თეჰიონის POV:
ნიკოლის სახლიდან წამოვედი რადგან მარკი სახლში მისვლას აპირებდა
ახლა ნამჯუნის სახლში ვარ ჩემს საძინებელში, ჭერს ვუყურებ და ვფიქრობ ყველაფერზე რაც ჩემს ცხოვრებაში ხდება, ჩემი ქალიშვილები... წასრული... კომპანია... ნიკოლი...
უნდა ვეცადო და როგორმე ნიკოლი დავიბრუნო ჩემს ქალიშვილებთან ერთად
მაგრამ როგორ?
უეცრად რაღაც მაგონდება
FLASHBACK 7 წლის წინ
მისი შეყვარება არ იყო დაგეგმილი, მეგობრები უნდა ვყოფილიყავით, მხოლოდ მე და ის
არასოდეს დამავიწყდება მისი ღიმილი
მისმა სილამაზემ გამაოცა
მისმა ელეგანტურობამ გული ამიჩქარა
ის ჩემი ოცნების გოგოა
როგორც კი თავი მოაბრუნა სწრაფად ავარიდე მზერა, ჩვენი თვალები კინაღამ ერთამენთს შეხვდა
ნიკოლი: თეჰიონ
გავიგე როგორ დამიძახა
გავხედე და დავინახე როგორ იღიმოდა, მის ლამაზ ღიმილზე გული ამიჩქარდა
ნიკოლი: ბოდიში უბრალოდ ჩემი სახელმძღვანელო მჭირდება, დაამთავრე?
თეჰიონი: ოჰ... დიახ
სახელმძღვანელო დავუბრუნე
მან გაიღიმა და მადლობა გადამიხადა
მთელი დროის განმავლობაში მას ვუყურებდი
ლანჩის დროს მე და ბიჭები ნიკოლთან და გოგოებთან ერთად ვიჯექით, ყველანი ერთად ვხუმრობდით და სხვადასხვა თემაზე ვსაუბრობდით
თუმცა ჩევამჩნიე როგორ მორცხვობდა ჯიმინი ნიკოლთან, შევამჩნიე როგორ გაწითლდა ნიკოლი, როგორ გაიღიმა, გული მეტკინა რადგან მინდოდა მისი ღიმილის მიზეზი მე ვყოფილიყავი
FLASHBACK დასასრული
ვგრძნობ როგორ ჩამოდის ლოყაზე ცრემლი
ტელეფონი ამოვიღე და ჩვენი ძველი სურათები ვნახე, მაშინვე მეღიმება
სიმართლე ისაა რომ მე ის არასდროს მძულდა
როცა გავიგე რომ ჯიმინს ნიკოლი მოსწონდა მაშინ არ შემძულებია, ჯიმინი ჩემი ძმაა, რთულ დროს ის ჩემს გვერდით იყო, მაგრამ პრობლემა ის იყო რომ ორივეს ერთი გოგო გვიყვარდა
ნიკოლს ახლა ჩემთან არაფერი უნდა, მას უნდა რომ მისგან შორს ვიყო და სწორედ ამას ვაკეთებ
როგორ მინდა დროის უკან დაბრუნება და წარსულის შეცვლა შემეძლოს
მაგრამ არ შემიძლია
ნიკოლის POV:
ჩვენ ყველანი ვზივართ მაგიდის გარშემო და ქორწილის სამზადისისთვის ვმსჯელობთ
ისინი ჩენს საქორწილო კაბაზე და მარკის საქორწილო კოსტიუმზე საუბრობენ
უცებ ვიგრძენი როგორ შემომეხვია წელზე ხელი
მარკის ხელს თეძოდან ვიშორებ, ჭამას ვაგრძელებ ისე თითქოს არაფერი მომხდარა
მარკი ხელს მაინც არ მაშორებს
ნიკოლი: მარკ რას აკეთებ?
მარკი: ვცდილობ ჩემს საცოლესთან რომანტიკული ვიყო
მარკის დედა: ოჰ... საქორწინო ბეჭდები
მარკისნდედა მაგიდაზე საქორწინო ბეჭდების პორტფელს დებს
მარკი მას ათვალიერებს
მიუხედავად რომ ადრე გათხოვილი ვიყავი რატომ მეშინია ამჯერად გათხოვების?
ჯიმინის POV:
ჰობი: საკმარისია
ჯინი: ჩვენ მას სიმართლე უნდა ვუთხრათ!!!
ჰობი: არა ვერ ხვდება რომ მთელი ეს დრო ყველაფერი ვიცოდით
ჯონგუკი: ეს სამართლიანი არ არის, ჩვენ 5 წელი ვცდილობდით ნიკოლი მისგან დაგვეცვა თუ ის გაიგებს რომ ჩვენ ამას ვუმალავდით თეჰიონს გული ეტკინება
შუგა: ბიჭებო თეჰიონი სულელი არ არის, მან ეს უკვე გაარკვია
ნამჯუნის: მან არ იცის
ჯინი: მაგრამ ჩვენ მას უნდა ვუთხრათ
ჯიმინი: არა!!! ნიკოლს დავპირდით რომ ამას არ გავაკეთებდით
ჯინი: თუ ის გაიგებს რომ ნიკოლს და მის ქალიშვილებს მის გარეშე ვხვდებოდით მაშინ
თეჰიონი: მოიცადე რა?
ნამჯუნი: თეჰიონ
თეჰიონი: არ მჯერა რომ ეს გამიკეთეთ
ჯონგუკი: ჩვენ არ გვინდოდა
თეჰიონი: რატომ არ მითხარით არც ერთმა? მე მქონდა უფლება მცოდნოდა რომ ქალიშვილები მყავდა!!! ნიკოლმა მითხრა!!! მაგრამ თქვენ ბიჭებო
გული მწყდება მას რომ ასეთ მდგონარეობაში ვუყურებ
თეჰიონი სახლიდან გადის
ყველანი ერთმანეთს დანაშაულის გრძნობით ვუყურებთ თვალებში