ទីប្រឹក្សាបេះដូង
មានរឿងរកាំរកោះគ្នាពេកទើចYoongiចាកចេញដោយភាពមួម៉ៅ Jiminគេក៏មិនបានចង់ប្រឆាំងជាមួយយ៉ុនហ្គីទេ គ្រាន់តែគេចង់មានមិត្ត មានអ្នកកំដរជជែក និងមានមនុស្សលួងលោមពេលមួយដែលយ៉ុនហ្គីបោះបង់គេចោល
<អូនពិតជាចង់មានសិទ្ធិដូចគេណាស់>ជីមីន មានអារម្មណ៍ថាច្រណែនស៊ូមីណាស់គេអាចលួងលោម បង្ហាញភាពផ្អែមល្ហែម ការអន់ចិត្តចំពោះយ៉ុនហ្គីជាសាធារណៈបាន យ៉ុនហ្គីជាមនុស្សដំបូងដែលឲគេមានអារម្មណ៍ថាច្រណែនមនុស្សម្នាក់ពិតៗមិនបានលេងសើចដូចរាល់ដង
_________
<យ៉ុន ហេតុអីមកទីនេះ>ជីមីនប្រញាប់រត់មកក្រោយឮសុីនប្រាប់ថាយ៉ុនហ្គីស្រវឹងហើយ គេអូសទាញយ៉ាងណាក៏មិនព្រមដែរមមើរកតែឈ្មោះជីមីន
<មីន ឈប់ស្និទ្ធស្នាលជាមួយវាទៅបានទេបងសុំ>យ៉ុនហ្គីដែលស្រវឹងដល់ទន់ខ្លួននោះគ្រាន់តែឮសំនៀងអ្នកដែលខ្លួនរកនោះក៏និយាយពីបំណងខ្លួនប្រាប់ដើម្បីឲគេបានដឹងថាខ្លួនមិនចូលចិត្តទេ មិនចូលចិត្តដែលមាននរណាម្នាក់មកស្និទ្ធស្នាលឬតាមយកចិត្តជីមីនបែបនេះ
<មកបងស្រវឹងហើយ>ជីមីនក៏មិនអាចនិយាយអីបានគេនិងអុិនវ៉ុនជាមិត្តស្និទ្ធស្នាលកាលពីមុន ឯរាងក្រាសជាមនុស្សដែលខ្លួនស្រឡាញ់តែយ៉ាងណាក៏យ៉ុនហ្គីមានគូដណ្ដឹងហើយ ចុះបើថ្ងៃមួយយ៉ុនហ្គីបោះបង់គេតើគេអាចបាត់បង់មនុស្សជុំវិញខ្លួនទេ
<បងមិនបានស្រវឹងទេសន្យានឹងបងមក>យ៉ុនហ្គីនិយាយបានប៉ុណ្ណឹងក៏សន្លប់ឈឹង គេផឹកអស់ច្រើនគួរសមដែរចឹងមិនចម្លែកទេដែលនិយាយៗសន្លប់បែបនេះ
<ឈប់ធ្វើបាបខ្លួនឯងទៀតណាម្ចាស់ចិត្តអូន សឺត>ជីមីនលើកដៃវាសសក់គេនឹងនិយាយតិចៗល្មមអាចឮតែម្នាក់ឯងនិងថើបថ្ងាសស្អាតមួយខ្សឺតដោយគ្មានអ្នកចាប់អារម្មណ៍ព្រោះនេះជាក្លឹបចឹងប្រាកដជាមានតន្រ្តីភ្លើងព៌ណហើយ គេនិយាយថាយ៉ុនហ្គីជាម្ចាស់ចិត្តចឹងហើយអាចល្មមបញ្ជាក់ថាក្នុងចិត្តគេគឺមិនអាចដាក់ឬស្រឡាញ់អ្នកផ្សេងទៀតបានទេ
¶ថ្ងៃថ្មី
ពន្លឺជះចាំងចូលមកហាក់រំខានដំណេកនាយយ៉ុនហ្គីជាខ្លាំង មិនចាំយូរជីមីនក៏ងើបដើរទៅបិទវាំងនន ហើយក៏ចុះទៅក្រោមដើម្បីចម្អិនទុកម្ហូបទុកឲយ៉ុនហ្គីនៅពេលភ្ញាក់
<កូនឆ្មាហា៎ល្មមក្រោកហើយ អាយ៎>រាងតូចបើកទ្វារមកក៏ឃើញថាយ៉ុនហ្គីមិនទាន់ភ្ញាក់ ទើបគេដើរទៅដាស់ស្រាលៗតែក៏ស្រាប់តែត្រូវដៃមាំទាញទម្លាក់យកគេមកឱបយ៉ាងព្រងើយ
<បងសុំគេងបន្តិចសិន>យ៉ុនហ្គីនិយាយទាំងមិនបើកភ្នែក គេមានអារម្មណ៍ថាធ្ងន់ត្របកភ្នែកណាស់បើកមិនរួចសោះ ទើបមានតែទាញរាងតូចមួយនេះមកឱបក្នុងរង្វង់ដៃងាយស្រួលស្រង់ក្លិនកាយនេះ
<នេះបងមិនគិតទៅធ្វើការទេឬ>ជីមីនមិនមាត់គេដាក់ដៃអង្អែលលើប្រអប់ដៃមាំតិចៗ
ចំណែកយ៉ុនហ្គីក៏បន្លំស្រស់ក្លិនខ្លួនជីមីនតែញ៉យ
<បងសម្រាកមួយថ្ងៃក៏គ្មានអ្នកណាហ៊ានថាអីបងដែរ>បបូរមាត់ទន់របស់យ៉ុនហ្គីក៏បោះត្រាលើសក់រលោងរបស់ជីមីនយ៉ាងជក់ចិត្ត
<បើបងសម្រាកក៏លែងអូនទៅ អូនត្រូវធ្វើការ>យ៉ុនហ្គីសម្រាកគ្មានអ្នកហ៊ានក្អកដែរ តែគេត្រឹមជាលេខាបើហ៊ានសម្រាកប្រាកដជាការងារគដូចភ្នំទៀតជាមិនខាន
<មិនបាច់ទៅទេ បងអនុញ្ញាតឲសម្រាក>មិននិយាយតែមាត់ដៃមាំក៏ចេះតែអង្អែលចង្អេះតូចចុះឡើងៗទាំងភ្នែកនៅបិទឯបបូរមាត់ក៏បន្លំថើបញ៉យ
<ផាច់!នេះណែ៎ ដៃបងនៅឲស្ងៀម>ជីមីនវៃដៃមាំមួយផាច់ ដៃនេះរវាមណាស់បានគេមិន
មាត់ៗកាន់តែព្រហើនហើយ
<អួយ!ឈឺៗណាស់>យ៉ុនហ្គីបើកភ្នែកពេបមាត់ធ្វើជាឈឺឲអ្នកដែលឃើញហើយហួសចិត្តជាខ្លាំងមាឌឲបុិនដំរីគេវៃបន្តិចសោះស្រែកថាឈឺ
<បានហើយ ទៅញុាំអាហារពេលព្រឹក>ជីមីនសើចបន្តិចទើបងើបទាញដៃគេឲចេញពីគ្រែ ឯអ្នកខាងនោះក៏ងើបតាមទាំងខ្ជិលច្រអូស
Skip
<ហេតុអីបណ្ដោយឲមានរឿងនេះកើតឡើងពួកលោកធ្វើការបែបណា>កន្លែងសាងសង់ស្រាប់តែមានបាតុកម្មកើតឡើងពីអ្នករស់នៅក្បែរនោះទើបធ្វើឲការសាងសង់ត្រូវផ្អាកជាបណ្ដោះអាសន្ន
<សុំទោសលោកចន ពួកយើងនឹងកែប្រែ>
ម្នាក់ៗញ័រដៃឥតដាក់ក៏ដឹងហើយថាលោកចននេះជាមនុស្សមុឺងមាត់ ផ្ដាច់ការបែបណា តែហ៊ានឲការងារប្រហែសទៀតអំបិលមិនខាន
<ក្រៅពីសុំទោសពួកលោកមានចេះស្អីទៀតទេ>ការងារមានបញ្ហាអាងតែសុំទោស តែមិនគិតរកដំណោះស្រាយទេ មនុស្សបែបនេះបែរជាអាចមកធ្វើការក្រុមហ៊ុនគេបានដែរ
<គឺ.>ប្រុងនឹងនិយាយតទៅហើយស្រាប់តែសម្លេងទូរសព្ទ័បន្លឺឡើង ជុងហ្គុកលើកដៃឡើងបញ្ជាក់ថាផ្អាកបន្តិច
<Hello!អូនសម្លាញ់នឹកបងឬបានcallមកបែបនេះ>ជុងហ្គុកញញឹមអង្គុយបង្វិលកៅអីធ្វើឲអ្នកក្នុងអង្គប្រជុំភ្ញាក់មិនតិចទេ មុននេះទឹកមុខអាចសម្លាប់សត្រូវបានទៅហើយតែពេលនេះបែរជាញញឹមស្រស់ទៅវិញ😱
{ហីយ៉ាងបងពូកែទាយម្ល៉េះបងសម្លាញ់ តែថាបងចង់ញុអីជាពិសេសទេអូនធ្វើយកទៅឲ្យ}គេcallនេះគឺខ្លាចថាជុងហ្គុកចង់ញុាំអីជាជាសេសទើបcallសួរបែបនេះអាលគេធ្វើយកឲ
<ចង់ញុាំអូន តើបានទេ>សម្ដីរបុិលរប៉ូចមិនខ្មាសអ្នកក្នុងអង្គប្រជុំបន្តិចសោះ ចំណែកថេយ៉ុងក៏អៀនមិនតិចទេ
{យ៉ា មនុស្សនេះអ្នកណាឲបងនិយាយបែបនេះ}ថេយ៉ុងក្ដាប់មាត់ក្រឺតជាមួយជុងហ្គុកជាខ្លាំង បើនៅជិតទះមាត់ច្រលើមនេះមិន
ខានកុំឲបុិនពេក
<បេះដូងអ្នកបញ្ជា>នាយសង្ហាលើកដៃចង្អុលទ្រូងខាងឆ្វេងទាំងញញឹមមើលទៅក្មេងដែលកំពុងអៀនឡើងមុខដូចម្ទេសទុំទៅហើយ កុំតែនៅឆ្ងាយទេមិនចឹងគេក្រញិចមិនខាន
{អូនបិទហើយ បងធ្វើការបន្តទៅ}ថាហើយថេយ៉ុងក៏បិទទូរសព្ទ័ ឯទឹកមុខញញឹមលើផ្ទៃមុខសង្ហាមុននេះក៏រសាតបាត់បន្សល់នៅតែមុខយក្សគួរឲញញើត
<ចាត់ការឲបានឆាប់មិនចឹងត្រៀមរៀបអីវ៉ាន់របស់ពួកលោកទៅ បិទការប្រជុំ>អសមត្ថភាពពូកែតែអែបអមក្រុមហ៊ុនគេមិនត្រូវការទេ
_______
By:សុីយុន🌬️
សួស្ដីអ្នកអានទាំងអស់គ្នា 😘