-Ramen
Nike's pov
Nakaupo kami ngayon sa hagdan, nagbibilang ng mga kotseng dumadaan. Umaga lang kasi ang klase namin, may meeting daw kaya hindi na kami pinabalik sa school pero kami nandito pa rin, hindi pa nakakauwi simula nung uwian.
Namangha talaga ako sa ipinakita niya kagabi, hindi ko mapigilan na matuwa dahil nanalo siya. Kahit na late na kami sa aming pupuntahan ay nagawa pa rin naming ihatid ang idedeliver ko.
"Ang galing mo! Paano mo nagawa yun? Bukod kay Cherry Blossom, ngayon lang uli ako nakakita ng babaeng nakikipagkarera!"Sigaw ko dahil sa pagkamangha.
"Marunong ka pala?"
"Yeh. Pero hindi masyado"
"Sinong nagturo sayo?"I asked.
"My brother. Katulad mo rin siya"She remarked.
"Ang cool! Baka Vans ko yan!" Akbay ko sa kaniya. "Pwede ba kitang makita kung paano ka magmaneho? But this time we will drive on the road!"Mukhang nagulat siya sa sinabi ko.
"D-don't worry! I'm next to you, if you can't handle it. Let's switch seats"May pag-aalinlangan pa ito pero kalaunan ay pumayag din.
"Do you think we're safe?"Tanong niya sa akin na halata sa mukha ang kaba.
"Yes! I trust you!"I smiled.
Binuhay niya na ang makina at unti unti namang umalis ang kotse ko sa kung saan kami nakapwesto, hahayaan ko na siya kung saan niya ako gustong dalhin.
"I'm just watching you, don't be scared"
Pinagmasdan ko siyang magmaneho, bawat galaw niya ay siyang nagpapangiti sa akin. I guess her brother is a good racer, I have a strong hunch that he's not just a good racer.
"WOOOOAAAHHHHH!!!"Hiyaw ko.
"I feel like I want to drive all the time!"Mukhang enjoy na enjoy siya.
"Just keep going Vans"
"Tabi! Dadaan ang magaling na racer!"Sigaw ko.
"Baliw"Tawa niya at hinampas pa ako.
"YOOOWWWWW! Safe mo pa magmaneho kaysa sa ak---"
Napahinto ako sa paghiyaw nang mapansin na red light pala.
"VANS! STOP!"Malakas na sigaw ko.
Muntik pa akong mauntog dahil sa pagpreno niya, mabuti na lang talaga at nakapreno siya pero...Gulo naman ang napasok namin.
"Ibababa ko ba?"Tanong niya, tumango naman ako.
"Hindi ba kayo nag-iingat?! Tignan niyo ang ginawa niyo sa likuran ng kotse ko!"Turo ng matandang babae, pareho kaming sumilip ni Vans.
"Sorry, ma'am"
"Wala ba kayong mga mata? Kita niyo naman na nakatigil ang lahat ng kotse!"Tumingin ako sa gilid namin, nagtitinginan na pala sa amin ang mga tao.
"Bakit kailangang mapunta sa ganito"Bulong ko.
"Gagawan po namin ng paraan, ma'am"Wika ni Vans.
"Mga kabataan talaga ngayon! May ipapaayos ba kayo niyan?!"
"Paano na?"She whispered.
"May alam po ako! Libre lang!"Ito na lang ang paraan.
-
"Uncle sige na!" Pagmamakaawa ko. "Baka ipakulong pa kami"
"Hindi naman kayo makukulong 17 pa lang kayo"
"Please! Manager!"
"Alam niyo naman na delikado bakit doon pa kayo sa kalsada?!"
"Shhhhh, UNCLE. Mamaya mo na ako sermonan"
"Kasalanan ko po"
"Vans, wala kang kasalanan"
"Hmmm basta mag-uusap tayo mamaya"Turo sa akin ni Uncle.
"I'm so sorry Nike, hindi ko kasi napansin"Lapit niya sa akin.
"It's okay Vans. Ako naman ang may kasalanan eh, nagpumilit ako"
"Kahit na, may kasalanan din naman ako"
"Kung ayaw mo magpatalo, pareho tayong ma
y kasalanan"Tapik ko sa balikat niya.
"Uhhh. Pwede ko ba mahiram mamaya ang kotse mo?"
"Bakit?! Anong gagawin mo? Baka nakakalimutan mo na muntik na tayo maaksidente kung hindi ka pa nagpreno"
"I know but somehow it makes me happy,"
"Happy?"
"Yeah."
"If that's what you really want then go ahead, always remember that it's not just a normal car." I reminded. "The car key is in my bag"
"Thanks"
"Be careful"Iniwan ko siya doon para lumabas muna, hindi pa naman tapos si Uncle sa ginagawa niya eh. Babalik na lang ako kapag hinanap niya na ako.
That girl is amazing, i can't believe he beat Sunday. Iba siya, iba siya sa lahat. Gusto ko pa siya makilala at maging kaibigan, close friend kumbaga.
Ayon matapos ang sermon sa akin ni Uncle Riku ay umalis na kami sa shop dahil ang ingay niya, ako lang naman dapat aalis pero hinila ko si Vans
"Sorry uli ah"
"Parang 'yon lang"
"Kahit na"
"Ayan hindi ka na naman papatalo"Tusok ko sa tagiliran niya na ikinaatras naman niya.
"Ano ba!"
"Gusto mong kumain muna?"Tanong ko sa kaniya.
"Sige ba! Where?"
"May alam ako!"Hila ko sa kaniya.
"Tayka!"
-
"Oh ano, masarap ba?"Tanong ko.
"Yummy!" Napangiti ako habang nakatingin sa kaniya, puno ng ramen itong bunganga niya, para na siyang siopao. "Parang magiging paborito ko na toh!"
"Madalas ako dito kapag walang pasok" Wika ko. "Alam mo..."
"Hmmm?"
"Ikaw pa lang ang unang babae I mean kaibigan na dinala ko dito"
"Weh? Girlfriend wala ka 'non?"Saad niya kaya nasamid ako.
"Tubig"
"Oh"Abot niya.
"Wala akong oras para diyan saka isa pa kung gugustuhin ko man magkaroon ng girlfriend ay marami akong fans na pagpipilian" Paliwanag ko. "Pero....Wala akong balak"Dugtong ko.
"Ah ganon?"
"Tsaka nga pala bukas na lang kita tuturuan sa school,"
"No problem!"
"Parang mas gusto mo na lang kaharap yang ramen kaysa sa akin ah?"Biro ko.
"Bariwjwj! Thiksnsnzm ramnnnn is relll gdksksn"Napahalakhak ako ng malakas dahil sa kaniya.
"Ano?! Lunukin mo nga muna yan!"
"I said, this ramen is really good"
"AHHHH"
"Stop laughing, idiot"
"Sorry naman" Sambit ko at sumubo na din. "Punta tayo dito kapag walang pasok, libre ko"Kindat ko sa kaniya.
"I like that"
Iba sa pakiramdam kapag siya ang kasama, parang ayaw ko na umalis sa tabi niya. Napapasaya niya ako gaya ng ginagawa ng dati kong kaibigan.
Kamusta na kaya siya? Naaalala pa ba niya ako? Babalik pa ba siya? Miss ko na siya.
Pagkatapos ng masamang nangyari sa kaniya ay lagi ko na lang sinisisi ang sarili ko, kasi kung hindi dahil sa akin hindi kami nagkalayo. Edi sana magkasama pa rin kami.
"Hoi"
Nangako siya sa akin na babalik siya, kaya alam kong tutuparin niya 'yon.
"Pangako, babalik ako."
Babalik siya.
"Nike"
"Babalik siya..."
"Nike"
"H-huh?"
"Anong sinasabi mong babalik siya? Who?"
"H-huh? N-nothing"
"May problema ba? Nakain ka lang ng ramen tulala ka na diyan"
"Sorry"
"It's okay! Let's go? Baka hanap na tayo ni manager" Tayo niya kaya tumayo na din ako. "At baka pagalitan pa! You pulled me out"
"Don't worry, he won't scold you. Ako lang"
"Pareho tayo"Sagot niya at naunang lumakad palabas, sumunod kaagad ako.
-
"I hope you accept my offer"Wika ng mayaman na matandang lalaki na kasalukuyang kausap si Kaori.
"I will"
"You're the only one we know who's very good at calligraphy"May kasamang puri na sabi nito.
"I'll accept it wholeheartedly"
"This is your order, Mr.Takahashi"Sulpot ni Jay sabay lapag ng pagkain sa mesa.
"I brought you someone who's good at calligraphy"
"Oh?"
*Phone's ringing*
"Excuse."
Habang tahimik na nakaupo si Kaori ay inilapit ni Jay ang kaniyang bibig sa tainga ni Kaori para bumulong.
"Kilala mo siya?"
"Of course I'm his client, are you stupid?"
"Ang sakit mo magsalita, sana madapa ka mamaya coarse hair"
"What did you say?! Hmmm! Sana malugi ka king kong!"Naiinis na sagot niya sabay kuha sa pagkain ni Mr.Takahashi.
"Pangit! Para kay Mr.Takahashi yan"
"Tumahimik ka gorilla!"
"Tomboy!"
"Idiot!"
"You...."
"Talkative insect!"
"Useless AI racer!"
"Wala ka pa sa kalinkingan ko"
"Fvck you!"Sabay na sabi nila at parehong tinalikuran ang isa't isa.
-
"Bakit ganiyan ang mukha mo, Vans?"Vans's mom asked.
"Why?"
"Parang wala kang gana and you look lethargic, are you okay?"May pag-aalala sa boses nito.
"Wala po, busog lang ako"Tugon niya at sinuklian lang ng matipid na ngiti ang kaniyang ina.
"So how are you? Kamusta ka naman sa school?"
"Okay naman po, may kaibigan na ako"
"Good to hear! Girl or boy?"
"Boy"
"That's good"
Akala ko talaga magiging ganito na lang siya habang buhay, but nagkamali ako. She just need a friend, a friend who will make her happy.
"Mom?"
"Sorry"
"Are you okay? What's the matter?"
"Nothing."
"Oh?"
Kung sino man ang kaibigan na sinasabi niya, thankyou. Gusto kitang makilala balang araw.
*Sigh*
Ofra itong anak mo, lumalaki na nga talaga.
"Wag po kayong mag-alala sa akin mom, kaya ko ang sarili ko" Ani Vans. "Daddy's always by my side"
"Yeah"