အပိုင္း(၄၆)
လင္ရွန္းက ဆိတ္ဆိတ္ၿငိမ္လ်က္နဲ႔ပင္ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ တစ္တြတ္တြတ္ ေအာ္ဟစ္လို႔ေနေပမယ့္ သူမက လိန္ဖန္ကို အသံထြက္ၿပီးေတာ့ ေအာ္မေျပာရဲေပ. လိန္ဖန္ႏွင့္တုေဟာင္က မတူညီတဲ့ပင္ကိုယ္စ႐ိုက္လကၡဏာေတြရွိေသာ္ျငား သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က အမႊာညီအကိုေတြပင္. သူတို႔ ေဒါသထြက္ေနသည့္အခ်ိန္ေတာင္မွ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးက လူတစ္ေယာက္မွ အနားမကပ္ရဲေလာက္တဲ့အထိေတာင္ ဖိန႔္ဖိန႔္ေတာက္အရွိန္အဝါေတြပိုင္ဆိုင္ထားၾကပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ဘာေတြျဖစ္ပ်က္သြားခဲ့ၾကတာမ်ားလဲ? သိရသေလာက္ေတာ့ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္၏ ကိုယ္ပိုင္ေထာင္မတ္မႈက ၾကားျဖတ္ေႏွာင့္ယွက္ျခင္းခံလိုက္ရတဲ့အခါ သူ႔ကိုယ္ခႏၲာက ပရမ္းပတာအေျခအေနတစ္ခုထဲကိုေရာက္ေနရပါတယ္....တကယ္လို႔ လိန္ဖန္သာ သတိမရွိခဲ့ရင္ေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္တာက သူေတာ့ သင္းကြပ္စရာမလိုဘဲနဲ႔ 'ေနၾကာပန္းက်င့္စဥ္' ကို က်င့္ႀကံေနရပါလိမ့္မယ္!
ဒီအေၾကာင္းေတြကို ေတြးေတာမိလိုက္ရင္း လင္ရွန္းတစ္ေယာက္ ပိုပိုလို႔ပင္ လိန္ဖန္ႏွင့္ စကားေျပာဆိုရမွာကိုပင္ စိုးထိတ္ေနရသည္. သူမလုပ္ႏိုင္တာအကုန္လုံးကေတာ့ သူမေျခလွမ္းကို ခပ္သုတ္သုတ္လွမ္းၿပီးေတာ့ သူ႔ေနာက္ကေန အမွီလိုက္ေနဖို႔သာပဲ တတ္ႏိုင္ပါတယ္။
လိန္ဖန္အတြက္ကေတာ့ ကိုယ္လက္ႏွီးေႏွာခ်င္စိတ္ေတြက ၾကားျဖတ္ေႏွာက္ယွက္ခံရမႈေၾကာင့္ သူ တကယ့္ကိုပင္ အလိုဆႏၵမျပည့္ဝျဖစ္သြားခဲ့သည္. က်မ္းမာတဲ့ဘယ္ေယာက္်ားမဆို သူ႔ကိုယ္ပိုင္ေနရာထဲတြင္ တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ႀကီးရပ္တန႔္လိုက္တာက ကေမာက္ကမေတြ ျဖစ္ေပၚေစႏိုင္သည္. တကယ္လို႔ သူကသာ သူမအနားကို ေနာက္ထပ္ကပ္မိသြားခဲ့ရင္ေတာ့ သူကိုယ္သူ မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္မွာကိုလည္း စိုးရိမ္ေနမိသည္. ထို႔ေၾကာင့္ လင္ရွန္းႏွင့္ ဘာတစ္ခုမွမထိေတြ႕ဖို႔ကို ေရွာင္ရွားဖို႔ရာပဲ ေရွ႕ကိုပဲ အသည္းအသန္ေလွ်ာက္လွမ္းေနလိုက္ေတာ့သည္။
ခဏၾကာၿပီးေနာက္တြင္ လိန္ဖန္တစ္ေယာက္ သူ႔ရဲ႕စဥ္းစားဆင္ျခင္ႏိုင္စြမ္းေတြက တျဖည္းျဖည္းခ်င္းစီျဖင့္ သူ႔ကိုယ္ခႏၲာဆီ ျပန္ေရာက္ရွိလာေတာ့သည္. ဒါ့ေၾကာင့္ သူ လင္ရွန္းကိုေစာင့္ၿပီးေတာ့ ျဖည္းျဖည္းေလးပဲ ျပန္ေလွ်ာက္လိုက္ေတာ့ရန္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္လည္း လိန္ဖန္က လင္ရွန္းထက္ကိုအရပ္ပိုရွည္ၿပီး လူေကာင္ပိုႀကီးမားေတာ့လည္း သူမက အေတာ္ေလးပင္အမွီလိုက္လာခဲ့ရၿပီး သူ႔ကိုလိုက္မွီဖို႔ရန္အလိုငွာ သူမမွာ ခုန္ျပန္ေက်ာ္လႊားၿပီး အေျပးလိုက္ေနခဲ့ရသည္. လိန္ဖန္က ႐ုတ္တရက္ႀကီး အေရးေပၚဘရိတ္အုပ္လိုက္မယ္လို႔ လင္ရွန္း မထင္ထားခဲ့ေတာ့ သူမက သူႏွင့္တည့္တည့္ႀကီး ဝင္တိုက္မိသြားေတာ့သည္။
ေသးသြယ္တဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ ကိုယ္ခံပညာေလ့က်င့္ထားေသာ သန္မာတဲ့ေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႔ ဝင္တိုက္မိတာက ေကာင္းတဲ့အရာ ဘာတစ္ခုမွရလဒ္ထြက္မလာႏိုင္ေပ. လင္ရွန္းတစ္ေယာက္ သူမကိုယ္သူမ နံရံတစ္ခုထဲသို႔ ပစ္ေပါက္ခံလိုက္ရသလို သူမ ကမာၻႀကီးထဲတြင္ ခ်ာခ်ာလည္သြားၿပီး ၾကယ္ေတြလေတြကို ျမင္လိုက္ရေတာ့သည္။
သူမလႈပ္ရွားမႈေတြကို ျပန္တည္ၿငိမ္လိုက္ရဖို႔ စကၠန႔္အနည္းငယ္ေလာက္ၾကာတဲ့အထိပင္ အခ်ိန္ယူလိုက္ရၿပီးေနာက္ သူမေျခက်င္းဝတ္လည္သြားေၾကာင္းကို သူမသိလိုက္ေတာ့သည္။
လိန္ဖန္တစ္ေယာက္ ေျပာစရာစကားပင္မရွိျဖစ္သြားခဲ့သည္. ဒီေကာင္မေလးက ၿဂိဳလ္ေမြတဲ့ဝိညာဥ္တစ္ခုမွ ျပန္ဝင္စားလာတာပဲျဖစ္ရမယ္. သူ႔မ်က္လုံးေတြကို သူမအတြက္ ခဏေလာက္ေတာင္ မွိတ္ထားမိလိုက္သြားၿပီး သူမကေတာ့ ကေမာက္ကမအေျခအေနထဲမွာ အဆုံးသတ္ခဲ့ေတာ့သည္။
သို႔ေသာ္လည္း သူမေၾကာင့္ သူ႔မွာ မခ်င့္မရဲျဖစ္သြားခဲ့ေသာ္လည္း ေျမႀကီးေပၚမွာ ဒဏ္ရာအနာတရနဲ႔လဲက်ေနသည့္ သူမကို သူျမင္လိုက္ရေတာ့ သူ႔ႏွလုံးသားက အလိုအေလ်ာက္ပင္ ေပ်ာ့ေျပာင္းလို႔သြားသည္။ လိန္ဖန္က သူမကိုထူမေပးဖို႔ရာ သူ႔ကိုယ္ကို ကိုင္းၫြတ္လိုက္ခဲ့သည္။
လင္ရွန္း၏ေျခက်င္းဝတ္က အဆစ္လြဲသြားခဲ့သည္. သူမပါးစပ္ထဲက သြားေတြအက္သြားေအာင္ႀကိတ္လိုက္မိသည္အထိပင္ အလြန္နာက်င္သြားရသည္.ယ လိန္ဖန္က သူမကို ဘယ္လိုေတာင္အရင္လ်စ္လ်ဴရႈလိုက္တာကို ေတြးမိလိုက္ေတာ့ သူမက 'ဟြန႔္' ဆိုေသာအသံတစ္ခုထုတ္လိုက္ၿပီး သူမေခါင္းကိုလႊဲလိုက္သည္. သူမကို ထူေပးဖို႔ လိန္ဖန္လက္ကမ္းေပးလိုက္တာကို သူမကလည္း လ်စ္လ်ဴရႈလိုက္ေတာ့သည္။
လိန္ဖန္က အရင္က ဒီလိုမ်ိဳး အေျခအေနတစ္ခုနဲ႔ တစ္ခါမွ မေတြ႕ႀကဳံဖူးျခင္းမရွိခဲ့ေပ. သူ ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္း မသိေတာ့ေခ်. ထို႔ေၾကာင့္ သူက ဆက္လက္၍ပင္ သူ႔လက္ေတြကို ကမ္းေပးထားၿပီး သူမကို အာ႐ုံစူးစိုက္စြာျဖင့္ စိုက္ၾကည့္လိုက္ခဲ့သည္။
လင္ရွန္းက စိတ္ဆိုးေနသလိုမ်ိဳးမ်က္ႏွာလႊဲပစ္ၿပီး 'မ်က္ႏွာ'သာေပးအလိုလိုက္မႈေလးတစ္ခ်ိဳ႕ကို ျပန္ရယူဖို႔ စီစဥ္ထားခဲ့ေပမယ့္ အဲဒီအစား လိန္ဖန္ထံက သူမကို မမွိတ္မသုန္စိုက္ၾကည့္ၿပီး အရင္ေတာင္းပန္ခယလာျခင္းကို ရရွိခဲ့သည္။
အခ်ိန္ခဏေလးအတြင္းမွာပဲ လင္ရွန္းတစ္ေယာက္ သူမရဲ႕စိတ္မလုံမလဲျဖစ္ေနမႈက အသိစိတ္ကို လႈံ႕ေဆာ္လိုက္ျခင္းခံလိုက္ရသည္။
သူတို႔ထဲကတစ္ေယာက္ကေတာ့ ခါးကုန္းကာ လက္ကမ္းေပးေနၿပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ဖင္ထိုင္ခ်ေနသည္. အႀကိတ္အနယ္ပင္ ယွဥ္ၿပိဳင္ေနၾကသလိုပါပဲ။
အဆုံးတြင္ေတာ့ လင္ရွန္းက အရႈံးကို ဝန္ခံလိုက္ၿပီးေတာ့ သူမလက္ကို ကိုး႐ိုးကားရားစြာျဖင့္ပင္ ကမ္းေပးလိုက္သည္။
သူမလက္ဆန႔္ထုတ္လိုက္တဲ့အခိုက္မွာပဲ လိန္ဖန္ကသူမလက္ကို ဖမ္းဆုပ္ကိုင္လိုက္ေတာ့ ေျမႀကီးေပၚကေနၿပီး တရွိန္ထိုးအားအင္တစ္ခုျဖင့္ သူမကိုဆြဲထူလိုက္သလို ခံစားလိုက္ရသည္။
လင္ရွန္းရဲ႕ေျခေထာက္ေတြက မတ္မတ္ပင္မရပ္ႏိုင္ဘဲ သူမက လိန္ဖန္အေပၚသို႔ မွီခ်လိုက္ရသည္. သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးပင္ သူတို႔ေတြ ေရပူစမ္းထဲမွ အျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္စဥ္းစားမိလိုက္ၾကၿပီး ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးျဖစ္ကာ ေအးခဲသြားၾကေတာ့သည္။
"မင္း လမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္ရဲ႕လား" လိန္ဖန္က တိတ္ဆိတ္ေနမႈကို ၿဖိဳခြင္းလိုက္သည္။
လင္ရွန္းက ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္. သို႔ေသာ္လည္း သူမေျခက်င္းဝတ္က ေျမႀကီးေပၚကိုေထာက္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ သူမနဖူးျပင္ႀကီးက တြန႔္လိမ္လို႔သြားေတာ့သည္. သူမေအာ္ဟစ္လိုက္ေတာ့သည္.- "နာတယ္. နာတယ္. နာလိုက္တာ......!!!!"
"ငါတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္အုံးမယ္" လိန္ဖန္က ကုန္းလိုက္ခဲ့ၿပီး လင္ရွန္းရဲ႕ရႉးဖိနပ္ကို ခြၽတ္လိုက္ကာ သူ႔လက္ျဖင့္ သူမေခ်က်င္းဝတ္ကို တင္းမာစြာဖိခ်လိုက္တယ္။
"အားရား!" ဝက္ေလးတစ္ေကာင္ အမဲဖ်တ္ခံလိုက္ရသည့္အတိုင္း လင္ရွန္းေၾကာက္လန႔္တၾကား စူးရွစြာေအာ္ဟစ္လိုက္ခဲ့ေတာ့သည္. 'ဒါလက္စားေခ်လိုက္တာ! လုံးဝကို လက္စားျပန္ေခ်လိုက္တာပဲ!' သူမ အလြန္နာသြားတာေၾကာင့္ မ်က္ရည္ေတြသြန္စီးက်လာေတာ့သည္။
"က်ိဳးသြားတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး အဆစ္လည္သြား႐ုံပါပဲ" လိန္ဖန္က သူမဖိနပ္ကို ျပန္စီးေပးလိုက္ၿပီး အဆိုျပဳလိုက္သည္. ေတာင္ေပၚလမ္းေတြေၾကင့္ ရႈးဖိနပ္က ႐ႊံ႕ေတြလူးပလူးေနခဲ့သည္. သို႔ေသာ္လည္း လိန္ဖန္က စိတ္ထဲတြင္ထည့္မထားခဲ့ေပ။
လိန္ဖန္က လင္ရွန္းရဲ႕ဖိနပ္ႏွင့္ေျခအိတ္ကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ျဖင့္ ျပန္စြတ္ေပးခဲ့သည္.
သူမေျခက်င္းဝတ္ေပၚကို သူ႔လက္ေတြေရာက္သြားခ်ိန္တြင္ လင္ရွန္းတစ္ေယာက္ သူမႏွလုံးသားထဲထိေရာက္ေအာင္ပင္ ေႏြးေထြးတဲ့ခံစားခ်က္က စီးဆင္းေနသလို ခံစားလိုက္ရသည္. မသိစိတ္၏လႈံ႕ေဆာ္မႈအရပင္ လင္ရွန္း အလိုလိုပင္တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္သြားေတာ့သည္။
လင္ရွန္းရဲ႕အတြင္းစိတ္ထဲတြင္ေတာ့ သူမလုပ္ရပ္က က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္မႈမရွိမွန္း သူမကိုယ္သူမ လဲ သိပါတယ္. သို႔ေသာ္လည္း သူမ အမွားလုပ္မိသြားသလို ခံစားမိၿပီးေတာ့ ျပန္ၿပီးေတာ့ အဖက္ဆယ္ခ်င္ေနမိသည္. ဒါေပမယ့္ ဒီလိုအျပဳအမူမ်ိဳးက လိန္ဖန္အေပၚတြင္ အလုပ္မလုပ္တာေတာ့ အရွင္းႀကီးပါပဲ. အဲဒီအစား အဲဒါက သူမကို အလိုလိုက္ခံထားရၿပီးဆိုးသြမ္းေနတဲ့ပုံ ေပါက္သြားေစလိုက္သည္. သူမက စိတ္မသိုးသန႔္စြာနဲ႔ ေနာင္တရမိသြားၿပီး ေနာက္ဆုံးေတာ့ ျပႆနာရွာေနတာကို ရပ္လိုက္ေတာ့သည္။
လင္ရွန္း ၿငိမ္သက္သြားတာကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ လိန္ဖန္တစ္ေယာက္ သူ႔ရင္ထဲတြင္ ျပန္စိတ္ေအးသြားရေတာ့သည္. သူက ေနာက္ျပန္လွည့္လိုက္ၿပီးေတာ့ သူ႔ေက်ာကို သူမႏွင့္မ်က္ႏွာမူလိုက္ကာ ညင္သာစြာေျပာလိုက္တယ္. "တက္လိုက္.. ငါ မင္းကို သယ္သြားေပးမယ္"
လင္ရွန္းက အခုေတာ့လိမၼာေရးျခားရွိေနျပၿပီ. သူမက ဘာတုံ႔ဆိုင္းျခင္းမွမရွိဘဲ သြက္လက္စြာျဖင့္ပင္ လိန္ဖန္ေက်ာကုန္းေပၚသို႔ တက္လိုက္သည္. သူမလက္ေမာင္းေတြက သူ႔လည္ပင္းေပၚတြင္ အမွီျပဳဖို႔အတြက္ တြဲခိုလိုက္ၿပီး သူမတစ္ကိုယ္လုံးက ခ်က္ခ်င္းပင္ ေအးစက္ေနရာမွ ေႏြးေထြးလာေတာ့သည္. သူမ အနာေတာင္မွသက္သာသြားသလို ခံစားလိုက္ရတယ္. သူမ ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ တိုးကပ္ခ်င္ေနမိသြားသည္။
လိန္ဖန္က လင္ရွန္း သူ႔ေက်ာေပၚကို ဒီေလာက္ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ႀကီး တက္လိုက္မယ္လို႔ မထင္ထားခဲ့ပါဘူး. ထိုအခ်ိန္အခိုက္အတန႔္တြင္ သူက ယုံၾကည္အားကိုးျခင္းခံလိုက္ရသလို ခံစားလိုက္ရသည္. ထိုအရာက ေမ့ေဖ်ာက္လို႔မရမည့္ ခံစားခ်က္တစ္ခုလိုပင္. မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က သူ႔ကိုသာ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးၿပီး သူ႔ကို အားကိုးျခင္းခံလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္တြင္ေတာ့ သူမကို သယ္ေဆာင္ထားရတာက သူမဘဝတစ္ခုလုံးအတြက္ပါ တာဝန္ရွိသြားသလိုမ်ိဳးပင္. သူ လုံးဝကို ထြက္သြားခြင့္မေပးခ်င္ေတာ့ဘူးပဲ.....
ေလထုကေျပာင္းလဲသြားသလို လင္ရွန္းက ႐ုတ္တရက္ထင္လိုက္မိသည္. သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးဘာစကားတစ္ခြန္းမွ် မေျပာျဖစ္ၾကေပမယ့္လည္း အဲဒါကတစ္ေယာက္ေယာက္ကအရင္စေျပာဖို႔ကို အၾကာႀကီးေစာင့္ေနရသလိုမ်ိဳးထင္ရသည္. ဘာတစ္ခုမွ သူတို႔ပါးစပ္ေတြ ဖြင့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ေရာက္တဲ့တိုင္ ဘာအေၾကာင္းမွ ထြက္မလာခဲ့ေခ်။
ထို႔ေၾကာင့္ လင္ရွန္းက ဆိတ္ဆိတ္ေနဖို႔ပဲ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၿပီး ပိုၿပီးတင္းေအာင္သာ တြဲခိုထားလိုက္သည္. လိန္ဖန္၏ကိုယ္အပူေငြ႕ေတြက အလြန္သက္ေတာင့္သက္သာရွိလြန္းလွသည္။
သူတို႔ဒီအတိုင္း ဆက္ၿပီးေတာ့လမ္းေလွ်ာက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့.....မေကာင္းတဲ့အခ်ိန္တစ္ခုလို႔ ထင္ရမွာမဟုတ္ပါဘူး။
လင္ရွန္းစိတ္ထဲကို ဒီအေတြးေတြက ႐ုတ္ခနဲဆိုသလိုဝင္ေရာက္သြားၿပီး သူမ ႐ုတ္တရက္ နန္းေတာ္အေၾကာင္းကို သတိရသြားေတာ့သည္. သူမရဲ႕ပုံရိပ္အစစ္အမွန္..လိန္ဖန္၏အတိတ္ ႏွင့္ အရာအားလုံးကိုပင္.... သူမ တစ္စုံတစ္ခုကိုအလြန္အမင္း စိတ္လိုက္မာန္ပါလုပ္လိုက္ခ်င္သြားေတာ့သည္။
"လိန္ဖန္" သူမအသံကေပါ့ပါးၿပီးေပ်ာ့ေျပာင္းေနသည္. သူမရဲ႕ပုံမွန္ေျပာေနက်အသံကေန အလြန္ကြာျခားေနသည္။
"ဘာေျပာမလို႔လဲ" လိန္ဖန္က ေမးလိုက္တယ္။
"တကယ္လို႔ ....ကြၽန္မ..ေျပာခ်င္တာက..တကယ္လို႔....." သူမ ရပ္သြားသည္. "တကယ္လို႔ နန္းေတာ္ထဲကို ကြၽန္မတို႔ ျပန္မသြားခဲ့ရင္.....ရွင္ဘယ္လိုထင္လဲဟင္"
သူမအသံက တိုးတိမ္ေနေပမယ့္ အဲဒါက လိန္ဖန္ကို ေအးခဲသြားေစဖို႔ေတာ့ လုံေလာက္ေနသည္။
ညက ေမွာင္မိုက္လို႔ေနၿပီး လမင္းႀကီးက ေကာင္းကင္တြင္ တြဲလြဲခ်ိတ္ေနပါၿပီ. ေတာင္တန္းေလေတြက ေတာနက္ႀကီးထဲကို ျဖတ္ကာတိုက္ေနၿပီး သစ္႐ြက္တို႔ တ႐ႊမ္း႐ႊမ္းျမည္သံကို ၾကားေနရသည္။
အရာခပ္သိမ္းဆိတ္ၿငိမ္လ်က္ရွိေနေသာညတစ္ညက အလြန္ပင္ေပၚလြင္ထင္ရွားေနေပမယ့္ လင္ရွန္းရဲ႕ႏွလုံးသားထဲတြင္ေတာ့ မၿငိမ္သက္ႏိုင္ရွာေခ်. အလြန္က်ယ္ေလာင္စြာပင္ ျမည္ဟည္းေနသည္. သူမက လိန္ဖန္ထံမွ သင့္ေတာ္တဲ့အေျဖတစ္ခု ျပန္ၾကားရဖို႔ကို ရွည္ၾကာစြာေစာင့္ေနရသည္။
ဒါေပမယ့္ သူမ ဘာအေျဖတစ္ခုမွ ျပန္မရခဲ့ပါဘူး။
ထိုအခ်ိန္အခိုက္အတန႔္တြင္ လင္ရွန္းက ဘာကိုခံစားရတာမွန္းကို မသိေတာ့ေပ. တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ သူမ စိတ္လဲစိတ္ပ်က္၊ ေဒါသလဲထြက္လို႔သြားသည္. သူမ လက္ေခ်ာင္းေတြက လိန္ဖန္ကို အလြန္တင္းက်ပ္စြာဆုပ္ထားေနမိၿပီး သူမရဲ႕ လက္သည္းခြံေတြေတာင္ ျဖဴဆြတ္လာေတာ့သည္. ၿငိမ္သက္စြာျဖင့္ ဘာစကားတစ္ခြန္းမွလဲ မေျပာမိေတာ့ေပ။
တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္မႈက စိတ္မရွည္စြာပင္ ရွည္လ်ားသြားေနသည္. လိန္ဖန္က ေနာက္ဆုံးတြင္ အလြန္ရွည္ၾကာေသာ အခ်ိန္တစ္ခုၾကာၿပီးေနာက္ စကားစေျပာလာသည္. – "မင္းက စုန႔္ေလာင္မဟုတ္ဘူး. ငါ ေျပာတာ မွန္ရဲ႕လား
ဒီလိုလွ်ပ္တစ္ပ်က္ေမးခြန္းက လင္ရွန္းကို အငိုက္မိသြားၿပီး အံအားသင့္ကာ ဆြံ႕အသြားခဲ့သည္. သူမက ဒီအေၾကာင္းကို ခံျငင္းခ်င္ေပမယ့္ သူမ မျငင္းလိုက္ခဲ့ေပ။
"မင္းရဲ႕နာမည္အစစ္က ဘာလဲ" လိန္ဖန္က ေမးလိုက္တယ္။
"လင္ရွန္း......" လင္ရွန္းက အသံတိုးတိမ္စြာျဖင့္ တီးတိုးေလးေရ႐ြတ္ေျပာလိုက္တယ္။
"လင္ရွန္း......" လိန္ဖန္က သူမနာမည္ကို ထပ္ခါတလဲလဲေရ႐ြတ္လိုက္သည္. ၿပီးေနာက္ သူက သူကိုယ္သူေျပာလိုက္သလိုပင္ -
" အသံထြက္က စုန႔္ေလာင္ထက္ေတာ့ ပိုေကာင္းတယ္...."
လင္ရွန္းက ပထမဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္ အားအင္ကုန္ခမ္းသြားသလို ခံစားရသည္. ပထမတုန္းကေတာ့ သူမက လိန္ဖန္ကို စိတ္ဆိုးေနခဲ့သည္. သူမကို အေျဖတစ္ခု ျပန္မေပးတဲ့အတြက္ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ သူမက သူ သူမကို အေျဖတစ္ခုမွ ျပန္မေပးခဲ့တာက သူမက သူ႔ကို ညာထားတယ္ဆိုတာ သူသိထားခဲ့လို႔ဆိုတာ နားလည္လို႔သြားေတာ့သည္. သူက သူမရဲ႕အတိတ္ကို မသိခဲ့ပါဘူး. သူက သူမ ဘဝကို မသိခဲ့ပါဘူး. သူက သူမ နာမည္အစစ္မွန္ကိုေတာင္ မသိထားခဲ့ပါဘူး။
ရင္းႏွီးကြၽမ္းဝင္မႈတစ္ခုက ယုံၾကည္မႈအေပၚမွာ အေျခခံထား မသင့္ဘူးလား? သူမက သူ႔ကို အမ်ားႀကီး ဖုန္းကြယ္မထားသင့္ေပ။
"တကယ္ေတာ့. ကြၽန္မ......" လင္ရွန္းက ႐ုတ္တရက္ အရာအားလုံးကို ရွင္းျပခ်င္သြားသည္။
"နန္းေတာ္က မင္းကိုရွာဖို႔ လ်ိဳ႕ဝွက္အေထာက္ေတာ္ေတြအမ်ားႀကီး လႊတ္ထားတယ္" လိန္ဖန္က သူမကို ျဖတ္ကာေျပာလိုက္သည္။
ဟင္? လင္ရွန္း အလြန္အံ့အားသင့္သြားခဲ့သည္. စကားလုံးေတြက သူမေျပာထြက္ခ်င္ေပမယ့္ လည္ေခ်ာင္းထဲတြင္ တစ္ဆို႔ေနခဲ့ေတာ့သည္။
"သူတို႔ မင္းကိုရွာေတြ႕သြားရင္ ဘာျဖစ္မလဲဆိုတာ မင္းေတြးထားေသးလား? ရွာေတြ႕ၿပီးသြားရင္ေရာ မင္းက စုန႔္ေလာင္အစစ္မဟုတ္တာကို ရွာေတြ႕သြားခဲ့ရင္ေရာ? တကယ္ေတာ့ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ေတာင္ မဟုတ္ခဲ့ဘူး မဟုတ္လား? ဒီအက်ိဳးဆက္ေတြကိုေရာ မင္းေတြးထားခဲ့ေသးလား?"
"ကြၽန္မ....." လင္ရွန္း ဘာေျပာရမွန္း မသိေတာ့ေခ်. ဟုတ္သားပဲ သူမ ဒီအေၾကာင္းကို အရင္က စဥ္းစားထားခဲ့ေသးတာပဲေလ.. "ကြၽန္မ စဥ္းစားထားခဲ့တာက ကြၽန္မ ထြက္သြားတာၾကာသြားခဲ့ရင္. အဲဒါက ျဖစ္ႏိုင္....."
"အဲဒါက အဆင္ေျပႏိုင္ပါ့မလား? မင္းက အရမ္းႏုံအလြန္းတာပဲ. မင္းက အင္ပါယာကို အရႈးတစ္ေယာက္လို႔ ႐ိုး႐ိုးေလးေတြးထားတာလား? ဒီေန႔လို သူ႔ရဲ႕ေနရာကိုရယူဖို႔ သူ႔အတြက္ လြယ္လြယ္ေလးမဟုတ္ခဲ့ဘူး. ဒါ့အျပင့္ လ်ိဳ႕ဝွက္
အေထာက္ေတာ္ေတြက ေလ့က်င့္မႈေတြအမ်ားႀကီးကို အထူးေလ့က်င့္ျဖတ္ေက်ာ္ထားခဲ့ရတာ၊ တကယ္လို႔ သူတို႔က လူတစ္ေယာက္ကို ရွာခ်င္တယ္ဆိုရင္ သူတို႔က အဲဒီလူကို ရေအာင္ကို ရွာႏိုင္တယ္"
လင္ရွန္းက အံ့အားသင့္ကာ တုန္လႈပ္သြားေတာ့သည္။
'ဘာကိစၥႀကီးပဲ ျဖစ္ေနေန သူတို႔က ငါ့ကိုရွာႏိုင္ၾကမွာလား? အဲဒါဆို အဓိပၸာယ္က ငါ နန္းေတာ္ထဲကေန လုံးဝ ထြက္သြားလို႔မရေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒီအဓိပၸာယ္က ငါရဲ႕ သ႐ုပ္မွန္ကို တစ္သက္လုံးဖုန္းကြယ္ထားရမွာလား? ဒီအဓိပၸာယ္က က်န္ရွိတဲ့ငါ့တစ္ဘဝလုံးကို အျခားလူတစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႔ ဟန္ေဆာင္ၿပီးေတာ့ပဲ ေနရမွာလား'
"မဟုတ္ဘူး....." လင္ရွန္းက သူမေခါင္းကိုခါရမ္းလိုက္ၿပီး သူမတစ္ကိုယ္တည္းတီးတိုးေရ႐ြတ္လိုက္သည္. _ " ဒါ က အဲလိုမ်ိဳး မျဖစ္သင့္ဘူး၊ ငါဒီလိုမ်ိဳးႀကီးကို မလိုခ်င္ဘူး.... ငါ ငါ့ကိုယ္ငါပဲ လိုခ်င္တယ္...ငါ....."
"ဟုတ္တာေပါ့ မင္းက မင္းကိုမင္း လိုခ်င္လို႔ရတာေပါ့!" လိန္ဖန္က ႐ုတ္တရက္ သူမကို ေအာက္ကိုခ်လိုက္တယ္. လ်င္ျမန္စြာျဖင့္ေနာက္ကိုျပန္လွည့္လိုက္ၿပီးေတာ့ တည္ၿငိမ္စြာျဖင့္လင္ရွန္းကို စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။
လင္ရွန္း၏မ်က္လုံးေတြက ေငးငိုင္ေတြေဝေနၿပီးေတာ့ ၾကည့္ရတာ စိတ္လြတ္ေနသည့္ပုံေပါက္ေနသည္။
"စုန႔္ေလာင္ ေသသြားရျခင္းကသာ လင္ရွန္းဘဝနဲ႔ ေနသြားႏိုင္ဖို႔ တစ္ခုတည္းေသာနည္းလမ္းပဲ" လိန္ဖန္က ေျပာလိုက္သည္။
*********
End.....
#10/8/2023