SVU:DMBKab4
Research
"Sa tingin ko'y mas mabuti kung dadalhin niyo ang inyong Inang sa hospital sa may Centro sa Bayan. O kung mas kaya naman ay doon sa hospital na nag ee-specialized ng mga ganitong uri ng sakit."
Narito kami sa may labas at kausap ang nag-iisang doctor dito sa pagamutan na ito. He's the owner and the only doctor who checks all of the patients here. Also, he has two nurses that help him throughout managing this center.
"Sa ngayon, uunahan ko na kayo, hindi biro ang sakit ng inyong Inang. Hindi man maganda sa pandinig ngunit, sa tingin ko ay hindi lamang isa ang sakit ng inyong Inang. May ilang tests akong nagawa and lead me to some various cases I am not specialising. Bagama't hindi ako isang daang porsyentong sigurado mas mabuti kung inyong ipapatingin sa mas maraming makinarya at kagamitan."
Antum frustratedly brush his hair and he bent down as if he don't know what to do.
Uncle shoulder's slacked off.
They both seems to be in a deep thinking.
And as I thought awhile ago. My mother didn't arrive here. She just texted my Uncle saying she can't make it because of her load works.
Ilang sandali pa kaming nanatili sa labas bago nagpasiyang pumasok si Uncle Alen. He's bothered kaya naman tahimik siya, ibang iba sa asal niya noong bago kong dating sa lugar na ito.
"Ang mabuti pa'y umuwi na kayo Antum. May pasok pa kayo bukas, ngayon ang una niyong araw sa eskwela hindi ba? Kaya paniguradong pagod kayo." Uncle Alen said while he's fixing Inang's blanket.
"Paano ka Pa?" Tanong naman ni Antum.
Uncle chuckled lowly, "Dito muna ako, anak. Kailangan kong bantayan ang Mama, hindi siya pwedeng iwan dito. Pagkauwi niyo Antum magluto ka muna ng inyong hapunan ni Acquisha, ako naman ay bibili na lamang rito ng para sa amin ni Mama."
Sandaling nanahimik si Antum bago tumango.
Stay-in si Mommy sa work niya kaya naman it's impossible for her to be in help here.
"Bukas bago ka pumasok Antum hatiran mo ako ng damit dito. Pati si Mama, yung pang-isang linggo na. Kakausapin ko muna si Ate bago magpasya patungkol sa pagpalipat kay mama sa hospital." Humina na naman ang boses niya na parang ayaw marinig ng iba.
"Bakit pa, Pa? Pwede naman nating idiretso si Inang sa hospital..."
"Inaalala ko ang gastos anak, hindi tayo pupwedeng magpadalos dalos, wala tayong sapat na pera at hindi natin alam kung gaanong halaga ang kakailanganin natin."
"Kung ganoon, ay magtatrabaho ako Pa—"
"Nag-aaral ka Antum."
"Kaya ko iyon Pa! Ekstra lang naman sa mga may lupain. Paniguradong nangangailangan ang mga iyon ng trabahador kaya maghahanap ako para may pangdagdag tayo sa hospital."
Ilang sandali pa nagtalo ang mag-ama doon bago nakumbinsi ni Antum si Uncle sa planong pagtatrabaho niya. He's not really fully convince with Antum's decision but he can't deny the fact that it can help them.
"Mauuna na kami Edita. Bantayan mo ang Inang namin ha." Pilit pinasigla ni Antum ang boses niya noong nagpaalam kay Edita.
"Makakaasa ka Antionnio—"
"Tss." Iling ni Antum bago sumunod sa akin.
Nauna na ako sa labas pero rinig ko pa din mula rito ang usapan ng dalawa sa loob.
"Sandali Antum!" Tawag ulit ng babae sa aking pinsan.
Antum looked back at the girl. "Oh?"
"Pasensya na, hindi ko sinasadyang marinig ang usapan niyo kanina... narinig kong nagbabalak kang magtrabaho, iyong ekstra lamang?"
"Oo, bakit may alam ka bang pupwede kong apply-an Edita?" Tila naging interesado si Antum sa sasabihin ng babae.
"Oo. Usap usapan kasi na naghahanap ang mga Narvaez ng trabahador kaya... Baka makatulong," alinlangan pang ani babae, hindi ko kita ang mukha niya dahil nasa loob siya samantala si Antum naman ay nasa pintuan na. "Si Itay nga kahapon ay nag apply doon natanggap agad dahil nangangailangan daw talaga sila ng trabahador, may bagong aktibidad na naman na gagawin ang mga Narvaez at ang balita ko, ang tagapagmanang si Juan ang mamumuno!" Pagpapatuloy ng babae.
Nakita ko pa ang pagngiwi ni Antum sa huling sinabi ng babae.
Tila naman napaisip siya sandali dahil nanatili sa pintuan.
"Titignan ko pa, Edita. Maraming salamat sa pagsabi." Kalaunan ay iyon ang sinagot niya sa babae.
Malalim ang iniisip ni Antum habang nasa byahe kami pauwi sa bahay. Pagkasakay namin ng tricycle kanina ay hindi ko mapigilan na panoorin ang bawat galaw ni Antum, na kanina pa malalim ang iniisip.
"When are you planning to apply?" I asked him. Mukha ng tama nga ang nasa isip ko na wala siya sa sarili dahil hindi niya man lang sinagot ang aking tanong. "Antum." Pagtawag ko ulit sa kanya.
Hindi niya pa rin ako pinansin kaya naman sinubukan kong dalihin ang kanyang braso. Gulat na gulat siya sa pagbangga ko sa kanyang braso kaya naman napatingin siya sa akin.
"H-huh?" Tila wala sa isip na sagot niya.
"I am asking you when are you planning to apply?" I sighed.
Natulos siya sa kanyang kinauupuan at tila hindi na naman alam ang isasagot sa akin. My patience is wearing thin but because he's probably sad and not in his right mind sinubukan kong mag pasensya.
"Sa totoo lang insan ay hindi ko pa talaga alam, nag-iisip pa ako kung saan pwede akong mag apply bilang extra." Mahinang aniya.
"The girl earlier, Edita? Isn't it? She said that there is a hiring right? Aren't you considering it?" I asked him. Nakakunot ang noo, nag-iisip pa siya ng pag-aapply-an e sinabihan na nga siya noong babae hindi ba?
"A-ah... Eh... Hindi ako sigurado kung matatanggap ako doon sa mga Narvaez..." He said in a low tone, like he doesn't want me to hear it.
"Hindi mo pa nga sinusubukan, bakit mo pinapangunahan?" Nakataas na kilay na tanong ko.
"Naisip ko lang naman..."
Hindi na ako nagsalita, dahil mukha talagang wala sya sa wisyo. Noong maka baba kami sa tricycle pagkatapos magbayad ay dumiretso na kami at pumasok sa bahay.
"Magluluto muna ako ng hapunan natin insan, magbihis ka na at tatawagin na lang kita pagkakain na." Maliit na ngiti ang iginawad sa akin ni Antum bago siya walang lingong pumunta sa kusina.
Wala akong sinabi at sinunod na lang ang kanyang inutos. Nagpalit ako ng damit dahil kanina ko pang umaga ito suot. Magaalas sais na, kaya naman madilim na sa labas.
Mabilis natapos ang gabing iyon, pagkatapos naming kumain ni Antum ay nagpaalam na siya sa akin na matutulog na siya at pagod kaya naman nawalan ako ng tiyempo na makausap ito.
Pumasok ako sa kwarto ko at tinignan ang nakatagong wallet.
I have cards with me na may lamang pera.
One is from my father and the other one is for my work pay.
Hindi ko nabibisita ang bank acc ng mga ito but I think the money here can help inang for medication at sa pagpapahospital niya.
Honestly I am against from Antum working as an extra.
Mawawalan ako ng kasama kapag nagtrabaho siya. Kaya naman sa tingin ko ay kung ibibigay ko ang pera dito ay baka hindi niya na ikonsidera ang paghahanap.
Kinabukasan ay bago kami pumasok ni Antum ay dumaan muna siya sa pagamutan where Inang and Uncle is. Binigay niya ang mga gamit na inempake niya roon kanina lamang umaga bago nagpaalam na aalis na kami patungong eskwelahan.
Tahimik si Antum buong oras na kasama ko siya kaya naman hindi ko alam kung ano bang mararamdaman ko. I used to be irritated when he's loud pero hindi ko rin maintindihan kung bakit ayaw ko na tahimik siya.
Nagpaalam si Antum bago siya umalis patungong classroom niya.
As I enter my classroom for today, I saw a group of friends near the door. Juan and friends is the first thing I saw.
I sighed.
Masama agad ang tingin na iginagawad ni Precious sa akin dahil ang magaling niyang katabi na si Juan ay nakatitig sa akin pagpasok.
Not to be boastful but he is really staring at me.
Hindi ko na pinansin ang kanilang mga tinging iginagawad at dumaretso na lamang sa may bakanteng upuan.
Yesterday Juan and friends weren't on my class. Hays. Kung hindi ka nga naman sineswerte, magiging kaklase ko pa sila sa subject na ito.
I only have two subject for today kagaya ni Antum, pero wala naman siyang nasabi kung saan at ano ang gagawin niya mamaya pagkatapos ng klase.
Sa tingin ko kasi ay baka ngayon siya maghanap ng trabaho lalo at narinig ko kanina sa usapan nila ni Uncle na pag may libre siyang oras ay maghahanap na agad siya. Hindi ko pa nasasabi sa kanya ang binabalak kong pagbigay sa kanya ng pera ko para hindi niya na gawin ang pagtatrabaho. Sana lamang ay tanggapin niya.
"Oh...kung minamalas nga naman. She's our classmate for this subject?!" Rinig kong pag-apila ni Precious.
As if I want them to be my classmates too? Kung makapagreklamo, edi sana nagdrop out siya sa subject na to?
Hindi ko na isinaboses iyon dahil baka mas magkagulo lamang.
I have another problem and it's more important than her.
Ramdam ko ang paninitig ni Juan sa akin, napatingin ako sa kanya para kumpirmahin ang hinuha ko and I was right. He didn't look away when Isaw him looking at me, instead his brows furrowed like I just did something wrong, like I disturb him from staring at me.
Sinamaan ko siya ng tingin but the brute did the same!
What's wrong with him?
Dahil pa rin ba ito sa kahapon? Because I was rude, according to him? Well wala naman akong magagawa doon dahil totoo naman. Hindi ko lang alam sa lalaking ito kung bakit parang ang laki ng galit sa akin.
Inirapan ko lang siya bago hindi na pinansin. Binuksan ko na lang ang bag ko para ilabas ang kwaderno. I saw my phone and took it. Matagal tagal ko na rin itong hindi napapansin. My social medias are all dactivated, not that makakapag open ako dito, by the poor internet I doubt.
If only Antum has a phone, edi sana madali ko siyang nakakausap anytime I want! At para narin masabi ko ang balak ko sa kanya.
Iilan nga lang ang mga taong nakikita kong may phone dito.
Yesterday, Antum heard the news when the school adviser called him because Unlce Alen called from the pagamutan's phone.
See how hard living here?
Noong marinig ko na walang phone si Antum ay hindi pa ako naniwala noong una, not until magseryoso siya na wala talaga. Aniya'y it's not really important here since wala naman daw masyadong signal at malimit lang ang pamilihan ng mga ganon dito.
I wasn't aware of that because I thought this province isn't that secluded, but I was wrong when Antum told me the real life here.
Ibang iba talaga kumpara sa Manila where everything I will needed is just around the area and I can buy everywhere since I also have the internet shop... but here... kung minsan ay mahirap mahanap, malala wala pa!
Not anytime soon the professor enter the room.
The discussion started. This is just a minor subject that's why some of my classmates here wasn't the same course as I am.
"Since you all know that this is a core subject, hindi na ako makikisabayan pa sa inyong mga major na papahirapan kayo..." hindi pa man tapos ang prof sa kanyang sinasabi ay naghiyawan na ang mga kaklase ko sa saya. "But! Of course may but ang bawat subject natin." she laughed when the students groan.
"Ma'am naman!"
"Okay na sana nung una e, binawi pa!"
"Ma'am hindi lahat ng statement may but, yung iba nasa tao!"
Nagtawanan ang ilan sa nagsabi nung huling apila na iyon.
"Kayo talaga..." iling iling na aniya. "Well anyway, back to my words. I will group you all into six members, every group will going to do a research about a certain topic. Mamaya ay ibibigay ko ang topic at kayo ang mamimili."
"Ma'am anong klaseng research?" taas kamay na tanong noong isang kaklase.
The prof just snorted. "Eto na nga e, sasabihin na, kung hindi mo lang sana ako pinangunahan Miss Quengca." nagtawanan ang ilan sa mga kaklase.
Napairap na lang ako sa kawalan, I don't get it, bakit nagtatawanan ang mga ito, napakababaw nila.
Sa pag-irap ay nahagip na naman ng mata ko ang kanina pa ata walang balak na alisin ang paninitig sa akin! Juan or Jerdon name is now getting into my nerves.
Inirapan ko ulit siya bago nagfocus na lamang sa sasabihin ng prof.
"This research will going to be your final project in this subject, pero syempre hindi lang siya basta research, since this is a collab course it will be a good tandem to some of you. Nagready na ako ng groups ninyo, this is based on your course para hindi unfair sa iba, hati ang group sa mga agri students at management students."
May kinuha siya sa kanyang bag bago iyon binasa. I think it was a masterlist.
"Ang pagpipilian ninyo ay ang mga sumusunod; Research about the farm, dito ay kung may mga kakilala kayong may rancho mas maganda para magawa ninyo ng mas maayos ang research. Also research tungkol naman sa mga prutas, iyong may mga pananim. Research para naman sa mga gulay, at ang huli ay research para sa mga pamilihan." huminto ang prof noong magkagulo na naman ang mga estudyante. "Everyone listen. You all can finish this anytime you want, kung mas maaga ay mas maganda upang sa ibang bagay niyo na ilaan ang oras na para dapat dito." She continued.
Pagkatapos niyang idiscusss sa amin ang mga dapat na gawin ay tinawag niya na ang mga magkakagrupo.
Now, this is the part na ayaw ko. Kung pwede lang gawin ito ng mag-isa ay gagawin ko. But the prof warned us that it' should be a group study or else mazezero kami.
"Perez, Asuncion, Lermo, Palas, Himaras, at Solas."
May ilan na natutuwa kapag nababanggit na ang kanilang pangalan habang may iba naman na nadidismaya at umaapila dahil sa dalawang dahilan, ayaw nila sa kanilang mga kagrupo o di kaya'y hindi nila kasama ang kaibigan nila.
I saw how one of Precious friend groan in displeasure, she's about to protest but the prof just sneer at them.
Kapag natatawag ang kanilang pangalan ay nagtatayuan ang mga ito at nagsasama sama sa iisang lugar.
"Narvaez, Guismar, Luiz, Gemelina,--"
"Oh my god, we're groupmates!" agad na singit ni Precious at tumayo, nakaharap kay Juan at ngiting ngiti. Habang ang huli naman ay nakatayo rin at walang reaksyong nakatingin pa rin sa akin.
"Aguilar, at Alcantara."
Walang emosyon akong tumayo noong tawagin ako.
Nawala ang ngiting iginagawad ni Precious kay Juan noong malingunan akong tumayo.
"Dito kayo sa side na ito." Turo ng prof kaya naman agad akong lumipat doon.
Sa pinakadulo ako pumwesto at ibinalin ang paningin sa ibang bagay.
I felt someone sat beside me but I didn't look.
I smelled how his perfume attacked my sense of smell.
Noong matapos ang prof sa kanyang pagsasalita ay siya ring pagsisimula ng mga kaklase ko sa kanilang pagpaplano.
"So..." ang isa sa kagroup namin ang nagsalita.
Humarap ako sa kanila at hindi na nagulat noong makitang katabi si Juan. Nakatingin ito sa akin at tila nag-aabang na malingunan ko rin siya pero hindi ko siya sinulyapan pagkatapos ikutin ang paningin mula sa aking mga kagrupo. Nadaanan pa ng mata ko si Precious na may matalim na namang tingin sa akin, katabi ng kaniyang iniirog. Yuck the word.
So disgusting.
"We should appoint our leader first." ani ng isa.
Nagtanguan ang iba kaya nakitango na rin ako.
"Sino bang pwede? Wala bang magvovolunteer?" Si Aguilar, sa pagkakatanda ko ay kaklase ko siya kahapon sa iba pang asignatura.
"How about you Juan? Ikaw na lang kaya?" Pakikibida ng isang Precious.
Hindi sumagot ang huli kaya naman napatingin sa kanya ang lahat, ayaw ko man ay wala akong nagawa dahil kailangan namin itong mapagkasunduan. Pagtingin ko sa kanya ay ayan na naman ang titig niya sa akin.
Nag-igting ang panga ko, dahil nakatingin siya sa akin ay napatingin na rin ang iba ko pang kagrupo sa akin.
"How about you? Do you want to be the leader?" tanong niya na nagpalaki ng mata ni Precious.
"No." maikling sagot ko.
"Then it's settled? Ikaw na Juan!" pagpipilit ni Precious.
"It's fine with me." sagot na lang niya.
"We should appoint our assistant too, because the leader needs an assistant. I voluteer myself!" pabibong anas ni Precious na naman.
"Kailangan pa ba no'n?" natatawang ani Luiz, isa ito sa mga kaibigan nila Juan at Precious. Nagkamot pa ito sa kanyang batok na akala mo takot isaboses iyon.
"What? Of course it is! There should be an assistant to assist the leader--"
"He's right, its not needed." pagsang-ayon ko sa sinabi ni Luiz. "It's not like we are kids para kailangan pang iassist, the leader can do it alone." I said in my bored tone.
"How dare you not let me finish what I am saying..." mahinang sabi ni Precious at nagngingitngit sa galit.
I only smirked.
Hindi ko na pinatulan pa dahil baka magkagulo lang.
"May point si Acquisha, hindi naman na tayo bata, alam naman siguro natin ang mga gagawin. Leader lang ang kailangan dahil siya ang maglelead sa atin." sang-ayon ni Aguilar.
I still don't know his name.
"Magpakilanlan muna kaya tayo? To formally introduce din dahil magkakaibang kurso tayo, at isa pa buong semester tayong magsasama samang magkakagrupo." singit ni Guismar. "Simulan ko na, ako nga pala Ismael Guismar, galing akong Business administration."
"Ako naman si Jullian Luiz, agri student ako." Pagsunod ng lalaki.
"I'm Mikael Aguilar. Business ad." maikling pakilala ni Aguilar na nasa kabilang tabi ko naman.
Inikot namin ang upuan upang mas maayos na makapagdiskusyon ng aming proyekto. Kaya naman katabi ko na sa kabila si Mikael Aguilar habang sa kabila naman...
"I am Jerdon Uno Apollo Narvaez. Agri student."
Agad na sumunod ang babaeng katabi niya. "I know you all know me na naman but anyway, I'm Precious Gemelina, obviously agri student din." mahinhin siyang tumawa na parang may nakakatawa kahit wala naman.
Nagtinginan sa akin ang lahat dahil ako na lang ang hindi nagpapakilala.
"Acquisha Zahara Alcantara. Business Ad."