"Nahulog na 'ko simo. Hulta ko, please."
It keeps on playing in my head like a broken radio.
Hindi ako tanga. I was born and grow up in negros, alam ko ang ibig niyang sabihin.
Pero bakit?
Bakit niya sasabihin 'yon? Bakit sakin?
"I already fell for you. Wait for me, please."
Ano? Ano ba, layvance? Anong nahulog? Anong hihintayin?
Isang araw biglaan kang umalis. Pagkatapos bigla kang lilitaw. And now, you're telling me that you already fell? At ano? Anong hihintayin ko sayo, Leyvance Birondo?
Bakit ba ang gulo? Bakit kaylangan mag sabay-sabay ang palaisipan ko? Hindi ba pwedeng isa ngayon then next month naman iyong isa?
Salitan ba.
Pero mukang hindi iyon maintindihan ng isang 'to.
"Khai naman, ehhhhhhh...."
"Aidan ano ba? I already told you! Hindi na ako mag-aaral doon. I'm transferring!" Ireta kong tinanggal ang pagkakapit niya sakin.
Andito parin siya sa bahay kahit na maypasok dapat. Hindi daw siya aalis ng hindi ako kasama.
"At Hindi pa na process yon! Pumasok ka muna!" Pamimilitan niya.
"Aidan! Wag matigas ang ulo."
"Ikaw ang wag matigas ang ulo! Pumasok ka nga muna!"
"Hindi nga pwede!"
"Khai naman ehhhhhhhh...."
Jusko po. Kaunti pasensya pa please. Kakabalik lang namin rito sa bahay ngunit mukang malapit na 'ko maglayas.
Hindi ko na siya nasagot nang magring ang cellphone ko.
Unknown number calling...
Sinagot ko ito.
[Where are you?!] Bungad sa kabilang linya.
"Hello? Who's this?"
[Khai Sylvester! Kanina ka pa namin hinihintay!]
That voice and tone. I knew perfectly who that is.
"Lawrence?"
[Be here in fifteen minutes or I'll bring the whole damn school there.] Pinatay na niya ang tawag.
Bastosan?
Nanglingunin ko si Aidan at nakangiti na siya nang nakakaloku sakin. "Narinig ko 'yon." Proud niyang sabi, tsaka tumayo. "Hihintayin kita before fifteen minutes." Turan niya't lumakad na paalis.
Muka mo!
Sino tinakot non?! Fifteen minutes? Dadalhin ang school dito?! Ano akala niya sakin puslit?!
That's not gonna work with me asshole!
Umalis na 'ko at naligo sa banyo ng kwarto ko. Pagkatapos maligo'y I put on my black jeans and a white sando. I've never wore this kind of close my whole stay here cause it highlights my chest and shows the strap of my bra. Pero dahil alam naman na nang mga tao rito ang kasarian ko'y wala na 'kong pakealam.
Lumabas na 'ko sa kwarto habang bitbit parin ang twalyang ginagamit ko pamunas sa basa kong buhok. I was walking at the stairs when I heard such familiar weird noises.
Nangunot ang noo ko. It weird to here this kind of noise here. Nasa subdivision kami. At ayaw nang mga tao rito nang ingay. It's odd that someone's making this loud noise. Pagbaba ko'y hinahanap ko ang mga katulong. Hindi naman ako nabigo dahil lahat sila'y nagkukumpulan sa pinto.
"Manang?" Tawag ko sa kanila.
Sabay sabay naman nila akong nilingon. Some of them were shock to find me behind there back. Ang iba naman ay umiwas nang tingin. Well I couldn't blame them. Hindi parin sila nakaka-adjust sa akin. They just found out na babae ako.
"Sir-MISS!" Sagot ni manang Susan.
"What's that noise?" I said coldly.
Sinubukan kong silipin kung anong nangyayare sa labas but I see nothing.
"K-kasi po... May mga tao po sa labas. M-mukang mga schoolmates nyo po."
My forehead creased. "What?"
"N-nandoon po si Sir Aidan, m-miss. Tsaka, magkapareho po kayo ng uniform."
I said nothing at sinilip ang nangyayare sa labas.
And my eyes widen when I saw bunch of students lined up in front of our house. And their not just random students. There Heirra International's Students!
Nalaglag ang panga ko nang makita si Mark sa harap nang linya nang mga estudyante.
Sa dagat at bundok
Sa simoy at sa langit mong bughaw
May dilag ang tula
At awit sa paglayang minamahal
Ang kislap nang watawat mo'y
Tagumpay na nagnininging
Ang bituin at araw niya
Kailan pa ma'y di magdidilim
Lupa nang araw, nang luwalhati't pagsinta
Buhay ay langit sa piling mo
Aming ligaya na pag may mang-aapi
Ang mamatay nang dahil sa yo
Amputa! Dito talaga bag flag ceremony ang mga bwesit na 'to!
Dali dali akong umakyat sa kwarto at hinahanap ang cellphone ko. Wala akong sinayang na segondo. Agad kong denial ang numero na ginagamit ni Lawrence.
[Hello?]
"LAWRENCE! YOU LITTLE PISS OF-AUGHH!" Frustrated kong sigaw sa telephone.
Narinig kong tumawa siya sa kabilang linya.
"You think this is funny?! What the Fuck is the Heirra International Students doing in front of our house?!"
[Hahahahaha... Told you. Fifteen minutes, khai. And you weren't here.] Tumawa siya muli sa kabilang linya.
"LAWRENCE FUCKING BIRONDO!"
"Hi, khai,"
"Late kana."
"Morning."
"Someone's not in the mood."
Sinamaan ko nang litseng tingin ang mga robot na may gana pa akong asarin.
Muka akong tanga nakikipila rito. Binantaan na naman kasi ako ni Lawrence e-sa-shout out na raw ako sa harap nang lahat gamit ang microphone kapag hindi ako bumaba't umattend nang Flag.
Sa subrang takot kong tutuhanin niya ang sinabi'y nakilinya na rin ako ritong parang shunga.
Ang hindi ko maintindihan a huwebes naman ngayon, BAKIT MAY PUTANG INANG FLAG?! ang alam ko kasi'y lunes lang ang flag rito.
"Good morning, everyone." Bati ni Sir Lionel. Daddy nina Layvance na Principal, at mayari ng school.
Parang mga kinder namang sunod sunod na bumati ang mga estudyante. Hindi man lang maayos.
Napataas ang kilay ko nang magkita ang titig namin ni Sir Lionel. Sumilay ang isang ngiti sa labi niya bago ito umiwas nang tingin.
Nasa harap kasi ang linya nang mga taga special science from all grade levels, then lahat nang section one, then section two, and next. Kahit pag sa skwelahan ang flag ganto naman talaga ang ayos namin.
"I know all of you are aware why we have a flag in here. Well not exactly. I myself find it weird that we have a flag ceremony in front of someone's house." There he goes again. Staring straight at my eyes. Then again he gave me a meaningful smile before looking away. "As of most of you know, Layvance Birondo, my son, has decided to leave and explore another path..."
"Hindi niya naranasan 'yan."
Napalingon ako sa pinaggalingan ng boses. Mattew.
"What?" I asked.
"Ang ipagmalaki na anak niya siya. Kahit kailan ang Hindi dumamplis iyon sa tenga niya." He added.
I got confused by his words. Who is he talking about.
Mukang na realize niya rin na hindi ko siya maintindihan. "Lawrence..." Dagdag niya.
"Lawrence what?"
Tumaas ang kilay niya, and a smirk formed in his lips para bang nangiinsulto.
Then it hit me. Nabalik ang tingin ko sa harap kong saan napagpatuloy pagsasalita ni Sir Lionel.
Does he mean... Hindi naranasan ni Lawrence 'yan? Ang mapagmalaki nang sariling ama?
Kumirot ang dibdib ko habang iniisip iyon. Parang masakit nga iyon.
How could he just watch his Dad stood in front of everyone bragging about his brother while he remains in the dark? Ako ngang lumaking walang ama'y grabe ang pangungulila ko sa kalinga nang isang tatay. Pano pa kaya siyang meron ngang tatay mukang hindi niya maramdaman.
That's why all Dad can be a father. But not all father can be a Dad.
Hindi mawala sa isip ko ang mga salitang 'kaya siguro siya lumaking parang galit sa mundo.' Hindi ko man alam ang boung dahilan kung Bakit galit siya kay Layvance, hindi ko mapigilang intindihin siya.
Kaya siguro parang kaaway ang turing niya sa kapatid, dahil nakikipag kompentensya ito sa attention at kalinga ng Ama.
"... Now with the permission of the Council and board members, and so of my Son, the previous SSG President, may I Present to you our new President..."
What?!
Putcha ka! Teka lang! Anong President?! May pumalit na agad kay Layvance?! Ang bilis!
Sinong kupal naman kaya ang magpapabibo sa bayan?
".... Mattew Xye Athesa! From special science 12!"
My Jaw dropped. I froze.
Alam kong maraming nakakakita sakin. Nasa likod ko lang ang hinayupak!
I felt him tapped my shoulder. My eyes followed him as he walks towards the front.
MATTEW?!
At mukang hindi lang ako ang natigilan at na gulat.
"Hayop, erp."
"Diba siya yung galing section eleven?"
"Wala na downfall na this."
"Bullshit."
"Someone's on their revenge era, huh."
Sari saring reaction at bulong bulongan ang narinig namin. Hindi man lang sila nahiya.
NARIRINIG NAMIN KAYO!
Kahit ang mga kapit bahay namin ay nakikichismis narin.
Wala bang mga pamilyang papakainin ang mga 'to?
"Silence." Seryosong sabi ni Sir Lionel bago nito ipasa ang Bluetooth microphone kay Mattew.
I was in the conclusion na baka si Mattew ang tinitignan niya kanina at feelingera lang ako. But now he glanced at me again and another smile was shown in his face. Hindi ko napigilang magtaka sa inaakto niya.
Tumikhim si Mattew na umabot sa microphone kaya sabay-sabay kaming napatingin sa kanya hinihintay ang sa sabihin niya.
Sandaling napunta sa akin ang tingin niya at another smirk was shown in his face.
He then faced the crowd. "I know you are all against the idea of me standing here proudly in front of you as the new SSG President. Maybe with different reasons. Some of you think I'm not capable, some think that I don't belong here, and some think I'm nothing but a gold sucker." Another smirk appeared in his lips. "But whatever reason I have doesn't matter anymore. I.Am.The.New.SSG President. And anyone who has anything against that are nothing but desperate, pathetic, wanna be, trashes. Cause you know what, whether you like it or not, I'M BETTER THAN ALL OF YOU." mahinahon ngunit madiin niyang sabi.
*******
Ano kayang pakulo ni Mattew?