<<Όταν νιώσεις πως σε έχει κουράσει αυτός ο κόσμος..έλα ακούμπησε στον ώμο μου>>
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
"Καλημέρα μαϊμουδάκι μου"
Η φωνή του απ' το ηχείο ακουγόταν τόσο γλυκιά, τόσο χαριτωμένη. Ήμουν από τον ύπνο και αυτό μπορώ να πω πως ήταν ένα από τα καλύτερα ξυπνήματα μαζί του..
"Μμμ.." μούγκρισα απότομα καθώς γύρισα πλευρό και κουκουλώθηκα περισσότερο με το σεντόνι.
Μπήκε Σεπτέμβριος αλλά και πάλι οι ζέστες είναι ακόμα στην επιφάνεια και τριγυρίζουν ανέμελες.
Και ναι καλά καταλάβατε..
Πρώτη μέρα σχολείο. Ξημέρωσε η μέρα που είμαι και επισήμως τρίτη λυκείου.
Πανελλήνιες φέτος..
Το άγχος μου θα επανέλθει πολύ σύντομα και φοβάμαι ότι θα ξεχάσω τα πάντα. Φοβάμαι ότι θα είναι τόση η πίεση, με αποτέλεσμα να τα παρατήσω.
Θέλω τόσο πολύ να περάσω όμως αυτό που γουστάρω και μου αρέσει..
"Ακόμα κοιμάσαι;" ρώτησε και ο αέρας που χτύπησε το ακουστικό μου έδωσε την εντύπωση πως ήταν έξω..
Είχε ξεκινήσει είδη.
Είπαμε θα πάμε μαζί σχολείο σήμερα με την μηχανή.
"Δεν θέλω να σηκωθώ.." γκρίνιαξα επιβλητικά και απομάκρυνα το κινητό απ' το αυτί μου. Με τον αντίχειρα μου άγγιξα απαλά το κουμπί προκειμένου να βάλω ανοιχτή ακρόαση.
Κοιμήθηκα αργά χθες. Αρκετά αργά τολμώ να πω..
Πήγαμε με τον μπαμπά και την Εμμέλεια για σχολικά. Εγώ κλασικά έπρεπε να οργανώσω τα πάντα γιατί είμαι η Ρόζα.
Φυσικά και θα φτιάξω τα πάντα, ώστε να είναι στην εντέλεια.
"Ρόζα είναι οκτώ μισή γαμώτο, θυμάσαι τι ώρα είναι ο αγιασμός;" ανέφερε αυξάνοντας λιγάκι την φωνή του και τα νεύρα μου επιτάχυναν λες και ήταν πρωταθλητές στον αγώνα δρόμου.
"Με πήρες για να ακούσω την γκρίνια σου πρωί πρωί;; Έλα ρε μωρό μου, σιγά μην αργήσω" απάντησα κάπως περίεργα και ο Άγγελος έκανε μια παύση.
"Ωραία θα περάσουμε και σήμερα" γρύλισε και από τον τόνο του κατάλαβα πως η καλή του διάθεση σβήστηκε.
"Μην είσαι έτσι, απλά νυστάζω πολύ. Δεν θα περιμένεις ώρες, άμα θέλεις μπες και μέσα" εξήγησα προσπαθώντας να ελαφρύνω τα πράγματα, όμως προς μεγάλη μου έκπληξη, η κλήση τερματίστηκε.
Συγνώμη!
Μου το έκλεισε στην μούρη;
Ααα!
Αααα!
ΑΑΑΑΑΑ!
ΆΓΓΕΛΕ ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΑ ΛΕΣ ΚΑΛΆ! ΚΑΘΌΛΟΥ ΚΑΛΑ!
Πως τόλμησε;;
Έβγαλα ένα επιφώνημα εκνευρισμού και σηκώθηκα πατώντας με δύναμη τις πατούσες μου στο έδαφος.
"Ρόζα, ξύπνησες;" ποιος άλλος θα χτυπούσε την πόρτα τέτοια ώρα; Μα ο πατέρας μου φυσικά.
"Όχι" γρύλισα και σταύρωσα τα χέρια μου, καθώς η ντουλάπα ήταν ορθάνοιχτη και έψαχνα ρούχα.
Δεν μου φταίει σε κάτι ο μπαμπάς.. αλλά θα τον πάρει και θα τον σηκώσει τον ΦΊΛΟ του.
Η πόρτα άνοιξε. Ο πατέρας μου μπήκε μέσα ντυμένος επίσημα και κρατώντας τον χαρτοφύλακα του στάθηκε στην μέση του δωματίου.
Φυσικά τον κοιτούσα είδη.
Ήταν πανέμορφος. Τα μαλλιά του μεγάλωσαν λίγο ακόμα αλλά θα μπορούσε να τα αφήσει και έτσι..του πάνε τόσο πολύ.
Ακόμα θυμάμαι τις χαρές που έκανε μετά από δύο εβδομάδες που έκανε να μας δεί τότε.
"Τι συμβαίνει; γιατί είσαι στην τσίτα;" ρώτησε δύο ερωτήσεις στα γρήγορα και άφησε να καθίσει στο πάτωμα ο χαρτοφύλακας του. Το γερό του σώμα με πλησίασε όσο εγώ τον αντίκριζα από πάνω μέχρι κάτω.
Χαμογέλασα αυθόρμητα και σήκωσα τους ώμους μου πριν απαντήσω στις ερωτήσεις του.
"Το φιλαράκι σου μου έκλεισε το τηλέφωνο στην μούρη!" τόνισα επικίνδυνα και ο πατέρας μου ξεράθηκε στα γέλια.
Τα μάτια του έκλεισαν και τα κατάλευκα του δόντια άστραψαν.
"Γυναίκες φίλε μου" μονολόγησε. Τότε ήταν που ήθελα να τον διώξω και εκείνον από το δωμάτιο.
"Ναι ναι υποστήριξε τον κι όλας" είπα με νεύρο.
"Μωρό μου πρέπει να χαλαρώσεις λίγο, αυτές τις μέρες είσαι νευρική και δεν ξέρω τι σου συμβαίνει" δήλωσε απόλυτος και με μερική δόση απορίας.
Οκευ έχει δίκιο.
Η αλλαγή μου χτυπάει την πόρτα και μάλλον ήρθε η στιγμή να την καλωσορίσω.
"Απλά κάποια πράγματα θα πρέπει να μπουν στην θέση τους" απάντησα, μη θέλοντας να δώσω παραπάνω εξηγήσεις και το σώμα μου αποχώρησε από το δωμάτιο.
Δεν ήθελα να συζητήσω παραπάνω και είμαι σίγουρη πως θα το σεβόταν ότι και να γίνει.
Η Δανάη ήταν στην κουζίνα και έφτιαχνε πρωινό, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να ακούσω την γκρίνια του Άγγελου ξανά. Θα ακούσει όμως την δική μου, διότι μου το έκλεισε στην μούρη!
Χωρίς να με πάρει χαμπάρι η Δανάη, άνοιξα την πόρτα και νυχοπατώντας πέρασα το κατώφλι της. Την έκλεισα με ιδιαίτερη προσοχή και γύρισα απότομα αλλά πήδηξα ψηλά μόλις το σώμα του Άγγελου βρέθηκε μπροστά μου.
"ΆΓΓΕΛΕ!!!" ούρλιαξα πιάνοντας το στήθος μου και από την τρομάρα που πήρα, φοβάμαι μην απέκτησα περίοδο πιο νωρίς από το κανονικό.
"Σκάσε" απάντησε απότομα γεμάτος νεύρα και χαμήλωσε το κεφάλι του για να φτάσει στο πρόσωπο μου.
"Αυτό το σκάσε νομίζω πως θα χρειαστεί να το ελαττώσουμε" γρύλισα και τοποθέτησα τα χέρια μου στα πλάγια της μέσης μου.
Τα κατάμαυρα μάτια του φάνηκαν πιο μαύρα. Το χάος τους με τύλιξε και πήρα μια διακριτική ανάσα..
"Το καταλαβαίνεις πως από τότε που έγινε ότι έγινε με την Κλειώ και την Θωμαή είσαι αγνώριστη; τι στον πούτσο συμβαίνει, μου λες;;" φώναξε έξαλλος κοιτώντας τα μάτια μου. Νόμιζα πως θα με κατασπαράξει ζωντανή..πως θα με σκοτώσει με ένα και μόνο βλέμμα..
"Συγνώμη που έχω βαρεθεί να με μειώνουν όλοι και να κάνω ότι θέλουν. Συγνώμη Άγγελε πραγματικά δεν θα το ξανά κάνω" εξήγησα, ενώ η ειρωνεία που μάλλον θα είναι μαζί μου για όλη την υπόλοιπη ζωή μου, με κατέκτησε.
"Δηλαδή, σε μειώνω;" ρώτησε κοφτά και σοβαρά αυτή την φορά. Έμεινα παγωτό..
Δεν ήθελα να καταλάβει αυτό.
Κάνει κι άλλα πράγματα όμως που μου την δίνουν στα νεύρα και αυτό με κάνει να αισθάνομαι απαίσια.
Ας πούμε το ότι γουστάρει να μιλάει μόνο εκείνος.
"Δεν καταλαβαίνεις" είπα σηκώνοντας τα χέρια μου και ύστερα, χτύπησα με δύναμη τα μπούτια μου.
Η έκφραση του προσώπου του μαρτυρούσε πως δεν καταλαβαίνει τίποτα απ' τα λόγια μου..
Αυτά τα λόγια που δεν θα τολμούσα να τα έλεγα σε εκείνον..
"Σταμάτα να με κοιτάς έτσι. Η συζήτηση τελειώνει εδώ, άμα δεν σου αρέσει κάτι πες το να τελειώνουμε Άγγελε..έχουμε αργήσει" τόνισα την τελευταία μου πρόταση.
Ο δείκτης του τεντώθηκε και τον έτυνε στην μούρη μου. Οι έντονες γωνίες του τεντώθηκαν και σφίχτηκαν απο τα νεύρα. Έβραζε μέσα του και το δέρμα του ξεκίνησε να γίνεται κόκκινο.
Ώρα είναι να πεταχτούν και οι φλέβες του..
Άφησε ένα μικρό, πνιχτό γελάκι που ήταν λες και άκουγα τον διάβολο να γελάει..
Να χασκογελάει για την ακρίβεια. Να χασκογελάει που κατάφερε να κατακτήσει ένα σώμα και να το κάνει δικό του..
"Το τραβάς πολύ. Μπορώ να κάνω υπομονή όσο γουστάρω αλλά αν το φτάσεις στα άκρα θα είναι τόσο αργά, πράγμα που δεν το θέλω" προειδοποίησε για άλλη μια φορά και μετακινήθηκα δύο βήματα πίσω.
Δεν πρόκειται να το συνεχίσω. Φοβάμαι όταν μιλάει έτσι. Δεν ξέρω τι σκέφτεται..
"Αν..αν θες να το τελειώσεις πες το.." ψέλλισα. Η φωνή μου έτρεμε. Ένιωθα τον λαιμό μου σαν να με πνίγει κάποιος με συρματόπλεγμα..
Μην κλάψεις..
Αρκετά έχεις κλάψει για όλους..
"Μαλακίες" γρύλισε.
"Λες μαλακίες Ρόζα, πολλές μαλακίες. Κοφτό λοιπόν πριν σε αφήσω εδώ και φύγω μόνος" κι άλλη προειδοποίηση..
Το πράγμα γίνεται χειρότερο..
Το στήθος μου σφίχτηκε. Η ταχυπαλμία ξεκίνησε το βασανιστήριο της και τοποθέτησα την παλάμη μου εκεί..
"Δεν ξανά μιλάω.." είπα και έσκυψα το κεφάλι μου..
Ήταν η τελευταία μου φράση πριν ανέβω στην μηχανή. Πριν ανέβει και εκείνος. Πριν τον αγκαλιάσω σφιχτά για να τον νιώθω κοντά μου. Πριν βάλει μπρος και ξεκινήσουμε για αυτή την απαίσια μέρα..
[...]
Αυτή η χρονιά έλαβε ένα μεγάλο τέλος. Αυτή η χρονιά ήταν για μένα μια αξέχαστη εμπειρία. Όλα όσα ήθελα να κάνω, τα έκανα και με το παραπάνω. Δεν θα πω πως δεν είμαι ικανοποιημένη για αυτό..φυσικά και είμαι.
Είδα ξανά μετά από χρόνια τον εφιάλτη μου στο σχολείο. Εκείνον που μου έριχνε την ψυχολογία στα τάρταρα και γελούσε με κάθε πόνο που προκαλούσε τόσο στην ψυχή μου όσο και στο σώμα μου κάποιες φορές. Μετατράπηκε σε κάτι άλλο..
Κάτι δυνατό που έσπασε όλα μου τα κομμάτια με μια και μόνο λέξη του..
Την συγνώμη.
Την μετάνοια που μου έδειξε και με βοήθησε όσο δεν με έχει βοηθήσει κανείς άλλος. Μιλάω έτσι για εκείνον ενώ δεν μιλάμε καν αυτή την στιγμή..αλλά ήταν μια τεράστια αλλαγή στην ζωή μου.
Έγινε το αγόρι μου και πλέον έχω μια απίστευτη παρέα.
Νίωθω όμως πως θέλω λίγη δουλειά ακόμα. Το γυμναστήριο θα το συνεχίσω και φέτος και για αρκετό καιρό ακόμα. Είχαμε πει με τον Άγγελο θα πηγαίνουμε τακτικά μαζί οπότε έχω χρόνο απ' το διάβασμα.
Ο Άγγελος φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να στρωθεί στο διάβασμα και να περάσει κάπου. Μου είπε ότι κάτι θα βρει να κάνει και εκείνος.
Τόσες ευκαιρίες υπάρχουν παντού. Έτσι λέει.
Σήκωσα το κεφάλι μου και τον αντίκρισα να περπατάει καμαρωτός με τα χέρια στις τσέπες συγκεκριμένα στην φούτερ του και βάδιζε μέχρι το κυλικείο.
Μαλάκα.
Τον θέλω τόσο πολύ..
Μου σπάει τα νεύρα αλλά είναι τόσο σέξυ, γλυκός και ερωτευσιμος!
Κάθησα σταυροπόδι στο ξύλινο παγκάκι και έσκυψα το βλέμμα μου στο κινητό. Έπαιζα ένα παιχνίδι που κατέβασα χθες για να μην βαριέμαι στο μάθημα. Αν και πρέπει να επικεντρωθώ στις πανελλήνιες και σε τίποτα άλλο.
Η Εύα απ' ότι έμαθα άλλαξε σχολείο. Ο μπαμπάς της αποφάσισε να την πάει σε ιδιωτικό επειδή λέει ότι τα πράγματα εκεί είναι καλύτερα. Δεν διαφωνώ. Έχει αρκετά λεφτά άλλωστε και είναι καλό για εκείνη. Επίσης καλό είναι και για τους γύρω της που θα ξεφορτωθούν την παρουσία της.
"Πού ταξιδεύεις πάλι;" γαμώτο! Έχουν βαλθεί όλοι να με κάνουν καρδιακιά και να πεθάνω πριν την ώρα μου η καημένη.
"Ρε Θωμά!!" ούρλιαξα ρίχνοντας ένα δολοφονικό έως επικίνδυνο βλέμμα στο βουνό, ο οποίος απλώθηκε σαν το χταπόδι στο παγκάκι.
Είναι τόσο ψηλός και το εκμεταλλεύεται ο μαλάκας.
"Γιατί δεν μιλάτε;" δεύτερη ερώτηση ξεπήδησε από το στόμα του και είδη ένιωσα τα νεύρα μου να ψηλώνουν πιο πολύ και από το ίδιο το ύψος σαν έννοια.
"Σε έστειλε για να με ψαρέψεις;" γκρίνιαξα σαν κλασική Ρόζα και ο Θωμάς παύλα βουνό στριφογύρισε τις κόρες των ματιών του.
"Άπαντα μου και άσε τα συμπεράσματα" δήλωσε πεισματικά και ξεφύσηξα φορτωμένη συναισθηματικά.
"Ο κολλητός σου μου έκλεισε στην μούρη το τηλέφωνο. Δηλαδή πόσο πιο καλά θα μπορούσε να είναι η φάση" είπα με παράπονο και τον κοίταξα μέσα στα μάτια του.
Τα φρύδια του έσμιξαν. Τα γυμνασμένα του χέρια μαζεύτηκαν πάνω από το σκληρό του στέρνο και με αντίκρισε περίεργα.
"Θα ήταν μαλακία αν σου το έκλεινε στην μούρη έτσι στα ξαφνικά, χωρίς να προέκυψε κάτι ενδιάμεσα. Μήπως έγινε κάτι άλλο για να σου το κλείσει απότομα;"
Τον υπερασπίζεται κι όλας;;
Εε βέβαια, ποιον θα υπερασπιστεί; εμένα; φυσικά και όχι
"Δεν του είπα κάτι κακό απλά ο φίλος σου έχει νεύρα και ξεσπάει πάνω μου!" φώναξα και έτυνα το σώμα μου προς εκείνον, αφού μέσα μου διαδραματιζόταν μάχη από συναισθήματα. Συγκεκριμένα το συναίσθημα του θυμού ήταν πάνω απ' όλα.
"Ώπα ώπα κάτσε γιατί το πράγμα ξέφυγε" δήλωσε απότομα και βολεύτηκε περισσότερο στο άβολο σχετικά παγκάκι.
"Απ' ότι ξέρω Ροζάκι, αυτόν τον μήνα που μας πέρασε και τώρα στην συνέχεια είσαι μέσα στην τσίτα. Όλα σου φταίνε και ξεσπάς σε φάσεις που δεν έχει γίνει κάτι σπουδαίο. Αλλάζεις Ρόζα"
Είναι κακό;
Είναι κακό που υπερασπίζομαι τον εαυτό μου και φοβάμαι για τα χειρότερα οπότε προσπαθώ να μην υπερβαίνω τα όρια;;
"Άμα είναι τόσο κακό αυτό Θωμά ειλικρινά να κλείσετε τα μάτια σας και τα αυτιά σας, γιατί εγώ δεν θα κάτσω να γίνω λιώμα ξανά" γρύλισα και με μίσησα μόνο και μόνο που βγάζω όλα αυτά τα γελοία πράγματα απ' το στόμα μου.
"Πωπω φίλε μου έχεις γίνει πολύ άγρια γκόμενα" συμπέρανε και τον κοίταξα θυμωμένα. Τον χτύπησα στο μπράτσο με δύναμη διότι γνωρίζω πως δεν θα θυμώσει όσο ο Άγγελος.
"Εε! Γιατί αυτό τώρα;" παραπονέθηκε γλυκά.
"Γιατί ακούω ασυναρτησίες. Σήκω τώρα, σε ένα λεπτό χτυπάει κουδούνι"
Και πράγματι.
Αυτός ο ήχος που σου τρυπάει τον εγκέφαλο ξεκίνησε να διαπερνάει τα νευρικά μου κύτταρα βίαια. Πρέπει να το αλλάξουν γιατί απ' ότι φαίνεται περνάει κάποια αμυγδαλίτιδα.
[...]
"Μαλάκα διάλεξε! Μία ώρα για να διαλέξεις ένα φόρεμα" διαμαρτυρήθηκα για εκατοστή φορά επειδή η αγαπημένη μας Ηλέκτρα δεν μπορεί να αποφασίσει τι σύνολο θα βάλει για απόψε το βράδυ.
"Σκάσε" απάντησε μονολεκτικά και τοποθέτησε τα δάχτυλα της στο πηγούνι της προκειμένου να σκεφτεί καλύτερα ίσως.
"Κορίτσι μου εσύ θα μας γκαστρώσεις σε τετράδυμα μέχρι να αποφασίσεις. Διάλεξε! Ή το μαύρο ή το ροζ δεν είναι κάτι δύσκολο, δεν θα ισιώσεις και τον πύργο της Πίζας" μέχρι και η Αρετή νύσταξε.
Ο χαρακτηρισμός όμως με τον πύργο της Πίζας ήταν θεϊκό.
"Άμα δεν σας αρέσει να πάτε μόνες, άντε" τσίριξε ξανά η Ηλέκτρα και πέρασε τα μάτια της για άλλη μια φορά γύρω απ' τα φορέματα.
Κάνουμε μεγάλο λάθος που βγαίνουμε καθημερινή νύχτα. Ο πατέρας μου με το ζόρι μου επέτρεψε την έξοδο αλλά έκανε μια υποχώρηση. Αύριο δεν θα βλέπουμε ούτε την μύτη μας από την νύστα.
Είδη έχει αρχίσει να με πιάνει.
"Το ροζ" αποφάσισε επιτέλους ο Ομπάμα και άρπαξε την κρεμάστρα. Το ροζ φόρεμα που μας ταλαιπώρησε τόση ώρα μέχρι να το διαλέξει, ήταν ένα κοντό, στενό με κλειστό ντεκολτέ και ανοιχτή πλάτη.
Όσο για μένα. Το στήθος μου εφαρμοζόταν άψογα πάνω στο ύφασμα και νόμιζες πως ήταν πιο μεγάλο απ' ότι είναι στην πραγματικότητα. Η γοητεία του ήταν στο ύφασμα. Φυσικά ήταν λεπτό, όμως το ποσό εφαρμόστηκε και ταίριαξε πάνω στο σώμα μου ήταν το κάτι άλλο.
"Ευλόγησον!!" ούρλιαξε η Αρετή και με έναν σάλτο στάθηκε στα δύο της πόδια. Αυτή επέλεξε να βάλει παντελόνα. Από πάνω ένα τοπάκι που φαινόταν ελάχιστα το στήθος της και ψηλές γόβες.
Θα βάλω και εγώ γόβες. Θα γελάσουν μέχρι και οι σκύλοι απ' τα διπλανά σπίτια. Δεν ξέρω ακόμα καλά να περπατάω με αυτό το καταραμένο πράγμα και η κατάσταση είναι σοβαρή. Θα στραμπουλίξω το πόδι μου και μετά θα μείνω ακίνητη για μια εβδομάδα στάνταρ.
Αλλά το μεγάλο βήμα θα το κάνω!
Θα πάρουμε ταξί εν τέλη ή θα μας πάει η μαμά σου;" ρώτησα γεμάτη απορία, διότι η μαμά της απ' όσο ξέρω μαγειρεύει για αύριο και η γυναίκα έχει αρκετά πράγματα να κάνει στο σπίτι.
"Καλύτερα να πάρουμε ταξί, μετά θα μου γκρινιάζει και θα λέει ότι εγώ το αποφάσισα και όλες αυτές τις πίπες που λέει" απάντησε η Ηλέκτρα και άρπαξε την τσάντα της προκειμένου να την ετοιμάσει.
Αποφασίσαμε και οι τρείς να έρθουμε σπίτι της για να ετοιμαστούμε. Αποδείχθηκε καλή ιδέα γιατί το σπίτι της είναι μισή ώρα μακριά από το club. Όχι σαν το δικό μου που είναι μια ώρα μαξ.
[...]
Η μουσική δυνάμωσε. Τα φώτα έκαναν κύκλο γύρω απ' τον εαυτό τους φωτίζοντας έτσι τα πρόσωπα μας. Ευτυχώς τώρα βάζει καλά τραγούδια.
Έπινα διακριτικά το ποτό μου χωρίς να κοιτάω τριγύρω. Η ματιά μου ήταν καρφωμένη σε ένα άτομο, το οποίο αυτή την στιγμή θέλω να πλακώσω όσο τίποτα άλλο.
Ο Άγγελος μιλάει με την Ελένη.
Νομίζω καταλάβατε για ποια Ελένη λέω. Μα προφανώς την γνωστή Ελενίτσα που κάνανε παρέα αρκετά χρόνια πριν αλλά χαθήκανε τα γλυκουλια.
Διακρίνεται την ειρωνεία έτσι;
Φυσικά και την διακρίνεται!
"Ψυχραιμία" είπε φωναχτά στο αυτί μου μπας και τον ακούσω ο Φίλλιπος αλλά μόλις το χέρι μου προσγειώθηκε με δύναμη στην κοιλιά του, διπλώθηκε στα δύο.
"Ρόζα γαμώτο τι στο διάολο;;" γρύλισε σφιγμένα πιάνοντας το σημείο όπου τον χτύπησα. Δεν μπήκα καν στον κόπο να τον κοιτάξω.
Μου ζητάει να δείξω ψυχραιμία ενώ θέλω απεγνωσμένα να τους βαρεσω και τους δύο τα κεφάλια στον τοίχο.
"Μην της μιλάς τώρα, είναι δικαιολογημένα τα νεύρα της"
Να και μια που με καταλαβαίνει.
Η ζήλεια μου αν είχε χρώμα θα ήταν σκούρο πράσινο. Τα εγκεφαλικά μου κύτταρα ήταν έτοιμα να εκραγούν και τα χέρια μου πίεσαν το ποτήρι στην χούφτα μου.
Τα πάντα γύρω μου γύριζαν σαν αυτά τα παιχνίδια στο λούνα παρκ που σου προκαλούν εμετό με τόσο γύρω γύρω όλοι.
Δεν γίνεται να το κάνει αυτό ενώ είμαστε μαλωμένοι. Μαλωμένοι πάλι για ηλίθιους λόγους και πραγματικά όλο αυτό μου ρίχνει την ψυχολογία, πράγμα που δεν θέλω.
"Όλα καλά φίλε;" ρώτησε ο Άρης μόλις διαπίστωσε πως ο Άγγελος ερχόταν προς το μέρος μας με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.
ΘΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΏΣΩ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑ ΚΛΑΙΩ!!
Το αίμα είχε ανέβει στο κεφάλι μου και το βόδι που είχα μπροστά μου, έβαλε κι άλλη βότκα μέσα στο ποτήρι του.
"Όλα κομπλέ" επιβεβαίωσε και μας κοίταξε όλους ξεχωριστά. Τα δόντια μου σφίχτηκαν μόλις τα κατάμαυρα του μάτια έπεσαν πάνω μου. Κατέβασα το ποτό με την μια. Μονορούφι..έτσι για να του σπάσω τα νεύρα.
Έχω αρχίσει να με απεχθάνομαι, αλλά έχω βαρεθεί να είμαι μονίμως το καλό κοριτσάκι που θα κλαίει για τους πάντες..
Οι σκέψεις μου με σκότωναν..
Ένιωαα ένα σφίξιμο στο κορμί του Άγγελου καθώς το βλέμμα του πετούσε σπίθες θυμού. Τα παιδιά κοιτούσαν μια εμένα, μια εκείνον.
Αισθάνθηκα τον κόσμο να φεύγει κάτω απ' τα πόδια μου..
Το αλκοόλ έμπαινε στον οργανισμό μου βίαια και να πω πως έχω καιρό να πιω. Το κεφάλι μου εξακολουθούσε να γυρίζει σαν τρελό, ώσπου εναπόθεσα το ποτήρι δυνατά πάνω στο τραπέζι και τράβηξα τα κορίτσια απ' το χέρι.
Πρέπει να χορέψω. Θέλω να φύγει όλη η ένταση..
Όλα τα νεύρα και όλο το βάρος που νιώθω..
Δεν με αναγνωρίζω πλέον..
Δεν αναγνωρίζω τον ίδιο μου τον εαυτό και νιώθω ένα απερίγραπτο χάος μέσα μου. Δεν μπορώ όμως να το αλλάξω. Ο πόνος του παρελθόντος κάποιες φορές σε οδηγεί στο να αλλάξεις τα πάντα μέσα σου..
Δεν θέλω όμως να χάσω άτομα. Θέλω να προσέχω..
"Ρόζα είσαι καλά;" ανέφερε ανήσυχα η Ηλέκτρα και τα μάτια μου θόλωσαν.
Οχι..
"Μια χαρά είμαι..απλά ήπια λίγο παραπάνω δεν είναι κάτι" απάντησα λέγοντας μισό ψέμα. Η μόνη αλήθεια που είπα ήταν πως ήπια λίγο παραπάνω.
Τα κορμιά μας λικνίζονταν στο ρυθμό και μόλις το τραγούδι άλλαξε, αλλάξαμε και εμείς χορευτικό. Χορεύαμε πιο ελκυστικά.
Οι ματιές απ' τα γύρω τραπέζια έπεφταν βροχή. Η αυτοπεποίθηση μου ανέβηκε, όμως η ζαλάδα αυξήθηκε.
Λες να μέθυσα με δύο ποτήρια;
Μπορεί και ναι.. ποτέ δεν ξέρεις
"Πάω λίγο στο μπάνιο" τόνισα στα κορίτσια που με κοιτούσαν λες και πήρα ναρκωτικά και χαμογελώντας ψεύτικα και με πικρία κατευθύνθηκα μέχρι το μπάνιο..
Μπήκα μέσα φουργιόζα..
Τοποθέτησα τα χέρια μου με δύναμη στον νιπτήρα και κοίταξα με αυστηρό ύφος το απαίσιο είδωλο μου.
Το κεφάλι μου πονάει. Τα μάτια μου τσούζουν. Άγγιξα το μέτωπο μου με τα δάχτυλα μου και έκανα ελαφρύ μασάζ πάνω του. Τα δάκρυα μαζεύτηκαν.
Η πίεση απ' όλα συγκεντρώθηκε στο στομάχι μου και ο εμετός έφτασε στον λαιμό μου. Δεν υπάρχει περίπτωση όμως..
Τα βλέφαρα μου έκλεισαν. Πήγα να πέσω μα κάτι γερά χέρια με έπιασαν αμέσως πριν το σώμα μου ακουμπήσει τα πλακάκια του μπάνιου. Ο τύπος με γύρισε προς το σώμα του και με κόλλησε σε αυτό, ενώ προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω τι ακριβώς συνέβη.
"Θα σε πνίξω και ύστερα θα σκοτωθώ Ρόζα" άκουσα στο αυτί μου μια γνωστή χροιά και χαμογέλασα ηττημένα. Το κεφάλι μου υψώθηκε και μέσα στην ζάλη μου αντίκρισα τα μάτια για τα οποία θα πέθαινα.
"Και γιατί δεν το κάνεις;" ρώτησα προκαλώντας τον.
"Σκάσε.." ψέλλισε στα χείλη μου και μετακίνησε το κεφάλι του προς το αυτί μου. Δάγκωσε δυνατά τον λοβό μου και άφησα ένα επιφώνημα πόνου..
Ένα μικρό αθώο επιφώνημα αλλά απ' ότι φαίνεται τον αναστάτωσε αρκετά.
"Μου σπας τα νεύρα..μου την δίνεις γαμώτο σου. Άσχετα αν τρελαίνομαι που μιλάς με τσαμπουκά αλλά όταν βγαίνεις από πάνω ενώ φταις το σιχαίνομαι" εξήγησε με νεύρο στο αυτί μου και το μεγάλο του χέρι πέρασε γύρω από την μέση σφίγγοντας με πάνω του.
Πονούσα..αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να το δείξω.
"Σιχαίνομαι επίσης που συνεχίζεις να πίνεις τον κώλο σου" συνέχισε άγρια και σε δευτερόλεπτα βρέθηκα κολλημένη στον τοίχο. Οριακά η αναπνοή μου με εγκατέλειψε αλλά μούγκρισα έντονα και έγειρα το κεφάλι μου πίσω για να την ελευθερώσω πιο εύκολα.
"Δεν θα σου δώσω και λογαριασμό.." είπα απότομα στα χείλη του και αυτόματος..το σώμα του σφίχτηκε. Το σαγόνι του μαζεύτηκε και εμένα το στομάχι μου γύριζε πολύ..
"Σταμάτα να με προκαλείς. Σταμάτα να το κάνεις αυτό" απαίτησε φωναχτά. Τα δύο του χέρια βρέθηκαν δεξιά και αριστερά απ' το κεφάλι μου, κοιτώντας βαθιά μέσα στα μάτια μου.
"Θα μας δουν και ακόμα χειρότερα θα μας ακούσουν Άγγελε" δήλωσα αυστηρά αλλά κούνησε το κεφάλι του αρνητικά.
"Λες πράγματα που πραγματικά τα γράφω εκεί που ξέρεις Ρόζα"
Μμ..τι άλλο θα άκουγα..
"Εγώ όμως όχι" φώναξα και τον έσπρωξα μακριά μου.
"Τι σε έχει πιάσει γαμώτο;;" ούρλιαξε και φαινόταν πως η υπομονή του είχε αρχίσει να τον εγκαταλείπει.
Δεν μίλησα. Δεν είχα τι να πω. Αλλάζω στάση και σε εκείνον..
Γιατί δεν του ζητάω συγνώμη; γιατί γαμώτο;
Φταίω..αλλά δεν ξέρω πραγματικά ούτε εγώ η ίδια γιατί αντιδράω έτσι σε εκείνον..
"Άντε μου στο διάολο" είπε την φράση που είχα να ακούσω καιρό και γούρλωσα τα μάτια μου.
Είναι ένα κακόγουστο αστείο. Ένα κακό όνειρο που θα περάσει. Πάνω στα νεύρα του τα λέει..είμαι σίγουρη για αυτό.
Έχει γίνει κατακόκκινος και το βλέμμα του είναι γεμάτο θυμό.
Πήγα να σώσω την κατάσταση με το να μιλήσω αλλά δεν τα κατάφερα.
Τον είδα να φεύγει με γρήγορα βήματα απ' το μπάνιο και με άφησε διαλυμένη όπως τότε..
Γαμώτο..πάλι σκατά τα κάναμε..
----------------------------------------------------------------------------------
Καλέ γεια!
Τι μου κάνετε, πως μου είστε!
Εγώ παίδες είμαι ΣΚΑΤΆ
Είμαι αρρωστούλα..
Δεν μπορώ να σηκωθώ απ' το κρεβάτι για να καταλάβετε.
Anyway!
Δεν έχω ιδέα πότε θα καταφέρω να ανεβάσω, αλλά υπόσχομαι πως θα προσπαθήσω να μην αργήσω πολύ!!
Σας φιλώ γλυκά 😍✌🏼