Nagsisimula ng magbulungan ang mga bisita sa loob ng simbahan. Dahil na din sa tagal magsimula ng kasal.
"'Diba 9:30 ung kasal?"tanong ng isang bisita.
"Oo, yung nakalagay sa invitation."
"Bakit hindi pa nagsisimula?"
"Parang wala daw yung groom."
"Hindi ata sumipot yung groom."
"Oo, yun din yung narinig ko kanina."
"Grabe naman!"
"Sa araw pa mismo ng kasal iniwan."
"Tsk! kawawa naman si Sabina"
"Hay naku Mommy! Dapat talaga hindi na tayo nagpunta dito, such a waste of time." mataray ng angal ni Nicole, ang anak ng Tita Ana ni Sabina.
"Ambisyosa kasi masyado yang pinsan mo." sarkastikong sagot naman ng Tita Ana niya. "Akalain mo ba naman pangaraping magpakasal, yan tuloy nangyari." sinabayan pa nito ng nang iinis na tawa.
"Pathetic, sayang ang gastos sa kasal na 'to, hindi din naman pala matutuloy." dugtong pa ni Nicole.
"Akala kasi ng magaling na Sabina na yan may lalaking magpapakasal sa kanya, manang mana sa nanay niya." wala itong pakialam kahit marami ng nakakarinig sa mga binitawang salita nito.
At nagpalutoy ang kanya kanyang usapan sa loob at labas ng simbahan.
"Asan si Ms. Rea?" hingal na tanong ni Rowena sa driver ng Bridal car ng makita niya itong nakatayo sa pintuan ang simbahan.
Agad naman siya nitong sinamahan sa loob ng simbahan malapit sa altar.
Nang makita niya ito ay may kausap itong batang sakristan.
"Ms. Rea" tawag niya dito. "Can you arrange this again?" huminga muna siya ng malalim bago nagpatuloy magsalita. "Tuloy ang kasal."
Nagulat man ang Wedding Coordinator ay agad din itong kumilos para maayos muli ang lahat para sa kasal.
Agad naman sumunod ang mga dumalo sa kasal kahit nag aalinlangan dahil na din sa kaganapan kanila at inakalang hindi matutuloy ang kasal.
Habang abala ang lahat sa loob ng simbahan ay kasalukuyan naman inayos muli ang bride. Hair and makeup retouch. Nahirapan man sa simula ay itinago pa din ng make up ang namumuno niyang mga mata.
"Girl, salamat huh?" pasasalamat ni Rowena sa baklang nag make up kay Sabina. "Ang galing mo, hindi na halata na namamaga yung mata niya."
"Syempre ako pa!" pagmamalaki nitong sagot. "'Wag ka na ulit iiyak bride, sayang ang beauty, isa pa tuloy naman na yung kasal mu." nangingislap pa ang mga nito.
Nananatili lamang tahimik at nakatitig sa harapan si Sabina. Umalis na din ang make up artist at iniwan na sila sa loob ng sasakyan.
Hinawakan ni Rowena ang dalawang kamay ng kaibigan at iniharap dito para makausap ito ng maayos. "Mare, I know this is not easy after what happen earlier. " bungad niya. "Alam ko din this is not what we plan. But... we need and we have to do this" marahang pinisil ang mga kamay nito. "Para din sayo 'to. Don't give them the reason na pag tawanan at insultuhin ka dahil lang pangyayaring 'to. Everything will be fine. Just be strong." Inakap niya ito ng makita niyang walang reaksyon sa mukha nito.
Tumango na lamang si Sabina sa sinabi ng kaibigan makalipas ang ilang sandali.
"Ms. Sabina, be ready.... The wedding will start now." sabi sa kanila ng coordinator.
Tinignan muna siya ni Rowena bago ito lumabas ng sasakyan.
Nakapila sa labas ng simbahan ang mga kasali entourage ng kasal. Simple lang ayos ng simbahan at napapalibutan ng puting mga bulaklak.
Nagsimula ng tumugtog ang choir at ang paglalakad ng kanyang entourage.
Muling napuno ng bulungan ang loob ng simbahan ng pumasok at magmartsa papuntang altar ang groom.
"Siya ba yung groom?"
"Grabe! kahit ako kaya kong maghintay ng 10 years kung siya pala ang papakasalan ko."
"Ang swerte ng bride"
"Ano kayang nangyari bakit late siya?"
"Wapakels na kahit late kung ganyan naman ka papabol!"
"Ang gwapo niya girl."
"Worth it ang paghihintay natin."
"San kaya nabingwit ni Sabina 'yan?"
At marami pang kung anu-anong maririnig sa loob ng simbahan. Ang iba naman ay nakatutula lang at walang masabi habang pinapanood itong naglalakad. Kahit na si Nicole at Tita Ana niya ang hindi makapagsalita at tanging irap na lamang ang reaksyon.
Nagpatuloy sa pagpasok ang iba mga bridesmaid at groomsmen.
Muli siyang nilingon at binigyan ng ngiti ni Rowena bago ito lumakad papasok sa loob ng simbahan bilang Maid of Honor niya.
Naghintay muna siya ng ilang segundo at nang masigurado na lahat, the coordinator give the sign to enter the church.
Today, today I bet my life
You have no idea
What I feel inside
Don't, be afraid to let it show
For you never know
If you let it hide
And she starts walking down the aisle. Lahat ng tingin at atensyon ng mga tao sa loob ng simbahan ay nakatuon lamang sa kanya.
Iba sa kanina ang kabang nararamdaman ngayon ni Sabina, kung kanina ay hindi niya malaman ang gagawin, ngayon ay mas kalmado at mas maayos ang pakiramdam niya. Nang marinig niya ang entrance song ay lihim siyang nakaramdan ng kulang sa kanyang pagkatao. Good thing at madali niya itong naitago sa likod ng kanyang mga ngiti. She can't let someone see her weakness and despair. Not now, not in this place and especially not in this moment.
Pakiramdam ni Sabina ay bumagal ang takbo ng oras habang naglalakad siya papuntang altar. When she look at the altar and saw a man standing there, waiting for her, lalong bumilis ang tibok ng puso niya ng hindi niya malaman kung bakit. Kaba siguro. Lahat naman ata ng ikinakasal ay kinakabahan.
I love you, you love me
Take this gift and don't ask why
Cause if you, will let me
I'll take what scares you and hold it deep inside
She smile when she remembers all the things they've been through together. All those happy moments. Petty fights. Sweet talks. Special occasions they spent together.
And if you, ask me why,
I'm with you and why I'll never leave
Love will show you everything
Hindi na niya napigilan ang lumuha ng maalala lahat ng masasayang oras na magkasama sila. Everything will be ok, bulong niya sa sarili. Ngumiti na lamang siya. Eto na ikakasal na siya gaya ng plano nila.
One day,
When youth is just a memory
I know,
You'll be standing right next to me
She looks at the man standing near the altar staring directly to her eyes. Waiting for her. Suddenly, Sabina felt uneasy. It's feels like he's staring deep inside her soul. Hypnotizing her through his gaze. Sending her a message that nothing else matter except the two of them.
I love you, you love me Take this gift and don't ask why
Cause if you, will let me
I'll take what scares you and hold it deep inside
And if you, ask me why
I'm with you and why I'll never leave
My love will show you everything
My love will show you everything
My love will show you everything
Our love will show us everything
Nagbalik sa realidad ang diwa ni Sabina ng maramdaman niya ang paghawak nito sa kanyang kamay. Dahil sa pagkakatitig niya sa groom ay hindi niya namalayan na nasa harapan na pala siya nito.
He give her a sweet smile that melt all hesitation she felt earlier. Inalalayan siya nito patungo sa harap ng altar.
"Friends and Family of the BRIDE and GROOM, welcome and thank you for being here on this important day." panimula ng pari.
"We are gathered together to celebrate the very special love between BRIDE and GROOM, by joining them in marriage."
Nagpatuloy pa ang pari sa seremonya.
Napatingin siya sa groom ng maramdaman ang pagpisil ng bahagya nito sa kamay niya. Tinignan niya ito ng may pagtatanong sa muka. Nakatingin ito sa kanya na tila amaze sa naging reaksyon niya.
Narinig niyang nagsalita ang pari "Do you BRIDE take GROOM, to be your lawfully wedded husband, to share your life openly, standing with him in sickness and in health, in joy and in sorrow, in hardship and in ease, to cherish and love forevermore?"
Lumipas ang ilang segundo bago niya na absorb ang tinatanong ng pari. Naramdaman niyang nag init ang kanyang pisngi ng ma-realize na lumilipad pala ang kanyang isipan at kanina pa hinihintay ng pari ang sagot niya.
She took a deep breath before she answer. "I Do, Father"
Ngumiti ang pari at nagpatuloy muli.
"Do you GROOM take BRIDE, to be your lawfully wedded wife, to share your life openly, standing with her in sickness and in health, in joy and in sorrow, in hardship and in ease, to cherish and love forevermore?"
Nailang si Sabina dahil sa pagkakatitig nito sa kanya habang tinatanong ng pari. Ngumiti muna ito sa tyka humarap sa pari para sumagot "I Do, Father"
Nagpatuloy ang seremonya ng kasal, unity of the candle, veil, cord and coins and exchanges of rings.
"Please stand for the final blessing of the marriage" sabi ng pari.
"May the blessings of life, the joy of love, the peace of truth, and the wisdom and strength of Spirit, be your constant companion, now and always. I now pronounce you as husband and wife." tumingin muna ito sa groom bago nagpatuloy, "You may now kiss the bride."
When she face the man- erase that- his husband and look into his eyes she felt the same feeling like she's being captured in his world, hypnotizing her.
Ipinikit nalang ni Sabina ang mga mata upang mawala ang kakaibang nararamdaman. Naramdaman niyang papalapit ito sa kanya. She's expecting a kiss on her lips pero ikinabigla niya ng halikan siya nito sa kaliwang pisngi. She blush when he whisper in her ears "relax, my wife."
Then reality hit her. She's married now. Finally. Isa sa mga pangarap niya ang natupad.
Hindi man niya gustuhin pero nakaramdam siya ng matinding sakit at lungkot. Nangilild ang luha sa kanyang mga mata. She should be happy. But she felt the opposite. Strange. Kasal na siya....
But not with HIM. Not with the man of her dreams. Not with Victor.
"Ladies and gentlemen, i gave you Mr. and Mrs. Paul Cervantes."
-------------------------------
song used:
-love will show you everything
- Jennifer Love Hewitt