ស្វៃហ្វា ដើរចុះដើរឡើងក៏ប្រទះឃើញនៅខាងក្រោយផ្ទះរបស់ ជុងហ្គុក មានព្រៃមួយថែមទាំងមានបឹងមើលទៅចម្ងាយក៏ដឹងថាទឹកជ្រៅ ។ ដើម្បីអោយប្រាកដចិត្តនាងក៏ដើរទៅមើលទីនោះបន្ថែម
« នេះទឹកជ្រៅគ្រាន់បើ ! អាចល្មមតែលិចមនុស្សម្នាក់ ទីនេះស្ងាត់យ៉ាងនេះទោះបីនាងស្រែកដល់សម្លាប់ក៏គ្មានអ្នកជួយដែល ... » ស្វៃហ្វា ដើរមើលគ្រប់យ៉ាងបណ្ដើរនិយាយម្នាក់ឯងបណ្ដើរ
នៅពេលយប់
នាងតូចថយកម្ដៅ ជុងហ្គុក ក៏ក្រោកចេញពីរាងកាយនាង ។ មិនចង់អោយនាងដឹងថាគេគេងអោបនាងនោះទេ រាងក្រាស់ក៏បញ្ជារ ស្វៃហ្វា អោយយកម្ហូបអាហារអោយនាងដល់បន្ទប់
នៅក្នុងបន្ទប់ ជុងហ្គុក
« នេះទឹកដោះគោ ... » ស្វៃហ្វា ដាក់ទឹកដោះគោលើតុក៏ដើរចេញ ។ ជុងហ្គុក ចម្លែកចិត្តណាស់រាល់ដងនាងមិនចឹងទេតែញ៉ក់គេលេងល្បែងលើគ្រែ
« អូនកើតអ្វីហា » ជុងហ្គុក ក៏ទៅចាប់ដៃ ស្វៃហ្វា ទាញនាងមកអោយអង្គុយលើភ្លៅគេ ។ ថាទៅនាយក៏លង់ស្រលាញ់ ស្វៃហ្វា នាងឆ្លាតពូកែយកចិត្តគេណាស់
« អូនមិនបានកើតអ្វីទេ ក៏ឃើញថាបងមួយរយ:នេះជាអ្នកមិនរវល់នឹងអូន បងឈប់ស្រលាញ់អូនហើយ ... » ស្វៃហ្វា ក៏ទម្លាក់ទឹកមុខធ្វើជាងក់ងរនឹងគេ
« អូ រឿងកាលពីយប់មិញមែនទេ បងហត់ពីការងារពិតមែនបងឯណាទៅឈប់ស្រលាញ់អូនទៅបើអូនល្អម្លឹង សឺត ... » រាងក្រាស់ក៏ថើបបំបោសអង្អែលនាង
« បងកុំអី ! មិនមែនរឿងយប់មិញទេ បងស្រលាញ់ប្រពន្ធបងនោះទេ ? » ស្វៃហ្វា ដឹងថារាងក្រាស់កំពុងមានចំណងនឹងខ្លួន ។ នាងក៏កេះកុកដើម្បីអោយរាងក្រាស់លួងលោម
« ពុទ្ធោអូន បងគ្មានថ្ងៃស្រលាញ់ស្រីនោះទេ ... » ជុងហ្គុក ក៏ឈ្មុលថើបស្រីកំណាន់នាយបន្ត
« អូនឃើញបងគេងអោបនាង ណាមួយគេជាប្រពន្ធអូនជាស្រីវាចឹងហើយ... » នាងក៏ធ្វើជាទឹកភ្នែករលីងរលោង ។ ជុងហ្គុក ដឹងពីគោលបំណងនាងច្បាស់ណាស់
« កុំបារម្ភរឿងនឹងណាអូន បងមានហេតុផលក្នុងរៀបការជាមួយនាង កិច្ចសន្យារតែមួយឆ្នាំទេ លែងលះជាមួយនាងពេលណា បងលើកអូនជាប្រពន្ធពេញសិទ្ធិបង ... » ជុងហ្គុក ក៏លើកបីនាងទៅលើគ្រែដោយមិនភ្លេចប្រើរបស់ការពារនោះទេ ព្រោះនាយមិនចង់បានកូនពេលនេះខ្លាចប៉ះពាល់ផែនការគេ ។ ស្វៃហ្វា នាងញញឹមយ៉ាងសមចិត្តមិនអោយដល់មួយឆ្នាំទេនាងនឹងចាត់ការ ជីអ៊ុន អោយចេញពី ជុងហ្គុក ដើម្បីដំណែងជាភរិយាបានមកលើនាង
ពេលព្រឹក
ជុងហ្គុក ញាំអាហារពេលព្រឹករួចក៏ចេញទៅធ្វើការដូចសព្វមួយដង ។ ចំណេក ស្វៃហ្វា ឃើញឪកាស ជុងហ្គុក មិននៅក៏ឡើងទៅមើលនាងតូចនឹងអាលប្រើល្បិចរបស់នាង
« តុក... តុកៗ .. ជី បងចូលទៅបានទេ ? »
« ចូលមកបង » នាងតូចរៀងធូរបន្តិចក៏រហ័សក្រោកមកងូតទឹកសម្អាតខ្លួនស្លៀកពាក់រ៉ូបវែងក្រោមជង្គង់ អាវដៃខ្លីយ៉ាងសមសួនព្រោះជា Style របស់នាង
« ឯងយ៉ាងមិចហើយបានធូរនៅ កាលពីម្សិលមិញបងមើលថែរឯងពេញមួយថ្ងៃ ជុងហ្គុក នេះមិនសមធ្វើបាបឯងថ្នាក់នឹងទេ » ស្វៃហ្វា ក៏មកកាន់ដៃនាងតូចលួងលោម ។ ពិតជាផ្អែមហើយរលួយក្នុងពិតមែន
« មិនអីទេ ប្រហែលបានការមើលថែរបងពីម្សិលមិញទើបឆាប់ជា គេទៅធ្វើការនៅបង ? »
« គេវៃឯងយ៉ាងនេះហើយ នៅចង់ដឹងសុខទុក្ខគេទៀត ? »
« យ៉ាងណាគាត់នៅតែមានឈ្មោះជាស្វាមីខ្ញុំដែលបង » ជីអ៊ុន តែងតែនិយាយរំលឹកពី ជុងហ្គុក នៅពីក្រោយខ្នងគេ និយាយទាំងស្នាមញញឹមចំពោះមុខ ស្វៃហ្វា ។ តែនាងមិនដឹងថាម្នាក់ទៀតសឹងតែសុីសាច់នាងទាំងរស់នោះទេ
« គាត់ចេញទៅបាត់ហើយ គាត់ផ្ដាំបងដែលថាល្ងាចគាត់ចង់ញាំនំ cake ដែលមាន Strawberry ស្រស់ពីលើ » នាងក៏យកលេសដើម្បី ជុងហ្គុក អោយ ជីអ៊ុន នាងទៅស្លាប់ ។
« នៅផ្ទះយើងដូចជាអស់ផ្លែ Strawberry ហើយ បងអាចទៅផ្សារទិញបន្តិចមកចាំខ្ញុំអ្នកធ្វើ ព្រោះអីខ្ញុំរៀនពីម៉ែដោះពូកែធ្វើទៀតផង » ជីអ៊ុន មើលមិនឃើញតែការចងចាំនាងពិតជាល្អណាស់ ។ ក្នុងផ្ទះបាយខ្វះអ្វីក៏នាងដឹងព្រោះនាងជាអ្នករៀបចំគ្រប់យ៉ាង ស្វៃហ្វា ប្រាប់នាងតែម្ដងនោះទេ
« បងអត់ស្រួលខ្លួនទេ ! តែបងឃើញនៅក្រោយផ្ទះយើងមានផ្លែ Strawberry ណា » នៅក្រោយផ្ទះនឹងពិតជាមានរោង Strawberry ពិតមែនតែក៏ត្រូវដើរមកក៏កាត់បឹងហេតុនេះវាជាឪកាសល្អសម្រាប់នាងកុំចាត់ ជីអ៊ុន ។
« ចឹងល្អណាស់បង យើងឆាប់ទៅបេះទៅ » ស្វៃហ្វា ក៏នាំ ជីអ៊ុន ទៅទីនោះ ។ នាងនាំ ជីអ៊ុន ដើរឡើងរញ៉េរញ៉ៃពេញនឹង គោលបំណងមិនចង់អោយ ជីអ៊ុន ចាំផ្លូវ
បេះបានមួយសន្ទុះ
« ជី ឯងបេះទៅណា បងទៅសម្រាកបងអត់ស្រួលខ្លួនទេ ... » ស្វៃហ្វា ក៏យកទឹកក្ដៅចាក់ចូលថង់កម្ដៅដើម្បីស្អំអោយនាងក្ដៅខ្លួនអោយ ជីអ៊ុន ស្ទាបថានាងពិតជាម្ដៅខ្លួនពិតមែន ។
« បងឆាប់ទៅសម្រាកទៅ បងក្ដៅខ្លួនណាស់នៀក ខ្ញុំអាចបេះម្នាក់ឯងបាន... » ជីអ៊ុន ភ័យឃើញនាងក្ដៅភ្លេចគិតថាខ្លួនមិនបានចាំផ្លូវទៅវិញនោះទេ ។ ស្វៃហ្វា ក៏ដើរចេញមកនៅក្បែររបងផ្ទះពីចម្ងាយ ចាំមើលនាងធ្លាក់ទឹកទើបនាងស្ងប់ចិត្ត ។ ជីអ៊ុន បន្តរហូតបេះរហូតពេញកន្រ្តក់ទើបឈប់
« ត្រូវហើយ ផ្លូវទៅវិញទៅណា ... ចំមែនមិនព្រមសួរបង ស្វៃហ្វា ទេ ! » ជីអ៊ុន ឈរគិតមួយសន្ទុះនាងមិនដឹងទៅផ្លូវណានោះទេ
« ត្រូវហើយ បង ស្វៃហ្វា ថានៅក្រោយផ្ទះ ចឹងខាងនេះខាងក្រោយយើងបែបក្រោយដើរទៅមុខត្រូវហើយ » ជីអ៊ុន ញញឹមហើយកាន់កន្រ្តក់ដើរយឺតៗ ។ នាងដើរថ្នមៗខ្លាចបុកអ្វីខ្លាចបង្កររបួស តែទីនោះវាលស្មៅរមានតែបឹងបែបនេះវាមិនអីទេ ។ ជីអ៊ុន បន្តដើរយឺតៗសម្លេងបោះជំហានយឺតៗរបស់នាងតូចក៏បន្តកាន់តែគៀកបឹងដោយស្មៅរក្បែរបឹងវាមានជាតិទឹកទើបវារអិលលឿនណាស់
ព្រូស ... សម្លេង ជីអ៊ុន រអិលជើងធ្លាក់ចូលក្នុងបឹង
« អឹក ... ជួយផង ហ្ហឹម ... » នាងតូចធ្លាក់ចូលក្នុងទឹកនាងមិនចេះហែងនោះទេ ។ បានត្រឹមបក់ដៃ ស្រែកអោយគេជួយ ។ ឃើញ ជីអ៊ុន ធ្លាក់ចូលក្នុងទឹកដូចបំណង ស្វៃហ្វា សប្បាសចិត្តណាស់ក៏ត្រឡប់ចូលទៅខាងក្នុងផ្ទះវិញ
« អ្នកនាង ... ព្រូស » សម្លេងបុរសម្នាក់ជាអ្នកជិតខាងទើបតែរើសមកនៅថ្ងៃនេះ ។ គេដើរមើលបរិវេណខាងក្រៅផ្ទះ ក៏ឃើញនាងតូចលង់ទឹករហ័សលោតចុះទៅជួយ
« អ្នកនាងដឹងខ្លួនឯងឡើង ... » ជីអ៊ុន នាងទន់ខ្សោយណាស់ មិញនេះនាងភ័យហើយឈ្លក់ទឹកទៀតទើបសន្លប់ ។ ថេយ៉ុង ក៏ប្រញាប់លើកបីនាងទៅក្នុងផ្ទះរបស់គេ ។ ព្រោះ គីម ថេយ៉ុង ជាពេទ្យហើយជាពេទ្យផ្នែកវះកាត់ជំងឺធ្ងន់ធ្ងរជាពិសេសឯកគ្គទេសគឺខាងភ្នែក ។
🌼💜🙏 សូមរងចាំអានភាគបន្ត 🙏💜🌼