თეჰიონის POV:
შაბათ-კვირას ბომის სახლში დავრჩი ისე რომ ნიკოლმა არ იცოდა
გამოცდის შემდეგ სახლში ვბრუნდები კარებს ვაღებ და შიგნით შევდივარ ირგვლივ ვიხედები და ვხედავ რომ ნიკოლი მისაღებში არ არის
თეჰიონი: ნიკოლ!!!
კიბეებზე ფეხის ხმა მესმის, ნიკოლი მიყურებს და შემდეგ სამზარეულოში გადის
თვალებს ვატრიალებ და მეც სამზარეულოში გავდივარ
თეჰიონი: ნიკოლ
მშვიდად ვეძახი, ნიკოლი კი ყურადღებად არ მაქცევს და სამზარეულოს დალაგებას აგრძელებს
თეჰიონი: რატომ მაიგნორებ?
ნიკოლი: ოჰ... რაში გაინტერესებს?
თეჰიონი: ნიკოლ ჩემს მესიჯებს და ზარებს არ პასუხობდი
ნიკოლი: მესიჯები წავიკითხე მაგრამ პასუხის გაცემაზე დრო არ დავკარგე
თეჰიონი: რას აკეთებდი იმაზე მნიშვნელოვანს ვიდრე ჩემს ზარებზე და შეტყობინებებზე პასუხის გაცემა?
ნიკოლი: შენგან განსხვავებით მე უკეთესი რაღაცეები გავაკეთე, სახლი დავალაგე, ასევე შენ და ბომიმ სახლში არსებული მთელი საჭმელი შეჭამეთ ამიტომ მომიწია რომ პროდუქტები მეყიდა
თეჰიონი: მე...
ნიკოლი: და ამის გარდა შენ არ მითხარი რომ ამ შაბათ-კვირას ბომის სახლში რჩებოდი, ვნერვიულობდი და მარტო...
მისი თვალები ცრემლიანდებოდა რაც გულს მტკენდა
თეჰიონი: შენ ამაზე არ უნდა ნერვიულობდე
ნიკოლი: მაგრამ ვნერვიულობ
თეჰიონი: მართლა?
ნიკოლი: დიახ და იცი რა არის ყველაზე ცუდი? შენ შენს ცოლადაც არ მაღიარებ
თეჰიონი: ჩხუბი დაამთავრე?
მტკივნეული გამომეტყველებით მივლის გვერდით
ნიკოლის POV:
საწოლზე ვიწექი და ვტიროდი
შემეძლო მეთქვა რომ ორსულად ვარ მაგრამ ის ჩემზე არ ზრუნავს და მისი სიტყვებითა და მოქმედებებით თუ ვიმსჯრლებთ საერთოდ არ აინტერესებს ბავშვი მას მხოლოდ საკუთარი თავი და ბომი აინტერესებს
მას არაფერს არ ვეტყვი, არ იმსახურებ თეჰიონი ბავშვის შესახებ გაიგოს
არ ვიცი რით დავიმსახურე ეს ყველაფერი
ხელისგულს მუცელზე ვიდებ და მსუბუქად ვეფერები
ნიკოლი: ბოდიში პატარავ, ამას შენთვის ვაკეთებ, მამაშენს შენს შესახებ არ ვეტყვი, ერთადერთი ადამიანი ვინც ამ წუთას შენზე ზრუნავს მე ვარ
ლოყაზე ცრემლი ჩამომიგორდა
ფიქრებიდან გამოსვლას კარზე კაკუნი მაიძულებს
მე ჩუმად ვრჩები და ვაიგნორებ რადგან ვიცი რომ ეს თეჰიონია, მანამდე ვაგრძელებს მის იგნორირებას სანამ ბოდიშს არ მომიხდის
თეჰიონი: მინდა გელაპარაკო... ნიკოლ მე არაფერს დაგიშავებ უბრალოდ საუბარი მინდა, გთხოვ...
ისევ იქ ვზივარ და კარს არ ვაღებ
უკვე საძინებლის კარების გაღების ხმა მესმის, ოთახში თეჰიონი შემოდის რომელსაც ხელში გასაღები უჭირავს
თეჰიონი: დამავიწყდა რომ ამ ოთახის სათადარიგო გასაღები მაქვს
თეჰიონი ჩემს გვერდით საწოლზე ჯდება, ნიკაპზე თითებს მკიდებს და თავს მისკენ მაბრუნებინებს
თეჰიონი: მომისმინე მე მხოლოს შაბათ-კვირად დავრჩი ბომისთან სახლში რადგან მას ვჭირდებოდი
ოჰ... შენი ორსული ცოლი არ არის მნიშვნელოვანი და შენი პლასტიკური შეყვარებული მნიშვნელოვანია?
ნიკოლი: კარგი... უნდა ვიმეცადინო
ამას ვეუბნები და ქვემოთ ჩავდივარ, დივანზე ვჯდები და რევიზიის ჩანაწერებს კალთაზე ვიდებ ვითომ ვკითხულობ
როგორც ვთქვი ის არ იმსახურებს იცოდეს რომ მამა ხდება
მე მას არაფერს ვეტყვი
უცნობის POV:
ვუყურებ ნიკოლის სურათს რომელიც ჩემს ტელეფონში მაქვს
ის ძალიან ლამაზად გამოიყურება
ორი კვირის წინ დავინახე როგორ ტიროდს სკოლის უკან, იმ ადამიანს გავანადგურებ ვინც მისი ცრემლების მიზეზია
მინდა რომ ის ჩემი იყოს, მინდა ის იყოს ჩემი მეწყვილე გამოსაშვებზე
გადავწყვიტე ნიკოლს მივწერო
უცნობი
იმედია კარგად ხარ, როგორც გითხარი ოდესმე თუ საუბარი დაგჭირდა მე აქ ვარ
ნიკოლი
მიუხედავად იმისა რომ არ ვიცი ვინ ხარ და საკმაოდ მაინტერესებს მაინც ვაფასებ ამაე მადლობა
მისი პასუხის წაკითხვისას მეღიმება, თუ ანონიმური მესიჯების გაგზავნას გავაგრძელებ ჩვენ შეგვიძლია ერთმანეთს დავუახლოვდეთ, მასთან ახლოს ვიქნები და ჩემს გრძნობებს ვაღიარებ შემდეგ კი ის ჩემი იქნება
იმედია გეგმა იმუშავებს...