Unicode
Cheol က Jeonghan အိမ်မှာ ထမင်းလက်ဆုံစားနေသည်။ Jeonghan အမေက သဘောကောင်းသူပီပီ Cheol ကို နွေးထွေးလှိုက်လှဲစွာကြိုဆိုသည်။ Jeonghan အဖေကတော့ အနေအေးတာကြောင့်ရယ်၊ ထမင်းဝိုင်းထဲ စကားပြောလေ့မရှိသည့်အကျင့်ကြောင့်ရယ် တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့်သာ နားထောင်နေသည်။ သို့သော် Jeonghan အဖေက သူစိမ်းဆန်မနေပါ။ ရင်းနှီးနှစ်မြို့ဖွယ် အပြုံးမျိုးတို့ကြောင့် သဘောမနောကောင်းပြီး ဖော်ရွေတတ်သူဖြစ်ကြောင်း ထင်ရှားပါသည်။ အိမ်ကို ခါတိုင်း အလုပ်ချိန်ထက် ပိုပြီးစောစောရောက်လာတာကြောင့် Jeonghan တို့ အိမ်လေးက မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင်ဖြစ်လို့နေပါသည်။ Cheol ကို Jeonghan အမေက နေရမခက်အောင် စကားတွေပြောပေးနေသည်။ ထမင်းဝိုင်းမှာ Cheol အသံနဲ့ Jeonghan အမေအသံကသာ လွှမ်းခြုံလျက်ရှိသည်။
"သားကတစ်ယောက်တည်းနေတာဆိုတော့၊ ပျင်းနေမှာပဲလေ။ ဘေးအိမ်ကို လူသစ်ပြောင်းမလာတာ Jeonghan လေး အသက်တစ်ဝက်ရှိရော့မယ်။ အန်တီ့သားအရွယ်လေးပဲဟာ၊ ဂရုစိုက်ပေးရမှာပေါ့။ ဟုတ်လား"
"ဟုတ်ကဲ့ဗျ၊ မဟုတ်တောင် ကျွန်တော်က ဒီအိမ်၊ ဒီမိသားစုနဲ့ ရင်းနှီးချင်နေတာ"
"အချိန်မရွေးသားရေ လာလည်နော်"
Jeonghan အမေစကားကို အဖေဖြစ်သူက ထောက်ခံသလို ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ညိတ်သည်။ Jeonghan က Cheol စကား အသွားအလာကို ရိပ်မိနေတာကြောင့် Cheol ကိုမသိမသာ၊ အံကြိတ်ပြမိတော့ ဆံဖြူကောင်ကပြုံးသည်။
"အရင်ရက်တွေက အန်တီလည်း မအားတာနဲ့ ထမင်းစားဖိတ်ချင်လို့ကို ရက်တွေနှောင့်နှေးကုန်တာ။ Jeonghan ကတော့ Cheol တို့အိမ်ဘက်ခဏ ဆိုပြီးထွက်ထွက်သွားတော့တာပဲ"
အမေကတော့ သဘောရိုးနဲ့ပြောလိုက်ပေမဲ့ အကြောင်းသိနှစ်ယောက်က တစ်ယောက်ကိုယ် တစ်ယောက်ကြည့်မိရင်း လူကြီးတွေရှေ့ မပေါ်အောင် ဖုံးဖိနေရသည်။ Cheol က
"Jeonghan နဲ့က စရောက်ကတည်းက ခင်သွားတာပဲ၊ Jeonghan ကပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေး ကောင်းတယ်နော်"
"သူလား၊ ခင်တဲ့သူဆို လေးလေးနက်နက်ပေါင်းတာ၊ အမြင်ကတ်တဲ့သူဆိုရင်တော့ လက်တို့ခေါ်ရင်တောင် လှည့်ကိုမကြည့်တာ။ ဖအေတူဟေ့ သားရေ"
Jeonghan အဖေက ခပ်လွင့်လွင့်ရယ်လိုက်ရင်း သူ့မိန်းမကို ဟင်းထည့်ပေးနေသည်။ ခါတိုင်း သူများတွေအမြင်ကတ်အောင် အကဲပိုပြတတ်သည့် Jeonghan နဲ့ Cheol ခမျာ ထိုမြင်ကွင်းကြောင့် အင့်သွားရသည်။ Jeonghan အမေက ရှက်ပြုံးပြုံးရင်း ယောင်္ကျားဖြစ်သူရဲ့ လက်ကိုခပ်ဖွဖွလေး ပုတ်သည်။ ကလေးတွေရှိတယ် ဖယ်အုံး ဆိုသည့်သဘောပေါ့။ Cheol ပြုံးမိပါသည်။ Jeonghan ရဲ့ အပြုအမူလေးတွေက အမေဖြစ်သူနဲ့ တစ်ထေရာတည်းပါပင်။ အာရုံလွင့်နေတဲ့မိဘနှစ်ယောက်ကြောင့် မြတ်နိုးရာလေးကို ကောင်းကောင်းငေးနေမိသည်။ တိတ်ဆိတ်သွားသည့် ထမင်းဝိုင်းမှာ နေရတော့ခက်မနေပေမဲ့ Jeonghan က
"မေမေနဲ့ဖေဖေစားပြီးရင် ပန်းကန်တွေ ထားခဲ့လိုက်၊ သားတို့နှစ်ယောက်ဆေးလိုက်မယ်"
ထိုအခါ Jeonghan အမေက ပျာပျာသလဲဖြစ်သွားကာ Jeonghan လက်မောင်းကို ဖြန်းခနဲ မနာအောင်ရိုက်ရင်း
"အမေဆေးမှာပေါ့၊ ကလေးကို ဆေးခိုင်းစရာလား"
Cheol ကို ကလေးဟု သုံးနှုန်းလိုက်တာကြောင့် Jeonghan နှာခေါင်းရှုံ့မိရင်း
"သူ့ကိုချည်းဆေးခိုင်းနေတာမဟုတ်ပါဘူး မေမေကလည်း၊ နှစ်ယောက်တူတူဆေးမယ်လို့ပြောနေတာကို"
Jeonghan အမေက သဘောမတွေ့သလို တစ်ချက်ကြည့်သည်။ ထိုအခါမှ Cheol
"သားတို့နှစ်ယောက်ဆေးလိုက်မယ် အမေ ရတယ်"
နေပါအုံး ဘာရယ်! အမေ တဲ့လား။
Jeonghan စိတ်ထဲ အာမေဋိတ်ပြုမိတော့ သူ့အတွေးကိုသိနေသလို Cheol က လှောင်ပြုံးပြုံးသည်။ တကယ်ပါ ဆိုးဆိုးဆတ်ဆတ်နိုင်လှတဲ့ သူ့ချစ်သူကို Jeonghan လည်းမနိုင်တော့ပေ။ အမေက Cheol အပြောကြောင့် နှစ်ထောင်းအားရ ပြုံးလိုကိသည်။ မကြာပါ...ထမင်းစားပြီးရော အဖေနဲ့အမေက စားပွဲကထကာ
"ကဲ ဆေးကျောင်းသားလေးတွေလုပ်လိုက်အုံး၊ ပြီးရင်နားကြတော့၊ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေ ဟုတ်ပြီလား"
အမေက ခပ်ပြုံးပြုံးလေးပြောတော့ အဖေဖြစ်သူကလည်း ကြားလိုက်ရသူရင်ထဲ နွေးထွေးစေမည့်လေသံဖြင့်
"အေးဆေးမှပြန် သား"
Cheol ခေါင်းညိတ်ပြီး တရိုတသေဦးညွတ်မိပါသည်။ သူ Jeonghan ကိုမသိစိတ်ထဲက အားကျမိပါသည်။ မိသားစု နဲ့ပတ်သတ်လည်း ကံကောင်းသည့် Jeonghan ကို အပြေးလေးသွားဖက်မိတော့ ပန်းကန်တွေ၊ ခွက်တွေသိမ််းနေသူက တစ်ချက်သာ ငဲ့ကြည့်ပြီး
"ဘာတုန်း"
"မင်းအမေက မင်းလိုလေးနော်"
Jeonghan ကပြုံးပြီး ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ညိတ်ပြသည်။
"တစ်ခါတလေလည်း အကျင့်တူလို့ မတည့်တာမျိုးတွေရှိတယ်"
"မင်းက ကံကောင်းပါတယ်"
"အင်း...တခြားမိသားစုတွေနဲ့ ယှဥ်ရင်ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ငါလည်း အရွယ်ရနေပြီလေ၊ အဖေနဲ့အမေ့ကို တအားကြီးတော့ ကပ်တွယ်မနေပေမဲ့ ငါတို့မိသားစုက ငါတို့စတိုလ်နဲ့ငါတို့တော့ နွေးထွေးနေတာပါပဲ"
"ငါအဲ့တာကိုသဘောကျတာ Jeonghan။ မိသားစုဒရမ်မာတွေက အလကားပါကွာ။ သဘာဝကျတဲ့ နွေးထွေးမှုတွေက ပိုခိုင်မာတယ်မလား"
Jeonghan က ပန်းကန်ဆေးနေတာ ခေတ္တရပ်လိုက်ပြီး သူ့ချစ်ခြင်းမေတ္တာလေးကို မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်သည်။ Cheol က သူ့ကို ပါးချိုင့်ပါးလျလျလေးနဲ့ ကျီစားသည်။ ရုန်းထွက်မရတဲ့ cheol နှောင်ကြိုးတွေထဲမှာ သည်ပါးချိုင့်နုနုလေးတွေက ထိပ်ဆုံးမှာ နေရာယူထားပါတယ်။ ချစ်ခြင်းမေတ္တာဘယ်ကစ ဆို Cheol အပြုံးတွေက,စဟု ကောက်ကာငင်ကာဖြေမိမှာပင်။
"Cheol မင်းလေ မင်းအမေနဲ့ ဖုန်းပြောကြည့်ပါလား"
"မနက်ကပြောတယ်။ အမေက မီတင်ရှိလို့ဆိုပြီး ချသွားတာ၊ ပြန်ခေါ်ဖို့ မေ့နေတယ်ထင်တယ်"
ခပ်ပြုံးပြုံးမျက်နှာထားနှင့် Cheol က ဟန်ဆောင်ကောင်းသည်လား၊ တကယ့်စိတ်ရင်းလား မသိပါ။ ရေစိုနေသည့်လက်ကို ဘောင်းဘီနဲ့သာ ဗရုတ်ကျကျသုတ်လိုက်ရင်း ပါးနှစ်ဖက်ကို အုပ်မိုးလိုက်သည်။ Cheol က Jeonghan မျက်ဝန်းတွေထဲ ကူးချည်သန်းချည်။ သိပ်လှတဲ့ Jeonghan မျက်ဝန်းတွေကို ခပ်စိပ်စိပ်မျက်တောင်မွှေး ကလေးတွေက ဘောင်ကွတ်ထားတယ်။ သည်မျက်တောင်မွှေးတွေကို ဘယ်နှပင်ရှိသလဲကအစ စိတ်ရှိလက်ရှိ ရေတွက်ပစ်ချင်မိတော့တာ။
"မင်းအမေက ပြန်ခေါ်ဖို့မေ့ရင် မင်းကအရင်ခေါ်လိုက်ပေါ့"
"အမေအလုပ်လုပ်နေရင် အနှောင့်အယှက်ဖြစ်လိမ့်မယ်"
"သားသမီးကဖုန်းဆက်လာတာလေ Cheol ရယ်၊ ဘယ်မိဘက မကြိုက်ရိုး ထုံးစံရှိလို့လဲ။ သားသမီးကသာ မိဘက ဖုန်းဆက်လာရင် စိတ်ရှုပ်နေကြတာ"
"ဒီဆရာလုပ်တတ်တဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို ငါနမ်းပစ်လိုက်ရမလား Jeonghan"
Cheol က Jeonghan အောက်နှုတ်ခမ်းကို လက်မနဲ့ လက်ညိုးသုံးပြီး မနာအောင် ဆိတ်ဆွဲနေသည်။ စကားလမ်းကြောင်းကို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် လွှဲနိုင်သည့် Cheol က ဩချလောက်ပါပေတယ်။ သူ့အချစ်လေး စိတ်ခုသွားမှာစိုးရိမ်မိလို့ Jeonghan လည််း အလိုက်တသိပင် လက်ကလေးကို ဖွဖွနမ်းလိုက်ပြီး
"အမေတွေ့သွားလို့ အိမ်ပေါ်ကဆင်းရရင် မင်းအိမ်ပေါ် ခေါ်တင်ထားမလား"
"အမလေး အခုတောင် ခိုးပြေးသွားချင်နေတာပါနော်"
"အမလေး အခုတောင်် ခိုးရာလိုက်ချင်နေတာပါနော် "
Cheol လေသံအတိုင်း တစ်ထေရာတည်း သံယောင်လိိုက်မိတော့ Cheol ကရယ်ကာ ဘေးဘီကို တစ်ချက်စစ်ဆေးပြီး နှုတ်ခမ်းဆီ နယ်ချဲ့လာတော့သည်။ လူမိသွားမှာစိုးရိမ်ပေမဲ့လည်း Cheol အနမ်းက ဆွဲဆောင်မှုအား ပြင်းထန်လှပါသည်။ မရပ်တန့်ချင်မိသည့် စိတ်က တစ်ကိုယ်လုံးကို လွှမ်းထုံလျက်။ Cheol ရဲ့ ရှန်ပူနံ့သင်းသင်းက လူကို ကလူလာတဲ့အခါ Cheol ဇတ်ပိုးဆီ လက်နှစ်ဖက် အုပ်မိုးတွယ်ချိတ်လိုက်မိသည်။
ပန်းကန်ဆေးဖို့ အလုပ်ကိုလည််းမေ့၊ အခုအမေ့အိမ်မှာဆိုတာလည်းမေ့၊ သူတို့တွေ အတော်လေးအတင့်ရဲနေမိတာလည်း မေ့သွားပါတယ်။ Cheol နဲ့ ပတ်သတ်ရင် သူအရာအားလုံးကို မေ့ထားပစ်လိုက်ပါတယ်။ Cheol ဖန်ဆင်းတဲ့ ချစ်ခြင်းမှာ သူ့ရှင်သန်ခြင်းတွေ သက်ဝင်လျက်ရှိပါတယ်။ Cheol နဲ့ကျမှ သူ့နှလုံးသားအရင်းအမြစ်တွေက အရည်ပျော်ဝင်သွားတာပါ။ တစ်သက်တာ ဆိုတဲ့ ဝေါဟာရမှာ Cheol နဲ့သူ ကခုန်နေလျက်ပါ။ Cheol ထုဆစ်လေတဲ့ မေတ္တာတရားမှာ သူဟာ ဆင်ကန်းတောတိုးသလို တိုးဝင်နေမိတာပါ။
မိနစ်ပိုင်းမျှကြာတဲ့ အနမ်းဝေဟင်မှာ နှစ်ယောက်လုံး မူးယစ်ထုံထိုင်းစွာ။ အတိအကျ မရေတွက်ထားတဲ့ အချိန်ယန္တရားက အခုတော့ ခပ်နှေးနှေးလေး ယှက်ပြေးနေသည်။ အနမ်းတွေကို ရပ်လိုက်ရင် အခုပဲ သံသရာတစ်ခုလုံး ချက်ချင်းလက်ငင်း ပျက်သုဥ်းသွားတော့မလို ခံစားချက်မျိုး။
ရင်ခုန်ခြင်းတို့အစတည်ရာ၊ မြတ်နိုးခြင်းတို့ ပေါက်ဖွားရာ၊ တွယ်တာခြင်းတို့ ယှက်နွှယ်ရာ၊ ကြည်နူးလှိုက်ဖိုခြင်းတို့ နစ်မွန်းရာ၊ Cheol ရင်ခွင်ထဲမှာ သူထာဝရအတွက် ရည်စူးပြီး အခြေချနေထိုင်လိုက်ပါအုံးမယ်လေ။
အနမ်းဘဝင်ရူးလေးကလည်း ပုထုဇဥ်လူသားပေမလို့ လေပြည်ကို မရှူသွင်းဘဲ ဘယ်နှမိနစ်နေနိုင်မည်လဲ။ အောက်စီဂျင် ပြတ်လပ်လာမှုကြောင့် နှမျောတသဖြစ်စွာနဲ့ နှုတ်ခမ်းလွှာလေးလွှာ ကွဲထွက်သွားလေသည်။
"နမ်းပြီးရင် မင်းကငါ့ရဲ့မရှိမဖြစ်လေး လို့ပြောမလို့ပဲ၊ ခုတော့ အောက်စီဂျင်က မရှိမဖြစ် ဖြစ်သွားပြီ"
Cheol က ဟာသနှောပြီးပြောလာတာကြောင့် ရယ်လိုက်မိရင်း ပန်းကန်ဆေးခြင်းအမှုကို အာရုံစိုက်မိတော့သည်။ တော်ကြာ "ငါသုံးမိနစ်နဲ့ဆေးလို့ပြီးတဲ့ ပန်းကန်တွေကို ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နဲ့ဆေးနေတာလား" ဟု မာတာမိခင်၏ လေသံချိုချိုကို နားသောတဆင်နေရပါအုံးမည်။
Cheol က သူ့ခါးကို နောက်ကနေ သိုင်းဖက်ထားရင်း လည်ဂုတ်ကို ဖွဖွလေး ထိပါးလာသည်။ Jeonghan လည်း ရုတ်တရပ်မလို့ တွန့်ခနဲ ယားသွားတော့ ပန်းကန်ဆေးလက်အိတ်နဲ့ လက်မောင်းကို ရိုက်ထည့်လိုက်သည်။ ပန်းကန်ဆေးတာကျမကူဘဲ စိတ်လွင့်အောင် နှောင့်ယှက်တတ်သည့် လူဆိုးကောင်ကို မျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးမိကာ
"ပန်းကန်တွေသုတ်ပေး၊ ပြီးရင် စင်ပေါ်တင်လိုက်"
"အင်း ပြီးရင် အာဘွားပေး"
"မင်းဟာလေ ခုနလေးတင် နမ်းပြီးတာကို"
"ဘယ်တုန်းက?? မင်းနဲ့ငါ နမ်းပြီးတာ လွန်ခဲ့တဲ့ ၁မိနစ်နဲ့၄စက္ကန့်တုန်းက"
Jeonghan ကိုယ့်နှဖူးကိုယ် ရိုက်မိတော့သည်။ အလည်အမွှတ်က ပန်းကန်သုတ်နေရင်းလည်း လူကိုပြောင်ပြနေတာ။ နဂိုတည်းက Cheol နဲ့ပတ်သတ်ရင် ဝဲရင်အုံက ယိုင်နဲ့နဲ့ပါဆို။ Cheol နားမှာ ရှိနေရင် ချစ်ခြင်းမေတ္တာရဲ့ ရနံ့က ထုံသင်းမွှေးကြိုင်လို့။
အချစ်က စိတ္တဇ နာမ်လေ လို့တော့ လာမပြောနဲ့။ မချစ်ဖူးတဲ့ သူတွေက ဘယ်နားလည်မှာလဲ။ Jeonghan သူ့အမျိုးသားလေးကို မေးထောက်ကြည့်နေမိသည်။ Cheol ရဲ့ မျက်နှာအစိတ်အပိုင်းတွေ တစ်ခုချင်းစီကို ဘာရယ်မဟုတ် စူးစမ်းနေမိသည်။
"သူများတွေက မင်းကောင်လေး ချောလားလို့မေးရင်၊ မင်းသားတွေထက် ချောတယ်လို့ဖြေလိုက် ကြားလား Jeonghan"
ပန်းကန်တွေကို စင်ပေါ်တင်ရင် Jeonghan ဆီခေါင်းငဲ့ကာ မေးသည်။ ဘဝင်ရူးလေး Cheol ကို Jeonghan ရယ်လိုက်ပြီး
"မင်းသားတွေလောက်တော့မဟုတ်ဘူး၊ အာမချောင်နဲ့"
လူဆိုးလေးစိတ်ကို တမင်ဆွမိတော့ မျက်မှောင်ကုတ်သွားကာ သူ့ကို အကြည့်လွှဲသွားသည်။ Cheol စိတ်တော်ညှိုးလို့ လိုက်ချော့ရသည်မှာ Jeonghan အတွက် အာသီသတစ်ခုလိုပါပဲ။
"မင်းထက်ချောတဲ့သူတွေကတော့ ရှိတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ငါအမြင်မှာ မင်းလောက် ကြည့်ကောင်းတဲ့သူမရှိတော့ဘူး"
သည်စကားက Cheol စိတ်ဆိုးပြေဖို့ အတွက်သာ ရည်ရွယ်ပြီး ပြောမိခြင်းမဟုတ်။ အမှန်တကယ်ပင် Jeonghan မျက်ဝန်းထဲတွင် Choi Seungcheol ကိုသာ နေရာပေးမိနေခြင်းပင်။
"အချစ်ဦးလေးရယ် စိတ်ကလည်း ဆိုးတတ်လိုက်တာ"
ပုခုံးပေါ် မေးတင်ရင်း ပြောမိတော့ တစ်ချက်မျှ လှစ်ခနဲပြုံးသည်။ ထို့နောက် မျက်နှာထားပြန်တည်ဖို့ ကြိုးစားနေသည်။ ကြည့်ပါအုံး သူ့ပါးချိုင့်လေးက သိပ်မြတ်နိုးဖွယ်ကောင်းနေလိုက်ပုံများ။ Cheol နဲ့ အတူရှိနေရတဲ့ အချိန်ရပ်ဝန်းတွေမှာ ပကတိပျော်ရွှင်ခြင်းတွေက အလျှံံပယ်ပါပဲ။ ယုယခြင်းတို့ရဲ့ နောက်ကွယ်က ပဲ့ကိုင်ရှင်က Cheol ပါလေ။
စုန်ချည်ဆန်ချည်မေတ္တာတွေမှာ Cheol ရဲ့ ဦးဆောင်မှုနောက် သူဖဝါးထပ်မျှလိုက်ပါအုံးမည်။ Cheol ကပေးလာတဲ့ အနမ်းတွေကို တခုတ်တရ လက်ခံပပါအုံးမည်။ Cheol ရဲ့ ချစ်စကားတွေအောက်မှာ မေတ္တာအလုံးစုံ သက်ဝင်ပြိုဆင်းလိုက်ပါအုံးမည်။ Cheol ရင်ခုန်သံတွေထက်ဝယ် သူကခုန်လိုက်ပါအုံးမည်။
//
"Joshua"
ပူပြင်းလှတဲ့ ဂျူလိုင်နွေကြောင့် စွပ်ကျယ်နဲ့ သရီးကွာတား ဘောင်းဘီတိုကို ဝတ်ဆင်ထားတဲ့ Seokmin ကြောင့် Joshua ခိုးခိုးကြည့်မိတာတော့ အမှန်ပင်။ ဂစ်တာတီးသင်ပေးပြီးတော့ English စာသင်ပေးပါဆိုလို့ အခု Joshua တစ်ယောက် ဂိုက်ဆရာဘဝ ရောက်နေခြင်းပေ။ Seokmin က တစ်ယောက်တည်းနေတဲ့သူမဟုတ်တာကြောင့် Joshua အိမ်မှာပဲ ကျူရှင်တက်သလိုမျိုး လာလာသင်ပါ့မယ်လို့ပြောသည်။ Joshua ကတော့ မညည်းညူပေ၊ နှစ်ယောက်တည်းဆိုသည့် အတွေးနဲ့တင် ဈန်တွေရပြီး လေရှူူးမိုးပျံနေတော့သည်။ Seokmin က Joshua ရဲ့ လေယူလေသိမ်းကို သဘောတွေကျနေကာ ဆွဲဆောင်မှုရှိသညိဟုပြောသည်။
Joshua ရဲ့ ပျော်ရွှင်ခြင်းတွေက တာဝတိံသာနတ်ပြည်နတ်နန်းက သကြားမင်းဖင်ကိုတောင် သွားထိုးမိတော့သည်။
"အခုငါမင်းကို အချစ်စကားပြောနည်းတွေ ဘာတွေသင်ပေးမယ်"
Joshua က အကြံအစည်တွေ ထုတ်နေလေပြီ။ သို့သော် Seokmin က လက်ခါပြီး
"ငါက အဲ့စကားတွေ ဘယ်သူ့သွားပြောရမှာလဲကွာ။ သင်ပေးရင် စားသောက်ဆိုင် အသုံးအနှုန်းတွေဖြစ်ဖြစ် ချကွာ။ မတော်လို့ နိုင်ငံခြားလေးများရောက်ရင် လက်တွေ့အသုံးချလို့ရတာပေါ့ ဟဲဟဲ"
"..."
အစားခုတ် Seokmin ကြောင့် Joshua သက်ပြင်းချမိရင်း
"အယ် အဲ့တာတွေက နောက်နေ့သင်မယ်။ ဖြည်းဖြည်းချင်းသွားတာပေါ့ကွာ၊ ငါတို့နှစ်ယောက်က အချိန်ပြည့်ရှိနေတာပဲ"
သူ့စကားကြောင့် Seokmin ရှက်သွေးများဖြာသွားမလား ဆန်းစစ်ကြည့်တော့ တက်တက်စင်လွဲရသည်။ ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ညိတ်ကာ
"မင်းပြောတာလဲ ဟုတ်တာပဲ၊ ကဲ တော်ကီလေးတွေ အာဝဇ္ဇန်းရွှင်ကြည့်တာပေါ့။ I love you လား ဘာလဲ"
တက်ကြွစွာမေးလာသည်က ယုယစဖွယ်
"I love you ကတော့ ငါတို့သိပြီးသားပဲလေ၊ You had me at hello တို့ You're the apple of my eyes တို့ပေါ့"
"Apple ကပန်းသီး၊ မင်းက ငါ့ပန်းသီးပေါ့ ဟုတ်လား"
Seokmin စကားကြောင့် ဟက်ထိုးပက်လက်ရယ်မိရင်း
"ပန်းသီးက နှလုံးသားနဲ့တူတယ်လေ၊ မင်းက ငါ့ရဲ့ အချစ်ကလေးပါ၊ မင်းက ငါ့ရဲ့ အသည်းနှလုံးလေးပါ ဆိုတဲ့ သဘောပေါ့"
Joshua က Seokmin မျက်ဝန်းတွေကို တည့်တည့်ကြည့်ပြီး လေးနက်စွာပြောသည်။ အဲ့တာကို Seokmin က သတိမမူမိဘဲ မီးဖိုချောင်ဝင်ကာ ရေခဲသေတ္တာထဲက ပန်းသီးတစ်လုံးကို ယူလာပြလျက်
"မင်းဟာက အသည်းပုံမှမဟုတ်တာ၊ လုံးလုံးကြီး"
Joshua အံ့ဩဘနန်းဖြစ်သွားရကာ ပန်းသီးကို တကျွတ်ကျွတ်ထိုင်စားနေသူအား ငေးလျက်သာတတ်နိုင်တော့သည်။
"Seokmin, you fill my heart with happiness. I've fallen for you Lee seokmin. You know what? You're the greatest blessing in my life. "
Joshua သည့်ထက် ဖွင့်ဟချင်မိပေမဲ့ သူ့ကိုထူးဆန်းသလို ကြည့်လာသူကြောင့် မေတ္တာစကားတွေ ရပ်လိုက်ရသည်။ ဒါတောင် Seokmin က
"မင်းငါ့ကိုဆဲနေတာလားတဲ့လေ"
Joshua Seokmin ခေါင်းကို ဖွဖွပုတ်ပေးခြင်းဖြင့်သာ တုံ့ပြန်နိုင်တော့သည်။ ကြောင်စီစီမျက်နှာလေးနဲ့ တစ်စုံတစ်ယောက်ကတော့ မျက်လုံးလေး ကလယ်ကလယ်ဖြင့်...။
//
PL's Note : ဒီနေ့က မြန်မာစံတော်ချိန်အရ ၁၀နာရီကျော်ပေါ့။ ဟန်းဂုမှာတော့ဖြင့် ၁၂ကျော်လို့ ၁နာရီတောင် ထိုးနေလောက်ပါပြီ။ ဆိုတော့ ကိုယ်တွေရဲ့ ဆရာယွန်း မွေးနေ့ဖြစ်တဲ့ အောက်တိုဘာ၄ရက်လေးကို ရောက်ရှိနေလို့လာပါပြီ။ ဟက်ပီးဘက်ဒေးပါ ချစ်ရတဲ့ Hannieရေ။
အမြဲတမ်း ပျော်ရွှင််ခြင်း၊ အပြုံးတွေကိုသာ ဆောင်ကြဥ်းပေးတဲ့ Hannie လေး မွေးနေ့တင်မက နေ့ရက်တိုင်းမှာ မန်ဘာတွေနဲ့အတူ ပျော်ရွှင်နိုင်ပါစေ။ နောင်လာမဲ့ အနာဂတ်မှာလည်း အပြုံးပန်းလေးတွေသာ ဝေဆာနေပါစေ Hannie။ Hanniehae♡ shingibanggi bboong bboong banggi🤍
(Jeonghan Oppa ရဲ့မွေးနေ့လေးမှာ Update တင်ပေးလိုက်ပါတယ်နော်။)
10:47 PM
Tue, Oct 3
Lamin Pann Laung
//
Zawgyi
Cheol က Jeonghan အိမ္မွာ ထမင္းလက္ဆုံစားေနသည္။ Jeonghan အေမက သေဘာေကာင္းသူပီပီ Cheol ကို ေႏြးေထြးလႈိက္လွဲစြာႀကိဳဆိုသည္။ Jeonghan အေဖကေတာ့ အေနေအးတာေၾကာင့္ရယ္၊ ထမင္းဝိုင္းထဲ စကားေျပာေလ့မရွိသည့္အက်င့္ေၾကာင့္ရယ္ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ျဖင့္သာ နားေထာင္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ Jeonghan အေဖက သူစိမ္းဆန္မေနပါ။ ရင္းႏွီးႏွစ္ၿမိဳ႕ဖြယ္ အၿပဳံးမ်ိဳးတို႔ေၾကာင့္ သေဘာမေနာေကာင္းၿပီး ေဖာ္ေ႐ြတတ္သူျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားပါသည္။ အိမ္ကို ခါတိုင္း အလုပ္ခ်ိန္ထက္ ပိုၿပီးေစာေစာေရာက္လာတာေၾကာင့္ Jeonghan တို႔ အိမ္ေလးက ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ျဖစ္လို႔ေနပါသည္။ Cheol ကို Jeonghan အေမက ေနရမခက္ေအာင္ စကားေတြေျပာေပးေနသည္။ ထမင္းဝိုင္းမွာ Cheol အသံနဲ႔ Jeonghan အေမအသံကသာ လႊမ္းၿခဳံလ်က္ရွိသည္။
"သားကတစ္ေယာက္တည္းေနတာဆိုေတာ့၊ ပ်င္းေနမွာပဲေလ။ ေဘးအိမ္ကို လူသစ္ေျပာင္းမလာတာ Jeonghan ေလး အသက္တစ္ဝက္ရွိေရာ့မယ္။ အန္တီ့သားအ႐ြယ္ေလးပဲဟာ၊ ဂ႐ုစိုက္ေပးရမွာေပါ့။ ဟုတ္လား"
"ဟုတ္ကဲ့ဗ်၊ မဟုတ္ေတာင္ ကြၽန္ေတာ္က ဒီအိမ္၊ ဒီမိသားစုနဲ႔ ရင္းႏွီးခ်င္ေနတာ"
"အခ်ိန္မေ႐ြးသားေရ လာလည္ေနာ္"
Jeonghan အေမစကားကို အေဖျဖစ္သူက ေထာက္ခံသလို ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္သည္။ Jeonghan က Cheol စကား အသြားအလာကို ရိပ္မိေနတာေၾကာင့္ Cheol ကိုမသိမသာ၊ အံႀကိတ္ျပမိေတာ့ ဆံျဖဴေကာင္ကၿပဳံးသည္။
"အရင္ရက္ေတြက အန္တီလည္း မအားတာနဲ႔ ထမင္းစားဖိတ္ခ်င္လို႔ကို ရက္ေတြေႏွာင့္ေႏွးကုန္တာ။ Jeonghan ကေတာ့ Cheol တို႔အိမ္ဘက္ခဏ ဆိုၿပီးထြက္ထြက္သြားေတာ့တာပဲ"
အေမကေတာ့ သေဘာ႐ိုးနဲ႔ေျပာလိုက္ေပမဲ့ အေၾကာင္းသိႏွစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္ကိုယ္ တစ္ေယာက္ၾကည့္မိရင္း လူႀကီးေတြေရွ႕ မေပၚေအာင္ ဖုံးဖိေနရသည္။ Cheol က
"Jeonghan နဲ႔က စေရာက္ကတည္းက ခင္သြားတာပဲ၊ Jeonghan ကေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး ေကာင္းတယ္ေနာ္"
"သူလား၊ ခင္တဲ့သူဆို ေလးေလးနက္နက္ေပါင္းတာ၊ အျမင္ကတ္တဲ့သူဆိုရင္ေတာ့ လက္တို႔ေခၚရင္ေတာင္ လွည့္ကိုမၾကည့္တာ။ ဖေအတူေဟ့ သားေရ"
Jeonghan အေဖက ခပ္လြင့္လြင့္ရယ္လိုက္ရင္း သူ႔မိန္းမကို ဟင္းထည့္ေပးေနသည္။ ခါတိုင္း သူမ်ားေတြအျမင္ကတ္ေအာင္ အကဲပိုျပတတ္သည့္ Jeonghan နဲ႔ Cheol ခမ်ာ ထိုျမင္ကြင္းေၾကာင့္ အင့္သြားရသည္။ Jeonghan အေမက ရွက္ၿပဳံးၿပဳံးရင္း ေယာက်ၤားျဖစ္သူရဲ႕ လက္ကိုခပ္ဖြဖြေလး ပုတ္သည္။ ကေလးေတြရွိတယ္ ဖယ္အုံး ဆိုသည့္သေဘာေပါ့။ Cheol ၿပဳံးမိပါသည္။ Jeonghan ရဲ႕ အျပဳအမူေလးေတြက အေမျဖစ္သူနဲ႔ တစ္ေထရာတည္းပါပင္။ အာ႐ုံလြင့္ေနတဲ့မိဘႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ျမတ္ႏိုးရာေလးကို ေကာင္းေကာင္းေငးေနမိသည္။ တိတ္ဆိတ္သြားသည့္ ထမင္းဝိုင္းမွာ ေနရေတာ့ခက္မေနေပမဲ့ Jeonghan က
"ေမေမနဲ႔ေဖေဖစားၿပီးရင္ ပန္းကန္ေတြ ထားခဲ့လိုက္၊ သားတို႔ႏွစ္ေယာက္ေဆးလိုက္မယ္"
ထိုအခါ Jeonghan အေမက ပ်ာပ်ာသလဲျဖစ္သြားကာ Jeonghan လက္ေမာင္းကို ျဖန္းခနဲ မနာေအာင္႐ိုက္ရင္း
"အေမေဆးမွာေပါ့၊ ကေလးကို ေဆးခိုင္းစရာလား"
Cheol ကို ကေလးဟု သုံးႏႈန္းလိုက္တာေၾကာင့္ Jeonghan ႏွာေခါင္းရႈံ႕မိရင္း
"သူ႔ကိုခ်ည္းေဆးခိုင္းေနတာမဟုတ္ပါဘူး ေမေမကလည္း၊ ႏွစ္ေယာက္တူတူေဆးမယ္လို႔ေျပာေနတာကို"
Jeonghan အေမက သေဘာမေတြ႕သလို တစ္ခ်က္ၾကည့္သည္။ ထိုအခါမွ Cheol
"သားတို႔ႏွစ္ေယာက္ေဆးလိုက္မယ္ အေမ ရတယ္"
ေနပါအုံး ဘာရယ္! အေမ တဲ့လား။
Jeonghan စိတ္ထဲ အာေမဋိတ္ျပဳမိေတာ့ သူ႔အေတြးကိုသိေနသလို Cheol က ေလွာင္ၿပဳံးၿပဳံးသည္။ တကယ္ပါ ဆိုးဆိုးဆတ္ဆတ္ႏိုင္လွတဲ့ သူ႔ခ်စ္သူကို Jeonghan လည္းမႏိုင္ေတာ့ေပ။ အေမက Cheol အေျပာေၾကာင့္ ႏွစ္ေထာင္းအားရ ၿပဳံးလိုကိသည္။ မၾကာပါ...ထမင္းစားၿပီးေရာ အေဖနဲ႔အေမက စားပြဲကထကာ
"ကဲ ေဆးေက်ာင္းသားေလးေတြလုပ္လိုက္အုံး၊ ၿပီးရင္နားၾကေတာ့၊ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေန ဟုတ္ၿပီလား"
အေမက ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးေလးေျပာေတာ့ အေဖျဖစ္သူကလည္း ၾကားလိုက္ရသူရင္ထဲ ေႏြးေထြးေစမည့္ေလသံျဖင့္
"ေအးေဆးမွျပန္ သား"
Cheol ေခါင္းညိတ္ၿပီး တ႐ိုတေသဦးၫြတ္မိပါသည္။ သူ Jeonghan ကိုမသိစိတ္ထဲက အားက်မိပါသည္။ မိသားစု နဲ႔ပတ္သတ္လည္း ကံေကာင္းသည့္ Jeonghan ကို အေျပးေလးသြားဖက္မိေတာ့ ပန္းကန္ေတြ၊ ခြက္ေတြသိမ္္းေနသူက တစ္ခ်က္သာ ငဲ့ၾကည့္ၿပီး
"ဘာတုန္း"
"မင္းအေမက မင္းလိုေလးေနာ္"
Jeonghan ကၿပဳံးၿပီး ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္ျပသည္။
"တစ္ခါတေလလည္း အက်င့္တူလို႔ မတည့္တာမ်ိဳးေတြရွိတယ္"
"မင္းက ကံေကာင္းပါတယ္"
"အင္း...တျခားမိသားစုေတြနဲ႔ ယွဥ္ရင္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ငါလည္း အ႐ြယ္ရေနၿပီေလ၊ အေဖနဲ႔အေမ့ကို တအားႀကီးေတာ့ ကပ္တြယ္မေနေပမဲ့ ငါတို႔မိသားစုက ငါတို႔စတိုလ္နဲ႔ငါတို႔ေတာ့ ေႏြးေထြးေနတာပါပဲ"
"ငါအဲ့တာကိုသေဘာက်တာ Jeonghan။ မိသားစုဒရမ္မာေတြက အလကားပါကြာ။ သဘာဝက်တဲ့ ေႏြးေထြးမႈေတြက ပိုခိုင္မာတယ္မလား"
Jeonghan က ပန္းကန္ေဆးေနတာ ေခတၱရပ္လိုက္ၿပီး သူ႔ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေလးကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္သည္။ Cheol က သူ႔ကို ပါးခ်ိဳင့္ပါးလ်လ်ေလးနဲ႔ က်ီစားသည္။ ႐ုန္းထြက္မရတဲ့ cheol ေႏွာင္ႀကိဳးေတြထဲမွာ သည္ပါးခ်ိဳင့္ႏုႏုေလးေတြက ထိပ္ဆုံးမွာ ေနရာယူထားပါတယ္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဘယ္ကစ ဆို Cheol အၿပဳံးေတြက,စဟု ေကာက္ကာငင္ကာေျဖမိမွာပင္။
"Cheol မင္းေလ မင္းအေမနဲ႔ ဖုန္းေျပာၾကည့္ပါလား"
"မနက္ကေျပာတယ္။ အေမက မီတင္ရွိလို႔ဆိုၿပီး ခ်သြားတာ၊ ျပန္ေခၚဖို႔ ေမ့ေနတယ္ထင္တယ္"
ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးမ်က္ႏွာထားႏွင့္ Cheol က ဟန္ေဆာင္ေကာင္းသည္လား၊ တကယ့္စိတ္ရင္းလား မသိပါ။ ေရစိုေနသည့္လက္ကို ေဘာင္းဘီနဲ႔သာ ဗ႐ုတ္က်က်သုတ္လိုက္ရင္း ပါးႏွစ္ဖက္ကို အုပ္မိုးလိုက္သည္။ Cheol က Jeonghan မ်က္ဝန္းေတြထဲ ကူးခ်ည္သန္းခ်ည္။ သိပ္လွတဲ့ Jeonghan မ်က္ဝန္းေတြကို ခပ္စိပ္စိပ္မ်က္ေတာင္ေမႊး ကေလးေတြက ေဘာင္ကြတ္ထားတယ္။ သည္မ်က္ေတာင္ေမႊးေတြကို ဘယ္ႏွပင္ရွိသလဲကအစ စိတ္ရွိလက္ရွိ ေရတြက္ပစ္ခ်င္မိေတာ့တာ။
"မင္းအေမက ျပန္ေခၚဖို႔ေမ့ရင္ မင္းကအရင္ေခၚလိုက္ေပါ့"
"အေမအလုပ္လုပ္ေနရင္ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္လိမ့္မယ္"
"သားသမီးကဖုန္းဆက္လာတာေလ Cheol ရယ္၊ ဘယ္မိဘက မႀကိဳက္႐ိုး ထုံးစံရွိလို႔လဲ။ သားသမီးကသာ မိဘက ဖုန္းဆက္လာရင္ စိတ္ရႈပ္ေနၾကတာ"
"ဒီဆရာလုပ္တတ္တဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ငါနမ္းပစ္လိုက္ရမလား Jeonghan"
Cheol က Jeonghan ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို လက္မနဲ႔ လက္ညိဳးသုံးၿပီး မနာေအာင္ ဆိတ္ဆြဲေနသည္။ စကားလမ္းေၾကာင္းကို ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္က်င္ လႊဲႏိုင္သည့္ Cheol က ဩခ်ေလာက္ပါေပတယ္။ သူ႔အခ်စ္ေလး စိတ္ခုသြားမွာစိုးရိမ္မိလို႔ Jeonghan လည္္း အလိုက္တသိပင္ လက္ကေလးကို ဖြဖြနမ္းလိုက္ၿပီး
"အေမေတြ႕သြားလို႔ အိမ္ေပၚကဆင္းရရင္ မင္းအိမ္ေပၚ ေခၚတင္ထားမလား"
"အမေလး အခုေတာင္ ခိုးေျပးသြားခ်င္ေနတာပါေနာ္"
"အမေလး အခုေတာင္္ ခိုးရာလိုက္ခ်င္ေနတာပါေနာ္ "
Cheol ေလသံအတိုင္း တစ္ေထရာတည္း သံေယာင္လိိုက္မိေတာ့ Cheol ကရယ္ကာ ေဘးဘီကို တစ္ခ်က္စစ္ေဆးၿပီး ႏႈတ္ခမ္းဆီ နယ္ခ်ဲ႕လာေတာ့သည္။ လူမိသြားမွာစိုးရိမ္ေပမဲ့လည္း Cheol အနမ္းက ဆြဲေဆာင္မႈအား ျပင္းထန္လွပါသည္။ မရပ္တန္႔ခ်င္မိသည့္ စိတ္က တစ္ကိုယ္လုံးကို လႊမ္းထုံလ်က္။ Cheol ရဲ႕ ရွန္ပူနံ႔သင္းသင္းက လူကို ကလူလာတဲ့အခါ Cheol ဇတ္ပိုးဆီ လက္ႏွစ္ဖက္ အုပ္မိုးတြယ္ခ်ိတ္လိုက္မိသည္။
ပန္းကန္ေဆးဖို႔ အလုပ္ကိုလည္္းေမ့၊ အခုအေမ့အိမ္မွာဆိုတာလည္းေမ့၊ သူတို႔ေတြ အေတာ္ေလးအတင့္ရဲေနမိတာလည္း ေမ့သြားပါတယ္။ Cheol နဲ႔ ပတ္သတ္ရင္ သူအရာအားလုံးကို ေမ့ထားပစ္လိုက္ပါတယ္။ Cheol ဖန္ဆင္းတဲ့ ခ်စ္ျခင္းမွာ သူ႔ရွင္သန္ျခင္းေတြ သက္ဝင္လ်က္ရွိပါတယ္။ Cheol နဲ႔က်မွ သူ႔ႏွလုံးသားအရင္းအျမစ္ေတြက အရည္ေပ်ာ္ဝင္သြားတာပါ။ တစ္သက္တာ ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရမွာ Cheol နဲ႔သူ ကခုန္ေနလ်က္ပါ။ Cheol ထုဆစ္ေလတဲ့ ေမတၱာတရားမွာ သူဟာ ဆင္ကန္းေတာတိုးသလို တိုးဝင္ေနမိတာပါ။
မိနစ္ပိုင္းမွ်ၾကာတဲ့ အနမ္းေဝဟင္မွာ ႏွစ္ေယာက္လုံး မူးယစ္ထုံထိုင္းစြာ။ အတိအက် မေရတြက္ထားတဲ့ အခ်ိန္ယႏၲရားက အခုေတာ့ ခပ္ေႏွးေႏွးေလး ယွက္ေျပးေနသည္။ အနမ္းေတြကို ရပ္လိုက္ရင္ အခုပဲ သံသရာတစ္ခုလုံး ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ပ်က္သုဥ္းသြားေတာ့မလို ခံစားခ်က္မ်ိဳး။
ရင္ခုန္ျခင္းတို႔အစတည္ရာ၊ ျမတ္ႏိုးျခင္းတို႔ ေပါက္ဖြားရာ၊ တြယ္တာျခင္းတို႔ ယွက္ႏႊယ္ရာ၊ ၾကည္ႏူးလႈိက္ဖိုျခင္းတို႔ နစ္မြန္းရာ၊ Cheol ရင္ခြင္ထဲမွာ သူထာဝရအတြက္ ရည္စူးၿပီး အေျခခ်ေနထိုင္လိုက္ပါအုံးမယ္ေလ။
အနမ္းဘဝင္႐ူးေလးကလည္း ပုထုဇဥ္လူသားေပမလို႔ ေလျပည္ကို မရႉသြင္းဘဲ ဘယ္ႏွမိနစ္ေနႏိုင္မည္လဲ။ ေအာက္စီဂ်င္ ျပတ္လပ္လာမႈေၾကာင့္ ႏွေမ်ာတသျဖစ္စြာနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းလႊာေလးလႊာ ကြဲထြက္သြားေလသည္။
"နမ္းၿပီးရင္ မင္းကငါ့ရဲ႕မရွိမျဖစ္ေလး လို႔ေျပာမလို႔ပဲ၊ ခုေတာ့ ေအာက္စီဂ်င္က မရွိမျဖစ္ ျဖစ္သြားၿပီ"
Cheol က ဟာသေႏွာၿပီးေျပာလာတာေၾကာင့္ ရယ္လိုက္မိရင္း ပန္းကန္ေဆးျခင္းအမႈကို အာ႐ုံစိုက္မိေတာ့သည္။ ေတာ္ၾကာ "ငါသုံးမိနစ္နဲ႔ေဆးလို႔ၿပီးတဲ့ ပန္းကန္ေတြကို ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္နဲ႔ေဆးေနတာလား" ဟု မာတာမိခင္၏ ေလသံခ်ိဳခ်ိဳကို နားေသာတဆင္ေနရပါအုံးမည္။
Cheol က သူ႔ခါးကို ေနာက္ကေန သိုင္းဖက္ထားရင္း လည္ဂုတ္ကို ဖြဖြေလး ထိပါးလာသည္။ Jeonghan လည္း ႐ုတ္တရပ္မလို႔ တြန္႔ခနဲ ယားသြားေတာ့ ပန္းကန္ေဆးလက္အိတ္နဲ႔ လက္ေမာင္းကို ႐ိုက္ထည့္လိုက္သည္။ ပန္းကန္ေဆးတာက်မကူဘဲ စိတ္လြင့္ေအာင္ ေႏွာင့္ယွက္တတ္သည့္ လူဆိုးေကာင္ကို မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထိုးမိကာ
"ပန္းကန္ေတြသုတ္ေပး၊ ၿပီးရင္ စင္ေပၚတင္လိုက္"
"အင္း ၿပီးရင္ အာဘြားေပး"
"မင္းဟာေလ ခုနေလးတင္ နမ္းၿပီးတာကို"
"ဘယ္တုန္းက?? မင္းနဲ႔ငါ နမ္းၿပီးတာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁မိနစ္နဲ႔၄စကၠန္႔တုန္းက"
Jeonghan ကိုယ့္ႏွဖူးကိုယ္ ႐ိုက္မိေတာ့သည္။ အလည္အမႊတ္က ပန္းကန္သုတ္ေနရင္းလည္း လူကိုေျပာင္ျပေနတာ။ နဂိုတည္းက Cheol နဲ႔ပတ္သတ္ရင္ ဝဲရင္အုံက ယိုင္နဲ႔နဲ႔ပါဆို။ Cheol နားမွာ ရွိေနရင္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာရဲ႕ ရနံ႔က ထုံသင္းေမႊးႀကိဳင္လို႔။
အခ်စ္က စိတၱဇ နာမ္ေလ လို႔ေတာ့ လာမေျပာနဲ႔။ မခ်စ္ဖူးတဲ့ သူေတြက ဘယ္နားလည္မွာလဲ။ Jeonghan သူ႔အမ်ိဳးသားေလးကို ေမးေထာက္ၾကည့္ေနမိသည္။ Cheol ရဲ႕ မ်က္ႏွာအစိတ္အပိုင္းေတြ တစ္ခုခ်င္းစီကို ဘာရယ္မဟုတ္ စူးစမ္းေနမိသည္။
"သူမ်ားေတြက မင္းေကာင္ေလး ေခ်ာလားလို႔ေမးရင္၊ မင္းသားေတြထက္ ေခ်ာတယ္လို႔ေျဖလိုက္ ၾကားလား Jeonghan"
ပန္းကန္ေတြကို စင္ေပၚတင္ရင္ Jeonghan ဆီေခါင္းငဲ့ကာ ေမးသည္။ ဘဝင္႐ူးေလး Cheol ကို Jeonghan ရယ္လိုက္ၿပီး
"မင္းသားေတြေလာက္ေတာ့မဟုတ္ဘူး၊ အာမေခ်ာင္နဲ႔"
လူဆိုးေလးစိတ္ကို တမင္ဆြမိေတာ့ မ်က္ေမွာင္ကုတ္သြားကာ သူ႔ကို အၾကည့္လႊဲသြားသည္။ Cheol စိတ္ေတာ္ညႇိဳးလို႔ လိုက္ေခ်ာ့ရသည္မွာ Jeonghan အတြက္ အာသီသတစ္ခုလိုပါပဲ။
"မင္းထက္ေခ်ာတဲ့သူေတြကေတာ့ ရွိတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ငါအျမင္မွာ မင္းေလာက္ ၾကည့္ေကာင္းတဲ့သူမရွိေတာ့ဘူး"
သည္စကားက Cheol စိတ္ဆိုးေျပဖို႔ အတြက္သာ ရည္႐ြယ္ၿပီး ေျပာမိျခင္းမဟုတ္။ အမွန္တကယ္ပင္ Jeonghan မ်က္ဝန္းထဲတြင္ Choi Seungcheol ကိုသာ ေနရာေပးမိေနျခင္းပင္။
"အခ်စ္ဦးေလးရယ္ စိတ္ကလည္း ဆိုးတတ္လိုက္တာ"
ပုခုံးေပၚ ေမးတင္ရင္း ေျပာမိေတာ့ တစ္ခ်က္မွ် လွစ္ခနဲၿပဳံးသည္။ ထို႔ေနာက္ မ်က္ႏွာထားျပန္တည္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနသည္။ ၾကည့္ပါအုံး သူ႔ပါးခ်ိဳင့္ေလးက သိပ္ျမတ္ႏိုးဖြယ္ေကာင္းေနလိုက္ပုံမ်ား။ Cheol နဲ႔ အတူရွိေနရတဲ့ အခ်ိန္ရပ္ဝန္းေတြမွာ ပကတိေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းေတြက အလွ်ံံပယ္ပါပဲ။ ယုယျခင္းတို႔ရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က ပဲ့ကိုင္ရွင္က Cheol ပါေလ။
စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္ေမတၱာေတြမွာ Cheol ရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈေနာက္ သူဖဝါးထပ္မွ်လိုက္ပါအုံးမည္။ Cheol ကေပးလာတဲ့ အနမ္းေတြကို တခုတ္တရ လက္ခံပပါအုံးမည္။ Cheol ရဲ႕ ခ်စ္စကားေတြေအာက္မွာ ေမတၱာအလုံးစုံ သက္ဝင္ၿပိဳဆင္းလိုက္ပါအုံးမည္။ Cheol ရင္ခုန္သံေတြထက္ဝယ္ သူကခုန္လိုက္ပါအုံးမည္။
//
"Joshua"
ပူျပင္းလွတဲ့ ဂ်ဴလိုင္ေႏြေၾကာင့္ စြပ္က်ယ္နဲ႔ သရီးကြာတား ေဘာင္းဘီတိုကို ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ Seokmin ေၾကာင့္ Joshua ခိုးခိုးၾကည့္မိတာေတာ့ အမွန္ပင္။ ဂစ္တာတီးသင္ေပးၿပီးေတာ့ English စာသင္ေပးပါဆိုလို႔ အခု Joshua တစ္ေယာက္ ဂိုက္ဆရာဘဝ ေရာက္ေနျခင္းေပ။ Seokmin က တစ္ေယာက္တည္းေနတဲ့သူမဟုတ္တာေၾကာင့္ Joshua အိမ္မွာပဲ က်ဴရွင္တက္သလိုမ်ိဳး လာလာသင္ပါ့မယ္လို႔ေျပာသည္။ Joshua ကေတာ့ မညည္းညဴေပ၊ ႏွစ္ေယာက္တည္းဆိုသည့္ အေတြးနဲ႔တင္ ဈန္ေတြရၿပီး ေလရႉူးမိုးပ်ံေနေတာ့သည္။ Seokmin က Joshua ရဲ႕ ေလယူေလသိမ္းကို သေဘာေတြက်ေနကာ ဆြဲေဆာင္မႈရွိသညိဟုေျပာသည္။
Joshua ရဲ႕ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းေတြက တာဝတႎသာနတ္ျပည္နတ္နန္းက သၾကားမင္းဖင္ကိုေတာင္ သြားထိုးမိေတာ့သည္။
"အခုငါမင္းကို အခ်စ္စကားေျပာနည္းေတြ ဘာေတြသင္ေပးမယ္"
Joshua က အႀကံအစည္ေတြ ထုတ္ေနေလၿပီ။ သို႔ေသာ္ Seokmin က လက္ခါၿပီး
"ငါက အဲ့စကားေတြ ဘယ္သူ႔သြားေျပာရမွာလဲကြာ။ သင္ေပးရင္ စားေသာက္ဆိုင္ အသုံးအႏႈန္းေတြျဖစ္ျဖစ္ ခ်ကြာ။ မေတာ္လို႔ ႏိုင္ငံျခားေလးမ်ားေရာက္ရင္ လက္ေတြ႕အသုံးခ်လို႔ရတာေပါ့ ဟဲဟဲ"
"..."
အစားခုတ္ Seokmin ေၾကာင့္ Joshua သက္ျပင္းခ်မိရင္း
"အယ္ အဲ့တာေတြက ေနာက္ေန႔သင္မယ္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းသြားတာေပါ့ကြာ၊ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္က အခ်ိန္ျပည့္ရွိေနတာပဲ"
သူ႔စကားေၾကာင့္ Seokmin ရွက္ေသြးမ်ားျဖာသြားမလား ဆန္းစစ္ၾကည့္ေတာ့ တက္တက္စင္လြဲရသည္။ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္ကာ
"မင္းေျပာတာလဲ ဟုတ္တာပဲ၊ ကဲ ေတာ္ကီေလးေတြ အာဝဇၨန္း႐ႊင္ၾကည့္တာေပါ့။ I love you လား ဘာလဲ"
တက္ႂကြစြာေမးလာသည္က ယုယစဖြယ္
"I love you ကေတာ့ ငါတို႔သိၿပီးသားပဲေလ၊ You had me at hello တို႔ You're the apple of my eyes တို႔ေပါ့"
"Apple ကပန္းသီး၊ မင္းက ငါ့ပန္းသီးေပါ့ ဟုတ္လား"
Seokmin စကားေၾကာင့္ ဟက္ထိုးပက္လက္ရယ္မိရင္း
"ပန္းသီးက ႏွလုံးသားနဲ႔တူတယ္ေလ၊ မင္းက ငါ့ရဲ႕ အခ်စ္ကေလးပါ၊ မင္းက ငါ့ရဲ႕ အသည္းႏွလုံးေလးပါ ဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့"
Joshua က Seokmin မ်က္ဝန္းေတြကို တည့္တည့္ၾကည့္ၿပီး ေလးနက္စြာေျပာသည္။ အဲ့တာကို Seokmin က သတိမမူမိဘဲ မီးဖိုေခ်ာင္ဝင္ကာ ေရခဲေသတၱာထဲက ပန္းသီးတစ္လုံးကို ယူလာျပလ်က္
"မင္းဟာက အသည္းပုံမွမဟုတ္တာ၊ လုံးလုံးႀကီး"
Joshua အံ့ဩဘနန္းျဖစ္သြားရကာ ပန္းသီးကို တကြၽတ္ကြၽတ္ထိုင္စားေနသူအား ေငးလ်က္သာတတ္ႏိုင္ေတာ့သည္။
"Seokmin, you fill my heart with happiness. I've fallen for you Lee seokmin. You know what? You're the greatest blessing in my life. "
Joshua သည့္ထက္ ဖြင့္ဟခ်င္မိေပမဲ့ သူ႔ကိုထူးဆန္းသလို ၾကည့္လာသူေၾကာင့္ ေမတၱာစကားေတြ ရပ္လိုက္ရသည္။ ဒါေတာင္ Seokmin က
"မင္းငါ့ကိုဆဲေနတာလားတဲ့ေလ"
Joshua Seokmin ေခါင္းကို ဖြဖြပုတ္ေပးျခင္းျဖင့္သာ တုံ႔ျပန္ႏိုင္ေတာ့သည္။ ေၾကာင္စီစီမ်က္ႏွာေလးနဲ႔ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကေတာ့ မ်က္လုံးေလး ကလယ္ကလယ္ျဖင့္...။
//
PL's Note : ဒီေန႔က ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္အရ ၁၀နာရီေက်ာ္ေပါ့။ ဟန္းဂုမွာေတာ့ျဖင့္ ၁၂ေက်ာ္လို႔ ၁နာရီေတာင္ ထိုးေနေလာက္ပါၿပီ။ ဆိုေတာ့ ကိုယ္ေတြရဲ႕ ဆရာယြန္း ေမြးေန႔ျဖစ္တဲ့ ေအာက္တိုဘာ၄ရက္ေလးကို ေရာက္ရွိေနလို႔လာပါၿပီ။ ဟက္ပီးဘက္ေဒးပါ ခ်စ္ရတဲ့ Hannieေရ။
အၿမဲတမ္း ေပ်ာ္႐ႊင္္ျခင္း၊ အၿပဳံးေတြကိုသာ ေဆာင္ၾကဥ္းေပးတဲ့ Hannie ေလး ေမြးေန႔တင္မက ေန႔ရက္တိုင္းမွာ မန္ဘာေတြနဲ႔အတူ ေပ်ာ္႐ႊင္ႏိုင္ပါေစ။ ေနာင္လာမဲ့ အနာဂတ္မွာလည္း အၿပဳံးပန္းေလးေတြသာ ေဝဆာေနပါေစ Hannie။ Hanniehae♡ shingibanggi bboong bboong banggi🤍
(Jeonghan Oppa ရဲ႕ေမြးေန႔ေလးမွာ Update တင္ေပးလိုက္ပါတယ္ေနာ္။)
10:47 PM
Tue, Oct 3
Lamin Pann Laung
//