ស្វៃហ្វា អង្គុយចាំ ជុងហ្គុក ត្រឡប់មកវិញនឹងអាលទូតពិតគ្រប់យ៉ាងទេទៅកាន់គេ ។ តែចាំបាត់ចាំបាត់មិនឃើញ ជុងហ្គុក ត្រឡប់មកពីធ្វើការវិញសោះ
យប់ម៉ោង ១០
សម្លេងឡានទំនើបក៏ជិះមកដល់ផ្ទះដែលមានភាពស្ងាត់ជ្រងំនៅឯជាយក្រុង ។ ស្វៃហ្វា ម្ដងម្កាលនាងក៏ខ្លាចណាស់ដែលក្នុងការមករស់នៅទីនេះ
ជុងហ្គុក ដើរចូលមកខាងក្នុងផ្ទះទាំងមិនត្រង់ផ្លូវព្រោះជាតិស្រវឹងក្នុងខ្លួនបន្តិចបន្ដួចគេអាចនៅដឹងគ្រប់យ៉ាង ។ គេមិនបានផឹកខ្លាំងអ្វីនោះទេ គ្រាន់តែទៅជួបដៃគូរសហការកាងារទើបគេក្រេបជាតិស្រវឹងបន្តិចទៅ
« ជុង ហ្ហឹកៗ ... » នាងគ្រាន់តែឃើញ ជុងហ្គុក ក៏មកញិកញ៉ក់ដាក់គេតែម្ដង
« កើតអ្វីហា ហេតុអ្វីយំបែបនេះ » ជុងហ្គុក ទុកអាវធំនៅដៃទុកចោលម្ខាង ។ រហ័សមកជូតទឹកភ្នែកអោយ ស្វៃហ្វា
« អូនខ្លាចទីនេះណាស់ ហ្ហឹកៗ ... » នាងក៏លូកដៃអោប ជុងហ្គុក ជាប់ធ្វើដូចជាភ័យខ្លាចណាស់ចឹង
« កើតអីហា ! ក្រែងអូននៅទីនេះមាន ជីអ៊ុន តើមិនមែននៅម្នាក់ឯងណា ? » ជុងហ្គុក អោបលួងលោមនាងអង្អែលសរសៃសក់នាងថ្នមៗ
« គឺ ជី ... គេ ហ្ហឹកៗ ... » នាងធ្វើជារំលឹកដល់ ជីអ៊ុន ក៏ចាប់ផ្ដើមយំយកតែម្ដង
« ជីអ៊ុន ធ្វើអ្វីអូនហា ? » ស្វៃហ្វា ធ្វើជារំលឹកដល់ ជីអ៊ុន បង្ហាញដៃដែលមានស្នាមរបួសអោយ ជុងហ្គុក ក្ដៅឆេវតែម្ដង
« គឺអូនបង្រៀននាងអ៊ុតខោអាវ ហើយអាវមួយនេះគឺ ... អូនមិនចង់ឲនាងធ្វើទេ តែនាងមាន:ចង់ធ្វើ ធ្វើអោយឆេះអាវបងស្រលាញ់ហើយ ពេលអូនឃាត់នាងក៏ក្រវាឆ្នាំងអ៊ុតអោយត្រូវអូន ហ្ហឹកៗ ... នោះមកពីនាងមើលមិនឃើញបងកុំប្រកាន់នាងអ្វីណា » ស្វៃហ្វា មូលបង្កាច់នាងតូចគ្រប់យ៉ាង ។ ទាំងដែលនាងជាអ្នកប្រើ ជីអ៊ុន ឲធ្វើកិច្ចការផ្ទះទាំងអស់
« នេះ ... ស្រីម្នាក់នេះចំមែន បើខ្ញុំមិនធ្វើអោយនាងក្បែរស្លាប់ទេ កុំហៅខ្ញុំថា ចន ជុងហ្គុក » រាងក្រាស់ក្ដាប់អាវដែលឆេះនោះនៅក្នុងដៃខឹងនាងតូចណាស់ ដោយជាតិស្រវឹងក្នុងខ្លួនតិចៗទៀតចិត្តគេសឿងណាស់ច្បាស់ធ្វើបាបនាងមិនប្រណីដៃឡើង
តុក ... សម្លេង សម្រឹបជើង ជុងហ្គុក ឡើងកាំជណ្ដើរឆ្ពោះទៅកាន់បន្ទប់របស់ ជីអ៊ុន ទាំងភ្លើងកំហឹងនៅក្នុងខ្លួនឆេះសន្ធោសន្ធៅ
ប្រូស .... ជុងហ្គុក ក្រវាញអាវតែនាងអ៊ុតឆេះពីលើមុខនាងតូចកំពុងតែគេង ។ នាយក្រវាត់ដាក់នាងមួយទំហឹងចំដាក់មុខនាងតូចកំពុងគេង
« ឆាប់ក្រោកឡើងមកស្រីបិសាច ... » រាងក្រាស់ កន្ទ្រាក់ដៃនាងតូចកំពុងគេងអោយក្រោក
« អួយ លោក ... » នាងគេសុខៗត្រូវក្រោកឡើងមកទាំងភាពឈឺចាប់
« លោក កើតអ្វីហា ហេតុអ្វីមកដាស់មនុស្សកំពុងគេងបែបនេះ ឌឹប ... » ជុងហ្គុក ក៏ទាញនាងធ្លាក់ពីលើគ្រែពីលើគ្រែម្ដង
« នាងទៅបង្កររឿងអោយ ស្វៃហ្វា ឈឺខ្លួនបែបនេះ នៅមានអាវដែលខ្ញុំស្រលាញ់ទៀត បើថ្ងៃនេះខ្ញុំមិនប្រដៅនាងទេ ខ្ញុំមិនគម្បីនឹង ស្វៃហ្វា នោះទេ » ជុងហ្គុក ចាប់ទាញនាងទៅទាំងរាងកាយនាងតូចឈឺចាប់ជាពុនពេក
ផាច់ៗ ... នៅបន្ទប់ដដែលគេធ្វើទារុណកម្មនាង ។ លើកនេះគេវាយដៃនាងឡើងស្នាមពេញខ្លួនបែកឈាមសឹងតែពេញខ្លួន
« ហ្ហឹកៗ ... ខ្ញុំឈឺណាស់លោក ឈប់ទៅខ្ញុំសុំអង្វរ ... » ទាំងដៃជាប់ចំណង ខ្លួនឡើងញ័រដូចកូនសត្វ ។ នាងជិតទ្រាំលែងបានមែនទែនហើយ
« ខ្លួននាងគ្មានតម្លៃស្មើរអាវរបស់ខ្ញុំទេ អោយដឹងផងលើកក្រោយនាងធ្វើអ្វីអោយចេះគិតផង ឆ្វាប់ ... ឆ្វាប់ៗ ... » នាយវាយនាងយ៉ាងរន្ដំរួចយកទឹកត្រជាក់ជះលើរាងកាយនាងតូចធ្វើអោយរបួសនាងកាន់តែឈឺផ្សារក្រហាយពេញខ្លួន
« ខ្ញុំរៀងហើយ លែងហ៊ានហើយ ហ្ហឹកៗ ... » ជាឃ្លាដែលនាងនិយាយមុននឹងបិទភ្នែកសន្លប់ ។ នាងពិតជាខ្លាចទីនេះណាស់ ហេតុអ្វីគេចេះតែធ្វើទារុណកម្មនាង ? តាំងពីដើមមកនាងមិនដែលបំណងអ្វីអាក្រក់លើគេក្រៅពីស្រលាញ់គេនោះទេ
« លើកក្រោយនាងត្រូវជាងនេះទៅទៀត បើសិននាងនៅតែប្រហើននឹងខ្ញុំ ... » ជាតិស្រវឹងក្នុងខ្លួនរបស់គេធ្វើអោយគេគ្មានចិត្តអាណិតអាសូរនាងបន្តិចទេ ។ ចង់តែវាយធ្វើបាបនាងបង្ហាញពីសក្ដានុពលរបស់ខ្លួនអោយ ស្វៃហ្វា ស្រីកំណាន់គេឃើញថានាយអស្ចារ្យ
ក្រឹប ... នាយបិទទ្វារចាក់សោរឃុំនាងតូចអោយគេងសន្លប់លើឥដ្ធ ។ ទាំងអាកាសធាតុពេលយប់ត្រជាក់ គ្មានភួយដណ្ដប់ ស្បែករងនូវស្នាមរបួសដែលបង្ករឡើងពីមនុស្សដែលនាងស្រលាញ់
នៅក្នុងបន្ទប់ទឹក
« ចង្រៃយក ! ហេតុអ្វីនាងគួរអោយស្អប់យ៉ាងនេះ ឌឹក ... ឌឹកៗ » ជុងហ្គុក ចូលមកងូតទឹកសម្អាតខ្លួនក្នុងបន្ទប់របស់គេ ។ តែពេលបិទភ្នែកងូតទឹកក៏ស្រមៃឃើញទឹកមុខមឹកៗ កែវភ្នែកនាងតូចមើលមកកាន់គេទាំងដែលនាងមើលមិនឃើញអ្វី ។ នាយស្រមៃឃើញរូបភាពទាំងនេះមិនបានអាណិតនាងបន្តិចទេបែរជាប្រែទៅជាកំហឹងមិនចង់នឹកឃើញរូបទាំងនេះនៅក្នុងខួរក្បាលរបស់គេ ។ ជុងហ្គុក វាយជញ្ជាំងឡើងក្រហមម្រាមដៃរបស់គេ
ខាងក្រៅ
« បង ... » ស្វៃហ្វា ក្រោយពីបង្កររឿងអោយ ជុងហ្គុក ក្ដៅក្រហាយហើយនាងឈរមើលគ្រប់យ៉ាងទាំងសប្បាយចិត្ត ។ នាងដឹងច្បាស់ក្នុងចិត្តពេលនេះនាងជាអ្នកឈ្នះ ជីអ៊ុន ដាច់តែម្ដងក្នុងចិត្តរាងក្រាស់ ។ ជាមួយឈុតរាត្រីដែលសុិចសុីមើលធ្លុះដល់ខាងក្នុងមកអង្គុយចាំរាងក្រាស់នៅលើគ្រែចាំគេចេញពីបន្ទប់ទឹក
« នេះអូនមិនទាន់ចូលគេងទេ ? » រាងក្រាស់កាន់កូនសន្សែងមកជូតសក់ខ្លួនក្រោយពីងូតទឹកសម្អាតខ្លួន ។ នាយសម្លឹងមើល ស្វៃហ្វា ដែលអង្គុយចាំលើគ្រែទាំងគ្មានអារម្មណ៍អ្វីទេ ។ ហេតុអ្វីគេមានអារម្មណ៍ថាមិនសប្បាយចិត្ត មានអារម្មណ៍ថាតប់ប្រមោល ?
« ចាំបងនឹងណាបងសម្លាញ់ សឺត ... » ស្វៃហ្វា ក៏ស្ទុះទៅអោបថើបកញ្ចឹងករាងក្រាស់ទាំងតក់ក្រហល់ ដៃរវាមបម្រុងនឹងទាញកន្សែងរាងក្រាស់តែក៏ត្រូវនាយចាំដៃជាប់
« កុំអី យប់នេះបងហត់ បងធ្វើការពេញមួយថ្ងៃ ជួបភ្ញៀវដល់យប់បងគ្មានអារម្មណ៍អ្វីទេ ថ្ងៃនេះអូនក៏ហត់មើលថែរស្រីនោះ បងថាយើងឆាប់សម្រាកទៅ ឡើងគេងមុនបង បងស្លៀកពាក់សិន » ជុងហ្គុក ចាប់ទាញដៃនាងចេញ រុញនាងអោយចេញពីរាងកាយគេដើរទៅទូរខោអាវយកឈុតគេងទៅស្លៀកក្នុងបន្ទប់ទឹក ។ ទុកអោយ ស្វៃហ្វា ឈរទន្រ្ទាំជើងទាំងមិនសមចិត្តនាងក៏ឡើងទៅគេងយកភួយគ្របមុខចេតនាធ្វើជាងក់ងរអោយរាងក្រាស់មកលួងលោម
រាងក្រាស់ចេញពីបន្ទប់ទឹកក៏ដើរទៅបិទភ្លើងឡើងទៅគេងលើគ្រែក្បែរ ស្វៃហ្វា ទាំងមិនបានខ្វាយខ្វល់ពីនាងដែលកំពុងងរនឹងគេទេ ។ ដាក់ខ្លួនដល់លើគ្រែនាយក៏គេងលក់តែម្ដងព្រោះហត់នឿយនឹងការងារពេលថ្ងៃណាស្រវឹងតិចៗផងក៏គេងលក់ស្រួលតែម្ដង
« នេះ ... » ស្វៃហ្វា ក៏ងើបអង្គុយសម្លក់ទៅរាងក្រាស់ទាំងកំពុងគេងលក់មិនខ្វល់នឹងនាងថាកំពុងកើតអី
« ក៏ព្រោះវាទៀតហើយមែនទេ នាងដង្កូវក្នុងសាច់ នាងទៅប្រើមាយារអ្វីអោយបង ជុង មិនរវល់នឹងយើង » ស្វៃហ្វា ក៏ចុះពីលើគ្រែថ្នមៗចេតនាចង់ទៅធ្វើបាបនាងតូចបន្ថែម
🌼💜🙏 សូមរងចាំអានភាគបន្ត 🙏💜🌼
« បើខ្ញុំមិនធ្វើអោយនាងក្បែរស្លាប់ទេ កុំហៅខ្ញុំថា ចន ជុងហ្គុក » ស្រាអ្នកបញ្ជាបងទេ 🤭