အရွင့္သား ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး မွားမွန္းသိပါၿပီ[Zawgyi Version]

အပိုင္း(၆၀)

အပိုင္း(၆၀)

'သက္ေသျပစရာတဲ့လား' လင္ရွန္းတစ္ေယာက္ ေအာ္ဟစ္သာ

ငိုခ်ပစ္လိုက္ခ်င္ေတာ့သည္. လြန္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သူမ အင္ပါယာ ဆင့္ေခၚတာကို သြားေတြ႕ခဲ့ရတုန္းက သူက သူမကို ေအာ္ဟစ္ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းၿပီးေတာ့ ၿခိမ္းေျခာက္တာေတြပဲ လုပ္ေနခဲ့သည္. တကယ္လို႔ သူမမွာ သက္ေသျပစရာတစ္ခုခုသာရွိရင္ေတာ့ ထိုအရာက မေန႔က သူမကိုပစ္ေပါက္လိုက္ခဲ့တဲ့ မွင္အိုး ကိုပဲ ေျပာႏိုင္သည္ပဲေလ။

ဒါဟာ တကယ္ပဲ ငါ့ဘဝရဲ႕ အဆုံးသတ္ပဲလား။ လင္ရွန္းတစ္ေယာက္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္​ျဖစ္သြားေတာ့တယ္. အရာအားလုံးကို ဆုံးရႈံးလိုက္ေတာ့မလို သူမ ခံစားခဲ့ရခ်ိန္တြင္ေတာ့ ျမင္းဟီသံတစ္ခုကို ၾကားလိုက္ရသည္. ထိုအသံက အလြန္အင္မတန္ပင္ ရင္းႏွီးလို႔ေန​ေပသည္။

လင္ရွန္း ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည့္အခါတြင္ေတာ့ 'ဝူရင္'၏ နက္ေျပာင္ေနသည့္ အမည္းေရာင္လည္ဆံေမႊးေတြနဲ႔ ေမာ္ႂကြားလ်က္ရွိေနတဲ့ ဦးေခါင္းကို ေတြ႕လိုက္ရသည္. သူက ရင့္ရင့္သီးသီးပင္ သူမကို လာဟီျပေနသည္။

'ဪ..တိရစာၦန္တစ္ေကာင္ေတာင္မွ ငါ့ကို လာအႏိုင္က်င့္ေနတာလား'လင္ရွန္းတစ္ေယာက္ ေထာင္းခနဲေဒါသထြက္လို႔သြားရသည္. ၿပီးေနာက္ သူမ လိန္ဖန္၏အသံကို ၾကားလိုက္ရသည္.- "လာ တက္ခဲ့" သူက သူမကို လက္ကမ္းေပးလိုက္သည္။

လင္ရွန္းက တန႔္သြားခဲ့ေပမယ့္ သူမလက္ကို ကမ္းေပးလိုက္သည္. ခ်က္ခ်င္းပင္ သန္မာတဲ့အားတစ္ခုက သူမကို ျမင္းေပၚသို႔ဆြဲတင္လိုက္သည္။

ဒီလိုမ်ိဳးျမင္းေပၚကိုတက္ရတာေတာ့ သူမအတြက္ေတာ့ ပထမဆုံးအႀကိမ္ပင္ျဖစ္သည္. ထို႔ေၾကာင့္ သူမရဲ႕တုံ႔ျပန္မႈက အလြန္ပင္ေႏွးေကြးလို႔ေနသည္. ဘာျဖစ္သြားတယ္ဆိုတာ သူမသိလိုက္သည့္အခါတြင္ေတာ့ သူမက အေစာင့္ေတြအား လိန္ဖန္ရဲ႕ေအးစက္စြာေျပာလိုက္သံကို ၾကားလိုက္ရသည္- "ေဘးကိုဖယ္လိုက္စမ္း"

လိန္ဖန္ရဲ႕ဂုဏ္ပုဒ္က သူမနဲ႔ယွဥ္ရင္ေတာ့တစ္ျခားစီပင္။ သူက သူတို႔ေခါင္းေဆာင္၏ ေခါင္းေဆာင္ပင္ မဟုတ္ပါလား. တံခါးေစာင့္ေတြက ႐ိုက်ိဳးစြာျဖင့္ လမ္းရွင္းေပးလိုက္ၾကကာ ဂိတ္တံခါးကို ဖြင့္ေပးလိုက္ၾကေလသည္။