"မမေလးအ႐ွင္"
"ဟင္!..ဟင္ ေျပာေလ"
"သခင္မႀကီးေခၚခိုင္းလိုက္လို႔"
လက္ထဲက ဖုန္းေလးကို ရင္ခုန္မူေတြျပင္းထန္စြာနဲ႔ ရင္ခြင္ထဲ
ထည့္ဝွက္ထားကာ ၾကည္ႏူးရိပ္အျပံဳးမ်ားက ယွက္ေျပး၍ ပါး
ခ်ိဳင့္ေလးမ်ားပင္ ေပၚကာျပံဳးေယာင္သန္းလို႔ ရင္ခုန္မူႏႈန္းက
ႏိႈင္းဆ၍ပင္မရနိင္ေအာင္ တဒိတ္ဒိတ္ျမည္သံေပးေနတာ
ေၾကာင့္ ရင္ဘတ္ႀကီးေတာင္ေပါက္ကြဲထြက္ေတာ့မည္အ
လား။
မယံုၾကည္နိင္စရာေကာင္းလွသည္က အမိန္႔ကသူကိုခ်စ္တယ္
တဲ့ေလ...။ သူ႔လို သာမာန္ေကာင္ေလးတေယာက္၊ အလွအပ
မျပင္တတ္ပဲ သမာ႐ိုးက် အက်ီအဝတ္အစားကိုသာဝတ္ဆင္
ၿပီး ႏြမ္းဖတ္ဖတ္ အေနအထားနဲ႔အတူ ဟန္ေဆာင္မူေတြၾကား
ေနေနရတဲ့ သူကိုမွေလ။
အမိန္႔ ေနမေကာင္းျဖစ္သြားတဲ့အခ်ိန္ ေခါင္းကိုမ်ားထိခိုက္မိ
သြားေလေရာ့သလား။
ဒါဟာ ျဖစ္သင့္လားမျဖစ္သင့္ဘူးလားမေတြးမိေလာက္ေအာင္
အံ့ျသျခင္းနဲ႔အတူ ရင္ခုန္သြားရေလသည္မွာ လိမ္ညာစရာပင္
မ႐ွိ။
သို႔ေပမဲ့ ထိုခဏတာအိမ္မက္ေလးဟာ ၿဖိဳခြင္းခံလိုက္ရသလို
ဖုန္းကို အသာအယာခ်ကာ သခင္မႀကီးရဲ႕အခန္းသို႔ ႐ို႔က်ိဳးစြာ
႐ိုး ခပ္သုတ္သုတ္ေလး ဝင္သြားလိုက္ပါ၏။
"ထိုင္ေလ...အ႐ွင္"
႐ိုး ေခါင္းေလးသာၿငိမ့္ျပလိုက္ၿပီး ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေအးစက္
ေနတဲ့အထိအေတြ႔ၾကားထဲက လက္ႏွစ္ဖက္အခ်င္းခ်င္းပြတ္
သပ္ရင္း ေႏြးေထြးမူကို ႐ွာေဖြေနမိပါ၏။
"အမိန္႔ေကာ...ဘယ္သြားလဲ"
"မ...မသိဘူး ဘြား"
"ဟင္းးး...ခက္တာပဲ..အမိန္႔က ေနမေကာင္းျဖစ္ရင္လြယ္
လြယ္နဲ႔မေပ်ာက္ဘူး...ကိ္ုယ္ပူ႐ွိန္ေတာ့႐ွိေနဦးမွာပဲ..ဘယ္
သြားမယ္ေကာေျပာသြားေသးလား"
တကယ္ႀကီးအခက္ေတြ႔ေနရတာက ႐ိုးပါ။ အမိန္႔လိုလူက
ဘယ္တုန္းက မွာၾကားၿပီးသြားဖူးလို႔လဲ၊ ဒီအိမ္ကလူေတြကို
ေတာင္မေျပာတာ ႐ိုးလိုလူကိုေျပာပါ့မလား။
"မ...မသိဘူး"
"နင္မလဲ..ေမးလိုက္ရင္ မသိဘူးခ်ည္းပဲ...နင္သိတာဘာ႐ွိ
လဲ...ကိုယ့္ေဘးနားအိပ္သြားတဲ့သူကိုေတာင္ ထသြားခ်ိန္
ေလးေတာင္မသိဘူးဆိုေတာ့"
"သမီးႀကီး...အျပင္ထြက္ေန..ေမေမသူနဲ႔စကားခဏေျပာစ
ရာ႐ွိလို႔"
ေဒၚျမတ္ပန္းရံုက ႐ိုးကို ျပစ္တင္တဲ့စကားေတြနဲ႔သာ ထိုးႏွက္
ဲၿပီးေျပာလိုက္တာေၾကာင့္ ႐ိုးေခါင္းငံု႔ေနရံုမွအပ မတတ္နိင္ေခ်။ ညက အမိန္႔ကို ကိုယ္ပူသက္သာလားလို႔
ထထၾကည့္ရတာတမ်ိဳး၊ မိခင္ႏွင့္ကေလးေစာင့္ေ႐ွာက္ေရးအ
မိန္႔ကိုလုပ္ေနရတာတမ်ိဳးနဲ႔ စိတ္ကို ဒုန္းဒုန္းခ်တဲ့အထိမအိပ္
နိင္...အေရးထဲ အမိန္႔မ်ား ရင္ဘတ္ကိုညႇစ္လိုက္ရင္ ဘာမွမ
႐ွိေလတဲ့ ရင္သားတေနရာစီမွာ ေဖာ့ခြက္ေတြသာ႐ွိေနမည္ကို
သိသြားမွာဆိုတာကတေၾကာင္းမို႔ စိတ္ေျဖာင့္ေအာင္ေတာင္မ
အိပ္နိင္ခဲ့။
႐ိုးလည္း ျဖစ္နိင္ရင္ မလံုမလဲေနေနရတဲ့ဘဝႀကီးက လြတ္
ေျမာက္ခ်င္ပါၿပီ။
ၾကားရေလာက္တဲ့သက္ျပင္းခ်သံနဲ႔အတူ ေဒၚျမတ္ပန္းရံုက
သခင္မႀကီးရဲ႕စကားတခြန္းဆိုတစ္ခြန္းနဲ႔အညီနာခံစြာ ႐ိုးကို
မခ်ိဳမခ်ဥ္အၾကည့္နဲ႔ၾကည့္ပီး အခန္းအျပင္သို႔ထြက္သြားကာ
တံခါးပိတ္ေပးသြားေလသည္။
"အမိန္နဲ႔ အဆင္ေျပတယ္မလား"
"ဟုတ္ ေျပပါတယ္ဘြား"
ဟု ႐ိုး ခပ္လြယ္လြယ္လူႀကီးစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ေျပာလိုက္
ေပမဲ့ အမိန္႔ရဲ႕စိတ္ကေကာင္းတစ္လွည့္ဆိုးတစ္လွည့္ဆိုတာ
ကိုေတာ့ ႐ိုးတကူးတကမေျပာခ်င္၊ သူ႔ေျမးအေၾကာင္းသူပဲအ
သိဆံုးေနမွာပင္။
"အမိန္႔အေပၚမွာ အစစအရာရာသည္းခံၿပီးအနစ္နာခံေပးခဲ့
လို႔ ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္ကြယ္"
ဒီ..ဒီစကားႀကီးက ဘယ္လိုအဓိပၸါယ္ႀကီးလဲဟုေတြးရေလာက္
တဲ့အထိ ႐ိုးရဲ႕အေတြးအာရံုထဲ ေနရာယူသြားမိကာ ေၾကာင္
အအပင္ျဖစ္သြားရေလ၏။
"ဒီတစ္ပတ္ထဲမွာ အမိန္႔နဲ႔ကြာ႐ွင္းခြင့္ရၿပီး ဒီအိမ္ကေနထြက္
သြားလို႔ရေတာ့မွာပါ....ဘယ္လိုလဲမေပ်ာ္ဘူးလား"
သခင္မႀကီးက ဥာဏ္ေကာင္းၿပီးပါးနပ္လိုက္တာမွ အသက္
သာႀကီးသြားမယ္...ထက္ျမက္ေနတုန္းပင္။ သူ႔ကိုလည္းပါး
ပါးေလးနဲ႔ ႏွင္ခ်လိုက္တာမ်ား စကားေတြကသိပ္ကိုလွလြန္း
၏။
႐ိုးမွာေတာ့ အံ့ျသရင္းႏွင့္ပင္ ဘာစကားမွထြက္မလာမိတာနဲ႔
အတူ ငိုပစ္ခ်င္မိေလာက္ေအာင္ ရင္ထဲခံစားေနၿပီဆိုတာကို
မနည္းထိန္းခ်ဳပ္ထားရင္း ခက္ခဲေနေခ်ၿပီ။
"ေျမးကိုၾကည့္ရတာ ေပ်ာ္လြန္းလို႔စကားေတာင္မေျပာနိင္
ေတာ့ဘူးထင္တယ္....ေျမးေလးဒီအိမ္ကထြက္သြားရင္
လည္း ဘြားကမခက္ခဲေအာင္ ေပးဦးမွာပါ"
"အဲ့ဒါေတြ...အဲ့ဒါေတြကို မလိုခ်င္ပါဘူး၊ အမိန္႔ကေကာလက္
ခံၿပီတဲ့လား"
"ေျမးရယ္..လက္မခံစရာ႐ွိလား၊ အမိန္႔က ကြာ႐ွင္းခ်င္ပါ
တယ္လို႔အတင္းပူဆာေသာင္းက်န္းခဲ့တာမွတ္မိတယ္မလား
အမိန္႔ကသူေျပာတဲ့စကားကို သူတည္တယ္၊ လြယ္လြယ္ေျပာ
တတ္လုပ္ကိုင္တတ္တဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္မဟုတ္ဘူးေလ
ၿပီးေတာ့ အခုလိုဟန္ေဆာင္ေနတာေတြ ၾကာလာရင္မဖံုးနိင္
မဖိနိင္ေတြျဖစ္လာရင္ ျပသနာေတြကမီးခိုးႂကြက္ေလ်ွာက္ျဖစ္
လာလိမ့္မယ္...အဓိက အမိန္႔၊ အမိန္႔က သိပ္ကိုဆိုးသြမ္း
လြန္းေတာ့ ညတြင္းခ်င္း ပဲရစ္ကိုေတာင္ျပန္ေျပးမွာစိုးရိမ္ရ
တယ္"
"ဒါဆို...ဒါဆို ဒီအပတ္ထဲ ႐ိုး...႐ိုးျပန္ရေတာ့မွာေပါ့ေနာ္"
မလိမ္ခ်င္...အေမးစကားတစ္ခြန္းမွာတင္ ငိုသံေတြေႏွာလို႔
မ်က္ရည္ေတြပင္ဝဲေနေခ်ၿပီ။ ေလာေလာလတ္လတ္ အမိန္႔
ဆီက ခ်စ္တယ္စကားေလးၾကားရလို႔ ရင္ခုန္လြန္းေနတဲ့ႏွလံုး
သားကို ေသရာပါမြန္းၾကပ္ေအာင္အေသသတ္လိုက္ေလေရာ
သလား။
သခင္မႀကီးမွာေတာ့ မ်က္ႏွာကပကတိတည္ၿငိမ္ေအးေဆး
၍ ၿငိမ္သက္လြန္းတဲ့ ေရေသကန္ေရျပင္လို ေလေျပေအးေအး
ေလးႏွင့္ အျပံဳးၿငိမ္ၿငိမ္ေလးႏွင့္ ျပံဳးျပကာ ႐ိုးရဲ႕လက္ကိုဆုပ္
ကိုင္ၿပီး အားေပးေနေလၿပီ။
"ေျမးေလးရဲ႕ ေက်းဇူးကို ဘြားတို႔က ဒီတစ္သက္ေမ့မယ္မ
ထင္ပါဘူး...အမိန္႔က ဘြားတို႔မ်ိဳး႐ိုးရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေယာက်္ား
ေလးမ်ိဳးဆက္မို႔ ဘြားတို႔အေနနဲ႔နည္းနည္းေလးမွအထိခိုက္မ
ခံနိင္ဘူး..ထိခိုက္လာခဲ့တဲ့သူ႐ွိရင္လည္း ဘြားကမရရေအာင္
ကို ဖယ္႐ွားပစ္မွာ...အမိန္႔ စိတ္နာက်င္သြားတာမ်ိဳးကိုမလို
လားဘူး...ဒါမို႔ လည္းအခုလိုေတြ ဘြားကလုပ္ခဲ့ရတာ"
"ဘြား...ေျပာခ်င္တာက"
"ဟင္းး ေျမးေလးလည္းသိသင့္သေလာက္သိၿပီးေနမွာပါ၊ ဘြားတို႔မ်ိဳး႐ိုးအတြက္ အမိန္႔ကေနာက္ဆံုးေကာက္႐ိုးတစ္
မ်ွင္...ဒါေၾကာင့္မို႔ အမိန္႔ကိုဘြားတို႔ကအရမ္းခ်စ္ၿပီးအလို
လိုက္တယ္...ငယ္ရြယ္လြန္းေသးတဲ့ အမိန္႔ရဲ႕စိတ္ထဲ ဒီက်ိန္
စာႀကီးက တကယ္႐ွိေနတာလို႔ မထင္သြားေစခ်င္လို႔ ဆုလဲ့
ေလးရဲ႕ အေမဆံုးသြားတာေတာင္ မေသေသးသလို အမိန္႔ရဲ႕
ေ႐ွ႕ဟန္ေဆာင္ခိုင္းခဲ့မိတာ...အခုဆို အမိန္႔ကယံုၾကည္သြား
ၿပီ..ကြာ႐ွင္းၿပီးရင္ အမိန္႔ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔အတြက္
လိုက္ဖက္မဲ့မိန္းကေလးနဲ႔ျမစ္ေယာက်္ားေလးေမြးဖြားနိင္
ေအာင္ စီစဥ္ရမွာပဲ...
ဒီတစ္ခါေတာ့ အဆင္ေျပမွာပါ...အမိန္႔ကလည္း ေျမးေလး
ကို သံေယာဇဥ္မတြယ္ေတာ့ ပိုေကာင္းသြားတာေပါ့"
ဘြားရဲ႕ ႐ွင္းလင္းခ်က္က ႐ိုးအေပၚေတာ့ သိပ္ကိုရက္စက္
လြန္းပါ၏။ ပ်ံခါနီး ဌက္ကို အေတာင္ခ်ိဴးလိုက္သလိုမ်ိဳး ပံု
လဲက်ခ်င္သည့္စိတ္ကတားမရ။ ဘာတဲ့ သိတတ္လိုက္ပံုမ်ား
ကိုယ္အသားမနာဖို႔အတြက္ သူမ်ားအသားပဲ့က်ရင္ပဲ့က်ပေစ
ေပါ့ဆိုတဲ့ စိတ္မ်ိဳး၊ သခင္မႀကီးက အတၱသိပ္ကိုႀကီးတယ္ဆို
တာ မ်က္ျမင္လက္ေတြ႔ ႐ိုးျမင္ခဲ့ရေပသည္။
႐ိုးမွာေတာ့ ဘာေျပာတတ္မလဲ..ကိုယ္တိုင္ကငမြဲေတာသား၊
ဘယ္သူမျပဳမိမိမူ..ေရာ့ပတၱျမား...ေရာ့နဂါးလုပ္ၿပီး ဟန္
ေဆာင္ခဲ့တဲ့ဇာတ္လမ္းထဲ အလိုအလိုပါၾကံရာပါမို႔ ဇာတ္သိမ္း
မေကာင္းရင္ေတာင္ အထြန္႔တတ္လို႔ပင္မရတဲ့အေျခအေန။
မွန္ပါတယ္...ပိုက္ဆံနဲ႔ဆံုးျဖတ္ၾကတဲ့ဒီေနရာမွာ ၾကည္ျဖဴခဲ့
တာ ကိုယ္ရယ္မို႔ ၿငိမ္ၿပီးသာနားေထာင္ရင္းဆြံအေနမိသည္။
"ဒါဆို အထုတ္အပိုးေတြသိမ္းထားေတာ့ေျမး၊ အမိန္႔ကအစ
တည္းက ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္ထဲလက္မွတ္ထိုးၿပီးသား ဒါမို႔
အမိန္႔ရဲ႕အလစ္မွာ သြားရမွာဆိုေတာ့..ၿပီးရင္ အမိန္႔ကစကား
ေျပာရင္လည္း ခပ္တန္းတန္းပဲေနေပါ့...ဘာမွလိုက္ေလ်ာေန
စရာမလိုတာ..ကိုယ္က ေနာက္တစ္ပတ္ေနရင္ပဲသြားရေတာ့
မဲ့လူပဲ...မဟုတ္ဘူးလား"
"အမိန္႔ မသိေအာင္ ႐ိုးလုပ္မွာမို႔ စိတ္မပူပါနဲ႔ဘြား"
"အြန္းကြယ္...ေျမးေလး နားခ်င္ရင္သြားနားေတာ့ေလ..ဒါနဲ႔
အမိန္႔ျပန္လာရင္ ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္ပါ...ညကအတြက္လည္း
ဘြားကပဲေတာင္းပန္ပါတယ္...အမိန္႔နဲ႔ပတ္သက္ရင္ ဘြားက
ဘယ္သူကိုမွ အာရံုထဲမထည့္ထားလိုက္မိလို႔"
"ေတာင္း...ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"ေနာက္ခါမျဖစ္ေအာင္ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္...ဒီအိမ္ကမထြက္သြား
ခင္ထိ"
႐ိုး ျပံဳး၍သာျပံဳးျပေခါင္းၿငိမ့္ၿပီး အေနာက္ပင္လွည့္မၾကည္ရဲ
ေလာက္ေအာင္ ႐ိုးရဲ႕အခန္းထဲကိုသာ ဦးတည္သုတ္ေျခတင္
ရင္း အခန္းထဲေရာက္သည္ႏွင့္ စိတ္လြတ္ကိ္ုယ္လြတ္ အခန္း
ေထာင့္ေလး၌ က်ံဳ႕က်ံဳ႕ေလးထိုင္ကာ အသံတိတ္အားရ
ေအာင္ ငိုမိပါေတာ့၏။
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရက္စက္တဲ့ကံၾကမၼာလဲ၊ ဒီတစ္ခါေလး
ပဲ ခ်စ္မိတဲ့အခ်စ္က ဟန္ေဆာင္မ်က္ႏွာဖံုးမို႔ အခ်ိန္တန္အိမ္
ျပန္ရမယ္မွန္းသိရက္ ႐ိုးသိသိရက္နဲ႔ကို ပထမဆံုးခ်စ္မိသြား
ခဲ့မိတာ။
အမိန္႔ရဲ႕ ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားက လူခ်င္းကိုယ္တိုင္မေျပာရ
ေသးခင္မွာထိ ႐ိုးအသက္ပါသြားေတာ့မတတ္ ေနမထိထိုင္မရ
ရင္ခုန္လြန္းမိခဲ့သည္ပင္။
ဘယ္လိုအေျခအေနပဲလာလာ အမိန္႔အနားကိုကပ္ခြင့္႐ွိေန
ခြင့္က႐ိုးဆီမွာ႐ွိမေန၊ ကေလးေမြးနိင္ခြင့္ေတာင္မ႐ွိတဲ့ ႐ိုးလို
ႏံုအအေယာက်္ားတစ္ေယာက္က အမိန္႔လိုလူဆီကအခ်စ္ကို
ေမ်ွာ္လင့္ၿပီး ရင္ခုန္ရသတဲ့လား။
႐ူးလိုက္တာ သခြပ္႐ိုးရယ္...ဟိုက ေယာက်္ားတစ္ေယာက္
ဆိုတာသိသြားၾကည့္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ရြံ႐ွာမုန္းတီးသြား
မလဲ...သခင္မႀကီးမွန္တယ္...အားလံုးမသိခင္မွာ အမိန္႔ကို
ဆက္ခ်စ္ေနခြင့္မ႐ွိ....ျငင္းပယ္ရံုမွတစ္ပါး ႐ိုးမွာအင္အားပင္
မ႐ွိပါေတာ့။
ေမာင္က ႐ိုးရဲ႕ ပထမဆံုးနဲ႔မျဖစ္နိင္ဆံုး အခ်စ္အိမ္မက္တစ္ခု
ပါပဲ။
.............................
"က်ဳပ္မွာေတာ့ လိုက္႐ွာလိုက္ရတာ...ခင္ဗ်ားကေတာ့ဒီကို
ေရာက္ေနတာကိုး"
"........"
"က်ဳပ္ေျပာေနတာၾကားလား...ဘာလို႔ေစာက္ဖတ္မလုပ္တာ
လဲဟမ္!...ေသခ်င္ေနၿပီလား"
"ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေတာင္႐ိုင္းေနရတာလဲ၊ဘာလို႔ဒီေလာက္
ဆိုးေနရတာလဲ"
စကားေလးတစ္ခြန္း ျပန္မေျပာမိတာနဲ႔ အပင္ေရေလာင္းေန
တဲ့ လူကိုအတင္းဆြဲလြဲလုပ္...ကိုင္ေပါက္ေတာ့မတတ္ ဖြတ္
ဖြတ္ညက္ညက္ပင္ေၾကေလေတာ့မည္။ အခုခ်ိန္ကစ ေမာင္နဲ႔
မည္သို႔မ်ွ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္မိေအာင္ သူစိမ္းဆန္ဆန္ေနမိ
ေအာင္ ေနေနရတာက စကၠန္႔ေလးတခုမွာတင္ သိပ္ကိုပင္
ပန္းေနရၿပီ။
"က်ဳပ္ဘာသာ႐ိုင္းခ်င္႐ိုင္းမယ္...မ႐ိုင္းခ်င္မ႐ိုင္းဘူး...ခင္
ဗ်ားအပူမပါဘူး...ေျပာ...က်ဳပ္ကိုခ်စ္လား"
"........"
"ေျဖေလ!ေျပာ..က်ဳပ္စိတ္သိပ္႐ွည္တဲ့ေကာင္မဟုတ္ဘူး"
"ဟင့္အင္း"
"ဘာ!!"
"ကြာ႐ွင္းၾကေတာ့မဲ့ဟာကို ဘာေတြအပိုလုပ္ေနဦးမွာလဲအ
မိန္႔...ထပ္ၿပီးမေမးပါနဲ႔ေတာ့...ဟင့္"
"က်စ္!!ေတာက္စ္....ခင္ဗ်ားကိုသတ္မိေတာ့မယ္၊ ခင္ဗ်ား
ေစာက္ရမ္း သတၱိေတြ႐ွိေနတယ္ေပါ့...ဟမ္!ေဒၚ႐ွင္မႈန္းနံ႔သာ"
အံတႀကိတ္ႀကိတ္ႏွင့္ ေဒါသေတြထြက္ေနမိကာ စိတ္႐ွိတိုင္း
႐ိုက္ႏွက္ပစ္ခ်င္မိၿပီ...စစေတြ႔ခ်င္း ကြာ႐ွင္းမယ္ေျပာမိတာကို
အၿငိဳးအေတးေတြႀကီးမားေနလိုက္တာမ်ား...ေခါင္းေတြ
လည္းထူပူကာ မေက်နပ္ခ်က္ေတြကျပင္းထန္ေနေခ်ေလ
သည္။
ဒီကလူက မာနေတြေလ်ာ့ၿပီး ခ်စ္ပါတယ္ဝန္ခံထားတာေတာင္
ခါးသီးစြာျငင္းေနလိုက္တာ ဒီကေကာင္က ဘာေတြမ်ားႀကီး
မားစြာအျပစ္လုပ္ထားမိလို႔လဲ။
သူပဲ လူကိုအမ်ိဳးမ်ိဳးေခါင္းကြဲထိပ္ျပဲတဲ့အထိေဆာ္ေနတာ။
"ဒန္ေတြဝယ္တယ္..ေၾကးေတြဝယ္တယ္...ဒန္အိုးဒန္ခြက္အ
စုတ္ေတြဝယ္တယ္...ေရသန္႔ဗူးခြံေတြပုလင္းခြံေတြဝယ္တယ္"
"ေဟ့လူ...လာဦး"
ေဆာက္တည္မရတဲ့ျဖစ္ၿပီး ေဒါသေတြလွိမ့္ထြက္ျပေနတဲ့အ
မိန္႔ကို တဖက္ကေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ၿငိမ္ကုတ္ေနတုန္းမွာ
႐ုတ္တရက္ႀကီး ဒန္အိုးဒန္ခြက္အေဟာင္းဝယ္သူကို လွမ္း
ေခၚလိုက္တဲ့အမိန္႔ေၾကာင့္ ႐ိုး ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ပင္ျဖစ္
သြား၏။
"ဟုတ္ၿပီငါ့တူ...ဘာေရာင္းမလို႔လဲ...ေရသန္႔ဗူးခြံလား၊ဒါမွမ
ဟုတ္ ေကာ္ဗူးအေဟာင္းေတြဒန္အိုးဒန္ခြက္အေဟာင္းေတြ
လား"
"အဲ့ဒါေတြတစ္ခုမွမဟုတ္ဘူး"
"ဟို..ဒါဆို ဘီယာဗူးခြံ..အရက္ပုလင္းေတြလား"
"အဲ့ဒါလည္းမဟုတ္ဘူး"
"ဒါဆို အေဟာင္းအပ်က္ပစၥည္းေတြလား"
"မဟုတ္ဘူးလို႔ေျပာေနတယ္ေလခင္ဗ်ား"
"ဟ့...အဲ့ဒါဆို..ငါ့ကိုဘာလို႔ေခၚတာတုန္း..ဘယ္မွာလဲေရာင္းမဲ့ပစၥည္းက..ဒါကေလးကစားေနတာမဟုတ္ဘူး၊စီးပြားေရး
ကြစီးပြားေရး"
"ေရာင္းမွာပါ"
"ဘယ္ဟာလဲ"
"သူျပန္မခ်စ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္ႏွလံုးသားေလးကိုေရာင္းလို႔ရ
လား"
"အဲ့ဒါေတာ့ေ႐ွာ့႐ွိတယ္..မဝယ္နိင္ဘူး"
"ေဟ့လူ....ေဟ့လူ!"
ဒန္အိုးဒန္ခြက္ဦးေလးႀကီးမွာလည္း တြန္းလွည္းတြန္းၿပီးေျပး
တာမွတခ်ိဳးတည္း လွည့္ပင္မၾကည့္။
ဟိုတေယာက္ကိုၾကည့္ေတာ့လည္း မထံုတေတးငိုမလိုရယ္မ
လိုမ်က္ႏွာနဲ႔...ဒါက်အဲ့မ်က္ခြက္လုပ္နိင္တယ္...ျပန္ခ်စ္ပါဆို
ေတာ့ ငါ့ညီေလးလိုလိုနဲ႔ခင္ဗ်ား။
အမိန္႔စည္းဆိုတာ ဘယ္တုန္းကဇြဲေလ်ာ့ဖူးလို႔။
"ဝါးဟားဟား ေရခဲေခ်ာင္းလာပါၿပီ...စေတာ္ဘယ္ရီပါတယ္၊
ႏို႔ပါတယ္...ဒိန္ခ်ဥ္ပါတယ္...ေခ်ာကလက္ပါတယ္...အုန္း
ႏို႔ပါတယ္...လိေမၼာ္အရသာလည္းပါပါတယ္...တစ္ခုမွ200
ပါ"
"ေဟ့...ေနဦး"
"အမိန္႔!"
"က်ဳပ္ကိုေရခဲေခ်ာင္းဆယ္ေခ်ာင္းေပး...တစ္ထိုင္တည္းကုန္
ေအာင္စားမို႔...အေအးပတ္ေနမေကာင္းျဖစ္ရင္လည္းေသပ
ေစ...ခ်စ္မဲ့လူမွမ႐ွိတာ"
"ဆယ္ေခ်ာင္းေနာ္...ဘာအရသာယူမလဲ"
"ဘာျဖစ္ျဖစ္ဗ်ာ..အျမန္လုပ္"
"မေပးနဲ႔ဦးေလး...အမိန္!ဘာလို႔ဒီလိုေတြလုပ္ေနတာလဲ..
အမိန္႔ကအေအးနဲ႔မတည့္ဘူးေလ..ၿပီးေတာ့ေနျဖင့္အ႐ွင္း
ေပ်ာက္ေသးတာမဟုတ္ဘူး"
"ခင္ဗ်ားမွ မခ်စ္တာ"
"ဟင္း..ဦးေလးသူကိုမေရာင္းပါနဲ႔သူကလူမမာ..တစ္ခုခုျဖစ္
ရင္ဦးေလးကိုအလြတ္မေပးဘူးမွတ္...တစ္ခါတည္းအခ်ဳပ္ထဲ
ထည့္ပစ္မွာ"
"ဟင္...အမေလးဒါဆိုလစ္ၿပီ...ကံေကာင္းလို႔အမူမပတ္တယ္"
"ေဟ့လူ!က်စ္! ခင္ဗ်ားဘာျဖစ္ေနတာလဲ...ျပန္ခ်စ္ဆိုေတာ့
မခ်စ္ဘူး...လိုက္ေႏွာက္ယွက္ေနတယ္..လီးျဖစ္ေနတာလား"
"လုပ္ေလလုပ္...စိတ္ႀကိဳက္သာလုပ္..အ႐ွင္ကေတာ့အ႐ွင္
တာဝန္အရ တားရမွာပဲ...လုပ္စမ္းပါ"
"ေတာက္စ္"
...................
"ျဖစ္သင့္လား....ငါက႐ုပ္ဆိုးအက်ဥ္းတန္ေနတဲ့မ်က္ခြက္ျဖစ္
ေနလို႔သူကျငင္းေနရေအာင္...ဘဝႀကီးကလီးျဖစ္ေနၿပီ"
အရက္ဘားလာၿပီး အီဒန္နဲ႔လီယြန္ကို အပီအျပင္ရင္လာဖြင့္
ကာ တစ္ခြက္ၿပီးတစ္ခြက္ေမာ့ေနတဲ့ အမိန္႔ကို အီဒန္ကထပ္မ
ေသာက္ဖို႔တားေနေပမဲ့ လီယြန္ကေနာ့ ခပ္ညစ္ညစ္သာျပံဳး
လိုက္ကာ အမိန္႔ရဲ႕ပုခံုးကို ပုတ္ကာျဖင့္။
"ေဟ်ာင့္...မင္းကလက္ေႏွးလိုက္တာကြာ...မင္းအႏုနည္းနဲ႔
မရရင္အၾကမ္းနည္းသာသံုးေပါ့"
"လီယြန္...မင္းေျမႇာက္မေနနဲ႔...အမိန္႔အေၾကာင္းမင္းသိတယ္မလား"
"သိလို႔ကိုေျပာေနတာ...ဟိုကမင္းမိန္းမပဲ..ကိုယ္ပိုင္ေနတဲ့အ
ရာကိုမရလို႔ဆိုၿပီးခံစားေနတဲ့ေကာင္ဆိုလို႔မင္းပဲ႐ွိလိမ့္မယ္"
ထိုအခါ...မီးပြင့္ေနတဲ့မ်က္လံုးျဖင့္ အျပဴးသားျဖစ္သြားတဲ့
အမိန္႔က...
"ဟက္! သိပ္ဟုတ္တာေပါ့ လီယြန္ရာ"
ေတြ႔မယ္ခင္ဗ်ား။
............
"လာခဲ့စမ္း...ခင္ဗ်ား!"
"ဘာလုပ္မလို႔လဲ...အမိန္႔ရယ္...ေတာ္ပါေတာ့"
ညနက္မွျပန္လာၿပီး အရက္မႊန္ေနတဲ့အနံ႔နဲ႔အတူ လူကစိတ္ပူ
လို႔ေသေတာ့မယ္..ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း အတင္းလက္ဆြဲၿပီး နံရံကို
ကပ္ကာ လႈပ္မရေအာင္ဖိထားေလ၏။
"ခ်စ္လား...က်ဳပ္ကို"
"ဘာလို႔ေမးေနျပန္တာ...အ႐ွင္ေျပာၿပီးၿပီေလ...အ႐ွင္တို႔က
ကြာ႐ွင္း"
"တိတ္လိုက္ခင္ဗ်ား!!က်ဳပ္ေမးေနတာသာေျဖ..ခ်စ္လား..
ေျဖေလ"
"ဟင့္"
"ေျဖ!!!"
"အမိန္႔...ဟင့္"
"ခ်စ္လား...မခ်စ္ဘူးလား...ဟမ္!ခင္ဗ်ား"
လူကိုက်ပ္သိပ့္စြာ တရစပ္ေမးရင္း လည္ပင္းကိုညစ္ထားသ
လိုမ်ိဳးနဲ႔ေမးေနတာေၾကာင့္ အသက္႐ႈပင္မဝေခ်ေတာ့၊ စိတ္႐ွိ
တိုင္းေျဖခ်င္ေပမဲ့ စိတ္ကိုမနည္းထိန္းေနရတာမွ မသိေလ
တာ...ၾကာရင္႐ူးရေတာ့မယ္။
"အစ္! အမိန္႔!အ႐ွင့္ကိုလႊတ္ပါ..အ႐ွင္အသက္႐ႈၾကပ္ေနၿပီ"
"ဒါဆိုေျဖ...Yes..and No"
"ဟင့္"
"ဟမ္!ေျဖ"
"ခ်စ္တယ္...ခ်စ္တယ္..လႊတ္ပါဦး...ေသေတာ့မယ္"
ထိုအခါမွ လႊတ္လိုက္မွ အသက္ဝဝ႐ႈရကာ ေခ်ာင္းပင္ဆိုး
ေလေတာ့၏။
ေအးေဆးအေျဖေတာင္းေနေတာ့မေပးဘူး...လည္ပင္းထညႇစ္မွအေျဖေပးတယ္...ေသမယ္ခင္ဗ်ားေတာ့။
သို႔ေပမဲ့ လက္မေႏွးတဲ့ အမိန္႔ကခ်က္ခ်င္းရင္ခြင္ထဲဆြဲသိမ္း
ၿပီး အတင္းနမ္းမယ္ဟန္ျပင္ေနေလၿပီ...အၾကမ္းပတမ္းဆို
မွ တကယ့္အၾကမ္း။
"ျဖည္းျဖည္း...အမိန္႔...အ႐ွင္မေနတတ္ေတာ့ဘူး"
"စကားကိုျပန္ျပင္လိုက္ခင္ဗ်ား...ညကလိုေမာင္လိုေခၚ"
"အမိန္႔သိေနတာလား"
"က်စ္!ခင္ဗ်ား"
"ဟို...ဟိုေလ"
"တဟိုဟိုလုပ္မေနနဲ႔...ခင္ဗ်ားက်ဳပ္ကိုခ်စ္တယ္လို႔ေျပာတာ
ျပန္ျပင္မရေတာ့ဘူး...ျပန္ေျပာက်ဳပ္ကို"
"ဟင္လို႔"
"ေျပာေလဗ်ာ"
"ခ်စ္..ခ်စ္တယ္"
"က်ဳပ္လည္းခင္ဗ်ားကိုခ်စ္တယ္...ႁပြတ္...ဟင္း"
"ေန..ေနဦးေမာင္...ခဏေလး"
"ဘာျဖစ္ရျပန္တာခင္ဗ်ား"
လက္ရဲဇက္ရဲအဆိုးေလးက သူ႔ကိုအိပ္ရာေပၚအတင္းကိုဖိ
ထားၿပီး လက္က ဟိုညႇစ္ဒီညႇစ္နဲ႔အမဲဖ်တ္ေတာ့မဲ့ပံုစံနဲ႔အတူ
႐ိုးရဲ႕လက္တစ္ဖက္ကိုလည္းယူကာ သူ႔ရဲ႕ေက်ာျပင္ႀကီးကို
အတင္းဖက္တြယ္ထားခိုင္းေနၿပီမို႔ ႐ိုးစိတ္ေတြက ေမာင့္
ေနာက္သို႔လိုက္ေလ်ာခ်င္ေနသည့္ဆႏၵကိုျပန္ထိန္းရင္း မႊတ္
သိပ့္စြာနမ္းေနတဲ့ ေမာင္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ဖယ္ခြာရင္းတား
လိုက္၏။
ေမာင္ကေတာ့ အလိုမက်ဟန္နဲ႔မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ေနပါၿပီ။
"ဟို...နမ္းပဲနမ္းလို႔ရမလားဟင္"
"လင္မယားျဖစ္ေနၿပီ...ခ်စ္လည္းခ်စ္ေနၾကၿပီ...ဘာလိုအပ္
ေနေသးလို႔လဲ...ခင္ဗ်ားဘာျဖစ္ေနတာ...မတားနဲ႔"
"ေမာင္...အင္းး...ႁပြတ္..ေန..ေနဦးဆိုေန"
"က်စ္!"
"ေနာက္ေန႔...ေနာက္ေန႔က်မွေပါ့..အခုအနမ္းေလးနဲ႔ပဲအိပ္
ၾကမယ္ေလေနာ္...လိမ္မာပါတယ္ေမာင္က"
"ခင္ဗ်ားစကားတည္ေနာ္...အမိန္႔စည္းဘာေကာင္လဲသိမယ္
ၿပီးေတာ့ က်ဳပ္မွာထားမယ္...က်ဳပ္မသိပဲဘယ္မွမသြားနဲ႔၊
ဘြားတို႔ကအျပင္ေခၚသြားရင္လည္းမလိုက္နဲ႔၊ ၾကားလား"
"ဘာလို႔လဲဟင္"
"ဒီလိုပဲ...အဲ့လိုမွမဟုတ္ရင္ မုန္းမိလိမ့္မယ္"
"အင္းပါ...စကားနားေထာင္မယ္ေနာ္...အြန္႔"
"မျငင္းနဲ႔...နမ္းလို႔ရတယ္ေျပာၿပီးသားမလား...ခင္ဗ်ားတစ္
ညလံုးနားရမယ္မထင္နဲ႔ေတာ့"
ဆိုးလြန္းတဲ့ ေမာင္ကတကယ့္ကို ႐ိုးရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုအ
လြတ္မေပးခဲ့...ေမာင့္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းသားရဲရဲခ်ိဳခ်ိဳေတြႏွင့္အနမ္း
ခံရတဲ့တစ္ခ်က္တိုင္း ႐ိုးျဖင့္မနည္းကို ရင္ခုန္စိတ္လႈပ္႐ွားမူ
နဲ႔အတူ မ်က္ရည္တခ်ိဳ႕ပင္စီးက်ခဲ့ပါ၏။ေမာင္ကနမ္းရာမွာ
လည္းသိပ္ကိုကြၽမ္းက်င္ကာ မလႈပ္နိင္ေလာက္တဲ့အထိအ
ေတြ႔နဲ႔ေမာင့္ဆီကရတဲ့ ေရေမႊးအနံ႔က ဆြဲေဆာင္မူသိပ္ျပင္း
တာမို႔ အလူးအလဲကို ႐ိုးမွာအႀကိမ္ႀကိမ္ၿပိဳလဲေနရေခ်ၿပီ။
ေမာင့္ရဲ႕မ်က္ႏွာခပ္ေခ်ာေခ်ာနဲ႔အတူ ႏွာတံခြၽန္ခြၽန္က ႐ိုးရဲ႕ပါး
ျပင္ကိုနစ္ဝင္လိုက္တိုင္း သိပ္ကိုေပ်ာ္မိေလ၏။ အမိန္႔စည္းဆို
တဲ့ ေမာင္က သူ႔ဆီမွာေပ်ာ္ဝင္ေနမိတာေလးကိုပင္ၾကည္ႏူး
မိၿပီးမယံုနိင္ခဲ့။
ဒီတစ္ပတ္ေလးေတာ့ ေမာင့္အခ်စ္ေတြနဲ႔အျပည့္အဝစီးေမ်ာ
ရင္း ေနာက္က်ရင္ေတာ့ ႐ိုးခံစားရလို႔ေသခ်င္ေသပါေစေတာ့။
အခုခဏေလးေတာ့ ႐ိုးကို ေပ်ာ္ခြင့္ေလးေပးေစခ်င္တယ္။
ခ်စ္တယ္...အဆိုးေလးေမာင္။
.................
ညကပထမဆံုး ခ်စ္သူျဖစ္တဲ့ေန႔...လင္မယားအစစ္အမွန္ျဖစ္
တဲ့ ခံစားမူေလးပင္ေပ်ာက္သြားရ၏။
ဘြားကလည္းတကယ္ပဲ...စိတ္ပင္ညစ္သြားရေလသည္။
"ခဏပါပဲေျမးရယ္...ကုမၼဏီမွာအေရးႀကီးစာခ်ဳပ္ကိုလက္
မွတ္သြားထိုးရံုပါပဲ"
"ဘြားကလည္းဗ်ာ...အဲ့လူကို အိမ္လာခိုင္းလိုက္ၿပီးေနၿပီကို"
"မရဘူးေလေျမးရယ္..ဘယ္ေကာင္းမလဲ၊ခဏပါပဲ လက္မွတ္
ထိုးၿပီးတာနဲ႔ျပန္လာရံုပဲ...အသြားအျပန္မၾကာပါဘူး၊အခုက
လည္းအရမ္းကိုအေရးႀကီးေနတဲ့အလုပ္ကိစၥျဖစ္ေနလို႔ပါေျမး
ရယ္"
"ဟုတ္တာပဲသားရယ္...ခဏပဲဥစၥာ"
"ေအးေလအမိန္႔ရယ္...ေမေမကဒါေလးအခုမွခိုင္းတဲ့ဟာကို"
"ဒါဆို ႀကီးေမသြားလိုက္ပါလား...ဟမ္"
"အမိန္႔...ဘယ္လိုေတြေျပာေနတာလဲ...အခုကဘာမ်ားပင္
ပန္းေနလို႔ျငင္းဆန္ေနရတာလဲ"
"ဘြားတို႔ကမွထူးဆန္းေနတာ...အရင္ကမခိုင္းဖူးတာေတြ
အတင္းသြားခိုင္းလုပ္ခိုင္းေနၾကတာ"
"ဒါေတြကေနာက္က် အမိန္႔ပဲအကုန္ဦးစီးရမွာေလ...ကဲပါ
သားကလိမ္မာပါတယ္"
"ဟူး! လက္မွတ္ပဲထိုးရံုပဲေနာ္...႐ွည္႐ွည္ေဝးေဝးစကားေတြ
ပုလႅင္မခံခိုင္းနဲ႔...ဆြဲထိုးမိခဲ့လိမ့္မယ္"
"စိတ္ခ်ပါသားရယ္..လက္မွတ္ထိုးရံုပါပဲ"
"ကြၽန္ေတာ္သြားရင္ ကြၽန္ေတာ္မိန္းမကိုေသခ်ာေစာင့္ေ႐ွာက္
ေပးေနာ္..သူကိုဘယ္မွမသြားခိုင္းပါနဲ႔"
ထိုအခါ ပ်က္ယြင္းသြားၾကတဲ့မ်က္ႏွာအမူအရာေတြျဖင့္ေခါင္း
ၿငိမ့္ကာျပံဳးျပရင္း အမိန္႔ရဲ႕ ဆိုင္ကယ္ထြက္သြားတဲ့စက္သံ
ေဝးသြားသည့္အထိ ၿငိမ္၍အခန္းထဲ၌နားေထာင္ၿပီးသည္ႏွင့္။
"အ႐ွင္ကိုသြားေခၚ...အမိန္႔ျပန္မလာခင္...ထြက္သြားခိုင္းမွ
ရမယ္"
"ဟုတ္ေမေမ"
ေဒၚျမတ္ပန္းေတာ္ဝင္မွာလည္း စိတ္မေကာင္းရံုမွတစ္ပါးမ
တတ္နိင္...ေမေမရဲ႕စကားျသဇာကိုမွမလြန္ဆန္နိင္သလို...
ဖိအားေတြရဲ႕ဒဏ္ကလည္း႐ွိေနတာမို႔ သက္ျပင္းသာခ်ရင္း
႐ိုးရဲ႕အခန္းဆီရာသို႔ ေျခလွမ္းျပင္လိုက္ပါ၏။
✨✨✨✨✨
ေနာက္အပိုင္းထပ္upမယ္ေနာ္...မအိပ္ပဲေရးလိုက္ပါတယ္
ေနာ္တင္ခ်င္လြန္းလို႔ အလုပ္ကပင္ပန္းလို႔လက္ေတြကိုက္ခဲ
ေနတာမွအရမ္းပဲ...ျမန္ျမန္upနိင္ေအာင္ႀကိဳးစားပါမယ္။
Uni.....
"မမလေးအရှင်"
"ဟင်!..ဟင် ပြောလေ"
"သခင်မကြီးခေါ်ခိုင်းလိုက်လို့"
လက်ထဲက ဖုန်းလေးကို ရင်ခုန်မူတွေပြင်းထန်စွာနဲ့ ရင်ခွင်ထဲ
ထည့်ဝှက်ထားကာ ကြည်နူးရိပ်အပြုံးများက ယှက်ပြေး၍ ပါး
ချိုင့်လေးများပင် ပေါ်ကာပြုံးယောင်သန်းလို့ ရင်ခုန်မူနှုန်းက
နှိုင်းဆ၍ပင်မရနိင်အောင် တဒိတ်ဒိတ်မြည်သံပေးနေတာ
ကြောင့် ရင်ဘတ်ကြီးတောင်ပေါက်ကွဲထွက်တော့မည်အ
လား။
မယုံကြည်နိင်စရာကောင်းလှသည်က အမိန့်ကသူကိုချစ်တယ်
တဲ့လေ...။ သူ့လို သာမာန်ကောင်လေးတယောက်၊ အလွအပ
မပြင်တတ်ပဲ သမာရိုးကျ အကျီအဝတ်အစားကိုသာဝတ်ဆင်
ပြီး နွမ်းဖတ်ဖတ် အနေအထားနဲ့အတူ ဟန်ဆောင်မူတွေကြား
နေနေရတဲ့ သူကိုမွေလ။
အမိန့် နေမကောင်းဖြစ်သွားတဲ့အချိန် ခေါင်းကိုများထိခိုက်မိ
သွားလေရော့သလား။
ဒါဟာ ဖြစ်သင့်လားမဖြစ်သင့်ဘူးလားမတွေးမိလောက်အောင်
အံ့သြခြင်းနဲ့အတူ ရင်ခုန်သွားရလေသည်မှာ လိမ်ညာစရာပင်
မရှိ။
သို့ပေမဲ့ ထိုခဏတာအိမ်မက်လေးဟာ ဖြိုခွင်းခံလိုက်ရသလို
ဖုန်းကို အသာအယာခ်ကာ သခင်မကြီးရဲ့အခန်းသို့ ရို့ကျိုးစွာ
ရိုး ခပ်သုတ်သုတ်လေး ဝင်သွားလိုက်ပါ၏။
"ထိုင်လေ...အရှင်"
ရိုး ခေါင်းလေးသာငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး ခြေဖျားလက်ဖျားအေးစက်
နေတဲ့အထိအတွေ့ကြားထဲက လက်နှစ်ဖက်အချင်းချင်းပွတ်
သပ်ရင်း နွေးထွေးမူကို ရှာဖွေနေမိပါ၏။
"အမိန့်ကော...ဘယ္သြားလဲ"
"မ...မသိဘူး ဘြား"
"ဟင်းးး...ခက္တာပဲ..အမိန့်က နေမကောင်းဖြစ်ရင်လွယ်
လွယ်နဲ့မပျောက်ဘူး...ကိ်ုယ်ပူရှိန်တော့ရှိနေဦးမှာပဲ..ဘယ်
သွားမယ်ကောပြောသွားသေးလား"
တကယ်ကြီးအခက်တွေ့နေရတာက ရိုးပါ။ အမိန့်လိုလူက
ဘယ်တုန်းက မှာကြားပြီးသွားဖူးလို့လဲ၊ ဒီအိမ်ကလူတွေကို
တောင်မပြောတာ ရိုးလိုလူကိုပြောပါ့မလား။
"မ...မသိဘူး"
"နင်မလဲ..မေးလိုက်ရင် မသိဘူးချည်းပဲ...နင်သိတာဘာရှိ
လဲ...ကိုယ့်ဘေးနားအိပ်သွားတဲ့သူကိုတောင် ထသွားချိန်
လေးတောင်မသိဘူးဆိုတော့"
"သမီးကြီး...အပြင်ထွက်နေ..မေမေသူနဲ့စကားခဏပြောစ
ရာရှိလို့"
ဒေါ်မြတ်ပန်းရုံက ရိုးကို ပြစ်တင်တဲ့စကားတွေနဲ့သာ ထိုးနှက်
ဲပြီးပြောလိုက်တာကြောင့် ရိုးခေါင်းငုံ့နေရုံမှအပ မတတ်နိင်ချေ။ ညက အမိန့်ကို ကိုယ်ပူသက်သာလားလို့
ထထကြည့်ရတာတမျိုး၊ မိခင်နှင့်ကလေးစောင့်ရှောက်ရေးအ
မိန့်ကိုလုပ်နေရတာတမျိုးနဲ့ စိတ္ကို ဒုန်းဒုန်းချတဲ့အထိမအိပ်
နိင်...အေရးထဲ အမိန့်များ ရင်ဘတ်ကိုညှစ်လိုက်ရင် ဘာမွမ
ရှိလေတဲ့ ရင်သားတနေရာစီမှာ ဖော့ခွက်တွေသာရှိနေမည်ကို
သိသွားမှာဆိုတာကတကြောင်းမို့ စိတ်ဖြောင့်အောင်တောင်မ
အိပ်နိင်ခဲ့။
ရိုးလည်း ဖြစ်နိင်ရင် မလုံမလဲနေနေရတဲ့ဘဝကြီးက လွတ်
မြောက်ချင်ပါပြီ။
ကြားရလောက်တဲ့သက်ပြင်းချသံနဲ့အတူ ဒေါ်မြတ်ပန်းရုံက
သခင်မကြီးရဲ့စကားတခွန်းဆိုတစ်ခွန်းနဲ့အညီနာခံစွာ ရိုးကို
မချိုမချဉ်အကြည့်နဲ့ကြည့်ပီး အခန်းအပြင်သို့ထွက်သွားကာ
တံခါးပိတ်ပေးသွားလေသည်။
"အမိန်နဲ့ အဆင်ပြေတယ်မလား"
"ဟုတ် ပြေပါတယ်ဘွား"
ဟု ရိုး ခပ်လွယ်လွယ်လူကြီးစိတ်ချမ်းသာအောင်ပြောလိုက်
ပေမဲ့ အမိန့်ရဲ့စိတ်ကကောင်းတစ်လှည့်ဆိုးတစ်လှည့်ဆိုတာ
ကိုတော့ ရိုးတကူးတကမပြောချင်၊ သူ့မြေးအကြောင်းသူပဲအ
သိဆုံးနေမှာပင်။
"အမိန့်အပေါ်မှာ အစစအရာရာသည်းခံပြီးအနစ်နာခံပေးခဲ့
လို့ ကျေးဇူးတင်မိပါတယ်ကွယ်"
ဒီ..ဒီစကားကြီးက ဘယ်လိုအဓိပ္ပါယ်ကြီးလဲဟုတွေးရလောက်
တဲ့အထိ ရိုးရဲ့အတွေးအာရုံထဲ နေရာယူသွားမိကာ ကြောင်
အအပင်ဖြစ်သွားရလေ၏။
"ဒီတစ်ပတ်ထဲမှာ အမိန့်နဲ့ကွာရှင်းခွင့်ရပြီး ဒီအိမ်ကနေထွက်
သွားလို့ရတော့မှာပါ....ဘယ္လိုလဲမေပ်ာ္ဘူးလား"
သခင်မကြီးက ဉာဏ်ကောင်းပြီးပါးနပ်လိုက်တာမှ အသက်
သာကြီးသွားမယ်...ထက်မြက်နေတုန်းပင်။ သူ့ကိုလည်းပါး
ပါးလေးနဲ့ နှင်ချလိုက်တာများ စကားတွေကသိပ်ကိုလှလွန်း
၏။
ရိုးမှာတော့ အံ့သြရင်းနှင့်ပင် ဘာစကားမှထွက်မလာမိတာနဲ့
အတူ ငိုပစ်ချင်မိလောက်အောင် ရင်ထဲခံစားနေပြီဆိုတာကို
မနည်းထိန်းချုပ်ထားရင်း ခက်ခဲနေချေပြီ။
"မြေးကိုကြည့်ရတာ ပျော်လွန်းလို့စကားတောင်မပြောနိင်
တော့ဘူးထင်တယ်....မြေးလေးဒီအိမ်ကထွက်သွားရင်
လည်း ဘွားကမခက်ခဲအောင် ပေးဦးမှာပါ"
"အဲ့ဒါတွေ...အဲ့ဒါတွေကို မလိုချင်ပါဘူး၊ အမိန့်ကကောလက်
ခံပြီတဲ့လား"
"မြေးရယ်..လက်မခံစရာရှိလား၊ အမိန့်က ကွာရှင်းချင်ပါ
တယ်လို့အတင်းပူဆာသောင်းကျန်းခဲ့တာမှတ်မိတယ်မလား
အမိန့်ကသူပြောတဲ့စကားကို သူတည်တယ်၊ လွယ်လွယ်ပြော
တတ်လုပ်ကိုင်တတ်တဲ့ ကလေးတစ်ယောက်မဟုတ်ဘူးလေ
ပြီးတော့ အခုလိုဟန်ဆောင်နေတာတွေ ကြာလာရင်မဖုံးနိင်
မဖိနိင်တွေဖြစ်လာရင် ပြသနာတွေကမီးခိုးကြွက်လျှောက်ဖြစ်
လာလိမ့်မယ်...အဓိက အမိန့်၊ အမိန့်က သိပ်ကိုဆိုးသွမ်း
လွန်းတော့ ညတွင်းချင်း ပဲရစ်ကိုတောင်ပြန်ပြေးမှာစိုးရိမ်ရ
တယ်"
"ဒါဆို...ဒါဆို ဒီအပတ်ထဲ ရိုး...ရိုးပြန်ရတော့မှာပေါ့နော်"
မလိမ်ချင်...အမေးစကားတစ်ခွန်းမှာတင် ငိုသံတွေနှောလို့
မျက်ရည်တွေပင်ဝဲနေချေပြီ။ လောလောလတ်လတ် အမိန့်
ဆီက ချစ်တယ်စကားလေးကြားရလို့ ရင်ခုန်လွန်းနေတဲ့နှလုံး
သားကို သေရာပါမွန်းကြပ်အောင်အသေသတ်လိုက်လေရော
သလား။
သခင်မကြီးမှာတော့ မျက်နှာကပကတိတည်ငြိမ်အေးဆေး
၍ ငြိမ်သက်လွန်းတဲ့ ရေသေကန်ရေပြင်လို လေပြေအေးအေး
လေးနှင့် အပြုံးငြိမ်ငြိမ်လေးနှင့် ပြုံးပြကာ ရိုးရဲ့လက်ကိုဆုပ်
ကိုင်ပြီး အားပေးနေလေပြီ။
"မြေးလေးရဲ့ ကျေးဇူးကို ဘွားတို့က ဒီတစ်သက်မေ့မယ်မ
ထင်ပါဘူး...အမိန့်က ဘွားတို့မျိုးရိုးရဲ့ နောက်ဆုံးယောကျ်ား
လေးမျိုးဆက်မို့ ဘွားတို့အနေနဲ့နည်းနည်းလေးမှအထိခိုက်မ
ခံနိင်ဘူး..ထိခိုက်လာခဲ့တဲ့သူရှိရင်လည်း ဘွားကမရရအောင်
ကို ဖယ်ရှားပစ်မှာ...အမိန့် စိတ်နာကျင်သွားတာမျိုးကိုမလို
လားဘူး...ဒါမို့ လည်းအခုလိုတွေ ဘွားကလုပ်ခဲ့ရတာ"
"ဘြား...ပြောချင်တာက"
"ဟင်းး မြေးလေးလည်းသိသင့်သလောက်သိပြီးနေမှာပါ၊ ဘွားတို့မျိုးရိုးအတွက် အမိန့်ကနောက်ဆုံးကောက်ရိုးတစ်
မျှင်...ဒါကြောင့်မို့ အမိန့်ကိုဘွားတို့ကအရမ်းချစ်ပြီးအလို
လိုက်တယ်...ငယ်ရွယ်လွန်းသေးတဲ့ အမိန့်ရဲ့စိတ်ထဲ ဒီကျိန်
စာကြီးက တကယ်ရှိနေတာလို့ မထင်သွားစေချင်လို့ ဆုလဲ့
လေးရဲ့ အမေဆုံးသွားတာတောင် မေသေသးသလို အမိန့်ရဲ့
ရှေ့ဟန်ဆောင်ခိုင်းခဲ့မိတာ...အခုဆို အမိန့်ကယုံကြည်သွား
ပြီ..ကွာရှင်းပြီးရင် အမိန့်နောက်အိမ်ထောင်ပြုဖို့အတွက်
လိုက်ဖက်မဲ့မိန်းကလေးနဲ့မြစ်ယောကျ်ားလေးမွေးဖွားနိင်
အောင် စီစဉ်ရမှာပဲ...
ဒီတစ်ခါတော့ အဆင်ပြေမှာပါ...အမိန့်ကလည်း မြေးလေး
ကို သံယောဇဉ်မတွယ်တော့ ပိုကောင်းသွားတာပေါ့"
ဘွားရဲ့ ရှင်းလင်းချက်က ရိုးအပေါ်တော့ သိပ်ကိုရက်စက်
လွန်းပါ၏။ ပ်ံခါနီး ဌက္ကို အတောင်ချိူးလိုက်သလိုမျိုး ပုံ
လဲကျချင်သည့်စိတ်ကတားမရ။ ဘာတဲ့ သိတတ်လိုက်ပုံများ
ကိုယ်အသားမနာဖို့အတွက် သူများအသားပဲ့ကျရင်ပဲ့ကျပစေ
ပေါ့ဆိုတဲ့ စိတ်မျိုး၊ သခင်မကြီးက အတ္တသိပ်ကိုကြီးတယ်ဆို
တာ မျက်မြင်လက်တွေ့ ရိုးမြင်ခဲ့ရပေသည်။
ရိုးမှာတော့ ဘာပြောတတ်မလဲ..ကိုယ်တိုင်ကငမွဲတောသား၊
ဘယ်သူမပြုမိမိမူ..ရော့ပတ္တမြား...ရော့နဂါးလုပ်ပြီး ဟန်
ဆောင်ခဲ့တဲ့ဇာတ်လမ်းထဲ အလိုအလိုပါကြံရာပါမို့ ဇာတ်သိမ်း
မကောင်းရင်တောင် အထွန့်တတ်လို့ပင်မရတဲ့အခြေအနေ။
မှန်ပါတယ်...ပိုက်ဆံနဲ့ဆုံးဖြတ်ကြတဲ့ဒီနေရာမှာ ကြည်ဖြူခဲ့
တာ ကိုယ်ရယ်မို့ ငြိမ်ပြီးသာနားထောင်ရင်းဆွံအနေမိသည်။
"ဒါဆို အထုတ်အပိုးတွေသိမ်းထားတော့မြေး၊ အမိန့်ကအစ
တည်းက ကွာရှင်းစာချုပ်ထဲလက်မှတ်ထိုးပြီးသား ဒါမို့
အမိန့်ရဲ့အလစ်မှာ သွားရမှာဆိုတော့..ပြီးရင် အမိန့်ကစကား
ပြောရင်လည်း ခပ်တန်းတန်းပဲနေပေါ့...ဘာမှလိုက်လျောနေ
စရာမလိုတာ..ကိုယ္က နောက်တစ်ပတ်နေရင်ပဲသွားရတော့
မဲ့လူပဲ...မဟုတ္ဘူးလား"
"အမိန့် မသိအောင် ရိုးလုပ်မှာမို့ စိတ်မပူပါနဲ့ဘွား"
"အွန်းကွယ်...မြေးလေး နားချင်ရင်သွားနားတော့လေ..ဒါနဲ့
အမိန့်ပြန်လာရင် သေချာဂရုစိုက်ပါ...ညကအတွက်လည်း
ဘွားကပဲတောင်းပန်ပါတယ်...အမိန့်နဲ့ပတ်သက်ရင် ဘြားက
ဘယ္သူကိုမွ အာရုံထဲမထည့်ထားလိုက်မိလို့"
"တောင်း...တောင်းပန်ပါတယ်"
"နောက်ခါမဖြစ်အောင်သေချာဂရုစိုက်...ဒီအိမ္ကမထြက္သြား
ခင်ထိ"
ရိုး ပြုံး၍သာပြုံးပြခေါင်းငြိမ့်ပြီး အနောက်ပင်လှည့်မကြည်ရဲ
လောက်အောင် ရိုးရဲ့အခန်းထဲကိုသာ ဦးတည်သုတ်ခြေတင်
ရင်း အခန်းထဲရောက်သည်နှင့် စိတ်လွတ်ကိ်ုယ်လွတ် အခန်း
ထောင့်လေး၌ ကျုံ့ကျုံ့လေးထိုင်ကာ အသံတိတ်အားရ
အောင် ငိုမိပါတော့၏။
ဘယ်လောက်တောင် ရက်စက်တဲ့ကံကြမ္မာလဲ၊ ဒီတစ်ခါလေး
ပဲ ခ်စ္မိတဲ့အခ်စ္က ဟန်ဆောင်မျက်နှာဖုံးမို့ အချိန်တန်အိမ်
ပြန်ရမယ်မှန်းသိရက် ရိုးသိသိရက်နဲ့ကို ပထမဆုံးချစ်မိသွား
ခဲ့မိတာ။
အမိန့်ရဲ့ ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားက လူချင်းကိုယ်တိုင်မပြောရ
သေးခင်မှာထိ ရိုးအသက်ပါသွားတော့မတတ် နေမထိထိုင်မရ
ရင်ခုန်လွန်းမိခဲ့သည်ပင်။
ဘယ်လိုအခြေအနေပဲလာလာ အမိန့်အနားကိုကပ်ခွင့်ရှိနေ
ခွင့်ကရိုးဆီမှာရှိမနေ၊ ကလေးမွေးနိင်ခွင့်တောင်မရှိတဲ့ ရိုးလို
နုံအအယောကျ်ားတစ်ယောက်က အမိန့်လိုလူဆီကအချစ်ကို
မျှော်လင့်ပြီး ရင်ခုန်ရသတဲ့လား။
ရူးလိုက်တာ သခွပ်ရိုးရယ်...ဟိုက ယောကျ်ားတစ်ယောက်
ဆိုတာသိသွားကြည့် ဘယ်လောက်တောင်ရွံရှာမုန်းတီးသွား
မလဲ...သခင်မကြီးမှန်တယ်...အားလုံးမသိခင်မှာ အမိန့်ကို
ဆက်ချစ်နေခွင့်မရှိ....ငြင်းပယ်ရုံမှတစ်ပါး ရိုးမှာအင်အားပင်
မရှိပါတော့။
မောင်က ရိုးရဲ့ ပထမဆုံးနဲ့မဖြစ်နိင်ဆုံး အချစ်အိမ်မက်တစ်ခု
ပါပဲ။
.............................
"ကျုပ်မှာတော့ လိုက်ရှာလိုက်ရတာ...ခင်ဗျားကတော့ဒီကို
ရောက်နေတာကိုး"
"........"
"ကျုပ်ပြောနေတာကြားလား...ဘာလို့စောက်ဖတ်မလုပ်တာ
လဲဟမ်!...သေချင်နေပြီလား"
"ဘာလို့ ဒီလောက်တောင်ရိုင်းနေရတာလဲ၊ဘာလို့ဒီလောက်
ဆိုးနေရတာလဲ"
စကားလေးတစ်ခွန်း ပြန်မပြောမိတာနဲ့ အပင်ရေလောင်းနေ
တဲ့ လူကိုအတင်းဆွဲလွဲလုပ်...ကိုင်ပေါက်တော့မတတ် ဖွတ်
ဖွတ်ညက်ညက်ပင်ကြေလေတော့မည်။ အခုချိန်ကစ မောင်နဲ့
မည်သို့မျှ မျက်နှာချင်းမဆိုင်မိအောင် သူစိမ်းဆန်ဆန်နေမိ
အောင် နေနေရတာက စက္ကန့်လေးတခုမှာတင် သိပ်ကိုပင်
ပန်းနေရပြီ။
"ကျုပ်ဘာသာရိုင်းချင်ရိုင်းမယ်...မရိုင်းချင်မရိုင်းဘူး...ခင်
ဗ်ားအပူမပါဘူး...ပြော...ကျုပ်ကိုချစ်လား"
"........"
"ဖြေလေ!ပြော..ကျုပ်စိတ်သိပ်ရှည်တဲ့ကောင်မဟုတ်ဘူး"
"ဟင့်အင်း"
"ဘာ!!"
"ကွာရှင်းကြတော့မဲ့ဟာကို ဘာတွေအပိုလုပ်နေဦးမှာလဲအ
မိန့်...ထပ်ပြီးမမေးပါနဲ့တော့...ဟင့်"
"ကျစ်!!တောက်စ်....ခင်ဗျားကိုသတ်မိတော့မယ်၊ ခင်ဗျား
စောက်ရမ်း သတ္တိတွေရှိနေတယ်ပေါ့...ဟမ်!ဒေါ်ရှင်မှုန်းနံ့သာ"
အံတကြိတ်ကြိတ်နှင့် ဒေါသတွေထွက်နေမိကာ စိတ်ရှိတိုင်း
ရိုက်နှက်ပစ်ချင်မိပြီ...စစတွေ့ချင်း ကွာရှင်းမယ်ပြောမိတာကို
အငြိုးအတေးတွေကြီးမားနေလိုက်တာများ...ခေါင်းတွေ
လည်းထူပူကာ မကျေနပ်ချက်တွေကပြင်းထန်နေချေလေ
သည်။
ဒီကလူက မာနတွေလျော့ပြီး ချစ်ပါတယ်ဝန်ခံထားတာတောင်
ခါးသီးစွာငြင်းနေလိုက်တာ ဒီကကောင်က ဘာတွေများကြီး
မားစွာအပြစ်လုပ်ထားမိလို့လဲ။
သူပဲ လူကိုအမျိုးမျိုးခေါင်းကွဲထိပ်ပြဲတဲ့အထိဆော်နေတာ။
"ဒန်တွေဝယ်တယ်..ကြေးတွေဝယ်တယ်...ဒန်အိုးဒန်ခွက်အ
စုတ်တွေဝယ်တယ်...ရေသန့်ဗူးခွံတွေပုလင်းခွံတွေဝယ်တယ်"
"ဟေ့လူ...လာဦး"
ဆောက်တည်မရတဲ့ဖြစ်ပြီး ဒေါသတွေလှိမ့်ထွက်ပြနေတဲ့အ
မိန့်ကို တဖက်ကကြောက်ကြောက်နဲ့ ငြိမ်ကုတ်နေတုန်းမှာ
ရုတ်တရက်ကြီး ဒန်အိုးဒန်ခွက်အဟောင်းဝယ်သူကို လှမ်း
ခေါ်လိုက်တဲ့အမိန့်ကြောင့် ရိုး ကြောင်တောင်တောင်ပင်ဖြစ်
သြား၏။
"ဟုတ်ပြီငါ့တူ...ဘာရောင်းမလို့လဲ...ရေသန့်ဗူးခွံလား၊ဒါမှမ
ဟုတ် ကော်ဗူးအဟောင်းတွေဒန်အိုးဒန်ခွက်အဟောင်းတွေ
လား"
"အဲ့ဒါတွေတစ်ခုမှမဟုတ်ဘူး"
"ဟို..ဒါဆို ဘီယာဗူးခြံ..အရက်ပုလင်းတွေလား"
"အဲ့ဒါလည်းမဟုတ်ဘူး"
"ဒါဆို အဟောင်းအပျက်ပစ္စည်းတွေလား"
"မဟုတ်ဘူးလို့ပြောနေတယ်လေခင်ဗျား"
"ဟ့...အဲ့ဒါဆို..ငါ့ကိုဘာလို့ခေါ်တာတုန်း..ဘယ်မှာလဲရောင်းမဲ့ပစ္စည်းက..ဒါကလေးကစားနေတာမဟုတ်ဘူး၊စီးပွားရေး
ကွစီးပွားရေး"
"ရောင်းမှာပါ"
"ဘယ်ဟာလဲ"
"သူပြန်မချစ်တဲ့ ကျွန်တော်နှလုံးသားလေးကိုရောင်းလို့ရ
လား"
"အဲ့ဒါတော့ရှော့ရှိတယ်..မဝယ်နိင်ဘူး"
"ဟေ့လူ....ဟေ့လူ!"
ဒန်အိုးဒန်ခွက်ဦးလေးကြီးမှာလည်း တွန်းလှည်းတွန်းပြီးပြေး
တာမှတချိုးတည်း လှည့်ပင်မကြည့်။
ဟိုတယောက်ကိုကြည့်တော့လည်း မထုံတတေးငိုမလိုရယ်မ
လိုမျက်နှာနဲ့...ဒါကျအဲ့မျက်ခွက်လုပ်နိင်တယ်...ပြန်ချစ်ပါဆို
တော့ ငါ့ညီလေးလိုလိုနဲ့ခင်ဗျား။
အမိန့်စည်းဆိုတာ ဘယ်တုန်းကဇွဲလျော့ဖူးလို့။
"ဝါးဟားဟား ရေခဲချောင်းလာပါပြီ...စတော်ဘယ်ရီပါတယ်၊
နို့ပါတယ်...ဒိန်ချဉ်ပါတယ်...ချောကလက်ပါတယ်...အုန်း
နို့ပါတယ်...လိမေ္မာ်အရသာလည်းပါပါတယ်...တစ္ခုမွ200
ပါ"
"ဟေ့...နေဦး"
"အမိန့်!"
"ကျုပ်ကိုရေခဲချောင်းဆယ်ချောင်းပေး...တစ်ထိုင်တည်းကုန်
အောင်စားမို့...အအေးပတ်နေမကောင်းဖြစ်ရင်လည်းသေပ
စေ...ချစ်မဲ့လူမှမရှိတာ"
"ဆယ်ချောင်းနော်...ဘာအရသာယူမလဲ"
"ဘာဖြစ်ဖြစ်ဗျာ..အမြန်လုပ်"
"မပေးနဲ့ဦးလေး...အမိန်!ဘာလို့ဒီလိုတွေလုပ်နေတာလဲ..
အမိန့်ကအအေးနဲ့မတည့်ဘူးလေ..ပြီးတော့နေဖြင့်အရှင်း
ပျောက်သေးတာမဟုတ်ဘူး"
"ခင်ဗျားမှ မခ်စ္တာ"
"ဟင်း..ဦးလေးသူကိုမရောင်းပါနဲ့သူကလူမမာ..တစ်ခုခုဖြစ်
ရင်ဦးလေးကိုအလွတ်မပေးဘူးမှတ်...တစ်ခါတည်းအချုပ်ထဲ
ထည့်ပစ်မှာ"
"ဟင်...အမလေးဒါဆိုလစ်ပြီ...ကံကောင်းလို့အမူမပတ်တယ်"
"ဟေ့လူ!ကျစ်! ခင်ဗျားဘာဖြစ်နေတာလဲ...ပြန်ချစ်ဆိုတော့
မခ်စ္ဘူး...လိုက်နှောက်ယှက်နေတယ်..လီးဖြစ်နေတာလား"
"လုပ်လေလုပ်...စိတ်ကြိုက်သာလုပ်..အရှင်ကတော့အရှင်
တာဝန်အရ တားရမွာပဲ...လုပ်စမ်းပါ"
"တောက်စ်"
...................
"ဖြစ်သင့်လား....ငါကရုပ်ဆိုးအကျဉ်းတန်နေတဲ့မျက်ခွက်ဖြစ်
နေလို့သူကငြင်းနေရအောင်...ဘဝကြီးကလီးဖြစ်နေပြီ"
အရက်ဘားလာပြီး အီဒန်နဲ့လီယွန်ကို အပီအပြင်ရင်လာဖွင့်
ကာ တစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက်မော့နေတဲ့ အမိန့်ကို အီဒန္ကထပ္မ
သောက်ဖို့တားနေပေမဲ့ လီယြန္ကေနာ့ ခပ်ညစ်ညစ်သာပြုံး
လိုက္ကာ အမိန့်ရဲ့ပုခုံးကို ပုတ်ကာဖြင့်။
"ဟျောင့်...မင်းကလက်နှေးလိုက်တာကွာ...မင်းအနုနည်းနဲ့
မရရင်အကြမ်းနည်းသာသုံးပေါ့"
"လီယွန်...မင်းမြှောက်မနေနဲ့...အမိန့်အကြောင်းမင်းသိတယ်မလား"
"သိလို့ကိုပြောနေတာ...ဟိုကမင်းမိန်းမပဲ..ကိုယ်ပိုင်နေတဲ့အ
ရာကိုမရလို့ဆိုပြီးခံစားနေတဲ့ကောင်ဆိုလို့မင်းပဲရှိလိမ့်မယ်"
ထိုအခါ...မီးပွင့်နေတဲ့မျက်လုံးဖြင့် အပြူးသားဖြစ်သွားတဲ့
အမိန့်က...
"ဟက်! သိပ်ဟုတ်တာပေါ့ လီယွန်ရာ"
တွေ့မယ်ခင်ဗျား။
............
"လာခဲ့စမ်း...ခင်ဗျား!"
"ဘာလုပ်မလို့လဲ...အမိန့်ရယ်...တော်ပါတော့"
ညနက်မှပြန်လာပြီး အရက်မွှန်နေတဲ့အနံ့နဲ့အတူ လူကစိတ္ပူ
လို့သေတော့မယ်..တွေ့တွေ့ချင်း အတင်းလက်ဆွဲပြီး နံရံကို
ကပ္ကာ လှုပ်မရအောင်ဖိထားလေ၏။
"ခ်စ္လား...ကျုပ်ကို"
"ဘာလို့မေးနေပြန်တာ...အရှင်ပြောပြီးပြီလေ...အရှင်တို့က
ကွာရှင်း"
"တိတ်လိုက်ခင်ဗျား!!ကျုပ်မေးနေတာသာဖြေ..ခ်စ္လား..
ဖြေလေ"
"ဟင့်"
"ဖြေ!!!"
"အမိန့်...ဟင့်"
"ခ်စ္လား...မခ်စ္ဘူးလား...ဟမ်!ခင်ဗျား"
လူကိုကျပ်သိပ့်စွာ တရစပ်မေးရင်း လည်ပင်းကိုညစ်ထားသ
လိုမျိုးနဲ့မေးနေတာကြောင့် အသက်ရှုပင်မဝချေတော့၊ စိတ်ရှိ
တိုင်းဖြေချင်ပေမဲ့ စိတ်ကိုမနည်းထိန်းနေရတာမှ မသိလေ
တာ...ကြာရင်ရူးရတော့မယ်။
"အစ်! အမိန့်!အရှင့်ကိုလွှတ်ပါ..အရှင်အသက်ရှုကြပ်နေပြီ"
"ဒါဆိုဖြေ...Yes..and No"
"ဟင့်"
"ဟမ်!ဖြေ"
"ချစ်တယ်...ချစ်တယ်..လွှတ်ပါဦး...သေတော့မယ်"
ထိုအခါမွ လွှတ်လိုက်မှ အသက်ဝဝရှုရကာ ချောင်းပင်ဆိုး
လေတော့၏။
အေးဆေးအဖြေတောင်းနေတော့မပေးဘူး...လည်ပင်းထညှစ်မှအဖြေပေးတယ်...သေမယ်ခင်ဗျားတော့။
သို့ပေမဲ့ လက်မနှေးတဲ့ အမိန့်ကချက်ချင်းရင်ခွင်ထဲဆွဲသိမ်း
ပြီး အတင်းနမ်းမယ်ဟန်ပြင်နေလေပြီ...အကြမ်းပတမ်းဆို
မွ တကယ့်အကြမ်း။
"ဖြည်းဖြည်း...အမိန့်...အရှင်မနေတတ်တော့ဘူး"
"စကားကိုပြန်ပြင်လိုက်ခင်ဗျား...ညကလိုမောင်လိုခေါ်"
"အမိန့်သိနေတာလား"
"ကျစ်!ခင်ဗျား"
"ဟို...ဟိုလေ"
"တဟိုဟိုလုပ်မနေနဲ့...ခင်ဗျားကျုပ်ကိုချစ်တယ်လို့ပြောတာ
ပြန်ပြင်မရတော့ဘူး...ပြန်ပြောကျုပ်ကို"
"ဟင်လို့"
"ပြောလေဗျာ"
"ချစ်..ချစ်တယ်"
"ကျုပ်လည်းခင်ဗျားကိုချစ်တယ်...ပြွတ်...ဟင်း"
"နေ..နေဦးမောင်...ခဏေလး"
"ဘာဖြစ်ရပြန်တာခင်ဗျား"
လက်ရဲဇက်ရဲအဆိုးလေးက သူ့ကိုအိပ်ရာပေါ်အတင်းကိုဖိ
ထားပြီး လက္က ဟိုညှစ်ဒီညှစ်နဲ့အမဲဖျတ်တော့မဲ့ပုံစံနဲ့အတူ
ရိုးရဲ့လက်တစ်ဖက်ကိုလည်းယူကာ သူ့ရဲ့ကျောပြင်ကြီးကို
အတင်းဖက်တွယ်ထားခိုင်းနေပြီမို့ ရိုးစိတ်တွေက မောင့်
နောက်သို့လိုက်လျောချင်နေသည့်ဆန္ဒကိုပြန်ထိန်းရင်း မွှတ်
သိပ့်စွာနမ်းနေတဲ့ မောင်ရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ဖယ်ခွာရင်းတား
လိုက်၏။
မောင်ကတော့ အလိုမကျဟန်နဲ့မျက်မှောင်ကြုတ်နေပါပြီ။
"ဟို...နမ်းပဲနမ်းလို့ရမလားဟင်"
"လင်မယားဖြစ်နေပြီ...ချစ်လည်းချစ်နေကြပြီ...ဘာလိုအပ်
နေသေးလို့လဲ...ခင်ဗျားဘာဖြစ်နေတာ...မတားနဲ့"
"မောင်...အင်းး...ပြွတ်..နေ..နေဦးဆိုနေ"
"ကျစ်!"
"နောက်နေ့...နောက်နေ့ကျမှပေါ့..အခုအနမ်းလေးနဲ့ပဲအိပ်
ကြမယ်လေနော်...လိမ်မာပါတယ်မောင်က"
"ခင်ဗျားစကားတည်နော်...အမိန့်စည်းဘာကောင်လဲသိမယ်
ပြီးတော့ ကျုပ်မှာထားမယ်...ကျုပ်မသိပဲဘယ်မှမသွားနဲ့၊
ဘွားတို့ကအပြင်ခေါ်သွားရင်လည်းမလိုက်နဲ့၊ ကြားလား"
"ဘာလို့လဲဟင်"
"ဒီလိုပဲ...အဲ့လိုမှမဟုတ်ရင် မုန်းမိလိမ့်မယ်"
"အင်းပါ...စကားနားထောင်မယ်နော်...အွန့်"
"မငြင်းနဲ့...နမ်းလို့ရတယ်ပြောပြီးသားမလား...ခင်ဗျားတစ်
ညလုံးနားရမယ်မထင်နဲ့တော့"
ဆိုးလွန်းတဲ့ မောင်ကတကယ့်ကို ရိုးရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုအ
လွတ်မပေးခဲ့...မောင့်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းသားရဲရဲချိုချိုတွေနှင့်အနမ်း
ခံရတဲ့တစ်ချက်တိုင်း ရိုးဖြင့်မနည်းကို ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားမူ
နဲ့အတူ မျက်ရည်တချို့ပင်စီးကျခဲ့ပါ၏။မောင်ကနမ်းရာမှာ
လည်းသိပ်ကိုကျွမ်းကျင်ကာ မလှုပ်နိင်လောက်တဲ့အထိအ
တွေ့နဲ့မောင့်ဆီကရတဲ့ ရေမွှေးအနံ့က ဆွဲဆောင်မူသိပ်ပြင်း
တာမို့ အလူးအလဲကို ရိုးမှာအကြိမ်ကြိမ်ပြိုလဲနေရချေပြီ။
မောင့်ရဲ့မျက်နှာခပ်ချောချောနဲ့အတူ နှာတံချွန်ချွန်က ရိုးရဲ့ပါး
ပြင်ကိုနစ်ဝင်လိုက်တိုင်း သိပ်ကိုပျော်မိလေ၏။ အမိန့်စည်းဆို
တဲ့ မောင်က သူ့ဆီမှာပျော်ဝင်နေမိတာလေးကိုပင်ကြည်နူး
မိပြီးမယုံနိင်ခဲ့။
ဒီတစ်ပတ်လေးတော့ မောင့်အချစ်တွေနဲ့အပြည့်အဝစီးမျော
ရင်း နောက်ကျရင်တော့ ရိုးခံစားရလို့သေချင်သေပါစေတော့။
အခုခဏလေးတော့ ရိုးကို ပျော်ခွင့်လေးပေးစေချင်တယ်။
ချစ်တယ်...အဆိုးလေးမောင်။
.................
ညကပထမဆုံး ချစ်သူဖြစ်တဲ့နေ့...လင်မယားအစစ်အမှန်ဖြစ်
တဲ့ ခံစားမူလေးပင်ပျောက်သွားရ၏။
ဘွားကလည်းတကယ်ပဲ...စိတ်ပင်ညစ်သွားရလေသည်။
"ခဏပါပဲမြေးရယ်...ကုမ္မဏီမှာအရေးကြီးစာချုပ်ကိုလက်
မှတ်သွားထိုးရုံပါပဲ"
"ဘွားကလည်းဗျာ...အဲ့လူကို အိမ်လာခိုင်းလိုက်ပြီးနေပြီကို"
"မရဘူးလေမြေးရယ်..ဘယ်ကောင်းမလဲ၊ခဏပါပဲ လက်မှတ်
ထိုးပြီးတာနဲ့ပြန်လာရုံပဲ...အသွားအပြန်မကြာပါဘူး၊အခုက
လည်းအရမ်းကိုအရေးကြီးနေတဲ့အလုပ်ကိစ္စဖြစ်နေလို့ပါမြေး
ရယ်"
"ဟုတ်တာပဲသားရယ်...ခဏပဲဥစ္စာ"
"အေးလေအမိန့်ရယ်...မေမေကဒါလေးအခုမှခိုင်းတဲ့ဟာကို"
"ဒါဆို ကြီးမေသွားလိုက်ပါလား...ဟမ်"
"အမိန့်...ဘယ်လိုတွေပြောနေတာလဲ...အခုကဘာများပင်
ပန်းနေလို့ငြင်းဆန်နေရတာလဲ"
"ဘွားတို့ကမှထူးဆန်းနေတာ...အရင်ကမခိုင်းဖူးတာတွေ
အတင်းသွားခိုင်းလုပ်ခိုင်းနေကြတာ"
"ဒါတွေကနောက်ကျ အမိန့်ပဲအကုန်ဦးစီးရမှာလေ...ကဲပါ
သားကလိမ်မာပါတယ်"
"ဟူး! လက်မှတ်ပဲထိုးရုံပဲနော်...ရှည်ရှည်ဝေးဝေးစကားတွေ
ပုလ္လင်မခံခိုင်းနဲ့...ဆွဲထိုးမိခဲ့လိမ့်မယ်"
"စိတ်ချပါသားရယ်..လက်မှတ်ထိုးရုံပါပဲ"
"ကျွန်တော်သွားရင် ကျွန်တော်မိန်းမကိုသေချာစောင့်ရှောက်
ပေးနော်..သူကိုဘယ်မှမသွားခိုင်းပါနဲ့"
ထိုအခါ ပျက်ယွင်းသွားကြတဲ့မျက်နှာအမူအရာတွေဖြင့်ခေါင်း
ငြိမ့်ကာပြုံးပြရင်း အမိန့်ရဲ့ ဆိုင်ကယ်ထွက်သွားတဲ့စက်သံ
ဝေးသွားသည့်အထိ ငြိမ်၍အခန်းထဲ၌နားထောင်ပြီးသည်နှင့်။
"အရှင်ကိုသွားခေါ်...အမိန့်ပြန်မလာခင်...ထွက်သွားခိုင်းမှ
ရမယ်"
"ဟုတ်မေမေ"
ဒေါ်မြတ်ပန်းတော်ဝင်မှာလည်း စိတ်မကောင်းရုံမှတစ်ပါးမ
တတ်နိင်...မေမေရဲ့စကားသြဇာကိုမှမလွန်ဆန်နိင်သလို...
ဖိအားတွေရဲ့ဒဏ်ကလည်းရှိနေတာမို့ သက်ပြင်းသာချရင်း
ရိုးရဲ့အခန်းဆီရာသို့ ခြေလှမ်းပြင်လိုက်ပါ၏။
✨✨✨✨✨✨
နောက်အပိုင်းထပ်upမယ်နော်...မအိပ်ပဲရေးလိုက်ပါတယ်
နော်တင်ချင်လွန်းလို့ အလုပ်ကပင်ပန်းလို့လက်တွေကိုက်ခဲ
နေတာမှအရမ်းပဲ...မြန်မြန်upနိင်အောင်ကြိုးစားပါမယ်။