A/N: OMG SORRY TALAGA EVERYONE, SOBRANG NA-BUSY AKO SA ACADS. ANYWAYS, HERE'S A FUN UPDATE THAT Y'ALL HAVE BEEN WAITING FOR!
WARNING! : CONTAINS AN 18+ SCENE!
BAKIT NAMAN AKO SASAKTAN NI FELLY?
I'VE BEEN TRYING TO CONTACT Alex since last night na namatay si Felly, pero wala. Wala pa din. Where the hell is Alex? "Ate Jane?" I heard a familiar voice called me habang naka-upo ako rito sa tapat ng kabaong ni Felly. I turned my head to look at the person who called me, and i was right.
Si Paolo. Felly's brother.
"Pao..." I said, before hugging him and burst into tears in his shoulders.
"Ate anong nangyari kay ate? Kaka-text nya lang po sa'kin bago 'to mangyari." He said, while hugging me back and bursting into tears along with me.
"I don't know either Pao. Ang alam ko lang, hindi suicide ang nangyari. Someone killed her. You know how your ate values her life, diba? You know how much she wants to see you sa stage pagka-graduate." I said.
Umupo kami bago magpatuloy sa kwentuhan.
"Isang taon na lang ate Jane, g-graduate na ako ng architecture. Bakit po kailangang iwan ako ni ate agad?" Kawawa ang batang 'to, ang mama at papa nya matanda na at hindi na kayang kumilos dahil may mga sakit na rin at mahihina na ang buto.
Humarap sya sa'kin at hinawakan ang kamay ko.
"Ipaghihiganti ko ang ate sa kung sino man ang gumawa sakanya nito."
"Teka lang Paolo, hindi naman natin alam kung sino at anong motives nung pumatay." I said.
"Motives? At anong right motives po ate Jane ang okay para pumatay ng tao? At 'wag kang mag-alala ate Jane, magtatapos pa rin po ako. Pero hahanapin ko rin kung sino ang gumawa nito sa ate ko. Magbabayad sya."
" Paolo 'wag kang padalos-dalos. Hindi maganda 'yan--"
"Buo na ang desisyon ko." Tumayo sya at tinignan ang ate nya sa kabaong, habang ako naman ay sinundan sya dahil baka kung anong gawin nya.
"Pagbabayaran nya 'to."
"Jane!" Sigaw ng mama at papa at niyakap ako. "Paolo, i'm so sorry for your lost." Saad ng papa kay Paolo.
"Ma?" Tawag ko sa ina.
"Ah- wha- y-yes?" Utal nyang tanong. Weird.
"Wala ka po bang sasabihin kay Paolo?"
"Ah yes, my condolences, Paolo. We're always here to support and protect you, lalo na sa studies mo." Saad ng mama.
" 'Wag po kayo mag-alala Mrs. De Leon, hindi ko po pababayaan ang pag-aaral ko kahit na wala na ang ate." Paolo said, re-assuring us.
Hindi nya dinagdag 'yung sinabi nya sa'kin kanina.
Is he hinting me something?
Does he want me to join him para hanapin kung sino pumatay kay Felly?
Pero teka, ngayon ko lang rin napag-isip-isip.
Na kung kailan may "importante" na sasabihin si Felly sa'kin sa last phone call nya, tsaka sya nawala?
Hindi ba't parang connected ito sa mg nangyayari?
O baka nagh-hallucinate lang ako?
"Jane, anak? Bakit bigla kang tumahimik?" Tanong ng papa. "Baka pagod na po Sir." Saad ni Paolo. "Halika po't umupo na po muna tayo." Pag-aaya ni Paolo.
"Saglit lang po pala, una na po kayo umupo. Ako na po muna bahala dito sa mga gawain. Kuhanan ko lang rin po kayo ng food and coffee." Saad ni Paolo.
"Salamat iho." Sagot naman ni papa sakanya.
"Ambait nung batang 'yun 'noh?" Ngiting saad ni papa habang inaakay akong umupo.
"Kamusta ang pagp-plano sa kasal nyo ni Zoe--"
"Evelyn!"
"What?"
"This is not the right time for that topic. Pwede bang sa ibang araw na lang 'yan?"
"Arturo, nagtatanong lang naman ako sa anak natin--"
"Can't you see na pagod ang anak mo at kailangan ng pahinga?" Ngayon ko lang nakitang sumagot ng ganito si papa sakanya.
Maybe naaawa na din si papa sa'kin kaka-ganyan ni mama sa'kin.
"Aba't when did you learn para sagutin ako ng ganyan?"
"Evelyn, you know that i love you, right? Pero huwag mo naman sanang i-pursue ang anak mo , lalo na't ganito ang state ng life nya ngayon. Kamamatay lang ni Felly. Can you take it slow? May sarili rin silang desisyon ni Zoe. Nakikita ko rin naman na sincere si Zoe sakanya. She can wait." Papa's right.
Sana ganito rin ang mindset ni mama, pero hindi eh.
"Okay, i'm sorry anak if i'm pushing you too hard. I have my reasons."
"What reasons ma?" I curiously asked.
"Jane, condolence." I looked up kung sino ang nagsalita.
Si Joshua.
"Uy, salamat nakarating ka." I said.
"Andun ang relative nya eh, si Paolo. Mamaya andito na din 'yun."
"Ah no worries, dito naman ako for the whole day."
"Oh? Wala tayong taping?" Tanong ko.
"Meron pero bukas pa 'yun, kaya i'm planning to stay here with you." I smiled at him weakly nang biglang dumating si Paolo along with the coffee and foods.
"Paolo, si Joshua, Joshua, si Paolo. Kapatid ni Felly."
"Kilala ko sya, madalas ko syang nakikita sa mga tv commercials at series." Saad ni Paolo habang nakikipag-kamay sya kay Joshua at slight na naka-ngiti.
"Nice to meet you brad." Saad naman ni Joshua habang kinamayan nya din si Paolo.
"Oo nga pala Pao, pina-sundo ko na parents mo. Papunta na sila dito sa Manila so baka mga bukas nandito na sila. Aasikasuhin sya ng mga tauhan ko papunta dito sa Manila."
"Talaga ate Jane?! Nako magandang balita po 'yan! Pero... Saan naman po sila mags-stay? Bawal po kasi bisita sa boarding house namin..."
"Don't you worry about that, Pao. Kung gusto mo dun muna kayo sa bahay ko. Malapit lang naman 'yun mula dito sa chapel."
"Ate Jane, andami nyo na pong tulong sa'ming magpa-pamilya. Nakakahiya na po."
"Ano ba, Pao? Ba't ka mahihiya sa'kin eh parang second family ko na rin kayo? Parang kapatid ko na kayo ni Felly. Maraming naitulong rin sa'kin si Felly, kaya hayaan mo akong tulungan kayo kahit financially lang." Sagot ko kay Paolo.
"Maraming salamat po talaga ate. Hindi nyo po alam kung gaano po ako ka-grateful sa'yo." Paolo said before pulling himself towards me to give me a hug.
I saw Joshua na ilalayo nya na dapat si Paolo sa'kin pero...
"Pwede kang mag thank you without hugging Janeh."
Si Jea.
Jea pulled Paolo out from hugging me.
"Jea an--"
"Ate ganda!!" Ha? Ate Ganda?
"Paolo!"
Ha? Magkakilala sila?
"If i knew that it was you, i wouldn't pull you away from her. Haha." Jea said, after she chuckled.
"Ayos lang po ate ganda!"
"Ha? Magkakilala kayo? What? How? And when? Care to summarize?"
"You summarize it for me Paolo. She wouldn't believe anything i say anyways." Oh ano na namang inaano nito?
"Ay lq po ba kayo?" A moment of silence field us five.
"Ay ito po, ganito po kasi 'yun..."
PAOLO'S POV (FLASHBACK)
"UY! PSST! ATE! ano po 'yan, ha?" Saad ko sa magandang babae na nakatingin sa nags-shooting sa beach. "Shh! Shut up, kid!" Saad nung babae. "Sus! Idol mo ba 'yung lalaki dyan?" Makulit kong tanong sa babae para guluhin sya. Alam ko kasi bawal 'tong ganito sabi ni ate Felly eh. Baka mamaya ano sya... Ano nga ulit tawag dun? Sa nagp-picture sa mga celebrities without their permission? Ahhh! Paparazzi! "Ay hindi 'yung lalaki? Eh 'yung babae pala siguro?"
Nag squint lang ng mata 'yung babae sa'kin kasabay ang mataray nyang mata at gigil nyng mga labi sa'kin habang naka-suot sya ng suot na pang beach.
Hindi naman sya mukhang paparazzi. Hindi rin naman sya mukhang masamang tao, sa katunayan, mukha syang mayaman.
"So si ate Jane ba?"
"You know Jane?"
"Ahh! Si ate Jane nga! Teka... Kilala mo rin sya?"
"Why do you ask so many questions ba?! Can you just go away?!" Inis na sabi nung babae pero wala pa rin akong balak na tantanan sya, ngayon pa na alam kong kilala nya si ate Jane?
"Oi, kung ikaw may masamang binabalak kay ate Jane--"
"Do i look like a bad person to you? And i'm standing as far as i could right now. I don't have any weapons in me. Do you still think that i'm a bad person?"
"Hindi sa ganon, pero--"
"Shut up." Abaaaaa, pasalamat ka maganda ka ah.
"Ate ganda, kung crush mo si ate Jane pwede kitang ilapit sakanya. Ano ano ano? Gusto mo sabihin ko pa sakanya na nandito ka ngayon eh!" Nginitian ko 'yung magandang babae in a playful and teasing face.
"No no no! Don't you ever mention that i'm looking at her!"
"Sus! Torpe!"
"Please kid, i'm serious. Don't you ever say this to her. What do you want? Do you want me to buy you an ice cream? How about money? Here, take this." Wow 500! Ay, teka lang.
"Hmmm, ayoko nyan!" Saad ko.
"What do you want? Just name it."
"Gusto kong sabihin mo sa'kin kung bakit ka nandito."
JANE'S POV (END OF FLASHBACK. PRESENT TIME)
"MGA 19 LANG PO ATA AKO NUN." Saad ni Paolo habang nakikinig kaming lahat sakanya. Nagtawanan sila while i'm doing the math. Paolo's 21 already, so kung 17 na sya, that happened... 3 years ago?
"19 ka na pero tawag pa din sa'yo kid?" Tanong ni Joshua. "Eh kasi po baby face daw ako sabi ni ate Ganda eh HAHAHAHA."
"Teka, 3 years ago, nag film kami ng first loveteam namin ni Josh. Nung sa beach na sinasabi mo, ayun ba 'yung kissing scene namin?"
"Opo ate Jane! Tama po! Tapos nung nag kiss nga po kayo ni kuya Josh, bigla na lang po syang umalis."
"What?! I didn't do that! You're lying at that part, kid!"
"Hala hindi po ate ganda! Promise po ate Jane, umalis talaga sya."
I smirked. "Did you really?"
"N-no! I didn't!" Namumula nyang sagot sa'kin.
"Respeto sa patay." Saad ni mama.
Umubo kami parehas ni Jea at umayos ng postura ng upo.
Napansin siguro ni mama na parang nagiging close ulit kami sa harap nya.
Ano ba kasi talagang nangyari kay mama at bakit naging ganyan na sya?
"Teka, cr lang ako." Sambit ko sakanilang lahat. "Do you want me to come with you?" Pabirong tanong siguro ni Joshua.
"Siraulo! HAHAHAHA." Saad ko sakanya bago ko sya hampasin sa shoulder nya ng pabiro.
Habang nasa cr ako, nag retouch lang ako. Palabas na sana ako nang biglang bumukas ang pinto, kasabay na rin ng pagbukas ko ng pinto.
Tinulak nya ako papasok ulit sa loob pagkatapos nyang isara ang pintuan gamit ang isang kamay nya at ni-lock ang pinto.
Habang ang isang kamay naman nya ay naka-hawak sa bewang ko habang ayun ay tinutulak ako sa wall.
"I've missed you a lot."
"Hmmm? You do?" I answered.
"Yes." The person said, while kissing my neck.
"Mmmm show me how much you miss me." After what i said, she bit my neck to let me have a hickey.
"Ahh.."
"Is it really true? Hmmm?"
"What?"
"That you walked away after you saw me with Joshua having that kissing scene..."
"Shhh..."
"Tell me."
"Ahhh!" She bit my neck again. She continued kissing me down to my chest while she's unbuttoning my white long sleeve polo shirt.
"Yes, i admit it darling. I'm jealous." She said before she unhooked my bra.
"So you've been watching me ever since? I don't get it Jea. Hmmmm ahhh..."
She didn't answer.
"Is that a yes?"
"Stop asking too many questions." She then sucked my nipple.
"Ahhh! Mmmm! Ahhh~ gosh! ~ " i moaned.
"Did anyone saw you coming?"
"Hmmm? You're still asking questions huh?" She then bit my nipple.
"Ahhh!!!"
"Shhh, lower your voice, babi. And no, i made sure no one saw me."
She was just about to enter her hand inside of my shorts, but then someone knocked.
"Jane? Are you still there? Matagal ka pa ba?" Si Zoe...
"I quickly fixed myself up."
"Ah- yes, i'm still here! Na-poopoo ako that's why i locked the door! I'm coming!"
"Oh-- is that so? Haha, okay. I'll wait for you here outside." Outside?! What the fuck!
Jea then fixed my hair.
"Did you hid your other phone?"
"Yes babi."
"Good. I'll get going na rin after i fix myself rin and a few minutes before you come out here."
"Don't you ever forget what i said, hmmm? Don't let them see you na may other phone, don't let them know that we're still contacting each other through different numbers." She said.
"Yes babi. I love you and be safe, okay?"
"I love you too, Babi." We then kiss.
Pumasok muna sya sa cubicle before i open the door. Sinabihan ko rin sya na 'wag isarado 'yung cubicle na pinasukan nya sa dulo dahil ang alam ni Zoe, ako lang mag-isa rito sa loob.
"Antagal ba? Sorry Zoe." I said while hugging Zoe.
"No naman. I managed hehe." Zoe answered. "Ano, halika na?" I asked. "Sure, una ka na." Zoe said.
Nakita ko si Zoe na tinitignang maigi 'yung loob ng cr kung may taong iba pa, kaya bago pa nya makita ang paa ni Jea, i called her.
"Zoe! Let's go?" I said while tilting my head.
"Ah yes, sorry." She said, tapos naglakad na kaagad sya palapit sa'kin.
To Be Continued in Two Ghosts BOOK 2.
A/N: I know that you guys are so confuse kung anong nangyayari. And yes! Everything goes according to plan.😌 Nagsisimula pa lang tayo. I'M SO SORRY ULIT SA SOBRANG TAGAL NA UPDATE. I LOVE YOU GUYS OMG HAHAHAHAHA. Sobrang busy kasi. Anyways, i hope nagkaroon kayo ng mindblowing effect rito sa chapter na ito. Meron pang flashback about sa stalking era ni Janella, 3 years ago. Na bumalik sya ng Pilipinas without anyone noticing her. Hmmm? Curious? A clue: this all happenings right now is also connected to their past. Kaya magulo dahil wala masyadong flashback sa book 1.