*ထိုဇာတ်လမ်းတွင်ပါဝင်သောအကြောင်း
အရာများမည်သည့်တစ်ဦးတစ်ယောက်ဆီကမှကူးယူခြင်းမရှိပါ။စာရေးသူအနေနဲ့စိတ်ကူး
ယဥ်သက်သက်သာပုံဖော်ထားခြင်းဖြစ်သည်။*
[၁]
"ကိုထွန်းမောင်ရေ... မပြီးသေးဘူးလားဘာလုပ်နေတာလဲ ကျုပ်သားလေးကစောင့်နေတော့မယ်"
ဒေါ်စိန်ကြည်ထို့သို့အော်ရခြင်းမှာသားဖြစ်မှာရွာကိုလာမည်ဖြစ်သောကြောင့်ရွာထိပ်မှာသွားကြိုခိုင်းခြင်းဖြစ်သည် ရွာလမ်းမှာလဲရွံတွေနဲ့ဆိုတော့သားဖြစ်သူကရွံတတ်ပုံနှင့်သွားမခေါ်မခြင်းလာမည်မဟုတ်....
"မင်းမလဲဘယ်လိုဖြစ်နေလဲ ငါရေအိပ်လေးဝင်တာတောင်အေးအေးဆေးဆေးမတတ်ရ
အသည်းအသန်နဲ့ရထားက၉နာရီမှဆိုက်မှာအခုမှ၈နာရီငါကသွားထိုင်စောင့်နေရမှာလားထမင်းကြမ်းတောင်ပါးစပ်ထဲမထည့်ရသေးဘူးကွ"
"အို...မရဘူးအခုသွား သားငယ်အကြောင်းသိတယ်မှတ်လား စိတ်ကောက်ရင်တော်ပဲချော့ ရထားကစောရင်စောမှာပဲကျုပ်နွားလှည်းထုတ်ထားတယ်သွားတော့ဗိုက်ဆာရင်လမ်းမှာကြုံရာတစ်ခုခုဝင်စားလိုက်"
"အေးအေးသွားပြီ မင်း သမီးကိုလဲအခန်းပြင်ထုတ်ပေးလိုက်ပါဦးကွာ ထမင်းလဲမစားဘူး"
"ကျုပ်သိပါတယ် သွားသွား"
ယောကျာ်း ဖြစ်သူသွားမှသမီးဖြစ်သူအခန်းကိုသွားကာ
"သမီးသူသူထက် အမေကောင်းသမီးဘဝကောင်းစားအောင်စီစဉ်ပေးတာကို ဘာလို့အဲ့ဘုန်းကြီးကျောင်းသားကိုမလဲ မောင်လင်းညိုနဲ့သာယူရင်ညည်းလဲသူကြီးကတော်ဖြစ်ပြီ ပြီးတော့သူတိုဆီလယ်ကွက်တွေအလည်းအများကြီး ညည်းသူနဲ့သာယူရင်ဘာမှလုပ်စရာတောင်မလိုဘူး"
"သမီးတို့လည်း သူ့လောက်မချမ်းသာပေမယ့်အထိုက်အလျှောက်တော့ရှိတာပဲလေ သမီးကိုအောင်
ကိုဘဲချစ်တယ်ကိုအောင်နဲ့ပဲလက်ထက်မယ် မချစ်မနှစ်သက်တဲ့လူကိုယူပြီးဘယ်စိတ်ကချမ်းသာနိုင်မှာလည်းသမီးမှမပျော်တာ"
"တော်ပြီသူသူထက် ညည်းကစကားကောင်းကောင်းပြောလို့မရဘူး ဒီအပတ်စနေနေ့ကျမောင်လင်းညို့နဲ့စေ့စပ်ရမယ် ဒါပဲ"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ဉီးထွန်းမောင်ရထားဘူတာရောက်တော့သားဖြစ်သူကိုစောင့်ဉီးမည်ဟုထင်ထားသော်လည်းငုတ်တုတ်ထိုင်ကာမျက်နှာဆူပုတ်နေသော်ကြောင့် အိမ်ရောက်မိန်းမဖြစ်သူပြောခံတော့မည်ကိုသိလိုက်သည်။
"သားငယ် အဘနောက်ကျသွားတယ်သားစာထဲမှာရေးထားတော့၉နာရီမှ ရထားဆိုက်မှာဆို"
မိမိအားစကားပြောခါနေသည့်အဘကိုစကားမပြောဘဲစိတ်ကောက်နေလိုက်သည်။
"သားငယ် အဘကိုစိတ်ဆိုးနေတာလား အဘလဲအိမ်ကနေဘာမှမစားလိုက်လမ်းမှာမုန့်ဟင်းခါးဝယ်စားနေလို့ပါကွယ်"
"သားစာထဲမှာရေးထားတာက၉နာရီထက်စောစောမယ်လို့ပြောတာလေ ပြီးပင်ပန်းနေပြီနားချင်နေပြီ အဲ့တာကြောင့်စိတ်ကောက်တာ အဘကိုစိတ်ကောက်တာမဟုတ်ဘူး"
"အဘကိုစိတ်ကောက်တာမဟုတ်လို့တော်သေးသားစိတ်ကောက်တာကိုကြောက်လွန်းလို့ပါ သားစောင့်နေရတာသားအမေကိုသွားမပြောနဲ့နော် အခုတော့သွားမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့အဘ သားအိပ်ချင်နေပြီ"
သူ့ထက်သာတကယ်ပင်အိပ်ချင်နေပြီရထားပေါ်မှာအိပ်ဖို့ကြတော့စျေးသည်တွေရဲ့အသံကြောင့်အိပ်မယ်ကြံတိုင်းအိပ်မပျော်ရွာလမ်းကအတော်ကြမ်းရွံတွေကြောင့်ခပ်ဖြည်းဖြည်းမောင်းနေရသည်။ တွေးနေတုန်းမကြာလိုက်ကပ်သွားနွားလှည်း...
"အဘဘာဖြစ်တာလဲ ဘာလို့နွားတွေကဆက်မသွားတာလဲ"
"ဘီးကရွှံ့ထဲနစ်သွားတာ"
အဘကကိုယ့်မေးတာကိုဖြေပြီးတာနဲ့အောက်သို့ဆင်းသွားသည်။သူ့ထက်သာတကယ်ပင်စိတ်ရှုပ်သွားသည်။သူရွှံ့ထဲကိုမဆင်းချင်ရွံတယ်
"ဉီးလေးဘီးနစ်သွားတာလား ကျွန်တော်တွန်းပေးမယ်လေ"
ထိုစဉ်မိမိသို့နားကိုရောက်လာသောအမျိုးသားတစ်ယောက်အရပ်ခပ်မြင့်မြင့်ခန္ဓာကိုယ်ကခပ်တောင့်တောင့် နှင့်တိုက်ပုံအကျီင်အပြာနုနုနှင့်ပုဆိုးကိုဝတ်ဆင်ထားမျက်နှာအချိုးအစားကိုကြည့်မိတော့ ခပ်ဝိုင်းဝိုင်းမျက်လုံးနှင့်ချွန်ထက်သောနှာတံနှင့်အတော်ကြည့်ကောင်းသောထိုလူ ဆံပင်များဆီအကြည့်ရောက်သွားကိုယ့်ကိုငယ်ငယ်ကျောင်းသွားအမေအုန်းဆီလိမ်းပေးလိုက်သလိုရွှဲနစ်ကာဆံပင်ကိုဘေးသို့ခွဲထားကာရှေ့သို့ဆံပင်တစ်ချောင်းကရှေ့သို့ချထားသေးသည်။ခပ်တိုးတိုးရီမိလိုက်သည်မိမိရီသံကိုကြားသည်ထင်ကိုယ့်ကိုကြည့်လာသောခပ်စူးစူးအကြည့်ကြောင်မျက်နှာအလျင်အမြန်လွှဲလိုက်သည်။
"ဟုတ်တယ် မောင်လင်းညို့ရေ ကူပါဉီး"
"အဘသားဆင်းရမှာလား မဆင်းချင်ဘူးနော်"
"မင်းမဆင်းလို့ရမလား ငါတို့တွန်းလိုက်လို့လှည်းထွက်သွားရင်မင်းပဲဒုက္ခရောက်မှာ ခြေထောက်ရွှံ့ပေခံမလားမျက်နှာပါပေခံမလား"
ကိုယ်နဲ့လည်းမသိဘဲလာပြောနေသောလူရဲ့မျက်နှာကုပ်ဆွဲချင်လာသည်။
"ဟုတ်တယ်လေ သားငယ်ရယ်သားမဆင်းလို့လှည်းထွက်သွားရင်သားပဲထိခိုက်မှာလေဆင်းလိုက်နော်"
"အဲ့ဒါဉီးလေးသားလား မထင်ရဘူးနော်ရွှံတတ်လိုက်ပုံများ"
"ရွှံ့ကရွှံစရာကောင်းရွှံတာဘာဖြစ်လဲခင်ဗျားဘာမို့လို့ကျွန်တော့်ကိုပြောနေတာလဲ"
"သားငယ်အဲ့လိုမပြောရဘူးလေ မောင်လင်းညို့
ဉီးလေးကပဲသားအစားတောင်းပန်ပါတယ်ကွယ် မြို့မှာနေတာကြာတော့ဒီလိုဖြစ်နေတာပါ"
"ရပါတယ် ကျွန်တော်တို့အခုအရင်တွန်းရအောင် အောက်ကိုဆင်းပါမြို့ကြီးသား"
သူ့ထက်သာလှည်းပေါ်ကသာဆောင့်ဆောင့်အောင့်အောင့်ဆင်းလိုက်သည်နဲ့ထိတွေ့လိုက်ရွှံ့တွေကြောင့်ခြေချောင်းတွေကိုသာကုပ်ထားမိလိုက်တယ်
အချိန်အနည်းငယ်ကြာပြီးလင်းညို့တွန်း၍ပြီးသွားကြောင့်အနောက်ကိုလှည့်တော့မတ်တပ်ကြီးအိပ်ငိုက်နေသောမြို့ကြီးသား
"သားငယ်သွားမယ်လေလှည်းပေါ်တက်တော့မောင်လင်းညို့ရေကျေးဇူးပါပဲကွယ်အခုမှမေးရဉီးမယ်ဘယ်သွားမလို့ အကျီင်တွေလဲပေကျန်ကုန်ပြီ"
"ဟိုဘက်ရွာကအလျှူဖိတ်ထားလို့လေ"
"အားနာလိုက်တာကွာ ဒီလိုမှန်းသိမလုပ်ခိုင်းပါဘူး"
"မဟုတ်တာပဲ ရပါတယ်ကျွန်တော်အိမ်မှာအဝတ်ပြန်လဲလိုက်ပါမယ်"
"အဘသွားမယ်လေ ဒီမှာတစ်ကိုယ်လုံးယားနေပြီ အိပ်လည်းအိပ်ချင်နေပြီ"
"အေးပါ သားငယ်ရယ် မောင်လင်းညိုဉီးလေးတို့နဲ့လိုက်ခဲ့လေ မင်းအိပ်နဲ့လမ်းကြုံတာပဲ"
လှည်းပေါ်ကမြို့ကြီးသားအခြေအနေကိုကြည့်မိတော့ကိုယ့်လိုက်မည်ကိုမခေါ်ချင်သောပုံကြောင့်
"ကျွန်တော်လိုက်မယ်ဉီးလေး"
"အေးအေးတက်"
လှည်းပေါ်တက်လိုက်တာနဲ့မိမိကိုမျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးပြီးဟိုဘက်လှည့်သွားသည်။မိမိထက်တော့အတော်ငယ်မည်ဖြူစွတ်စွတ်အသားရေကနေပူထဲမှာရပ်ခဲ့ရကြောင့်နီရဲ
လျှက်အစ်မဖြစ်သူကအသားညိုပြီးထိုကောင်လေးက
ငတော်တော်ဖြူသည်။ကိုယ်ဘက်လှည့်လာကာဘာကြည့်နေတာလဲပါးစပ်လှုပ်ယုံသာပြောကာနှုတ်ခမ်းကိုကိုက်ပြသည်။ကလေးဆန်သောအပြုအမူကြောင့်တစ်ချက်ပြုံးမိလိုက်တယ်....
"ကျေးဇူးပါ ဉီးလေး ဒါနဲ့သူသူထက်က်ိုဒေါ်လေးအခန်းထဲပိတ်ထားတယ်ဆို "
"အေးလေ သူမင်းအဒေါ်ပေါ့ဟိုဘုန်းကြီးကျောင်းသားနဲ့ထွက်ပြေးမှာဆိုးလို့မင်းအဒေါ်ကိုလဲပြောလို့မရပါဘူးကွာ ဒါဆိုဉီးလေးတို့သွားပြီ မင်းအဖေကိုလည်းနောက်နေ့မှတွေ့မယ်လို့ပြောလိုက်ပါဉီး"
"ဟုတ်ကဲ့ပါဂရုစိုက်သွားပါ"
ဟိုလူနဲ့အဘနဲ့ပြောနေသောစကားများကြောင့်အစ်မဖြစ်သူကိုစိတ်ပူသွားသည်။
"အဘမမကိုအမေကဘာလို့အခန်းထဲပိတ်ထားတာလဲဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ"
"အိမ်ရောက်မှ မင်းအမေကိုသာမေးကြည့်"
အိမ်ရောက်မှအမေကိုမေးမယ်လို့သာတွေးလိုက်သည်။
~~~~~~~~~~~~~~~~
၁.၉.၂၃(သောကြာ) ၈:၁၉ မိနစ်
ဖတ်ပေးတဲ့တစ်ယောက်ချင်းဆီကိုကျေးဇူးအထူးတင်ပါတယ်💓
...........................
(ZG)
*ထိုဇာတ္လမ္းတြင္ပါဝင္ေသာအေၾကာင္း
အရာမ်ားမည္သည့္တစ္ဦးတစ္ေယာက္စီမွတူညီျခင္းမရွိပါ။စာေရးသူအေနနဲ႕စိတ္ကူး
ယဥ္သက္သက္သာပုံေဖာ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။*
~~~~
"ကိုထြန္းေမာင္ေရ... မၿပီးေသးဘူးလားဘာလုပ္ေနတာလဲ က်ဳပ္သားေလးကေစာင့္ေနေတာ့မယ္"
ေဒၚစိန္ၾကည္ထို႔သို႔ေအာ္ရျခင္းမွာသားျဖစ္မွာ႐ြာကိုလာမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္႐ြာထိပ္မွာသြားႀကိဳခိုင္းျခင္းျဖစ္သည္ ႐ြာလမ္းမွာလဲ႐ြံေတြနဲ႕ဆိုေတာ့သားျဖစ္သူက႐ြံတတ္ေသာေၾကာင့္လာသြားမေခၚမျခင္းလာမည္မဟုတ္....
"မင္းမလဲဘယ္လိုျဖစ္ေနလဲ ငါေရအိပ္ေလးဝင္တာေတာင္ေအးေအးေဆးေဆးမတတ္ရ
အသည္းအသန္နဲ႕ရထားက၉နာရီမွဆိုက္အခုမွ၈နာရီငါကသြားထိုင္ေစာင့္ေနရမွာလားdထမင္းၾကမ္းေတာင္ပါးစပ္ထဲမထည့္ရေသးဘူးကြ"
"အို...မရဘူးအခုသြား သားငယ္အေၾကာင္းသိတယ္မွတ္လား စိတ္ေကာက္ရင္ေတာ္ပဲေခ်ာ့ ရထားကေစာရင္ေစာမွာပဲ
က်ဳပ္ႏြားလွည္းထုတ္ထားတယ္သြားေတာ့ဗိုက္ဆာရင္လမ္းမွာတစ္ခုခုဝင္စားလိုက္"
"ေအးေအးသြားၿပီ မင္း သမီးကိုလဲအခန္းျပင္ထုတ္ေပးလိုက္ပါဉီးကြာ ထမင္းလဲမစားဘူး"
"က်ဳပ္သိပါတယ္ သြားသြား"
ေယာက်ာ္း ျဖစ္သူသြားမွသမီးျဖစ္သူအခန္းကိုသြားကာ
"သမီးသူသူထက္ အေမေကာင္းသမီးဘဝေကာင္းစားေအာင္စီစဥ္ေပးတာကို ဘာလို႔အဲ့ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားကိုမလဲ ေမာင္လင္းညိုနဲ႕သာယူရင္ညည္းလဲသူႀကီးကေတာ္ျဖစ္ၿပီ..
ၿပီးေတာ့သူတိုဆီလယ္ကြက္ေတြအလည္းအမ်ားႀကီး ညည္းသူနဲ႕သာယူရင္ဘာမွလုပ္စရာေတာင္မလိုဘူး"
"သမီးတို႔လည္း သူ႕ေလာက္မခ်မ္းသာေပမယ့္အထိုက္အေလွ်ာက္ေတာ့ရွိတာပဲေလ သမီးကိုေအာင္ကိုဘဲခ်စ္တယ္ကိုေအာင္နဲ႕ပဲလက္ထက္မယ္ မခ်စ္မႏွစ္သက္တဲ့လူကိုယူၿပီးခ်မ္းသာလဲသမီးမွမေပ်ာ္တာ"
"ေတာ္ၿပီသူသူထက္ ညည္းကစကားေကာင္းေကာင္းေျပာလို႔မရဘူး ဒီပတ္စေနေမာင္လင္းညိုနဲ႕ေစ့စပ္ရမယ္ ဒါပဲ"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ဉီးထြန္းေမာင္ရထားဘူတာေရာက္ေတာ့သားျဖစ္သူကိုေစာင့္ဉီးမည္ဟုထင္ထားေသာ္လည္းငုတ္ထိုင္ကာမ်က္ႏွာဆူပုတ္ေနေသာ္ေၾကာင့္ အိမ္ေရာက္မိန္းမျဖစ္သူေျပာခံေတာ့မည္ကိုသိလိုက္သည္။
"သားငယ္ အဘေနာက္က်သြားတယ္သားစာထဲမွာေရးထားေတာ့၉နာရီမွ ရထားဆိုက္မွာဆို"
မိမိအားစကားေျပခါေနသည့္အဘကိုစကားမေျပာဘဲစိတ္ေကာက္ေနလိုက္သည္။
"သားငယ္ အဘကိုစိတ္ဆိုးေနတာလား အဘလဲအိမ္ကေနဘာမွမစားလိုက္လမ္းမွာမုန့္ဟင္းခါးဝယ္စားေနလို႔ပါကြယ္"
"သားစာထဲမွာေရးထားတာက၉နာရီထက္ေစာေစာမယ္လို႔ေျပာတာေလ ၿပီးပင္ပန္းေနၿပီနားခ်င္ေနၿပီ အဲ့တာေၾကာင္စိတ္ေကာက္တာ အဘကိုစိတ္ေကာက္တာမဟုတ္ဘူး"
"အဘကိုစိတ္ေကာက္တာမဟုတ္လို႔ေတာ္ေသးသားစိတ္ေကာက္တာကိုေၾကာက္လြန္းလို႔ပါ သားေစာင့္ေနရတာသားအေမကိုသြားမေျပာနဲ႕ေနာ္ အခုေတာ့သြားမယ္"
"ဟုတ္ကဲ့အဘ သားအိပ္ခ်င္ေနၿပီ"
သူ႕ထက္သာတကယ္ပင္အိပ္ခ်င္ေနၿပီရထားေပၚမွာအိပ္ဖို႔ၾကေတာ့ေစ်းသည္ေတြရဲ႕အသံေၾကာင့္အိပ္မယ္ႀကံတိုင္းအိပ္မေပ်ာ္႐ြာလမ္းကအေတာ္ၾကမ္း႐ြံေတြေၾကာင့္ခပ္ျဖည္းျဖည္းေမာင္းေနရသည္။ ေတြးေနတုန္းမၾကာလိုက္ကပ္သြားႏြားလွည္း...
"အဘဘာျဖစ္တာလဲ ဘာလို႔ႏြားေတြကဆက္မသြားတာလဲ"
"ဘီးက႐ႊံ႕ထဲနစ္သြားတာ"
အဘကကိုယ့္ေမးတာကိုေျဖၿပီးတာနဲ႕ေအာက္သို႔ဆင္းသြားသည္။သူ႕ထက္သာတကယ္ပင္စိတ္ရႈပ္သြားသည္။သူ႐ႊံ႕ထဲကိုမဆင္းခ်င္႐ြံတယ္
"ဉီးေလးဘီးနစ္သြားတာလား ကြၽန္ေတာ္တြန္းေပးမယ္ေလ"
ထိုစဥ္မိမိသို႔နားကိုေရာက္လာေသာအမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္အရပ္ခပ္ျမင့္ျမင့္ခႏၶာကိုယ္ကခပ္ေတာင့္ေတာင့္ ႏွင့္တိုက္ပုံအက်ီင္အျပာႏုႏုႏွင့္ပုဆိုးကိုဝတ္ဆင္ထားမ်က္ႏွာအခ်ိဳးအစားကိုၾကည့္မိေတာ့ ခပ္ဝိုင္းဝိုင္းမ်က္လုံးႏွင့္ခြၽန္ထက္ေသာႏွာတံႏွင့္အေတာ္ၾကည့္ေကာင္းေသာထိုလူ ဆံပင္မ်ားဆီအၾကည့္ေရာက္သြားကိုယ့္ကိုငယ္ငယ္ေက်ာင္းသြားအေမအုန္းဆီလိမ္းေပးလိုက္သလို႐ႊဲနစ္ကာဆံပင္ကိုေဘးသို႔ခြဲထားကာေရွ႕သို႔ဆံပင္တစ္ေခ်ာင္းကေရွ႕သို႔ခ်ထားေသးသည္။ခပ္တိုးတိုးရီမိလိုက္သည္မိမိရီသံကိုၾကားသည္ထင္ကိုယ့္ကိုၾကည့္လာေသာခပ္စူးစူးအၾကည့္ေၾကာင္မ်က္ႏွာအလ်င္အျမန္လႊဲလိုက္သည္။
"ဟုတ္တယ္ ေမာင္လင္းညိုေရ ကူပါဉီး"
"အဘသားဆင္းရမွာလား မဆင္းခ်င္ဘူးေနာ္"
"မင္းမဆင္းလို႔ရမလား ငါတို႔တြန္းလိုက္လို႔လွည္းထြက္သြားရင္မင္းပဲဒုကၡေရာက္မွာ ေျခေထာက္႐ႊံ႕ေပခံမလားမ်က္ႏွာပါေပခံမလား"
ကိုယ္နဲ႕လည္းမသိဘဲလာေျပာေနေသာလူရဲ႕မ်က္ႏွာကုပ္ဆြဲခ်င္လာသည္။
"ဟုတ္တယ္ေလ သားငယ္ရယ္သားမဆင္းလို႔လွည္းထြက္သြားရင္သားပဲထိခိုက္မွာေလဆင္းလိုက္ေနာ္"
"အဲ့ဒါဉီးေလးသားလား မထင္ရဘူးေနာ္႐ႊံတတ္လိုက္ပုံမ်ား"
"႐ႊံ႕က႐ႊံစရာေကာင္း႐ႊံတာဘာျဖစ္လဲခင္ဗ်ားဘာမို႔လို႔ကြၽန္ေတာ့္ကိုေျပာေနတာလဲ"
"သားငယ္အဲ့လိုမေျပာရဘူးေလ ေမာင္လင္းညိုဉီးေလးကပဲသားအစားေတာင္းပန္ပါတယ္ကြယ္ ၿမိဳ႕မွေနတာၾကာေတာ့ဒီလိုျဖစ္ေနတာပါ"
"ရပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔အခုအရင္တြန္းရေအာင္ ေအာက္ကိုဆင္းပါၿမိဳ႕ႀကီးသား"
သူ႕ထက္သာလွည္းေပၚကသာေဆာင့္ေဆာင့္ေအာင့္ေအာင့္ဆင္းလိုက္သည္နဲ႕ထိေတြ႕လိုက္႐ႊံ႕ေတြေၾကာင့္ေျခေခ်ာင္းေတြကိုသာကုပ္ထားမိလိုက္တယ္
အခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကာၿပီးလင္းညိုတြန္း၍ၿပီးသြားေၾကာင့္အေနာက္ကိုလွည့္ေတာ့မတ္တပ္ႀကီးအိပ္ငိုက္ေနေသာၿမိဳ႕ႀကီးသား
"သားငယ္သြားမယ္ေလလွည္းေပၚတက္ေတာ့ေမာင္လင္းညို႔ေရေက်းဇူးပါပဲကြယ္အခုမွေမးရဉီးမယ္ဘယ္သြားမလို႔ အက်ီင္ေတြလဲေပက်န္ကုန္ၿပီ"
"ဟိုဘက္႐ြာကအလ်ႉဖိတ္ထားလို႔ေလ"
"အားနာလိုက္တာကြာ ဒီလိုမွန္းသိမလုပ္ခိုင္းပါဘူး"
"မဟုတ္တာပဲ ရပါတယ္ကြၽန္ေတာ္အိမ္မွာအဝတ္ျပန္လဲလိုက္ပါမယ္"
"အဘသြားမယ္ေလ ဒီမွာတစ္ကိုယ္လုံးယားေနၿပီ အိပ္လည္းအိပ္ခ်င္ေနၿပီ"
စကားေျပာေနတာလူလိုမသိဘဲ့ဝင္ေျပာေသာထိုေကာင္ေလးရဲ႕ေခါင္းပိတ္ထုလိုက္ခ်င္သည္။
"ေအးပါ သားငယ္ရယ္ ေမာင္လင္းညိုဉီးေလးတို႔နဲ႕လိုက္ခဲ့ေလ မင္းအိပ္နဲ႕လမ္းႀကဳံတာပဲ"
လွည္းေပၚကၿမိဳ႕ႀကီးသားအေျခအေနကိုၾကည့္မိေတာ့ကိုယ့္လိုက္မည္ကိုမေခၚခ်င္ေသာပုံေၾကာင့္
"ကြၽန္ေတာ္လိုက္မယ္ဉီးေလး"
"ေအးေအးတက္"
လွည္းေပၚတက္လိုက္တာနဲ႕မိမိကိုမ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထိုးၿပီးဟိုဘက္လွည့္သြားသည္။မိမိထက္ေတာ့အေတာ္ငယ္မည္ျဖဴစြတ္စြတ္အသားေရကေနပူထဲမွာရပ္ခဲ့ရေၾကာင့္နီရဲလွ်က္အစ္မျဖစ္သူကအသားညိုၿပီးထိုေကာင္ေတာ္ေတာ္ျဖဴသည္။ကိုယ္ဘက္လွည့္လာကာဘာၾကည့္ေနတာလဲပါးစပ္လႈပ္ယုံသာေျပာကာႏႈမ္းကိုကိုက္ျပသည္။ကေလးဆန္ေသာအျပဳအမူေၾကာင့္တစ္ခ်က္ၿပဳံးမိလိုက္တယ္....
"ေက်းဇူးပါ ဉီးေလး ဒါနဲ႕သူသူထက္ိုေဒၚေလးအခန္းထဲပိတ္ထားတယ္ဆို "
"ေအးေလ သူမင္းအေဒၚေပါ့ဟိုဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားနဲ႕ထြက္ေျပးမွာဆိုးလို႔မင္းအေဒၚကိုလဲေျပာလို႔မရပါဘူးကြာ ဒါဆိုဉီးေလးတို႔သြားၿပီ မင္းအေဖကိုလည္းေနာက္ေန႕မွေတြ႕မယ္လို႔ေျပာလိုက္ပါဉီး"
"ဟုတ္ကဲ့ပါဂ႐ုစိုက္သြားပါ"
ဟိုလူနဲ႕အဘနဲ႕ေျပာေနေသာစကားမ်ားေၾကာင့္အစ္မျဖစ္သူကိုစိတ္ပူသြားသည္။
"အဘမမကိုအေမကဘာလို႔အခန္းထဲပိတ္ထားတာလဲဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ"
"အိမ္ေရာက္မွ မင္းအေမကိုသာေမးၾကည့္"
အိမ္ေရာက္မွအေမကိုေမးမယ္လို႔သာေတြးလိုက္သည္။
~~~~~~~~~~~~~~~~
၁.၉.၂၃(ေသာၾကာ) ၈:၁၉ မိနစ္
ဖတ္ေပးတဲ့တစ္ေယာက္ခ်င္းဆီကိုေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္💓