Ano palagan nyo, o. Special Science ako!
According to Layvance, the guy earlier, special science isn't a section. It's actually a special program made only for students who have more Academic potentials.
I mean lahat naman daw may iba't ibang potential. But here, special science is specially made for students who has more academical potential.
I guess that's make sense why I'm here. Pag-aaral lang kasi talaga ang kapit ko. I'm not a fan of Sports, or anything that's crowded. Kaya sa pag-aaral ko lang nilalaan ang oras ko. Maybe that's why I'm here.
"We're here."
Tumigil rin ako sapalalakad kagaya ni Leyvance. I roamed my eyes around.
I'm not familiar with this building. Kakaiba ang building nato sa iba. It's more clean, arrange, at talagang pinagtotoonan nang pansin.
"This is called the Ace's Building. Everything here is the best you could find. From the floor to the roof is specially made. Every grade has 1 special section. That room over there is the Special science seven, and the one beside it s Special science eight, then nine, this way," He tilted his head a bit telling me to follow him upstairs. "This is special science ten," He pointed at the room beside us. "That's eleven," He posted at the middle room. "And finally, that's Special science twelve, our room."
Unti-unti siyang naglakad palapit sa kwartong tinoro niya. Sumunod na lamang ako sa likod niya.
Ayoko ko siyang tabihan, nakakainsolto. Mashado siyang matangkad!
Nang makarating kami sa pinto ay walang pagaatubiling pumasok si Leyvance sa loob kahit na nasakalagitnaan nang pagtuturo ang guro. While me on the other hand, lowerd my head a little bago umupo sa likod.
The moment I sat, that's when I got the chance to look around. Like I expected puro lalaki ang narito. And kaunti lang kami. There's like only 15 of us. Halos lahat pa sila'y sa harap nakaupo. Lahat rin nang attention nila'y nasa guro.
Puro mga good student. Nice, nice.
Mapaghahalataang walang ginagawa sa mga buhay ang mga narito kundi ang magaral. Hindi kagaya sa mga normal class, e. Walang nagchichismisan rito, wala ring tulog, walang ring nagce-cellphone.
The class went in a normally not normal class. Charot. I mean the whole morning class diretsyo klase agad. Pagdating nang mga teacher 'good morning, class.' Tas start na agad. Wala man lang pakilala.
Hindi ko nga kilala advisor ko!
Paglabas nang huling guro namin at kanya-kanya na rin kami nang labas. At kahit ngayon ay ang weird.
Parang mga robot ang mga to! Habang naglalakad lakad lang talaga. Wala man lang nagkakamustahan! Walang nag-uusap. Pipi ba ang mga to?
Pero kahit ganon hindi ako umangal. Hindi rin ako nakikipag usap. Nakikisabay lang ako maglakad. Nakarating rin naman agad kami sa Cafeteria.
Oy, walang tao!
I mean meron pero tagabantay lang.
Akmang papasok na'ko sa cafeteria nang maykumalabit sakin.
Si Ciervo.
Kaklase ko. Narinig ko ganon ang tawag sakanya nang guro kanina sa klase.
I raised my left brow at him.
"San ka pupunta?" Inosente niyang tanong.
"Bibili."
Tila nagtaka naman siya sa sagot ko. "Diyan?" Tinuro pa niya ang Cafeteria.
Hindi sa banyo siguro.
I just nodded.
Umasim naman ang muka Niya. Ngunit agad rin itong nagbago tila may na realize siya. "Ikaw na yung transfere?"
I nodded.
Ngumit naman siya sakin tila na gets na. "Kaya pala. Wag ka diyan, erp." Inakbayan niya ko't sinabay sa paglalakad.
Wala na yung iba naming mga kaklase. Nauna na ata.
"San tayo pupunta?" Tinanggal ko ang kamay niya sa balikat ko.
"Bibili," Nginitian pa ko nito bago nilagay ang mga kamay sa bulso. "Hindi tayo bibili sa cafeteria roon. Merong ibang cafeteria ang mga special students."
Tinaasan ko siya nang kilay.
Ewan ko ba ang pangit pakinggan nang special students. Parang special child amp.
"Deigo nga pala." Inilahad niya sakin ang kamay niya.
Tinanggap ko naman ito. "Khai,"
"Alam mo, ikaw ang kauuna unahang nakasama ko nang ganto katagal na taga special science rin."
Nagtaka ako. Malamang first day pa lang.
"Since grade nine, special science na 'ko. At lahat nang kaklase natin ngayon kaklase ko na simula noon. Kilala ko na sila, well by name."
Hindi ako umimik.
"And I know you notice it too. Simula dati pa, ganto na kami."
"Huh?"
"Magtratohan." Paglilinaw niya. "We're like strangers who acts like...robots."
Hindi ko alam kung guniguni ko lang yun pero tila may bahid nang lungkot ang boses niya.
"At least we're smart." Parang pampalubag loob kong turan.
He just chuckled. "Hindi tayo mabubuhay kung talino lang dala natin."
Nangunot ang noo ko. "Yes, we can."
"No, we can't-"
"Yes,"
"No."
"Yes nga eh."
"No nga eh."
"Yes-"
"Bakit? kaya ka bang bigyan nang kaibigan nang talino mong yan?" Pangputol niya sakin.
Natigilan pa ko. I tried my best not to smile. Halata kasing napipikon na siya.
Kunot na kunot pa ang noo niya. "Oh, diba? Sabi sayo no, e. Kulit." Napakamot pa siya sa noo.
Pero I guess he does have a point kahit sabihing kaya kong buhayin ang sarili ko, hindi ko pa rin kayang mabuhay nang wala si mama.
I'd rather be dumb with my mom than be a smart ass lonely bitch.
"Oo na, panalo ka na, pft-" Hindi ko na napigilang matawa sakanya.
Halata kasing napipikon pa rin siya. Maslalo naman siyang napikon nang lumakas ang tawa ko.
Tinignan niya ko nang masama pero natawa na rin. "Kainis naman to e." Pinadyak niya pa ang paa niya tila nag tra-trantums.
Tumigil na 'ko sa pagtawa't inabot ang leeg niya hinila siya pababa. Naglakad kami na ganon ang sitwasyon. "Edi tayo na lang magkaibigan. 13 robots and 2 cellphone. Ayos ba?" Natatawa ko siyang tinignan.
Natawa rin siya habang tinanggal ang kamay ko sa leeg niya't siya naman ang umakbay sakin. "Basta IPhone ako."
Kumunot ang noo ko. "Tch! Muka kang Nokia eh."
Sasagot pa sana siya kaso tumakbo na 'ko nang makita na ang mga estudyanteng bumibili sa isang lugar.
It's just a simple house na parang bilihan. May mga lamesa pa sa gilid at upuan.
Inferences, maganda ang mga bilihin rito. I just bought a Potato salad for myself at isang tig 70 na fries for Aidan.
Naisipan ko kasi siyang bisitahin. Naalala ko kasi ang estado nang kwarto nila. Jusko, parang nilumaan. Naawa naman ako baka may mga ahas don at ano nang nagyare sa kanila. Nakasabay kong bumili si Diego inaya niya 'kong sumabay sakanya kumain pero sabi ko'y may puluntahan lang ako.
He just reserved a table for us. Habang ako'y nagpaalam muna sakanya. I was about to text Aidan na pupuntahan ko siya nang may mabangga akong matigas na bagay.
Tinignan ko nang masama ang hayop ngunit napaatras rin when our eyes met. "L-leyvance."
"Kanina pa kita hinahanap." He said with his cold voice.
"S-sorry, bumili lang ako. Aham. Bakit ba?" Inayos ko pa ang pagkakatayo ko pati na rin ang boses ko.
His eyes remained on me before it fell down on my id chord. Without any word he held it. May nilagay siya roon at agad umalis. He left like nothing happened.
Nang tignan ko ang nilagay niya'y isa pala itong Pin.
Oh, right!
Ito yung pin nang mga taga Special science. Nakita ko yon sa sout nila.
Kaya siguro niya 'ko hinahanap dahil ibibigay niya yung akin.
I just shrugged before continue walking. Hindi naman malayo ang section 11 sa kinaroroonan ko kaya keri lang.
Hindi pa 'ko mashado nakakalapit rinig ko na ang ingay nila.
Last section for a reason.
When I reached their door. Napaangat ang kilay ko.
Nanahimik ang mga puta.
Nasakin ang attention nila. Literal pang napatigil ang iba. Their eyes landed on my school id kaya napatingin rin ako ron. Yung special science pin.
Hindi ko na lang pinansin ang tingin nila't binasag ang katahimikan. "Where's Aidan?" I said coldy.
Hindi nakaiwas ang sakin ang bahaygang pagkabigla nila. Meron ring nataasan ang kilay. Meron ring tumalim ang tingin, and those who rolled their eyes.
"Amputa, Special science."
"Lakas nang loob a."
"Yabang ka na niyan?"
"Tsk!"
May narinig pa 'kong mga bulong-bulongan. I just raised my eyes at them and rolled my eyes and was about to turn my back when I heard a voice.
"Khai? KHAI!"
Napalingon naman ako sa pinaggagalingan nang boses.
Ay tamo mo tong batang to. Ang aga-aga parang sumabak sa world War II.
"You little shit." I glared at him.
He look horrible. Nakasando na walang sapatos, gulong-gulo pa yung buhok.
Napakamot siya sa buhok. Tinignan pa niya ang mga kaklase. Everyone's attention was at him. They were glaring at him but he just look at them confused. "Bakit?" Tanong niya.
"Triador."
"Gago ka. Bat mo kinakausap yan?"
"Lagot ka kay Lawrence."
Kumunot naman ang noo niya. "Nag CR lang ako!" Tinuro niya pa ang banyo nila.
"E bat ka nakikipagusap sa isang Special science?!" Sigaw rin nang lalaking may bandaid sa bibig.
Maslalong kumunot ang noo ni Aidan. "Sinong Special science?"
"Ayan!" Tinuro ako nang isang lalaking nasalikod.
Tinaasan ko siya nang kilay.
Eh ano? Eh ano kung special science ako? Matalino ako bakit ba?
Nabaling ang tingin sakin ni Aidan. Bumagsak ang tingin niya sa ID chord ko. "Amputa ka!" Tinakbo niya ang pagitan namin at hinila ako papasok sa kwarto nila.
Sinara niya ang pinto't pabalibag akong sinandal sa pinto.
Tsakit!
Sinamaan ko siya nang tingin bago binatokan. "Tarantado!" Inayos ko ang damit kong nagusot dahil sa hila niya. "Problema mo?" Sinamaan ko siya nang tingin.
Gulat niya 'kong hinarap. Tinuro niya ang pin ko. "Saang planeta mo naman nakuha yan?"
Tinignan ko rin ang pin ko. "Sa ukay-ukay siguro." Pamimilospo ko. "Malamang binigay."
"Nino?!"
"Nang kaklase ko! Wala silang para sa mga special child, pasensya kana." Sinuklay ko ang mga hibla nang buhok ko gamit ang kamay. "Oh, pagkain." I handed him the paper bag with his fries in it.
Bubuksan ko na sana ulit ang pinto nang hawakan niya 'ko sa balikat. Pinarap niya ko sa kanya. "Tanga kaba? Alam mo ba kung ano ya?!" Sigaw niya.
"PIN!" Sigaw ko rin.
"BOBO! PIN YAN NANG NGA SPECIAL SCIENCE, EH!"
"ALAM KO, BOBO!"
"OH BAT MERON KA NIYAN?!"
nangunot ang noo ko. Binatukan ko siya habang tinignan nang masama. "Malamang special science ako!"
Napatingin ako sa mga kaklase niya nang sabay-sabay silang mag react. Nagsitayuan ang iba at akmang lalapitan ako nang pigilan sila ni Aidan.
"Wag! Kapatid ko to." Hinarap niya ang mga kaklase niya, pilit akong tinatago sa likod niya.
"Eh special science yan e."
"Gago,"
"Walang kang kapatid diba?"
"TEKA!" Sigaw ni Aidan na nagpatigil sa mga kaklase niya. "Kaka-transfer niya lang rito. Wala siyang alam. His my Stepmom's child kaya step-brother ko siya." Pilit niya pa rin akong tinatago sa likod niya. "He means no harm, I promise." Tinaas pa siya ang kamay na parang nangangako.
Tila naniwala naman ang mga kaklase niya. Hindi parin nakaligtas sakin ang matatalim ni lang tingin, meron pang umirap.
"How sure are you?" Napatingin kami sa bintana nang may nagsalita roon.
May mga lalaking nanonood samin galing roon. Unti-unti silang lumakad papunta sa pinto at binuksan ito. Umusog kami ni Aidan para makapasok sila nang maayos.
When the door opened three Guys went in. Hindi ko namang mapigilang mamangha sa kanilang kagwapuhan. The guy on the right leaning on the door has a playful smirk while looking at me. His thick eyebrow na may hati pa at umangat nang magkita ang mga mata namin. He has a ash gray colored hair. While the guy in front of him leaning on the left wall's just staring at without emotions. He's hair is colored green on the end of it. Nasisilayan rin nang sikat nang araw ang mga mata niya and that highlights his brown eyes.
While this guy in front of me is just staring at me dead serious. His hair has a touch of Blue pero hindi naman ganon ka halata. He has a dark colored eyes. May pasa pa siya sa bandang kilay niya.
"My question? How sure are you he means no harm?" Tila nanghahamong tanong nang lalaki sa harap ko.
Nanatili sakin ang tingin niya. I just raised my left brow at him.
Problema nito?
Inirapan ko lang siya bago hinarap ang kapatid ko. "Oh," I gave him the paper bag. "Your lunch." Nang tanggapin niya ito'y kusa na 'kong umalis.
Hindi ata ako welcome dito.
Akmang lalabas na 'ko nang may humawak sa braso ko. Yung lalaking ash gray ang buhok. "How dumb do you think we are?" Nginitian ako nito nang nakakaluko. "Lunch? Bullshit. Did Layvance send you to spy on us? Para I check kung ilan kami rito para mapagtulungan?" Humigpit ang hawak niya sa braso ko kaya napadaing ako.
"Steven, kapatid ko yan! Maniwala ka dinalhan niya lang talaga ako nang pagkain!" Sinubukan akong lapitan ni Aidan kaso pinigilan siya nang mga kaklase niya.
"L-let go," Pilit kong tinanggal ang braso ko sa kanya pero mashadong mahigpit ang hawak niya.
"Huh, nauutal ka? So totoo diba?" Mashumigpit ang hawak niya sa braso.
Narinig ko pang sumigaw si Aidan hanggang may narinig akong kalabog. Nang tignan ko si Aidan at nakahiga na siya sahig. Nanlaki ang mata ko. Mukang sinuntok siya nang lalaking kaharap ko kanina.
Parang meron namang pumitik ang utak ko.
Kahit hindi ako ganon ka galing ay kaya ko naman makipag sabayan kung away ang usapan.
Hinwakan ko rin ang braso nang kaharap ko ngayon na Steven ata ang pangalan. Unti-unti ko itong inikot kaya napadaing siya.
While he was busy busy injuring the pain I kick his tummy making him kneel. Narinig nang iba ang sigaw niya kaya napatingin sila sakin.
I didn't mind them tho. I gotta get my brother out of here!
Without furthermore. I went to the guy who punched my brother. Kahit may katangkaran siyang hinwakan ko ang buhok niya't hinila siya palabas sa kwarto. He was about to reach my hand when I kick his knee making him kneel too. Siniko ko siya sa leeg. Napadaing pa siya. Tinignan ko ang lalaking may color green ang buhok. Akala ko makikisali siya pero he was just watching us. He raised his brow when our eyes met.
Tumayo si Aidan mula sa pagkakahiga at pinigilan ang mga kaklase nang akma silang makikisali.
Napadaing ako nang maramdamang may sumasabunot sakin. Nakatayo na pala ang lalaking Ash gray ang buhok. Hindi pa ko tapos dumaing nang maramdaman ang isang malakas na Suntok ang tumana sa muka ko.
Puta sakit!
Hinawakan ko ang panga ko. Puta, na miss place ata yun dahil sa suntok nang gago. Dahil natagalan bago ako nakabangon ay nakatayo na rin ang lalaking siniko ko.
Pareho'ng masama ang tingin nila sakin. Naririnig ko pa ang sigaw ni Aidan telling me to turn.
Bullshit! Hindi na nga ako makatayo!
The guys with a blue hair held my shirt making me face him. He lifted his fist aiming to punch me. I closed my eyes waiting for it to land on my face.
Tangina, diyan rin ako sinuntok nung isa. Pwede sa kabila naman?
Few second passed walang kamao ang lumapat sa muka ko kaya unti-unti kong minulat ang mata ko.
Shuta! Ito na ba yon? Yung papasok yung male lead para pigilan ang kamao nung villain tas gagamotin niya yung pasa ko-AY PUTA!
Masmabilis pa sa alas kwuatro ako napabangon nang marealize ang nangyayare.
Manyak!
Tangina naman oh.
I gathered all my strength. Tinuro sakin to ni Lolo nung bata pa 'ko. I can do this.
And I did.
I flew in the air and kick the guy infront of me. He was too stund to react. Kaya hindi siya nakailag at tuluyang lumipad sa ere.