើចហួសចិត្តជាខ្លាំង មើលទៅស្គាល់គ្នាប៉ុន្មានឆ្នាំហើយជីមីនមិនចេះធំសោះ
ក្រោយអាហារពេលព្រឹកបញ្ចប់រាងតូចក៏ដើរលេងសួនផ្កាដោយមាននាយសង្ហាជាអ្នកនាំផ្លូវ
សួនផ្កាល្វឹងល្វើយមានព៌ណចម្រុះ បានលាតដណ្ដប់លើផ្ទៃដីដែលជាកម្មសិទ្ធិគ្រួសារមីន មេអំបៅហោះហើរព្រោងព្រាតឲអ្នកដែលឃើញហើយមិនសរសើរពីភាពស្រស់ស្អាតរបស់វាពុំបាន
<វ៉ា នេះជាដីរបស់បងទាំងអស់ឬ>ជីមីនហា៎
មាត់ច្រគ្រុងសឹងរុយហើរចូល លោកអើយខាងក្រោយសុទ្ធតែផ្កាវាស្អាតខ្លាំងណាស់ មើលទៅប្រៀបដូចជាឋានផ្កាយ៉ាងអញ្ចឹង
<មែនហើយ>យ៉ុនហ្គីញញឹមងក់ក្បាល ធ្វើឲក្មេងខ្លះរត់យ៉ាងសប្បាយជាខ្លាំងម្ដងរត់ទៅធ្វេងម្ដងរត់ទៅស្ដាំ ប្រហែលជាសប្បាយអរណាស់ហើយបានជានៅមិនស្ងៀមបែបនេះ
<អូនបេះបានទេ>មើលសួរចុះក្នុងដៃកាន់ផ្កាគេជិតមួយបាច់ហើយទើបមកសួរ មានគ្រប់ព៌ណតែម្ដង តែសំណួរគេគឺឲអ្នកដែលត្រូវគេសួរមិនដឹងជាឆ្លើយបែបណាបានសម
<ចុះបើបងថាអត់>យ៉ុនហ្គីធ្វើមុខមាំបន្លាចក្មេងខ្លះតែគេហាក់មិនខ្លាចសោះ ហើយមកសួរគេធ្វើអីបើកាច់ផ្កាគេរួចហើយតើគិតថាអាចដាំវិញបានមែនទេ យ៉ាប់មែនក្មេងនេះ
<តែអូនបេះរួចហើយចឹងបេះទៀតក៏បានណ៎>ថាហើយជីមីនក៏ដើរបេះផ្កានេះមួយផ្កានោះមួយតាមចិត្តស្រឡាញ់ ឯបេះអំបៅក៏ហើរព្រោងព្រាតជុំវិញគេ យ៉ុនហ្គីយកកាំមេរាមកផ្ដិតយករូបភាពទាំងនេះទាំងស្នាមញញឹម
<អួយ>មិនប្រយ័ត្នដៃស្អាតក៏មុតជាមួយបន្លាកុលាបចេញឈាមក្រហមស្រស់មក នាយសង្ហាប្រញាប់រត់មកមើលនិងទាញដៃគេមកដាក់ក្នុងមាត់បឺតឲអស់ឈាម ភ្លេចខ្លួនតែបន្តិចសោះក្មេងនេះក៏មានរបួសទៅហើយ គួរឲចង់វៃមែន
<ហេតុអីមិនចេះប្រយ័ត្នបែបនេះ>មាត់ថាឲប៉ប៉ោចតែដៃនិងភ្នែកក៏កំពុងធ្វើការបិទរបួសនោះកុំឲឆ្លងមេរោគដដែល មើលចុះទោះជាមិនធំតែវាក៏ចេញឈាមដែរមិនគួរប្រហែសចឹងទេ
<បងដឹងបងសង្ហាមិនបាច់សម្លឹងយូរពេកទេ>ឃើញគេសម្លឹងខ្លួនមិនដឹងដាក់ភ្នែកយ៉ុនហ្គីក៏និយាយទាំងកំពុងរៀបដាក់របស់ទុកដាក់វិញ គេគិតថានិយាយឲក្មេងខ្លះអៀននឹងបានកុំមើលគេទៀតតែគិតខុសស្រឡះ
<បើដឹងហើយកុំហាម>មិនប្រកែកជីមីនក៏តបទៅទាំងញញឹមនាំឲយ៉ុនហ្គីអត់ញញឹមតាមមិនបាន តមាត់គ្មានឲបាត់សោះតែម្ដងហើយ
<ហឹស!ក្មេងនេះ>យ៉ុនហ្គីសើចជាមួយចរឹកជីមីនជាខ្លាំងយូរទៅកាន់តែបានសម្ដីហើយតើ ចេញមកឡើងព្រាន
___________
ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃសម្រាកជុងហ្គុកក៏ដូចគ្នា គេមិនបានទៅណាទេគឺនៅជាមួយថេយ៉ុងដោយនាំថេយ៉ុងទៅសមុទ្រដែលជាកន្លែងយ៉ុនមីនធ្លាប់មក
រលកបោកបក់ ខ្យល់អាកាសបរិសុទ្ធថេយ៉ុងត្រដាងដៃឈរញញឹមដាក់សមុទ្រមួយសន្ទុះក៏មានដៃមកពីណាមិនដឹងមកក្រសោបចង្កេះរបស់គេឲភ្ញាក់បន្តិចតែក៏សម្រួលអារម្មណ៍វិញដាក់ដៃអង្អែលដៃនោះ
<អូនចូលចិត្តទេ>ជុងហ្គុកដាក់ក្បាលលើស្មាថេយ៉ុងសួរទៅម្ចាស់បេះដូងទាំងញញឹម បើថេយ៉ុងចូលចិត្តគេនឹងឧស្សាហ៍នាំមកលេងព្រោះអ្វីដែលគេចង់បានគឺស្នាមញញឹមថេយ៉ុងនេះហើយ
<ចូលចិត្ត ជុងឧស្សាហ៍នាំអូនមកផងបានទេ>ថេយ៉ុងងាកមកនិយាយទាំងញញឹមតាមពិតទៅគេក៏អាចមកខ្លួនឯងតែគេចង់មានពេលល្អៗនៅជាមួយគូដណ្តឹងកាន់តែច្រើន
<បាទប្រាកដជាបានហើយ>អ្វីដែលជារបស់ថេយ៉ុងត្រូវការគេនឹងព្យាយាមយកវាមកឲបានមិនថាវាពិបាកយ៉ាងណាក៏ដោយ
<តោះទៅញុាំអីទៅអូនឃ្លាន>ពួកគេក៏បណ្ដើរគ្នាទៅរីសោតវិញ
រសៀលបន្តិចពួកគេក៏នាំគ្នាចេញមកដើរលេងហើយក៏បន្តរហូតដល់កន្លែងដូនចាស់ឆ្លាក់បន្ទះឈើ
<លោកយាយពួកយើងសុំបន្ទះពីរយកអក្សរTK>អាល្អិតទាញអ្នកជាគូដណ្ដឹងមកកន្លែងដូនចាស់ពោលទៅគាត់ទាំងញញឹម
<ជាគូមេឃដីរហូតទៅណា>ដូនចាស់និយាយទាំងញញឹម មែនហើយមេឃនិងដីគឺមិនអាចអត់គ្នាទេមានមេឃគឺមានដី
<ហិកៗបាទលោកយាយ>អាល្អិតញញឹមនឹងសម្ដីគាត់រួចក៏យកឈើមកផ្គុំដៃគ្នាបួងសួងរួចក៏បន្តចងដោយស្នាមញញឹមនៅពេលប្រសព្វកែវភ្នែកមនុស្សជាទីស្រឡាញ់
_________
សំណួរ:
(លោកយាយមើលឃើញអ្វីមែនទេ យ៉ុនមីនក៏គាត់បានឲដំបូន្មានដែរ តើទំនាយគាត់អាចក្លាយជាការពិតទេ🤨)