.
"Jungkook!"
Duraksadı Jeon. Bıraktı yürümeyi. Önceden heyecanlandığı bu ses artık ona hayal kırıklıklarını hatırlatıyor, canını yakıyordu.
"Jungkook lütfen! Bir dur n'olursun!"
Jungkook yavaşça arkasını döndü. Seul'de bir zamanlar en iyi polis olarak birlikte anıldıkları ve bu birlikte anılmalarından hoşlanan çift artık çok başka diyarlardaydı.
Kız soluk soluğa dolu gözlerini dikti Jungkook'un ışığı sönmüş olan bakışlarına.
"Yapmadım de."
Jungkook aynı sessizlikte bakmıştı kızın siyah gözlerine. Her zaman onun gözlerini çok sevmişti çünkü en sevdiği renk onun gözleriydi.
Ya da gözleri onun en sevdiği parçasıydı...
"Yapmadım de Jungkook, öldürmedim de. Bu iki cinayeti de yapmadığını söyle."
Kızın korkak ve titrek sesi Jungkook'a ulaşırken ona doğru bir adım attı.
"Yaptım Melinda. Ben yaptım. İkisini de ben öldürdüm."
Melinda gözlerindeki tüm yaşlar serbest bırakırken başını kabullenemez şekilde iki yana salladı.
"Yapmadın"
"Yaptım Melinda. Ben yaptım."
Kızın dudaklarından kaçan hıçkırık Jungkook'un canını yakmıştı. Başını iki yana salladı hızla.
"Benim için ağlama Melinda. Kendine benim yüzümden zarar verme."
Melinda hızla ona sarıldığında Jungkook kalakalmıştı. Kim sevgilisinin katil olduğunu, ellerini kirlettiğini bile bile onu kabullenip yanında olurdu ki?
"Özür dilerim sevgilim. Özür dilerim. "
Jungkook ondan hafifçe çekildiğinde Melinda yüzünü gizleyerek ağlamaya devam etmişti.
"Özür dileme küçüğüm. Hiçbir şey senin suçun değil."
"Ama olacaklar benim suçum."
Jungkook kaşları çatılırken anladığı şeyle bir küfür savurmuştu. Ardından küçüğüne kıyamayıp beline doğru uzanmış kelepçeyi ondan alarak bileğine geçirmek için açmıştı.
Melinda ise hızla kelepçeyi elinden alıp sinirli bakışlarıyla ona bakmıştı.
"Yapma."
Jungkook'un anlamsız bakışları onu bulurken Melinda gelen arabalara bakıp hızla Jungkook'un kolunu tutmuştu.
"Beni it ve kaç."
Jungkook büyüyen gözleriyle ona baktığında Melinda kolunu dürtmüştü.
"Hadi Jeon! Hadi!"
Jungkook başını iki yana salladığında Melinda korkuyla ona baktı.
"İt dedim!"
"Yapamam!"
Melinda son kez onlara yaklaşan ekibi fark edip ona döndü.
"Eğer beni seviyorsan yaparsın!"
Jungkook bir süre ona bakmış dolan gözlerini kıza göstererek onu itmiş ardından düşen bedenine bakıp özür dileyerek kaçmaya başlamıştı. Kızın yaşayacağı şeyleri bilsede zorunda kalmıştı.
Aradan aylar geçmişti ve Jungkook, Melinda'nın onu ele verdiğini, o gece ona itiraf ettiği konuşmayı merkeze verdiğini öğrenmişti.
Güveni yerle bir olmuştu.
Sevgisi kullanılmış gibi hissetmişti.
Ama bilmediği tek şey, Melinda'nın buna zorunlu tutulduğuydu.
Elindeki soju paketini çöp konteynerine atıp yavaşça ilerideki banka oturdu. Delil yetersizliğinden serbest bırakılmıştı ve Melinda'yı arasada bulamamıştı hiçbir yerde.
Oysa emniyet bodrumuna inse, onun dövülmekten baygın kalmış bedeniyle karşılaşacaktı.
Nefretiyle yüzünü buruşturdu. Yavaşça kalktı ve onu aramak için evine gitti.
Yoktu.
Her gece sessizce buluştukları parka baktı.
Yoktu.
Çevredeki marketlerde, ona her gece vuran çikolata krizlerini dindirmek için gitmiş olabileceğini düşünerek dolaştı.
Yoktu.
Sokak hayvanlarına yemek verdiği ara sokağa baktı.
Yoktu.
Barlara, parklara, marketlere, ara sokaklara, akla gelebilecek her yere baktı.
Ama yoktu.
Ve Jungkook vazgeçti.
Güvenini sarsan bir insanın bunu neden yaptığını sorgulamamıştı ilk kez. Ama sorgulasaydı belkide ikisinede bu kadar acı çektirmezdi.
.
Önünde yürüyen kızın uçuşan saçlarına baktı kemik gözlüklerinin ardından. Gülümsedi. Kokusu burnuna dolarken gözleri anlık olarak kapandı. Ardından başını yavaşça iki yana sallayarak kendine gelmeyi denedi. Az kalsın açık verecekti.
"Eee, yardım et dedin şimdi öylece yürütüyorsun sadece. Ne yapacağız ki?"
Jungkook önünde durarak söylenen kızın yüzünü incelemiş elinde olmadan gülerek etrafına bakmıştı. Kız anlamadığından dolayı dudaklarını hafifçe büzerek ona baktığında Jungkook başını sallayarak ona baktı tekrar.
"Hâlâ çok sabırsızsın."
Melinda omuz silkmiş çatık kaşlarıyla ona bakmaya başlamıştı.
"Sende hâlâ çok inatsın."
Jungkook tebessüm ederek yüzünü tekrar tekrar incelediğinde kız bundan utanmış onun saçını çekmişti, Jungkook ise gülmekle yetinmişti.
"Madem hâlâ bu kadar iyi tanıyorsun beni. Böyle bakmayı kes."
Elini çektiğinde Jungkook saçlarını düzeltmiş omuz silkmişti.
"Söz vermem."
Onun flörtöz tavırlarıyla Melinda aşırı belirgin şekilde göz devirerek yürümeye başlamıştı. Jungkook peşinden onu takip ettiğinde o anılarla dolu parka giriş yapmışlardı bile.
"Hiç değişmemiş."
Jungkook'un şaşkın sesi Melinda'ya ulaşırken Melinda burukça gülümsedi.
"Böyle kalmasını istediğim için arsayı satın aldım."
Jungkook şaşkın bakışlarıyla ona baktığında Melinda yandaki banka oturdu. Jungkook'ta onun yanındaki boşluğa oturduğunda Melinda aralarında oluşan sessizliği bozmak adına konuştu.
"Beni affetmeyeceksin değil mi?"
Jungkook ifadesizliğini koruyarak cevapsız kaldığında Melinda'nın gözleri dolmuştu.
"O gün seni ele vermemek için elimden geleni yaptım ama sorgu odasındaa yediğim dayaklara dayanamayıp bayıldım."
Jungkook rahatsız olmuşça etrafına bakmıştı. Ve o tehlikeli sesinin parkta yayılmasına izin vermişti.
"Sana defalarca söylemiştim. İsteseydin o bok çukurundan seni çekip alırdım. Kendin bunları yaşamayı seçtin."
"Hayır istemedim."
Jungkook'un bakışları kızın yaşlı gözlerinde gezindiğinde kız başını iki yana salladı.
"Ellerindeki delil direkt senin ağzından çıkan cümlelerdi. Seni direkt olarak içeri atabilirlerdi ve onlarda bunu kullandı. Sonra da."
Susup bakışlarını kaçırdığında Jungkook kaşlarını çatarak başını iki yana salladı.
"Sonra da, ne?"
Melinda dudaklarındaki hıçkırığı serbest bıraktı.
"Seni ele vermediğim ve istifa etmek istediğim için cinayetleri üstüme bıraktı."
Jungkook'un çatılan kaşları iyice çatıldığında bedenini ona döndürdü hızla.
"Kim?"
Melinda sessiz kalırken Jungkook ellerini onun yüzüne yerleştirip başparmaklarıyla okşadı.
"Güzelim söyle bana, kim?"
Melinda bakışlarını Jungkook'a sabitlediğinde onun gözlerinde bulduğu huzurla mırıldandı.
"Başkan. Başkan Walsh."
.