နေ့လည်ကဟိုကောင်လေးကိုလက်ဆွဲနှုတ်ဆက်လို့ပြောပြီးတဲ့အချိန်မှစလို့အခု
အမေတို့ကိုကန်တော့နေတဲ့အချိန်ထိမိမိအားဘာစကားမှမပြောဘဲခပ်တည်တည်သာလုပ်နေသည့်လင်းညို့ကိုသူ့ထက်သာနားမလည်နိုင်ပါသူဘဲစိတ်ဆိုးနေတယ်အသက်ကကြီးနေပြီစိတ်ဆိုးစိတ်ကောက်လာလုပ်နေတယ်
သူစိတ်ကြီးဘဲဒေါသကထွက်လာပြီ
"သူ့ထက်သာ ငါပြောတာကြားလားမောင်လင်းညို့ကိုဘဲကြည့်မနေနဲ့အိမ်ရောက်မှအဝကြည့်ဘယ်နှယ့်မမြင်ဘူးတဲ့အတိုင်းဘဲ"
"မဟုတ်ပါဘူး အမေကလည်းသားကအမေကိုမခွဲနိုင်ပါဘူးသူ့မျက်နှာမှာပေနေလို့ကြည့်တာ"
"အေးပါ ပေတယ်ဆိုတော့လည်းပေတယ်ပေါ့
အမေပြောမယ်နော်ကိုယ်ကအိမ်ထောင်သည်ဖြစ်သွားပြီဆိုတော့အရင်လိုကလေးလိုနေလို့မရတော့ဘူးထမင်းချက်ရမယ် အဝတ်လျှော်ရမယ်မောင်လင်းညို့ကသားထက်အသက်အများကြီး ကြီးတယ်နော်ရိုသေရမယ်သူပြောတာကိုလည်းနားထောင်ရမယ် ပြီးတော့ကိုထွန်းကြည်ကတရားစခန်းဝင်မှာဆိုတော့အိမ်မှာကသားတိုနှစ်ယောက်ထဲတစ်ခုခုအဆင်မပြေရင်အမေရှိလာခဲ့ သူ့ထက်သာနောက်နေ့ကြရင်အမေဆီမှာထမင်းဟင်းချက်ဖို့လာသင်ကြားလား"
"သားကမိန်းကလေးမှမဟုတ်တာဘာလို့ဟင်းချက်ရမှာလည်းအမေကလည်းပြီးတော့မချက်တတ်ဘူးသင်လည်းမသင်ချင်ဘူးပျင်းစရာကြီး"
"ထားပါမစိန်ကြည်ရယ်လင်းညို့ကချက်တတ်ပါတယ်
သားသူ့ထက်သာကငယ်သေးတော့ဒါတွေဘယ်လုပ်ချင်မလည်း"
"မရပါဘူးသူ့ထက်သာနောက်နေ့ငါဆီလာသင်ရမယ်"
"မောင်လင်းညို့သားလေးကိုအပ်တယ်နော်
ဉီးလေးတိုသားကငယ်သေးတော့စကားပြောတာတွေမှားရင်ကြိုပြီးတောင်ပန်ထားချင်တယ် သားငယ်ကစိတ်ရင်းကောင်းပါတယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ကျွန်တော်ကကိုယ်ဖိရင်ဖိစောင့်ရှောက်ပေးပါမယ်"
"ကျေးဇူးပါကွယ် ဒေါ်လေးလည်း
မောင်လင်းညို့နဲ့ဆိုစိတ်ချပါတယ် သားတိုသွားကြတော့လေသူ့ထက်သာအကျီင်တွေသွားယူလေ
ထည့်စရာရှိတာတွေထည့်သွား"
"ဟုတ်ကဲ့ သားသွားယူလိုက်ဉီးမယ်အကျီင်တွေကထုတ်ပြီးသားသွားယူရုံပဲ"
"ကျွန်တော်လိုက်သယ်ပေးဖို့လိုက်သွားလိုက်မယ်"
"ခင်ဗျားမလိုက်လည်းရတယ်ကျွန်တော်ပစ္စည်းတွေကနည်းနည်းလေးသယ်နိုင်တယ်
အပိုတွေမလုပ်နဲ့ကျွန်တော်ကယောကျာ်းလေးဗျဒီလောက်တော့လုပ်နိုင်တယ်"
သူ့ထက်သာဆီမှခပ်တိုးတိုးဆိုလာသောစကားသံ
"မင်းကယောကျာ်းလေးလေးဆိုငါက
ယောကျာ်းကြီးလာစမ်းပါအချိန်ကြာအောင်လုပ်စမ်းနဲ့ငါအိမ်ပြန်ပြီးနားချိန်နေချင်နေပြီစကားမများတော့နဲ့"
သူ့ထက်သာဘာမှမပြောဘဲအခန်းထဲကိုဝင်လိုက်ချိန်
"ဟင် ကျွန်တော်ကပ်ထားတဲ့အာနိုးပုံတွေဘယ်ရောက်သွားတာလည်း "
သူ့ထက်သာဘာစကားမှမပြောဘဲရပ်နေသောလူကိုသတိထားမိသွားသည်။
"ခင်ဗျားလုပ်တာမှတ်လား မငြင်းနဲ့နော်မနေ့ကမနက်ထိရှိသေးတယ်ခင်ဗျားအိပ်ပြီးမှမရှိတော့တာ"
"မငြင်းပါဘူး ငါလုပ်လိုက်တာစိတ်အနှောက်အရှုက်ဖြစ်လို့အဲ့ပုံတွေကြောင့်ငါအိပ်လို့မရဘူး"
"ဘာဆိုင်လို့လည်း ကျွန်တော့်ပုံတွေကခင်ဗျားကိုဘာလုပ်လို့လည်းခင်ဗျားအာနိုးကိုမနာလိုဖြစ်နေတာမဟုတ်လားသူ့လိုမျိုးမရှိလို့မနာလိုဖြစ်နေတာလေအကျင့်မကောင်း
တဲ့လူ သူများအခန်းထဲလည်းဝင်အိပ်သေးတယ်ပုံတွေကိုလည်းခွာပြစ်တယ်"
"ဘာဖြစ်လည်းအဲ့တော့ မျက်စိနောက်လို့ခွာပြစ်တာလေအခုကြည့် ရှင်းသွားတာပေါ့
ပြောထားတယ်နော်ကိုကိုကြီးကိုဘဲကြည့်ရမယ်ကြိုက်ရမယ်လို့"
"မကြိုက်ဘူးကျွန်တော်ဘာသာကျွန်တော်ကြိုက်ချင်တဲ့သူကြိုက်မယ်ခင်ဗျားလိုမျိုးအငိုသန်လေးကိုဘာလို့ကြိုက်ရမှာလည်း
အငိုသန်ရဲ့"
"အဲ့လိုမျိုးမခေါ်ဖို့ကိုကိုကြီးကပြောထားတယ်နော်ကိုကိုကြီးကိုအားကုန်အောင်မလုပ်နဲ့ဒီညကမဂ်လာဉီးညမဟုတ်လားကိုကိုကြီးအခုအားသုံးလိုက်လို့ညကြအားမရှိရင်
သူ့ထက်လေးဘဲနစ်နာမှာ"
"အရှက်မရှိတဲ့လူ ကျွန်တော်နားမလာနဲ့သူကြီးဆိုပြီးစကားပြောတာကရိုင်းစိုင်းလိုက်ပုံများ ကျွန်တော်ကယောကျာ်းအသားလာထိလို့ကတော့ထိုးပစ်မယ်"
ဒေါသတကြီးပြောလာသောကောင်လေးအထုတ်တွေကိုဆွဲကာအခန်းပြင်ထွက်သွားပြီး
မကြာလိုက်ပြန်ဝင်လာသည်။
"အဲ့မှာသယ်ချင်ရင် စာအုပ်တွေတွေ့လားသယ်ခဲ့မြန်မြန်လာ"
အိတ်အမည်းနဲ့ထုတ်ထားသောစာအုပ်ထုပ်ကိုလက်ညိုးနဲ့ထိုးပြကာသယ်ဖို့ပြောနေသည်။
သူ့ထက်သာဒေါသတကြီးအောက်သို့ဆင်တလ်းလာသည်။ဒီလူနဲ့ဘယ်လိုတစ်အိမ်ထဲဘယ်လိုနေရမှာလည်းနေ့တိုင်းရန်ဖြစ်နေရလိမ့်မယ်
"သားလာပြီလားမောင်လင်းညို့ရော"
"အနောက်မှာလာလိမ့်မယ်"
"ဒါဖြင့်သွားကြတော့လေသားအဘလိုက်ပို့ပေးလိမ့်မယ်အထုတ်တွေနွားလှည်းပေါသွားတင်ချေမလေးဘူးလေ"
"ဟုတ်.."
အိမ်ရှေ့မှာသာ သူ့ထက်သာထိုင်စောင့်လိုက်သည်။
ခနအကြာလာပါပြီဟိုလူသူ့အဖေနဲ့
"သားအမေပြောတာတွေမမေ့နဲ့နော် ပျင်းရိမနေနဲ့ဉီး"
"အမေအားရင်သားဆီလာလည်နော်အမေကိုမခွဲချင်ဘူးအဘကောပဲနေ့တိုင်းသားဆီလာ"
"အဝေးကြီးသွားတာကြနေတာဘဲသူ့ထက်သာ နင်လာလို့ရတာဘဲဘာလို့ငါတို့ကိုဘဲလာခိုင်းနေတာလည်း"
"သားလမ်းမလျှောက်ချက်လို့ပြီးတော့နေလည်းပူလို့ဒါပေမဲ့တစ်ခါတစ်လေတော့သားလာပါမယ်အမေကိုမခွဲချင်ဘူးအမေကသားကိုဒီလူနဲ့စိတ်ချတယ်ပေါ့"
"ကဲတော်ပြီဒီသားအမိတွေသားငယ်သွားကြမယ် ခနနေကြနေဝင်တော့မယ်
ဒေါ်စိန်ကြည်အားဖက်ကာချွဲနေသောသူ့ထက်သာအားဉီးထွန်းမောင်ပြောလိုက်ချင်းပင်..
"သားသွားပြီနော် အမေနေကောင်းအောင်နေနော်"
"အေးပါငါကနေကောင်းပြီသား"
အမေနဲ့ခွဲရတော့မည်မို့လို့ငိုမဲ့မဲ့ဖြစ်နေသောကောင်လေးကိုကြည့်ပြီးလင်းညို့
နှာခေါင်းရှုံ့မိသည်။မသိရင်ပဲကိုယ်သူ့ကိုအနိုင်ကျင့်မဲ့လူကြီးကြနေတာပဲ
.
.
.
.
.
.
.
.
တစ်လမ်းလုံးလှည်းပေါ်မှာဆူပုတ်ပုတ်မျက်နှာဖြင့်လုပ်နေသည့်သူ့ထက်သာ
လင်းညို့တို့အိမ်ရောက်တော့ပြီးသူ့အဖေကိုနှုတ်ဆက်မှအနည်းငယ်ပြုံးသည်။
"အဘဂရုစိုက်ပြန်နော်မှောင်နေပြီ သတိထားသွားဉီးသားဆီလည်းလာလည်နော်အဘ သားကိုပစ်မထားနဲ့"
"အေးပါသားငယ်ရယ် အဘလာလည်ပါ့မယ်
သားသာမောင်လင်းညို့ကိုကော ကိုယ့်ကိုကိုယ်ကောဂရုစိုက်"
"သားကိုယ့်ကိုကိုယ်ဂရုစိုက်ပါမယ်
ပြောသည့်သဘောကလင်းညို့ကိုဂရုမစိုက်ဘဲသူ့ဟာသူဘဲဂရုစိုက်မည်ပေါ့
"အဘပြန်ပြီနော် သွားပြီဉီးထွန်းကြည်ရေမောင်လင်းညို့ရော"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ"
ဉီးလေးထွန်းမောင်လှည်းထွက်သွားတာနဲ့
အထုတ်တွေဆွဲကာအိမ်ထဲကိုတန်းဝင်သွားပြီး
စကားပြောလာသည်။
"ကျွန်တော်ဘယ်မှာနေရမှာလည်း"
"ငါ့အခန်းလေ ခနလေးပြမယ်"
"အဖေကျွန်တော်သူ့ကိုပြလိုက်ဉီးမယ်"
"အေးအေးသွားသားလည်းပင်ပန်းနေရောပေါ့"
လင်းညို့သူ့ထက်သာအားခေါ်ကာအခန်းထဲသို့ပို့ပေးလိုက်သည်နှင့်လင်းညို့ရဲ့သစ်သားကုတင်ပေါ်သို့တက်ကာမှောက်ရပ်လှဲချကာ
"ကျွန်တော်ပင်ပန်းလို့ခနအိပ်မယ် အား..
သေပါပြီညောင်းလိုက်တာခြေထောက်တွေကောပါးစပ်တွေကိုညောင်းလိုက်တာ"
ကိုယ့်အိမ်ကိုယ့်ယာလို့သက်တောင့်သက်သာဖြစ်နေသည့်သူ့ထက်သာကိုသူ့ထက်သာ
အံသြမိပါရဲ့အနည်းဆုံးတော့သူ့အိမ်မဟုတ်သည့်အတွက်ရှိန်နေမည်ဟုထင်မိသော်
လည်းအခုတော့အချည်းနည်းသာ။
"မင်းညောင်းနေရင်ငါနှိပ်ပေးရမလား"
သူ့ထက်သာတွေစစဖြစ်သွားသည်။
သို့ပေမယ့်လည်းဇိမ်ခံရမည့်ကိစ္စမဟုတ်လားဘယ်လက်လွှတ်ခံရပါ့မလည်း
"ခင်ဗျားနှိပ်ပေးချင်ရင်လည်းနှိပ်လေ ကုသိုလ်ရတာပေါ့ဟုတ်တယ်မလား"
"မင်းကငါ့ထက်ငယ်တယ်လေ ဘယ်လိုလုပ်ငါသိုလ်ရမလည်း မင်းငရဲပဲကြီးမှာပေါ့"
"ဒုက္ခရောက်နေတဲ့လူကိုကူညီရင်ကုသိုလ်ရတာဘဲကြီးကြီးငယ်ငယ်ဘယ်ဆိုင်မလဲ အခုကျွန်တော်ကဒုက္ခရောက်နေတယ်လို့ခင်ဗျားကကူညီတယ်လို့ဘဲသဘောထားလိုက်ပေါ့"
"နှိပ်ပေးမယ် မင်းငါ့ကိုခင်ဗျားလို့မပြောရဘူး
ကိုကိုကြီးလို့ပြောရ.."
လင်းညို့စကားတောင်ပြီးအောင်မပြောလိုက်ရသေး
"ကိုကိုကြီးကျွန်တော့်ကိုနှိပ်ပေးပါနော်ခြေထောက်တွေအတော်လေး ညောင်းနေလို့"
ချွဲပစ်ပစ်အသံလေးကြောင့်လင်းညို့ပါးစပ်မှာနှာရွက်တောင်တက်ချိတ်မတက်ဖြစ်သွားရသည်။ခပ်မြန်မြန်ပင်နှိပ်ပေးလိုက်သည်။
"ငါ့ကိုအဲ့လိုမျိုးလေသံနဲ့မပြောစမ်းနဲ့ ပုံမှန်ပဲပြော"
"ခင်ဗျားကမကြိုက်.....အဲ"
"ကိုကိုကြီး ကမကြိုက်ဘူးပေါ့အဲ့ဒီလိုဆိုပိုခေါ်ချင်တယ်ခေါ်မှာဘဲ"
ခပ်ချွဲချွဲထပ်ပြောလာသည့်သူ့ထက်သာကြောင့်လင်းညို့၏အောက်တစ်နေရာမှာအကောင်ကပုဆိုးထဲကနေဇက်ခနဲထလာသည်။ဘာဖြစ်တာလည်းဒါဘာသဘောလည်းမဖြစ်ဘူးပြန်အိပ်နေစမ်း
"ကိုကိုကြီး နှိပ်လေဘာလို့ရပ်နေတာလည်းကျွန်တော်ညောင်းနေပြီလို့"
"ကိုကိုကြီး~~~ကိုကိုကြီး"
"အဲ့အသံနဲ့မပြောနဲ့လို့ငါမကြိုက်ဘူးမပြောနဲ့"
လင်းညို့သေသာသေလိုက်ချင်ပါတယ်မပြောနဲ့ဆိုပိုပြောနေသောကောင်လေးနဲ့ ပြန်အိပ်ခိုင်းတာမအိပ်ဘဲထလာတဲ့ကောင်နဲ့တော့ခက်ပြီဖြစ်ချင်သာဖြစ်တော့
"ကိုကိုကြီး...ကိုကိုကြီး "
"သူ့ထက်သာလက်ပေး"
"ဟင် ဘာလုပ်မလို့လည်းလက်ကိုနှိပ်ပေးမလို့လား အင့်.. အင့်"
ထိုးပေးလာသောလက်ကိုလင်းညို့ကိုင်ကာ
အောက်ကနေရာဆီတင်ပေးလိုက်သည်။
"ကိုကိုကြီး ဘာကြီးလည်းအဲ့တာနှိပ်မလို့ဆို့
ဒါကဘာကြီးလည်းပူပူကြီး"
"မင်းအပိုင် မင်းတစ်ယောက်တည်းတစ်သက်လုံးပိုင်ရမယ့်အကောင်"
"ကျွန်တောပိုင်ရမယ့်အကောင်ကဘာကြီးကလည်း.. အား....."
သူ့ထက်သာနားမလည်လို့မျက်လုံးဖွင့်ကာခေါင်းစောင်းကြည့်မိလိုက်တော့ ကိုယ့်လက်ကသူ့ဟာပေါ်မှာလက်ကိုပြန်ဆွဲကာမိမိပုဆိုး
နှင့်အကြိမ်ကြိမ်ပွတ်တိုက်နေမိလိုက်သည်။
"အား...ရွံစရာကြီးအရှက်မရှိတဲ့လူဒီမှာမနေတော့ဘူးအမေတို့ဆီပြန်မယ်ကွာရှင်းမယ်ခင်ဗျားအရှက်မရှိကြောင်းတစ်ရွာလုံးကိုလိုက်ပြောမယ် နှိပ်ပေးမယ်ဆိုပြီးရွံစရာတွေလုပ်တယ်"
ငိုတော့မည့်အသံဖြင့်ပြောလာသောသူ့ထက်သာကိုကြည့်ပြီးလင်းညို့မရီဘဲမနေနိုင်
"ဟား..ဟား..ဟား.."
"ရီတယ်ပေါ့ ဘာရီစရာပါလို့လည်းမရီနဲ့လို့...."
"မင်းကိုငါပြောတယ်လေအဲ့အသံနဲ့မပြောနဲ့လို့အဲ့တာငါအပြစ်မှမဟုတ်တာမင်းကြောင့်လေပြီးတော့ဘာကွာရှင်းမှာလည်း မရပါဘူး
ရွာထဲကလူတွေကိုမင်းကကျွန်တော်ကိုကိုကြီးရဲ့အောက်ကအကောင်ကိုကိုင်မိလို့လို့လိုက်ပြောမှာလား မင်းတောင်ကိုင်ပြီးတော့ပူပူကြီးလို့ပြောပြီးကြိုက်တာမဟုတ်လား"
"ဘာလို့ကြိုက်ရမှာလည်း မကြိုက်ဘူးမသိလို့ကိုင်မိတာလေပေါက်ပန်းလေးဆယ်တွေလျှောက်မပြောနဲ့"
"ကြိုက်ရင်ကြိုက်တယ်ပေါ့မလိမ်ပါနဲ့ငါသိတယ်"
"မကြိုက်ဘူးလို...."
"သားတို့ထမင်းမစားသေးဘူးလား အဖေပြင်ထားတယ်နော်သားတို့ပြောနေတာတွေသူများအိမ်ကတောင်ကြားလောက်တယ်ထွက်လာတော့"
အပြန်ကနေလှမ်းပြောလာသောဟိုလူ့အဖေ
"အဲ့တာခင်ဗျားကြောင့်ဉီးလေးကြားသွားပြီရှက်စရာကြီးဘယ်လိုလုပ်မလည်း အပြင်မထွက်ရဲတော့ဘူးမျက်နှာတောင်မပြရဲ့တောင်ဘူး"
"မင်းလည်းပါတယ်မင်းအသံလည်းကျယ်တာပဲမင်းသာအဲ့အသံနဲ့မပြောရင်ဒီလိုဖြစ်စရာအကြောင်းမရှိဘူး"
"ကျွန်တော့အမှားပေါ့ခင်ဗျားသာနှိပ်ပေးဖို့မပြောရင်ဖြစ်လာမှာမဟုတ်ဘူးအငိုသန်ရဲ့"
"ငါ့ကိုအဲ့လိုမခေါ်နဲ့လို့"
"ကျွန်တော်နားကိုလာရဲလာကြည့် ဉီးလေးကိုခေါ်ပြီးကျွန်တော့်ကိုရိုက်တယ်လို့ပြောမယ်"
"လာတယ် "
"အား........"
.....................................
ဖတ်ပေးတဲ့တစ်ယောက်ချင်းဆီကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်
Thankyou for voting 🌟
၂၃.၉.၂၃(စနေ)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
(ZG)
ေန႕လည္ကဟိုေကာင္ေလးကိုလက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္လို႔ေျပာၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွစလို႔အခု
အေမတို႔ကိုကန္ေတာ့ေနတဲ့အခ်ိန္ထိမိမိအားဘာစကားမွမေျပာဘဲခပ္တည္တည္သာလုပ္ေနသည့္လင္းညို႔ကိုသူ႕ထက္သာနားမလည္နိုင္ပါသူဘဲစိတ္ဆိုးေနတယ္အသက္ကႀကီးေနၿပီစိတ္ဆိုးစိတ္ေကာက္လာလုပ္ေနတယ္
သူစိတ္ႀကီးဘဲေဒါသကထြက္လာၿပီ
"သူ႕ထက္သာ ငါေျပာတာၾကားလားေမာင္လင္းညို႔ကိုဘဲၾကည့္မေနနဲ႕အိမ္ေရာက္မွအဝၾကည့္ဘယ္ႏွယ့္မျမင္ဘူးတဲ့အတိုင္းဘဲ"
"မဟုတ္ပါဘူး အေမကလည္းသားကအေမကိုမခြဲနိုင္ပါဘူးသူ႕မ်က္ႏွာမွာေပေနလို႔ၾကည့္တာ"
"ေအးပါ ေပတယ္ဆိုေတာ့လည္းေပတယ္ေပါ့
အေမေျပာမယ္ေနာ္ကိုယ္ကအိမ္ေထာင္သည္ျဖစ္သြားၿပီဆိုေတာ့အရင္လိုကေလးလိုေနလို႔မရေတာ့ဘူးထမင္းခ်က္ရမယ္ အဝတ္ေလွ်ာ္ရမယ္ေမာင္လင္းညို႔ကသားထက္အသက္အမ်ားႀကီး ႀကီးတယ္ေနာ္ရိုေသရမယ္သူေျပာတာကိုလည္းနားေထာင္ရမယ္ ၿပီးေတာ့ကိုထြန္းၾကည္ကတရားစခန္းဝင္မွာဆိုေတာ့အိမ္မွာကသားတိုႏွစ္ေယာက္ထဲတစ္ခုခုအဆင္မေျပရင္အေမရွိလာခဲ့ သူ႕ထက္သာေနာက္ေန႕ၾကရင္အေမဆီမွာထမင္းဟင္းခ်က္ဖို႔လာသင္ၾကားလား"
"သားကမိန္းကေလးမွမဟုတ္တာဘာလို႔ဟင္းခ်က္ရမွာလည္းအေမကလည္းၿပီးေတာ့မခ်က္တတ္ဘူးသင္လည္းမသင္ခ်င္ဘူးပ်င္းစရာႀကီး"
"ထားပါမစိန္ၾကည္ရယ္လင္းညို႔ကခ်က္တတ္ပါတယ္
သားသူ႕ထက္သာကငယ္ေသးေတာ့ဒါေတြဘယ္လုပ္ခ်င္မလည္း"
"မရပါဘူးသူ႕ထက္သာေနာက္ေန႕ငါဆီလာတင္ရမယ္"
"ေမာင္လင္းညို႔သားေလးကိုအပ္တယ္ေနာ္
ဉီးေလးတိုသားကငယ္ေသးေတာ့စကားေျပာတာေတြမွားရင္ႀကိဳၿပီးေတာင္ပန္ထားခ်င္တယ္ သားငယ္ကစိတ္ရင္းေကာင္းပါတယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ကြၽန္ေတာ္ကကိုယ္ဖိရင္ဖိေစာင့္ေရွာက္ေပးပါမယ္"
"ေက်းဇူးပါကြယ္ ေဒၚေလးလည္း
ေမာင္လင္းညို႔နဲ႕ဆိုစိတ္ခ်ပါတယ္ သားတိုသြားၾကေတာ့ေလသူ႕ထက္သာအက်ီင္ေတြသြားယူေလ
ထည့္စရာရွိတာေတြထည့္သြား"
"ဟုတ္ကဲ့ သားသြားယူလိုက္ဉီးမယ္အက်ီင္ေတြကထုတ္ၿပီးသားသြားယူ႐ုံပဲ"
"ကြၽန္ေတာ္လိုက္သယ္ေပးဖို႔လိုက္သြားလိုက္မယ္"
"ခင္ဗ်ားမလိုက္လည္းရတယ္ကြၽန္ေတာ္ပစၥည္းေတြကနည္းနည္းေလးသယ္နိုင္တယ္
အပိုေတြမလုပ္နဲ႕ကြၽန္ေတာ္ကေယာက်ာ္းေလးဗ်ဒီေလာက္ေတာ့လုပ္နိုင္တယ္"
သူ႕ထက္သာဆီမွခပ္တိုးတိုးဆိုလာေသာစကားသံ
"မင္းကေယာက်ာ္းေလးေလးဆိုငါက
ေယာက်ာ္းႀကီးလာစမ္းပါအခ်ိန္ၾကာေအာင္လုပ္စမ္းနဲ႕ငါအိမ္ျပန္ၿပီးနားခ်ိန္ေနခ်င္ေနၿပီစကားမမ်ားေတာ့နဲ႕"
သူ႕ထက္သာဘာမွမေျပာဘဲအခန္းထဲကိုဝင္လိုက္ခ်ိန္
"ဟင္ ကြၽန္ေတာ္ကပ္ထားတဲ့အာနိုးပုံေတြဘယ္ေရာက္သြားတာလည္း "
သူ႕ထက္သာဘာစကားမွမေျပာဘဲရပ္ေနေသာလူကိုသတိထားမိသြားသည္။
"ခင္ဗ်ားလုပ္တာမွတ္လား မျငင္းနဲ႕ေနာ္မေန႕ကမနက္ထိရွိေသးတယ္ခင္ဗ်ားအိပ္ၿပီးမွမရွိေတာ့တာ"
"မျငင္းပါဘူး ငါလုပ္လိုက္တာစိတ္အႏွောက္အရႈက္ျဖစ္လို႔အဲ့ပုံေတြေၾကာင့္ငါအိပ္လို႔မရဘူး"
"ဘာဆိုင္လို႔လည္း ကြၽန္ေတာ့္ပုံေတြကခင္ဗ်ားကိုဘာလုပ္လို႔လည္းခင္ဗ်ားအာနိုးကိုမနာလိုျဖစ္ေနတာမဟုတ္လားသူ႕လိုမ်ိဳးမရွိလို႔မနာလိုျဖစ္ေနတာေလအက်င့္မေကာင္း
တဲ့လူ သူမ်ားအခန္းထဲလည္းဝင္အိပ္ေသးတယ္ပုံေတြကိုလည္းခြာျပစ္တယ္"
"ဘာျဖစ္လည္းအဲ့ေတာ့ မ်က္စိေနာက္လို႔ခြာျပစ္တာေလအခုၾကည့္ ရွင္းသြားတာေပါ့
ေျပာထားတယ္ေနာ္ကိုကိုႀကီးကိုဘဲၾကည့္ရမယ္ႀကိဳက္ရမယ္လို႔"
"မႀကိဳက္ဘူးကြၽန္ေတာ္ဘာသာကြၽန္ေတာ္ႀကိဳက္ခ်င္တဲ့သူႀကိဳက္မယ္ခင္ဗ်ားလိုမ်ိဳးအငိုသန္ေလးကိုဘာလို႔ႀကိဳက္ရမွာလည္း
အငိုသန္ရဲ႕"
"အဲ့လိုမ်ိဳးမေခၚဖို႔ကိုကိုႀကီးကေျပာထားတယ္ေနာ္ကိုကိုႀကီးကိုအားကုန္ေအာင္မလုပ္နဲ႕ဒီညကမဂ္လာဉီးညမဟုတ္လားကိုကိုႀကီးအခုအားသုံးလိုက္လို႔ညၾကအားမရွိရင္
သူ႕ထက္ေလးဘဲနစ္နာမွာ"
"အရွက္မရွိတဲ့လူ ကြၽန္ေတာ္နားမလာနဲ႕သူႀကီးဆိုၿပီးစကားေျပာတာကရိုင္းစိုင္းလိုက္ပုံမ်ား ကြၽန္ေတာ္ကေယာက်ာ္းအသားလာထိလို႔ကေတာ့ထိုးပစ္မယ္"
ေဒါသတႀကီးေျပာလာေသာေကာင္ေလးအထုတ္ေတြကိုဆြဲကာအခန္းျပင္ထြက္သြားၿပီး
မၾကာလိုက္ျပန္ဝင္လာသည္။
"အဲ့မွာသယ္ခ်င္ရင္ စာအုပ္ေတြေတြ႕လားသယ္ခဲ့ျမန္ျမန္လာ"
အိတ္အမည္းနဲ႕ထုတ္ထားေသာစာအုပ္ထုပ္ကိုလက္ညိုးနဲ႕ထိုးျပကာသယ္ဖို႔ေျပာေနသည္။
သူ႕ထက္သာေဒါသတႀကီးေအာက္သို႔ဆင္တလ္းလာသည္။ဒီလူနဲ႕ဘယ္လိုတစ္အိမ္ထဲဘယ္လိုေနရမွာလည္းေန႕တိုင္းရန္ျဖစ္ေနရလိမ့္မယ္
"သားလာၿပီလားေမာင္လင္းညို႔ေရာ"
ထယလည
"အေနာက္မွာလာလိမ့္မယ္"
"ဒါျဖင့္သြားၾကေတာ့ေလသားအဘလိုက္ပို႔ေပးလိမ့္မယ္အထုတ္ေတြႏြားလွည္းေပါသြားတင္ေခ်မေလးဘူးေလ"
"ဟုတ္.."
အိမ္ေရွ႕မွာသာ သူ႕ထက္သာထိုင္ေစာင့္လိုက္သည္။
ခနအၾကာလာပါၿပီဟိုလူသူ႕အေဖနဲ႕
"သားအေမေျပာတာေတြမေမ့နဲ႕ေနာ္ ပ်င္းရိမေနနဲ႕ဉီး"
"အေမအားရင္သားဆီလာလည္ေနာ္အေမကိုမခြဲခ်င္ဘူးအဘေကာပဲေန႕တိုင္းသားဆီလာ"
"အေဝးႀကီးသြားတာၾကေနတာဘဲသူ႕ထက္သာ နင္လာလို႔ရတာဘဲဘာလို႔ငါတို႔ကိုဘဲလာခိုင္းေနတာလည္း"
"သားလမ္းမေလွ်ာက္ခ်က္လို႔ၿပီးေတာ့ေနလည္းပူလို႔ဒါေပမဲ့တစ္ခါတစ္ေလေတာ့သားလာပါမယ္အေမကိုမခြဲခ်င္ဘူးအေမကသားကိုစိတ္ဒီလူနဲ႕စိတ္ခ်တယ္ေပါ့"
"ကဲေတာ္ၿပီဒီသားအမိေတြသားငယ္သြားၾကမယ္ ခနေနၾကေနဝင္ေတာ့မယ္
ေဒၚစိန္ၾကည္အားဖက္ကာခြၽဲေနေသာသူ႕ထက္သာအားဉီးထြန္းေမာင္ေျပာလိုက္ခ်င္းပင္..
"သားသြားၿပီေနာ္ အေမေနေကာင္းေအာင္ေနေနာ္"
"ေအးပါငါကေနေကာင္းၿပီသား"
အေမနဲ႕ခြဲရေတာ့မည္မို႔လို႔ငိုမဲ့မဲ့ျဖစ္ေနေသာေကာင္ေလးကိုၾကည့္ၿပီးလင္းညို႔
ႏွာေခါင္းရႈံ႕မိသည္။မသိရင္ပဲကိုယ္သူ႕ကိုအနိုင္က်င့္မဲ့လူႀကီးၾကေနတာပဲ
.
.
.
.
.
.
.
.
တစ္လမ္းလုံးလွည္းေပၚမွာဆူပတ္ပတ္မ်က္ႏွာျဖင့္လိုပ္သည့္သူ႕ထက္သာလင္းညို႔တို႔အိမ္ေရာက္ေတာ့ၿပီးသူ႕အေဖကိုႏႈတ္ဆက္မွအနည္းငယ္ၿပဳံးသည္။
"အဘဂ႐ုစိုက္ျပန္ေနာ္ေမွာင္ေနၿပီ သတိထားသြားဉီးသားဆီလည္းလာလည္ေနာ္အဘ သားကိုပစ္မထားနဲ႕"
"ေအးပါသားငယ္ရယ္ အဘလာလည္ပါ့မယ္
သားသာေမာင္လင္းညို႔ကိုေကာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေကာဂ႐ုစိုက္"
"သားကိုယ့္ကိုကိုယ္ဂ႐ုစိုက္ပါမယ္
ေျပာသည့္သေဘာကလင္းညို႔ကိုဂ႐ုမစိုက္ဘဲသူ႕ဟာသူဘဲဂ႐ုစိုက္မည္ေပါ့
"အဘျပန္ၿပီေနာ္ သြားၿပီဉီးထြန္းၾကည္ေရေမာင္လင္းညို႔ေရာ"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ"
ဉီးေလးထြန္းေမာင္လွည္းထြက္သြားတာနဲ႕
အထုတ္ေတြဆြဲကာအိမ္ထဲကိုတန္းဝင္သြားၿပီး
စကားေျပာလာသည္။
"ကြၽန္ေတာ္ဘယ္မွာေနရမွာလည္း"
"ငါ့အခန္းေလ ခနေလးျပမယ္"
"အေဖကြၽန္ေတာ္သူ႕ကိုျပလိုက္ဉီးမယ္"
"ေအးေအးသြားသားလည္းပင္ပန္းေနေရာေပါ့"
လင္းညို႔သူ႕ထက္သာအားေခၚကာအခန္းထဲသို႔ပို႔ေပးလိုက္သည္ႏွင့္လင္းညို႔ရဲ႕သစ္သားကုတင္ေပၚသို႔တက္ကာေမွာက္ရပ္လွဲခ်ကာ
"ကြၽန္ေတာ္ပင္ပန္းလို႔ခနအိပ္မယ္ အား..
ေသပါၿပီေညာင္းလိုက္တာေျခေထာက္ေတြေကာပါးစပ္ေတြကိုေညာင္းလိုက္တာ"
ကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္ယာလို႔သက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္ေနသည့္သူ႕ထက္သာကိုသူ႕ထက္သာ
အံၾသမိပါရဲ႕အနည္းဆုံးေတာ့သူ႕အိမ္မဟုတ္သည့္အတြက္ရွိန္ေနမည္ဟုထင္မိေသာ္
လည္းအခုေတာ့အခ်ည္းနည္းသာ။
"မင္းေညာင္းေနရင္ငါႏွိပ္ေပးရမလား"
သူ႕ထက္သာေတြစစျဖစ္သြားသည္။
သို႔ေပမယ့္လည္းဇိမ္ခံရမည့္ကိစၥမဟုတ္လားဘယ္လက္လႊတ္ခံရပါ့မလည္း
"ခင္ဗ်ားႏွိပ္ေပးခ်င္ရင္လည္းႏွိပ္ေလ ကုသိုလ္ရတာေပါ့ဟုတ္တယ္မလား"
"မင္းကငါ့ထက္ငယ္တယ္ေလ ဘယ္လိုလုပ္ငါသိုလ္ရမလည္း မင္းငရဲပဲႀကီးမွာေပါ့"
"ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့လူကိုကူညီရင္ကုသိုလ္ရတာဘဲႀကီးႀကီးငယ္ငယ္ဘယ္ဆိုင္မလဲ အခုကြၽန္ေတာ္ကဒုကၡေရာက္ေနတယ္လို႔ခင္ဗ်ားကကူညီတယ္လို႔ဘဲသေဘာထားလိုက္ေပါ့"
"ႏွိပ္ေပးမယ္ မင္းငါ့ကိုခင္ဗ်ားလို႔မေျပာရဘူး
ကိုကိုႀကီးလို႔ေျပာရ.."
လင္းညို႔စကားေတာင္ၿပီးေအာင္မေျပာလိုက္ရေသး
"ကိုကိုႀကီးကြၽန္ေတာ့္ကိုႏွိပ္ေပးပါေနာ္ေျခေထာက္ေတြအေတာ္ေလး ေညာင္းေနလို႔"
ခြၽဲပစ္ပစ္အသံေလးေၾကာင့္လင္းညို႔ပါးစပ္မွာႏွာ႐ြက္ေတာင္တက္ခ်ိတ္မတက္ျဖစ္သြားရသည္။ခပ္ျမန္ျမန္ပင္ႏွိပ္ေပးလိုက္သည္။
"ငါ့ကိုအဲ့လိုမ်ိဳးေလသံနဲ႕မေျပာစမ္းနဲ႕ ပုံမွန္ပဲေျပာ"
"ခင္ဗ်ားကမႀကိဳက္.....အဲ"
"ကိုကိုႀကီး ကမႀကိဳက္ဘူးေပါ့အဲ့ဒီလိုဆိုပိုေခၚခ်င္တယ္ေခၚမွာဘဲ"
ခပ္ခြၽဲခြၽဲထပ္ေျပာလာသည့္သူ႕ထက္သာေၾကာင့္လင္းညို႔၏ေအာက္တစ္ေနရာမွာအေကာင္ကပုဆိုးထဲကေနဇက္ခနဲထလာသည္။ဘာျဖစ္တာလည္းဒါဘာသေဘာလည္းမျဖစ္ဘူးျပန္အိပ္ေနစမ္း
"ကိုကိုႀကီး ႏွိပ္ေလဘာလို႔ရပ္ေနတာလည္းကြၽန္ေတာ္ေညာင္းေနၿပီလို႔"
"ကိုကိုႀကီး~~~ကိုကိုႀကီး"
"အဲ့အသံနဲ႕မေျပာနဲ႕လို႔ငါမႀကိဳက္ဘူးမေျပာနဲ႕"
လင္းညို႔ေသသာေသလိုက္ခ်င္ပါတယ္မေျပာနဲ႕ဆိုပိုေျပာေနေသာေကာင္ေလးနဲ႕ ျပန္အိပ္ခိုင္းတာမအိပ္ဘဲထလာတဲ့ေကာင္နဲ႕ေတာ့ခက္ၿပီျဖစ္ခ်င္သာျဖစ္ေတာ့
"ကိုကိုႀကီး...ကိုကိုႀကီး "
"သူ႕ထက္သာလက္ေပး"
"ဟင္ ဘာလုပ္မလို႔လည္းလက္ကိုႏွိပ္ေပးမလို႔လား အင့္.. အင့္"
ထိုးေပးလာေသာလက္ကိုလင္းညို႔ကိုင္ကာ
ေအာက္ကေနရာဆီတင္ေပးလိုက္သည္။
"ကိုကိုႀကီး ဘာႀကီးလည္းအဲ့တာႏွိပ္မလို႔ဆို႔
ဒါကဘာႀကီးလည္းပူပူႀကီး"
"မင္းအပိုင္ မင္းတစ္ေယာက္တည္းတစ္သက္လုံးပိုင္ရမယ့္အေကာင္"
"ကြၽန္ေတာပိုင္ရမယ့္အေကာင္ကဘာႀကီးကလည္း.. အား....."
သူ႕ထက္သာနားမလည္လို႔မ်က္လုံးဖြင့္ကာေခါင္းေစာင္းၾကည့္မိလိုက္ေတာ့ ကိုယ့္လက္ကသူ႕ဟာေပၚမွာလက္ကိုျပန္ဆြဲကာမိမိပုဆိုး
ႏွင့္အႀကိမ္ႀကိမ္ပြတ္တိုက္ေနမိလိုက္သည္။
"အား...႐ြံစရာႀကီးအရွက္မရွိတဲ့လူဒီမွာမေနေတာ့ဘူးအေမတို႔ဆီျပန္မယ္ကြာရွင္းမယ္ခင္ဗ်ားအရွက္မရွိေၾကာင္းတစ္႐ြာလုံးကိုလိုက္ေျပာမယ္ ႏွိပ္ေပးမယ္ဆိုၿပီး႐ြံစရာေတြလုပ္တယ္"
ငိုေတာ့မည့္အသံျဖင့္ေျပာလာေသာသူ႕ထက္သာကိုၾကည့္ၿပီးလင္းညို႔မရီဘဲမေနနိုင္
"ဟား..ဟား..ဟား.."
"ရီတယ္ေပါ့ ဘာရီစရာပါလို႔လည္းမရီနဲ႕လို႔...."
"မင္းကိုငါေျပာတယ္ေလအဲ့အသံနဲ႕မေျပာနဲ႕လို႔အဲ့တာငါအျပစ္မွမဟုတ္တာမင္းေၾကာင့္ေလၿပီးေတာ့ဘာကြာရွင္းမွာလည္း မရပါဘူး
႐ြာထဲကလူေတြကိုမင္းကကြၽန္ေတာ္ကိုကိုႀကီးရဲ႕ေအာက္ကအေကာင္ကိုကိုင္မိလို႔လို႔လိုက္ေျပာမွာလား မင္းေတာင္ကိုင္ၿပီးေတာ့ပူပူႀကီးလို႔ေျပာၿပီးႀကိဳက္တာမဟုတ္လား"
"ဘာလို႔ႀကိဳက္ရမွာလည္း မႀကိဳက္ဘူးမသိလို႔ကိုင္မိတာေလေပါက္ပန္းေလးဆယ္ေတြေလွ်ာက္မေျပာနဲ႕"
"ႀကိဳက္ရင္ႀကိဳက္တယ္ေပါ့မလိမ္ပါနဲ႕ငါသိတယ္"
"မႀကိဳက္ဘူးလို...."
"သားတို႔ထမင္းမစားေသးဘူးလား အေဖျပန္ထားတယ္ေနာ္သားတို႔ေျပာေနတာေတြသူမ်ားအိမ္ကေတာင္ၾကားေလာက္တယ္ထြက္လာေတာ့"
အျပန္ကေနလွမ္းေျပာလာေသာဟိုလူ႕အေဖ
"အဲ့တာခင္ဗ်ားေၾကာင့္ဉီးေလးၾကားသြားၿပီရွက္စရာႀကီးဘယ္လိုလုပ္မလည္း အျပင္မထြက္ရဲေတာ့ဘူးမ်က္ႏွာေတာင္မျပရဲ႕ေတာင္ဘူး"
"မင္းလည္းပါတယ္မင္းအသံလည္းက်ယ္တာပဲမင္းသာအဲ့အသံနဲ႕မေျပာရင္ဒီလိုျဖစ္စရာအေၾကာင္းမရွိဘူး"
"ကြၽန္ေတာ့အမွားေပါ့ခင္ဗ်ားသာႏွိပ္ေပးဖို႔မေျပာရင္ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူးအငိုသန္ရဲ႕"
"ငါ့ကိုအဲ့လိုမေခၚနဲ႕လို႔"
"ကြၽန္ေတာ္နားကိုလာရဲလာၾကည့္ ဉီးေလးကိုေခၚၿပီးကြၽန္ေတာ့္ကိုရိုက္တယ္လို႔ေျပာမယ္"
"လာတယ္ "
"အား........"
.....................................
ဖတ္ေပးတဲ့တစ္ေယာက္ခ်င္းဆီကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္
Thankyou for voting 🌟
၂၃.၉.၂၃(စေန)